TaTanukiKi 2016-2017--1

Media

Part of 2016-2017 | 1

Titel

TaTanukiKi 2016-2017--1

extracted text

太狸記
LVSJK Tanuki / 三十五周年 / 十月

太狸記・十月号

1

社説

Colofon

JOURNALCOMMISSIE
Voorzitter:
Lisa Le
Secretaris:
Hannelieke Soppe
Editorial van de
Eindredactie:
Ferdi van Ingen
hoofdredacteur
Leden:
Anky

Jerry da Costa
We vieren het vijfendertigste lustrumjaar van

Joachim van der Pol
Tanuki en daarbij nadert de Journal ook al de
Milan Boon
vierendertig jaar. Tijd om alles uit de kast te halen.
Sander Breeuwer
Yeftha Leising Tanuki’s schrijftalenten? Check. Enthousiaste
REDACTIELEDEN
gastschrijvers? Check. Nieuwe ideeën? Check.
Hoofdredactie:
Lisa Le
Capabele voorzitter? Ha– gewoon ja zeggen.
Vormgeving:
Lisa Le
Eindredactie:
Ferdi van Ingen
Met deze geweldige ingrediënten kan de
BESTUUR VAN TANUKI
Journalcommissie niets anders maken dan weer
Praeses:
Angelique Ardjoen
de fantastische TaTanukiKi Journals die gevuld
Ab-actis:
Suzanne (Suzé) Klok
zijn met veel liefde geschreven artikelen en
Quaestor:
Maarten Rutte
die je leeshonger gegarandeerd zullen stillen!
Vice-Praeses &
Assessor Extern:
Martijn Cornelissen
Als eerste beginnen we met de Tanuki Shinbun
Assessor
waar we je op de hoogte houden van alle
Intern:
Lisa Le
afgelopen (lustrum)activiteiten. Blader je
Assessor
Eerstejaars:
Robin van Vliet
even verder dan vind je de diverse uitgebreide
COMMISSIES
artikelen die allemaal gerelateerd zijn aan
AcquisitieJapan en Korea, waarvan de onderwerpen
commissie:
Martijn Cornelissen
uiteenlopen van politiek en economie –niet
Eerstejaarsafhaken nu– tot sport en muziek! Als laatst kom
commissie:
Robin van Vliet
je langs de snelle leeshapjes over geschiedenis,
Feestcommissie:
Fleurtje Meijer
bizarre feiten, eten en wijsheden van Anky.
Jaarboekcommissie: Amber Trijssenaar
Kampcommissie:
Jerry da Costa
Dus kies ervoor om jezelf te verdrinken in
Kunst- en
de diepgaande artikelen of hou het lekker
Cultuurcommissie: Max Huurman
luchtig. Maar waar je ook voor kiest: vergeet
Reiscommissie:
Angelique Ardjoen
de gratis kortingsbon niet. –
Lisa Le
RAAD VAN TOEZICHT
Voorzitter:
Albert Tiemersma
Leden:
Vincent Meijer
Heb je trouwens zelf nog ideeën voor artikelen?

Gise van den Wildenberg

Stuur dan een mailtje naar journal@tanuki.nl.

“Pizza HIV. De beste HIV die je
kan krijgen.”
“PIV.”
– Angelique Ardjoen &
Kayleigh Herbrink
2

太狸記・十月号

目次

Op de voorkant
Het thema van de TaTanukiKi is
dit jaar de Japanse en Koreaanse
mythologie.
Dokkaebi (도깨비) is een
mythisch wezen uit Koreaanse
volksverhalen en sprookjes. Ze
zijn te vergelijken met de Japanse
Oni.
De Dokkaebi is vaak een
angstaanjagend figuur, maar
wordt ook weleens afgebeeld
als vrolijk of slim. Deze wezens
houden van kattenkwaad en
spelen vaak spelletjes met mensen
die slechte bedoelingen hebben óf
ze belonen juist degenen die goed
doen door middel van rijkdom en
zegeningen.
De Dokkaebi ontstaat uit tot
leven gewekte voorwerpen,
zoals gebruiksvoorwerpen die
achtergelaten zijn door hun
eigenaren.
Foto door Im Seongbin
Heb jij fotografisch werk dat je wilt
delen met iedereen? Stuur je ideeën
voor de cover naar
journal@tanuki.nl en wellicht siert
jouw werk de volgende TaTanukiKi!

Inhoud
TANUKI SHINBUN
Het Bestuur 2016-2017
De Journalcommissie 2016-2017
Koreareis
Japanreis
Eerstejaarskamp
Interne Constitutieborrel
Tanuki presenteert: Takeda Hideo
Tanuki feest: Sexy Safari
JAPAN & KOREA
Japan-Ruslandrelaties sinds Abe 2.0
Noord-Korea: Chronisch productietekort
Rottende lichamen in Japanse kunst
Toiletpapier als cadeau? Maar natuurlijk!
Zuid-Koreanen met uitsterven bedreigd?
MEDIA & SPORT
Katern: Japan- Opkomst Japanse voetbal
Metal in Japan
Twintig jaar aan Pokémon controverses
De verslaving begint...
COLUMNS
MIRAI 2016
Vergeten figuren: Yi Sun-sin
WTF Japan & OMG Korea
TanuKitchen: Omurice
Ask Anky
EXTRA
Yuki kortingsbon
Tanuki strip

4
9
12
13
14
15
16
17
18
20
22
24
26
28
29
31
33
36
38
39
40
42
43
43

HOE kan je dat niet lusten? Het
is letterlijk water in een groene
stok.
(komkommer)
– Lida Bouts

太狸記・十月号

3

Het bestuur 2016-2017
mooie jaren bij de vereniging kreeg ik het
gevoel dat ik de nieuwe leden dezelfde
ervaringen mee wilde geven en besloot toen
mij aan te melden voor het bestuur. Gelukkig
werd ik aangenomen en mocht ik de positie
van quaestor (penningmeester) bekleden.

Praeses-----------------------------------“Als je zoveel van Japan houdt, waarom ga je
dan geen Japan Studies doen?”----------------“Wat? Kan dat?” antwoordde ik. ---------------“Ja, in Leiden.”---------------------------------------Dankzij een goede vriend belandde ik
ongeveer vijf jaar geleden bij Japanstudies.
Ik verliet mijn geliefde Amsterdam en
vertrok naar Leiden. Het was tijd om een
nieuw avontuur aan te gaan. Eigenlijk was
ik helemaal niet zo van de verenigingen,
maar ik besloot toch bij Tanuki te gaan.
Net zoals velen van jullie begon ik met kijken van
anime en later ook met het lezen van manga. Ik
merkte gedurende mijn middelbare schooltijd
dat niet iedereen van anime afwist of dat het
simpelweg als ‘iets voor kinderen’ werd afgedankt.
Ik voelde mij een beetje als een awkward duck.
Dit veranderde allemaal toen ik in Leiden
aankwam
en
meeging
op
Tanuki’s
eerstejaarskamp. Ik kan mij nog heel goed
herinneren dat Psy’s Gangnam Style net uit was
en iedereen het op kamp meezong. Iedereen wist
dus ook wel wat af van Japan of Korea... Ik voelde
me als een vis in het water! Maar Tanuki werd
meer dan dat, ik kreeg een ware familiegevoel.
Ik heb mooie herinneringen kunnen maken
als sjaars bij Japanstudies en Tanuki. Na twee

4

Als ik nu terugblik op dat jaartje bestuur,
dan kan ik er met trots over spreken. Niet
alleen heb ik meer ervaring op gedaan of heb
ik (hopelijk) de nieuwe leden warm kunnen
verwelkomen, maar ik heb ook nieuwe
vriendschappen kunnen creeëren. Na mijn
bestuursjaar besloot ik om te gaan werken,
zodat ik een mooie reis naar Japan kon maken
– dat betekende: terug naar Amsterdam.
Al snel merkte ik dat ik Leiden en mijn
vrienden begon te missen. Ik keerde terug
en ik was klaar voor een nieuw avontuur: ik
besloot om nog een jaar bestuur te doen. En
hier zit ik dan in mijn tweede bestuursjaar,
maar dit jaar als jullie praeses (voorzitter)!
Gezamenlijk
met
mijn
andere
bestuursgenoten, en natuurlijk de vele
commissies die Tanuki rijk is, zullen wij
diverse evenementen organiseren. Inmiddels
zijn we alweer bijna twee maanden bezig
en een paar evenementen verder. Zoals
de meesten van jullie wel weten, is het dit
jaar Tanuki’s 35e verjaardag, wat betekent
dat het een lustrumjaar is! Het bestuur
heeft leuke en spannende evenementen
gepland, maar ook leuke verrassingen
en cadeautjes. Helaas mag ik jullie geen
spoilers geven, dus het wordt afwachten!
Het enige advies dat ik jullie mee kan
geven is het volgende: maak je borst maar
nat en haal je emergency anti-brakheid
middel maar uit de kast, want het gaat een
onvergetelijk jaartje worden! Ik hoop jullie
allemaal op de evenementen te zien <3
– Angelique “De Dictator” Ardjoen
& Leider van het Ardjoen Legioen.

太狸記・十月号

Ab -Ac tis------------------------------------Of ik wel even een stukje wilde schrijven, en
in minimaal 200 woorden dan wel. Slechts
200 woorden? Nou, vooruit hier gaan we dan:
“안녕하세요? 저는 금년에는 “타누끼”
라는 학생회의 비서 수제라고 합니다.
앞으로
더욱
열심히
하겠습니다.”
Grapje. Mijn
naam is Suzé –eigenlijk
Suzanne, maar doet dat even niet xoxo.
In mijn twee jaar bij Tanuki ben ik lid
geweest van de Sjaarsco en de Jaarboekco,
en voorzitter van de Fleeschco – beter bekend
als de KCC. Dit jaar heb ik echter de eer om
jullie secretaris –ugh typslet– te zijn en ik
ben dus ook de aangewezen persoon jullie
mailtjes te beantwoorden en die machtig mooie
nieuwsbrieven te versturen. Nu even over
naar iets wat veel toegevoegde waarde heeft
en waardoor jullie bij wijze van spreke “vredig
kunnen sterven”: mijn lievelingsdier is een
zeepaard. Maar omdat spullen hiervan schaars
zijn, mijn tweede lievelingsdier is een kikker
#stillehint #cadeautip. Ik heb er dan ook de
volste vertrouwen in dat dit een geweldig
jaar wordt. Dus doe wild, gooi die haren
los en laat het Lustrum maar komen!
Inmiddels heb ik mijn woordenaantal
bereikt van 200; we blijven student toch?
Minimale
inzet,
maximale
resultaat.
Dat betekent dus 200 woorden, BAM!
Moi eem~ – Suzé “Typslet” Klok

Quaestor-------------------------------Hallo!--------------------------------------------Ik ben Maarten, het spiksplinternieuwe lid
van het lustrumbestuur. Ik studeer Japans, wat
waarschijnlijk zo is gekomen doordat ik net
iets teveel Naruto heb gekeken toen ik 15 was.
Ik hou van zwemmen, maar ik ben eigenlijk te
lui, en te gierig op mijn geld om daadwerkelijk
naar het zwembad te gaan. Dit in combinatie
met mijn liefde voor lekker eten en goede drank,
maakt dat ik worstel met een beginnend buikje.
Mijn smaak in muziek is behoorlijk breed,
dus ik heb altijd iets om naar te luisteren.
Daarom zal je mij vaak met oortjes in,
op en om de universiteit zien lopen.
Mijn droom is om een baan te vinden waarbij
ik veel vrije tijd heb, maar toch genoeg
geld verdien om een mooi huis te kopen,
drie kinderen groot te brengen, en voor
een klein plezierbootje te kunnen sparen.
Misschien is dat iets te veel gevraagd
met
een
Bachelor
Japanstudies...
–

Maarten

太狸記・十月号

“Baardmans”

Rutte

5

Assessor Intern------------------------------------“Als je een groente zou zijn, wat zou je dan zijn?”
Oh, god. Oké, ik stress hem nu al.---------------“Uh, ja ik zou een broccoli zijn!”-----------Ha. Serieus, ik ben hier zo slecht in. --------------“En waarom?” ---------------------------------------Denk. Denk goed na.---------------------------------De seconden tikten voorbij en terwijl ik hard
op zoek was naar een origineel antwoord –en
mij tegelijkertijd afvroeg wat het nut was van
de vraag– voelde ik de bestuursleden naar
me staren. Ze zaten niet eens in levende lijve
voor me, maar ik was alsnog doodsnerveus.
De baggere Skype-verbinding maakte het
interview er ook niet makkelijker op; alles wat
ik herhaalde kwam alleen meer onzeker over.
Argh, ik weet hier geen goed antwoord op! Nu
moet ik gewoon IETS zeggen. -------------------“Het is goedkoop en lekker!”-----------------------Bam.-------------------------------------------“Je.. hebt wel door wat je net impliceerde?”
Wat?
--------------------------“Haha, dit is een quote voor de journal!”
Maar– wat. Ik snap h– oooooh néé.---------------“Nee nee, dat is níet wat ik bedoelde–“--------Aan de andere kant van de wereld lagen ze
stuk. Ik was voor mijn Koreaans een semester
in Seoul en een aantal maanden daarvoor
had ik mij opgegeven voor het bestuur, dus
ik wist dat er een interview zou komen,

6

maar ik had mezelf totáál niet voorbereid
op de vraag die mijn creativiteit zou testen.
“Hahahaha Lisa!”------------------------------------“Wat zei jij dan?”----------------------------------“Mais. Omdat ik geel ben.”------------------------Wow. Waarom had ik niet zoiets slims kunnen
bedenken.---------------------------------------“Je weet dat dit je de komende maanden nog
gaat achtervolgen hè?”------------------------------Uiteindelijk heb ik een stukje macht gekregen
over de Tanuki Facebook en de TaTanukiKi
Journal, dus.. het is het waard. Wie de persoon is
die je wéér een nieuwe notificatie op Facebook
bezorgt? Hoi, waarschijnlijk ben ik dat. De
nieuwe Assessor Intern en hoofdredacteur
van de Journalco. En voor sommigen ook het
broccoli-meisje. – Lisa “Oooooh ècht?” Le

太狸記・十月号

Vice-Praeses & Assessor Extern----Hey allemaal, mijn naam is Martijn en ik
zal jullie Assessor Extern zijn aankomend
jaar! Dit betekent dat ik naast al het gekke
en leuke wat Tanuki te bieden heeft, ook
een serieuze draai zal proberen te geven
aan dit jaar. Dus voor alle carrière tijgers en
CV-lutsers onder ons: Ik ben er voor jullie!
Zelf ben ik natuurlijk niet alleen de extern, ik
ben ook vaak bekend als Tinus. Ik noem het
één van de voordelen van Tanukiaan zijn: een
hele mooie naam krijgen; daar doe je het voor!
Zonder gekkigheid, Tanuki heeft mijn
studietijd tot nu een enorme boost aan
gezelligheid gegeven, iets wat ik jullie ook
allemaal toewens. Maar om het leuk doch
serieus te houden, hier mijn tips, vol met
levenservaring, voor (weer) een top jaar:
- Ga niet elke dag chillen direct na de colleges.
Dit is dan wel een hele goede manier om
al je Tanuki vriendjes en vriendinnetjes
beter te leren kennen, maar je Japans-/
Koreaansskills (tenzij je altijd toch Japans en/of
Koreaans praat om er echt één te worden),
slagingskans, slaap (mits je tot 4 uur chillt
en al om 9 uur college hebt) worden er
niet beter op. Wees die studie-nerd, en ga
lekker slapen; voor beide raad ik de UB aan.

verdient zichzelf niet, ga werken (of meer
lenen als je daar toch te lui voor bent), en bier
verliest zichzelf niet, dus ga sporten (of minder
drinken als je daar óók al te lui voor bent).
Ik kan nog veel meer tips op gaan schrijven,
maar met deze tips lijk ik nu al vader
genoeg. Ik wens jullie allen nogmaals
een mooi en verstandig studiejaar toe,
en natuurlijk veel leesplezier in deze en
alle hierop volgende journals. Poppa
Tinus
Out!
–
Martijn
“Tinus”
Cornelissen-------------------------------------

- Drink niet elke dag (bier). Bier is erg lekker,
maar ook erg goed voor een goed pens.
Drink dus af een toe ni... Wijn! Niet alleen
lijk je heel erg fancy, je buik blijft ’t ook!
- Zeg niet dat je met Japan -of Koreastudies straks
later niks kan. In plaats daarvan: blijf lekker
lullen hoe belangrijk Japan en Korea zijn in de
wereld en hoe onmisbaar jouw rol daar in is.
- Aansluitend op de vorige punten, ga na het
studeren een keer naar buiten. Je cijfers zullen
misschien torenhoog worden, met die alleen
zal je niet een echte Japanner of Koreaan
worden, en zeker ook geen verdere loopbaan.
Ga dus vooral naar buiten! Praat met
(echte) Japanners en Koreanen, met hoge
piefen/mensen die meer geld hebben dan jij.
- Wat de alcoholconsumptie betreft: Bier

Assessor Eerstejaars-----------------------------Hoi allemaal! Voor de meesten van jullie
ben ik een nieuw gezicht binnen Tanuki.
Dat klopt, want ja, ik ben eerstejaars
en
dus
vers-van-de-pers-Japanoloogin-spe. Zo. Genoeg lange woorden nu.

太狸記・十月号

7

Mijn naam is Robin van Vliet, 21 jaartjes
jong en de Eerstejaarsassessor van Tanuki.
Ik zeg dan wel ’21 jaartjes jong’, maar ik
ben
best
een
oude
eerstejaars.
Dat heeft een reden, ik studeer namelijk ook
nog Taalwetenschappen in Utrecht. Dus
voor alle taalfeitjes, grammaticale foutjes
en nutteloze uitdrukkingen – zoals ‘I want
to be a schwa, it’s never stressed’– moet
je bij Taalwetenschapper Robin zijn.
(Oh ja, en als ik één foutje in deze TaTanukiKi
spot, krijgt Lisa een brandbrief van me. ;) )
Voordat je afhaakt met het lezen van dit
stukje: nu komen de leuke dingen! Ik houd van
pianospelen, maar ben er echt niet goed in.
Waar ik wel goed in ben? Ik ben kluns eersteklas
en klets je de oren van het hoofd. Die twee
dingen zorgen meestal voor 1) gênante situaties
en 2) veel gezelligheid. Klinkt wel goed, toch?
Verder heb ik een obsessie met J-drama’s.
En dan bedoel ik van die cheesy J-drama’s.
Van die J-drama’s waarbij er een meisje A
‘Het Altijd Goede Meisje’is dat verliefd is op
jongen B ‘Bad Guy’. Dan komt er een jongen
C ‘Cassanova Good Guy’ die verliefd wordt
op meisje A. En wat gebeurt er dan: jongens
B en C proberen allebei haar hart te winnen.

8

Het einde is altijd zó onvoorspelbaar...
En als ik dan toch wat afwisseling wil
zoek ik wel een tranentrekkende J-drama
over een Jong Persoon dat één of andere
mysterieuze ziekte heeft en opeens een
Levenspartner ontmoet, die dan natuurlijk
erg ongelukkig eindigen. Genoeg variatie dus.
Iets anders waar ik een obsessie mee heb
is eten. (Die zag je vast niet aankomen!) Je
kunt me wakker maken voor lasagne, pasta
en sushi. Maar kom alsjeblieft niet aanzetten
met ansjovis, kappertjes of zongedroogde
tomaten. Mijn tv-held is Arjen Lubach en
stiekem kwijn ik weg bij Kento Yamazaki.
Het schijnt trouwens dat ik ergens in
Amsterdam nog een lookalike rond heb lopen.
Wil jeweten of je de goeie te pakken hebt?
Simpel! Schreeuw dan gewoon iets in het Japans
of Koreaans naar haar. Als zej e aankijkt alsof je
Chinees praat, ja, nou, dan ben ik het dus niet.
Dat gezegd hebbende hoop ik jullie allemaal
te kunnen zien bij Tanuki! Samen met het
bestuur hoop ik op een erg mooi lustrumjaar.
We gaan er wat moois van maken, tot dan!
– Robin “Vage Taalnazi” van Vliet

太狸記・十月号

De Journalcommissie 2016-2017
De schrijftalenten die je op de volgende paar pagina’s tegenkomt zijn de degenen die je telkens
weer de meest interessante en met veel liefde geschreven artikelen brengen: degenen die hun
talenten gebruiken voor het goede; het geduld hebben om mijn deadline-gezeur telkens aan
te horen; en de reden waarom de Journalcommissie de prachtigste commissie is. Als trotse
voorzitter presenteer ik jullie bij deze de leden van de Journalcommissie van 2016-2017!
Hallo al mijn mede studenten! Ik ben net als
jullie, student Koreastudies of Japanstudies,
eerste-, tweede- of derdejaars. Ik ben Anky, en
ik ben er voor al jullie vragen! Wil je weten hoe
je Japan overleeft als je geen rijst lust, of wat je
moet doen als je in Korea gaat studeren maar
niet kan ophouden met dansen als je K-pop
hoort? Voor al je studie (of andere) vragen
kan je mij een berichtje sturen, en ik help je uit
de brand! Liefs. – “Geen Bedanky” Anky
Hallo iedereen,-----------------------------------------mijn naam is Ferdi en ik ben nu tweedejaars
Japanstudies student en lid bij Tanuki.
Dit jaar zal ik proberen allerlei interessante en
boeiende artikelen te schrijven, voornamelijk
over de Japanse politiek en de internationale
politiek betreffende Japan en haar buurlanden.
Ik heb zelf een grote interesse in dit vakgebied,
en hoop dat ik ook jullie kan interesseren voor
the sport of Kings and the King of sports.
Verder gaan we proberen met de commissie een
hele chille (lustrum) jaargang voor de journal
te maken! – Ferdi “Vieze Fur” van Ingen
Jawel
daar
ben
ik
dan
weer!
Voor het tweede jaar op rij ben ik uitverkoren
om stukjes te mogen schrijven voor deze
journal. En mensen... ik heb er zin in.
Voor degenen die mij niet kennen: mijn naam
is Jerry da Costa. Ik ben begonnen aan mijn
derde jaar Koreastudies en ik heb nog steeds
de ambitie mijn bachelor-diploma dit jaar te
halen. Ooit had ik journalistieke ambities,
maar mensen zijn eng. Mijn favoriete
onderwerp om over te schrijven is mezelf.
Helaas krijg ik hiervoor maar weinig plek in
deze journal, dus zal ik het hierna vooral over
Koreaans gerelateerde onderwerpen hebben.
– Jerry “Swaggy J” da Costa

太狸記・十月号

9

Hoi allemaal! Ik ben Yeftha, eerstejaars
Japanoloog en ben daarnaast bezig met de
afronding van mijn HBO-Rechten scriptie (oh
help, nu is het echt crunchtime!). Onverwachts
heeft Japanstudies ook mijn interesse opgewekt
voor andere culturen, zoals de Schotse,
Koreaanse, Vietnamese en Australische. Toch
hebben de Japanse taal & cultuur mijn hartje
gestolen. Ik ben een grote liefhebber van
muziek. Een moment geen muziek geluisterd,
is een moment niet geleefd. Daarnaast is koken
een passie van mij, maar helaas heb ik hier de
laatste tijd wegens drukte wat minder tijd voor.
Het eerste wat ik doe als ik thuiskom, is toch
wel het aanzetten van een serietje en dan weer
een perfecte smoes verzinnen om dan toch die
volgende episode te kijken. Tja wat kan ik zeggen,
verslavend? Maar ik vind het ook heerlijk om
een boek te lezen en helemaal op te gaan in het
verhaal. Ik hoop dat mijn artikelen met plezier
worden gelezen door de lezers van de TaTanukiKi.
– Yeftha “Dit Kan Ik Niet Handelen” Leising
Een goedendag allemaal, ik ga jullie in
dit stukje even uitleggen wie Joachim is.
Ik ben eerstejaars Japanstudies student.
Na drie andere niet geheel succesvolle
studies te hebben gevolgd heb ik mij nu hier
gesetteld. Ik kijk enorm naar dit jaar uit, pas
twee jaar geleden is mijn interesse in Japan
aangewakkerd door een deur in Utrecht, maar
ik heb nog nooit zo graag ergens voor willen
gaan als voor Japan(s). Ik heb hiervoor aan
het mbo Game Artist, en aan het hbo Applied
Science, en International Communication
& Media gestudeerd. Buiten mijn schooltijd
om luister ik graag naar muziek, vooral metal
kan ik erg waarderen. Op zijn tijd luister ik
ook naar klassiek, hardstyle, (J-)pop, en een
hele hoop meer. Ik speel zelf piano, en heb
meerdere pogingen gedaan om de gitaar op
te pikken. Tot dusver zonder al te veel succes.
Ik
hoop
jullie
via
Tatanukiki
te
mogen
entertainen
dit
jaar!
– Joachim “Yolochim” van der Pol

10

太狸記・十月号

Hallo daar, mijn naam is Milan. Ik ga jullie dit jaar (hopelijk) verblijden door het
schrijven van artikelen voor de TaTanukiKi.
Ik ben een groot Pokémon fan en hoop dan
ook dat ik een aantal interessante Pokémongerelateerde artikelen zal schrijven, dit jaar.
Ook ben ik erg geïnteresseerd in de geschiedenis
van Japan en dan met name de Meiji Restoratie,
dus misschien dat ik ook daarover wat dingen zal
schrijven. Oh ja, een ander feitje over mij is dat
ik heel slecht ben in het schrijven van dit soort
introducties over mezelf. Laten we er een mooi
jaar van maken! – Milan “Berlo-chan” Boon

Derdejaars Koreastudies, derde jaar journal.
Onderwerpen veelal maatschappelijk en
politiek. Zo dat is ook weer klaar... Wat?
Ongeveer honderd woorden? Waar moet ik
over lullen dan? Ja kan me niet schelen dat de
lezer me moet leren kennen, dan lezen ze m’n
introductiestukje van m’n eerste jaar maar.
Teveel moeite? Wat denk je dat artikelen
schrijven kost dan? Ah god, ga nou niet zo
sip kijken. Nee zo bedoelde ik het niet, ik vind
het heus wel leuk om te doen. Nou vooruit, ik
schrijf wel wat meer. Maximum was honderd
woorden toch? Hallo iedereen ik ben...
–
Sander
“Jerander”
Breeuwer
Voor degenen die mij nog niet kennen: de
naam is Hannelieke Soppe (H-chan voor
vrienden). Ik ben derdejaars Japanstudies en
dit is ook mijn derde jaar bij de allerleukste
commissie van Tanuki! (luister niet naar wat
andere commissies zeggen: wij zijn de leukste).
Dit jaar combineer ik het schrijven voor de
journal met een nog groter schrijfproject:
namelijk, mijn scriptie! Dus als je mij achter mijn
laptop ziet, half jankend van de stress, dan heb
ik waarschijnlijk een grote knuffel en een “het
komt wel goed schatje” speech nodig (Ik ben een
enorme stresskip). Knuffels zijn trouwens altijd
oke, evenals Dropfruit Duo’s, thee en urenlange
discussies over anime (als je nog aanraders nodig
bent, app me. Je zal je de komende 87,5 jaar
niet vervelen~). よろしくおねがいします！
–
Hannelieke
“Kookt
Volgens
Lisa
Beter
Dan
Jij”
Soppe

太狸記・十月号

11

Koreareis

Vanwege een toename aan enthousiaste
actieve Koreanisten –eerst Tanuki, dan de
rest van de wereld– bestaat er sinds vorig
jaar ook de Grote Reis naar Zuid-Korea! De
reiscommissie koos ervoor om ook dit jaar
Seoul en Busan op het programma te zetten.
De enthousiaste reisgroep bestond uit 15
personen en op 27 juni kwamen we voor het
eerst bijeen in Kimchee Guesthouse: het hostel
waar we elkaars slaapgewoontes ontdekten,
om drie uur’s nachts McDonald’s bestelden
en misschien een mannelijke reiziger waxten.
Volgens traditie gingen we de eerste avond met
heel de groep uit eten: we gaan voor de Korean
Barbecue in Hongdae! De studentenwijk in
Seoul bruist nog van het leven tot laat in de
nacht: muziekartiesten, winkels, convenience
stores, restaurants, modieuze studenten, vele
bekende clubs zoals Cocoon, NB2 en nog. zo.
veel. meer. Na het eten was er dus nog meer dan
genoeg om de rest van de avond in te vullen.
Een paar dagen later vertrokken we alweer vroeg
in de ochtend met de trein richting Busan.

12

Het moment dat we de trein uitstapten roken
we direct de bekende walm van zeelucht
op het station. Aha, we bevonden ons
inderdaad langs de kust. Nadat we de grote
zware koffers dumpten in het nieuwe hostel
–het was trouwens niet de bedoeling om een
traploos hostel van vier verdiepingen te boeken–
besloot iedereen z’n eigen weg te gaan.
We wisten onszelf goed te vermaken in
Busan, maar het regende katten en honden!
Meer water boven je hoofd was daarom wel
het laatste waar je op zoek naar was, maar
ironisch genoeg bezocht een groepje toch
het Sea Life Busan Aquarium. Waaghalzen.
Busan had ons nog veel meer te bieden, maar
het werd weer eens tijd om terug te keren naar
Seoul. De rest van de reis genoten we van nog
meer highlights van de hoofdstad, hebben
we verjaardagen gevierd en taart gegeten,
en misschien iets te veel tijd doorgebracht
in de vele Noraebangs. – Lisa Le

太狸記・十月号

Japanreis
Direct volgend op de tweede editie van de
Koreareis was er ook deze zomer natuurlijk
weer de fameuze trip naar Japan, inmiddels
een echte Tanuki-traditie. Het herhaalde succes
van de Japanreis stelde de reiscommissie in
de herfst van 2015 voor een uitdaging. Want
op welke manier kun je dit succes evenaren,
zonder voorgaande edities te kopiëren, en
dus een uniek programma samen te stellen?
Na flink wat beraad werd er uiteindelijk voor
een relatief gevarieerd programma gekozen,
waarbij niet één maar drie regio’s van het
land werden aangedaan. Waar eerdere reizen
bovenal een wat langer verblijf in een bepaald
deel van Japan verkozen, kregen de deelnemers
dit jaar de kans om een beetje van alles te
proeven en zo de grote contrasten waar Japan
befaamd om is in levenden lijve te ervaren.
Deze opzet brengt nogal wat gereis met zich
mee, maar met een JR-Pass en de razendsnelle
Shinkansen is dat bepaald geen straf.
Onze rondtrip begint en eindigt in Tokyo, de
grootste stad ter wereld die leuk blijft, ook al
ben je er al eerder geweest. De veelzijdigheid
van deze metropool kan in het Nederlands niet
worden uitgelegd aan iemand die er nog niet is
geweest, al is de (een beetje cliché) omschrijving
van
het
fenomeen
‘’wolkenkrabber
naast
tempel’’
een
goede
poging.
Maar daarmee heb je nog lang niet de lading
gedekt die de stad verdient, met sushiën in
Tsukiji, mensen kijken in Shibuya, verdwalen
in Shinjuku, otakuën in Akihabara, cultureel
doen in Asakusa en chillen in Ueno. Voor elke
bezigheid heeft Tokyo een apart stadsdeel.
We verruilen Tokyo voor Kyoto. Wie van
tevoren denkt dat deze oude stad eentonig
zal zijn vanwege de vele tempels op het
programma (er zijn meer tempels in Kyoto
dan kerken in Rome), of denkt dat alweer een
stad weinig anders zal zijn dan de hoofdstad,
wordt aangenaam verrast. De serene omgeving
waarin elk tempelcomplex zich bevindt, kan

misschien nog het best beschreven worden
als natuurreservaat. Los hiervan bezoeken
we Kyoto op een wel heel bijzonder moment,
want het is Gion-matsuri, een van de bekendste
festivals van heel Japan. We zijn onderdeel
van een ontzettend levendig openluchttheater,
lopend
tussen
allerlei
parades
met
indrukwekkende lampionnen constructies.
Maar zelfs in het drukke Japan is er de inaka,
het platteland, waar de mensen warmer zijn
en de treinen minder frequent. Kanazawa
(Ishikawa prefectuur) is een middelgrote
stad aan de westkust van Japan die nog nooit
eerder door Tanuki werd bezocht. Sinds begin
2015 is ook deze stad via de Shinkansen met
Tokyo verbonden, hetgeen de reistijd van 5
naar 3 uur heeft verkort. Dit veroorzaakte
een toerisme-boom, maar wij bezochten de
stad nog net voordat het echt stormloopt. We
vinden er o.a. een van de drie meest prominente
Japanse tuinen, een kasteel, de Samuraiwijk en de theehuizenwijk. Echt Japan!
Ohja, we zijn ook in Nara geweest, en
Kamakura, en Shirakawa-go, en mensen
namen het er flink van op hun vrije dagen
(Osaka, Himeji, enz., enz.). Te veel om op te
noemen in dit korte resumé. Maar dat het twee
productieve weken waren, moge duidelijk zijn.
Ik zou graag de reisco bedanken voor
de goede samenwerking, en onze groep
deelnemers voor mooie tijden met een boel
lol. Verder wens ik de volgende reisco veel
succes met het plannen van de Japanreis
2017, die er zeker zal zijn. – Niels Erdkamp

太狸記・十月号

13

Eerstejaarskamp
Op vrijdag 26 augustus 2016 was het dan
zover. Zestig eerstejaars gingen met knikkende
knietjes en vol verwachting naar Ommel om
daar hun studentenavontuur te beginnen.
Het weer zat mee en de treinen hadden geen
vertraging, dus de eerste dag begon al goed.
Om half vier had iedereen zich verzameld bij
station Deurne en kon het kamp beginnen!
Het eerste wat op de planning stond was
natuurlijk het verdelen van de groepjes.
De groepjes werden verdeeld en iedereen
mocht naar hun geliefde sempai. Daarna
verspreidde ieder groepje zich over het
terrein om kennis met elkaar te maken en
originele groepsshirts temaken. Met de meest
originele teamnamen – zoals 六―ࢬターࢫ voor
groepje zes – barstte decompetitie echt los!
Het grootste gedeelte van de felle
Tanukianenstrijd speelde zich af in het
bos. Daar werden het hele weekend door
slagvelden gecreëerd, onder andere voor
levend stratego en goudzoeken. Het levend
stratego kreeg nog een extra Tanukiaans Tintje
doordatdestrategokaarten omgetoverd waren
tot Pokémon. Tanukiaanser kan niet, toch?
Een hoogtepunt van iedere kampdag was
toch altijd het avondmaal. Op vrijdag
kregen weheerlijke pasta voorgeschoteld
– met verschillende sauzen natuurlijk!
Onze koks zorgden iedere avond weer
voor een sterrenmaal. Met zulke koks
hoefden we niet eens in een sterrenhotel
te zitten om verwend te worden.
Een ander hoogtepunt was de gezelligheid
die losbarstte zodra de avond viel. Zelfs
namiddernacht bleef het nog lang een
bonte boel. Met ‘Never Have I Ever’,
verschillende bordspelletjes en veel drank
hadden wede goede ingrediënten te pakken.
Zaterdag stond in het teken van de vele
workshops die werden georganiseerd.
De eerstejaars konden de fijne kneepjes
van origami en kendo onder de knie

14

krijgen en konden zich wegwijs maken inde
regels van het mahjong. Ende workshops
waren natuurlijk niet compleet zonder de
aanwezigheid van Raiden Yosakoi en Banzai!
Een ander element waar volop aan werd
meegedaan was de Scavenger Hunt: 35 rare,
gekke en leuke opdrachten waarmee elk groepje
punten kon verdienen. Een aantal opdrachten
luidden als volgt: ‘Doe een
カベドン
(kabedon)’, ‘Laat zien hoe zen je bent’ en
‘Ga stiekem op de foto met de voorzitter’–
Angelique was niet veilig dit kamp!
Na een spannende strijd werd zondagochtend
destand bekendgemaakt: groepje 5 en 6
(de 六―ࢬターࢫ) mochten zichzelf gelukkig
prijzen met gratis kaartjes voor het feest. Na
dit heuglijke nieuws kwam er iets minder
leuks: de realisatie dat dit kamp nu toch echt
aan een einde was gekomen. Gelukkig was
daar Lisa die de eerstejaars troostte met een
TaTanukiKi én een sleutelhanger als aandenken.
Dit alles zorgde voor een kamp om nooit
te vergeten! Dit had natuurlijk nooit
gekund zonder de Kampcommissie, onze
koks, sempai en fotograaf. We hopen dat
jullie ervan genoten hebben. Op naar
de volgende editie! – Robin van Vliet

太狸記・十月号

Interne Constitutieborrel
In mijn eerste jaar maakte ik mee hoe het
bestuur –oud of nieuw, dat had ik niet door
– daarboven op het balkon van het Arsenaal
stond en ons allemaal toesprak. Als kersverse
sjaars drong het niet tot me door wat er
precies gaande was –er was gratis drank, dus
ik was er. Als je me toen zou zeggen dat ik
over een paar jaar ook in hun schoenen zou
staan, dan had ik je raar aangekeken met een
opgetrokken wenkbrauw, waarna ik een slok
nam uit de net vernieuwde fles van Grolsch.
De avond begon eerst met de opening van
de bar en iedereen was druk bezig met het
inschenken en halen van drank. Er waren
veel bekende gezichten in het Arsenaal, maar
er waren ook genoeg eerstejaarsstudenten
die de Interne Constitutieborrel wilden
meemaken. Vanwege de zomerstop was het
een tijd stilletjes in het Arsenaal, maar deze
avond vulde de hangout van Aziëstudies zich
weer vol met blije Tanukianen die allemaal
druk bezig waren met bijpraten en drinken.
En toen was het tijd. Daarboven op het balkon
stond het aankomend bestuur met z’n allen
in het zwart en wit achter het oude bestuur.
Luc van der Beek, de praeses van het vorig

bestuur, deed zijn speech en met zijn medebestuursleden aan zowel zijn linker- als zijn
rechterkant kondigde hij daarna vol trots de
nieuwe praeses aan: Angelique Ardjoen. De
rest van het nieuw bestuur stond ondertussen
– sommigen een beetje zenuwachtig – nog
achter te wachten. Angelique bedankte
het inmiddels afgetreden bestuur voor
al hun harde werk van het afgelopen jaar
met een compleet kalligrafiepakket dat ze
rechtstreeks had meegenomen uit Japan en
nam vervolgens het woord over. Zowel de
rest van het nieuw bestuur als de nieuwe
commissievoorzitters maakte ze bekend en
telkens weer werd er hard geapplaudisseerd
en aangemoedigd door onze Tanuki-leden.
Wauw. Na een aantal lange maanden mogen
we onszelf dan eindelijk het bestuur der
LVSJK Tanuki van 2016-2017 noemen.
Daarbij is het ook nog het jaar waarin we met
alle commissies en leden de vijfendertigste
verjaardag van de studievereniging vieren.
Lieve
leden,
lezer.
Het
Legioen heeft er zin in. –

太狸記・十月号

Ardjoen
Lisa Le

15

Tanuki presenteert: Takeda Hideo
Een paar dagen na de Tanuki activiteit
kondigde het Sieboldhuis een evenement
aan waarin men kennis mochten maken
met de bekende Japanse kunstenaar:
Takeda Hideo. Op de website stond
vermeld dat de kunstenaar ‘wellicht’ zijn
sneltekenen zou demonstreren. Wellicht.
Wij hebben het geluk gehad om de
getalenteerde man een anderhalf uur lang
in levende lijve te mogen aanschouwen.
Ondanks dat Takeda Hideo niet vloeiend
is in het Engels, en wij niet allemaal vloeiend
zijn in het Japans, hadden de tekeningen
van de cartoonist onze taalbarrière weten
te overbruggen. ‘De diepste passies van
een student’ en het ‘Huwelijksaanzoek’ –
dit zijn zelfverzonnen titels, zie Facebook
voor de foto’s– zorgden voor goede
ijsbrekers en de luchtige sfeer in de groep.
En mevrouw Kuniko Forrer van het
Sieboldhuis was ook aanwezig om voor ons
ter plekke te tolken, zo vertelde ze dat voor
de heer Takeda maar één onveranderlijk
thema bestaat in het leven en dat is: seks. Dit
verklaart ook waarom dit thema de boventoon
voert in het overgrote deel van zijn werk.

Terwijl de cartoonist bezig was met sneltekenen
was er hier en daar een lach te bekennen of
een “Ohh ik snap hem!” te horen. Takeda’s
vrouw stond aan zijn zijde en assisteerde hem
met het omslaan van de grote pagina’ s van het
bord en het aangeven van de juiste pennen.
Ondertussen verschafte Kuniko ons meer
achtergrondinformatie van zijn tekenstijl
en legde daarnaast ook uit wat voor een
betekenis te vinden was in het eindproduct.
Het was bijzonder om te zien hoe de
kunstenaar zijn kijk op de wereld in zijn
tekeningen verwerkte en hoe zijn werken ook
vrij ter interpretatie was voor het publiek.
Takeda’ s tekenstijl is vooral onvoorspelbaar en
dit maakte het interessant voor de studenten om
verzoeken in te dienen. Vuur? Dat wordt een
zwaar getatoeëerde sumoworstelaar. Vis? Een
been uit een vissenkom. Konijn? Lola Bunny.
Zijn eigen quote over zijn tekenstijl leeft
hij dus helemaal na: “It is my belief that
having no specific style is my own style.”
Meneer Takeda Hideo, het was een eer
om u te hebben ontmoet. – Lisa Le

16

太狸記・十月号

Tanuki Feest: Sexy Safari
Dagboek van een parkopzichter - donderdag 22 september 2016.
21:00--------------------------------Het grootste deel van de Safaricommissie
is gearriveerd op locatie. Lokaas in de vorm
van plastic zebra’s, apen en leeuwen wordt
verdekt opgesteld. Een mix van Safari en
sinaasappelsap wordt bij de deur geplaatst
om de juiste feromonen te verspreiden. Een
enkele opzichter is zelfs gekleed als een
intrigerende mutatie tussen een spin en een
leeuw om zo veel mogelijk soortgenoten aan
te trekken. Maar vanavond zijn we niet op
zoek naar dieren, vanavond observeren wij
wilde feestbeesten in hun natuurlijke habitat.
22:00--------------------------------Met onze verrekijkers turen wij door het
Leidse oerwoud van gebouwen en de savanne
van beton. Aan de horizon verschijnt een
stipje dat steeds groter lijkt te worden. Is
het een zebra? Is het een olifant? Nee, het
is nog veel erger: het is een Tanuki. Deze
zeldzame soort komt alleen in Leiden voor
en staan bekend om hun wispelturige dagen-nachtritme en hun maling aan conventies.
Deze combinatie maakt de Tanukianen tot
sexy beesten met een onstilbare honger naar
een vers feest. En ze lijken hun prooi te ruiken,
want ze komen druppelsgewijs naar binnen.

03:00--------------------------------De eerste feestbeesten verruilen het broeierige
pand voor de koele buitenlucht, maar de
safari gaat onverminderd door op Apenrots
De Kroon, want voor sommigen is de dorst
nog lang niet gestild. Buiten wordt er door
sommigen creatief gebruik gemaakt van de
directe omgeving om zich te ontdoen van
enkele
overbodige
lichaamssappen,
terwijl deze binnen juist, zij het in
andere
vorm,
worden
uitgewisseld.
04:30--------------------------------Wat een ravage, maar het is voorbij. Slechts
een paar lege glazen, de geur van schraal bier
en een enkele verstekeling op het toilet zijn
getuigen van de nasleep van deze beestenboel.
Wij willen jullie allemaal graag hartelijk
bedanken voor deze zinnenprikkelende Sexy
Safari. Tot het volgende feest! –Dirk Muizelaar

00:30--------------------------------Chaos is losgebarsten. Krokodillen, panters,
konijnen, zebra’s, koeien, magische katten
en sexy hangbuikzwijnen mengen zich
onder invloed van ruime hoeveelheden
alcohol. Een enkele schalkse stroper is
zelfs achter de draaitafel gekropen om
de aanwezige ratatouille te voorzien van
opzwepende melodieën. In deze oase van
endorfine wordt de feesthonger verzadigd
met strakke dansmoves onder begeleiding
van dierlijke geluiden, door de feestgangers
ook wel ‘meezingen’ genoemd. Met meer
dan 150 monsters aanwezig, kunnen ook wij
parkopzichters ons niet meer inhouden en gaan
wij van observatie over tot gonzo journalistiek.

太狸記・十月号

17

Japan-Rusland relaties sinds Abe 2.0:
de Koerillen
De relatie tussen Rusland en Japan is redelijk
uniek. Alhoewel de twee landen nog steeds
geen formele vredesverklaring met elkaar
hebben getekend, hebben ze wel veel interesse
voor elkaar op politieke, energie gerelateerde,
economische en veiligheids vlakken. Japan is
het land met het hoogst gemeette negatieve
sentiment tegenover Rusland ter wereld,
met 72 procent van de bevolking die een
negatieve kijk heeft op de gemiddelde Ruski.
Maar sinds Abe zijn tweede termijn als
minister-president in 2012 begonnen is, zijn
er duidelijk pogingen tot het verwarmen van
de relatie tot stand gekomen. Bezoeken van
beide staatshoofden aan elkaars landen (ook
al heeft Putin in 2015 zijn bezoek afgezegd),
de goeie woorden die ze voor elkaar over
hebben; de tekenen zijn duidelijk. Waarom
dit gebeurt zal ik proberen uit te leggen aan
de hand van de eerder genoemde vlakken.
Grappig genoeg kan je alle vlakken die
belangrijk zijn voor Japan-Rusland relaties
goed weergeven in een enkele actuele kwestie:
de Koerillen. Sinds het eind van de Tweede
Wereldoorlog vallen de Japanse eilanden
(die in 1875 vrijwillig zijn afgestaan door
Rusland), noord-oost ten opzichte van
Hokkaido, onder het gezag van eerst de USSR
en daarna de federale staat van Rusland.
Vanuit politiek standpunt zijn de Koerillen
voor Abe een belangrijke kwestie, hij heeft
immers aan zijn achterban en aan zijn land
gesteld dat hij alles binnen zijn macht zou
doen om na dik 60 jaar dit conflict op te lossen.
Natuurlijk hebben veel van zijn voorgangers
dat ook geprobeerd, zonder succes, wat
Abe’s motivatie des te merkwaardiger maakt.
Rusland is altijd heel gewillig geweest om
de twee kleinere (ongeveer 7 procent van
het totaal) eilanden af te staan aan Japan
als oplossing voor het conflict, wat vanuit
Japans perspectief onacceptabel is gebleken.
Als Abe een, in de ogen van de Japanners,

18

goeie oplossing kan regelen voor het territoriale
dispuut zal dat een geweldige politieke prestatie
zijn in een tijd waar de Liberale Democratische
Partij (LDP) zich in een positie probeert te zetten
waarin ze de grondwet kunnen amendemeren.
Voor Putin’s Rusland zijn vooral warmere
banden met de grootste bondgenoot van de
VS, een buur en een grootmacht die tegenover
China staat een erg gewilde verandering op
geopolitiek gebied. China is immers altijd op
zoek naar meer resources om haar groei te
kunnen ondersteunen, ook in het geval van het
Russische Verre Oosten. Het is dan ook niet
moeilijk om de gezamenlijke interesse tegenover
China van Japan en Rusland af te lezen.
De Koerillen vormen samen een gebied van
ongeloofelijke rijkdom in olie, diamanten,
en andere natuurlijke grondstofbronnen die
grotendeels onaangetast zijn. Voor Japan
betekent dit een potentiële bron voor olie,
oftewel een godsgeschenk. Sinds Fukushima
gebruikt Japan weer voor het overgrote deel
fossiele brandstoffen om haar energie behoefte
te stillen, ongeveer 90% daarvan komt uit het
onstabiele Midden-Oosten. Zoals de olie crisis
van 1973 heeft laten merken zijn er met dat
beleid redelijk wat risicos voor de importeur.
Wanneer Japan, al dan niet samen met Rusland,
geld kan investeren in het ontwikkelen van
het gebied om er olie uit te halen, zouden
die
risicos
aanzienlijk
verminderen.

太狸記・十月号

Logisch is het dan om te stellen dat het ook
economisch gezien een grote boost zou geven
voor Japan. De rijkdommen die verscholen
zouden zitten in de Koerillen zouden goed
gebruikt kunnen worden door de Japanse
industrie. Rusland hoopt dan ook dat Japan geld
en technologie naar de eilanden brengt om daar
ook van te profiteren. De huidige economische
situatie in Rusland kan namelijk ook wel zo’n
nieuwe winstgevende regio gebruiken. Het
onderzoek van het Russian Far East Geological
Institute deed blijken dat er naar schatting
87000 miljard kubieke meter aan gas in het
gebied rondom de Koerillen zit. Vergelijk maar
met ons eigen gasveld in Groningen wat in
totaal ongeveer 2800 miljard kubieke meter
bevatte. Wie weet zijn de nummers opgeblazen,
maar het geeft in ieder geval het belang weer
wat Rusland in deze regio steekt en gaat steken.
Als laatste is het perspectief van veiligheid,
of in een betere taal, de ‘security dimension’
aanwezig. Voor Japan komt het er op neer
dat het sluiten van een vredesverdrag met
Rusland en het oplossen van het conflict in ‘the
Northern Territories’ het mogelijk maakt om
meer van haar militaire kracht te verplaatsen
naar een ander toneel; namelijk de Senkaku
eilanden en de Zuid-Chinese zee. Toch weer
een windrichting minder waar je voor uit

moet kijken. En wederom vindt Rusland dat
helemaal niet erg, meer tegengewicht naar
China! Zelf zullen ze waarschijnlijk meer
militaire kracht naar deze regio (samen met
de rest van het Noordpoolgebied) verplaatsen.
Als je dit artikel leest zul je misschien denken
dat de Koerillen-kwestie DE gamemaker is van
Japans-Russische bilaterale relaties, maar de
internationale politiek maakt het natuurlijk een
stuk ingewikkelder. Abe moet een gebalanceerd
pad vinden tussen de VS en Rusland; iedere
stap die hij richting Rusland zet zal kritiek
opleveren vanuit de VS (zie Abe’s bekritiseerde
bezoek aan Sochi in 2014) en andersom. Voor
Rusland is die keuze er ook: warmere banden
met Japan betekent koudere banden met China.
Gelukkig voor beide landen staat het streven
naar betere relaties met China en de VS niet
meer zo hoog in de prioriteiten als vroeger.
Zodoende belicht juist het Koerillen conflict
het nieuwe pad die Japan en Rusland samen
kunnen nemen, en juist daarom is het voor Abe
en Putin van belang dat ze het op de beste manier
oplossen. Hoe dat er uit gaat zien en wanneer
het gaat gebeuren is onduidelijk, maar het is
zeker dat de resolutie van dit conflict wellicht
een teken zou zijn van globale verandering
in de geopolitiek. – Ferdi van Ingen

太狸記・十月号

19

Noord-Korea: Chronisch
productietekort
Overstromingen. Nucleaire testen. Politieke
executies.
Armoede.
Hongersnood.
De onderwerpen waarmee Noord-Korea
in het nieuws komt zijn maar al te goed te
herkennen. Zo zijn er ook de laatste tijd weer
berichtgevingen over een grote overstroming
in een noordelijke provincie. Als gevolg van
deze overstromingen vroeg de Democratische
Volksrepubliek Korea aan willende partijen om
steun te bieden in de vorm van materialen
en voedsel. Hoe komt het toch dat NoordKorea zoveel kampt met voedseltekorten?
Is dit een gevolg van inefficiente planning
of speelt er meer? Ik heb een kijkje genomen
in de oorzaken achter deze problemen.
Voor het begin van de problemen rondom
voedsel in Noord-Korea blikken we terug
op de jaren 90 van de vorige eeuw. In het
begin van de jaren 90 werd het duidelijk
dat de landbouwgrond leed aan uitputting
vanwege het verbouwen van alsmaar dezelfde
gewassen. Om dit tegen te gaan werd besloten
om veel heuvels te egaliseren en bossen te
kappen, om zo meer grond open te stellen
voor de akkerbouw, maar dit zorgde ervoor
dat die gebieden veel gevoeliger werden voor
erosie en zware regen. Gebrek aan diverse

20

landbouwgewassen zorgde ervoor dat een
plantenziekte zich gemakkelijk kon verspreiden
en een aanzienlijk deel van de oogst in
gevaar kon brengen. Bij deze problemen
kwam er ook nog een reeks aan afwisselende
perioden van droogte en zware regenval die de
oogst vernielden. Een overstroming in 1995
zorgde voor een accuut tekort aan productie
met een vernietigende hongersnood tot het
gevolg. Noord-Korea vroeg ditzelfde jaar nog
om voedselhulp aan de Verenigde Naties, maar
de schade was al gedaan. Het wordt geschat
dat er zo’n één miljoen Noord-Koreanen zijn
gestorven. De jaren erna bleef Noord-Korea
voedselhulp ontvangen tot aan 2005, vanaf
toen werd er enkel nog ‘ontwikkelingshulp’
geaccepteerd. Het verschil daarmee ligt
in het feit dat humanitaire organisaties
niet meer toegelaten hoefden te worden
om de voedseldistributie te controleren.
Het nationale systeem van de Noord-Koreaanse
landbouw is verouderd. De meest gebruikte
machines in de landbouw zijn verouderde
tractors, gekocht van China zo’n 40 jaar
geleden. Daar komt ook nog eens bij kijken
dat er niet genoeg van zijn om alle boeren
te voorzien en dat Noord-Korea door sancties
van de VN met een flink brandstof tekort heeft

太狸記・十月号

te maken. De tractors zijn verder niet sterk
genoeg om goed door de aarde te kunnen
spitten waardoor het zaaien langzaam en
inefficient is. Dit laatste heeft misschien niet
zozeer te maken met de verouderde tractors,
maar meer met de ongeschiktheid van NoordKorea qua landbouwgrond. De jaarlijkse
hoeveelheid regen is voornamelijk gecentreerd
rond juli en de winters in Noord-Korea zorgen
ervoor dat de grond hard en bevroren is voor
een groot deel van het jaar. Het is mogelijk met
de juiste granen en materialen om bevroren
grond te utiliseren, maar er zijn sterkere
machines voor nodig die de bevroren grond
kunnen omploegen. Zolang deze er niet zijn zal
de Noord-Koreaanse landbouw beperkt zijn tot
maar een enkele keer oogsten per jaar, terwijl
het toch minimaal twee keer per jaar mogelijk is.
Er is echter niet alleen maar slecht nieuws. Sinds
de komst van Kim Jong-Un als leider hebben
er meerdere veranderingen plaatsgevonden in
de landbouw. Zo is al veel productie omgezet
van rijst naar effectievere gewassen zoals zoete
aardappel en granen. Voedselproductie in 2013
was het hoogste ooit en dit zorgde ervoor dat
Noord-Korea in hetzelfde jaar zijn kleinste
jaarlijkse tekort had sinds het begin van
het krijgen van internationale voedselhulp.
Desalnietemin is dit nog steeds een tekort. In

juni 2015 kwam er berichtgeving dat NoordKorea kampt met, naar eigen zeggen, ‘de
grootste droogte van de afgelopen eeuw’.
Combineer dit met de recente overstromingen
en het kan zomaar betekenen dat voedselhulp
weer verhoogtd zal worden voor de
komende jaren zodat de productie weer op
pijl gebracht kan wordenkan worden gebracht.
Het is mogelijk voor Noord-Korea om
iets te doen aan het land zijn chronische
voedseltekortende chronische voedseltekorten
van het land, maar zonder grondige
hervormingen in de landbouwsector zelf zal
het lastig worden deze te vervullen. De
sancties van de VN zorgen er echter voor dat
er een groot tekort aan brandstof is. Dus
zelfs al zouden nieuwe machines gekocht
worden van China dan kunnen ze ook nog maar
mondjesmaats in gebruik worden genomen
omdat er simpelweg niet genoeg brandstof is
om alle landbouwgrond ermee te bewerken.
Het is waarschijnlijk dat het nog wel flink
wat jaren duurt voordat Noord-Korea geen
voedselhulp meer nodig zal hebben, maar als
de droogten en overstromingen uitblijven
in de komende jaren kunnen er grote
sprongen gemaakt worden en kan er een tijd
komen dat Noord-Korea eens overschotten in
plaats van tekorten heeft. –Sander Breeuwe

太狸記・十月号

21

Rottende lichamen in Japanse kunst:
kusozu
Kunst is meestal bedoeld als iets moois om
naar te kijken: als je door het Rijksmuseum
loopt,is
zijn
de
meeste
schilderijen
afbeeldingen van liefelijke landschapjes, net
geklede dames en heren en mooie stillevens.
Maar in de wondere wereld van de kunst zijn
er ook eigenzinnige zielen die niet binnen
de gebaande paden willen blijven, maar
wat gewaagdere onderwerpen schilderen.
Een voorbeeld hiervan is Picasso, die naakte
hoeren schilderde in zijn Les Desmoiselles
d’Avignon. Ook in Japan heb je voorbeelden
van schilderingen die je liever niet aan de
muur wilt hebben hangen als je ouders op
bezoek komen. De meesten van ons zijn wel
bekend met de wijde selectie aan materiaal
waarin naakte vrouwen worden afgebeeld
in Japan (*kuch* hentai *kuch*), maar wist
je ook dat er een vorm van kunst bestaat
waarin naakte vrouwen worden afgebeeld
op een manier die alles behalve sexy is?
In dit artikel gaan we het hebben over de
zogeheten kusozu, een kunstvorm waarin
dode vrouwen worden afgebeeld in al hun
ontbindende glorie. Eerst gaan we kijken
wat kusozu eigenlijk inhoud, daarna gaan
we dieper in op om de vraag waarom deze
soort kunst bestaat en waarom het eigenlijk
altijd vrouwen zijn die zo worden afgebeeld.
Waarschuwing vooraf: dit artikel bevat
naaktheid en gore. Als dat niet iets is waar je over
wilt lezen, skip dit artikel. Ik beloof plechtig dat
mijn volgende stuk wat minder ranzig is. Ook is

22

het misschien beter om dat broodje hamburger
even te bewaren voor later. Geloof me...
In staten van ontbinding--------------------Kusozu is boeddhistische kunst uit de
dertiende tot de negentiende eeuw waarop
de negen stadia van verderf van het lichaam
na de dood worden afgebeeld. Deze stadia
zijn: het moment van de dood, recente dood,
het opzwellen van het lichaam, bloed lekken,
verrotting, verkleuring van het lichaam, het
aanvreten door aaseters, skeletvorming en
verspreide botten. In sommige werken word
een tiende scene toegevoegd, waarin het
grafmonument zichtbaar is. Bij alle werken is
het lijk een vrouw en wordt de toestand van het

lichaam op dat moment zeer grafisch afgebeeld.
Hierbij is het wel interessant om op te merken
dat deze vrouwen toch nog een soort van sexy
uitstraling hebben (in elk geval tot de latere
stadia): De kimono die de vrouw aanheeft,
hangt een beetje open wat de kijker een glimp
van haar naakte verschijning oplevert en haar
lange haar ligt uitgespreid over de grond.
Leren met lijken----------------------------------We weten nu wat kusozu inhoud, maar waarom
in godsnaam zouden we willen kijken naar een
schilderij van een ontbindend lijk? Om tot een
antwoord op deze vraag te komen, hebben we
eerst een kort lesje Boeddhisme voor Beginners
nodig. Het grote punt van het boeddhisme is
dat we allemaal leven in een eindeloze cirkel
van wedergeboorte (samsara). Terwijl we
leven, worden we ouder, raken ziek en gaan

太狸記・十月号

uiteindelijk dood. Kortom: leven is lijden (wat
een doorsnee student zou kunnen beamen).
De enige manier om uit deze eindeloze cirkel
te raken, is door verlichting te bereiken.
Voordat je verlichting bereikt, zijn er een
paar dingen die je je moet beseffen: De Drie
Tekens van Bestaan: alles is onderhevig aan
verandering, door deze verandering lijden we
(denk aan ouder worden, ziektes) en omdat
alles inconsistent is, is het niet passend om
te spreken over een “ik” of “mijn bezit”.
Om monniken deze drie tekens bij te kunnen
brengen, zijn deze schilderingen ontworpen.
Door het lichaam in verschillende stadia
van rotting te laten zien, laat je ook zien hoe
veranderlijk en vergankelijk het menselijk
lichaam is, de manier waarop een mens lijdt
in zijn/haar leven, maar vooral hoe belangrijk
het is om niet al te gehecht te raken aan je
lichaam (immers, het lichaam wat je nu kent,
is over tientallen jaren toch vergaan). We
kunnen dus zien dat deze kunst juist door

zijn expliciete beelden heel educatief is.
Verdorven vrouwen-----------------------------Maar waarom zijn het eigenlijk altijd
vrouwen die zo worden afgebeeld? Volgens
de boeddhistische leer zijn vrouwen van
zichzelf “onreine” wezens, omdat ze tijdens
menstruatie en op het moment dat ze een
kind baren bloed en andere vloeistoffen
uitscheiden die “dezelfde zijn die vrijkomen
bij de dood en verrotting van een lichaam”.

Een andere reden is dat vrouwen in het
Boeddhisme synoniem stonden voor lust:
een van de Drie Vergiffen die de mens in de
weg staan op het pad naar verlichting. In veel
Boeddhistische teksten werden ze afgebeeld
als verleidsters die mannen naar zig toe lokten,
om ze vervolgens te kunnen vermoorden (vaak
transformeerden ze op dit moment in een
draak of slang: het symbool voor woede en
verleiding). Door monniken naar afbeeldingen
te laten kijken, krijgen ze niet alleen inzichten
over de vergankelijkheid van het menselijk
lichaam (zoals hierboven ook al beschreven),
ook leren ze om niet teveel in te gaan op de
verleidingen van het vrouwelijk vlees. Immers,
er is weinig sexy meer aan een vrouw als je
haar voorstelt als een rottende hoop vlees.
In dit artikel hebben we gekeken naar kunst
waarin vrouwen in verschillende staten van
ontbinding worden afgebeeld. We hebben
gezien wat kusozu nou eigenlijk inhoud,
wat de band is met Boeddhisme en waarom
het altijd vrouwen zijn die op een dergelijke
manier worden afgebeeld. Wat vooral
interessant is aan dit soort kunst is dat hoewel
het waarschijnlijk iets is waar je vooral niet
te lang naar wil kijken omdat het gewoon zo
vies is, er toch diepere gedachtes achter zitten
en dat er een les uit kan worden getrokken.
Dit is ook een van de redenen waarom ik een
kunstmuseum op zijn tijd best kan waarderen:
het is interessant om te zien hoe de artiest
in kwestie op zijn onderwerp is gekomen en
waarom hij of zij ervoor heeft gekozen om het
op deze manier af te beelden. Hoewel ik toch
liever een romantisch landschapje heb dan
een ontbindend lijk... – Hannelieke Soppe

Doordat ze niet rein zijn vanbinnen, kunnen
ze ook niet verlicht raken bij de meeste
boeddhistische stromingen: bij de stromingen
waar het wel mogelijk is, moeten de vrouwen
eerst hun eigen “bezoedelde” lichaam afwerpen
en het lichaam van een man aannemen.

太狸記・十月号

23

Toiletpapier als cadeau? Maar
Natuurlijk!
Stel je gaat naar de housewarming van vrienden
of familie. Dan is altijd weer de vraag: “Wat
zal ik als cadeau meebrengen? Bloemen, drank
of misschien een zelfgemaakte cake?” In ZuidKorea is het niet zo moeilijk. Daar breng
je gewoon wasmiddel en toiletpapier mee
naar het feest. In dit artikel ga ik het hebben
over de Zuid-Koreaanse cadeaugewoontes
en de achterliggende reden daarvan.
Natuurlijk wordt er in Nederland raar
opgekeken als je met wasmiddel en
toiletpapier komt aanzetten. Je bent het
lachertje van de avond en je moet hopen
dat je ooit nog eens wordt uitgenodigd
voor een feestje, want om alledaagse
huishoudelijke artikelen cadeau te doen lijkt
wel de ultieme vorm van inspiratieloosheid.
In Zuid-Korea is dit echter een heel
geschikt cadeau om te geven op een
housewarming. Dit heeft te maken met de
geschiedenis van het land. Na de
tweede wereldoorlog was Zuid-Korea
een van de armste landen ter wereld.
Wasmiddel en toiletpapier waren luxeartikelen

24

en bovendien een stuk praktischer dan
een bosje bloemen die weer verwelken.
Er zit ook een metaforische betekenis aan de
cadeaus. Een rol toiletpapier is lang en staat
symbool voor een lang leven. Wasmiddel maakt
schoon en staat dus symbool voor een gezond
leven. Een andere variant is dat de bubbels
van het wasmiddel voor rijkdom staan. Dus
ondanks dat de Zuid-Koreaanse economie
hedendaags tot de rijkste van de wereld
behoort en de meeste mensen zichprima
toiletpapier en wasmiddel kunnen veroorloven
is het vanwege de symbolische waarde
nog steeds geschikt om dit cadeau te doen.
Ga je zaken doen met Zuid-Koreanen dan
is een goede eerste indruk van belang en die
indruk kan goed of slecht uitvallen op basis
van het cadeau dat je meebrengt. Er komt best
wat denkwerk bij het uitzoeken van een cadeau
kijken. Cadeaus uit eigen land doen het vaak
goed. Hierbij moet wel gelet worden op dat
het meegebrachte werk ook echt uit Nederland
komt en niet geproduceerd is in China.
Als je van plan bent meerdere mensen een

太狸記・十月号

cadeau te geven denk er dan om dat de
meest ervaren personen de duurste cadeaus
krijgen. Zakenlieden met dezelfde functie
of ervaring moeten een gelijkwaardig
cadeau krijgen. Zorg er dus voor dat je
weet met wie je te maken gaat krijgen.
Een ander belangrijk aspect is dat de cadeaus
niet te duur mogen zijn. Wanneer je een
cadeau meebrengt is het gebruikelijk dat de
Zuid-Koreanen de volgende keer met iets van
soortgelijke waarde komen aanzetten. Een
te duur cadeau kan resulteren in schaamte en
gezichtsverlies bij de Zuid-Koreanen, omdat
ze niet in staat zijn iets goeds terug te geven.
Verdere etiquette bestaat uit het cadeau geven
of nemen met beide handen en dat je nooit
het cadeau mag uitpakken in het bijzijn van de
gevers, dus verwacht ook niet dat zij dat doen.
Wees ook niet verbaasd als de zakenman je
cadeau in eerste instantie niet wilt aannemen.
Hij of zij is gewoon beleefd en na enig aandringen
wordt het cadeau toch in ontvangst genomen.
Voor de mensen die niet zo goed zijn in het
bedenken van cadeaus is er altijd de optie
van het geven van geld. Daarbij moet bij het
bepalen van het bedrag uiteraard rekening
gehouden worden met de status van jezelf en de
persoon aan wie je het geeft. Op bruiloften is
geld geven heel gewoon en je leeftijd en relatie

tot de bruid en bruidegom bepaalt het bedrag.
Uiteraard wordt er meer geld van een goede
vriend verwacht dan van een verre kennis.
Natuurlijk gaat Zuid-Korea met de tijd mee
en is het steeds gebruikelijker met andere
cadeaus te komen aanzetten. Maar wat even
belangrijk is als de inhoud, is de verpakking.
Een cadeau dat netjes en sierlijk is ingepakt
staat natuurlijk een stuk beter dan wanneer er
een slordig en saaie verpakking omheen zit. Dit
valt ook te verklaren met het eerder genoemde
punt dat Zuid-Koreanen hun cadeau pas
uitpakken als de gasten weg zijn. Een tafel vol
met prachtig verpakte cadeaus is dan meteen
mooie decoratie voor het feest. Dit geldt ook
voor het geld. Mooie, gladde briefjes doen het
beter dan rommelige, ingescheurde biljetten.
Een laatste punt waar rekening gehouden
mee moet worden is de kwaliteit of vooral
het merk van het product. Ga altijd
voor het merk met het hoogste aanzien,
zelfs al is de kwaliteit nauwelijks beter
dan dat van een merk dat twee keer goedkoper
is. Dus voor de mensen die binnenkort naar
een Zuid-Koreaanse housewarming gaan: laat
je 2-laags AH basic toiletrollen lekker thuis
en neem 4-laags extra zachte Page toiletrollen
mee om indruk te maken. – Jerry da Costa

太狸記・十月号

25

Zuid-Koreanen met uitsterven
bedreigd?
In Nederland wordt er veel gesproken over
de vergrijzing van de samenleving. De
zogenaamde ‘babyboom generatie’ gaat met
pensioen en de nieuwere generatie, die met veel
minder mensen vertegenwoordigd is, moet
meer premie betalen om de kosten van deze
ouderen te dekken. In sommige Aziatische
landen zijn de problemen veel groter. Van Japan
is algemeen bekend dat de nieuwe generatie
zich te weinig voortplant, maar ook ZuidKoreanen doen dit te weinig en dat kan zelfs
het bestaan van de inwoners op het schiereiland
over een paar honderd jaar bedreigen. Net als
Japan heeft dus ook Zuid-Korea te kampen
met een laag geboortecijfer. In combinatie
met de hogere levensverwachting zorgt dit
ervoor dat de vergrijzing snel toeneemt.
Dit zorgt voor verschillende problemen in
economisch en demografisch opzicht. In dit
artikel bespreken we deze problemen en de
soms opzienbarende maatregelen van de ZuidKoreaanse overheid en andere instanties om de
bevolking aan te sporen zich voort te planten.
De Koreaanse bevolking vergrijst hard
en dat heeft vooral te maken met het lage
geboortecijfer. Na Monaco, Japan en Andorra
staat Zuid-Korea op plaats vier in deze categorie.
Het probleem van vergrijzing is economisch
gezien dat er meer mensen financiële hulp
krijgen in de vorm van ouderenpremies en
dat er minder mensen zijn om deze hulp te
betalen, waardoor kosten voor die mensen
dus zullen stijgen. Minder arbeidsgeschikte
mensen betekent ook een dreigend tekort
aan arbeidskrachten. Bedrijven zullen hun
werknemers uit het buitenland moeten halen,
terwijl de overheid er aan moet denken om de
pensioengerechtigde leeftijd omhoog te gooien.
Een ander probleem is er ook in demografisch
opzicht. Minder mensen van vruchtbare leeftijd
betekent ook minder mensen om uit te kiezen.
Er zullen daardoor meer interraciale relaties
plaatsvinden en dus wordt de homogeniteit

26

van het Koreaanse volk bedreigd. In een land
waar 98% van de bevolking van Koreaanse
afkomst is kan dit een cultuurverschuiving
betekenen met alle problemen van dien.
De oorzaak van het lage geboortecijfer ligt in
de modernisatie van het land. Toen Zuid-Korea
nog een van de armste landen ter wereld was
kon het hebben van veel kinderen voordelig
zijn als ze als arbeidskrachten konden dienen.
Hedendaags is dit niet echt meer nodig.
Een andere factor is dat Zuid-Koreaanse
vrouwen steeds meer gericht zijn op het
maken van een carrière. Vrouwen zijn steeds
vaker en hoger afgestudeerd en ze willen
hun vaardigheden graag benutten om,
onder andere, financiële onafhankelijkheid
te bereiken. Kinderen staan die ambitie in
de weg, zeker in een land als Zuid-Korea
waar de vrouw nog steeds vaak stopt met
werken na de bevalling. Hoewel dit minder
aan het worden is en het ouderschap beter
verdeeld wordt is het hebben van kinderen een
belemmering voor de carrière van de vrouw.

太狸記・十月号

De overheid is er alles aan gelegen om
het geboortecijfer omhoog te krijgen. Zo
heeft de Zuid-Koreaanse overheid het
laatste decennium omgerekend ongeveer
70 miljard dollar besteed aan dit probleem.
Dit werd onder andere uitgegeven aan
bonussen ter aanmoediging van het
krijgen van kinderen en het zorgen voor
flexibelere werkuren. Ook de hoge kosten
die verbonden zijn aan het opvoeden van
een kind worden naar beneden gebracht.
Mensen die vruchtbaarheidsbehandelingen
willen
ondergaan
kunnen
een
groot
deel
vergoed
krijgen.
De meest opzienbarende maatregel die is
genomen is het introduceren van ‘familiedag’.
Dit betekent dat elke derde woensdag van de
maand de kantoren extra vroeg dicht gaan,
zodat ouders meer tijd met het gezin kunnen
doorbrengen en potentiële ouders kunnen
beginnen met het stichten van een gezin.
Instanties zoals datingbureaus doen er
ook alles aan om koppels te vormen. De
datingscene in Zuid-Korea is erg populair
en datingmakelaars verdienen veel met het
opzetten van dates. Ze zien echter dat vooral
vrouwen een soms te grote eisenpakket

hebben waardoor veel dates mislukken.
Sommige
bedrijven
proberen
daar
creatief
mee
om
te
gaan.
Zo is er een datingbedrijf dat Noord-Koreaanse
vrouwen die gevlucht zijn naar Zuid-Korea
koppelt met een Zuid-Koreaanse man.
Deze vrouwen hebben vaak een positiever
beeld van Zuid-Koreaanse mannen, dus zijn
ze gemakkelijker te koppelen. Volgens de
initiatiefnemer heeft dit nog meer positieve
effecten voor de betrokkenen. NoordKoreaanse vrouwen krijgen zo meer hulp in
het integratieproces in de Zuid-Koreaanse
cultuur. Zij zijn ook eerder bereid fulltime voor
de kinderen te zorgen. De initiatiefnemer gaat
zelfs zover te zeggen dat dit kan helpen in het
proces van reunificatie van beide Koreaanse
landen, want men leert elkaars cultuur beter
kennen en deze kennis kan van belang zijn.
Voorlopig hebben alle maatregelen om tot
een hoger geboortecijfer te komen nauwelijks
effect gehad. Mocht deze trend zich blijven
ontwikkelen dan kan Zuid-Korea over dertig jaar
het land zijn met het oudste leeftijdsgemiddelde
ter wereld. Sterker nog, in dit tempo zal de
Zuid-Koreaanse bevolking rond het jaar
2750 uitgestorven zijn. – Jerry da Costa

太狸記・十月号

27

Katern: Japan - de opkomst van het
Japanse voetbal
We gaan artikelen uitwisselen! Naast onze eigen artikelen, vind je voortaan ook artikelen
geschreven door Katern: Japan: een blog met de meest heldere informatieve leeshapjes
(www.katernjapan.nl). En dit keer brengen we je een artikel geschreven door Tom Omes!
Het stijf uitverkochte Tokyo Dome-stadion
tijdens de World Baseball Classic bevestigde het
onlangs weer: honkbal, of zoals de Japanners
zeggen, yakyuu (‘veldbal’), is nog steeds
volkssport nummer één in Japan. Maar die
hegemonie wordt wel bedreigd: het voetbal
is al enkele jaren bezig met een inhaalslag.
Dat voetbal, of sakka (naar het Amerikaanse
‘soccer’), qua populariteit oorspronkelijk wat
achterliep op honkbal heeft natuurlijk alles te
maken met de Amerikaanse bezetting (19451952): een periode waarin de Verenigde Staten
het vooroorlogse, imperialistische Japan vanaf
de basis naar eigen inzicht heropbouwden.
Daarbij ontbrak de verdere toename in
populariteit van het oer-Amerikaanse honkbal,
dat Japan al in de 19e eeuw bereikte, niet.
Terwijl honkbal razendsnel in populariteit steeg,
bleef voetbal decennialang het ondergeschoven
kindje. Er was wel een competitie, maar
daarin kwamen enkel amateurteams uit. De
bronzen medaille voor de mannenploeg op
de Olympische Spelen – waar het voetbal
kwalitatief gezien nooit om over naar huis te
schrijven was – van 1968 was het eerste en
lange tijd enige wat de rest van de wereld van
het Japanse voetbal vernam. De velden waren
slecht en het niveau bleef laag, terwijl de
omliggende landen hard aan de weg timmerden.
Met name dat laatste kon de Japan Football
Association niet langer over zijn kant laten
gaan. In 1992 ging het roer daarom om met
de oprichting van de Japan Soccer League:
een professionele, betaalde competitie met
18 teams. Tijdens de beginjaren werden de
wedstrijden gemiddeld door 19.000 betalende
bezoekers bezocht, maar rond 1997 was
dit aantal alweer met de helft afgenomen.

28

De keuze van wereldvoetbalbond FIFA om
het WK van 2002 door Japan en Zuid-Korea
te laten organiseren kwam voor de Japanse
voetbalbond dan ook als een geschenk uit
de hemel. De wekenlange aanwezigheid van
‘s werelds beste voetballers, gecombineerd
met de behoorlijk succesvolle nationale
ploeg (het team bereikte de 8e finales) deed
wonderen voor de populariteit van de sport.
Er waren weinig Japanse jongens die zich in
die dagen niet de kenmerkende hanenkam
van David Beckham lieten aanmeten.
Sindsdien groeit de sport gestaag verder,
zowel qua niveau als qua populariteit. Japanse
voetbalclubs weten steeds vaker goede
voetballers uit het buitenland (met name
Brazilië) te strikken, en ook buitenlandse
coaches wagen steeds vaker de stap naar het
land van de Rijzende Zon. Dat de nationale
mannenploeg, die trots de Samurai Blue wordt
genoemd, in de WK-kwalificatie onderuit ging
tegen Jordanië (2-1 verlies), is tegenwoordig
eerder uitzondering dan regel: sinds 2002 was
Japan op elke mondiale eindronde van de partij.
Het nationale vrouwenteam, dat bewonderend
met Nadeshiko Japan (‘bewonderenswaardige
Japanse
vrouwen’)
wordt
aangeduid,
wist in 2012 op de Olympische Spelen in
Londen de zilveren medaille te veroveren.
Toen ik een Japanse vriendin op Twitter een
gedetailleerde wedstrijdanalyse van de match
tegen Jordanië zag geven, wist ik dat het met
het Japanse voetbal wel goed zit. – Tom Omes

太狸記・十月号

Metal in Japan
The Beginning--------------------------------------Japan houdt van innovatie en creativiteit. Of
dat nou is qua technologie, animatie, of muziek.
Metal kon natuurlijk niet achterblijven. Ook al
zijn de meeste Japanse metal bands van klein
formaat, er lijkt langzaam meer appreciatie
voor het genre te komen. Wat mij opvalt is dat er
bijzonder weinig J-pop of idol groepen optreden
buiten Azië. Metal lijkt daarentegen altijd wel
buiten de grenzen van eigen land te willen komen.
Zo was Coldrain vorig jaar te zien in het
voorprogramma van Bullet for my Valentine
in Utrecht, en eerder dit jaar nog stonden ze in
Leiden. In mei stond het uit Fukuoka gekomen
BRIDEAR in Eindhoven. Veel opkomst
was er niet, misschien zo’n 40 man inclusief
support band en technici. Dit in schril contrast
met het eerste Nederlandse optreden van
BABYMETAL, die speelde op het Fortarock
festival. De meningen over de band waren sterk
verdeeld, zo dat was vooraf wel te lezen op de
Facebook-pagina van Fortarock. Toch mocht
het de pret niet drukken, want de tent puilde uit.
The Revelation -------------------------------------Metal is een genre dat zich (net als de meeste
genres) telkens blijft ontwikkelen. Zo zijn er
de laatste jaren heel wat nieuwe sub-genres
ontstaan, en bestaande sub-genres uitgebreid.
Bands als Myrath (Tunesië, Oriental metal),
Whispered (Finland, ‘samurai’ metal), en Nine

Treasures (Mongolië, Mongolion Folk metal)
houden metal interessant. Ook Japan is de
afgelopen jaren uitgebreid wat betreft metal
acts, en dat is deels te danken aan de komst
van BABYMETAL. Toen ik BABYMETAL
voor het eerste tegenkwam op YouTube was
ik er niet bepaald van gecharmeerd. Toch
bleek de muziek erg catchy te zijn, waardoor
ik mezelf vaker dan geanticipeerd terugvond
op hun YouTube (en later Spotify) pagina.
The One--------------------------------------------BABYMETAL heeft een geheel nieuw
genre op haar naam staan genaamd ‘kawaii
metal’. Andere bands volgden maar al te
graag het voorbeeld van BABYMETAL, om
zo ook mee te kunnen profiteren vanaan
hun succes. Zo bijvoorbeeld LADYBABY,
waar een Australische man, die zichzelf
‘LADYBEARD’ noemt, gezellig in jurkjes
meedanst en hier en daar wat grunts en
screams doet met 2 Japanse dames. DEATH
RABBITS (デスラビࢵࢶ: desu rabittsu) is nog
een band met een soortgelijk concept als
BABYMETAL en LADYBABY. 3 meisjes en
een volwassen man (compleet in Helghast/
Nazi geïnspireerd kostuum) die een soort
death metal J-pop fusie maken: ’Japanese
Death Pop’. En dan is er ‘DEEPGIRL’ Alleen

太狸記・十月号

29

de naam van deze groep roept al vele vragen
op. DEEPGIRL is een zogenaamde rock-idol
groep waar inmiddels nog maar de helft van de
originele leden in zitten (en waar tot nu toe nog
geen nieuwe leden bij zijn gekomen). Waar de
eerste single ‘Deep Girl’ vrij catchy en speels
was, is de tweede single ‘I Kill’ opeens een
stuk serieuzer (daarnaast ligt het what the f*ck
gehalte voor zowel de video als de muziek hoog).
Wat al deze ‘kawaii metal’ bands met elkaar
gemeen hebben is dat de leden niet uit
zichzelf metal zijn gaan maken. Daarnaast
zijn er bijzonder weinig jongens of mannen
te vinden in dit soort bands, de nadruk ligt
echt op vrouwelijke vocalen. Heel gek is
het dan misschien niet dat dit sub-genre
de naam ‘kawaii metal’ heeft gekregen.
Helemaal als je je realiseert dat geen van
de (vrouwelijke) leden boven de 20 jaar
oud is. Daarnaast verhoogt de bijgaande
choreografie de kawaii-factor ook aanzienlijk.
Ook al zijn deze bands gebaseerd op het idol
concept, waar leden worden vervangen zodra
ze ‘te oud’ zijn, is het moeilijk om te zeggen
of ze zich ook aan dit concept zullen gaan
houden. Vooral een groep als BABYMETAL,
die het buiten Japan ook goed doet, moet er
rekening mee gaan houden dat het concept
van een idol groep (zoals ze die in Japan
kennen) hier grotendeels onbekend is.

30

The Sign---------------------------------------------Hoe zit het dan met bands die uit zichzelf metal
zijn gaan maken? Ook daar zijn er in Japan
genoeg van. Zo zijn er bijvoorbeeld het eerder
genoemde BRIDEAR en Coldrain. Maar ook
aan bands als Crystal Lake, Crossfaith, en Story
of Hope zijn druk bezig met het verrijken van de
Japanse Metalscene. Minder ‘metal’ maar zeker
niet minder interessant zijn Yousei Teikoku
(妖精帝國: yousei teikoku), ONE OK ROCK,
en Wagakki band (和楽器バンド: wagakki
bando). Wat Japanse metal bands anders maakt
dan ‘gewone’ metal bands is de drive om iets
anders te doen. Allerlei genres worden met
metal gemixt om de gekste combinaties te
maken. Electronic Dance Music (Crossfaith
- Wildfire), Dubstep (BABYMETAL –From
Dusk Till Dawn), Trap (Crystal Lake Hades), het kan allemaal. Uiteraard zijn er
ook genoeg bands die een wat traditionelere
aanpak hebben en minder experimenteren.
Toch voelt Japanse metal net wat anders dan
westerse metal. Zo zingt de zangeres van
Story of Hope eerder pop dan metal (totdat
ze gaat screamen). En hebben Yousei Teikoku,
Wagakki Band, en BRIDEAR qua vocale
stijl invloeden van traditionele Japanse zang.
Natuurlijk is dit maar een kleine selectie van
Japanse metal bands, er is nog een hele verborgen
wereld te ontdekken voor de nieuwsgierige
verkenner. – Joachim van der Pol

太狸記・十月号

Twintig jaar aan Pokémon
controverses
De Japanse media-franchise Pokémon is dit
jaar na het uitbrengen van de app Pokémon GO
meermaals in het nieuws geweest. De app wist,
naast veel positieve dingen,, ook heel wat heisa
en geruzie te veroorzaken. Van mensen die zich
simpelweg ergerden aan de naar ,hun telefoonturende, spelers tot godsdienstige instanties die
zich zorgen maakten over onzichtbare monsters
die zich nu opeens in hun kerk zouden bevinden.
Particulieren en instanties staan in de rij om te
klagen bij de makers van het spel, Niantic en The
Pokémon Company, over vele problemen die ze
hebben met het spel en de werking van het spel.
Door al deze heisa rondom Pokémon GO, zou
je bijna vergeten dat de Japanse multimedia
franchise de afgelopen twee decennia wel
meer conflicten, ruzies en rechtszaken heeft
veroorzaakt. Om te vieren dat dit jaar de
twintigste verjaardag van Pokémon heeft
plaatsgevonden gaan we de beste, interessantste,
verbazingwekkendste en grappigste Pokémon
gerelateerde conflicten nog eens langs.
[Omdat iedereen waarschijnlijk wel genoeg
heeft van Pokémon GO gerelateerde
zaken hebben we die er uit gelaten.]
1. ’The Pokémon Shock’-------------------------Toen in December 1997 de achtendertigste
aflevering van de anime serie in Japan werd
uitgezonden, veroorzaakte een scène, waarin
Pikachu met zijn bliksemaanvallen een aantal
raketten tot ontploffing brengt, voor een
onverwacht resultaat. De 4 seconden lange
animatie van de ontploffing bestond uit veel
rood en blauw geflitst en had door dit geflits
desastreuze gevolgen op de kijkers van de serie.
685 mensen werden naar het ziekenhuis gebracht
na het kijken van de aflevering en twee personen
moesten zelfs langer dan twee weken in het
ziekenhuis verblijven, na het zien van de animatie.
De symptomen van de slachtoffers bestonden
voornamelijk uit hoofdpijn,
misselijkheid,
duizeligheid en wazig zicht. Sommigen

raakten buiten bewust zijn, hadden last van
epileptische convulsies of verloren tijdelijk
hun vermogen om te zien. Deze aflevering,
door de Japanse media ‘The Pokémon Shock’
genoemd, leverde een record op in het Guinnes
World Record’s Book en is het onderwerp
geworden van verwijzingen in populaire
series zoals The Simpsons en South Park.
In de jaren die volgden na deze aflevering
begonnen veel Japanse tv -programma’s
met een waarschuwing om niet te dichtbij
het scherm tezitten en om alleen in een
goedverlichte kamer televisie te kijken.
Verder werden er regels gemaakt over het
gebruik van bepaalde animatie technieken:
-Flitsende beelden met de kleur rood er in, mogen
niet sneller dan 3 keer per seconden flitsen.
Zonder rood licht de limiet bij 5 keer per seconden.
-Flitsende
beelden
mogen
niet
langer
dan
2
seconden
duren.
-Strepen en concentrische cirkels mogen slechts
een beperkt deel van het scherm innemen.
Naast deze gevolgen voor het Japanse televisie
beleid als geheel, had de aflevering ook grote
gevolgen voor het verloop van de eigen anime.
De aflevering werd nooit meer uitgezonden
of op wat voor manier dan ook officieel
uitgebracht en de serie werd 4 maanden lang
onderbroken. Toen de serie weer werd hervat is
Porygon, de Pokémon die de hoofdrol speelde
in de aflevering, nooit meer voorgekomen in
de anime serie, in een poging om mensen niet
meer te herinneren aan de beruchte aflevering.
2. Uri Geller vs. Pokémon--------------------In het jaar 2000 werd Nintendo aangeklaagd
door een illusionist, met een geschiedenis van het
voeren van rechtszaken, de zogeheten Uri Geller.
Hij eiste £60 miljoen van het gigantische,
Japanse bedrijf, omdat de Pok émon genaamd
Kadabra teveel op hem zou lijken. Toen hij in
1999 in Tokio op zoek was naar kerstcadeaus,
stuitte de Israëlische illusionist op een Pokémon

太狸記・十月号

31

kaart met daarop de beeltenis van Kadabra.
De gelijkenis tussen de illusionist en de
Pokémon zit hem voornamelijk in twee
eigenschappen. Ten eerste houdt Kadabra
een gebogen lepel in zijn hand, terwijl het
buigen van lepels de grote gimmick van Uri
Geller is. De tweede overeenkomst tussen
goochelaar en Pokémon zit in de Japanse naam
van de twee: wanneer men Uri Geller naar het
Japans vertaald schrijft men ͞ユࣜゲࣛー͟ en laat
de Japanse naam van Kadabra daar nou net
heel
erg
op
lijken:
͞ユンゲࣛー.͟
Uri Geller, die toch al niet erg blij is met wat
volgens hem inbreuk op zijn copyright is,
stoorde zich nog eens extra aan een aantal
andere eigenschappen van de door Ken
Sugimori ontworpen Pokémon. Volgens hem
zou Kadabra’s design namelijk antisemitisch
van aard zijn omdat er zich een ster op het
voorhoofd van de Pokémon bevindt, en de
bliksemschichten op zijn buik zouden het
logo van de Waffen-SS voorstellen. Verder
zou het volgens de boze lepelbuiger om een
kwaadaardige Pok émon gaan en werd hij dus als
persoon zelf ook als kwaadaardig afgeschilderd.
In een artikel van de BBC zegt hij hierover:
“Nintendo turned me into an evil, occult
Pokémon character. Nintendo stole my identity
by using my name and my signature image.”
De zaak zou buiten de rechtszaal worden
beslecht, maar alles wijst er op dat er niet veel
vooruitgang is geboekt in de onderhandelingen,
aangezien er in 2008 door Pokémon medewerker
Masamitsu Hidaka is gezegd dat er geen nieuwe
kaarten zullen worden gedrukt van Kadabra
tot er een overeenkomst is tussen de partijen,
en dat het waarschijnlijk nog lang zal duren.
En inderdaad zijn er sinds 2003 geen Pokémon
kaarten met daarop een afbeelding van
Kadabra gedrukt. Gek genoeg komt Kadabra
in de video games en de anime nog steeds
gewoon voor, en ligt de Pokémon Alakazam
niet onder vuur ondanks het feit dat deze
Pokémon niet één maar wel twee lepels buigt!
3. Pikachu wordt Bei-Ka-Jau------------in plaats van Bei-Ka-Ciu---------------------Om alvast in de stemming te komen voor

32

de aankomende Pokémon games, Pokémon
Sun & Moon, sluiten we af met een kersvers
conflict rondom de toekomstige games.
Toen de nieuwe games op de twintigste
verjaardag van Pok émon (27 februari 2016)
werden aangekondigd, werd bekend gemaakt
dat spelers voor het eerst de mogelijkheid
zouden krijgen om de games in het Chinees
te spelen. In eerste instantie werd het plan
met gejuich ontvangen, maar in mei stond
men in Hong Kong te demonstreren met grote
spandoeken, als gevolg van de toevoeging van
de optie om in het Chinees te kunnen spelen.
De reden is in het kort als volgt samen te vatten: de
namen van verscheidene Pokémon en personages
die in de games zullen worden gebruikt zijn de
benamingen die vooral in het Mandarijn gebruikt
worden. De inwoners van Hong Kong, die
voornamelijk Kantonees spreken, zijn er woest
over dat Pikachu in het vervolg in het Kantonees
als ‘Bei-Ka-Jau’ uit zal worden gesproken in
plaats van ‘Bei-Ka-Ciu’, zoals ze het gewend zijn
uit te spreken. De reden dat ze boos zijn komt
omdat zij zich als de ‘originele Chinese fans’
van de Pokémon games zien en dus het gevoel
hebben dat zij het recht hebben op een vertaling
van de games naar het Kantonees, voor er een
vertaling in het Mandarijns wordt uitgebracht.
Jarenlang waren video games namelijk verboden
in de Volksrepubliek China en waren Taiwan
en Hong Kong de enige twee Chinese locaties
waar men de Pokémon games (in het Japans
of het Engels) kon kopen. Verder zouden veel
mensen in Hong Kong het gevoel hebben dat het
Kantonees niet serieus wordt genomen als taal
en dat de Kantonese cultuur in gevaar zou zijn.
En daarom gingen mensen dus in Hong Kong
protesteren voor de deur van het Japanse consulaat:
allemaal omdat zij het niet eens zijn met de
Chinese vertaling van hun geliefde video games.
Na drie van de vele controverses op een rij gezet
hebbende, kan niets anders geconcludeerd
worden dan dat de Pokémon franchise gelukt
is om de afgelopen twintig jaar redelijk wat
interessant nieuws te creëren en met een
beetje geluk zullen de komende twintig jaar
daar niet aan onder doen! – Milan Boon

太狸記・十月号

De verslaving begint...
Dat magische moment dat je je laptop
openklapt, met een iets te grote grijns op je
gezicht, om een episode van jouw favoriete
drama te gaan kijken. Want hoe zit het nu
eigenlijk met die enorme cliffhanger van de
laatste episode? Wat is die ‘pull’ van de Japanse
en Koreaanse dramaseries? Waarom zijn die
zo immens populair? En dan is er ook nog de
beruchte vraag die heel internet bezig houdt:
‘welke van de twee is nu het beste?’ Uiteraard
is dit een kwestie van smaak en kun je hier
nooit het juiste antwoord op geven (of kregen).

producten zoals films, popmuziek (K-Pop),
voedsel en ook de taal. Momenteel verspreidt
de Korean Wave zich ook in de westerse wereld
en is deze toenemende populariteit het meest
zichtbaar onder tieners en jong volwassenen.

Behalve dit, wat zijn nu eigenlijk de verschillen
tussen deze twee type drama’s? Met
uitzondering van de taal natuurlijk. Laten we
één ding vooropstellen,welke drama je ook kijkt,
je gaat altijd helemaal op in het verhaal en leeft
mee met de karakters. Huilen, lachen en ja ook
ontzettend gefrustreerd zijn op die ene karakter
die de ‘mood’ weer heerlijk weet te verstoren.

In tegenstelling tot veel Westerse drama’s zijn
Koreaanse drama’s vaak geen langlopende
series, maar beperkt de verhaallijn zich tot een
paar en vaak zelfs maar één seizoen. De meeste
Koreaanse drama’s zijn op te delen in twee
soorten. Dit zijn de historische dramaseries,
ook wel bekend als Sageuk, en de series die
zich afspelen in de moderne tijd. De historische
drama’s spelen zich vaak af in het Korea ten tijde
van de Joseondynastie of zelf al daarvoor. Deze
type drama’s geven de kijker een beeld van de
Koreaanse cultuur en geschiedenis. De drama’s
die zich afspelen in de moderne tijd draaien
regelmatig om liefdesrelaties, familierelaties of
geld en vaak ook een combinatie van alle drie.

Laten we allereerst inzoomen op de Koreaanse
drama en de populariteit hiervan. Sinds het
einde van de 20e eeuw is er een significante
toename in de populariteit van de ZuidKoreaanse cultuur in andere landen ontstaan.
Dit is de zogeheten Korean Wave, ook wel
bekend als Hallyu (한류: hallyu). De Korean
Wave is van start gegaan met de export van
dramaseries als Autumn Fairy Tale, Winter
Sonata, Dae Jang Geum (Jewel in the Palace)
en Princess Hours naar landen in Oost- en
Zuidoost-Azië. Dit groeiende succes werd snel
geëvenaard door andere Koreaanse culturele

Japanse drama, ook wel dorama (ドラマ:
drama) genoemd, spelen een belangrijke rol
in het dagelijkse leven van de Japanner en
wordt dagelijks uitgezonden op de Japanse
tv. Alle grote Japanse tv-stations produceren
een verscheidenheid aan dramaseries, zoals
romantiek, komedie, detective, horror en veel
andere thema’s. De meeste mensen associëren
de hedendaagse drama van Japan met de
moderne stijl van scriptschrijven waaruit de
term ‘trendy drama’s’ is ontstaan. De ultieme
inspiratie voor vele Japanse drama’s zijn The
Big Chill (1983) en St. Elmo’s Fire (1985).

太狸記・十月号

33

drama’s werd eind jaren 80 uitgevonden
toen scriptschrijvers besloten de Japanse
samenleving kennis te laten maken met thema’s
die in het dagelijkse leven voorkomen, de
zogenaamde ‘real-life’ topics. Begin jaren 90
is deze formule verbeterd en veranderen de
onderwerpen met de tijd. Er worden nu drama’s
gemaakt met wat serieuzere onderwerpen, zoals
het geweld onder tieners, kindermishandeling
en
het
moderne
gezinsleven.
Tegenwoordig is de trendy formule zodanig
aangepast om aan de variërende behoeftes
van de kijker te voldoen. Zelfs vandaag de
dag zit het succes van de Japanse drama’s in
het feit dat zij deze trendy formule blijven
gebruiken en modificeren. Veel van deze
drama’s staan vaak in dienst van jonge acteurs
die zij gebruiken als springplank voor grotere
projecten. Over het algemeen zijn de meeste
Japanse drama’s van tegenwoordig die ‘s
avonds worden uitgezonden trendy drama’s.
Maar wat zijn nu de verschillen tussen de
Koreaanse en Japanse drama? In de meeste
Koreaanse drama ‘s speelt romantiek wat meer
een rol (lees: dit is leidend!). Ook al zijn er diverse
genres, in de meeste Koreaanse drama’s zal er
wel een vleugje romantiek in zitten. Koreaanse
drama’s zijn erg goed in de zwaar dramatische

34

genres. Als je echt op zoek bent naar drama in
de zin van het woord met veel romantiek, dan
is de Koreaanse drama echt iets voor jou! Het
heeft alle facetten om je in een verhaal mee te
slepen met allerlei hartstochtelijke emoties.
De Japanse drama’s zijn daarentegen weer
voor een groot deel gebaseerd op manga’s.
Wat de Japanse en Koreaanse drama’s
weer gemeen hebben is dat zij beiden de
werkelijkheid weten te weerspiegelen. In eerste
instantie zullen de drama’s niet altijd realistisch
lijken, maar zullen zeker niet irreëel zijn.
Er wordt gezegd dat Koreaanse acteurs wat
meer ervaren zijn dan de Japanse, aangezien
Koreaanse acteurs hier jaren voor moeten
trainen. Plus het feit dat Koreaanse acteurs
er altijd goed moeten uitzien voor de camera.
Ook al hebben Japanse acteurs, in tegensteling
tot de Koreaanse, niet die jaren lange training
gehad, toch zijn de meeste Japanse acteurs
ontzettend goed. Vaak is het acteren van
de Japanse acteur interessanter, aangezien
zij het totaal niet erg vinden om gekke
gezichten te trekken om er grappig uit te zien.
Maar laten we eerlijk zijn, zowel Japanse
als Koreaanse acteurs zijn beiden goede
acteurs op hun eigen manier, aangezien

太狸記・十月号

zij de emotie weten over te brengen op
de kijker en daar draait het allemaal om.
Zoals eerder genoemd hebben Koreaanse drama
veel meer romantiek verwerkt in hun drama’s. Je
zult bijvoorbeeld in een medische drama direct
de chemie zien tussen de twee hoofdpersonen.
Zij worden bij wijze van in de eerste scene al
verliefd op elkaar (oké, beetje overdreven. Dit
wordt natuurlijk wel opgebouwd). Koreaanse
drama legt zich met name de indruk op het
romantische aspect van het verhaallijn en
hebben de nijging om dit enorm uit te vergoten.
Het moraal van de Koreaanse drama’s wordt
gerealiseerd en gereflecteerd aan het einde van
het verhaal, aangezien de drama vol zit met
onvoorziene ontwikkelingen die pas onthuld
kunnen worden in de volgende episode (de
bekende cliffhanger dus). Desondanks zijn deze
plottwist en de wendingen vaak foutloos en
ontzettend leuk om te zien. Dit zal weer anders
zijn bij Japanse drama’s. Als het verhaallijn
draait om een mysterie, dan zal elke episode
van de drama zich hier ook op concentreren.
Dit thema zal dan ook centraal staan.
De Japanners richten zich namelijk op de
belangrijkste gedachte van het verhaal. Ook
zijn de meeste Japanse drama’s (let wel niet
alle) erg onvoorspelbaar en hebben zij goede
wendingen. Het heeft ook vaak een moraal
dat je echt zal raken in je hart. Elke episode
zal een opmerkelijk les geven op het gebied
van het (dagelijkse) leven, familie, jeugd en
vriendschap. In termen van het verhaallijn zijn

er vaak ook grote overeenkomsten, aangezien
Koreaanse drama’s vaak een remake of
andere aanpassing is, gebaseerd op
de Japanse versie van de drama. De
Liar Game is hier een voorbeeld van.
In de meeste gevallen hebben Koreaanse
drama’s meer episodes dan de Japanse drama’s,
meestal zijn dit +/- 20 episodes. Dit vanwege
het feit dat zij de conflicten in de episodes graag
willen uitrekken, wat kan leiden tot clichés.
De kortste Koreaanse drama ‘s bevatten vaak
niet minder dan 16 episodes, wat voor Japanse
drama‘s al als veel episodes wordt beschouwd.
De gemiddelde lengte van de Koreaanse
episodes zijn meestal 48 minuten tot één uur.
Het bekende fenomeen ‘nog één episodetje
kijken dan’ (wat altijd leidt tot meer) zullen de
meeste wel kennen. Het kan soms de hele nacht
wakker houden! Japanse drama’s zijn vaak dus
wat korter, vanwege het feit dat zij direct ingaan
op de kern van het verhaal (dus geen onnodige
fillers). De episodes van Japanse drama‘s zijn
vaak 30 minuten tot een uur. Het gemiddeld
aantal episodes bestaat uit ten minste 8 episodes,
maar meestal bevat een seizoen wel zeker 10 tot
12 episodes. Dit doet je altijd naar meer smaken.
De conclusie is dat zowel Japanse als Koreaanse
drama veel wordt bekeken in Azië en de
westerse wereld. Ook al ben je nu een fan van
de Koreaanse of Japanse drama, is de kans
groot dat je ook de ander kunt waarderen.
Uiteindelijk draait het allemaal om het moment
dat je officieel ‘hooked ‘ bent. – Yeftha Leising

太狸記・十月号

35

MIRAI 2016

Dit keer zijn onze gastschrijvers Bram Meens Lauren Liebe aan het woord! Zij deden dit jaar
mee met het MIRAI Program van 2016 dat geheel gesponsord is door de Japanse overheid. Dit
uitwisselingsprogramma voor jongeren heet niet voor niets MIRAI, want de jeugd is natuurlijk
de toekomst. Lees mee hoe Bram en Lauren dit programma meemaakten. En wie weet raak je
wel geïnspireerd en ben jij degene die volgend jaar een stukje schrijft voor ons over MIRAI 2017!
“Applicants are ready to commit to
share their experiences and knowledge
of Japan during and after the program
[...] to cultivate more people favorable/
knowledgeable about Japan and expand Japan’s
diplomatic infrastructure by strengthening
external information dissemination of
Japanese attractiveness through proactive
disseminating actions by the participants.”
Aha, ze willen dus dat ik Japan aanprijs
voor een groep mensen die toch al
geïnteresseerd zijn in Azië en waarvan een
groot deel veel meer verstand en ervaring
heeft over het land in kwestie dan ik.
Cool. Dat gaan we niet doen.----------------------Voor de mensen die dit lezen en nog niks
weten over Japan; geef je op voor MIRAI.
Het is geweldig. Maar dit is niet voor die
mensen. Dit is voor die mensen die Tokyo
beter kennen dan hun eigen geboortestad, de
Japanaisseurs, de Japanner-From-AnotherMother, en die zich afvragen waarom ze in
godsnaam een week lang als een kuikentje
begeleid zouden willen worden. Waar zal ik
eens beginnen, want de redenen zijn talloos.

elke avond in een andere stad stappen!
Ten derde komen er ook inhoudelijk boeiende
dingen aan bod. Wij hadden colleges aan de
Waseda universiteit met Japanse studenten
over de TPP, Japan-Europese relaties en het
nucleaire beleid, allemaal onderwerpen die lang
zo zwart-wit niet zijn als ze misschien lijken.
Maar de laatste reden weegt voor mij het
zwaarst. Je gaat natuurlijk niet met tachtig
Nederlanders; je gaat met mensen uit veertig
verschillende landen. Dat zijn niet alleen
Duitsers en Fransen, dat zijn Azerbeidzjanen
en Kirgiezen. Ik wist niet eens waar die
landen lagen om heel eerlijk te zijn. Ik wist
niet wat ze dachten, wat hun cultuur was,
hoe hun land eruit zag. En daar gaf MIRAI
me gek genoeg de kans toe; niet per se Japan
beter te leren kennen, maar onze buren.
En kom op, wie wil er nou niet vrienden
uit
Oezbekistan?
–
Bram
Meens

Ten eerste is er de studentenreden: het
is all-inclusive. Drie maaltijden per dag,
vlucht, overnachtingen, je hoeft geen duppie
zelf te betalen. Je druppie natuurlijk wel.
Ten tweede is het, zoals te verwachten valt
met een overheidsinitiatief, hartstikke goed
geregeld. Het programma is vol maar dragelijk
en met genoeg ruimte voor eigen initiatief.
Je gaat naar musea en tentoonstellingen,
naar het nieuwste van het nieuwste bij
Kyocera en het oude en traditionele in
Gion. Maar vooral: geen avondklok, dus

36

太狸記・十月号

van ons (zo heeft Azerbeidzjan bijv. een
Japanstudies faculteit!) maar je ook werd
geconfronteerd met schokkende feiten uit
enkele (niet)-EU-landen, die de ‘problematiek’
in Nederland haast teniet leken te doen.

Het MIRAI Program is allereerst een
initiatief van het Japanse Ministerie van
Buitenlandse Zaken, dat dit jaar voor de
tweede maal werd uitgevoerd en maar liefst
twee Nederlandse studenten de mogelijkheid
bood deel te nemen aan een zeer divers,
intensief en geheel verzorgd programma.
Het voornaamste doel: het promoten van
Japan en al haar facetten aan jonge academici,
gesprekken en discussies initiëren tussen de
internationale deelnemers en ten slotte, deze
groep te stimuleren Japan in de toekomst in
hun (studie) onderzoek of werk te betrekken.
Langzamerhand zijn er al zelfs berichten van
enkele deelnemers die zijn begonnen aan
een Japanse taalcursus, of een vervolgstudie
aan een Japanse universiteit ambiëren. Dit
lijken slechts kleine gestes, maar met het
oog op de alsmaar slinkende bevolking,
zal Japan wellicht ooit deze internationale
‘future
leaders’
moeten
omarmen.

Het programma zat à la een Japanse touroperator
uiteraard erg strak in elkaar, waar we in minder
dan een week tijd van Tokyo naar Hiroshima/
Miyajima, Osaka en Kyoto reisden, van tempels
naar musea werden gesleurd, een indruk kregen
van het Japanse bedrijfsleven bij Kyocera, het
indrukwekkende verhaal van een hibakusha (被
爆者: atomic bomb survivor) aanhoorden en ten
slotte meerdere seminars volgden aan Waseda.
Vooral het laatstgenoemde onderdeel heeft mijn
perspectief als Japanstudies-student en mening
over bepaalde (controversiële) kwesties versterkt
en is het goed om na te gaan bij jezelf dat je
kritisch blijft over alles wat je hoort en ziet in
Japan, ongeacht je liefde voor dit bijzondere land.
De derde editie die in december zal
plaatsvinden, is op het moment van schrijven
helaas al besloten, maar wellicht met wederom
twee Leidse Tanukianen als de gelukkige
deelnemers (?). Schroom je je in ieder geval
niet om je op te geven voor een toekomstige
editie, want ook zij die menen Japan en al
haar charmes door en door te kennen, zullen
ook tijdens MIRAI in hun verwachtingen
worden overtroffen. – Lauren Liebe

Het klinkt intimiderend, deze ‘future leaders’
die Japan wil aanspreken door middel van
MIRAI, (een term waar ik mijzelf niet direct
onder schaar), maar dat wel een fantastische
groep diverse mensen bijeen heeft gebracht,
van jonge bachelorstudenten tot door de
wol geverfde PhD’ers, met elk een andere
studierichting, achtergrond en kijk op het leven.
Juist dit internationale aspect van het
programma sprak mij persoonlijk het meeste
aan, omdat het je niet alleen in contact
bracht met nationaliteiten ver verwijderd

太狸記・十月号

37

Vergeten figuren: Yi Sun-sin
Deze rubriek gaat over figuren in de geschiedenis of huidige maatschappij die nogal
vluchtig genoemd worden in colleges, studieboeken en/of de media ondanks dat deze
personen van grote invloed zijn, of zijn geweest, op de huidige stand van zaken in Korea,
Japan en de wereld. Elke journal nemen we zo’n persoon en lichten we die voor jullie
uit. Het vergeten figuur van deze journal is: Admiraal Yi Sun-sin (이순신: Yi Sun-sin).

Een strijder mag je het wel noemen, ja ja het
is Yi Sun-sin (Hunminjeongeum: 이순신;
hanja: 李舜臣), de Koreaanse admiraal
die tijdens de Japanse invasie van Korea
de Japanners wel een poepje liet ruiken.
Deze man, met geen ervaring in maritieme
oorlogsvoering voordat de invasie begon,
heeft volgens vele historici de grootste bijdrage
geleverd voor de overwinning van Korea over
Japan. Samen met andere admiraals heeft
Yi een gigantische hoeveelheid aan Japanse
schepen vernietigd, zonder zelf aanzienlijke
verliezen te incasseren. Hij stond tegenover het
leger en de marine van Toyotomi Hideyoshi,
die na iedere nederlaag op nederlaag steeds
meer controle over de zee verloor (terwijl zijn
vloot veel groter was!). Aangezien Japan een
島国 (Shimaguni: Eiland natie) is, maakte dat
de invasie zelf natuurlijk ook erg lasting, alle
voorraden werden immers via zee vervoerd,
en zolang admiraal Yi op de wateren voer
was dat niet veilig. Hij was zelfs zo gevaarlijk
dat er een heus James Bondesque plot is
uitgevoerd om hem uit zijn positie te werpen!
Een Japanse dubbelspion genaamd Yoshira
is naar een generaal gegaan (Kim Gyeongseo) om zijn vertrouwen te winnen door ‘de
Japanners te bespioneren’, na zijn vertrouwen

38

gewonnen te hebben vertelde hij de generaal
dat de Japanners met een gigantische vloot
naar korea kwamen. Raad eens wie daar iets
aan moest gaan doen? Admiraal Yi natuurlijk.
Maar hij wees het af, omdat hij spionnen niet
geloofde en het gebied waar hij zou moeten
vechten ongeloofelijk gevaarlijk was. Hierdoor
werd hij door zijn tegenstanders in Korea
gelijk opgepakt, gearresteerd en gemarteld.
Toen hij eenmaal geen admiraal meer was
is het ook slecht gegaan met de Koreaanse
marine. De gehele vloot werd door een andere
admiraal er op uit gestuurd, en door een vloot
van vijfhonderd tot duizend Japanse schepen
onderschept en grotendeels vernietigd. Snel
na deze nederlaag werd admiraal Yi weer
vrijgelaten en ingesteld als admiraal van de
vloot (die nu een stuk zwakker was). Na zijn
instelling heeft hij echter een van de grootste
successen in de maritieme oorlogsgeschiedenis
gehaald. De Battle of Myeongnyang,
waarin hij driehonderd Japanse schepen
met slechts dertien schepen heeft weten te
verslaan, heeft echter zijn eigen artikel nodig!
Admiraal Yi is 1 van de weinige admiraals die is
gestorven zonder ooit een aanzienlijk verlies te
hebben geleden in zijn slagen. – Ferdi van Ingen

太狸記・十月号

De Journalcommissie brengt je dit keer weer de WTF Japan & OMG Korea feitjes! Zit je
de laatste tijd vaker vast in een gesprek? Weet je niet wat je moet zeggen om indruk te maken
op je gesprekspartner? Vind dan hier inspiratie voor nieuw gespreksvoer –Hey, wist je dat...
WTF Japan: clubben voor €4400----------

OMG Korea : Noord-Koreaanse kunst---

Een idee van een club in Fukuoka laat maar
weer eens zien dat er geen prijskaartje te
hangen valt op mannelijke geilheid. Een
geniaal idee om maar 1 man per avond in een
club in Fukuoka toe te laten heeft voor een
flinke stijging in omzet gezorgd. Vrouwen
mogen gratis de club binnen en de gelukkige
man van de avond mag zich mengen in een
zee van vrouwen, maar moet dan weer wel
een entree kaartje betalen van 500,000
Japanse yen, ofwel zo’n 4.430 euro.

Het zal geen geheim zijn dat er op het
internet veel grappen gemaakt worden
over onze geliefde Nood-Koreaanse leider
Kim Jong-un, maar een artiest in Seoul
geeft een hele eigen draai aan zijn werken.

Ondanks dit flinke prijskaartje blijkt het
idee immens populair: de kaartjes zijn tot
en met december uitverkocht. De eigenaar
legde uit dat dit voor vrouwen ook voordelen
heeft omdat ze niet constant worden lastig
gevallen door mannen. De omzet van drank
is ook gestegen doordat de vrouwen zich
veiliger zouden voelen om meer te drinken
dan in een club met veel mannen om zich heen.
Geniaal of WTF, je kan er je mening over
hebben, maar ik vraag me heel erg af of dit
niet ook gewoon een soortgelijk effect zou
opleveren in Nederland. – Sander Breeuwer

De kunstwerken worden gemaakt door
Noord-Koreaanse vluchteling en voormalig
propaganda tekenaar Sun Mu, een pseudoniem
hetgeen ‘geen grenzen’ betekent. Tussen zijn
werken zit een bijzonder knappe tussen van
een kruising tussen Kim Jong-un en Jesus. Een
kunstwerk dat eigenlijk eerder doet denken
aan een mongoolse keizer dan een NoordKoreaanse godenzoon. Maar goed, misschien
zou die er ook wel daadwerkelijk zo uit zien.
De kunstwerken van Sun Mu bleken zo erg
te lijken op traditioneel Noord-Koreaanse
propaganda dat, meer dan eens, de ZuidKoreaanse veiligheidsdiensten langs zijn
gekomen om eens een kijkje te nemen.
Propaganda maken voor
de
glorieuze
leider is immers verboden in ZuidKorea. Hopelijk zien we meer van de
kunstwerken van Sun Mu, al zegt hij zelf
niet zo’n hele hoge druk te voelen, maar
het zal nog wel even duren voordat hij zijn
droom van een exhibitie in Pyongyang
kan
verwerkelijken. –Sander Breeuwer

太狸記・十月号

39

TanuKitchen: Omurice
Ha. Alweer een woordgrap. Maar je weet hoe serieus Tanukianen worden wanneer het draait
om één ding: eten. Sla eens een keer ThuisBezorgd over en laat het keukenprinsesje in je los.
Zelf koken is natuurlijk beter en je weet zelf ook waarom. Oh, je kan niet koken? Smoesjes. De
Journalcommissie zal je eens laten zien hoe het moet, en daarbij ontdek je ook meer informatie
over het gerecht. Aha, goed voor je maag én hersenen. Dit keer in de TanuKitchen: Omurice!
オムライス, Omurice------------------------- - - - - - - - - - - - De naam zegt het eigenlijk al, Omurice is
letterlijk ‘omelet rijst’. Hoewel Omurice pas
vrij recentelijk bestaat is het recept al erg
populair, vooral onder Japanse kinderen.
Omurice werd ongeveer voor het eerst
gemaakt rond de overgang van de 20ste
eeuw, maar het recept is onderdeel van een
grotere beweging van het introduceren
van de westerse keuken in Japan. Na de
Meiji restoratie werd het verbod op rood
vlees in Japan opgeheven en werd de
westerse keuken meer gepromoot. Een van
de ideeën die hier achter zat was dat het
westerse eten zorgde voor hun lengte, de
westerse mensen waren namelijk over het
algemeen een stuk langer dan de Japanners.

Ingrediënten voor 2 personen
-

150 gram Kipdijfilet

-

2 kopjes (witte) rijst

-

een halve ui

-

4 á 5 Champignons

-

een teentje knoflook

-

een half blikje doperwtjes
(ongeveer 70 gram)

-

4 eieren

-

200 gram tomatenstukjes

-

half bouillonblokje

-

1 laurierblad

-

olie om in te bakken

-

zout en peper naar smaak

-

tomatenketchup ter garnering

Tegenwoordig is de omelet, en dan met
name de Omurice verszie, zo opgenomen in
de Japanse samenleving dat het iets typisch
Japans is.,en veel buitenlanders hebben in elk
geval wel eens iets gehoord over Omurice.
In de film Tampopo (paardenbloem) uit
1985 die voornamelijk over eten gaat, zit
een scene waarin een zwerver inbreekt in
een keuken om een Omurice te maken voor
de zoon van het hoofdpersonage. Er gaan
geruchten dat de manier van Omurice maken
die in de film gebruikt wordt, namelijk niet
de omelet om de rijst heen vouwen maar
er boven op leggen, speciaal ontwikkeld
is voor de film. Nu echter zijn er ook veel
restaurants waar de omelet boven op de rijst
geserveerd wordt in plaats van er om heen.

40

太狸記・十月号

Bereiding--------------------------

Oordeel--------------------------------

1. Kook de rijst droog (voor de meeste soorten
rijst geldt: 1 kop rijst op 2 koppen water).

Wij van TanuKitchen vinden dit een uiterst
geslaagd recept, vooral om aan je special
someone voor te schotelen en je liefde te
laten blijken met je ketchupdecoreerskills.

2. Snij de kip, ui, champignons en
knoflook. Verhit ondertussen de olie in
een koekenpan (bij voorkeur met een
antiaanbaklaag) op middelmatig vuur.
3. Fruit eerst de ui en knoflook aan.
Doe er daarna de kip en champignons bij
en bak tot ze gaar zijn. Voeg vervolgens
de tomatenblokjes, het bouillonblokje,
het laurierblad en de erwtjes toe en kook
het geheel tot het een beetje ingedikt is.
4. Voeg de rijst aan het mengsel toe en
meng tot het gecombineerd is. Verdeel de
tomatenrijst in twee porties en zet ze apart.

Dit recept, hoewel het rijstgedeelte redelijk
eenvoudig is om te bereiden, vergt wel enige
techniek en vaste hand om een goede omelet
te kunnen maken. –Deze kok denkt met
weemoed terug aan de eerste keer dat ze
omurice wou maken, wat vervolgens meer
een soort roerei met tomatenrijst werd.–
De smaak is het echter meer dan waard.
Wij adviseren er een kleine salade bij te
serveren: het ziet er niet alleen mooi uit op het
bord, maar het is ook goed voor de vitamientjes!
(Is je moeder ook weer gerustgesteld
dat je dieet niet alleen maar bestaat uit
diepvriespizza’s en goedkoop bier van
de lidl) ! – Hannelieke Soppe & Anky

5. In een schone pan, verhit olie tot hij het heet
is (iets hoger vuur). Kluts twee eieren met een
beetje zout en peper. Schenk het eiermengsel in
de pan en roer voor ongeveer 5 seconden door
met eetstokjes (dit zorgt voor een fluffy omelet).
6. Wacht tot het ei voor ongeveer driekwart
gaar is en plaats een portie tomatenrijst
in het midden van de het omelet. Vouw
de zijkanten met een spatel tegen de rijst
aan. Pak vervolgens de pan vast met een
onderhandse greep en keer de omurice in
een vloeiende beweging om op een bord.
7. Pak een stuk keukenpapier (of een schone
theedoek), leg deze over de omurice heen en
vorm met beide handen bij tot hij redelijk ovaal is.
8.
Decoreer
tomatenketchup

de
en

omurice
met
eet
smakelijk!

太狸記・十月号

41

Ask Anky

Ask Anky is een adviescolumn speciaal voor de problemen van Japanologen en

Koreanisten. Heb je een probleem waarover je niet kunt of durft te schrijven naar een algemeen
adviescolumn? Schrijf dan naar journal@tanuki.nl met als onderwerp “Ask Anky” of stuur je vraag
geheel anoniem in via het online formulier op de Tanuki website! Hier zal door een deskundige
antwoord worden gegeven op al je vragen. Schaam je niet en stuur je vraag vandaag nog in!
Beste Anky,--------------------------------------------

Hi Anky,

Onlangs ben ik begonnen met Japanstudies op
de universiteit Leiden. Ik heb het ontzettend
naar mijn zin en ik zou echt niet meer
terug willen naar de middelbare school! Nu
heb ik echter een probleem. In de El Cid
week heb ik een leuke jongen ontmoet, en
vorige week heeft hij me uit gevraagd. Het
probleem is nu, dat hij helemaal geen Japans
studeert maar Chinees! Help! Kan ik nu wel
met hem uitgaan, of is dit echt not done?

Ik ben dit jaar begonnen met Japanstudies en
nu we een paar weken bezig zijn weet ik het
zeker... we kijken helemaal geen Anime en
lezen geen Manga! We hebben allemaal vage
lessen waarin we vocabulaire leren en kanji
moeten onthouden...

Star-crossed-lovers

RadelozeOktaku

Beste Star-crossed-lovers,

Beste RadelozeOtaku,

Ik zie dat je de geweldige wereld van budget
koken, studenten feestjes en alcohol ... uuhh, ik
bedoel studeren hebt ontdekt! Natuurlijk wil je
niet meer terug naar de middel bare school! Maar
nu heb je inderdaad een groot probleem waar
natuurlijk maar een oplossing voor is, Dumpen
die gast!

Ik snap je paniek. Menig Japansstudent is erg in de
war wanneer ze hier in Leiden komen studeren en
er vervolgens van ze gevraagd wordt om woordjes,
grammatica en kanji te leren. Ik zal je uitleggen
waarom je al deze lessen volgt in plaats van
gewoon anime te kijken zoals het hoort.

Als echte Japanoloog kan je natuurlijk geen
Sinoloog daten, hoe zou dat ooit moeten werken?
De communicatie is natuurlijk al moeilijk, maar
de culturele verschillen zijn ook niet mis. Nee,
China en Japan liggen ruim meer dan duizend
kilometer uit elkaar, en dat lijkt me ook een
prima afstand om in jullie relatie te houden. Wie
weet kom je hem later nog eens tegen bij een SVSBanzai toernooi en kan je naar hem glimlachen
als je hun verliezende team de hand schud, maar
afgezien daarvan kan je maar beter afstand
houden. Zo’n 1500 kilometer ongeveer.

Dus lieve Anky, wil je me alsjeblieft vertellen
wat er hier gebeurt en wat we in hemelsnaam
aan het doen zijn?!

In Japan spreken ze natuurlijk Japans, en als je
anime wilt kunnen kijken zonder ondertiteling
vergt dit helaas een beheersing van de Japanse
taal. En dat is dus wat je hier leert, grammatica,
vocabulaire en ja, zelfs af en toe kanji zijn nodig
om anime zonder ondertiteling te kunnen kijken
en de originele manga te kunnen lezen.
Vrees dus niet, na een jaar of drie hard zwoegen
zal je eind doel bereikt zijn en kan je alle Japanse
manga lezen die je wilt, dus ook alle hentai die
niet vertaald word in het Engels!

Liefs en geen bedanky,

Veel succes en geen bedanky,

Anky

Anky

42

太狸記・十月号

Als Tanuki-lid
kan je profiteren
van 10% korting
bij elke bestelling
van Yuki Sushi in
Leiden! Dus waar
wacht je nog op?
Vermeld wel even
dat je lid bent
van Tanuki en
laat deze pagina
zien aan de
medewerk(st)er

Breestraat 140
2311 CX Leiden
071-3627358
yuki-leiden.nl

Concept & Storyboard: Elske Pieterse
Definitieve versie: Milan Boon
太狸記・十月号

43

‘s avonds een man...

...‘s ochtends een man
Een Tanuki Activiteit is geen geldige reden om een college te
skippen of te laat te komen.
Wees verstandig! Wees een man!
Of een vrouw...
44

太狸記・十月号