TaTanukiKi 2016-2017--3

Media

Part of 2016-2017 | 3

Titel

TaTanukiKi 2016-2017--3

extracted text

太
狸
記

LVSJK Tanuki

35 주년 5월
三十五周年 / 五月
May 2017

EDITORIAL
HOOFDREDACTEUR

Hi, jij ook verrast? Hoe kan het anders, we hebben een nieuwe
lay-out! Of het een goed iets is – ja, daar komen we vanzelf
wel achter. Zeg, heb je ondertussen al gemerkt dat de Journal
een tikje zwaarder is dan normaal? Jazeker, we hebben dit
keer een speciale editie; de lustrumeditie van de TaTanukiKi
Journal zelfs! Naast het 7e lustrum van de studievereniging
hebben we namelijk nog iets te vieren dit jaar: het 34-jarige
bestaan van de Journal! TaTanukiKi was op 11 april jarig en
ook dat moeten we vieren in de lustrumeditie. Sjongejonge,
en wat hebben we toch voor je in petto: leuke artikelen van de
Journalcommissie, waaronder lustrumgerelateerde stukken.
Mocht je daar niet genoeg aan hebben, dan vind je verderop
nog meer leesvoer over het jaar ‘1982’. Tips en verhalen
van alumni kom je ook niet tekort en je benodigde dosis
aan (vunzige) quotes is er natuurlijk ook. Oh ja, vergeet de
kortingsbon niet voor heerlijke sushi van Sushi Bento! Graag
gedaan hè. Kusjes van de gouden Journalcommissie.
– Lisa Le, Journalcommissie, VOORZITTER

OP DE
VOORKANT

Het thema van de voorkant is dit jaar de Japanse en Koreaanse
mythologie. Het is daarom ook alleen maar logisch om voor de
lustrumeditie onze eigen Tanuki op de kaft te plaatsen.
De foto op de voorkant is gemaakt tijdens de Grote Reis naar Japan
met Tanuki in de zomer van 2016! We kwamen het bovenstaande
beeldje van een tanuki tegen op de heenweg naar Kiyomizu-dera.
Ben je trouwens al op de hoogte van het oprichtingsverhaal
van onze studievereniging? Waarom is eigenlijk onze mascotte
een ondeugende yokai die kattenkwaad uithaalt met zijn
shapeshifting krachten? Geen idee? Vraag het snel aan een
van je senpai/seonbae!
Heb je zelf nog ideeën voor artikelen? Heb jij fotografisch werk
dat je wilt delen met iedereen? Stuur je ideeën naar journal@
tanuki.nl en wellicht siert jouw werk de volgende TaTanukiKi!
Foto door LVSJK Tanuki

COLOFON
Journalcommissie
Voorzitter &
Hoofdredactie:
Vormgeving:
Eindredactie:
Secretaris:
Leden:

Lisa Le
Yume Productions
Yeftha Leising
Hannelieke Soppe
Ferdi van Ingen
Jerry da Costa
Joachim van der Pol
Milan Boon
Sander Breeuwer

Bestuur van Tanuki
Praeses:
Vice-Praeses &
Ab-actis:
Quaestor:
Assessor Intern:
Assessor
Eerstejaars:

Angelique Ardjoen
Suzanne (Suzé) Klok
Maarten Rutte
Lisa Le
Robin van Vliet

Commissievoorzitters
Acquisitie:
Eerstejaars:
Feest:
Jaarboek:
Journal:
Kamp:
Kunst- en
Cultuur:
Reis:

Angelique Ardjoen
Robin van Vliet
Fleurtje Meijer
Jiske Angenent
Lisa Le
Jerry da Costa
Suzanne (Suzé) Klok
Angelique Ardjoen

Raad van Toezicht
Voorzitter:
Leden:

Vincent Meijer
Gise van den Wildenberg
Fred Dillmann

Kascommissie
Voorzitter:
Leden:

Anoma van der Veere
Vincent Meijer
Maarten Rutte

INHOUDSOPGAVE
“Ik doe maar alles om wat in me te
krijgen.”
– Robin van Vliet

“Ik dacht dat je ons een voor een zou
afwerken.”
– Kayleigh Herbrink

“Maar Tomorrowland en Mysteryland
zijn echt groot.”
“Volgens mij lijkt het alleen maar
groot, omdat jij klein bent.”
– Angelique Ardjoen & Colin Casey

“Ik mag Tinus z’n hoofd eten.”
– Tsutomu Kikuchi

“Ik herken de doos.”
– Maarten Rutte

“Oh god, gaat ie dildo-modus.”
– Emma de Rijke

太狸記 ⋅ 五月 2017

Tanuki Shinbun
Diësborrel
Symposium: It’s All Relative
Lustrumgala

Columns
08
09
10

Japan & Korea
Daegu Safety Theme Park
Een Bijzondere Eerste Verjaardag
Huizenbouw in Japan
Japanse versus Koreaanse Fashion
Kim Jong-nam en Noord-Korea
七五三 Shichi-go-san
Toverachtige Transformaties
Trump and Abe Sitting in a Tree...

12
14
16
20
22
26
28
32

34
38

Gastschrijvers
Alumni aan het Woord: Koreastudies
Alumni aan het Woord: Japanstudies
In Gesprek met Anne Ferrero
Katern:Japan

TanuKitchen
To Be or Not To Poëzie?
WTF Japan & OMG Korea

50
54
56

Extra

Lustrum Extra
Japan & Zuid-Korea in 1982
Nostalgie: TaTanukiKi 2010-2011

06 / 07

40
42
44
48

Ledenkorting Sushi Bento
Tanuki Cartoon

58
59

DIËSBORREL
Denk snel: 14 februari! Joh, Valentijnsdag is
niks vergeleken met Tanuki’s verjaardag! Dit
jaar bestaat onze studievereniging alweer 35
jaar, wat betekent dat we ook ons 7e lustrum
in gaan en dat moesten we natuurlijk wel
groots vieren. Dinsdag 14 februari was dan
ook de meest geschikte datum om de speciale
week te openen met een lustrumactiviteit: de
Diësborrel.
“Tanuki organiseert al genoeg gezellige
Maandelijkse Borrels waar iedereen met
veel plezier naartoe gaat, dus wat voor een
andere borrel kan dat dan nog overtreffen?”
Wat leuk dat je het vraagt. Ten eerste, de
Maandelijkse Borrels zijn inderdaad gezellig.
Ten tweede, de Diësborrel is ook open voor
oud-leden en meer leden betekent natuurlijk
meer gezelligheid. Ten derde, naast het
gewoonlijke eerste gratis drankje voor alle

leden, was er ook een gratis tweede, derde,
vierde, vijfde en nog veel meer. Oftewel, er
was een gratis open bar, maar daar eindigde
het niet! Als kers op de taart was er nog
een laatste verrassing voor alle aanwezigen:
er was daadwerkelijk een taart. Twee XL
slagroomtaarten. Ach ja, waarom ook niet?
De jarige trakteert!
Iedereen smulde van de fototaarten, waarvan
er een bedrukt was met een foto van het
bestuur en dat gaf de Journalco-leden een
perfecte kans om wat quotes te verzamelen
voor de TaTanukiKi: “Wie wil [insert naam
bestuurslid] eten, dit is nu je kans, eenmaal
andermaal!”
De Diësborrel had dus alles in huis voor een
gezellige borrelavond: taart, drank en zowel
jonge als oude Tanukianen, waarvan er een
aantal misschien (iets) te beschonken en
(iets) te gezellig waren.
– Lisa Le

太狸記 ⋅ 五月 2017

SYMPOSIUM:
IT’S ALL
RELATIVE
“Oké jongens, we hebben een thema nodig
voor het symposium. We openen in de week
van 14 februari, want dan is Tanuki jarig en
laten we a.u.b. geen Valentijn gerelateerd
thema kiezen, want dat is afgeza–“ , en nog
voordat de praeses haar zin kon afmaken,
slingerden de bestuursleden alle mogelijke
thema’s in de rondte. “Alles is Liefde!” “Nee,
het gaat over de internationale relaties tussen
landen.” “Alles is Relatief!” Het balletje rolde
zo door en naar het Engels vertaald werd
het (toevallig) een referentie naar Einstein’s
beroemde quote “It’s All Relative”.
Voordat de eerste lezing begon, overwoog het
bestuur nog om een livestream te openen via
Facebook, maar helaas bleek het beeld alleen
paars te kleuren. Ach ja, het was natuurlijk toch

08 / 09

veel interessanter om de lezingen in het echt
mee te maken! Prof. Dr. Cwiertka opende het
symposium met een lezing over Washoku:
de traditionele Japanse keuken, vervolgens
nam Dr. Yoshioka het over en ging in op haar
onderzoek over Japanse onomatopeeën,
denk aan dokidoki en fura fura – ook de
Koreaanse tegenhangers kwamen aan bod!
De laatste spreker van die dag was Prof. Dr.
Breuker die voor ons de vraag beantwoordde
of men bang hoort te zijn voor Noord-Korea.
Op de tweede dag analyseerde Dr. De
Ceuster verschillende interessante NoordKoreaanse schilderijen. Dr. Park nam het
daarna over en maakte de geïnteresseerden
een stukje wijzer over Koreaanse linguïstiek
en vervolgens sloot Dr. Winkel het symposium
af met een lezing over Japanse antropologie.
Nogmaals onze dank aan de sprekers voor
de leerzame lezingen en aan alle Tanukianen
en externen die aanwezig waren!
– Lisa Le

LUSTRUMGALA
Afgelopen 16 februari kwam menig man en
vrouw naar het langverwachte lustrumgala:
Once Upon a Tanuki! Dit, voor het 35-jarige
bestaan van onze geliefde studievereniging.
Die avond maakten alle prachtige jurken
en strakke pakken het sprookje helemaal
af. De ingang van de Brasserie de Poort
was voor sommigen moeilijk te vinden,
waardoor zij onbekende routes hebben
bewandeld en mensen later dachten, “maar
hoe dan?” Wanneer je dan toch de juiste
ingang had gevonden en binnenkwam,
werd je verwelkomd met een heerlijk rood
shotje om in de sfeer te komen, pure liefde
gleed je keel in. Daarna een super smalle
trap op. Wat was dát een hel als je hakken
aan had, want je moest als vrouw ook wel
vaker naar beneden voor de wc natuurlijk!

Al gauw kwam het moment dat mensen
genoeg van die trap begonnen te krijgen. Zij
waagden het er op om de (best wel speciale)
lift te gebruiken. Dit ondanks dat iedereen
het pittig eng vond. Gelukkig was er alcohol
in overvloed, waardoor de drempel lager
werd om bepaalde dingen te doen. Natuurlijk
was het wel jammer dat sterke drank niet
inbegrepen was door een communicatiefout,
maar desondanks heeft iedereen volop
genoten! Glazen bier, wijn en de apfelkorn
gingen er zo in. Later kwamen een paar
erachter dat de met helium gevulde ballonnen
heel leuk waren om mee te klooien. Verder
kon je als je geluk had eventjes genieten van
het dakterras en het uitzicht voordat een van
die kerels je door had en je wegstuurde.
Uiteindelijk heeft iedereen voor het grootste
deel gedjenst, en lékker! Echt iedereen ging
los en hoe later het werd, hoe uitbundiger.
Vooral de beats van Romy die je door je

太狸記 ⋅ 五月 2017

hele lijf kon voelen hielpen daarbij. Vanzelf
begon je de wereld om je heen een beetje te
vergeten. Vergeten, dat het morgen eigenlijk
vrijdag zou zijn en waarschijnlijk gewoon weer
van je verwacht werd dat je productief was.
Maar dit, dit was pas leven. Slingerend heeft
iedereen z’n weg naar huis weer gevonden.
And they lived a happily ever after.
– Meiko van Berge

10 / 11

DAEGU SAFETY
THEME PARK

Wel eens met je basisschool een middagje in
het buurthuis geweest om daar te leren over
verkeersveiligheid en EHBO? Dan valt dat
waarschijnlijk in het niets bij het volgende. Naar
aanleiding van een tragische metrobrand, die
aan veel mensen het leven kostte, hebben ze
in de Zuid-Koreaanse stad Daegu een heus
safety theme park opgezet. Hierin word je door
middel van simulaties geleerd hoe te handelen
in noodsituaties die kunnen ontstaan en zo de
mensen voor te bereiden, wanneer er zich weer
een ramp voordoet.
Het Daegu Safety Theme Park (대구시민안전테마파크:
Daegu siminanjeontemapageu) is een project dat
is opgezet door brandweermannen, die ervaring
hebben in het handelen in gevaarlijke situaties. Het
doel is om burgers door middel van educatie in te
lichten over wat te doen bij een ramp en zo in de
toekomst het aantal slachtoffers te beperken. In het
park zijn verschillende simulaties aanwezig waarin
men zelf kan ervaren hoe het is om in zo’n situatie
terecht te komen en hoe men daarbij reageert.
Zo staat er een aardbeving-simulatie en kan men
proberen te ontsnappen uit een metro die zich met
rook vult. Voor of na de simulaties wordt door een
gids, die actief is in de brandbestrijding, aangegeven
waarop ze moeten letten en hoe gebruik te maken
van eventuele veiligheidsapparaten.
Zo moeten alle deelnemers, voordat ze gebruik
kunnen maken van de simulatie, een basistraining
en veiligheidslessen volgen. Dit geldt ook voor
kleinere rampen zoals een keukenbrand, waarin
wordt uitgelegd wat wel en niet te doen en hoe
te ontsnappen als de locatie zich meerdere
verdiepingen van de grond bevindt. Verder worden
er ook lessen gegeven in veiligheid in het verkeer,
zijn er korte reanimatiecursussen en is er een ruimte
ingericht dat laat zien hoe rampen in de toekomst
bestreden kunnen worden. De bijna speelse

太狸記 ⋅ 五月 2017

manier van educatie maakt het park ook erg
geschiktvoor jonge kinderen. Veel klassen in
de omgeving bezoeken het park dan ook.
De aanleiding voor dit park, dat in 2008 werd
geopend, is een tragedie die zich een paar jaar
eerder voordeed in de stad. Op 18 februari
2003 wilde een depressieve man zelfmoord
plegen door zichzelf in brand te steken in de
metro. Het vuur verspreidde zich snel door
de metro, dat net aankwam op een station.
Sommige mensen, waaronder de dader,
wisten te ontsnappen. Ondertussen kwam
er een tweede metro het station binnen
rijden die naast de brandende metro stopte.
De deuren van dat voertuig bleven gesloten
en aan de passagiers werd geadviseerd
om te blijven zitten. Uiteindelijk vluchtte
de machinist, maar doordat hij de sleutels
uit het toestel haalde werd al het stroom
uitgeschakeld. Hierdoor gingen de deuren
niet meer open, waardoor alle passagiers aan
boord gevangen zaten en uiteindelijk zouden
omkomen door de giftige rook of doordat de
vlammen uiteindelijk hun toestel bereikten.
192 mensen vonden de dood en 151 mensen
raakten gewond. In de nasleep van dit drama
zouden de machinisten van beide metro’s een
paar jaar gevangenisstraf krijgen en de dader
van de brand kreeg levenslang. Hij overleed
een jaar later in de gevangenis. Niet alleen het

12 / 13

falen van enkele individuen lag ten grondslag
aan het hoge aantal slachtoffers, ook de
zwaar onvoldoende veiligheidsmaatregelen
hebben een deel aan het aantal slachtoffers.
Zo zouden er geen brandblussers aanwezig
zijn en konden de mensen de uitgang niet
vinden, omdat de noodlichten die naar de
uitgang leiden, onvoldoende zichtbaar waren.
Veel mensen kwamen om nadat ze verdwaald
raakten in het donker en stikten in de rook.
Deze ramp kon uiteraard op heftige
kritiek rekenen in Zuid-Korea. Het land
ontwikkelde zich snel in voorgaande jaren,
maar deze ontwikkeling ging ten koste van
de veiligheid van de burgers. Na de ramp
zijn de metrostations uitgerust met betere
veiligheidsmaatregelen en sommige stations
werden zelfs gesloten totdat ze veilig werden
geacht. Het Daegu Safety Theme Park is een
van de initiatieven die bedacht is na de ramp,
om mensen bewust te maken van de gevaren
die ze lopen in het alledaagse leven en hoe er
mee om te gaan. In het park wordt daarom
ook breed stilgestaan bij deze tragedie met
een hele sectie in het park die aan de ramp is
gewijd. Dit alles om een soortgelijke ramp in
de toekomst minder fataal te maken.
– Jerry da Costa

EEN
BIJZONDERE
EERSTE
VERJAARDAG IN
KOREA

Hoe speciaal kan een verjaardag zijn voor een baby
die net een jaar oud is geworden? Best speciaal
in Korea, zo blijkt. Daar komt dan de hele familie
langs, staat de tafel klaar met allerlei soorten
voedsel, wordt de baby in een kleurrijk kostuum
gehesen en bepaalt de baby over zijn of haar eigen
lot. Iets anders dus dan in Nederland, waar een
simpel gebakje volstaat en de helft van de familie
niet komt “omdat de baby het zich toch niet kan
herinneren.”
Dat de eerste verjaardag van een baby zo groots
gevierd wordt heeft historische redenen. Dankzij
het klimaat en weinig medische kennis, stierven in
Korea vroeger veel baby’s door kinderziektes. Het
bereiken van de eerste verjaardag betekende dat
de kans op overleven een stuk groter zou worden
en dat werd dan ook als zeer heugelijk beschouwd.
In de recentere jaren wordt deze dag, Dol (돌: first
birthday) genaamd, ook nog steeds groots gevierd.
Meestal wordt er een zaal of restaurant voor
afgehuurd. Voor het feestje wordt de baby een
kleurrijk kostuum aangedaan genaamd Dol-bok
(돌복: traditional first birthday attire). Dat is een
variant op de welbekende Han-bok (한복: Korean
traditional clothes). Het hoogtepunt van de
ceremonie is de zogenaamde Doljabi (돌잡이: first
birthday grabbing ritual). Tijdens dit evenement
krijgt de baby een aantal voorwerpen voor zich.
Dit kunnen voorwerpen zijn als geld, een bal, een
pen, enzovoorts. Het voorwerp dat de baby kiest
voorspelt de weg die de baby zal bewandelen; een
bal voorspelt een toekomst als atleet, terwijl een
stethoscoop een dokterscarrière kan betekenen.
In de zaal staat meestal een tafel met daarop een
heleboel eten, zoals tteok (떡: rijst snacks) en fruit.
Vooral de tteok staat symbool voor de welvaart dat
het kind zal krijgen. Gasten nemen verschillende
cadeaus mee. Vroeger was het gebruikelijk om een
gouden ring aan het kind te geven, maar vanwege

太狸記 ⋅ 五月 2017

goudprijs die omhoog is geschoten is dit voor
veel mensen niet meer betaalbaar en wordt
er overgegaan op andere cadeaus, zoals geld.
Af en toe stuit de moderne vorm van deze
viering op kritiek. Het feest is een mooie
aangelegenheid geworden voor rijkere
families om over hun welvaart op te scheppen.
Dit doen ze door de beste zalen af te huren
en een zo groot mogelijke voedseltafel neer
te zetten. Soms wordt er een bedrag van in
de tienduizenden euro’s aan uitgegeven.
Dit allemaal voor een feestje dat doorgaans
niet langer dan twee uur duurt en waarvan
de baby, op de foto’s na, zich niets van zal
kunnen herinneren.
– Jerry da Costa

14 / 15

HUIZENBOUW IN
in een Japanse stad wel eens door wat zijstraten
JAPAN: SLOPEN Wie
en buitenwijken is gelopen zal ongetwijfeld gemerkt
hebben dat er maar weinig huizen zijn die op
EN BOUWEN
elkaar lijken. Dit heeft voornamelijk te maken met
het feit dat de wetgeving in Japan het altijd toestaat
om een bestaand huis te slopen en een nieuw huis
te plaatsen. Uiteraard is er voor deze nieuwbouw
wel een grote hoeveelheid reglementen, maar
waar de gemeenten in Nederland zich buigen
over straataanzicht houden de regels in Japan zich
meer bezig met vragen zoals: “Hebben de huizen
rondom dan nog wel genoeg uren daglicht?” Tijd
om ons eens verder te verdiepen in het Japanse
bouwrecht.
Wat misschien het grootste verschil uitmaakt tussen
de Nederlandse en Japanse bouwvoorschriften is
het feit dat in Japan de afzonderlijke gemeenten
er praktisch geen invloed op hebben. Al worden
de stadsgebieden wel opgedeeld in verschillende
zones waarin bepaalde typen gebouwen mogen
staan, dan is er geen lokale regelgeving over het
uiterlijk van gebouwen. Dit betekent in praktijk dat
zolang alles bouwtechnisch prima in elkaar zit, u
vrij bent om een zo mooi of lelijk mogelijk gebouw
neer te zetten als u maar wilt. En er wordt flink
wat afgebouwd in Japan, voornamelijk in de grote
steden zoals Tokyo. In de metropool Tokyo werd
vanaf 2014 de bouw van totaal 142.417 huizen
gestart. Ter vergelijking, de bouw in heel Engeland
begon bijvoorbeeld in datzelfde jaar van niet meer
dan 137.010 huizen. Dit is nog veel interessanter
als u bedenkt dat de stad Tokyo praktisch geen
ongebruikte grond heeft. In andere woorden,
het overgrote deel is bestaande bouw geweest
dat plaats heeft moeten maken voor nieuwbouw.
Het feit dat bestaande bouw plaatsmaakt voor
nieuwbouw in Tokyo is natuurlijk niet verrassend,
met de lage geboortecijfers in Japan zou het
onmogelijk zijn al deze nieuwe huizen anders vol te
krijgen. Voor de reden moeten we even een stukje

太狸記 ⋅ 五月 2017

geschiedenis behandelen.
Sinds 1995 zijn de huizenprijzen in Nederland
gestegen met zo’n 175 procent, oftewel de
gemiddelde verkoopprijs van een huis ligt nu
bijna drie keer zo hoog als een ruime twintig jaar
geleden. In tegenstelling tot Tokyo waarvan de
huizenprijzen sinds 1995 amper zijn gestegen. Dit
was echter niet altijd zo. In 1989 was een vierkante
meter in hartje Tokyo zo ongeveer $750,000 waard.
Nee, dit is geen typefout. Ik zal even aantonen
hoe gigantisch bizar dit getal is via wat rekenwerk.
Stel u zou een briefje van 500 euro neerleggen
in ditzelfde hartje Tokyo. Hoeveel verschil zou er
tussen de waarde van dat briefje en de grond die
het in bezet nam hebben gezeten? Een briefje van
500 euro is 131,2 cm2 en 1 m2 is 10.000 cm2. Met
$75 per cm2 was de waarde van grond in hartje
Tokyo ter grootte van een briefje van 500 euro en
daarmee $9.840. Wisselkoersen even daarbuiten
gelaten, dit moet wel aangeven hoe gigantisch
groot de vastgoedspeculatie was opgeblazen.
In 1990 veranderde dit echter drastisch. Het
knappen van de vastgoedzeepbel leidde tot
economische zorgen waar Japan nog altijd niet
overheen is gekomen. Na het instorten van de
huizenmarkt wordt er niet meer gekeken naar
vastgoed zoals voorheen. Waar een huis vroeger
werd gezien als een investering, is het nu eerder
een deprecieerbaar goed en de werkelijke waarde
van een huis zit hem in de grond waar die op staat.
Dit heeft er weer voor gezorgd dat huizen niet
gebouwd worden om lang te blijven bestaan, men
wilt natuurlijk niet meer geld uit geven voor iets
wat langer kan blijven bestaan als de waarde ervan
toch alleen maar af kan nemen.
Het eigen uiterlijk mogen kiezen van gebouwen
betekent natuurlijk niet dat er geen regelgeving is.
Verschillen zijn echter wel dat vrijwel alle regelgeving
nationaal geregeld is, dit betekent effectievelijk dat

16 / 17

太狸記 ⋅ 五月 2017

18 / 19

lokale gemeenten hier geen invloed op hebben
en dat er snel en effectief veranderingen gemaakt
kunnen worden aan wetgeving indien nodig. Het
nadeel ervan is zoals eerder genoemd, het uiterlijk.
Wijken in Japan kunnen er erg rommelig uitzien
vanwege deze veranderingen in deze regelgeving,
een mix van oude en nieuwe gebouwen die elk
voldeden aan de toenmalige regelgeving zorgt
ervoor dat er weinig samenhang is in aanzien. Een
voorbeeld hiervan is de huidige regel dat Japanse
straten minimaal 4 meter breed moeten zijn.
Het zal elke lezer die al eens in Japan is geweest
weinig verrassen dat lang niet alle wegen aan die
moderne standaard voldoen. Dit betekent echter
wel dat als een nieuw huis wordt gebouwd, deze
moet voldoen aan deze eis en mogelijk een meter
naar achteren moet wijken ten opzichte van de
gebouwen eromheen om aan deze theoretische
breedte te voldoen. Daarnaast is in de regelgeving
opgenomen dat het krijgen van genoeg licht in
de woning een voorwaarde is voor een degelijk
standaard van leven. Hierdoor zijn er soms huizen
met in eerste oogopslag eigenaardige hoekjes
of schuine daken. Deze moeten er allemaal voor
zorgen dat de woningen ernaast genoeg licht
krijgen.
Tegen woningen in Japan wordt heel anders
aangekeken dan in een land als Nederland. In een
straat in de binnenstad hoeft niet elk huis dezelfde
kleur deur te hebben, laat staan van hetzelfde soort
steen gemaakt te zijn. Een gebouw van 30 jaar oud
is al praktisch aan het einde van zijn levensduur in
Japan en al geeft dat zo zijn nadelen, een voordeel
is in ieder geval dat de huizenbouwers in Japan
voorlopig niet zonder werk te komen zitten.
– Sander Breeuwer

JAPANSE
VERSUS
KOREAANSE
FASHION

We zijn allemaal bekend met het feit dat de
westerse cultuur de bovenhand had in de mode,
totdat de stijlen J-pop en K-pop zijn intreden deden.
De invloed die de Japanse en Koreaanse fashion
heeft is breed en heeft een groot effect op vele
jongeren over de gehele wereld. Desalniettemin
hebben zowel de Japanse als Koreaanse stijl op
bepaalde punten hun eigen onderscheidende
karakter, zodat zij gemakkelijk kunnen worden
onderscheiden.
Als de eerste Aziatische trendsetters, zijn de
stijlen binnen de Japanse fashion, beïnvloed
door animatie, muziek, en manga, die enorme
populariteit kennen onder de jeugd in het land.
Wat de stijlen binnen de Japanse fashion zo doen
uitblinken heeft te maken met authenticiteit en
een individuele “touch”. Ze staan erom bekend
futuristische en gotische elementen te bevatten.
Hoewel de Japanse fashion zich aanpast aan de
moderne tijd, zal je er altijd traditionele elementen
in terug kunnen vinden.
Op een zeker moment begon de Koreaanse
fashion in populariteit toe te nemen en werd zij
gezien als de nieuwe Aziatische trendsetter. Net
als Japanse fashion, heeft de Koreaanse fashion
ook haar eigen inspiratie, welke is afgeleid van de
stijl van idolen. Tegenwoordig stellen Koreanen
hoge eisen aan de hedendaagse fashion en wordt
dit beschouwd als iets hips en van deze tijd.
HET VERSCHIL
Zowel Japan als Korea zijn de “leidende” landen
in Azië wanneer het op de mode aan komt.
Beiden hebben hun eigen cultuur en hun eigen
zogenaamde fashion volgers. Toch zijn de Japanse
en Koreaanse kledingstijlen op bepaalde punten
erg verschillend van elkaar. In dit artikel zal ik de
belangrijkste verschillen tussen de Koreaanse en
Japanse fashion uiteenzetten.

太狸記 ⋅ 五月 2017

KOREAANSE FASHION
Kleding die de trend volgen is iets wat de basis
vormt binnen de “trendy Koreaanse fashion”.
Koreanen volgen altijd de trends op en zijn
bereid om de kleding te kopen, ongeacht
de prijs hiervan. Bovendien leggen zij de
nadruk op hun uiterlijk en hun voorkomen.
Comfort en gemak zijn hierbij niet belangrijk,
zolang je maar de trend op kunt volgen. Deze
gedachte gaat bij de Koreaan ook op bij het
kiezen van een bepaald merk. Het bewustzijn
van de Koreaan wat betreft kledingmerken
lijkt in de eerste instantie iets irrationeels,
maar dit is iets wat wel degelijk een rol speelt
in het alledaagse leven. Bijvoorbeeld wanneer
een jas van een bepaald merk populair is (of
begint te worden), moet iedere jongere in
Korea het hebben, anders word je vaak als
arm beschouwd. Deze manier van denken
is niet bepaald bevorderlijk te noemen, waar
mensen hun individuele identiteit aan de
kant zetten en blindelings de huidige trend
accepteren en opvolgen.

20 / 21

JAPANSE FASHION
Anders dan de Koreaanse fashion, waar altijd
de trend wordt gevolgd, legt de Japanse stijl
de nadruk op de individualiteit. De jeugd
geeft niet om trends, alhoewel, misschien
doen zij dit wel, maar tot op een zekere
hoogte en wordt ervoor gekozen om kleding
te dragen wat comfortabeler zit. Koreanen
laten bijvoorbeeld graag hun benen zien,
terwijl Japanse meiden weer regelmatig
leggings en panty’s dragen, om op die manier
toch hun benen te kunnen bedekken. Een
ander verschil is wanneer Koreanen voor
een “uniform” type kleding kiezen, de Japanse
fashion ervoor kiest ervoor om hier creatiever
mee om te gaan, aangezien zij hier ook van
houden. Japanners houden er namelijk niet
van om dezelfde stijl te hebben als andere
en streven er daarom ook naar om hierin zo
onderscheidend mogelijk te zijn.
Bij het volgen van de laatste trend is de
Koreaanse fashion meer classy, elegant,
trendy en luxueus. Terwijl aan de andere kant
de Japanse fashion hipper en gewaagder is,
aangezien zij vaker de gok willen wagen wat
betreft hun kledingkeuze.
– Yeftha Leising

KIM JONG-NAM
EN NOORDKOREA

Op 14 februari van het huidige jaar overleed
Kim Jong-nam, de halfbroer van vader’s
kant van onze bekende Kim Jong-un. De
doodsoorzaak blijkt naar onderzoek het chemisch
massavernietigingswapen VX, een zenuwgas.
Beelden van beveiligingscameras op het Kuala
Lumpur International Airport in Maleisië laten zien
hoe Kim Jong-nam benaderd wordt door twee
vrouwen waarvan er een iets in zijn gezicht gooit
en later hoe hij met het beveiligingspersoneel mee
loopt. In de ambulance naar het ziekenhuis overlijdt
hij. Het klinkt bijna als Hollywood, spionnen die
met dodelijke wetenschappelijke ontwikkelingen
de vijanden van hun regime vermoorden. Het
duurde niet lang voordat Zuid-Korea meldde dat
het Noord-Koreaanse regime de verantwoordelijke
was. In dit artikel zal er enig licht worden geschijnt
op de geschiedenis van Kim Jong-nam, de huidige
ontwikkelingen in deze mysterieuze zaak en het zal
afsluiten met een poging om te beredeneren wat
dit betekent.
In 1971 werd Kim Jong-nam geboren. De moeder
was Song Hye-rim, een Noord-Koreaanse acteur
uit de jaren 60, die een minnaar was van de
toendertijd jonge Kim Jong-il. In zijn jonge jaren
is hij verscholen gebleven omdat Kim Jong-sun,
toen leider van Noord-Korea, niet van de relatie
gediend zou zijn. Op zijn 17e keerde hij terug uit
Moskou en heeft hij vanaf 1998 een belangrijke
rol gespeeld in het Noord-Koreaanse systeem. Dat
is het jaar nadat Kim Jong-il aan de macht kwam.
Met een belangrijke aanstelling in het Ministerie
van Openbare Veiligheid leek het voor vele experts
erop dat Kim Jong-nam de positie van zijn vader
zou erfen. Dit veranderde echter in 2001. Alhoewel
hij al vaker in Japan zou zijn geweest, werd hij
aangehouden met twee vrouwen en een zoon
op Narita International Airport, Japan. Hij reisde
op een vervalst paspoort uit de Dominikaanse
Republiek onder de naam Pang Xiong, vertaalbaar

太狸記 ⋅ 五月 2017

naar Dikke Beer uit het Chinees. Tegen
Chinese authoriteiten zei hij dat hij Tokyo
Disneyland wilde bezoeken. Sindsdien zou
hij uit zijn gunstige positie zijn gevallen. Zo
begon het Noord-Koreaanse leger in 2003
een campagne om de officiële vrouw van Kim
Jong-il, Ko Young-hee, te prijzen en daarmee
haar kinderen. Dit betekende voor Kim Jongnam dat de kans dat hij het land over zou
nemen verdwenen was, hij leefde in 2003 dan
ook al weer in Macau. In de jaren tot de dood
van Kim Jong-il en de overname door Kim
Jong-un leefde hij veelal in het buitenland,
ongeïnteresseerd in een machtsstrijd om
de troon. In 2006 zou hij al eerder een
moordpoging hebben overleefd. Tussen 24
december en 1 januari, na het overlijden van
Kim Jong-il, zou hij samen met Kim Jong-un de
laatste eer aan zijn vader hebben getoond.
Voor dat punt hebben de half-broeren
elkaar nooit ontmoet, omdat het een oude

22 / 23

traditie is om potentiele opvolgers apart op
te voeden. Reizend tussen Macau, China en
wie weet welke landen nog meer, bracht Kim
Jong-nam zijn jaren door onder bescherming
van de Chinese veiligheidsdienst nadat Jang
Song-thaek, een powerplayer in Noord-Korea
onder het Kim Jong-il regime, vermoord werd
door Kim Jong-un die zijn macht probeerde te
stabiliseren in 2013.
Maleisië is een van de weinige landen die
daadwerkelijk een ambassade in Pyongyang
heeft, een blijk van een warme relatie. Dit
is natuurlijk veranderd sinds 14 februari.
Noord-Korea heeft de Maleisiërs in hun land
verboden terug te keren, en in Maleisië geldt
hetzelfde voor Noord-Koreanen. De twee
vrouwen die zijn opgepakt, allebei niet NoordKoreaans, beweerden dat ze dachten dat het
een “prank” was en lijken de authoriteiten
niet verder te helpen naar een beeld van

太狸記 ⋅ 五月 2017

24 / 25

wat er precies gebeurd is. Verder zijn ze op zoek naar
8 Noord-Koreanen, waarvan er 3 vermoedelijk op
de ambassade in Kuala Lumpur zich verschuilen. Op
vrijdag 10 maart roepte de minister president van
Maleisië, Najib Razak, op tot eenheid in het conflict en
hoopte dat de relaties goed zouden kunnen blijven en
de Maleisiërs in Noord-Korea snel terug konden keren.
Vanaf 2013 is Noord-Korea natuurlijk veel in het nieuws
gekomen en het Kim Jong-un regime heeft laten blijken
niet bang te zijn voor confrontaties. Raket na raket
wordt de zee in gestuurd, provocatie na provocatie
waar niemand behalve Kim Jong-un’s regime van
profiteert. Immers laat hij aan zijn onderdanen zien
hoe heldhaftig hij is als hij zijn “rivaal” weet om te leggen
in een groot vliegveld in Maleisië en zonder ingrijpen
vier raketten in de Zee van Japan kan schieten. China
zit wederom weer in de nare positie waarin het niet
wil dat het Noord-Koreaanse regime afbrokkelt, omdat
dat de machtsbalans in hun nadeel zou brengen onder
de meeste uitkomsten van zo’n regime change. Maar
aan de provocaties van Noord-Korea zit natuurlijk
een grens. Xi Jinping, Trump, Putin en Abe (Ik zou
Park hier aan toevoegen, maar zij is op de dag dat
ik dit artikel schrijf door het gerechtshof definitief
afgezet) staan om de hoek en zijn ondertussen wel een
beetje klaar met Kim Jong-un en zijn “pranks”. Trump
stuurt volgens bronnen enkele B52 nucleair-capabele
bommenwerpers naar Zuid-Korea, nadat het THAAD
systeem eerder deze week gedeeltelijk is opgezet.
Abe pleit voor meer defensie, Xi Jinping’s feestje in de
vorm van het National People’s Congress werd verpest
door de raketten van Kim die op 6 maart werden
afgevuurd en is waarschijnlijk dus ook “pissed the f*ck
off” ondertussen. Het lijkt vanuit ons perspectief steeds
dichter bij een conflict te komen en wie weet is dat ook
wel waar. Blijf daarom geinformeerd over de kwestie
Korea 2: Northern Boogaloo zodat er geen kernraket
op je huis valt als je er nog in zit!
– Ferdi van Ingen

七五三
SHICHI-GO-SAN

Leeftijd houden we bij, elk jaar vieren we dat we
weer een jaartje ouder zijn. En sommige leeftijden
zijn net ietsje specialer dan anderen. Hier in
Nederland denk ik dan bijvoorbeeld aan het
moment dat je 18 wordt; je mag eindelijk legaal
je lever vergiftigen, en pakjes sigaretten, met
tegenwoordig wat lugubere opdrukken, kopen.
Natuurlijk is dit ook het moment dat je, zonder
toeziend oog, én met rijbewijs, auto mag rijden.
Daarnaast mag je stemmen, trouwen, en word je,
volgens de wet, minder afhankelijk van je ouders.
Een groot feest dus, alhoewel, een echt nationaal
feest is het niet
In Japan zit dat wel anders, daar zijn zelfs meerdere
nationale feestdagen waarbij leeftijd centraal
staat. Denk bijvoorbeeld aan het seijinshiki (成人
式: Coming of Age Day), waar het bereiken van
het 20e levensjaar gevierd wordt. Maar ook op de
weg naar het volwassen worden zijn er een aantal
belangrijke leeftijden die worden gevierd en dat
zijn de leeftijden 7, 5 en 3, of zoals in het Japans:
shichi-go-san.
ACHTERGROND
De precieze oorsprong van shichi-go-san is lastig
om te achterhalen. Dit komt mede doordat
de traditie in de loop der tijd behoorlijk is
gemoderniseerd. Zo is het tegenwoordig, net als
veel feestdagen, erg commercieel. Een van de
oorsprongsverhalen vertelt dat kinderen tot hun
7e nog niet als geheel “menselijk” werden gezien,
en dat ze in verschillende ceremoniële vieringen
tot een volwaardig mens werden gevormd. De ziel
van de kinderen zou nog niet geheel “gesetteld”
zijn, waardoor ze op elk moment hadden kunnen
komen te overlijden. Kinderen stierven vaak jong
in de tijd waarin shichi-go-san ontstaan zou zijn en
daardoor was er belang bij om voor bescherming
te vragen bij de kami (神: goddelijke wezens). Om
ervoor te zorgen dat kinderen zonder al te veel

太狸記 ⋅ 五月 2017

problemen volwassen konden worden,
gingen ze naar Shinto schrijnen (神社: jinja),
om te bidden voor een veilige en gezonde
toekomst.
Ook nu nog staat gezond volwassen worden
centraal tijdens shichi-go-san. Kinderen gaan
nog steeds, samen met hun ouders, naar
Shinto schrijnen om daar te bidden voor
een veilige gezonde toekomst. Soms worden
er bij schrijnen ook ceremonies gehouden,
waar de shinto priester (神主: kannushi) de
kinderen zegent. Dit wordt gesymboliseerd
op verschillende manieren, zoals met
chitoseame (千歳飴: “duizend jaar snoep”), wat
in zakjes zit waar bijvoorbeeld schildpadden
en kraanvogels op staan afgedrukt. Deze
dieren symboliseren een lang leven, omdat
er werd gedacht dat ze heel oud werden.
Shichi-go-san wordt gevierd op weekenden
rond 15 november door jongens en meisjes
van 3, jongens van 5, en meisjes van 7.
KLEDING EN SYMBOLIEK
Het belangrijkste deel van de viering van
shichi-go-san is wellicht het dragen, vaak
voor de eerste keer, van traditionele Japanse
kleding zoals de kimono (着物) en hakama
(袴: soort broek). Elke leeftijd komt met zijn
eigen kleding en mijlpalen. Tegenwoordig
dragen kinderen soms ook niet-traditionele
kleding, zoals een pak.
Het 3e levensjaar markeert voor kinderen het
begin van shichi-go-san. Vroeger was het zo
dat het haar van kinderen werd geschoren
totdat ze 3 waren. Het idee was dat het haar
nog langer en mooier zou groeien als het
een tijd lang geschoren werd. Vanaf hun 3e
konden kinderen hun haar lang laten groeien,
dit heette kamioki (髪置き). Ze droegen ook

26 / 27

een wit katoenen hoofddeksel, wat de wens
om oud genoeg te worden om grijs haar te
krijgen zou hebben gesymboliseerd. Nu is
het vaak de eerste keer dat ze een schrijn
bezoeken, al wordt een bezoek aan een
schrijn niet altijd meer gedaan. Soms wordt er
bijvoorbeeld alleen een fotoshoot gedaan met
de ouders. Het dragen van speciale kleding is
wel nog steeds een belangrijk onderdeel van
shichi-go-san, ook op de fotoshoots. Meisjes
dragen op hun 3e vaak voor de eerste keer
een kimono met daaroverheen een hifu (被布:
vest). Wanneer jongens 5 jaar zijn dragen ze
voor het eerst een hakama gepaard met een
rijkelijk gedecoreerde haori (羽織: soort jas).
Voor jongens houdt shichi-go-san op hun 5e
op, maar meisjes vieren het nog een keer als
ze 7 zijn. Waar meisjes op hun 3e nog geen
obi (帯: de “riem” met strik om de kimono)
droegen, doen ze dat nu wel. Vroeger zou dit
gesymboliseerd hebben dat hun ziel volledig
gesetteld was.
POPULARITEIT
Shichi-go-san groeide rond de jaren 80 sterk
in populariteit. Vanwege de babyboom waren
er veel kinderen van 3, 5, of 7 en omdat het
economisch erg goed ging met Japan, was er
steeds meer vraag naar vrijetijd activiteiten.
Shichi-go-san leende zich hier uitstekend
voor, aangezien je samen met je gezin aan
allemaal activiteiten kon deelnemen; mooie
kleding dragen, naar schrijnen gaan, uiteten,
fotoshoots. De leeftijd waarop shichi-go-san
gevierd wordt zijn wij al voorbij, maar mocht
je ooit in november in Japan zijn, dan is het
zeker de moeite waard om een grote Shinto
schrijn te bezoeken om de traditie in levende
lijve mee te maken.
– Joachim van der Pol

TOVERACHTIGE
TRANSFORMATIES: TANUKI
IN DE JAPANSE
FOLKFORE

Tanuki: als studenten Japans en/of Koreaans zullen
jullie deze naam wel vaker zijn tegengekomen. Is
het niet op Facebook of in je mailbox als er weer
een evenement wordt aangekondigd, dan is het
wel op je bankafschrift als de contributie wordt
afgeschreven waarvan je vergeten was dat het
deze maand was en waardoor je nu broke bent
en dus de rest van de maand moet overleven op
instantnoedels SHI-!
Maar wisten jullie dat de naam van onze
studievereninging geinspireerd is door een wezen
wat vaak voorkomt binnen de Japanse folklore?
Aangezien het lustrum is (hiephiephoera) hierbij
een speciaal artikel over de oorsprong van de
tanuki. In dit artikel ga ik verder in op wat een
tanuki is en wat voor een rol het wezen speelt in
oude Japanse volksverhalen.
TRANSFORMATIE,
TROMMELBUIKEN
EN
TESTIKELS
De tanuki is een zogeheten yōkai (妖怪: een
bovennatuurlijke wezen uit de Japanse folklore).
Vroeger gebruikte men meestal de termen
mononoke (物の怪: spirits) of ayakashi (妖: strange
phenomenon of the sea). Deze wezens werden
vaak gebruikt als verklaring voor schijnbaar
“onverklaarbare” dingen, zoals vreemde geluiden
of verschijningen. Vormen van yōkai lopen sterk
uiteen: sommigen lijken op mensen, anderen lijken
op dieren en er zijn zelfs yōkai die de vorm aannemen
van alledaagse gebruiksvoorwerpen zoals paraplus
en lantaarns. De tanuki is een yōkai in de vorm van
een wasbeerhond die op zijn achterpoten staat.
Het beeld van de tanuki is door de jaren heen
aardig veranderd. In de eerste werken waarin
tanuki te zien zijn, worden de wezens afgebeeld als
slanke, hondachtige wezens. Later werd de tanuki
dikker en ronder en kreeg hij een meer “cartoony”
uitstraling. Hij word nu vooral gezien met een
strohoed op, een wisselbrief in een van zijn poten

太狸記 ⋅ 五月 2017

een en in de andere poot een grote fles sake.
Een andere karakteristiek van de tanuki is zijn grote
ronde buik, die vaak wordt gebruikt als trommel.
Opmerkelijker dan zijn grote buik is de enorme
balzak. Deze kan naar believen worden uitgerekt
en gebruikt als kleed of zelfs als parachute. Nog
een leuk feitje: het Japanse woord dat vaak
gebruikt wordt voor testikels is kintama (金玉) wat
zich letterlijk laat vertalen naar “gouden ballen”.
Hierdoor word een grote balzak vaak in verband
gebracht met rijkdom en economische voorspoed.
Door zijn grootste “gouden ballen” van de tanuki, in
combinatie met zijn olijke, bolle gelaat en fles sake,
worden tanuki beelden vaak gezien in de buurt van
kroegen en restaurants.
Naast hun trommelbuiken en hun uitrekbare
testikels zijn tanuki ook meesters van vermomming.
Ze kunnen zich met gemak transformeren in zowel
levende als niet-levende dingen en gebruiken deze
transformaties vaak om streken uit te halen. Zo
kunnen ze zich vermommen als kinderen die moe
zijn en willen dat je ze op de rug draagt. Zo krijgen
zij een gratis rit, terwijl jij rugpijn krijgt door de
ongewoon zware last die deze kinderen zijn. Ook
kunnen ze zich voordoen als bloedmooie vrouwen,
die je verleiden tot een avondje bij hun in bed.
Hier merk je over het algemeen niks van, tot je ‘s
ochtends wakker word in een hoop bladeren.
THE GOOD, THE BAD, AND THE TANUKI
De meeste van de grappen die tanuki maken
zijn onschuldig en er voornamelijk op gericht om
zichzelf te vermaken of om mensen weg te houden
van gebieden waar ze niet mogen komen. Tanuki
kunnen echter ook wrede wezens zijn als ze niet
blij met je zijn. In een zeker verhaal vangt een boer
een tanuki die problemen veroorzaakt op zijn land.
De boer bindt het dier aan een boom om het op
een later tijdstip te kunnen doden en te gebruiken
als soepvlees. Als de man op een dag naar de stad

28 / 29

gaat, smeekt de tanuki de vrouw van de boer
om hem vrij te laten, waarbij hij beloofde dat
hij haar rijkelijk zou belonen. De tanuki loog
echter en zodra de vrouw het beest had
losgemaakt, doodde hij haar. Hierop bedacht
hij een wrede list. De tanuki vermomde zich
als de vrouw en gebruikte haar vlees om een
lekker soepje te maken. Toen de boer weer
thuis was en lekker van de soep had gesmuld,
onthulde de tanuki zijn ware gedaante en
rende keihard weg. Hierbij kwam later wel
boontje om zijn loontje: een konijn wat met
het echtpaar bevriend was, pijnigde de tanuki
door o.a. een bijennest op zijn hoofd te laten
vallen en hem rond te laten lopen met een
ontvlammende bos brandhout op zijn rug.
Gelukkig zijn er ook veel verhalen waarbij
de tanuki een goedaardig wezen is, wat
zijn dank toont aan mensen die hem uit de
penarie helpen. In een bekend verhaal redt
een arme man een tanuki uit een val. Deze
bedankt de man voor zijn goede daad door
te veranderen in een theepot die de man kan
verkopen. De theepot komt terecht bij een
monnik die hem oppoetst en besluit om gelijk
een lekkere pot thee te zetten. Hij vult de pot
met water en zet hem op het vuur. Echter,
de tanuki kan de hitte niet aan en rent, met
tanukipootjes, maar nog steeds het lijf van
een theepot, terug naar de arme man. Ze
besluiten om samen voorstellingen te geven
waarbij de tanuki als theepot acrobatische
toeren uithaalt op het slappe koord. Hier
ontstaat een win-win situatie voor zowel de
man als de tanuki: de man haalt zakken geld
binnen en hoeft niet meer arm te zijn, terwijl
de tanuki een nieuwe vriend en een nieuw
thuis heeft.

TANUKI IRL
We hebben nu specifiek gekeken naar de
tanuki als yōkai, maar wist je dat tanuki ook
in het echt bestaan? Tanuki is de Japanse
benaming van de Japanse wasbeerhond
(Nyctereutes procyonoides viverrinus). De
Japanse wasbeerhond is herkenbaar aan
zijn spitse snuit, korte, gedrongen lichaam
en dikke bruine vacht. Hoewel het dier
qua uiterlijk misschien veel weg heeft van
een wasbeer, is het een heel ander wezen.
Wasbeerhonden maken deel uit van de
familie van de hondachtigen (Canidae) terwijl
wasberen deel uit maken van de familie van
de marterachtigen (Mustelidae). De tanuki
heeft dus biologisch gezien meer weg van
vossen of wolven.
Wat beide dieren wel gemeen hebben is
(helaas) dat er op ze gejaagd wordt vanwege
hun mooie pels. Tanukiharen worden ook
veel gebruikt om penselen en kwasten te
maken: deze worden vooral gebruikt om
potten te beschilderen. Verder bestaan er
ook enigzins morbide vormen van “kunst”
waarbij opgezette tanuki in menselijke poses
worden gezet om ze zo meer te doen lijken
op de tanuki uit de volksverhalen. Gelukkig
gaat het goed met de tanuki, mede dankzij
zijn aanpassingsvermogen aan verschillende
millieus en het grote aantal jongen wat per
worp op de wereld wordt gezet. Misschien
zelfs iets te goed, aangezien er grote aantallen
in steden wonen door het overvloed aan
voedsel in de vorm van het vuilnis wat door
de Japanners aan de weg wordt gezet.
Hierdoor krijg je hetzelfde probleem wat
wij in Nederland aan de kust bijvoorbeeld
hebben met meeuwen: vuilniszakken
worden opengescheurd om etensresten
eruit te kunnen halen wat een enorme troep

太狸記 ⋅ 五月 2017

veroorzaakt op straat. Daarnaast kunnen
wasbeerhonden ziektes en parasieten met
zich meedragen die gevaarlijk kunnen zijn
voor zowel mens als dier. In dit artikel hebben
we gekeken naar onze lieftallige mascotte
de tanuki: zowel als transformerende
grappenmaker met enorme testikels als klein
pluizig dier wat regelmatig gespot kan worden
in de straten van grote steden als Tokyo.
Hoewel er een aantal verhalen bestaan waarin
de grappen van de tanuki iets te ver gaan en
niet iedereen het kan waarderen om in het
ootje genomen te worden (just a prank brah)
is het over het algemeen een wezen waar
je weinig van te vrezen hebt en waarmee je
rustig een kommetje sake mee kan drinken.
De echte tanuki kan je maar beter lekker
laten rondlopen: ze mogen er nog zo lief en
pluizig uitzien, maar het blijven wilde dieren.
– Hannelieke Soppe

30 / 31

TRUMP AND ABE
Na misschien wel de meest verontwaardigende
SITTING IN A
uitslag van de Amerikaanse verkiezingen ooit, is
Donald J. Trump de 45ste president van Amerika.
TREE...
Wie had dat gedacht? Japan? Shinzo Abe was
het eerste staatshoofd die na de verkiezingen
op 18 november bij de toentijdig president-elect
Trump op bezoek kwam, waar ook veel mensen
waaronder veel Japanse ambtenaren raar van
opkeken. Maar wat zouden de twee politici precies
van elkaar willen? Het terugtrekken uit de TPP,
de handelsbalans tussen de VS en Japan, China,
het militaire samenwerkingsverdag: er zijn talloze
punten aan de orde tussen de twee grootmachten.
Dit artikel zal kijken naar de ontwikkelingen tussen
Japan en de VS en de mogelijkheden en risico’s van
de nieuwe samenwerking tussen Abe en the Don.
Op 10 februari vloog de premier Shinzo Abe naar
Washington om de geïnaugureerde president
Trump te bezoeken, over de stand van zaken te
praten en natuurlijk om te golfen. Wat er precies
besproken is en wat de toon in deze gesprekken
is geweest, is voor de media een raadsel. Het golf
gezelschap bestond enkel uit Trump, Abe en zijn
vertaler. Handel en economie is waar Abe vooral
naar verlangt, vooral na het terugtrekken van de
VS uit de TPP. In plaats van het grote multilaterale
verdrag zullen beide leiders waarschijnlijk zoeken
naar een goede bilaterale deal voor beide landen.
Immers hebben beiden landen zich in het verloop
van de tijd in posities gewerkt waar ze niet zonder
elkaar kunnen, wil de huidige status quo blijven
bestaan. Het is dan ook om deze reden, aldus
denken veel Japan experts, dat Abe extra zijn best
doet om via deze golf diplomatie een unieke band
met Trump te kweken. Trump heeft op zijn beurt
meer dan genoeg plek voor vrienden in het internationale politieke spectrum en heeft ook niks
tegen een potje golf.

太狸記 ⋅ 五月 2017

Op het gebied van veiligheid heeft de
meeste discussie over de toekomst van
US-Japan relaties plaatsgevonden. Door de
dreigende opmerkingen van Trump over het
terugtrekken van de troepen in Japan waren
veel mensen bang dat de VS niet langer de
veiligheid van Japan zou garanderen. Echter
is op 4 februari Trump’s secretaris van
defensie, Jim “Warrior Monk” Mattis (Ja, dat
is zijn nickname) naar Japan gegaan om die
angst te stillen. Hij benadrukte de essentialiteit van een veilig en stabiel Oost-Azië.
Dat zal weinig mensen verbazen, gezien de
grote mond die Trump nog wel eens heeft
tegenover de rivaal van zowel de VS als Japan:
China. De tegenprestatie zou dan wel zijn dat
ook Japan goed moet investeren in haar eigen
defensie. Gelukkig heeft Abe Shinzo daar
waarschijnlijk weinig tot geen problemen
mee: het aanpassen van het vredelievende
artikel 9 van de Japanse grondwet kan niet
snel genoeg komen.
Ook zou de samenwerking in Oost-Azië van de
VS onder Trump, Japan onder Abe en Rusland
onder Putin voor een nieuwe situatie op het
wereldtoneel zorgen. Zoals ik in één van mijn
eerdere artikelen in de journal heb besproken
zijn Abe en Putin al enkele jaren onderweg
om hun vriendschap te solidificeren. Trump
past dan perfect in deze love triangle, toch?
Een dergelijke samenwerking zou kunnen
leiden tot een resolutie van het Koerillen
conflict, gezamenlijke militaire oefeningen in
de nabijheid van China en een verbetering
van relaties tussen de VS en Rusland.
Maar er zitten hier ook veel gevaren
verscholen, zoals je misschien al dacht. Een
samenwerking tussen de drie regionale
rivalen zal China misschien wel aggressiever

32 / 33

maken en minder voorspelbaar. In principe
zou dat nog terecht zijn ook, kijkende naar
Trump. Het wereldtheater wordt dus toch
net even wat instabieler. Daarnaast zijn zowel
Trump en Abe niet de populairste thuis, ze
worden beiden verwijt voor het aanwakkeren
van nationalisme en extreem-rechtse
neigingen. Een samenwerking tussen 2
dergelijke leiders zonder overtuigende cijfers
in de publieke opinie peilingen, resulteert dan
misschien wel in een uitkomst waar niemand
op hoopte.
Wat er ook gebeurd, voor zowel Japan en de
VS heeft de verkiezing van Trump voor een
golf van verandering gezorgd in de relatie
tussen de twee landen. De zogenoemde
“Japan Hands” (Niet-Japanse Japan experts)
zullen moet rouleren, wat dus nieuwe
mensen met andere gedachtes neerzet in een
sinds het eind van de oorlog vastgemetseld
diplomatiek systeem. De wrijving die deze
verandering teweeg brengt kan tot een
conflict leiden, maar naar mijn mening ook
tot nieuwe perspectieven over de regio. In
de komende maanden is het voor Japan
wachten tot Trump op staatsbezoek komt,
voordat de relatie tussen Abe en Trump weer
nieuwe vormen aan kan nemen. Japanners,
nog meer dan Amerikanen, zullen daar met
smart naar uitkijken om enig beeld te krijgen
van hoe de toekomstige samenwerking er
uit zal zien, en wat dat voor hun betekent.
– Ferdi van Ingen

JAPAN &
ZUID-KOREA IN
1982
Tanuki is opgericht in 1982, wat natuurlijk
een zeer belangrijke gebeurtenis is, maar
wat speelde er zich eigenlijk nog meer af in
1982? De Journalcommissie heeft voor jou
een aantal interessante gebeurtenissen bij
elkaar gesprokkeld en natuurlijk vonden ze
ook plaats in Japen en Korea!

500 YEN
1982 is niet alleen het geboorte jaar van Tanuki,
maar ook dat van de 500 yen munt. Deze munt
had tot doel om het biljet met dezelfde waarde te
vervangen, ook al bleef dit biljet nog zo’n 12 jaar
bestaan. De 500 yen munt werd al snel een doelwit
voor valsmunterij, nadat Zuid-Korea de 500 won
munt introduceerde. Deze munt was namelijk
slechts een klein beetje zwaarder dan de 500 yen
munt maar was vele malen minder waard. Mensen
boorden er een aantal kleine gaatjes in om hem
lichter te maken om zo automaten voor de gek
te houden. Om hier iets tegen te doen kreeg de
500 yen in 2000 een kleine make-over: hij werd 0.2
gram lichter en er werd zink toegevoegd zodat de
elektrische weerstand van de munt anders werd
dan die van andere munten. Automaten werden
vervangen met nieuwe modellen die munten van
elkaar konden onderscheiden op basis van de
elektrische weerstand van de munten in plaats van
op basis van gewicht.
De 500 yen munt is sinds 2011 bijna constant de
meeste waardevolle munt in de wereld geweest,
slechts nu en dan ingehaald door de “zeldzame
Cubaanse 5 convertible peso munt.” – Milan Boon
TECHNOLOGIE
Het is alweer 35 jaar geleden dat de allereerste CD
speler op de markt kwam. De meeste van ons zijn
opgegroeid met CD’s en we staan er misschien niet
bij stil hoe recent deze technologie daadwerkelijk
is. De ontwikkeling van de CD vond hoofdzakelijk
plaats in twee landen waar we allemaal maar al te
bekend mee zijn; Nederland en Japan. Philips was
wellicht de driving force van de CD in het westen,
maar in Japan waren verschillende bedrijven ook
al druk bezig met digitale audio discs, waaronder
Sony, met wie Philips uiteindelijk gingen
samenwerken, om een standaard format voor

太狸記 ⋅ 五月 2017

CD’s te creëren. Er werd een standaard maat
gekozen van 12cm in diameter, waardoor er
74 minuten aan muziek op een CD paste.
Rond 1974 begon de ontwikkeling van
de CD, in 1979 werd deze voor het
eerst gepresenteerd aan journalisten, in
Nederland, en in 1980 werd het uiteindelijke
standaard format aangekondigd (44.1 kHz,
met 16-bit audio). Vanaf dit moment was
er een race om CD spelers te maken met
een fatsoenlijk formaat en Sony was de
eerste die uiteindelijk zo’n CD speler op de
markt bracht, met veel bedrijven die kort
daarop volgde. – Joachim van der Pol
MANGA & ANIME
In februari 1982 werd het eerste deel van
de manga Kaze no Tani no Nausicaä (風の
谷のナウシカ: Nausicaä and the Valley of
the Wind) uitgegeven in Japan. Deze serie
werd getekend en geschreven door Hayao

34 / 35

Miyazaki, nu vooral bekend door zijn werk
als regisseur en schrijver bij Studio Ghibli. De
serie speelt zich af in een post-apocalyptische
wereld waarin het grootste gedeelte van het
aardoppervlakte bedekt is met een giftig
woud (de zogenaamde Zee van Verderf)
wat beschermd wordt door gigantische
insectachtige wezens. Een klein groepje
mensen probeert te overleven in deze
gevaarlijke omgeving, waaronder het meisje
Nausicaä. In 1984 kwam er een geanimeerde
filmversie uit die werd geproduceerd door
Topcraft. Ondanks dat het verhaalverloop
van de film soms sterk verschilde met dat van
de manga, was de film razend populair, mede
dankzij de uitstekende animatie en muziek,
en word nu nog gezien als een van de beste
geanimeerde films ooit. Mede dankzij de
populariteit van de film en daarbij stijgende
verkoop van de mangaserie, kon Miyazaki
genoeg geld bij elkaar verzamelen om samen
met Isao Takahata de animatiestudio Studio

Ghibli op te richten. Doordat de film een grote
rol speelde bij het oprichten van de studio, wordt
Nausicaä gerekend tot een van de Ghibli films, ook
al is het strikt gesproken niet door Studio Ghibli
geproduceerd. – Hannelieke Soppe
MINISTER PRESIDENT YASUHIRO NAKASONE
Meneer Nakasone wordt dit jaar, als hij het
volhoudt, 99. Het is nu al weer 35 jaar terug
sinds hij de post van Minister President vervulde,
maar zijn beleid en hervormingen zijn nog altijd
contemporair en omstreden in de Japanse politiek!
Op 27 november 1982 werd hij benoemd, zijn
beleid staat bekend om het privatiseren van
Japanse staatsbedrijven en tekende ook het Plazaakkoord in 1985 wat nog steeds als keerpunt
in de geschiedenis van de Japanse economie
bekend staat. Meneer Nakasone is de op een
na oudste levende ex-staatshoofd, enkel voorbij
gegaan door de Vietnamese communist Đỗ Mười
die dit jaar 100 is geworden. Nakasone was in de
Tweede Wereldoorlog officier bij de marine en
is daarmee ook het enige staatshoofd in de naoorlogse geschiedenis van Japan die actieve dienst
heeft gedraaid in de Tweede Wereldoorlog. De
familie Nakasone waren oorspronkelijk samurai,
en claimen zelfs een directe afstamming van de
oude Minamoto clan. – Ferdi van Ingen
RELATIES MET DE U.S.A.
In 1882 begonnen de officiële relaties tussen
de U.S.A. en Korea en doordat Amerika erg
belangrijk was geworden voor Zuid-Korea, vooral
na 1945 en tijdens de Koreaanse oorlog, werd dit
in 1982 gevierd. In Jayu Park in Incheon bevindt
zich een monument wat in 1982 is opgericht, ter
aandenken aan de relaties tussen de twee landen,
het centennial monument. Het park heet sinds
1957 Jayu park (Freedom park). Daarvoor heeft
het verschillende namen gehad, zoals Manguk
park (park van vele landen) en tijdens de Japanse

太狸記 ⋅ 五月 2017

bezetting heette het Suh park. Het park wordt
vaak gezien als het eerste park in westerse
stijl in Korea. Dit is te danken aan het feit
dat het park is gebouwd door Westerse
immigranten van over de hele wereld. Het
park kreeg zijn huidige naam toen een
beeld van Generaal MacArthur, wie (een
van) de eerste Amerikaanse troepen leidde
tijdens de Koreaanse oorlog, werd geplaatst.
Tegenwoordig is het park een populaire
plek voor zowel toeristen als bewoners van
Incheon, wat mede te danken is aan de
uitzichten die het park bied over de haven en
de stad zelf. Elk jaar wordt er in de lente ook
een kersenbloesemfestival gehouden, genoeg
redenen om even een kijkje te nemen als je
ooit in de buurt bent! – Joachim van der Pol
MASSAMOORD
n de nacht van 26 op 27 April 1982 vond
er in Zuid-Korea een massamoord plaats
in een paar dorpjes in de Zuid-Gyeongsang
provincie. Een politieagent genaamd Woo
Bum-kon ging door onbekende reden
door het lint en misbruikte zijn positie als
agent om makkelijk binnen te komen en de
mensen in de gebouwen te vermoorden.
Na het ene bloedbad reed hij naar een
volgend dorpje om daar hetzelfde te doen.
Uiteindelijk eindigde het drama met een
zelfmoordaanslag op een gezin. Volgens de
vriendin van de schutter zou hij boos zijn
geworden nadat ze een vlieg op hem dood
had geslagen en hem daarbij wakker maakte.
Sommige ooggetuigen merkten op dat hij
gedronken had, maar dat werd door andere
ooggetuigen weer ontkracht. Wegens het
inadequaat optreden van de politie boden
de hoofdverantwoordelijken, de minister
van binnenlandse zaken en de chef van
de nationale politie, hun ontslag aan. 57

36 / 37

mensen, waaronder de schutter, vonden
de dood in deze tragedie en nog eens 35
anderen raakten gewond. Deze aanslag was
de grootste massamoord gepleegd in de
recente geschiedenis door een individu, tot
de Noorse Anders Breivik in 2011 nog meer
slachtoffers zou gaan maken. – Jerry da
Costa

NOSTALGIE:
TATANUKIKI
2010-2011
“Moet je niet wat vaker achter die
journalcommissie van je aanzitten?”

Een bekende kreet voor elke hoofdredacteur
van de Tatanukiki. Elke praeses van Tanuki
heeft die woorden wel eens laten vallen
tijdens een bestuursvergadering. ‘Ja, maar,’
was dan de onmiddellijke reactie. Deadlines
en mensen zijn geen geslaagde combinatie.
Zeker niet bij studenten, en al helemaal
niet onder Japanologen en Koreanisten
in spé. Het is niet dat ze niet kunnen
plannen. Integendeel zelfs, maar zij weten
ook dat zodra je huiswerk de rug toekeert,
het zichzelf vermenigvuldigt als konijnen.
Spreekwoordelijk dan. Die journalbijdrage
komt wel, eerst even dit afmaken.
Ook al blijf je de baas over huiswerk, de
originele inval moet er zijn; creativiteit is niet
af te dwingen. Bovendien weet iedereen die

太狸記 ⋅ 五月 2017

naar inspiratie is gaan zoeken dat er een
dunne lijn loopt tussen inspiratie en afleiding.
Doorsnee brainstormsessie op het dakterras
van de Pelikaanhof leidde tot een avond
waar de alcohol rijkelijk vloeide en inspiratie
voor artikelen net zo snel kwam als ze
verdwenen. Om maar te zwijgen over het
aantal ‘beste idee ooit!’ totdat je de volgende
ochtend in nuchtere toestand nog eens naar
dat voorstel keek.
Wat deadlines wegnemen in creativiteit,
geven zij terug in concentratie. Juist doordat
er een eindtijd staat voor het opdoen van
inspiratie, wordt je gedwongen om die
prikkels te gebruiken als bouwstof voor iets
nieuws. Het leren omgaan met deadlines
is wellicht het meest waardevolle dat je

38 / 39

leert tijdens een jaar journalcommissie. Als
hoofdredacteur stel je namelijk deadlines
op voor anderen om daarmee deadlines te
halen die afgesproken zijn met het bestuur.
Commissieleden moeten de deadlines
afstemmen met de rest van de inleverdata in
hun agenda.
Juist doordat universitaire opleidingen gericht
zijn op theorie, is de journalcommissie de
perfecte manier om daarnaast de praktische
basisvaardigheden van een projectmanager
te leren. Dat is maar goed ook, want van die
deadlines kom je toch nooit meer af.
– Guan van Zoggel, HOOFDREDACTEUR
TATANUKIKI 2010-2011

ALUMNI AAN
HET WOORD:
MAAIKE DE
VRIES
In dit rubriek komen, zoals de titel al zegt,
alumni aan het woord. Zij zullen je vertellen
over hun (werk)ervaringen na de studie
en dit keer is het de beurt aan Maaike de
Vries, een afgestudeerde Koreanist die ook
actief was in het Tanuki-bestuur!
.

Toen ik ooit in een ver verleden begon met
mijn eerste bachelor Japan Studies, had ik
nooit gedacht dat ik uiteindelijk zou kiezen
voor een academische loopbaan. Tijdens mijn
studie Japans kwam ik in aanraking met Korea.
Geïntrigeerd door het land besloot ik een minor
Korean Studies te doen. Dat beviel zo goed dat
ik van een minor een propedeuse maakte en
een bachelor en master diploma volgde..
In 2013 ging ik voor de eerste keer op uitwisseling
naar Korea en daar raakte ik goed bevriend met
een PhD studente. Door de vele gesprekken
met haar, begon het langzaam te kriebelen om
na een master Korean Studies door te gaan
met een PhD. Ik heb het hier ook over gehad
met mijn docenten (welbekend bij de studenten
Koreaans) en zij hebben me altijdaangemoedigd.
Nu, drie en een half jaar later, woon ik in Glasgow
en ben ik al weer meer dan twee maanden bezig
met een dubbele graad PhD in geschiedenis
(University of Strathclyde, Glasgow) en Korean
Studies (Universiteit Leiden).
De universiteit in Glasgow was geen bewuste
keuze en ik had er nooit over nagedacht om naar
Schotland te gaan voor een PhD. Maar er was
een vacature voor een gefinancierde PhD positie
als onderdeel van een groter project wat focust op
de consumptie van cocaïne in Aziatische koloniën
aan het begin van de twintigste eeuw, waaronder
dus Korea. Mijn scriptiebegeleider stuurde de
vacature door, van het een kwam het ander en
zo ben ik afgelopen oktober begonnen met mijn
PhD onderzoek.
Door deze dubbele graad heb ik ook twee PhD
begeleiders, één in Glasgow en één in Leiden. Omdat
de projectleider werkzaam is aan University of
Strathclyde en daar college geeft in de geschiedenis
van medicijnen, drugs en gezondheid, ben ik

太狸記 ⋅ 五月 2017

verhuisd. Ik heb namelijk geen achtergrond
in de geschiedenis van medicijnen of drugs,
en het leek ons (mijn begeleiders en mijzelf)
het beste om dit college te volgen, omdat
dit een goed overzicht geeft van het
vakgebied. Van oorsprong ben ik vooral
geïnteresseerd in kunst, visuele cultuur
en genderstudies. Het onderzoek waar ik
nu aan ben begonnen, lijkt daar op het
eerste gezicht veel van af te wijken. Toch is
er meer overlap dan je zou denken; zo heb ik
eerder onderzoek gedaan naar de koloniale
periode voor mijn bachelor scriptie van
Koreaans. Verder komt mijn eerste bachelor
studie Japans heel goed van pas voor een
bredere achtergrond van de geschiedenis,
maar ook voor de taalvaardigheid wat ik
nodig zal hebben tijdens het onderzoek.
Maar bovenal is het een onderzoek dat focust
op de consumenten – de gewone mens – en
dat gaf de doorslag om me aan te melden
voor deze positie. Ik zet mijn eigen onderzoek
op binnen het project, geïnspireerd door
mijn eigen interesses en hoef daarvoor niet
alleen afhankelijk te zijn van bijvoorbeeld
medische dossiers. Zo kan ik ook literatuur,
films, posters en magazines uit die tijd
gebruiken als primaire bronnen. Voordat ik
me aanmeldde maakte ik me zorgen of dit
project wel bij me zou passen en of ik
wel klaar was voor ‘‘the next step’, maar
nu ik ben begonnen met inlezen, wordt het
alleen maar interessanter. Hoe meer ik lees,
hoe meer ik wil weten.
Als PhD student ben je wel heel erg op
jezelf aangewezen. Je moet goed zelfstandig
kunnen werken en het niet erg vinden
om uren aan een stuk door te lezen.
Het is absoluut geen negen-tot-vijf-baan, zo

40 / 41

werk ik vaak van elf tot elf of in het weekend
(of van elf tot elf in het weekend). Ik probeer
wel altijd naar de universiteit te gaan om te
werken. Ik heb daar een eigen werkplek in de
‘grad school’. Hierdoor houd ik privé en werk
enigszins gescheiden en heb ik de kans
om andere PhD studenten te ontmoeten
en een sociaal netwerk op te bouwen.
Desalniettemin zit ik vaak genoeg thuis ook
nog te werken.
In het eerste jaar ben ik voornamelijk bezig
met lezen, heel veel lezen. Daarnaast heb
ik regelmatig contact met mijn begeleiders
om de voortgang van mijn onderzoek te
bespreken. Verder zal ik beginnen aan het
schrijven van een literair kader. Vroeg in mijn
tweede jaar zal ik voor archiefonderzoek
naar Korea gaan. Daarna is het tijd om
mijn proefschrift te gaan schrijven. Verder
volg ik workshops, ga ik naar conferenties,
en zal ik uiteindelijk ook college gaan
geven. Voor deze activiteiten krijg je credits,
die heb ik weer nodig om een certificaat te
halen wat verplicht onderdeel is van een PhD
in Groot-Brittannië.
Het lijkt allemaal alsof ik heel zelfverzekerd
ben over wat ik doe, maar dat ben ik
absoluut niet. Wel weet ik dat ik niets
liever doe, dan wat ik nu doe: lezen, leren,
onderzoeken, nadenken, discussiëren, en
misschien uiteindelijk wel lesgeven.
– Maaike de Vries, ALUMNI KOREASTUDIES

ALUMNI AAN
HET WOORD:
PHILIP LAZAR
In dit rubriek komen, zoals de titel al
zegt, alumni aan het woord. Zij zullen je
vertellen over hun (werk)ervaringen na
de studie! Dit keer in de vorm van een
interview: Philip Lazar, een afgestudeerde
Japanoloog die terecht is gekomen in het
Japanse zakenleven

Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik werk bij het Tokyo kantoor van een internationale
fusies- en overnames-praktijk. Hierin begeleiden
wij Japanse firma’s bij de koop en verkoop van
andere ondernemingen, bijvoorbeeld wanneer
een Japanse onderneming een deel van zijn
onderneming wil afstoten, een investeerder zijn
participatie kwijt wil, of een Japanse onderneming
een acquisitie in het buitenland wil doen. Onze
focus hierin is op het internationale aspect,
met andere woorden transacties tussen een
Japanse onderneming en een niet-Japans bedrijf.
Omdat het team relatief klein is krijgen jongere
leden van het team (waaronder ikzelf) vrij veel
verantwoordelijkheden. Dag-tot-dag ben ik
daarom zowel bezig met executiewerk zoals
procesbegeleiding, bedrijfswaardering, en het
opzetten van pitches, als met klantcontact en
besprekingen met potentiele kopers en verkopers.
Dit in een mix van Engels en Japans – vloeiend
Japans is in ieder geval op gesproken niveau op
mijn kantoor een vereiste voor het klantcontact.

“Als je een competentie in een veld buiten
taal weet te combineren met Japans en
Engels kan dat mooie mogelijkheden
opleveren.”

Hoe ben je aan je baan gekomen?
Naast mijn studie Japans heb ik een tweede
Bachelor in Internationale Bedrijfskunde gevolgd.
Daarna heb ik een Master in een financiële richting
gekozen. Tijdens mijn Bachelor Japans heb ik een
jaar in Nagasaki gezeten; voor mijn Master nog

太狸記 ⋅ 五月 2017

“Als je in Japan wil werken
of überhaupt Japans in een
professionele setting zou willen
gebruiken, is het aan te raden
een specialisme buiten Japans te
ontwikkelen.”

een half jaar in Seoul. Tijdens mijn Master
heb ik stage gelopen in de corporate finance
afdeling van een groot accountantskantoor,
waarna ik na afronding van mijn Master daar
full-time ben begonnen. Tijdens die periode
heb ik herhaaldelijk opdrachten gedaan
voor Japanse klanten, en ben een aantal
keer voor werk naar Japan gekomen. Na
twee jaar daar vond ik mijn huidige baan via
LinkedIn. Toevallig had ik eerder een (korte)
reis geboekt naar Tokyo die twee weken na
mijn sollicitatie viel; ik kon daarom in persoon
interviewen. Na een aantal rondes, zowel
in Engels als in Japans, hebben ze me een
aanbod gedaan. Een paar maanden later ben
ik begonnen.
Wat is het toekomstperspectief als
afgestudeerde Japanoloog?
Het toekomstperspectief als afgestudeerde
Japanoloog is mijns inziens afhankelijk van
waar je het mee combineert. Een taal op
zichzelf – onafhankelijk of dat Japans is of een
andere taal – is voor mij een competentie die
binnen de context van werken in Japan (voor
het overgrote deel van banen) een vereiste

42 / 43

is, maar op zichzelf niet voldoende. Als je een
competentie in een veld buiten taal weet te
combineren met Japans en Engels kan dat
mooie mogelijkheden opleveren (afhankelijk
van welke competentie dat is natuurlijk).
Nederlands heb ik tot nu toe weinig aan
gehad, maar wie weet komt het ooit van pas.
Advies voor huidige studenten Japans?
In lijn met mijn antwoord hierboven, als je in
Japan wil werken, of überhaupt Japans in een
professionele setting zou willen gebruiken,
is het aan te raden een specialisme buiten
Japans om te ontwikkelen. Je zult (helaas) nooit
op een ‘native’ niveau Japans terechtkomen,
en zelfs al zou je dat wel voor elkaar krijgen,
gezien culturele context is het voor bedrijven
makkelijker een tweetalige Japanner aan te
nemen (of een Japanner met perfect Japans
en matig Engels) dan een niet-Japanner met
perfect Engels en middelmatig Japans. Mijn
Japans is verre van perfect, en zeker niet op
het niveau dat ik zou willen, maar ik kan dit tot
op zekere hoogte compenseren door kennis
van financiële processen.
Ten slotte zou ik werken in Japan niet
idealiseren. Of je nou in Japan werkt of
in Nederland, je zit alsnog vijf dagen per
week op kantoor, en plezier in je werk is
grotendeels afhankelijk van de mensen
waarmee je werkt. Daarin speelt ook culturele
context en ervaring een rol. Uiteraard zijn er
genoeg mooie dingen te doen in je vrije tijd,
maar gezien de tijd die je op werk zit zou ik
het werk-aspect sterk meenemen in de keuze
hier te komen werken of niet. Of het voor mij
een goede keuze was moet nog blijken – tot
nu toe bevalt het in ieder geval aardig goed.
– Philip Lazar, ALUMNI JAPANSTUDIES

IN GESPREK MET
te vieren dat Tanuki 35 is geworden besloot ik
ANNE FERRERO Om
jullie te verblijden met een heel ander soort artikel
dan ik normaal doe: een interview. En dit is niet
zomaar een interview, het is een interview met de
regisseur van mijn favoriete serie: Anne Ferrero,
regisseur van het Franse programma ‘toco toco’,
dat twee maal per maand op Youtube kanaal toco
toco tv verschijnt.
Om praktische redenen is er voor gekozen dit interview
in het Engels te doen en een paar kleine aanpassingen
m.b.t. spelling en interpunctie daargelaten zijn de
woorden en zinnen van Anne Ferrero zoveel mogelijk
zo gelaten als hoe zij ze opgeschreven had.

Could you please explain to our readers what
‘toco toco’ is about?
Toco toco is a documentary program where
Japanese artists, creators or people from various
backgrounds introduce places in Japan they like or
that inspire them, while also showcasing some of
their work or activities.Each episode is about 10
minutes long, in Japanese with English and French
subtitles, and aired twice a month.
How did toco toco get started? Whose idea
was it to make this kind of program?
Toco toco started when I moved to Japan in
September 2011. At that time I was working for a
small French TV channel that specialized in geek
and Japanese pop culture, and was looking for a
concept for a program I would be able to do alone.
For three years, I followed various people with a
small camera and did all the editing myself.One
day, I got the chance to meet a team in Tokyo
who was interested by the project and wanted
to take it further. Thanks to them, there is now
a cameraman/editor and people helping on the
production of the show. Since then, toco toco is
also available on Youtube with English and French

太狸記 ⋅ 五月 2017

subtitles. Originally, the show had a variety
taste to it, with the guest speaking directly
to the camera and me doing the narration in
French, but last year we wanted to take a new
approach closer to short documentary and
take on a global identity.

“I love Japanese onomatopoeias
because of their simple sonorities
and how so many of them are
spread across the Japanese
language.”

Which episode did you enjoy making the
most?
The episode we enjoyed making the most
overall was the episode with the game
creator Swery, who is such a crazy and lovable
character. We followed him through his
favorite bars in Osaka, the episode ended up
being 18-minute long. (Episode 25) There are
also great memories of many other episodes.
Which part of the creative process behind
making the series do you like the most?I’m
happy when the guest enjoys the shooting,
when we can shoot in nice situations, or
when the edit starts to take form. I also like
it when viewers get to discover new artists or
creators through the show.

44 / 45

Looking at toco toco and other projects
you have worked on, it’s quite obvious
that you have a passion for Japan and its
creators. How did this passion start?
Like many people born in France during the
80’s, I grew up with many Japanese anime on
TV, or playing games at my friends’ house.
Later I became interested in Japanese culture,
movies and literature and finally decided to
study Japanese language and civilisation in
university. While studying there, I started to
work as part-time intern at the TV channel
Nolife which was about to start broadcasting.
First I would handle translations, subtitles,
database or research work, then I learned
on the spot to make programs especially
interviews or reports of Japanese creators
for example. Being able to edit directly
with Japanese language material without a
transcript or a person to translate was a big
gain of time and improvement on team work
optimization.
How do the creators react when they
see the finished episodes, featuring
themselves?
Usually they’re happy with the result while
being a little bit “hazukashii” (embarrassed)
since many of them are not used to being
filmed at all. They are the most happy when
they get messages from foreign viewers
on Twitter or Facebook or being featured
on foreign media.Sometimes the show has
been a trigger for them to start selling their
creations abroad, or play live abroad for
example.

Are the creative worlds of Japan and
France very different from each other,
in your experience, or are they actually
much alike?
As I spend much of my time working on
showcasing Japanese creators I’m not
particularly aware of the situation in France
but one thing I noticed was that many small
scale fashion creators in Japan could easily
have their work featured in select shops or
in pop-up stores inside department stores.
I was really surprised about how common it
was.

AAN TE RADEN AFLEVERINGEN
Heeft dit interview jou warm weten te maken
voor deze interessante serie? Of wil je
gewoon een paar leuke afleveringen zien om
te weten wat voor iets het nou precies is? Dan
heb ik alvast een kort lijstje met afleveringen
die zeker de moeite waard zijn.

If you could do another episode with any
of the creators you have already made
an episode with before, which creator
would it be and why?
I would probably redo some episodes of
the seasons that are not on Youtube, to
bring more attention around those guests.
A concrete example that comes to mind
is Ichiro Kataoka, who is one of the last
benshi (people who were reading aloud the
dialogues of silent movies) in Japan.

AFLEVERING 38: SHOJI MURAHAMA
Shoji Murahama, een anime producer die
bij Gainax heeft gewerkt en later zelf studio
Gonzo oprichtte en nu bij Emon Studio werkt,
neemt ons mee naar een LARP evenement
en naar de Emon Studio om daar meer te
vertellen over de filosofie van deze studio.

Finally, at the end of each episode of
toco toco you ask the creators to teach
the viewers a Japanese word or saying.
What Japanese word or saying would
you like to teach our readers?
It would probably be the name of the show
“toco toco” which is the onomatopoeia for the
sound of steps or someone walking around.
I love Japanese onomatopoeias because of
their simple sonorities and how so many
of them are spread across the Japanese
language
Einde interview

AFLEVERING 39: YOKO TARO
In deze aflevering laat de wereldbekende
Yoko Taro ons o.a. een kijkje nemen op zijn
momentele werkplaats en is hij helemaal zijn
excentrieke zelf.

AFLEVERING 35: KYOTARO
Kunstenares KYOTARO geeft een kijkje in
haar, met de meest prachtige kunstwerken
behangen, atelier en naar een heel bijzondere
boekenwinkel waar de manga waar zij aan
heeft gewerkt wordt verkocht.
AFLEVERING 29: DE DE MOUSE
In deze aflevering neemt de erg jonge
elektronische artiest DE DE MOUSE ons
op een korte reis door de verschillende
stadsdelen en parken die hem hebben
geïnspireerd bij het maken van zijn muziek.
– Milan Boon

太狸記 ⋅ 五月 2017

46 / 47

Game regisseur Yoko Taro draagt ook tijdens zijn aflevering bij Toco Toco zijn beruchte masker

KATERN:JAPAN
PERSONA 5
HAALT UIT
NAAR DE
SAMENLEVING
De Journal wisselt artikelen uit met Katern:
Japan (www.katernjapan.nl)! Een blog met
de meest heldere informatieve leeshapjes
en dit keer brengen we je een artikel
geschreven door Guan van Zoggel.
De artikelen worden direct overgenomen
van www.katernjapan.nl. Het kan daarom
voorkomen dat er in de oudere artikelen
enkele data genoemd worden die al
geweest zijn.

Voor Japanse role-playing games is dit najaar een
belangrijk kwartaal. Final Fantasy XV haalde na een
ontwikkeling van tien jaar eindelijk de eindstreep
en Pokémon-fans werden getrakteerd op een
splinternieuwe generatie schattige monsters.
In Japan verscheen het langverwachte Persona
5, opvolger van de alweer acht jaar geleden
verschenen PlayStation 2-titel Persona 4. Er is
in die tijd veel veranderd, maar de serie geeft
onverminderd sociaal commentaar.
In 2011 studeerde ik af met Persona 4 als
case study. Ik stelde dat de game minstens
twee maatschappelijke functies vervult: het
informeert de speler over de rijke tradities van
Japan en het zwengelt belangrijke discussies
aan, zoals de discussie rondom de geaardheid
van een personage. De manier waarop de
game constant zijn klauwen in de hedendaagse
Japanse maatschappij zette, voelde verfrissend
– misschien zelfs confronterend. Toen Persona 5
in 2013 aangekondigd werd, maakten de duistere
thematiek en nieuwe slogan meteen duidelijk
dat het weer menens was. “You are slave. Want
emancipation?”
Die thematiek ligt ten grondslag aan Persona 5, dat
afgelopen september in Japan uit kwam. Centraal
staat de schaduwzijde van de maatschappij.
Persona 5 richt zich op mensen die diep van binnen
worstelen met problemen of zichzelf onderdrukt
voelen. Doordat de maatschappij hiervoor
geen begrip heeft, verschuilen die mensen zich
noodgedwongen achter een persona, Latijn voor
masker. Het team achter Persona 5 ontkent dan
ook niet de invloeden van psychoanalist Carl Jung
op hun eigen werk.
Iedereen draagt een Schaduw, zei Jung. Hiermee
doelde hij op dat deel van iemands onderbewustzijn
dat gevoelens onderdrukt. Persona 5 geeft vorm

太狸記 ⋅ 五月 2017

aan deze abstracte concepten door deze
te personifiëren. Schaduwen zien eruit als
replica’s van personages, maar dan met gele,
lichtgevende pupillen en gekleed zoals zij zich
daadwerkelijk voelen. De hoofdpersonages
confronteren mensen, vaak autoriteiten, met
hun gevoelens en nemen vervolgens achter
de schermen hun Schaduw te grazen om hen
te bekeren.
Persona 5 kent een aantal verhaallijnen die
telkens draaien om zo’n autoriteit. De game
valt onmiddellijk met de deur in huis op de
school van de personages. Een gymdocent
is voormalig gouden plakwinnaar en legt
de lat voor zijn scholieren net zo Olympisch
hoog. Hij vindt het dan ook terecht dat
teleurstellingen bestraft mogen worden met
lijfstraffen en dwingt op fysieke wijze respect
af bij vrouwelijke scholieren. Zijn wereld
achter de schermen manifesteert zichzelf
dan ook als een kasteel, waarin hij de koning
is (gekleed in kroon, mantel en zwembroek)
en scholieren op lopende banden rennen
voor hun leven.

48 / 49

Zo pakken de hoofdpersonages, die zichzelf
de Phantom Thieves noemen, telkens een
autoriteit aan. Zodra zij hun meest kortbare
bezit hebben gestolen – in het geval van de
medaillewinnaar zijn gouden plak – zijn zij
bekeerd. Dan bekennen zij hun schulden
en worden zij veroordeeld door hun
omgeving. Echter, als zoveel machthebbers
hun misdaden bekennen, blijft dat niet
onopgemerkt. Zeker niet bij de politie.
Persona 5 is daarmee een boeiend kat-enmuis-spel genesteld in een surrealistische
blend van psychoanalyse en hedendaagse
popcultuur. Ondanks alle vernieuwingen in
de veranderde standaard van tegenwoordige
games houdt Persona 5 zich aan de
uitgangspunten van de serie: informeren en
provoceren.
Persona 5 verschijnt op 4 april 2017 voor PlayStation 4 en
PlayStation 4. De Japanse versie is al reeds te importeren.
Mijn recensie van Persona 5 lees je op Gamer.nl.

– Guan van Zoggel

TANUKITCHEN
TANUKI UDON &
TEMPURA
Ha. Alweer een woordgrap. Maar je weet
hoe serieus Tanukianen worden wanneer
het draait om één ding: eten. Sla eens
een keer ThuisBezorgd over en laat het
keukenprinsesje in je los. Probeer het
volgende recept; ook getest in TanuKitchen!

Ingrediënten voor 2 personen:
TANUKI UDON
- 2 porties udon noedels
- 2 zakjes dashi no moto (soepbasis)
- 1 theelepel wakame zeewier
(gedroogd)
- 2 lenteuitjes
TEMPURA
- neutrale olie (om in te frituren)
- 20 gram bloem
- 20 gram maizena
- 1 theelepel bakpoeder
- zout
- 1 ei
- 100 milliliter (ijs-) koud water
- 1/4e courgette
- 1/3e (punt)paprika
- ~6 roosjes broccoli
- 1 grote wortel
- 1 kabeljauwfilet
- tentsuyu (tempura dipsaus)

Voor de lustrumeditie van onze mooie journal een
speciale editie van de TanuKitchen! Deze keer een
recept wat dezelfde naam draagt als onze pluizige
mascotte: Tanuki udon. En omdat het feest is,
krijgen jullie als extraatje ook nog het recept voor
overheerlijke knapperige Tempura. Eet smakelijk!
たぬきうどん TANUKI UDON
Voordat jullie massaal bij PETA gaan klagen, nee,
we gaan niet echt een tanuki in de pot gooien.
Tanuki udon (in de Kansai regio ook wel bekend
onder de naam Haikara udon) is een hete
noedelsoep met dikke udon noedels waarover
stukjes gefrituurd tempurabeslag zijn gesprenkeld.
Maar waarom heet het dan Tanuki udon als er geen
tanuki in zit? Een theorie is dat dit komt omdat
“tanuki” een verbastering is van “takenuki” (タケヌキ:
zonder inhoud). Dit omdat de tempuradruppels
op de udon verder geen ingredienten bevatten
en daarom “leeg” zijn. Een andere theorie is dat
de goudbruine ronde bolletjes de kleur hebben
van blije bolle tanuki. Naast de hete variant die
hieronder word beschreven, bestaat er ook een
koude variant die vaak wordt gegeten in de zomer.
天ぷら TEMPURA
Tempura zijn stukjes groenten vlees of vis die
gefrituurd zijn in een heel dun luchtig beslagje.
Doordat de ingredienten zo’n dun jasje beslag
krijgen en omdat het beslag maar heel lichtjes
wordt geklopt (zodat er geen kans is op
glutenvorming), zijn ze luchtiger en makkelijker te
verteren dan bijvoorbeeld de kibbeling die je op de
markt kan kopen. Deze gefrituurde hapjes worden
vaak geserveerd met tentsuyu (天つゆ), een licht
dipsausje wat helpt om het vettige van de tempura
een beetje te doorbreken.

太狸記 ⋅ 五月 2017

50 / 51

1. Schenk een flinke laag neutrale olie (ongeveer 5 cm) in een pan en verhit deze alvast
op middelhoog vuur. Snij de ingredienten voor de tempura in bitesize stukken en snijd de
lenteuitjes voor de udon in ringetjes. Indien je gedroogde udon gebruikt, kook deze alvast
gaar, giet ze af en doe de noedels in een bak met ijskoud water. Zo stop je het kookproces en
voorkom je dat ze uitdrogen. Verse of (ontdooide) diepvries udon hoef je niet op deze manier
voor te bereiden, aangezien deze al gekookt zijn.
2. Bereid het tempura beslag voor: splits een ei en klop de dooier samen met het ijswater
en een snuf zout (eiwit wordt hier niet gebruikt, dat kan je mooi door de ultra-biologische
proteineshake doen). Meng in een andere kom de bloem, maizena en het bakpoeder en
voeg dit toe aan de kom met het eimengsel. Roer het beslag voorzichtig tot het enigzins
gecombineerd is (klontjes zijn goed!). Haal de tempura ingrediënten door een beetje bloem,
zodat het beslag beter blijft plakken.

3. Check de temperatuur van de olie door er een stukje brood in te laten vallen: als de olie gaat
bruisen en het brood knappering word, dan is de temperatuur goed. Haal de groenten en de
vis door het beslag en frituur ze een paar stuks tegelijkertijd. Gebruik houten eetstokjes om de
losse spetters beslag in de olie naar de ingrediënten te halen, zo worden ze extra knapperig.
Blijf de tempura regelmatig keren en wanneer je tevreden bent dat alles gaar is (groente is
meestal binnen 20 seconden klaar, vis mag iets langer), haal het uit de pan en laat de tempura
uitlekken op keukenpapier. Zet ondertussen een pannetje met een halve liter water op voor je
soep en laat het zeewier wellen in een kopje met lauwwarm water.
4. Als alle groenten en vis gefrituurd zijn, sprenkel het overgebleven tempurabeslag in de hete
olie om tenkasu (てんかす: tempura overblijfsels) te maken voor op je udon. Laat de tenkasu
frituren tot ze goudbruin zijn, haal ze uit de pan en laat ze afkoelen op keukenpapier. Indien de
druppels te grof zijn, kan je ze na het afkoelen voorzichting verkruimelen. Voeg de zakjes dashi
no moto en de gewelde blaadjes zeewier toe aan de pan met kokend water en roer. Verdeel
de udon over twee kommen en overgiet met de hete soep. Top af met de lenteui en de
tenkasu. Serveer de tempura naast de udon op een bordje samen met een schaaltje tentsuyu.

太狸記 ⋅ 五月 2017

OORDEEL
Udon is een van mijn favoriete gerechten
omdat het zo simpel en vullend is en in
combinatie met knapperige tempura vers
uit het vet, kan deze TanuKitchen chef
niks anders doen dan voor dit recept twee
glimmende vette duimen omhoog te geven!
De zachte noedels en de zoutige soep
combineren perfect met de vettige tempura.
Hier wil je je dieet wel voor opgeven!
Voor de tempura heb ik dit keer courgette,
broccoli, paprika, wortel en kabeljauw
gebruikt, maar er zijn genoeg andere
ingredienten die je kan gebruiken! Wat
dacht je van garnalen (eerst pellen en
rechtdrukken), zoete aardappel, asperges,
aubergine of pompoen? Tentsuyu kan je in
kleine flesjes kopen bij de toko, maar je kan
het ook eenvoudig zelf maken: verwarm
hiervoor drie delen dashi met een deel
mirin en een deel sojasaus tot alles goed is
vermengd en opgelost.

52 / 53

Protip bij het bereiden van tempura (of frituren
in het algemeen): zet tijdens en na het frituren
alle ramen, deuren en ventilatiesystemen
wagenwijd open. Vooral als je in een
studio woont waarbij je keuken een paar
stappen verwijderd is van je bed (zoals bij
ondergetekende). Anders is het niet alleen zo
dat je kamer stinkt naar snackbar, door alle
oliedampen kan je ook fikse koppijn krijgen.
Daarnaast standaard waarschuwingen bij
frituren: pas op met lange mouwen en
lang haar, blijf bij de pan, houd kinderen,
tanukis en dronken huisgenoten weg bij het
fornuis en mocht de vlam in de pan slaan:
deksel op de pan en gas uit. OLIEBRANDEN
NOOIT BLUSSEN MET WATER! Maar het
allerbelangrijkste is natuurlijk dat je geniet
van het koken en van het eten wat je zelf
hebt bereid~
– Hannelieke Soppe

TO BE OR NOT
TO POËZIE?
That is the question. TaTanukiKi brengt
jou een selectie aan Japanse en Koreaanse
gedichten met bijbehorende Engelse
vertalingen. Dit keer een Japans gedicht,
dus tijd om je leesvaardigheid naar een
hoger niveau te tillen!

“ON SEEING A CORPSE ON SHORE”

玉 藻よし
天地

讚 岐の國は

日月とともに

滿りゆかむ

船浮けて わが漕ぎ來れば
邊見れば

國 柄か

時つ風

白 波 さわく

見れども飽かぬ
神の御面と

神 柄か

ここだ貴き

繼ぎて來る

中の水門ゆ

雲居に吹くに 沖見れば とゐ波立ち

鯨 魚 取り

海を恐み

行く船 の

梶引き折りて をちこちの 島は多けど 名くはし 狹岑の島の 荒磯面に い
ほりて見れば

波の音の

繁き濱べを

敷たへの

枕になして

荒床に

自伏す君が 家知らば 行きても告けむ 妻知らば 來も問はましを
玉桙の

道 だに 知らず

お ぼ ぼしく

待 ちか 戀 ふらむ

愛しき妻らは

Geschreven door Kakinomoto no Hitomaro (c.662-710) toen hij een lijk tegenkwam in de Sanuki
provincie. Hitomaro was een waka (和歌: literair genre) dichter en aristocraat.

太狸記 ⋅ 五月 2017

54 / 55

ENGELSE VERTALING
Jewelled seaweed, / Province of Sanuki: / Is it your nature that / The sight of you will never sate?
/ Is it that your guardian god / Is paramount? /
With heaven and earth, / And sun and moon, / May you endure. / Toward one divine face, / We
continue on our journey, / Out the rivermouth at Naka, /
Floating in our boat. / As we come rowing, / The seasonal wind / Blows from the distant sky;
From offshore, I see / The crashing breakers; /
I see the coast, / Among the roaring white caps; / Hunting whales / The sea, I fear it. / Our
bobbing boat, /
Warps its oars. / All around / There are many islands, yet / On the famous / Isle of Samine, / On
the rocky, wave-wracked sea coast /
We make landfall and see / Among the waves’ sound / Ever on the seashore, / A folded
mulberry-cloth / Pillow have you made, / On a rough and rocky bed /
You lay down: / If I knew your home / I would go and tell them; / If your wife knew / She would
come inquiring; /
Jeweled spear straight / Your path, though she knows it not; / Worriedly, / Is she waiting, loving
you / That darling wife of yours

Manyoshu, Book II, 220
Vertaling: http://www.wakapoetry.net/mys-ii-220/

WTF JAPAN &
OMG KOREA
Lopen je conversaties de laatste tijd niet
zo lekker? Ben je op zoek naar nieuw
gespreksvoer? De Journalcommissie brengt
je weer de leukste WTF Japan & OMG
Korea feitjes!

“Wat zegt er nou beter
‘gefeliciteerd’ dan plakken rauw
vlees die in laagjes een mooie
roos vormen?”
“Overigens is door de jaren
heen het assortiment uitgebreid
en kun je veel meer dan alleen
Yakult kopen bij deze dames.”

WTF JAPAN: VLEESTAART
Wie nooit wat had met verjaardagstaarten voor
suiker en fruit hoeft niet langer te zoeken. Een
nieuw concept in Japan stelt de oude vorm van
taart op zijn kop, en goed ook. Want ja, wat zegt
er nou beter “gefeliciteerd” dan plakken rauw
vlees die in laagjes een mooie roos vormen? Het
maakt niet uit of het reepjes biefstuk, varken,
tonijn of zalm zijn, ze worden op prachtige
wijze georganiseerd en gepresenteerd aan de
grote, hopelijk niet vegetarische, bofkont. Het is het
ultieme cadeau voor een van je vrienden die meer
in de sportschool leeft dan thuis, want er zijn maar
weinig manieren om op feestelijke wijze zoveel
proteïne te geven aan iemand. Of het een grotere
trend wordt valt nog te bezien, maar zodra Japanse
barbeque restaurants dergelijke arrangementen
gaan aanbieden reken ik mezelf voorstander.
– Sander Breeuwer

太狸記 ⋅ 五月 2017

OMG KOREA: YAKULT DAME
Tijdens onze uitwisseling in Zuid-Korea
kwamen
mede-journal
commissielid
Sander en ik ze vaak tegen: 야쿠르트아줌마
(yagureuteuajumma, oftewel Yakult dame).
Anders dan in Japan, waar ze meer de rol van
bestelservice hebben, verkopen ze in Korea
de populaire gezondheidsdrankjes ook op
straat. De oorsprong achter dit verschijnsel
stamt uit de zeventiger jaren, toen ZuidKorea nog tot de armste landen ter wereld
behoorde. De meeste mensen hadden
geen geld voor een koelkast en dus was het
lastig om kort houdbare levensmiddelen
te bewaren. Bij deze Yakult dames kon je
dan een verse en koude Yakult kopen om
meteen op te drinken. Met de economische
vooruitgang in Zuid-Korea kwam ook de
welvaart en steeds meer mensen konden
zich koelkasten veroorloven. De Yakult dames
bleven echter zeer populair. Waar de Yakult

56 / 57

dames startten met alleen een schoudertas
vol met Yakultjes werd er later gebruik
gemaakt van karren en sinds kort wordt je
van je sokken gereden door deze dames die
de stoep onveilig maken met hun nieuwe
rijdende koelkasten. Overigens is door de
jaren heen het assortiment uitgebreid en kun
je veel meer dan alleen Yakult kopen bij deze
dames.
– Jerry da Costa

LEDENKORTING
SUSHI BENTO

10%

KORTING OP JE BESTELLING BIJ
SUSHI BENTO
ALLEEN GELDIG TOT 31 AUGUSTUS 2017

Alleen op vertoon van je collegekaart, waarop Japan -of Koreastudies vermeld staat,
én deze kortingsbon ontvang je als lid van Tanuki 10% korting op je bestelling
bij Sushi Bento te Leiden. Een kortingsbon mag slechts 1x keer gebruikt worden.

MA: 16-22
DI: GESLOTEN
WO-DO: 16-22
VR-ZO: 14-22

HAARLEMMERSTRAAT 191
231DP LEIDEN
071 56 61 136
WWW.SUSHIBENTOLEIDEN.NL

CARTOON
TANUKI 35 JAAR

Illustratie door Milan Boon

‘S AVONDS
EEN MAN,
‘S OCHTENDS
EEN MAN!
Een Tanuki activiteit is géén geldige
reden om te laat, of helemaal niet, te
komen bij college. Wees verstandig,
wees een man óf een vrouw!