TaTanukiKi 2014-2015--5-k

Media

Part of 2014-2015 | 5 - Kampjournal

Titel

TaTanukiKi 2014-2015--5-k

extracted text

太狸記

LVSJK Tanuki / 三十三周年 / 八月

太狸記・KAMPJOURNAL

1

社説

Colofon
JOURNALCOMMISSIE
f.t. Voorzitter:
Lauren Liebe
Secretaris:
Annemieke Kapaan
Eindredactie:
Vincent Meijer
Leden:
Sander Breeuwer
Dorien Heerink
Simone Felix
Hannelieke Soppe

Anoma van der Veere
REDACTIELEDEN
f.t.Hoofdredacteur: Lauren Liebe
Vormgeving:
Lauren Liebe
Eindredactie:
Vincent Meijer
BESTUUR VAN TANUKI
Praeses:
h.t. Anoma van der Veere
f.t. Luc van der Beek
Ab-actis:
f.t. Hannah Jansen
Vice-Praeses &
Assessor Extern:
h.t. Fred Dillmann
f.t. Steffen de Jong
Quaestor:
h.t. Angelique Ardjoen
f.t. Thallein den Heeten
Assessor
Intern:
h.t. Steffen de Jong
f.t. Lauren Liebe
Assessor
Eerstejaars:
h.t. Britt Blom
COMMISSIES
Acquisitiecommissie:
Fred Dillmann
Eerstejaarscommissie:
Britt Blom
Feestcommissie:
Kayleigh Herbrink
Jaarboekcommissie: Jiske Angenent
Kampcommissie:
Rik Aikman
Kunst- en
cultuurcommissie: Jacqueline Schaepman
Reiscommissie:
Luc van der Beek
RAAD VAN TOEZICHT
Carmen Loh
Albert Tiemersma
Vincent Meijer

2

Editorial van de hoofdredacteur
Lieve
eerstejaars,
De zomer is alweer bijna op zijn einde, barbecuen
komt zo onderhand mijn neus uit, de ventilator
heeft overuren gedraaid en ik heb tenauwernood
een mierenplaag overleefd in mijn huis.
Allereerst, bij deze wil ik jullie als kersverse
hoofdredacteur
van
harte feliciteren met je
lidmaatschap
bij
de
mooiste
studievereniging,
LVSJK
Tanuki.
Nu al je beste beslissing van dit jaar!
Deze journal is speciaal voor jullie, een mooi overzicht
om te laten zien wat de TaTanukiKi allemaal te
bieden heeft. Heb je na het lezen van deze journal
zin gekregen om ook te schrijven voor ons? Geef
je dan vooral op voor de Journalcommissie (of een
van de vele andere leuke commissies die Tanuki
rijk is) tijdens het kamp. Wie weet zie ik je snel ;)

Heb je zelf nog ideeën voor artikelen, mail dan naar
journal@tanuki.nl - Lauren Liebe

太狸記・KAMPJOURNAL

目次

Op de voorkant
De gezellige groep van het
eerstejaarskamp in 2014. Ook dit kamp
wordt er een om niet te vergeten!

Heb jij fotografisch werk dat je wilt delen
met iedereen? Stuur ideeën voor een cover
naar journal@tanuki.nl en wellicht siert
jouw werk de volgende TaTanukiKi!

“Ik stop altijd alles in de
verkeerde gaten.”
- Thallein den Heeten

“Daar heb ik geen zin in,
ik blijf wel likken.”
- Eerstejaars

Inhoud
TANUKI SHINBUN
Japanweek

4

Kleine reis: Londen

6

Japan Company Day 2015

7

Koreaweek & feest

9

Gala 2014/2015: ‘Homecoming’

12

KCC in Concert: Crossfaith

13

JAPAN & KOREA
Onze Grote Vriend Noord-Korea

14

Oost-Aziatische economie 1: Japan

16

Oost-Aziatische economie 2: Korea

19

Surrealisme in de Japanse anime

23

Online gaming: Koreaanse topsport

25

Aan de A’damse grachten in Japan

27

Bloedgroepen in Japan

30

MEDIA
Kalafina
De Magische Theeketel
COLUMNS

33
34

WTF Japan/OMG Korea

37

De tekencorner van Sharitha

38

Anky

39

“Krijg ik ook een keer mijn
eigen pagina in de journal?”
- Thallein den Heeten

太狸記・KAMPJOURNAL

3

Japanweek
Tanuki organiseerde in 2015 voor het eerst
de Japanweek. De Japanweek, vergelijkbaar
met de Koreaweek die al langer wordt
georganiseerd, stond geheel in het teken
van
Japan.
Verschillende
commissies
organiseerden activiteiten met betrekking
tot Japan. Zo kwam Gerard Jellema verhalen
vertellen uit Japan en werden verschillende
workshops georganiseerd. De Kunst,- en
Cultuurcommissie had drie workshops
georganiseerd: de origami workshop op
woensdag, de yosakoi workshop op donderdag
en de sushi workshop op vrijdag.
De Japanweek ging van start met de
verhalenverteller Gerard Jellema. Deze man
heeft een bijzondere specialisatie in het leven:
het vertellen van verhaaltjes. Aangezien zijn
specialiteit hierin Japanse verhalen betrof
dachten wij er niet twee keer over na om hem uit
te nodigen als onderdeel van de Japanweek. Een
vocale opwarming, koffie en een bescheiden
opkomst later kon het feest beginnen.
Hij begon met het scheppingsverhaal door
Izanagi en Izanami, een belangrijk godenpaar
uit de Japanse mythologie.

Het verhaal was spannend en informatief
maar enig gegiechel kon ook niet ontbreken
toen Izanagi met zijn speer speelde en er
schuim uitkwam. Na een korte introductie
volgde al gauw het tweede verhaal welke
een stuk duisterder was dan de voorgaande.
Dit verhaal vertelde over een man die zijn
echtgenote vermoorde voor rijkdom. Wat
voor deze man eerst een weloverwogen
beslissing leek, bleef hem uiteindelijk tot
de dood achtervolgen. Het derde verhaal
heette ‘De Samoerai en de Treurwilg’, een
ontroerend en meeslepend verhaal waar de
harmonie tussen mens en natuur op een
betoverende wijze naar voren werd gebracht.
Het laatste verhaal was een verzoeknummer
welke werd ingevuld door het verhaal van
Momotaro. Het verhaal van de dappere
Momotaro die het opneemt tegen de demonen
die een eiland terroriseren. Onderweg naar
het eiland verzamelt hij het gezelschap
van een hond, een aap en een fazant en
samen weten ze de demonen te verdrijven.
Hoewel het lezen van de verhalen op het
internet dezelfde informatie zou opleveren,
kwamen ze in vertelde vorm extra levendig
en sterk over door de kunst van de verteller.
Nadruk, emotie en andere technieken zorgden
ervoor dat de luisteraar midden in het verhaal
zat. Een goed begin van de Japanweek.

4

太狸記・KAMPJOURNAL

Dinsdag was er een kendo-workshop in het
Universitair Sport Centrum verzorgd. Een
selecte groep mensen trok het harnas aan en
nam de stok in de hand. Kendo is een Japanse
zwaardvechtkunst uit de 16e eeuw. Onder
leiding van een officiële leraar konden de
deelnemers zich uitleven. Enige blauwe plekken
na afloop zouden niet uitgesloten zijn.
De origami workshop werd gegeven door onze
eigen Origami-meester Gise! Gise liet ons
zien hoe we kraanvogels en Pikachu moesten
vouwen. En waar de kraanvogel redelijk
simpel is (na een tijdje kon ik die zelfs zonder
template), was de Pikachu weggelegd voor de
origami pro’s. Maar zelfs dat weerhield ons er
niet van het te proberen… en de meeste Pikachu
lukten. Daarna hebben we onze Pikachu’
versierd, we hadden o.a. een tovenaar en een
zombie Pikachu, en werden ze opgesteld voor
de Pikachu Army foto. De origami workshop
kwam tot een einde en de achtergelaten Pikachu
werden her en der in het Arsenaal verspreid.

Op donderdag gingen we verder met de
workshops, nu was het de beurt aan de Yosakoi
workshop. Voor hen die het nog niet weten:
Yosakoi is een energieke dansstijl waarin
traditionele Japanse Festivaldans wordt
gecombineerd met moderne dansbewegingen.
De workshop werd door niemand anders
gegeven dan Raiden, ons eigen Yosakoi team. De
aanwezige leden kregen in stappen een simpel
Yosakoi dansje uitgelegd waarna het gezelschap
dit in een keer helemaal kon opvoeren. Van
wat ik ervan heb gezien is Yosakoi een zeer
energieke dansvorm; je kan als danser (of als
toeschouwer) eigenlijk niet stilzitten. Het was
in elk geval erg leuk om naar te kijken.
Op vrijdag gaf ik (Jacqueline), gedoopt tot le
Coque, Visroller Grandiose, de sushiworkshop.
Met een klein, gezellig groepje hebben we
voornamelijk sushi maki gerold, dat is de sushi
met nori aan de buitenkant en verschillende
soorten vulling. Maar we hebben niet alleen
sushi nori gevouwen, maar ook temaki (手巻き
: handrollen) sushi en Rachel liet ons ook zien
hoe we urumaki sushi konden rollen waarbij de
sushirijst aan de buitenzijde is. Na twee uur had
iedereen genoeg gerold en veel te veel gegeten
waardoor we overgebleven sushi mochten
doneren aan hongerige Arsenaalgangers.
- Jacqueline Schaepman & Steffen de Jong

太狸記・KAMPJOURNAL

5

Kleine reis: Londen
Een paar dagen Londen was mijn laatste kans
om in januari nog wat buitenland te zien. Alle
leuke plannen gingen aan mijn neus voorbij,
waarna ik per ongeluk instemde met de Tanukireis.
Volgens afspraak sluit de reiscommissie me op
in een bus, die zich op zijn beurt weer op laat
sluiten door de trein. ’s Avonds zijn we gaar,
stijf en gereed om uitgekleed te worden door de
pond. Dan is Engeland wel echt buitenland: met
rare muntjes in je portemonnee en de pesterijen
bij de grenscontrole nog vers in het geheugen.
Eenmaal uitgerust en aangekleed mogen we
kiezen uit 3 musea. Omdat wij allemaal van
moderne kunst houden en Tate Modern gratis
was hadden we de keuze gauw gemaakt. Hier
hebben we klassiekers kunnen bekijken als
‘monochroom wit schilderij’, en ‘blauw vierkant
met zwart rechthoek’, of het monsterlijk grootse
‘albatros bedrijft liefde met orka’. Tate Modern
laat veel aan je fantasie over, en je kunt je hier
uitstekend vermaken met melige vrienden.
Londen heeft ook geen gebrek aan nietdiscutabele kunst en andere fatsoenlijke musea.
In de National Gallery hangen schilderijen
die de gehele Europese kunstgeschiedenis
bestrijken. En wanneer je dat zat bent kun
je de collectie ruwe Noorse natuurkunst
bewonderen. Maar we gingen natuurlijk als
Japanologen en Koreanisten, en dat maakte het
bezoek aan het reusachtige British Museum
verplicht.

6

Het British Museum heeft collecties van een
ruim scala aan exotische landen, waaronder dus
Korea en Japan. Bij Piccadilly Circus hebben
we de tijd om wat rond te neuzen. Al gauw
overstemde de geur van Japan die van de
Londense stadsbus, en waren de Britse
voetgangers ingeruild voor echte Japanners.
Net als wij kwamen zij af op het Japan Centre,
om wat echte Japanse producten te kopen, of
een stokje okonomiyaki te snoepen bij een van
de kraampjes. Uitgenoten en verzadigd was
het tijd voor een tweede portie verzadiging
bij Ippudo. In deze hakata ramen speciaalzaak
werden we onthaald door alle werknemers met
een luid irasshaimase. De stemming zat er goed
in, en de ramen zou volgen.
Wereldstad Londen is uitstekend geschikt voor
de Japanoloog. Onder leiding van Londenexpert Gise hebben we de leukste plekjes
gezien, en is mijn aanvankelijke chagrijn vlug in
de kiem gesmoord.
Oprecht vrolijk werd ik van de alom aanwezige
rockmuziek. Of je nu een broodje bij de Turk
haalt, of een pizza bij de Italiaan, overal word
je verwelkomd met Brits cultureel erfgoed
waaronder Led Zeppelin en the Rolling Stones.
De tent die zichzelf de grootste pub ter wereld
noemt draaide zelfs metal en Tenacious D. Met
andere woorden: ik kan zowel de bestemming
en organisatie volledig aanraden.
- Jeroen van den Heuvel

太狸記・KAMPJOURNAL

Japan Company Day 2015
Op 30 april jongstleden verzamelen tientallen
studenten van Universiteit Leiden en andere
hoger-onderwijsinstellingen zich, gekleed in
zondags kostuum, in het Arsenaal te Leiden
om na wat aanmoedigende woorden van
hun praeses een toespraak bij te wonen van
zijne excellentie de ambassadeur van Japan in
Nederland, Masaru Tsuji. De ambassadeur
benadrukt het belang van het bestaan van
de L.V.S.J.K. Tanuki en van zowel informele
culturele uitwisselingen als de Japan Company
Day en formele uitwisselingen als de Economic
Partnership Agreement tussen Japan en
Europa.
De jonge studenten, stuk voor stuk aangespoord
in hun ijver door deze inspirerende woorden,
spoeden zich vervolgens naar de drie workshops
waarin de Japan Company Day hen voorziet die
dag. De drie workshops spelen samen in op een
breed scala aan mogelijke Japan- en carrièregerelateerde interesses en dienen om de student
inzicht te geven in de mogelijkheden van een
toekomst na Japan Studies of zelfs in Japan.
Voor de student met overzeese interesses
is er allereerst de workshop door Nippon
Recruitment. In de casus van Nippon
Recruitment, een jong bemiddelingsbedrijf

tussen Japan-gerelateerde werkgevers en
werkzoekenden, worden de aanwezige
studenten aangemoedigd hun ondernemende
en innovatieve kanten te laten zien. Bij wijze van
oefening worden groepjes studenten gevraagd
missie en middelen van een bedrijf met een
specifiek doel te verwoorden.
Enkele belangrijke wijsheden die de
enthousiaste crew van Nippon Recruitment de
studenten meegeeft zijn: 1. Geld verdienen – al
dan niet in Japan – kost tijd; 2. Het verhuizen
– al dan niet van een zaak – naar Japan is een
investering en brengt dus risico met zich mee;
3. In de Japanse zakenwereld is het overtreffen
van verwachtingen belangrijk.
Voor de student die zich verre van bezig houdt
met dergelijke wereldse beslommeringen was
ook de heer Dick Raatgever, conservator van
het Sieboldhuis, aanwezig om een duit in het
zakje te doen over de Nederland-Japan relaties
die vandaag gevierd werden.
Na een korte geschiedenis van het Sieboldhuis
vertelt de conservator de studenten over hun
kansen op werk als Japanoloog: die zijn nihil.
Bij het Sieboldhuis werken twee japanologen en
Japanse collega’s die net als hijzelf nog niet van
plan zijn hun functie neer te leggen.

太狸記・KAMPJOURNAL

7

Daarnaast zijn er natuurlijk nog andere
culturele instituten die bijdragen als symbool
van Nederland-Japan relaties, Raatgever noemt
als voorbeelden: de Japanse porseleincollectie
van de Princessehof te Leeuwarden; de Japanse
collectie van het Rijksmuseum te Amsterdam;
de collectie van het Wereldmuseum te
Rotterdam; en tenslotte de Japanse collectie
van het Museum Volkenkunde te Leiden.
Uitdagingen die een conservator aangaat zijn
het kweken van interesse voor echt niet-exotisch
Japan en serieuze hedendaagse thema’s, het
Sieboldhuis probeert deze thema’s door kunst
onder de aandacht te brengen.
Tenslotte is er voor de ondernemende student
met een oog voor zaken de workshop door
Renée Pompen van J-Port. Na omzwervingen
in Japan en het zakenleven heeft deze alumna
van Japan Studies in Leiden tal van ervaringen
opgedaan om te delen met de studenten die
zich voor haar hebben verzameld. Na haar werk
bij een sushibedrijf in Nederland kwam ze in
contact met een theeleverancier die Hollandse
connecties zocht, zo kwam haar huidige
onderneming J-Port uiteindelijk tot stand.
Voordat haar onderneming levensvatbaar werd
had zij al veel geïnvesteerd in het afreizen van
beurzen.

8

Haar tips om ondertussen toch aan het werk
te blijven waren om vooral les te geven in
Japans, of in andere talen wanneer je jezelf in
Japan bevindt, ook het oplossen van lopende
problemen in communicatie tussen Japanse
en Europese partijen kan geld opleveren.
Haar belangrijkste tips voor beginnende
ondernemers waren: 1. Een grote onderneming
betekent een grote investering en een groot
risico; 2. Vindt een niche waaruit je niet snel
weggeconcurreerd wordt; 3. Wees innovatief
en een duizendpoot.
Nadat de studenten hun workshops doorlopen
en een gratis lunch met sushi genoten hebben
vindt het laatste deel van de happening plaats.
De studenten zijn verzameld, opnieuw in het
Arsenaal, daar krijgen zij in groepen van drie
een speed date met vertegenwoordigers van
vier ondernemingen. De drie eerder genoemde
ondernemingen zijn van de partij alsmede
Subaru Benelux, vertegenwoordigd door
Victor Backus.
Na de speeddates verzamelen de studenten
voor een laatste speech en al snel vloeit de gratis
drank van de afsluitingsborrel om een geslaagde
dag en het vooruitzicht van de volgende Japan
Company Day op gepaste wijze te vieren.
- Vincent Meijer

太狸記・KAMPJOURNAL

Koreaweek & feest
Dag 1: Spicy Food Contest
De Pronk-stukken van noedel-koningen en
koninginnen mochten zich dit jaar wederom
verzamelen in de koude hal van het Arsenaal
om zich te wagen aan de Spicy Food Contest.
Inmiddels een jaarlijks evenement van de
eerstejaarscommissie waar de wegen niet naar
Rome, maar naar de rode porseleinen zee
leiden.
Vanuit alle hoeken en gaten kwamen
toeschouwers , die hun smaakpapillen wel lief
hebben, om toe te kijken hoe 12 Tanukianen
zich klaarmaakten om de strijd met elkaar aan
te gaan. Onrustig werd er heen en weer gerend
met waterkokers om voor iedereen een heerlijke
portie spicy noedels te bereiden met extra
pittige sriracha saus.
De 12 deelnemers werden in drie rondes
verdeeld, waarvan er telkens maar één winnaar
naar de finale kon gaan. Na een hoop gesnotter,
traanogen en brandende monden stonden er
drie eerstejaars in de finale te trappelen om
de felbegeerde titel ‘heetste van Tanuki’ te
bemachtigen. De finale zou geen finale zijn
zonder de maaltijd nog pittiger te maken. Er
werden zakjes hete sambal tevoorschijn gehaald
en nog meer sriracha saus toegevoegd, voor
extra (leed)vermaak.

Onder luidkeels gejuich van het publiek was
het niemand minder dan eerstejaars Koreanist
Laura Pronk die in de finale haar portie in een
topsnelheid naar binnen wist te schrokken.
Gelukkig hoefde onze noedel-koningin niet
alleen met brandend maagzuur naar huis, maar
met ook, jawel, een pakketje met nog meer
spicy noedels. - Britt Blom
Dag 2: K-pop Dansworkshop
Dansen. Voor mij iets wat nooit gebeurt
zonder een glaasje of twee op in een
ongecontroleerde omgeving (wat zorgt voor
veel ongecontroleerde bewegingen). Het
meedoen aan de K-pop workshop was dus een
totaal nieuwe ervaring. Voor de meiden van
4Real is dat wel anders! De vier eerstejaars
studenten Koreaans verzorgden de K-pop
workshop met ongelofelijk veel toewijding.
Voor de cursus hadden Lisa, Jiske, Hanna
en Amber een compilatie samengesteld van
bekende Koreaanse liedjes, elk met een iets
andere stijl, passend bij de verschillende stijlen
van de leden van 4Real zelf. De liedjes die we
te leren kregen waren Mr. Simple van Super
Junior, Mr. Mr. Van Girls Generation en
Lucifer van SHINee. Er stond nog één liedje in
de mix, maar daar kwamen we helaas niet meer
aan toe.
Waar ik praktisch niets weet van Koreaanse
(pop)muziek (en nog minder van de
bijbehorende danspasjes), wisten de meeste
andere deelnemers hier gelukkig wel het
fijne van! Voordat de workshop begon zag
je deelnemers al een beetje meezingen en
meedansen: een goed begin van de workshop!
Toen de cursus eenmaal begon was het
duidelijk.. hier waren zeker K-POP kenners
aanwezig.

太狸記・KAMPJOURNAL

9

Het eerste dansje (het refrein van Mr. Simple)
ging voor de meeste mensen al snel heel goed,
het is immers een goed bekend liedje. Het
tweede liedje wat we leerden was de dance
break van Mr. Mr. die stukken lastiger bleek
dan het eerste dansje. Maar na veel herhalen,
hadden we het wel redelijk onder de knie,
waarna we overgingen naar Lucifer. Dit liedje
was van alle drie dansjes de (relatief gezien)
makkelijkste.
Na alle dansjes tot zwetends en scheldens toe
te hebben geoefend, kwam er een camera bij
kijken! De groep heeft in een take alle drie de
dansjes achter elkaar gedanst. Dit gebeurde dan
wel in verschillende maten van awesome. Maar
het was wel heel leuk! En waar de dansjes snel
weer vergeten waren, waren de liedjes de hele
week niet meer uit je hoofd te krijgen. En de
sfeer en gezelligheid? Niet te vergeten.
- Jacqueline Schaepman
Dag 2: Filmavond
Na bijgekomen te zijn van de KPOP workshop
konden we genieten van de Koreaanse film Way
Back Home uit 2013. De film, geregisseerd
door Bang Eun-jin, ook bekend van Princess
Aurora (2005) en eerdere werken als actrice,
was gebaseerd op waar gebeurde verhaal van
Jang Mi-jeong. Jang Mi-jeong werd in 2004
opgepakt op een Vliegveld in Parijs met een
koffer gevuld met drugs. Dit gebeurde ook in de
film Way Back Home.

Dag 3: Documentaire avond
Voor iedereen was er wat wils op de
documentaire avond. We kregen drie
verschillende korte documentaires te zien:
DPRK: The Land of Whispers, I want a
Gangnam-Style Face en Wired.
De eerste documentaire was DPRK: The Land
of Whispers. Hierin werden we meegenomen
door een jonge reiziger naar Noord-Korea. We
kregen Noord-Korea te zien door de ogen van
een reiziger die ondanks de vele beperkingen
die hem werden opgelegd toch veel interessante
bevindingen heeft kunnen doen.
De tweede documentaire was I want a GangnamStyle Face waarin de Zuid-Koreaanse obsessie
met schoonheid en plastische chirurgie onder
de loep werd genomen. Gelukkig kregen we
niet veel chirurgie te zien, wel veel meisjes met
een zucht naar ultieme schoonheid.
De documentaire avond werd afgesloten met
Wired over de Zuid-Koreaanse gaming-cultuur
en het contrast met Noord-Korea.
- Jacqueline Schaepman

Jeong-yeon werd in de film opgepakt voor
drugssmokkel nadat ze een koffer met
diamanten zou vervoeren voor een vriend, die
uiteindelijk vol zat met cocaïne. Na misstanden
met de Koreaanse ambassade werd ze naar een
gevangenis op Martinique gestuurd. Of ze ooit
nog thuis kwam, zou je weten als je erbij was
en anders staat ergens op internet vast wel een
spoiler of twee. De film was intrigerend en er
waren op sommige momenten (bijna) tissues
nodig. - Jacqueline Schaepman

10

太狸記・KAMPJOURNAL

Dag 4: Tanuki feest 3 Gangnam girls & Flower boys
Als afsluiter van een week vol Korea-gerelateerde activiteiten kon een spetterend eindfeest
natuurlijk niet ontbreken. Op donderdag 4 december deed iedereen zijn of haar Nederlandsche
kledij uit en verwisselde dat met de stoere k-pop look. Natuurlijk ging dit niet zonder een lekker dik
laagje make-up, zowel bij de dames als de heren. Na een welkomstdrankje en de high five naar alle
vrienden kon het feestje voor iedereen beginnen. Voetjes gingen van de vloer en de lever draaide
weer eens overuren.
De climax van de avond lag rond een uur of 2 toen de dans off plaats ging vinden. Meerdere top
acts veroverden het podium maar er kon er maar één de beste zijn. De winnares van de avond was
niemand anders dan Emma Smellink. Daarna ging het djensen, hakken en smakken weer door
tot ergens diep in de nacht. Het vliegtuig terug naar Nederland stond klaar om te vertrekken. De
Koreaanse sferen maakten weer plaats voor bitterballen, huizen met grote ramen en ziektes als
bijvoeglijk naamwoord gebruiken. – Steffen de Jong

太狸記・KAMPJOURNAL

11

Gala 2014/2015: homecoming

Het jaarlijkse bal was weer aangebroken en voor ik in een pompoen veranderde moesten dus snel
de glazen loafers aan en een strop om m’n nek. Fashionably late is één ding, de helft van het feest
missen omdat mijn haar niet goed zit een ander.
En wat een feest was het ook dit jaar weer, eerstejaars die zich belachelijk maken onder het genot
van ongelimiteerde hoeveelheden drank, tweedejaars die zich belachelijk maken onder het genot
van ongelimiteerde hoeveelheden drank, derdejaars die zich... wacht, had ik dat niet al gezegd?
Ja het was me een prom, van het soort waar de vruchtenpunch gespiked is dan, maar dat doet er
niet toe. Tal van types zwierden weer heerlijk over de dansvloer en de DJ’s deden hun best niet
én nummer twee keer te draaien. Het enige wat daar nog op aan te merken viel was het enorm
gebrek aan 90’s dance hits, al kan ik me drie uur van het feest niet zo goed meer herinneren.
Om het even wat ik me wel kan herinneren was bijzonder. Lui dat zich verzamelt onder een soort
boog van ballonnen om de ‘prom foto’ te maken was een van die dingen. En het hoge gehalte aan
stijlvolle jurkjes en vlinderdassen. De barman wist echter niet van de dresscode geloof ik, maar
dat maakten de gratis borrelhapjes die zo goed met zijn outfit gingen dan weer helemaal goed.
Hopelijk zie ik jullie allemaal volgend jaar weer, dan ga ik tot die tijd behoorlijk proberen af te
kicken. Hoooi. – Vincent Meijer

12

太狸記・KAMPJOURNAL

KCC in concert: Crossfaith
Wanneer je denkt aan de gebruikelijke
activiteiten van Tanuki, denk je niet meteen aan
“het bijwonen van een Japans metal concert”,
maar dat houdt ons zeker niet tegen! Toen
ons eenmaal bekend werd dat de metal band
Crossfaith naar Nederland zou komen, sprong
de kunst- en cultuurcommissie er meteen
bovenop! Muziek blijft een groot deel van
elke cultuur, en we pakten de kans om onze
leden kennis te laten maken met de Japanse
metalscene!
De avond begon ietwat traag, waardoor we de
eerste support-act van Cytota hebben gemist.
De eerste act die we zagen was, de eveneens uit
Japan komende, Coldrain en die zette meteen
de toon. Coldrain verzorgde een fantastisch
concert en deed alles wat van een supportband
verwacht werd: het publiek klaarstomen voor
de hoofd-act.
Misschien had Coldrain ons zelfs te goed
voorbereid; door de intensieve headbangsessies kreeg de helft van de groep later op
de avond al last van de nek, bovendien viel de
support na Coldrain in vergelijking in het niet.
Deze derde support-act was Silent Screams,
een uit Engeland afgereisde metal band. Helaas
troffen we ze op een van hun mindere avondjes;
hun screamer was ziek en een vriend van hen
viel maar even in.

Na de supports, was het eindelijk tijd voor
de main attraction: Crossfaith! De mannen
begonnen met een up-tempo dansmuziekje,
waarop ze samen met hun team de instrumenten
op hadden gezet. Dit zorgde ervoor dat het
publiek, die de aandacht een beetje kwijt was
geraakt na Silent Screams, weer helemaal klaar
was om los te gaan.
Toen de band eenmaal aan de set was begonnen
werd een ding duidelijk: dit zou een fantastische
avond worden! En dat was zo! De Jägermaister
en de Jack Daniels vloeiden rijkelijk vanaf het
podium het publiek in, er waren walls of death
en er werd vaak genoeg ge-stagedived door
zowel publiek als band om de chaos er een
beetje in te houden.
Aan het einde van de avond maakten we met zijn
allen gebruik van waar Tivoli bekend om staat:
de meet & greets. Bijna alle aanwezigen konden
met de bandleden van zowel Coldrain als
Crossfaith op de foto, kregen handtekeningen
of maakten een praatje. De dag erna stond
Facebook vol met status-updates over stijve
nekken, blauwe plekken en lof voor Coldrain
en Crossfaith. Het was dus zeker een geslaagd
uitje! - Jacqueline Schaepman

太狸記・KAMPJOURNAL

13

Onze grote vriend: Noord-Korea
Tegenwoordig mag een select groepje
studenten en medewerkers van de Universiteit
Leiden een masterclass volgen met betrekking
tot Noord-Korea. Deze course is georganiseerd
door Professor Breuker en richt zich op het
fenomeen ‘Noord-Koreastudies.’ Wat kan ik
zeggen behalve: “geweldig”. Met een blik vanuit
Zuid-Korea en een van binnenuit vestigt deze
masterclass zich buiten het sociale platform van
de beschaving die zich stellig afzet van ‘dat enge
land daarginds.’ Een blik op de werkelijkheid,
niet een gedoopt in wantrouw en afschuw.
Nu speel ik op onnatuurlijke wijze met de
term ‘werkelijkheid’, zoals elke Area Studies
student zich nog kan herinneren is deze
namelijk ook subjectief van aard. Maar de
dictatie van de door ons persoonlijk ervaren
liberaal-democratische principes vormt in haar
eigen recht weer onze perceptie van heilloze
staten als Iran, Irak, Rusland en natuurlijk
onze grote boosdoener-vriend in het Oosten,
de Democratische Volksrepubliek van Korea,
ofwel, Noord-Korea.

De voorkant van de 6 maart editie van het
tijdschrift Newsweek beeldt een getekende,
jong-ogende, Kim Yong-Un af met een jetpack
en een raket in zijn handen. Deze raket heeft
natuurlijk het alom bekende dreigingsembleem
van het nucleaire erop gedrukt. De zwevende
tekst “The Last Bond Bad Guy” schreeuwt om
afkeuring.
Alhoewel sommige academici vragen om
een betere, effectievere aanpak van NoordKoreaanse problematiek, ziet de massa-media
hier het nut niet van in. Noord-Korea is een
logo, een symbool in de kritiek op de rest
van de wereld die zich baadt in het principe
van fraternité dat onze geliefde ‘authentieke’
democratie zo echt maakt, zo ons maakt.
Het artikel zelf gaat dan ook voornamelijk over
China, aangezien een werkelijk inhoudelijke
kijk geven op Noord-Korea en haar politiek
te moeilijk is. Om te quoten uit een van de
masterclass colleges, “the media is always
wrong about North Korea,” en Newsweek
bewijst het tegendeel niet.
Het zijn niet de tekortkomingen van de
symbolische orde die ons weerhouden van meer
begrip voor een systeem dat zo ver van ons
afstaat (zo ver zelfs, dat ik al automatisch grijp
naar de term ons om het land te beschrijven als
een Ander, en jij als lezer meteen begrip kan
tonen voor wat ik probeer te omschrijven).
Het is juist het imaginaire dat Noord-Korea
zo aantrekkelijk maakt om te misbruiken in
leuzen en kreten van ongeloof. Want ‘begrijp
jij dat nou?’ en ‘die Kim Yong-Il is toch
een wrede dictator’ zijn zinnen die zelfs in
slechtvertaalde blikken op nieuwskamers nog
de oren van televisiekijkers bereiken. Want
‘begrijpen’ zullen we nooit, net zo min als dat je
ooit zal begrijpen waarom je buurman zich zo
luidruchtig begeeft in het koninkrijk der tissues.

14

太狸記・KAMPJOURNAL

Het seksime van James Bond wandelt niet
over rozen in de verbeelding van de man als hij
fantaseert over de fallische symboliek van deze
filmreeks. Welke man wil geen mooie gadgets,
geweldig mooie vrouwen met zijn grote leuter
afwerken en een paar slechterikken afknallen
met een gouden pistool – de symboliek voor
gouden pistool zal ik dan ook weer overlaten
aan jouw interpretatie.

De fantasie, de begeerte van het onbekende
is wat onze afkeuring kan aanwakkeren. De
behoefte voor iets slechts om onze persoonlijke
ervaring van wat goed is te ervaren is synoniem
aan vragen om een slechterik om te haten. Het
streven naar de utopie staat symbool voor een
streven naar exact het tegenovergestelde, een
streven naar kwaadwillendheid. Want als de
wereld perfect zou zijn, hoe kunnen wij dan
ooit nog ervaren wat het is om imperfect te
zijn?

Deze patriarchale kanttekening zit zo diep
in onze samenleving geworteld dat het de
symboliek van onze alledaagse politiek kleurt
met een simpele oppositie van goed en slecht.
Goed kan niet goed zijn als ik mij hier niet mee
kan identificeren, en slecht kan evenmin slecht
zijn als het niet gespiegeld staat aan wat door mij
als goed wordt ervaren. Deze simpele redenatie
weerspiegelt onze behoefte om Noord-Korea
af te schrijven als the bad guy. De bad guy hoeft
namelijk alleen uit de weg geruimd te worden.
De tegenstelling van onze waarden wordt
enkel bekrachtigd door het Noord-Koreaanse
imaginaire. Bedenk je daarom de volgende keer
dat je een artikel leest over Noord-Korea dat je
ook daadwerkelijk dat aan het doen bent; besef
je dat jij James Bond niet bent. - Anoma van
der Veere

De paradox van deze vraagstelling is natuurlijk
dat onze persoonlijke waarden als intrinsiek
afgespiegeld zijn, conceptueel tegengesteld
zijn, aan die van de Ander. Ons beeld van
Noord-Korea is dan ook daadwerkelijk alleen
van ons. De media die ontpopt in het liberaalkapitalistische deel van de wereld, die zichzelf
identificeert als de vrije wereld, kan dan ook
slechts reflecteren wat de behoefte van de lezers
mag zijn. Niks verkoopt als het niet aansluit aan
onze life-style, onze waarden.
De kunst van interpreteren is exact dat, een
kunst. De leus geportretteerd op de voorkant
van de Newsweek stelt ons in staat om Kim
Yong-Un in de context van James Bond te
plaatsen, onze Britse geheime agent die
strijdt voor ‘the goodness and the freedom’.

太狸記・KAMPJOURNAL

15

Economie van Japan
Zo’n
3
maanden
geleden
zorgden
krantenkoppen over de economische situatie
van Japan voor verbazing in de financiële sector.
Japan bevind zich wederom in een recessie.
Een jaar geleden spraken nieuwskoppen
enkel lof over de Japanse aanpak en gaven het
als voorbeeld van hoe Europese landen het
zouden moeten aanpakken. Hoe heeft het
in één jaar tijd zo sterk kunnen veranderen
zonder ingrijpende veranderingen in de
wereldeconomie? Wat maakte het dat de
ogenschijnlijk succesvolle maatregelen op
langere termijn niet bleken te werken? Waarom
zou je hier als geesteswetenschappen student
om moeten geven?
Om te begrijpen waar Japan op het moment
staat moeten we een stapje terug doen en kijken
naar de aanloop. Terug naar wat wellicht de
meest bekende gebeurtenis is in de geschiedenis
van de Japanse economie: het barsten van de
‘economische zeepbel’ in 1990. In de jaren ’60,
’70 en ’80 werd Japan gekenmerkt door een
constant groeiende economie. In september
1985 werd een verdrag getekend in New York
om de dollar te laten depreciëren tegenover de
yen om zo, vanwege goedkopere dollar, import
producten vanuit de V.S. goedkoper te laten
worden.
Gedurende die tijd bereikte Japan zijn
hoogtepunt in economische glorie. Japanse
bedrijven bleken veruit het meest efficiënt te
zijn in het produceren van diverse producten
in hoge kwantiteit. Door de jaren heen hadden
door zuinig uitgavebeleid deze bedrijven
gigantische geld voorraden aangelegd. De Bank
van Japan verlaagde rente percentages van 5%
naar 2,5% tussen 1985 en 1987. Het loonde
dus minder om geld op de bank te houden
met deze gehalveerde rente. Hierdoor werd
het aantrekkelijker voor Japanse bedrijven om
bedrijven en voornamelijk vastgoed in de V.S.
op te kopen om hiermee een hoger rendement
proberen te halen uit opgespaarde reserves.
Niet alleen de bedrijven investeerden in het
buitenland.

16

De overheid genoot grote inkomsten en was zo
optimistisch dat ze nog veel grotere uitgaven
hanteerden.
Zo begon het dat vanwege de lagere
rentepercentages bedrijven, overheid, banken
en ook individuele huishoudens grootschalig
investeerden in de Amerikaanse en Japanse
vastgoedmarkt. Doordat de Japanse economie
gestaag genoot van een goed lopende export
was er een overvloed aan geld om te investeren.
Door de grote hoeveelheden geld werd men
steeds onvoorzichtiger. En dit zorgde al
gauw voor uiterst speculatieve investeringen.
Dat wil zeggen, er werd steeds lakser geld
uitgegeven aan vastgoed en projecten waarvan
het onduidelijk was of ze de investering wel
waard waren, maar doordat iedereen vastgoed
opkocht werd er over het algemeen gedacht dat
dit het meest gunstige was om in te investeren.
Steeds meer investeerders wilden vastgoed,
waardoor de prijzen gigantisch omhoog
schoten, op het hoogtepunt waren de prijzen
boven de 1 miljoen dollar per vierkante meter.
Uiteraard was de grond helemaal niet zoveel
waard, maar deze ‘gebakken lucht’ kon blijven
bestaan omdat er destijds nog nooit zo’n
precieze situatie zich had voortgedaan. Het
was onbekend dat dit zou kunnen leiden tot
een beurscrash. Zo bleef deze gebakken lucht
intact doordat de bel die het vasthield niet werd
doorgeprikt.

太狸記・KAMPJOURNAL

Uiteindelijk begonnen de landprijzen
langzaam te dalen in Tokyo in 1988 en
verspreide het zich naar andere regio’s in
1991. Dit is een van meerdere factoren in een
ingewikkeld systeem van het Japanse monetair
beleid,
ingewikkelde
belastingstelsels,
Japanse huurpacht en een steeds agressiever
investerend Japans bankwezen. Met het
begin van de dalende huizenprijzen kwam
een sneeuwbaleffect op gang dat zorgde voor
een beurscrash waar Japan tot op de dag
van vandaag nog niet helemaal overheen is
gekomen.
Er zijn 2 grote gevolgen waar Japan mee te
maken kreeg en die nog steeds van invloed
zijn op bijna alle beslissingen in de politiek in
Tokyo. Ten eerste is er het befaamde ‘verloren
decennium’. Een periode waarin Japan voor
een ruime 10 jaar lang vocht tegen constante
deflatie. Ten tweede kwam de Japanse staat
met een schuld van ruim 200% van het
Bruto Nationaal Product, BNP, omdat de
vele investeringen niets waard bleken te zijn,
want met de hypothetische inkomsten waren
al nieuwe uitgaven gedaan. Het komt er dus
op neer dat de schuld van de overheid ruim
twee keer zo hoog is als het totale jaarlijkse
inkomen van heel Japan. Om dit even aan te
sterken; Griekenland heeft op het moment
nog steeds een lagere schuld dan Japan.

Het valt niet genoeg te benadrukken hoe
ontzettend gevaarlijk deze grote schuld is.
De reden hiervoor is de te betalen rente aan
investeerders. Over alle 200% die Japan
heeft geleend moet rente betaald worden.
Die rente wordt betaald met een deel van de
belastingen op het Japanse BNP. De rest van de
belastinginkomsten worden gebruikt voor twee
dingen: afbetaling van schuld en alle jaarlijkse
overheidsuitgaven. Er zijn echter een aantal
problemen op die twee vlakken waar Japan
mee te maken heeft. De jaarlijkse inkomsten
uit belasting zijn niet genoeg om alle jaarlijkse
uitgaven van te betalen. Japan moet daardoor dus
meer lenen van investeerders, maar dan heeft
Japan nog niet eens schuld afbetaald.
Naast het probleem dat Japan de schuld niet kan
afbetalen zijn er nog de zorgen om het vinden
van investeerders. Om de kosten van rente zoveel
mogelijk te drukken heeft de Japanse overheid
in overeenkomst met de bank van Japan voor
lange tijd een zo laag mogelijk rentepercentage
aangehouden, maar hier zijn investeerders
uiteraard niet blij mee, want dit betekent nou
eenmaal dat zij steeds minder geld krijgen.
Nieuwe investeerders kunnen dus terughoudend
zijn omdat de rente die ze jaarlijks ontvangen
erg laag is. Hierin kan een tweedeling gemaakt
worden tussen Japanse investeerders en
buitenlandse investeerders. De Japanse
investeerders zijn weinig rente gewend op
investeringen, omdat als ze hun geld op de bank
zetten ze nog steeds vast zitten aan de jaarlijkse
rente van de bank van Japan.
Idealiter zou de Japanse overheid dus meer
Japanse investeerders krijgen, dat wil zeggen,
meer individuele huishoudens en/of bedrijven
die dat doen. Japan heeft dus huishoudens en
bedrijven nodig die meer inkomsten produceren
om mee te investeren. Zoals algemeen bekend
is de Japanse bevolking echter sterk aan het
vergrijzen. Ouderen zullen waarschijnlijk
eerder geld kosten dan opbrengen, wat betekent
dat er beperkte ruimte is voor Japans geld om
geïnvesteerd te worden.

太狸記・KAMPJOURNAL

17

Gedurende een groot deel van de tijd dat Japan
in zijn economische dip zat werd de overheid
dan ook geholpen door investeringen vanuit
Japanse bedrijven, en niet zozeer Japanse
huishoudens. De grootste reden dat dit niet
genoeg was ligt dan weer bij het instorten van de
huizenmarkt in de Verenigde Staten eind 2008.
Investeerders raakten hun vertrouwen kwijt in
de V.S. en gingen op zoek naar een ander land
dat ze betrouwbaarder leek. De uitkomst leek
Japan. Dit betekende dat samen met Japanse
aandelen ook de Yen meer in trek kwam, wat
betekende dat de Yen een stuk meer waard
werd dan de Dollar. Dit leidde er echter toe dat
veel Japanse bedrijven verlies gingen leidden.
Doordat de Yen omhoog ging werd het immers
voor andere landen duurder om producten van
Japan te kopen, de export daalde en daarmee
ook de mogelijkheid van veel bedrijven om in
hun eigen land te investeren.
De buitenlandse investeerder is dus uiteindelijk
meer nodig. Zoals net al aangegeven werd Japan
populairder bij buitenlandse investeerders,
maar als een investeerder geld op de bank houdt
krijgt deze daar in zijn thuisland meer voor
dan in Japan. Om deze reden heeft Japan van
zijn jarenlange beleid moeten afzien om het
rentepercentage zo dicht mogelijk bij de 0% te
houden. Het probleem wat dit echter creëerde
is dat op alle schuld van Japan ook meer rente
betaald moet worden, maar doet de Japanse
overheid dit niet dan is er niet genoeg geld
beschikbaar om alle uitgaven te bekostigen.

De positieve gevolgen mochten echter niet
lang duren. Het hevig financieel investeren in
de economie zorgde voor grote tekorten in het
Japanse staatsbudget. Om dit tegen te gaan was
van tevoren al gepland om goederenbelasting
te verhogen van 5% naar 8%. Deze gok
heeft echter niet gewerkt omdat Japanse
consumenten niet meer zijn gaan uitgeven
dan voor deze financiële investeringen. Dit
komt voornamelijk omdat zo’n 80% van
de Japanse bevolking geen eigen aandelen
heeft en er zich nog geen grote inflatie heeft
plaatsgevonden voor individuele consumenten
om meer uit te geven.. Daarnaast zorgde de
dalende yen voor een substantiële toename
in export, maar de bedrijven zijn door de
economische tegenvallers in de afgelopen 20
jaar erg voorzichtig geworden met het uitgeven
van hun reserves. Het extra geld dat hiermee
Japan binnen is gekomen is dus niet in de
economie terecht gekomen, maar zit vast op de
bankrekeningen van grote bedrijven waardoor
er niets gebeurt of verandert. Het getekende
beeld is hier wellicht erg grimmig, maar er zijn
een groot aantal economen die het somber
inzien voor Japan. – Sander Breeuwer

In de lente van 2013 kondigde de nieuwe
premier, Shinzo Abe, een ambitieus plan
aan wat sindsdien de term Abenomics heeft
gekregen. Met enorme financiële investeringen
en het uitprinten van nieuw geld op tot
dusver ongeëvenaarde schaal hoopte Abe
de Japanse economie uit zijn ondertussen
ruim 20 jaar lang durende deflatieperiode te
helpen. Dit leek aanvankelijk goed te werken.
Door de investeringen in de economie
werden marktaandelen hoger door hoopvolle
verwachtingen van investeerders en bedrijven.
Ten tweede zorgde het massale drukken van
geld ervoor dat de Yen koers sterk daalde in
korte periode.

18

太狸記・KAMPJOURNAL

Economie van Zuid-Korea
President Park Geun Hye wil een lagere
interestvoet, hoofd van de centrale bank
Lee Ju Yeol wil meer overheidsuitgaven en
hervormingen zien en de rest van Zuid-Korea
zou wel wat meer te spenderen willen hebben.
Het debat tussen de twee partijen vormt al
sinds enige tijd een bron van ergernis voor de
Zuid-Koreaanse bevolking, want zoals Japan
zijn eigen economische problemen kent zijn
er ook in Korea zorgen over de binnenlandse
welvaart. Alhoewel beide landen zorgen
hebben om schulden, zijn het in Zuid-Korea
niet die over de overheidsschuld, maar die van
de huishoudens. Daarnaast wordt er ook nog
gebogen over de alsmaar toenemende kosten
van levensonderhoud ten tijde van dalende
beschikbare inkomens.
Geschiedenis
Zuid-Korea kende na de 2e wereldoorlog een
aantal periodes die allemaal gekend worden
door economische groei. Veranderingen
in beleid vonden voornamelijk plaats rond
regimewisselingen. Het eerste regime duurde
vanaf het einde van de Koreaanse Oorlog tot
april 1960. Het kapitaal en vastgoed in ZuidKorea was door de Korea Oorlog voor een
groot deel vernietigd. Om te zorgen dat ZuidKorea een snelle economische opstart kon
maken werden veel regelingen opgenomen in
het beleid om buitenlandse investeerders te
trekken.
Er werden veel voordelen gegeven zoals
het verlagen van importbelastingen en het
aanbieden van gunstige leningen. Eind jaren
’50 zorgde deze regelingen echter voor een
klimaat waarin individuele entrepreneurs
hoge winsten probeerden te behalen door
het omkopen van overheidsmedewerkers.
Deze grootschalige fraude zorgde voor hoge
individuele winsten, maar verlaagde daarmee
ook de levensstandaard van een groot deel van
de bevolking dat niet deel uit kon maken van al
deze valutaire lekkernij.

De groeiende onvrede hierover zorgde
uiteindelijk in april 1960 tot het vallen van de
eerste republiek van Zuid-Korea.
De 2e republiek kwam onder leiding van
generaal Park chung-Hee en richtte zich vooral
op export. Dit bleek erg succesvol en zorgde
voor een enorme groei voor Zuid-Korea voor
zo’n 12 jaar lang. De regering zelf werd echter
wat instabiel na het terugtrekken van de VS
troepen in Vietnam in de vroege jaren ’70. De
VS was duidelijk niet naar buiten gekomen als
de winnaar in die oorlog. Men verloor in ZuidKorea vertrouwen in de VS en dit zorgde voor
een gevoelsmatige toename van het gevaar van
Noord-Korea. Men trok de conclusie dat ZuidKorea moest leren niet teveel te vertrouwen
op de hulp van de VS in het geval van een
voortzetting van de oorlog met Noord-Korea.
Dit verlies in vertrouwen leidde tot het beleid
waarin er minder hulp werd geaccepteerd
vanuit de VS in de vorm van ammunitie,
bewapening en medicijnen. De overheid
stimuleerde in kapitaalintensieve industrieën
om deze mindering in hulp op te vangen. Die
sector steeg daardoor aanzienlijk sterker dan
de rest van de economie. Dit leidde dan weer
tot een verstoring van balans waarin de sterk
groeiende sector zorgde voor een hevige inflatie
die de niet hevig gesubsidieerde kant van de
economie niet kon bijbenen, met een dalende
algemene economische groei tot gevolg. Maar
ook dit beleid kwam tot een einde en wel met de
aanslag op generaal Park Chung-Hee in 1979.

太狸記・KAMPJOURNAL

19

Weinig verassend werden er maatregelen
genomen om de inflatie binnen de perken te
houden zodat de achterstallige economische
takken weer een beetje konden aansterken.
Om de verschillen tussen de sectoren nog
meer te verkleinen werd er hevig geïnvesteerd
in overheidscentra en infrastructuur om het
kleine bedrijfsleven toegankelijker te maken.
Dit zorgde voor een economische groei tussen
de 9% en 12.5% per jaar van 1982 tot 1988.
Mocht dit je wat weinig zeggen, een groei van
10% per jaar zorgt voor een verdubbeling in 7
jaar tijd. Dit is de zogeheten ‘rule of 70’.

Deze crisis zorgde er uiteindelijk voor dat
Zuid-Korea een grote lening moest aangaan
met het IMF van de VS om overeind te blijven.
Een derde van de banken werden gesloten, de
wisselkoers met de dollar verminderde van
800:1 naar 1700:1 in minder dan een jaar en
grote bedrijven zoals Daewoo en Kia moesten
worden overgenomen door General Motors
en Hyundai respectievelijk. Zuid-Korea wist
echter door middel van de lening met de VS
snel weer overeind te komen en in 1999 werd
de financiële crisis als voorbij verklaard door de
toenmalige president, Kim Dae-Jung.

De groei stabiliseerde in de Jaren 90, maar
kwam tot een abrupte stop in 1997 met de
Aziatische financiële crisis. Een crisis die
begon met de bankroet verklaring van Thailand
waardoor er in de gehele regio een verlies van
vertrouwen in de valuta’s van Aziatische landen
ontstond. Dit zorgde ervoor dat veel langer
aanhoudende problemen aan het licht kwamen.
Zo waren er heel veel leningen weggegeven
aan bedrijven om op internationaal gebied te
concurreren, maar veel van deze bedrijven
waren niet winstgevend waardoor er veel
leningen open stonden die eigenlijk nooit meer
winst zouden opleveren (dit was ook gebeurd in
Japan in 1989).

Huidige economie
De economie van Zuid-Korea kende eerder
steeds periodes van ongeveer een decennium
waarna er problemen opkwamen die grote
fouten in het systeem blootlegden. Om die
redenen trok de regering zich in het begin
van de 21e eeuw zich steeds meer terug uit de
economie. Banken werden geprivatiseerd en de
markten werden geliberaliseerd.

20

Het eerste belangrijke punt is het privatiseren
van de banken. Deze nieuwe geprivatiseerde
banken hadden de herinnering van het sluiten
van een groot deel van de banken in Zuid-Korea
nog vers in het geheugen.

太狸記・KAMPJOURNAL

In plaats van hevig lenen aan bedrijven,
want daar was het de vorige keer zo veel mis
gegaan, leek het de banken een veel beter idee
om consumenten te stimuleren veel te gaan
lenen. Reclames voor credit cards kwamen op
televisie, billboards, flyers en reclamefolders
en bereikten een aanzienlijk deel van de ZuidKoreaanse bevolking. Spenderen werd hip. Dit
zorgde in eerste instantie voor een extra zetje
bij de economische groei, ondanks fluctuaties
op de wereldmarkten bleef Zuid-Korea groeien
door hun sterke binnenlandse consumptie.
Uiteraard gaan deze opgespaarde schulden
niet lang onopgemerkt. Een rapport van
Allianz in 2014 noteerde een totale schuld
van huishoudens op 92,9% van het bruto
nationaal product. “Maar beste Sander dat is
nog een stuk minder dan Nederland!”, zullen
een paar goed oplettende lezers dan opmerken.
Dat klopt, dat van Nederland was 139,6% in
hetzelfde rapport, maar dat heeft alles te maken
met de huizenmarkt. Door de hypotheekrente
aftrek zijn de waarden van huizen erg hoog
in Nederland, wat heeft geleid tot zeer hoge
huiskosten, maar niet tot hogere percentages
van inkomsten die opgaan aan de hypotheek.

Korea zit in dat opzicht met een op te lossen
probleem. Door huidige wetgeving zit er een
maximum op wat banken mogen verstrekken
als hypotheek bepaald door het percentage van
de totale woningwaarde. Dit komt erop neer
dat men meer geld opgespaard moet hebben
om een huis te kunnen kopen, maar door
uitgavenpatronen hebben veel Zuid-Koreanen
dit niet meer. Als oplossing lenen ze bij andere
leningsinstellingen die niet geclassificeerd
zijn als banken, maar deze hebben veelal wel
een stuk hogere rente tot wel 35%. De ZuidKoreaanse regering zou dit kunnen verhelpen
door het maximum van de hypotheken bij
banken te verhogen. Dit geeft geen oplossing
voor de al bestaande leningen, maar voorkomt
mogelijk een verdere uitbreiding.
Voortvloeiend uit de schulden van huishoudens
komen we op het tweede, belangrijke, punt
waar de Zuid-Koreaanse politici zich het
afgelopen jaar mee bezig houden. De ZuidKoreaanse Won (₩) staat op het moment van
schrijven erg hoog. Dit heeft zowel voordelen
als nadelen. De voordelen zijn voornamelijk
voor de consument. Het importeren van
producten is goedkoop voor Zuid-Korea dus
dat drukt uitgaven naar beneden.

太狸記・KAMPJOURNAL

21

De nadelen liggen bij de Zuid-Koreaanse
exporteurs, dat wil zeggen, het overgrote deel
van de Zuid-Koreaanse industrie. Bedrijven als
Samsung zien flinke dalingen in export omdat
hun producten relatief duurder worden, daar
komt nog eens bij dat door de dalende Japanse
Yen er meer concurrentie is van Japanse
producten omdat die nu weer mee kunnen
concurreren op de internationale markt.
Deze twee punten vormen een ongelukkige
combinatie omdat de meest voor de hand
liggende opties altijd één van de twee partijen
zullen benadelen. Het drukken van nieuw geld
zal zorgen dat de Won omlaag gaat in waarde
en zal daarmee de export doen stijgen, maar dat
heeft als nadeel dat import daarmee duurder
wordt en consumenten uitgaven zullen stijgen.
Een tweede mogelijkheid is een veel besproken
nieuwe wet die moet leiden tot heffing
van belasting op het vasthouden van grote
hoeveelheden geld. Grote conglomeraten als
Samsung en Hyundai hebben grote voorraden
geld opgeslagen wat ervoor zorgt dat er veel
geld niet in de economie terecht komt.
Hierbij is het een mogelijkheid om te lobbyen
met de grote conglomeraten voor het invoeren
van een aangepaste wet waarin er minder
belasting wordt geheven op de geldvoorraden,
zolang het loon van de werknemers omhoog
wordt gegooid.

22

Een laatste maatregel is het verlagen van de
rentevoeten, die al staan op 1,75%. Het omlaag
halen hiervan maakt het nog goedkoper om
te lenen en daarmee mogelijk uitgaven te
verhogen.
Het meest efficiënte is waarschijnlijk een
combinatie van alle eerder genoemde opties.
Dit zou een combinatie geven van meer
spendeervermogen van de consumenten (al
wordt dat deels verbruikt als de Won omlaag
gaat), een groter budget voor de overheid om
onder andere te investeren in de eigen economie
en een gunstigere exportpositie voor de grote
bedrijven.
Daarnaast zou het versoepelen van de
hypotheekwetten in combinatie met een lagere
rentevoet voor een kleine opleving kunnen
zorgen op de huizenmarkt zodat die ook in
prijzen weer wat stijgen. Er zijn meerdere
mogelijkheden voor de Zuid-Koreaanse
economie om een aankomende deflatie tegen te
gaan, maar zolang de president en het hoofd van
de centrale bank hun verschillen niet bijleggen
kunnen er geen goede maatregelen getroffen
worden en geeft een substantieel deel van de 50
miljoen inwoners zo’n 25% van hun inkomen
weer af aan schuldeisers. - Sander Breeuwer

太狸記・KAMPJOURNAL

Surrealisme in de Japanse anime
Een kale woestijnvlakte gespiegeld door een
felblauwe uitgesmeerde lucht. Het is druk op
de vlakte. Een volle menigte is op weg naar de
metropool gebaseerd op de grotere steden van
Japan. Het zijn alleen geen mensen die deze
stoet vormen maar elektronische apparaten,
poppen, dieren, verkeersboden, mythische
wezens en magische poorten.
Op de troon bevindt zich een oude man met een
kroon die zwaait naar de menigte. Plotseling
verstijft de gedaante van de man en blijft enkel
een uitgezakte levenloze gestalte over. De pop
met kort zwart haar en een rode kimono die
zich eerst voor de oude man bevond heeft nu
de plaats op de troon ingenomen. Begeleid door
koelkasten en groene kikkers met trommels laat
ze zich met een schuin omhoog uitgestrekte
arm naar de plaats van bestemming brengen.
De stad is in rep en roer van de magische parade
die langs komt vliegen. De twee hoofdpersonen,
een oude politieagent en een jonge betoverende
vrouw verbazen zich over de mengelmoes
van realiteit en fantasie die hen overvalt. Een
mengelmoes van droom en werkelijkheid.

De zojuist beschreven scene is niet afkomstig
uit de film Yellow Submarine van de Beatles.
Ze wordt evenmin gevolgd door marcherende
hamers of bloemen die de lente vieren
terwijl een schreeuwende muur vol kracht
de wonderlijke wereld omsingeld. Het is een
fragment uit een van de laatste werken van
Satoshi Kon, bekend om zijn animatiefilms vol
surrealisme en persoonlijke dilemma´s, de ene
keer explicieter in beeld gebracht dan de andere
keer.
De fantasie is vaak niet ver te zoeken in de
Japanse animatieserie, ook wel bekend onder de
fans als anime. Immers, wie als kind opgegroeid
is met de films van Hayao Miyazaki zal zich
meteen een beeld voor de ogen halen van een
kat die ook een bus is of een levende cape met
een masker die alles en iedereen opeet en het
er allemaal weer uit gooit in een groot badhuis.
Een ander zal herinnerd worden aan een gele
muis die zonder reden aan het vechten is met
een paarse klodder die van vorm en gedaante
kan veranderen.

太狸記・KAMPJOURNAL

23

In een land waar geestverruimende
middelen ten strengste verboden zijn, is
het niet minder dan merkwaardig dat zulke
geestverruimende beelden een groot deel van
de geanimeerde series overheerst. Toch is dit
land dat Paul McCartney in 1980 opsloot
voor marihuanabezit in werkelijkheid minder
conservatief dan je zou denken. Een maas
in de Japanse Opiumwet zorgde ervoor dat
men decenniumlang gewoon hallucinogene
paddenstoelen kon nuttigen zonder pinken,
hoofden of vrijheden te verliezen.
De wet constateerde dat psilocybine, het actieve
bestanddeel van deze paddenstoel, weliswaar
verboden was, maar dat gold niet voor de
schimmel zelf. Grootschalige exploitatie van
deze wet zorgde ervoor dat velen zich waagden
aan de magische reis waar de paddenstoel hen
naartoe bracht. Een ander gevolg was echter
dat de overheid hier een luchtje aan rook. De
‘magische paddenstoel’, of op z’n Nederlands:
de paddo, is dus inmiddels weer gewoon illegaal
in het land van de rijzende zon.
Zou de magie van de Japanse animatieserie
die haar fantasie loslaat op de netvliezen van
fans over de hele wereld ten dele geïnspireerd
kunnen zijn door het gebruik van dergelijke
entheogene middelen? Dit is een vraag waarvan
het antwoord alleen maar uit speculaties kan
bestaan.
De ervaringen en gedachten die ronddwalen
in de geesten van schrijvers en regisseurs
als Kon en Miyazaki zullen deze ruimte

24

ongevraagd waarschijnlijk nooit verlaten. En
in een maatschappij waar zulke uitspraken
het einde van je carrière betekenen, zullen ze
waarschijnlijk nooit gedaan worden.
Wat wel duidelijk is, is dat anime een uitgebeeld
product van de fantasie is, wat hier ook de
inspiratie voor mag zijn. Voor de een uit zich
dat in hierboven beschreven magische taferelen.
Voor de ander uit zich dat in heldenverhalen
waar elk denkbaar kwaad verslagen wordt met
de kracht van vriendschap en vaak ook een
arsenaal aan superkrachten.
Wie wil kan urenlang wegdromen in de voor
hem of haar geschapen fantasiewerelden.
Dit kan een natuurgebied zijn waarin nietbestaande
organismen
merkwaardige
fenomenen en ziektes teweegbrengen. Dit kan
een oceaan zijn waar een groep mensen, die
duidelijk nooit Sneeuwwitje gezien hebben,
toch van de verkeerde vrucht gesnoept hebben
en daardoor de mogelijkheid van zwemmen
hebben ingeruild voor de meest uiteenlopende
superkrachten. Dit kan ook een middelbare
school zijn waar jij als mannelijke of vrouwelijke
hoofdpersoon ineens een heel scala een mooie
jonge onderdanige meisjes hebt om uit te
kiezen.
Voor ieder die wil wegdromen in de
bewustzijnsverruimende tekeningen valt er
wat te kiezen. Maar hierbij geldt net als bij elke
droom en ontvluchting uit de realiteit: houdt
altijd het contact met de werkelijke wereld in de
gaten en laat je niet te ver meeslepen.
- Steffen de Jong

太狸記・KAMPJOURNAL

Online gaming:
Koreaanse topsport

In de catacomben van het stadion is Lee Yunyeol bezig zich gereed te maken voor
de wedstrijd. Hij neemt nog een keer diep
adem, zet zijn focus op scherp en loopt naar
wat later een van de belangrijkste wedstrijden
van zijn professionele carrière zou worden.
Terwijl hij het podium oploopt gaan
honderden Zuid-Koreaanse meiden door het
lint in Seoul Stadium. De fans schreeuwen
als één en zwaaien met borden waar de
tekst ‘Ik wil rijst voor je koken!’ op staat,
een Koreaans equivalent voor ‘Trouw met
me!’. Tien miljoen toeschouwers zaten thuis
voor de tv om de wedstrijd live te volgen.
Daar op het podium dat qua atmosfeer het
midden hield tussen een rock concert en een
voetbalwedstrijd, nam Lee zijn plaats. Hij stapte
echter niet een boksring of tennisbaan binnen,
hij ging zitten voor een computerscherm,
zette zijn koptelefoon op en maakte zich
klaar om zijn tegenstander te verslaan
in een computerspel genaamd Starcraft.

Het wordt geschat dat meer dan de helft van de
50 miljoen inwoners van Zuid-Korea geregeld
online-games spelen. Interessant genoeg spelen
Zuid-Koreaanse gamers over het algemeen
niet in hun eigen huis, maar in een van de
populaire ‘PC bangs’. Dit zijn lokale gaming
ruimtes waar voor een bedrag van zo’n 1200
won (0,90€) per uur online games gespeeld
kunnen worden, en ze zijn overal aanwezig.
De twee meest bekende games op het gebied
van pro-gaming zijn op het moment zijn
League of Legends en Starcraft II, de opvolger
van het eerder genoemde spel. Op het moment
van schrijven is het wereldkampioenschap van
een van die twee games gaande: de ‘League
of Legends Season 4 World Championship’.

Nu zeven jaar na deze wedstrijd lijkt de
wereld van pro-gaming alleen maar groter
geworden. In Zuid-Korea – het land met de
gemiddeld snelste internetverbinding – is
computer gaming mainstream en worden progamers behandeld als popsterren, compleet

太狸記・KAMPJOURNAL

25

De finale in Seoul kan een potentieel
publiek van 67,000 man trekken. De opzet
van het toernooi bestaat uit 16 teams met
elk 5 spelers die tegen elkaar spelen om
als winnaar de prijs van $ 1,000,000 te
mogen ontvangen. De totale prijzenpot
van $ 2,130,000 van het toernooi bevestigt
het beeld van veel Zuid-Koreaanse tieners
dat gaming telt niet enkel meer als hobby,
maar als een potentieel zeer winstgevende
carrière.
De populariteit van e-sports is terug te
zien in de namen van de bedrijven en teams
waar de professionele spelers onder vallen.
Waar namen als Counter Logic Gaming
(CLG), Alliance en de humoristische
genaamde Ninjas In Pyjamas (NiP) in de
westerse gaming wereld veelal te zien zijn,
zijn het de grote sponsoren in Zuid-Korea
die de namen van de teams bepalen zoals
Samsung Galaxy en SK Telecom T1.
Zowel Samsung als SK Telecom T1
sponsoren samen met andere grote namen
de 10 verschillende professionele gaming
competities die het land rijk is. De twee
televisie zenders die zich volledig focussen
op fulltime gaming televisie trekken,
afhankelijk van het spel en toernooi, soms
meer kijkers dan basketbal, voetbal en
honkbal bij elkaar.
De nadelige gevolgen van een sterk gaming
georiënteerde cultuur uiten zich in een van
de grootste problemen van hedendaags
Zuid Korea: game verslaving. Volgens
onderzoek, gedaan door Seoul’s National
Information Society Agency, is één op de
twintig adolescenten zwaar verslaafd aan
gaming, met name online.

Het gevaar van deze verslaving is te zien in
een nieuwsbericht uit 2009 waarin vermeld
werd hoe een baby overleed aan verhongering
doordat een getrouwd stel zo geconcentreerd
was op hun virtuele leven dat ze hun eigen kind
verwaarloosden.
De overheid reageerde hierop door in 2010 een
wet in werking te stellen waarin het iedereen
onder de 18 jaar verboden is om een online
game te spelen tussen 12 uur ‘s nachts en 6
uur ’s ochtends om zo verslaving op jonge
leeftijd te voorkomen. Door het blokkeren van
de nationale ID’s waar Zuid-Koreanen zich
mee moeten registeren bij online games wordt
toegezien op naleving van deze wet.
De begeerte van tieners om pro-gamer te
worden staat echter in fel contrast met het
intensieve studie-klimaat dat heerst in ZuidKorea. Studenten worden verwacht hard
te studeren vanaf kinds af aan om de beste
universiteiten van het land binnen te komen. De
druk die ouders zetten achter het studeren heeft
ervoor gezorgd dat Zuid-Korea het hoogste
zelfmoord percentage heeft in Azië. Veel progamers strijken tegen de wensen in van hun
ouders door een carrière te achtervolgen in
e-sports.
Het strikte trainingsschema van 12 tot 16 uur
per dag vloeit echter wel voort uit het harde
werken dat de Zuid-Koreanen gewend zijn
vanaf hun jeugd, maar het is de passie voor het
spel die de spelers bijzonder maken.
“Ik hou van het spel omdat het draait om
mentale spelletjes en de fans houden van mij
omdat ik zoveel win,” zei Lee Yun-yeol na zijn
wedstrijd, “pro-gamer zijn is een van de meest
begeerde banen – en bijna alle fans zijn meisjes,”
grapt hij er nog even achteraan.
Hoe ver e-sports zal gaan in de toekomst is
nog te bezien, maar voor nu is het een groots
spektakel en wachten miljoenen mensen, niet
alleen in Zuid-Korea, gespannen op de finale
van het wereldkampioenschap van League of
Legends dat eind oktober gehouden wordt.
- Sander Breeuwer

26

太狸記・KAMPJOURNAL

Aan de Amsterdamse grachten:
de Japanse versie
Mocht je als tweedejaars Japanoloog tijdens
je verblijf van drie maanden in Japan toch
heimwee krijgen naar ons fijne kikkerlandje,
dan heeft Japan de perfecte oplossing voor jou!
Breng een bezoek aan Huis ten Bosch (ハウス
テンボス(Hausu
Ten
Bosu):
een pretpark in oer-Hollandse stijl.
Naast
alle
replica’s
van
typische
gebouwen zoals de Dom (deze heeft een
lift!), de grachtenpandjes en hier en daar een
traditionele molen, zijn de personages Nijntje
en Loeki de Leeuw er ook vertegenwoordigd.
Wat je staat te wachten is een déjà-vu van je
vertrouwde landje op twaalf uur vliegen!
Opening
van
Huis
ten
Bosch
Het pretpark Huis ten Bosch ligt aan de baai
in Sasebo, Nagasaki. Het idee van een klein
Nederlands stadje werd bedacht door Yoshikuni
Kamichika, een architect die eind jaren ’70
een reis door Europa maakte en diep onder de
indruk was van de Nederlandse architectuur en
de Nederlandse ervaring met het inpolderen
van water. In 1983 liet hij Nagasaki
Holland
Village
bouwen,
een
klein

Het verder uitbreiden van het park gebeurde in
1988: er werd ruim zes kilometer aan grachten
gegraven, typische Nederlandse gebouwen
werden nagebouwd en vele planten en bloemen
werden geplant. Voor de bouw van o.a. Huis
ten Bosch werden zelfs stenen uit Nederland
helemaal naar Japan geëxporteerd. Doordat
prinses Beatrix geen exacte kopie van het paleis
toestond, zijn er enkele aanpassingen gemaakt
bij de Japanse versie.
Het park werd officieel geopend op 25 maart
1992 met de naam ‘Huis ten Bosch’. De plaats
Nagasaki waar het park werd gebouwd was de
perfecte plek, want in deze plaats op het eilandje
Dejima ontwikkelde zich de handelsrelatie met
Nederland.
Het park is vernoemd naar het officiële paleis
Huis ten Bosch gelegen in Den Haag en
binnenkort de nieuwe residentie van koning
Willem-Alexander, Willempie, van OranjeNassau en zijn gezin.

太狸記・KAMPJOURNAL

27

Faillissement en doorstart
Zo mooi en aantrekkelijk als het park nu is, is het
zeker niet altijd geweest. In 2003 ging het park
failliet; dit kwam door het flink dalende aantal
bezoekers en de nasleep van de economische
recessie in de jaren ’90.
Na het faillissement werd er jaren niet meer
naar het park omgekeken en raakte het in
verval. Het toen verlaten en vervallen pretpark
werd trouwens zelfs als decor gebruikt bij het
Nederlandse programma Wie is de Mol?.
In 2010 werd er ruim tweeënhalf miljard dollar
in het park gepompt en werden er nieuwe
bezienswaardigheden en attracties gebouwd
door H.I.S., een reisorganisatie. Ook al gaat het
nu iets beter met het park, de toekomst is niet
zeker: het bezoekersaantal is gestegen, maar
niet in grote aantallen.
Doordat er nieuwe attracties worden aangelegd
en er speciale optredens en promotievideo’s
van het park met bekende Japanse artiesten
zoals AKB48 en Tohoshinki zijn, hoopt het
park op een hoger bezoekersaantal.

28

Een leuk feitje is dat de Universiteit Leiden
ruim een decennium lang een dependance had
in Huis ten Bosch: Japanologen konden hier
les krijgen. Helaas werd deze dependance door
gebrek aan Poen afgeschaft.
Attracties
In het park zijn in de verschillende traditionele
gebouwen vele tentoonstellingen te vinden
over de Nederlandse geschiedenis en cultuur.
Zo heb je in het stadhuis van Gouda een
glastentoonstelling en in de Oude Kerk in
Delft een carillontentoonstelling. In het Huis
ten Bosch paleis is een tentoonstelling van
kunst gemaakt door Japanse en internationale
kunstenaars. Er is voor de liefhebbers ook
nog een teddyberententoonstelling in kasteel
Nijenrode.
Naast de grachtentochtjes die je kunt maken,
kun je ook de replica van het schip ‘De Liefde’
bezoeken, waarmee de Nederlanders Japan
bereikten in de 17e eeuw. Je kunt overigens ook
nog fietsen huren en langs de grachten fietsen, je
neemt de pendelbus om langs de verschillende
attracties te gaan of je gaat In een Rijtuigie het
park door.

太狸記・KAMPJOURNAL

Voor iedereen die wat meer van adrenaline
houdt, is er een kabelbaan en in de touwfabriek
van de VOC een virtuele achtbaan. Andere
attracties zijn onder anderen een reuzenrad,
spiegeldoolhof en reuze doolhof van vijf
verdiepingen en enkele zwembaden.
Toch is niet alles wat je vind in het park typisch
Nederlands: fans van de populaire animeen mangaserie One Piece kunnen hier een
boottocht maken op een enorm One Piecepiratenschip.In totaal zijn er meer dan dertig
attracties naast alle tentoonstellingen, dus is er
voor ieder de kans om met De Glimlach van een
Kind het park weer te verlaten.
Er zijn elk seizoen verschillende festivals,
zo heb je bijvoorbeeld in de lente het
tulpenfestival, waarin alle duizenden Tulpen
Uit Amsterdam in bloei staan en in de winter
heb je een maskerade festival. Enkele keren per
jaar zijn er vuurwerkshows en er zijn ook met
regelmaat parades.
Naast de vele attracties en gebouwen met
tentoonstellingen, zijn er restaurants, enkele
hotels, theaters, bioscopen en winkels.
Overigens kun je in deze restaurants wel
Nederlandse gerechten bestellen, maar op de
menukaart zal je toch meer Japanse lekkernijen
tegenkomen dan Nederlandse.

Het bezoek
Voor 6,100 yen kun je een hele dag door het
park van 152 hectare struinen, voor 11,300
yen kan dit voor twee dagen. Als je na vier uur
’s middags komt en een ‘Moonlight Passport’
koopt van 4,600 yen , kun je tot laat van het
park dat door elf miljoen lampjes en er door
laserlichten wordt verlicht, genieten. Deze
Kingdom of Lights is ’s werelds grootste
lichtshow en is al drie keer op rij gekozen als
meest populaire lichtfestival in Japan.
Jaarlijks komen er rond de 5 miljoen mensen
Huis ten Bosch bezoeken, waarvan de meesten
natuurlijk Japanners zijn. Het park is echter ook
populair bij Koreanen, Chinezen en toch ook
wel de nieuwsgierige Nederlandse toeristen die
benieuwd zijn hoe Yoshikuni Kamichika erin is
geslaagd om Nederland na te bouwen.
Het park is handig voor Nederlandse studenten
met heimwee, maar soms ook toch wel een
bizarre gewaarwording: foto’s lijken net
gewoon in Nederland te zijn genomen, alleen de
bergen op de achtergrond verraden dat dit toch
niet het geval is! Voor meer informatie bekijk
de Engelse park gids met alle faciliteiten: http://
english.huistenbosch.co.jp/traveler-en/top.
html - Annemieke Kapaan

太狸記・KAMPJOURNAL

29

Bloedgroepen in Japan
willen zijn, doelbewust zijn en met kansen om
weten te gaan.
Tot slot is er groep AB, waarvan de dragers
een rationele, kritische denkwijze zouden
hebben. Ze zouden goed zijn in het oplossen
van onderlinge ruzies, maar tegelijkertijd ook
afstandelijk zijn van andere mensen.

Wellicht heb je wel eens te maken gehad met
Japanners die naar je bloedgroep vragen, of die
uit zichzelf bedenken wat je bloedgroep zou
kunnen zijn. Ook bevatten veel manga en anime
karakteromschrijvingen waarin de bloedgroep
van een karakter vermeld wordt. Daarnaast
worden ze bijvoorbeeld gebruikt in horoscopen
en op dating sites.
De hype rond bloedgroepen is in Japan zelfs zo
groot dat er bloedgroep-specifieke producten
verkocht worden, van energiedrankjes tot
condooms. De reden voor deze interesse
in bloedgroepen in Japan is dat ze worden
gezien als een soort maatstaaf voor
karaktereigenschappen.

Het bestaan van bloedgroepen werd in
1901 vastgesteld door Karl Landsteiner,
een Oostenrijkse wetenschapper. Door
deze ontdekking werd het mogelijk om
bloedtransfusies veiliger uit te voeren. In het
interbellum gebruikten onderzoekers van het
Thule-Gesellschaft deze ontdekking om hun
omstreden rassenleer uit te breiden.
Mensen met bloedgroep B en AB zouden
volgens de rassenleer van het extreemrechtse
Thule-Gesellschaft
minder
ontwikkeld
zijn, aangezien de B groep ook veel in
dieren voorkomt. In Azië zijn B en AB veel
minder zeldzaam dan in westerse landen als
Duitsland, dus zagen de volgelingen van deze
extreemrechtse groep en hun ideologie die
Aziaten als minderwaardig.

Een paar kenmerken van de interpretatie van
bloedgroep A in Japan zouden zijn dat mensen
met deze bloedgroep beheerst zijn; overal goed
over nadenken voor een besluit te nemen; de
sociale orde als iets belangrijks beschouwen en
deze ook proberen te handhaven.
Daar tegenover staan mensen met groep B, die
bekend staan als individualistische personen
die zich niet snel zouden laten zeggen wat ze
moeten doen. Ook zouden ze zich niet bewust
zijn van omstandigheden en zich niet laten
beïnvloeden door populaire trends.
Mensen met type O zouden geboren leiders
zijn, die niet graag aan iemand ondergeschikt

30

太狸記・KAMPJOURNAL

Japan wilde bewijzen dat zij, ondanks het
relatief hoge percentage bloedgroepen B en
AB, gelijk stond aan alle westerse machten, en
begon ook interesse te tonen in bloedgroepen.
Tegenwoordig spelen bloedgroepen in de
meeste landen geen of een geringe rol buiten
de medische wereld. Veel Nederlanders weten
bijvoorbeeld niet wat hun bloedgroep is.
Maar waarom zijn bloedgroepen dan nog
zo belangrijk in de Japanse maatschappij?
Verschillende factoren dragen hier aan bij.
Ten eerste zijn er van de jaren vijftig tot in de
jaren zeventig tientallen boeken gepubliceerd
door Nomi Masahiko en zijn zoon Nomi
Toshitaka met als onderwerp de typering van
karaktereigenschappen door bloedgroepen.
Een aantal van hun boeken is ongelooflijk vaak
verkocht en hun ideeën werden erg populair.
Wel is er veel kritiek op deze theorie van
vader en zoon, aangezien een link tussen
persoonlijkheid
en
bloedgroep
nooit
wetenschappelijk bewezen is. Dr. Hideomi
Nakahara, professor volksgezondheid aan de
Medische School Yamanashi, noemt het in een
artikel van het tijdschrift People ‘’een schande

voor de staat’’ en voegde toe, ‘’Praten over
bloedgroepen is leuk voor op een feestje, maar
niet bedoeld voor de wetenschap’’.
Ten tweede legt men in Japan veel nadruk op
de “overerving van het bloed” en zo ook van de
genetische eigenschappen van de voorouders.
Het is mogelijk dat dit een aanleiding is voor de
populariteit van het idee dat bloedgroepen en
persoonlijkheid verwant zijn.
Ten derde is de spreiding van A, B, O en AB
redelijk gelijk in Japan. Ongeveer 40% heeft
namelijk de bloedgroep A, 20% B, 30% O en
10% AB. Volgens de psycholoog Yoshiyuki
Watanabe, in Japan Times, heeft dit tot effect
dat mensen het prettig vinden om de bloedgroep
van een persoon correct te raden.
Tot slot, in Japanvisitor.com beweert Masao
Ohmura, Professor persoonlijkheidsleer aan de
Nihon Universiteit, dat oordelen op basis van
bloedgroep een plaatsvervangende vorm voor
etnische discriminatie is, omdat de Japanse
bevolking niet te maken heeft met dezelfde
mate van diversiteit als bijvoorbeeld in de
Verenigde Staten.

太狸記・KAMPJOURNAL

31

Discriminatie op basis van bloedgroep, ook
wel bura-hara (ブラハラ): blood harassment),
is niet ongebruikelijk in Japan. Vooral de
‘minderheden’, groepen B en AB hebben
hiermee te maken. Niet alleen worden ze
bekritiseerd voor de eigenschappen die ze
volgens hun bloedgroep zouden hebben. De
bura-hara kan soms zo ver gaan dat ze vanwege
hun bloedgroep worden afgewezen in relaties;
minder kans hebben om werk te vinden en dat
kinderen worden gepest.
Volgens BBC News krijgt professor
Vergelijkende
Godsdienstwetenschappen
Terumitsu Maekawa, met bloedgroep B, vaak
te horen dat mensen met zijn bloedgroep te
individualistisch en zelfzuchtig zijn. Masako,
een jong meisje met bloedgroep AB: ‘’Mensen
mogen me soms niet, ze vinden me raar en
anders. Vaak zeggen mensen me dat ze niet
begrijpen wat ik denk.’’ Dit alles gebeurt
ondanks het feit dat het verband tussen
bloedgroep en karakter niet wetenschappelijk
is bewezen.

Bloedgroepen spelen in Japan een grote
maatschappelijke rol. Veel mensen interesseren
zich er voor op een manier die vergelijkbaar
is met horoscopen. Voor een buitenlander is
het misschien vreemd om naar bloedgroep
gevraagd te worden, maar meestal is het een
onschuldige vraag om diegene beter te leren
kennen. De hype gaat soms echter verder dan
alleen een interesse, mensen worden soms
gediscrimineerd op basis van bloedgroep
terwijl wetenschappers nog steeds zonder enige
basis zitten voor het idee dat bloedgroepen
gekoppeld zijn aan karaktereigenschappen.
- Dorien Heerink

32

太狸記・KAMPJOURNAL

Kalafina
In deze rubriek laten we jullie kennismaken met Japanse muziek van verschillende genres. Deze keer
schenken we aandacht aan de Japanse neoklassieke, orkestrale popgroep Kalafina. Is er muziek die jij
nu echt met de Journalco zou willen delen, of waarvan jij wil dat wij proberen er iets zinnigs over te
schrijven, spreek dan één van ons aan of mail dan jou idee naar: journal@tanuki.nl
Deze keer in de muziekcolumn de muziekgroep
Kalafina, een niet zo zeer bekende band
uit Japan maar zeker een met kwaliteit. De
groep heeft een contract met Sony Music
Entertainment
(SME) en werd in 2007 opgericht door Kajiura
Yuki, een bekend componiste van soundtracks
voor animatiefilms.
Kalafina bestaat uit drie zangeressen: Outaki
Wakana, Kubota Keiko en Masai Hikaru, nadat
in 2009 Toyoshima Maya als vierde lid afscheid
van de groep nam. Wakana en Keiko zijn naast
Kalafina ook deel van de groep FictionJunction
dat eveneens een geesteskind was van Kajiura
Yuki.
Kalafina zingt geen specifiek genre. De genres
waar de groep wordt ingedeeld is bij de genres
neoklassiek, orkestrale pop en barok pop.
Verder is er op hun albums ook rock en zelfs
opera te vinden. Kalafina zelf omschrijft hun
genre als de ‘Kalafinastijl’, zonder een precies
genre te noemen.
Het sterkste punt van het engelenkoor ligt
vooral bij de harmonie: de mix van de drie
hogere en lagere stemmen samen zorgen voor
veel emotie in hun nummers. Een ander sterk
punt is de liveoptredens; de zang is even goed
als op de studioalbums.Alle nummers werden
overigens geschreven door de producer en
componiste, Kajiura Yuki, zelf.

Al snel volgde het eerste album, Seventh Heaven
en werden vooral de singles Fairytale en Magia
goed verkocht.
In 2014 kwamen The Best Blue en The Best
Red uit: twee compilatiealbums van zes jaar
Kalafina. Ondertussen heeft Kalafina sinds hun
debuut in 2008 acht albums en zestien singles
uitgebracht.
Jammer is alleen dat er vooral nadruk gelegd
wordt op de soundtracks en niet op de andere
nummers die op de albums staan. De andere
tracks verdienen ook zeker om gedraaid te
worden.
De groep mag dan niet super bekend zijn, maar
dit zegt niets over kwaliteit. Het is zeker de
moeite om een keer Kalafina op Youtube op te
zoeken. – Annemieke Kapaan

Kalafina werd in eerste instantie opgericht
om soundtracks voor anime te zingen,
voornamelijk de serie Kara no Kyoukai (The
Garden of Sinners). In januari 2008 kwam
de debuutsingle uit met de naam Oblivious
en deze behaalde de 8e plaats op de Oricon
Weekly Singles Chart. Door de unieke mix van
muziekstijlen en vocale harmonie groeide de
populariteit van de groep.

太狸記・KAMPJOURNAL

33

De magische theeketel
In het volgende verhaal, De Magische Theeketel
(文福茶釜 : bunbuku chagama), speelt een
Tanuki, het symbool van LVSJK Tanuki, de
hoofdrol. Het is een vrij bekende fabel waarvan
meerdere versies bestaan, waaronder de versie
zoals deze wordt beschreven in de anime
Folktales from Japan (ふるさと再生 日本の昔
ばなし: furusato saisei nihon no mukashibanashi).
De inhoud van het verhaal varieert per versie,
dus heb ik een aantal verschillende elementen
van verschillende versies genomen en deze
samengevoegd. Ook heb ik geprobeerd de
personages, met name de Tanuki, wat extra
karakter te geven. Veel leesplezier!
‘Er was eens een arme dagarbeider die zo
weinig geld had dat hij zichzelf amper kon
voeden. Op een zekere dag keerde hij vermoeid
terug van een lange werkdag en zag plotseling
iets bewegen aan de kant van de weg. Toen hij
erop afliep realiseerde hij dat het een jonge
Tanuki (狸 : wasbeerhond) was die verstrikt zat
in een val. ‘’Oh nee! Die arme Tanuki!’’ dacht de
man met medelijden. Hij haastte zich naar de
Tanuki en bevrijdde hem, waarop het dier snel
wegrende.

34

Een paar dagen later liep de man na zijn werk
via dezelfde weg terug naar huis. In de berm
van de weg, in de buurt van de plek waar hij de
Tanuki had gered, trof hij een vervuilde maar
grote en schijnbaar mooie theeketel aan. Dit
ziende werd hij eraan herinnerd dat een priester
in een dichtbijgelegen plaats had laten weten dat
hij op zoek was naar een soortgelijke theepot
en hier veel geld voor zou neerleggen. ‘’Wat een
toeval!’’ dacht de man en hij nam de theeketel
mee richting de tempel van deze priester.
Onderweg raakte de man wel vrij vermoeid,
want wat was die ketel toch zwaar! Net toen hij
overwoog een kleine pauze te nemen hoorde hij
een fluisterende stem van de ketel afkomen.
‘’Psst! Je bent er bijna, houd nog even vol.’’
‘’Wat? Waar kwam dat vandaan?!’’ Riep de
man uit in verbazing, hij keek geschokt toe hoe
de theeketel die hij tot dus toe had gedragen
langzaam veranderde in een jonge Tanuki. ‘’Heb
je nog nooit een Tanuki zien transformeren
ofzo? Haha, je ziet eruit alsof je een demon
hebt gezien!’’ Zei het dier. ‘’Wat? Maar... hoe?’’
Stamelde de man.‘’Herken je me niet eens
meer? Zijn alle mensen zo slecht van geheugen?
Ik voel me haast beledigd, zeg.’’

太狸記・KAMPJOURNAL

‘’Ben jij dan de verstrikte Tanuki van een paar
dagen terug?’’
Het dier grinnikte. ‘’Zie, je snapt het wel. Je
hebt me gered en daar wil ik je voor bedanken.
Verkoop me daarom maar aan die priester, ik
geloof dat je het geld wel kunt gebruiken!’’
‘’Maar... dat is oplichterij! Dat kan ik niet
maken!’’
‘’Je zegt te vaak maar! Vertrouw me nu maar, ik
zal een goede theeketel zijn, hoor!’’
De man keek nog even vertwijfeld, maar besloot
de uitspraak van het dier te geloven. ‘’Oké, dan,
ik laat het aan je over. Heel erg bedankt.’’
‘’Nee, jij bedankt.’’ Zei de Tanuki, terwijl hij
weer terugveranderde in een theeketel.
Gearriveerd bij de tempel ontmoette de man de
priester, en toonde hem de theeketel.
‘’Wat een prachtige theeketel!’’ Riep de priester
uit. ‘’Hij is ook precies groot genoeg. Ik koop hem
direct!’’. Zo ruilde de man de Tanuki in voor een
hoeveelheid geld waar hij zelf jaren voor zou
moeten werken. Ook al voelde hij zich er nog
steeds schuldig over, hij nam het geld aan en
ging weer terug naar huis.
De priester bekeek de theeketel nog eens
bewonderend en riep vervolgens een leerling
bij zich. Hij vroeg de leerling om de theeketel
goed te wassen.

De jongen nam de ketel mee naar de wasplaats
en deed wat hem werd opgedragen. Echter,
terwijl hij boende, hoorde hij rare geluidjes die
van de ketel kwamen. Het leek net alsof de ketel
aan het giechelen was! De leerling rende terug
naar de priester en vertelde dat de ketel behekst
was, maar de priester wilde er niets van horen.
De theeketel werd vaak gebruikt in de tempel.
Altijd waren er veel mensen die er thee uit
dronken, maar de thee raakte nooit op. Alleen,
op een zekere dag, toen de theeketel weer op
het vuur stond, kon de Tanuki het niet meer
verdragen. Van de hitte en de pijn probeerde hij
weer terug te veranderen in zijn oorspronkelijke
gedaante en rende terug naar het huis van de
man die hem gered had.
‘’Au au au!’’ Huilde de Tanuki, terwijl hij in de
armen van de man sprong.
‘’Oh nee! Wat een nare wonden...’’ Zei de
man. Maar wat nog vreemder was, was dat het
lichaam van de Tanuki nog steeds de vorm had
van de theeketel. Langzaam maar zeker genas
hij de brandwonden van het dier, maar hoewel
de wonden herstelden kon de Tanuki zich niet
compleet terugveranderen.

太狸記・KAMPJOURNAL

35

De Tanuki keek verdrietig terwijl hij zei: ‘’Ik
dacht echt dat het goed zou gaan... ik wilde je
zo graag bedanken... maar dat vuur, elke dag! Ik
kon er niet meer tegen.’’
‘’Het is al goed. Ik heb een ander idee over hoe je
me terug kan betalen.’’
Het gezicht van de Tanuki begon weer te stralen.
‘’Jij die met ideeën komt? Dat is ook voor het
eerst! Laat maar horen, ik ben één en al oor.’’
‘’Wat als we op straat een show zouden geven?
Ik zou muziek kunnen maken, en jij, als ster van
de show, zou kunnen koorddansen en andere
trucjes kunnen doen!’’
‘’Dat klinkt als een plan, laten we het proberen!’’

Echter, in tegenstelling tot de Tanuki zou de
vos zijn krachten gebruiken om mensen te
verleiden en hierdoor van ze te profiteren,
terwijl de Tanuki meestal van vorm verwisselde
om mensen voor de gek te houden en hen zo
belachelijk te maken.

En zo zetten de man en de Tanuki een show
op. Aanvankelijk kwamen er weinig bezoekers,
maar toen het woord zich geleidelijk aan
verspreidde kwamen er meer en meer mensen
op dagen en werd het duo uiteindelijk befaamd
en welvarend. Op een zekere dag kwam ook de
priester de show bekijken, en kon de man eerlijk
het geld dat hij voor de ‘theeketel’ had gekregen
teruggeven. Zo heeft ook de Tanuki zijn gunst
terug kunnen betalen en leefden hij en de man
nog lang en gelukkig samen.’

In De Magische Theeketel komt de Tanuki naar
voren als een eervol dier dat zijn schuld terug
wil betalen. Dit thema is vaak terug te zien in
Japanse volksverhalen, bijvoorbeeld ook in
Tsuru no Ongaeshi waarin een kraanvogel door
een mens gered wordt en hem op gelijksoortige
wijze terugbetaalt door hem welvarend te
maken. Zelfs al zijn de ideeën van de vrolijke
Tanuki niet al te slim – het arme dier was er
namelijk niet op berekend om de rest van zijn
leven boven het vuur te hangen, hij doet er alles
aan om zijn dankbaarheid te tonen.

De Tanuki is een erg bekend dier in de Japanse
mythologie, hoewel het buiten Oost-Azië niet
voorkomt. Vroeger was het dier bevreesd als
een demon die, net als de vos, van gedaante kon
wisselen en zo mensen om de tuin kon leiden.

Want dat is wat echte Tanuki’s doen! - Dorien
Heerink

36

Tegenwoordig befaamde karakteristieken van
het dier zijn zijn ronde buik en grote scrotum.
Deze eigenschappen worden neergezet als een
teken van geluk met geld en welvarendheid.
Vergeleken met vroeger wordt de Tanuki
tegenwoordig meer beschouwd als een dwaas
die altijd vrolijk is en veel rijstwijn drinkt.

太狸記・KAMPJOURNAL

WTF Japan: Kabedon (壁ドン)
Instructies: 1. Loop zelfverzekerd op een meisje
af dat tegen een muur staat. 2. Plaats met een
dreun je hand op hoofdhoogte langs haar heen
tegen de muur. 3. Leun naar haar toe en fluister
je beste openingszin. Als er iets is wat zowel
de kant op kan gaan van geslaagde versiertruc
of een aanklacht wegens aanranding dat is het
deze nieuwe rage uit Japan wel.
Kabedon is een fenomeen dat zijn oorsprong
kent in de manga. Het is onderhand zo populair
geworden in Japan dat er evenementen zijn
waarbij Japanse hosts klaarstaan bij een muur
en je als meisje je eigen kabedon kan ondergaan
en elk populaire vine-channel in Japan heeft
wel zijn eigen draai gegeven aan dit fenomeen.
Mocht je dit graag willen ondervinden, maar
het toch wat ongemakkelijk vinden om je door
een ervaren Japanse man uit de entertainment
industrie te laten charmeren, wees gerust!
Er is een café in Tokyo waar een anime pop
klaarstaat om hetzelfde kunstje te vertonen! Sander Breeuwer

OMG Korea: Middelbare school
jaarboekfoto’s
Vanwege het serieuze beeld dat wij hebben van
het Koreaanse onderwijs zou je het niet denken,
maar in het laatste jaar van sommige Koreaanse
middelbare
scholen
mogen
leerlingen
compleet los gaan op hun jaarboekfoto’s.
Nonnen, gangsters, Mario en een opvallende
hoeveelheid crossdressing bekleden de pagina’s
van deze jaarboeken. Ze zien er nog steeds niet
zo gay uit als de meeste K-pop sterren, maar de
flamboyante schoonheid van deze jonge heren
mag toch niet onopgemerkt blijven. - Sander
Breeuwer

太狸記・KAMPJOURNAL

37

38

太狸記・KAMPJOURNAL

Ask Anky

Ask Anky is een adviescolumn speciaal voor de problemen van Japanologen

en Koreanisten. Heb je een probleem waarover je niet kunt of durft te schrijven naar
een algemeen adviescolumn, schrijf dan naar journal@tanuki.nl met als onderwerp
“Ask Anky”, of leg je brief in het postvakje van Tanuki. Hier zal door een deskundige
antwoord worden gegeven op al je vragen. Schaam je niet en mail vandaag nog.
Beste Anky,

Lieve Anky,

Ik ben een aankomende eerstejaars
Koreastudies. Om mij voor te bereiden
op het aankomende studentenleven van
volgend jaar ben ik een kijkje gaan nemen
in Het Arsenaal. In plaats van brakke ballen
in trainingsbroeken zag ik alleen mensen
die onder een theekransje kaartspelletjes
spelen. Is dit tegenwoordig het beeld van
de Leidse student?

Ik heb een grote liefde voor udon, ramen
en andere lange slappe dingen in heet
vocht. Ik kan alleen deze lekkernijen niet
op een charmante manier naar binnen
werken zonder dat het vocht over mijn
hele gezicht spat. Japanners lijken dit wel
volledig onder de knie te hebben. Hebben
ze hier een speciale techniek voor? Zou ik
dat ook kunnen leren?

Liefs,

Liefs,

Blaze_it_Michael

lekkerslurpen34

Beste Blaze_it_Michael,

Lieve lekkerslurpen34,

Het is goed om te zien dat je in ieder geval een
bepaalde graad aan observatievermogen hebt.
Dit is in ieder geval al 5 ECTS die je in je zak
kan steken.
Het Arsenaal staat inderdaad tegenwoordig
bekend om haar theekransjes, vaak met
muffins, en kaartspelletjes. Maar vergis je niet,
die kaartspelletjes zijn hardcore baby. In het
Arsenaal leer je namelijk de echte straattaal
die toegepast wordt in het dagelijkse leven van
de hardcore baller of OG (Original Gangster).
Als ik met mijn Arcanine de achteringang van
jouw Snorlax laat exploderen met een super
effectieve IwentToKoreaAndOnlyAteKimchiFor
2Weeks-attack, dan weet je dat het aan is.
Die brakke ballen in trainingpakken
zijn posers. Zij weten niet hoe hard wij rollen.
Wij hebben muffins met die Chocochips G.
CHOCOCHIPS G!

Je zou denken dat Japanners hier een speciale
techniek voor hebben zodat ze geen natte,
warme vocht over hun gezicht heen krijgen.
Maar dat is helaas niet zo, ze zijn net als ons
maar dan net iets geler waardoor de bouillon
minder contrasterend het gelaat bedekt.
Wel hebben ze een speciale, vrij plezierige
methode waarop er omgegaan wordt met al dat
overtollige weeksel. Ze noemen dit boekaakee,
en het houdt in essentie in dat al dat warme
voorvocht goed is voor je huid.
Je kan het beste daarom de eerstvolgende
keer dat je in Japan bent aan wat vriendelijke
voorbijgangers vragen of ze dit eens voor jou
willen voordoen. Het helpt als je een klein
blond meisje bent.

Peace out en bedanky,

Liefs en veel bedanky,
Anky.

Anky.

太狸記・KAMPJOURNAL

39

‘s avonds een man...

...‘s ochtends een man
Een Tanuki Activiteit is geen geldige reden om een college te
skippen of te laat te komen.
Wees verstandig! Wees een man!
Of een vrouw...
40

太狸記・KAMPJOURNAL