TaTanukiKi 2011-2012--2

Media

Part of 2011-2012 | 2

Titel

TaTanukiKi 2011-2012--2

extracted text

Journalcommissie
Kirsten Janssen
Bob Rambonnet
Nick Sint Nicolaas
Robert Beers
Joleen Blom
Maria van der Linden
Redactieleden
Hoofdredactrice en vormgeefster:
Kirsten Janssen
Eindredactie:
Bob Rambonnet
Nick Sint Nicolaas
Bestuur van Tanuki
Praeses:
Jeroen Strijbosch
Ab-actis en vicevoorzitter:
Kim Dang
Quaestor:
Robert Beers
Hoofdredactrice:
Kirsten Janssen
Webmaster:
Dave Hooghiemstra
Assessor:
Aline Mostert
Commissievoorzitters
Eerstejaarscommissie:
Aline Mostert
Feestcommissie:
Jeroen Strijbosch
Journalcommissie:
Kirsten Janssen
Kampcommissie:
Annette van Wanroij
Koreacommissie:
Maaike de Vries
Kunst- en cultuurcommissie:
Maaike de Vries
Lustrumcommissie:
Annette van Wanroij
Reiscommissie:
Aranka Leonard
Yosakoi dansgroep:
Natascha Dames
Raad van Toezicht
Bob Nijkamp
Isaura van den Berg
Yori van Hout
Drukkerij

Editorial van de hoofdredactrice
De kerstvakantie staat weer voor de deur, wat inhoudt dat iedereen
druk bezig is met tentamens leren en paperdeadlines halen. Wie van
de eerstejaars zal moeten stoppen en wie van de ouderejaars moet rekenen op een extra studiejaar? We doen allemaal ons best waardoor
we wel eens vergeten te relativeren en alles in perspectief te zien.
Studie is in veel opzichten heel belangrijk, maar laten we niet ons
persoonlijk geluk en de mensen om ons heen vergeten. In de vorige
editorial heb ik al gezegd dat het belangrijk is te genieten van je studententijd. Nu wil ik jullie helpen herinneren dat we ook aan onze
vrienden moeten denken, ook degenen die moeten stoppen met de
studie of zij die het moeilijk hebben met de tentamens. Gelukkig
kunnen we met de Kerst weer een beetje ademhalen en ons wellicht voorbereiden op hertentamens. Geen zorgen, Tanuki zorgt
voor morele steun! Student, eeuwige student of geen student, Tanuki staat voor je klaar! Met nieuwe lezingen, grootse plannen voor
het lustrum en veel gezelligheid kijken wij al uit naar het tweede semester. Blijf op de hoogte door middel van de website www.tanuki.
nl, onze facebook pagina en de mails van onze ab-actis! Liefs, Kirsten
Janssen

Labor Vincit

2.

太狸記・十二月号

Op de voorkant

Inhoud

Te bewonderen van een ukiyo-e print, oftewel een
houtsnede druk. De maker is Ando Hiroshige, ook
bekend als 歌川広重, Utagawa Hiroshige. Hij was
actief in de negentiende eeuw en hij is vooral beroemd geworden om zijn landschapsprenten. Zijn
grote voorbeeld was 葛飾北斎, Katsushika Hokusai,
bekend van De grote golf bij Kanagawa en Vincent
van Gogh was weer geïnspireerd door Hiroshige.
Hiroshige heeft een aantal populaire series geproduceerd, waar deze prent een onderdeel van is. De
internationale titel van dit werk is ‘The Maple Trees
at Mama, the Tekona Shrine and Tsugihashi Bridge,’
verwijzend naar een plaats niet ver van Edo (huidige
Tokyo) en is tegenwoordig zelfs te koop als iPhone
hoesje. De prent is nummer vierennegentig van een
serie van honderd; 名所江戸百景, Meisho Edo Hyakkei: One Hundred Famous Views of Edo.

Tanuki Shinbun
RIP I & II
4
Tweede Tanukifeest van het jaar
5
Beroepenavond 6
Lustrumco 11

Azië
Nieuws uit Japan
Yosakoi…in Leiden
Cultuur Japan en Zuid-Korea
Cultuur Taiwan
Koreaanse high school

8
14
23
26
28

Media
Mapping the soul with Tablo
16
Anime: Chrno Crusade
18
Camera Japan 20

Columns
Joleens column 30
Bijdrage van 国森先生
32
Kim’s Kitchen 34

Informatief
Aiesec 7
Opleidingscommissie 12

太狸記・十二月号

3.

Vorig jaar besloot mijn voorgangster Loraine Gilsing om met haar bestuur het Research in Progress-project op te starten en vanaf dag 1 ben ik hier een grote voorstander van geweest. Laat ik
voor degene onder ons die nog niet weten wat het inhoudt het nog eens even uitleggen. Research In
Progress (dat ietwat ongelukkig afgekort wordt tot RIP) heeft als doel de docenten van Japanstudies
en Koreastudies de kans te geven om ons (de studenten) te vertellen over hun huidige onderzoek.
Veel studenten hebben geen idee dat veel van hun docenten zelf ook bezig zijn met een bepaald
onderzoek. En er is gebleken dat niet alleen docenten hier graag over vertellen, maar dat ook veel
studenten geïnteresseerd zijn in deze onderzoeken.
En dat werd woensdag 19 oktober met een opkomst van ongeveer twintig personen maar weer eens
bewezen op de eerste editie van RIP van dit collegejaar. Het toneel was de grote panoramazaal van
het Sieboldhuis en de sprekers waren Dr. Van der Veere (docent Religie in Japan) en Prof. Walraven
(docent Koreastudies). Beide docenten zijn gespecialiseerd in het pre-moderne Boeddhisme en dit
leek ons een uitgelezen kans om deze twee begaafde professoren gezamenlijk uit te nodigen om
onder dit overkoepelende thema deze eerste editie van RIP te openen.
Dr. Van der Veere had alle aanwezigen in de ban van zijn vraagstuk over via welke weg en via
welke instituten kennis wordt vergaard door boeddhistische monniken. Welke training gaat hieraan vooraf en hoe is deze training georganiseerd? Prof. Walraven vervolgde de avond met zijn lezing
over het Boeddhisme uit het Korea van de jaren 1600 tot 1900. Na deze twee uiterst informatieve
lezingen zetten we gezamelijk de avond voort met een drankje in de kelder van het Sieboldhuis.

仏教 & SLA

1 December was het alweer tijd voor onze tweede editie. Dit maal stond RIP in het teken van het
onderzoek van dr. Yoshioka, die een zaal van 25 (!) studenten verblijdde met haar uitleg over gebaren in second language acquisition (SLA), oftewel tweede taalverwerving. Ook hier was de interactie met het publiek fantastisch. Er werden veel vragen gesteld en hoewel er geen sprake was van
een drukbezocht etentje achteraf, mogen we zeker wel stellen dat ook deze editie een groot succes
was.
Bij deze wil ik dan ook iedereen die is komen luisteren naar de verhalen van deze drie topdocenten
bedanken. Het is echt geweldig dat er tweemaal zoveel mensen zijn komen kijken. En met name de
Koreanisten onder ons, die voornamelijk bij de eerste RIP-avond de Japanologen het nakijken hebben gegeven. Deze fantastische opkomst motiveert ons alleen maar om volgend semester nog meer
en nog betere edities te organiseren. Zorg dus dat je er dan weer bij bent! • Door Jeroen Strijbosch
4.

太狸記・十二月号

Afgelopen 3 november was er weer een spetterend Tanuki-feest. Dit keer stond het thema van Halloween en horrorfilms en dit was goed te merken aan de leuke decoratie en de vele gave kostuums
waar men in op kwam draven. Sommigen waren all-out gegaan, terwijl anderen het hielden bij gewoon een goede dosis nepbloed. Maar één ding was duidelijk, de sfeer zat er goed in.

Wederom was DOK2 het toneel van deze fuif, en er waren enkele aanpassingen gemaakt na het eerste feest. Stukje bij beetje kwamen mensen binnendruppelen maar pas rond 11.00-11.30 kwamen
er meer mensen en begon het feest een beetje sfeer te krijgen. Maar als je keek naar de kostuums
die sommige mensen droegen, was het niet heel verwonderlijk dat de grote influx van mensen later
plaatsvond. Er was ongetwijfeld veel tijd en werk in de kostuums gestoken en bekende figuren als
de “Corpse Bride”, de “Joker” en warempel zelfs een prachtig glinsterende “Edward Cullen” waren
aanwezig. De kroeg had een tweede zaal opengegooid waar ook muziek werd gedraaid en genoeg
ruimte was om tussen de feestdrukte door eventjes te relaxen. Van de ruimte werd dan ook genoeg
gebruik gemaakt, vooral nadat om 1 uur de deuren dicht gingen en het toch wel heel erg warm werd
bij de bar. Ook kon je elkaar toch een tikje beter verstaan zonder die versterker naast je oren.
Maar ondanks het volume mag er wel een klein applausje komen voor de fantastische DJ van de
avond: MC Klapwijk. Met goede beats kreeg hij alle mensen aan het dansen en hij zorgde dat er voor
ieder wat wils was.
In de traditie van oudere feesten was er ook een Dance-off, waarvoor enkele kandidaten zich tijdens
het feest hadden opgegeven. Op soms grappige, maar altijd verrassende nummers kregen de kandidaten één minuut om zich te bewijzen op de dansvloer. Sommigen gingen los, anderen hielden het
bij een macarena met de heupen, die genoeg was om iedereen mee te krijgen. Na afloop wees het
publiek met een daverend applaus Aline Mostert en Kayleigh Herbrink als de winnaars aan en ging
dit duo met een set horrorfilms naar huis.
Weer een geslaagd knalfeest en voor velen een goede manier om stoom af te blazen na de midterms.
Nu weer knokken voor de tentamens, maar daarna komt er vast en zeker weer een superfuif. En dan,
gaan we weer los. • Door Kayleigh Herbrink
太狸記・十二月号

5.

In samenwerking met de Alumnikai kon ook dit jaar de beroepenavond weer plaatsvinden. Op dinsdagavond 8 november stonden vier sprekers ten overstaande van een groep van ongeveer vijftig
Tanuki-leden, variërend van eerstejaars tot masterstudent, te vertellen over hun loopbaan na hun
studie Japanstudies (toen nog Talen en Culturen van Japan).
Na de opening van de praeses van Tanuki begon mevrouw Miranda Tjan met een algemene inleiding
over alles wat met banen, en vooral, banen zoeken en aangenomen worden te maken heeft. Vragen
over het CV en sollicitatiegesprekken werden beantwoord en adviezen werden meegegeven.
Na de koffiepauze gingen we dan echt van start met drie sprekers die Japans hebben gestudeerd.
Mevrouw Judith de Weert vertelde dat ze naast Japans ook de studie Chinees in Leiden heeft afgemaakt. Haar passie ligt echter bij Aziatische films en ze liet een korte documentaire zien over koikarpers in Japan. Ze legde uit wat haar rol was in het ontwikkelen van deze film. Zo verzorgde zij de
interviews die in het Japans werden afgenomen, en speelde ze een belangrijke rol bij het toevoegen
van de ondertiteling, die gelijk moet lopen met het gesproken Japans.
Mevrouw Sachi Claringbould volgde. Ook zij heeft niet alleen Japans gestudeerd, maar ook rechten.
Dit heeft ze weten te combineren door stage te lopen op de EU Ambassade in Tokyo. Daarna heeft
ze hier gewerkt op de handelsafdeling. Ook heeft ze in Cambridge, Engeland gestudeerd en gewerkt
als assistent-correspondent Tokyo Shimbun. Tegenwoordig werkt ze weer in Nederland, bij de VNsectie van Buitenlandse Zaken, en gebruikt ze haar Japans voor het netwerken en onderhandelen
met de Japanse sectie. Er blijkt genoeg variatie mogelijk te zijn met een achtergrond als Japanoloog.
De laatste spreker was de heer Sicco Dekema. Hij had alle lachers op zijn hand door te vertellen wat
zijn eerste baan na de studie Japans was; Japanse hijglijnen vertalen. Vervolgens is hij de ICT-sector
in gegaan. Hij heeft onder andere een tijd voor een Japans bedrijf gewerkt en enkele maanden in
Japan onderzoek gedaan. Maar een groot voordeel van zijn studie Japans vindt hij toch ook het leren
blokken, want je blijft (als het goed is) je hele leven doorstuderen. Naast nog enkele sollicitatietips
gaf hij als belangrijkste advies mee om toch vooral een Master te volgen na je Bachelor.
We bedankten de sprekers en wie wilde kon gaan naborrelen in het café Barrera. Voor de gezelligheid, of voor die
ene vraag aan de interessantste spreker, beide opties waren
mogelijk. • Door Kirsten Janssen

6.

太狸記・十二月号

Do you want to challenge yourself, develop your skills, explore the world and change it? Join Aiesec!
Beste Tanuki-studenten,
Aiesec is de grootste internationale studentenorganisatie die voor jou een stage in het buitenland
kan regelen. Met een aanbod van zo’n 6000 lopende stagemogelijkheden en 110 landen in de database, zit er ook voor jou altijd een geschikte stage bij in het land van jouw voorkeur. We zijn
non-profit, dus de kosten voor jou zijn bijzonder laag. Hieronder vind je een stage die je misschien
wel aanspreekt. Als je iets daarbuiten zoekt, is dat uiteraard ook mogelijk. De mogelijkheden zijn
oneindig!
Counseling Street, Co. Ltd. - Japan
Job Description: Preparations for opening a mental health consultation service to overseas Japanese employees and their families. Research areas around the world with a higher number of Japanese employees and checking if there are Japanese speaking doctors in those areas. Coming up
with business cooperation proposals to overseas Japanese doctors. Provide information to customer
Japanese companies that dispatch employees overseas.
Learning points during internship: Learn Japanese business manner and business culture, experience everyday work in a venture company. Learn how to transform a business idea into a concrete
business model.
Work Information:
Field of Work Business Administration
Human Resources
Working Hours From 9:00 To 18:30
With a total of 40 hours per week
Saturday work None
Payment Salary in US $1000
Languages:
Excellent: English(Preferred)
Good: Japanese (Preferred)

Aiesec Leiden:
Studentencentrum Plexus
Regens Collegii - first floor
Kaiserstraat 13
2311 GN Leiden
Office hours:
Monday to Friday 10:00 - 17:00
T: 071 - 52 71 143
E: leiden@aiesec.nl (for internships)
E: aiesecleiden@gmail.com (general)

太狸記・十二月号

7.

Schandaal rond Olympus
Michael Woodford was de eerste. Op 14 oktober werd hij als eerste buitenlander benoemd tot CEO
van het Japanse Olympus, een bedrijf met een jaarlijkse omzet van meer dan 12 miljard dollar. Het
lot leek hem niet lang gunstig gestemd, want al na twee weken werd hij door de raad van bestuur
van zijn positie verwijderd. Het bedrijf stelde dat Woodford zich niet goed kon aanpassen aan de
Japanse zakencultuur, maar Woodford liet het er niet bij zitten en stelde dat dit het gevolg was van
kritische vragen die hij stelde ten aanzien van enkele acquisities door het bedrijf. Bij deze acquisities
werden enorme bedragen betaald aan adviserende firma’s, in één geval bijna 700 miljoen dollar aan
een onbekend bedrijf op de Kaaimaneilanden. Hij gaf de zaak aan bij de Britse autoriteiten en hintte
op de betrokkenheid van de Yakuza.
Op 8 november gaf Olympus toe dat de bedragen
die betaald werden aan adviseurs bedoeld waren
om verliezen te verbergen die waren geleden op investeringen sinds het begin van de jaren ’90. Ondertussen heeft het schandaal gezorgd voor een keldering van
de koerswaarde van Olympus. Met een verlies van meer
dan 70 procent sinds Woodford naar de pers stapte staat
Olympus op de laagste koerswaarde in 16 jaar, wat een verlies
betekent van ruim zes miljard dollar op de beurs.
Cyberaanvallen op Japan
De afgelopen maanden kwamen uit verschillende landen berichten van cyberaanvallen. Ook Japan
had hieronder te lijden. Mitshubishi Heavy Industries, een van de grootste bedrijven binnen de Japanse wapenindustrie, reporteerde in augustus dat tachtig computers waren geïnfecteerd met een
virus. Hackers zouden vervolgens op jacht zijn gegaan naar gegevens over raketsystemen, onderzeeërs en onderdelen voor nucleaire reactoren. Eind oktober was het de beurt aan het Japanse
parlement. Op de computers van verschillende parlementsleden werden e-mails aangetroffen met
virussen, die mogelijk enkele wachtwoorden en andere informatie hadden buitgemaakt. Ook de
computers van Japanse ambassades in het buitenland zouden het doelwit zijn geweest van Japanse
hackers, zo meldden verschillende Japanse media. Omdat de buitgemaakte informatie werd verstuurd naar een in China gebaseerde server, een land dat al langer wordt beschuldigd van cyberspionage en cyberaanvallen op het buitenland, werd door Japanse media al snel met de beschuldigende
vinger naar China gewezen. De regering in Beijing ontkent echter alle betrokkenheid.
Fietsen op de stoep
Het leven voor de gemiddelde voetganger in Japan is niet makkelijk, want bij gebrek aan fietspaden

8.

太狸記・十二月号

kiezen veel fietsers ervoor om op de stoep te fietsen. Vooral in Tokyo heeft dit geleid tot relatief
veel ongelukken tussen fietsers en voetgangers, met 26 doden tussen januari en september 2011 als
gevolg. De politie heeft daarom op 28 oktober aangekondigd op bepaalde wegen in Tokyo paden
voor fietsers te markeren. Deze maatregel vormt onderdeel van een breder pakket aan initiateven
die moeten bijdragen in het terugdringen van ongelukken met fietsers. Hieronder valt ook nieuwe wetgeving
die aangeeft door wie en op welke stoepen er gefietst mag
worden. Een politieagent vertelde de Yomiuri Shinbun
echter dat men niet snel bang hoeft te zijn voor een boete.
Serieuze overtredingen daargelaten zal er enkel aan fietsers verteld worden dat ze op de weg moeten fietsen.
In maart dit jaar kwam vanuit Toyota al een voorstel om
250.000 kilometer aan fietspaden aan te leggen om bij
te dragen aan het terugdringen van ongelukken met fietsers. Dit zou een significante verbetering zijn in vergelijking met maart 2010, toen er op 1.2 miljoen
kilometer aan wegen in totaal 200 kilometer aan fietspaden gemarkeerd was.
Dalai Lama in Japan
Zijne Heiligheid Tenzin Gyatso, de veertiende dalai lama, heeft onlangs een tiendaags bezoek gebracht aan Japan. Hij bezocht de gebieden getroffen door de rampen in maart en ontmoette onder
andere politieke figuren in Tokyo. De 76-jarige spirituele leider woonde boeddhistische gedenkdiensten bij en gaf lezingen en persconferenties. Hij sprak nabij Fukushima zo’n duizend toeschouwers
toe en riep hen vooral op om te proberen zo optimistisch mogelijk te blijven. Ondanks de verschrikkelijke gebeurtenissen moet men trachten zo helder mogelijk tegen de zaken aan te blijven kijken en
proberen hun levens weer op te bouwen, aldus de dalai lama.
Verder gaf hij aan in principe niet tegen kernenergie te zijn wanneer het gebruikt wordt om sociaaleconomische kloven in ontwikkelingslanden te kunnen
overbruggen, bij gebrek aan andere efficiënte energiebronnen. In
Tokyo ontmoette de dalai lama enkele andere politieke figuren,
waaronder 長島昭久 (Nagashima Akihisa), een speciaal adviseur
van minister-president 野田 (Noda). Dit was echter geen officiële
samenkomst, de dalai lama heeft zich al jaren teruggetrokken
uit de politiek. De Chinese regering heeft niettemin sterk kritiek
geleverd op deze bijeenkomst, en Nagashima is dan ook op de
vingers getikt door zijn regering. Helaas weer een klein stapje
terug voor de langzaamaan verbeterende relatie tussen Japan en
China.
Akihito in het Ziekenhuis
De Japanse keizer 明仁 (Akihito) is op zondag 6 novermber opgenomen in het Tokyo University
太狸記・十二月号

9.

Hopital. Akihito, nu 77 jaar oud, had al een paar dagen koorts,
last van verkoudheid en vertoonde symptomen van bronchitis.
Het was niet heel ernstig en hij mocht eigenlijk vrijdag alweer
naar huis, maar moest toch nog een paar dagen langer onder toezicht gehouden worden vanwege een aanhoudende hoest. Tijdens
zijn absentie neemt zijn zoon kroonprins 徳仁 (Naruhito) zijn plichten en verantwoordelijkheden tijdelijk over. De keizer, die in
december 78 wordt, heeft in de afgelopen jaren al aardig moeten
minderen aan publieke verschijningen om gezondheidsredenen.
Hij is in 2003 geopereerd aan prostaatkanker, en had eind 2008
zwaar te lijden onder onder andere een maagbloeding en een hartritmestoornis. Wij hopen dat hij het snel weer goed maakt.
Meer Samurai op de Buis
Blijkbaar flink verontrust over het teruglopende aantal 時代
劇 (jidaigeki, een genre in de Japanse film) op de Japanse televisie, hebben vertegenwoordigers van het lokale bestuur van
de stad Kyoto een bezoekje gebracht aan drie grote commerciële tv-netwerken in Tokyo. In een geschreven verzoek pleitten
gouverneur 山田啓二 (Yamada Kenji) en burgermeester 角川大
作 (Kadokawa Daisaku) bij TBS, TV Asahi en TV Tokyo voor het
produceren van meer jidaigeki.
Jidaigeki is een algemene term voor films en series die zich afspelen in het verleden, en dan met name in de Edo-periode (16031868). Het grootste deel van de verhalen binnen dit genre richt
zich op de samurai in deze tijd. Kyoto is in principe de hoofdstad
voor de productie van jidaigeki in Japan, want hier zijn meerdere
studio’s gevestigd die gespecialiseerd zijn in het nabootsen van
het Edo-tijdperk.
Het geschreven verzoek werd beargumenteerd met de claim dat
jidaigeki essentieel zijn in het overbrengen van Japanse cultuur
naar de jeugd en de rest van de wereld. Ook Fuji TV en Nippon TV
zullen nog benaderd worden. Waarschijnlijk hebben ze in realiteit
echter weinig om zich zorgen over te maken. Jidaigeki zijn nog altijd zeer geliefd binnen (en buiten) Japan zoals de immens populaire jaarlijkse series van NHK elk jaar weer aantonen met geweldige kijkcijfers. • Door Bob Rambonnet & Nick Sint Nicolaas

10.

太狸記・十二月号

Zoals jullie allemaal weten heeft Tanuki een flink aantal commissies, zonder welke we niet zouden
kunnen functioneren als studievereniging. We zorgen voor een interactieve uitbreiding op de studie
van onze leden door middel van workshops, lezingen en uitstapjes. Sommige commissies zorgen
voor de activiteiten waarbij we een beetje kunnen bijkomen van alle studiestress zoals een filmavond,
borrel of feestje.
Eens in de vijf jaar heeft Tanuki echter een extra commissie: de lustrumcommissie. Zo ook dit jaar,
aangezien 2012 de alweer dertigste verjaardag van onze studievereniging inluidt. Wij zijn tot dusver
de minst zichtbare commissie geweest, maar achter de schermen zijn wij druk bezig met allerlei
zaken te plannen. De Tanuki vesten, waarin nu menig lid in rondloopt, waren slechts het topje van
de ijsberg. Bij deze nemen we de gelegenheid om en een tipje van de sluier op te lichten.
Natuurlijk: een alumnikai-sakeproeverij. In principe bedoeld als reunie voor alumni, maar de nieuwe generatie Tanuki-leden zijn hier natuurlijk ook van harte welkom. En ook voor liefhebbers van
sake natuurlijk. Zodat iedereen lekker uit kan kateren zal dit evenement plaats vinden op zaterdag
11 februari.
Spreekt voor zich: Een spetterend, enorm, fantastisch lustrumfeest, waar
we de precieze details van nog even lekker geheim gaan houden. Dit feest
zal in ieder geval plaatsvinden op vrijdag 17 februari in de 4 Reasons hier in
Leiden, dus noteer deze zeer belangrijke datum maar vast in je agenda en
als je geen kamer hebt, zorg dat je ergens kan blijven slapen. Het gaat het
waard worden.
Omdat we het zelf irritant vinden: vraagt jouw familie zich ook af wat het nou precies is wat je doet?
Weten ze het verschil niet tussen ‘Ni Hao’ en ‘Konnichiwa?’ Hoe vaak hoor jij de vraag “Wat kun je er
nu eigenlijk mee worden? Waarom studeer jij eigenlijk geen Chinees, dat is toch veel handiger nu?”
Of weet je kleine broertje niet eens waar Korea ligt? Al dit soort vragen worden beantwoord op een
speciale oudermiddag, waar je familie zelf onder andere een lesje Japans of Koreaans kan volgen.
Sowieso: een tweede verkoopronde voor de vesten. Omdat Tanuki dit gek genoeg nooit gedaan heeft:
een Hanami. Omdat het kan: een Tatanuki-Matsuri. Voor deze activiteiten geldt: details volgen zo
spoedig mogelijk. Hopelijk zien we jullie terug op een of zelfs meerdere van deze evenementen!
Groetjes, de lustrumcommissie. • Door Annette van Wanroij
Ben jij benieuwd naar de lustrumcommissie en/of andere commissies? Check tanuki.nl voor namen,
foto’s en contactgegevens!
太狸記・十二月号

11.

Ho eens, beste lezers! Graag zou ik jullie bij deze iets onder de aandacht willen brengen.
Wisten jullie al dat er een commissie bestaat speciaal om het programma van alle Bachelor- en Masterstudenten te monitoren? De Opleidingscommissie, of afgekort de OC, heeft als hoofdtaak het
programma van alle studenten van Japanstudies* in de gaten te houden en bespreekt dus de goede,
maar ook de zwakke punten van dit programma.
Wat zo speciaal is aan deze commissie is dat het niet alleen uit docenten bestaat, maar ook uit studenten. In andere woorden: dit is de enige commissie waar studenten hun mening over het programma kunnen uiten.
Onze commissie bestaat uit een vijftal docenten samen met een vijftal studenten uit alle jaren.
Deze leden vergaderen eens per maand over de gang van zaken van het onderwijsprogramma en
kijken hoe dit verloopt. Mocht er iets aan de hand zijn in het onderwijsprogramma, dan kan de OC
het Opleidingsbestuur informeren. Dit bestuur besluit uiteindelijk of er iets gaat veranderen in het
programma.
De vijf studenten zijn niet de enigen die hun eigen meningen kunnen uiten. Via hen kan de ‘normale’
student ook zijn of haar mening kwijt. Dit kan door de studenten-leden van de OC persoonlijk aan te
spreken, of een email te sturen naar oc.japans@hum.leidenuniv.nl. Dit e-mailadres wordt beheerd
door de een student-lid van de OC, namelijk de secretaris. Op deze manier kun je anoniem je mening
kwijt, zonder dat enig docent te weten komt wie je eventueel bent.
Uiteraard kun je ook alsnog je mening doorgeven aan een van de docentleden, als je niet zo snel op
je mondje gevallen bent. Vergeet dit dan natuurlijk niet op een normale en redelijke manier te doen.
Kritiek uiten mag, mits op een behoorlijke manier.
Waarmee kan je dus precies bij de OC terecht? Doordat zij zich bezighouden met het onderwijsprogramma, kun je bij hen terecht met alles wat hiermee te maken heeft. Bijvoorbeeld wanneer je het
niet eens bent met bepaalde lesstof, iets mist in de lesstof, of niet goed vind hoe een bepaalde docent
lesgeeft. Wanneer je persoonlijke en/of privéredenen hebt waarom je niet voldoende aanwezig kunt
zijn bij colleges of wanneer je problemen hebt met tentamens dan moet je naar de studieadviseur of
de examencommissie.
Ten allen tijde geldt dat de klachten of adviezen die je als student hebt representatief moeten zijn.
Dit houdt in dat niet alleen jij last ondervindt van een zeker probleem. Anders kun je beter eerst bij
jezelf gaan kijken of het probleem niet bij jou ligt. Zijn er meer studenten die ergens last van hebben

12.

太狸記・十二月号

(bijvoorbeeld zo’n 45 van de 100 studenten), dan kan de OC jullie problemen beter in behandeling
nemen en het misschien ook veranderen.
Nu hoeven studenten niet altijd het initiatief te nemen, want sinds kort is er een kleine verandering ingevoerd bij de OC. Sinds dit jaar heeft drs. Buijnsters het voorzitterschap overgenomen en
een nieuw idee ingevoerd. Onder het mom “Mosterd na de maaltijd” vullen de studenten dit jaar
niet alleen de evaluatieformulieren na de semesters in, maar ook tijdens de semesters zelf probeert
het OLC de communicatie met de studenten te bevorderen over hoe de colleges bevallen. Een van
de nieuwe manieren om dit te doen waren de vergaderingen met de studentassistenten op 17 en 23
november. Het OC probeert dus meer en meer de studenten te betrekken bij de opleiding!
Dus, wil je graag wat kwijt over het onderwijsprogramma dan kun je op een compacte manier en
met eventueel advies erbij dit naar de volgende e-mailadressen sturen:
Drs. Buijnsters:
m.m.e.buijnsters@hum.leidenuniv.nl
De studentsecretaris (bijvoorbeeld voor als je anoniem wil blijven):
oc.japans@hum.leidenuniv.nl
Je kunt natuurlijk ook altijd een van de leden van dit jaar aanspreken:
Docentleden: Studentleden:
Marc Buijnsters (Chair)
Lieke van Vroonhoven (MA)
Aya Ezawa
Bas Dashorst (BA3)
Erik Herber
Thomas Zijtveld (BA2; Secretaris)
Ewa Machotka
Bob Rambonnet (BA1)
Daan Kok
Tanja Hof (BA1)
En als laatste heb ik nog een oproep namens Drs. Buijnsters:
Probeer als student ook sneller naar een docent te stappen als je graag iets kwijt wil. Ze hebben
namelijk heus niet de intentie om je op te eten of te slaan. • Door Joleen Blom
*Koreastudies heeft ook een OC (red.)

太狸記・十二月号

13.

Naschoolse clubs en circles, ze zijn niet weg te denken uit het dagelijkse Japanse schoolleven. Ook
de opleiding Japanstudies heeft zijn eigen clubs: TFC Banzai, voor iedereen die een balletje hoog kan
houden, de Tanuki basketbalclub, voor iedereen die ervan houdt om een bal in het net te ‘dunken’ en
雷電 (Raiden), voor alle energieke mensen die houden van dansen en schreeuwen!

Dan heb ik het niet over zomaar dansen en schreeuwen, maar over よさこい(yosakoi)! よさこい, wat
was dat nou ook al weer? Ouderejaars herinneren zich vast nog wel het artikel van Melissa Costa
over よさこい dat in de 太狸記 van maart 2010 stond. De sjaarsjes hebben ons (雷電) vast wel gezien
op het Tanuki-kamp. Maar voor wie er nog steeds geen duidelijk beeld bij heeft; よさこい, een term
afgeleid van 夜さり来い (yosarikoi, ‘kom in de nacht’), is een vorm van Japanse festivaldans. Bij het
dansen wordt meestal gebruik gemaakt van 鳴子 (naruko, ‘kleppers’), maar ook waaiers, vlaggen,
doekjes en parasols zijn geliefde items om mee te dansen bij よさこい teams. Outfits variëren sterk,
het ene team draagt een stoere happi coat, terwijl het andere team kiest voor een elegant kimonoachtig gewaad. In よさこい zijn verschillende stijlen zichtbaar, maar wat is de ‘stijl’ van 雷電?
Bij 雷電 hebben we gekozen voor ‘stoer‘. Onze stijl is しっかり (shikkari, ‘strak’), de stijl die ook domineert bij de よさこい部 (yosakoibu, ‘yosakoi club’) waar ik bij zat tijdens mijn uitwisseling: 長崎大学
(Nagasaki Daigaku, ‘Nagasaki Universiteit’)’s 突風 (Toppuu, bovenstaande foto´s zijn van enkele
van hun optredens., rechts ben ik. 突風 is overigens zeker het youtuben waard!)
Ik ben niet de enige van 雷電 die in Japan bij een よさこい部 zat, Natascha Dames zat het jaar voor
mij bij 突風 en Alexandra van Kampen heeft in 別府(Beppu) ‘geyosakoi’d’ (ja, we hebben er een
werkwoord van gemaakt!) bij de groep よっしゃこい (Yosshakoi). Ook dit jaar zit een van de uitwisselingstudenten van Japanstudies aan de 長崎大学 bij 突風. Ze was begonnen met よさこい bij 雷電.

14.

太狸記・十二月号

Zelf proberen we zoveel mogelijk de kennis van onze Japanse 先輩 (senpai, ‘ouderejaars’) door te
geven. Inmiddels is de eerste generatie 雷電-leden geheel in staat om een sterke performance weg
te geven. Vooral de intensieve ソーラン節 (so-ranbushi), de alom bekende vissersdans, beheersen
wij nu tot in de puntjes. Ik had er in Japan altijd een soort van haat-liefdesrelatie mee, aan de ene
kant is de dans きつい (kitsui, ‘intensief, zwaar’), aan de andere kant is het een prachtige dans die
onder andere de basis vormt voor よさこい. Nu kan ik hem alleen nog maar met veel plezier dansen.
Wil jij zelf ook deze intensieve en stoere vissersdans leren, kom dan vooral naar onze workshop!
Deze staat op de planning voor het tweede semester. Of kom een keer meedansen met een reguliere training. Ook kan je een van onze leden aanspreken voor meer informatie; bijvoorbeeld Natascha Dames, Farah Nasri of mij! • Door Nadine Korebrits

太狸記・十二月号

15.

Mapping the Soul with Tablo.
Epik High is al jaren één van de parels van de Koreaanse hiphop-scene. Mastermind Tablo (echte
naam: 이선웅, Lee Seonwoong) had het zwaar te verduren het afgelopen jaar, doordat enkele fans
besloten de echtheid van zijn Stanford-diploma in twijfel te trekken. Na een enorm mediacircus en
intimidatie door fans verdween Tablo van het toneel om zichzelf en zijn familie te beschermen. Terwijl hij zich terugtrok heeft hij zich stukje bij beetje bij elkaar geraapt.
“Fever’s End” is het resultaat van Tablo die zich tot de muziek heeft gekeerd om zijn gevoelens en
gedachtes kwijt te kunnen. Het gunt ons een intieme kijk in het leven van een artiest die de dupe is
geworden van de jaloezie van fans. Tablo opent zijn hart voor ons en laat ons al zijn kanten zien: De
vechter, de artiest, de vader en gewoon de kwetsbare man Lee Seonwoong.
Het eerste nummer “집 (jib, ‘huis’)” laat al meteen zien hoe Tablo zich onderscheidt van andere
artiesten. Het is een fragiel nummer. Met een fantastische woordkeuze, een van de vruchten die
Tablo’s studie in Creative Writing heeft afgeworpen, worden hier Tablo’s diepe gevoelens op tafel
gelegd. Maar meer dan dat, is het een smeekbede. Het is een verzoek aan het publiek, een wake-up
call.v“This is my home. Leave me alone. Do not come in, anywhere but here.”
Samen met de indrukwekkende klassieke zang van Lee Sora, de zangeres voor dit nummer, heeft
Tablo een nummer gecreëerd wat meteen een diepe impact op je achter laat.
En dan is dit nog maar het eerste nummer van het album.
Maar even tussendoor; een goede featuring-artist kan het nummer maken of breken. Er is een reden
waarom veel rappers graag Bruno Mars willen hebben op hun singles. Hij zingt goed en de man heeft
al een grote groep fans, die de rapper dan ook wel zullen waarderen.
Toch heeft Tablo vrijwel niet voor bekende artiesten gekozen om mee samen te werken. Elk nummer
is een perfecte samenwerking en door artiesten te kiezen die niet heel bekend zijn, leren we nieuwe
stemmen kennen. Het enige nummer waar wel gekozen is voor een bekende artiest is, naar mijn
mening, het minste nummer van het album.
“Tomorrow” is een samenwerking met Bigbang’s Tae-Yang. Persoonlijk zou ik niet voor Tae-Yang
zijn gegaan. Het effect wat deze samenwerking creëert is hetzelfde als wat er gebeurt wanneer Bruno
Mars met iemand samenwerkt. De rapper wordt weggeblazen door de stem van de vocalist. In feite
steelt de vocalist met zijn stem en zijn reputatie binnen de muziekindustrie de show doordat alleen
zijn naam al meer mensen aanspreekt. Ondanks dat het een redelijk nummer is, wordt Tablo een
featuring-artist in zijn eigen nummer, en dit is jammer. Ook inhoudelijk valt het nummer tegen in
vergelijking met de rest van het album. Het is een redelijk ‘standaard’ nummer over liefdesverdriet
16.

太狸記・十二月号

en steekt in zijn simpliciteit af tegen de rest van de diepere nummers op het album. Toch is het niet
verwonderlijk dat hij “Tomorrow” samen met “나쁘다 (nappeuda, ‘slecht’)” als promotienummers
heeft gekozen. Door Tae-Yang’s stem en de simpel te verwerken songtekst is het een nummer wat
gegarandeerd een groot publiek zal aanspreken.
De andere single, “나쁘다 (nappeuda, ‘slecht’)”, volgt dezelfde lijnen als “Tomorrow” daar waar het
gaat om de inhoud van de tekst. Het is echt wel een van Tablo’s diepere nummers, over de gevaren
van liefde, en het hield mij beter vast dan “Tomorrow”. De stem van진실(Jinsil, Truth) die hier als
featuring-artist optreedt, is zacht en fragiel, wat het nummer een bepaalde sfeer geeft die het prettig maakt om naar te luisteren. De sterke beat houdt de kracht in het nummer, die de krachtige rap
mooi bijstaat. Het is niet het meest indrukwekkende nummer op het album, maar het is een mooi
intermezzo tussen de stukken autobiografisch materiaal en de open brieven naar de maatschappij.
Deze Stanford alumni weet wat te doen met woorden en schaamt zich er niet voor om verbaal wat
klappen uit te delen in zijn nummers. “Trace – 출처(chulcheo, ‘bron’)”, drukt ons met onze neus op
onze eigen decadentie in een kapitalistische maatschappij. We nemen eigenlijk heel erg veel lief in
ons leven: Technologie, eten, een dak boven ons hoofd etc. Niets is gratis, claimt Tablo, en na zijn
redevoering over onze verwendheid als burgers in eerste wereldlanden, stond ik persoonlijk toch
wel even met mijn mond vol tanden. Op een uiterst eloquente manier wist hij me duidelijk te maken
dat voor elk ding wat ik gebruik, iemand anders heeft moeten zwoegen en dat ik daar eigenlijk nooit
over heb nagedacht. “All the people who are inconvenienced for my comfort, thank you. And I’m
sorry.” Een diep en inspirerend nummer.
Verrassend, en toch niet, is Tablo’s “Dear TV”. In vloeiend Engels, spreekt hij over de invloed van de
media op ons dagelijks leven. We worden dagelijks geconfronteerd met geweld en vreselijke dingen
tot aan het punt waar we gevoelloos worden. Het nummer lijkt qua opbouw en tekst op “Butterfly
Effect,” een andere solo van Tablo die uitgegeven werd op Epik High’s single “Lovescream” en het
is minstens net zo sterk.
Elk nummer op “Fever’s End” verdient wel een essay, omdat er te veel is om over te praten. Tablo
slaagt er perfect in om zijn gevoelens, zijn gedachten en zijn herinneringen over te brengen en dit
te verpakken in een nummer wat je graag nog een keertje draait. Er is een lekkere afwisseling tussen nummers die verdrietig zijn, nummers die meer boosheid uitstralen en liedjes die vol hoop zitten. Het is een rollercoaster-ride vol emoties met briljante muziek. Ze zeggen dat een boek pas een
goed boek is als je het even moet neerleggen om dingen te verwerken en “wow” te mompelen. Ik
heb meerdere malen even moeten pauzeren om de nummers van dit album te overdenken. “Fever’s
End” is rauw, eerlijk en magnifiek. Tablo houdt ons een spiegel voor, maar kijkt er zelf in mee. •
Door Kayleigh Herbrink.

太狸記・十二月号

17.

Chrno Crusade
Chrno Crusade speelt zich af in New York, 1920. De hoofdpersoon, Rosette Christopher, is een exorcist van het Magdalena klooster. Met hulp van haar vriend, de demon Chrno, vecht ze tegen slechte
demonen. Samen zijn ze ook op zoek naar het broertje van Rosette, Joshua, die ontvoerd is. Maar
Chrno moet zelf aardig oppassen, want hij wordt als verrader gezien door de andere demonen. Deels
doordat hij samenwerkt met de mensen, maar hij schijnt nog meer gedaan te hebben, voordat hij
Rosette had ontmoet, waardoor de andere demonen achter hem aanzitten. Rosette zelf is daardoor
ook in gevaar, en daarmee het hele klooster!

Dat is heel kort verteld waar het verhaal over gaat. Natuurlijk gebeurt er nog een heleboel meer, ze
ontmoeten ook nog veel andere mensen (en demonen), maar ik wil niet te veel verklappen. Uit dit
kleine beetje informatie heb je waarschijnlijk al wel één interessant ding ontdekt: waarom zouden
een exorcist en een demon samenwerken? Dat is precies waar deze anime over gaat! Namelijk, dit
verhaal gaat over de liefde tussen een mens en een demon. Wat dat betreft lijkt het plot wel een
beetje op Romeo en Julia, want dit gaat ook over een verboden liefde. Nu moet je niet gaan denken
dat deze anime een superromantisch liefdesverhaal is. Natuurlijk is het dat gedeeltelijk wel, met
genoeg romantische scenes tussendoor, maar er zit ook de nodige actie in deze anime! Wat verwacht
je anders, met een demonen-bestrijdend klooster?
Nu wil je natuurlijk weten of deze anime wel echt het kijken waard is. In mijn ogen is dat zeker zo,
maar ik zal proberen om ook jullie hiervan te overtuigen. Allereerst is deze anime het kijken waard
omdat er voor ieder wat wils is. Chrno Crusade heeft namelijk dramatische scènes, romantiek, spannende gevechten, magie, prachtige engelen en afschuwelijke monsters, luchtige scenes met grappige
momenten waardoor je dubbel ligt en scenes waar de tranen in je ogen opwellen. En dat is niet het

18.

太狸記・十二月号

enige! Het plot van Chrno Crusade is ook geweldig goed uitgedacht. Wat lijkt te beginnen als een
simpel verhaal wordt steeds verder uitgediept, de personages ontwikkelen zich en hoe meer je naar
het einde gaat, hoe serieuzer het wordt. De serieuze momenten worden vaak afgewisseld met humor,
dat houdt het wat luchtiger en maakt het niet saai, maar de grote finale aan het einde is natuurlijk
niet iets waar je grappen over maakt! Om over het einde even door te gaan, de anime laat je met best
nog wat vragen achter aan het eind. De anime eindigt ook totaal anders dan de manga. Daarom kan
ik iedereen van harte aanraden om na de anime te hebben gezien, ook zeker de manga te lezen, die
geeft wat meer uitleg en heeft naar mijn mening een beter einde.
Al is het verhaal nog zo goed, als de anime er niet uit ziet heb je daar natuurlijk niets aan. Gelukkig
zijn de tekeningen en animaties in Chrno Crusade van hoog niveau. Dat is op zich iets wat je wel kan
verwachten, want deze anime is gemaakt door Gonzo Digimation, die bekend staat om goede animaties (Afro Samurai, Black Cat, Full Metal Panic). Vloeiende bewegingen met kleurrijke en gedetailleerde tekeningen zijn een genot om naar te kijken! Doe daarbovenop nog geweldige voice actors en
goede achtergrondmuziek en je hebt wat mij betreft een goede anime!
Ik vond vooral het verhaal mooi aan deze anime, want het gaat over echte vriendschap, over vertrouwen, over de sterke band tussen Chrno en Rosette. Je kunt je heel goed inleven in de gevoelens van
de personages, mede door de levendige uitdrukkingen die ze hebben (wat we natuurlijk wel gewend
zijn van anime). Je kunt merken dat er goed is nagedacht over het karakter, het verleden en het uiterlijk van de personages, waardoor het nog leuker wordt om deze anime te kijken.
Ik zou zeggen, geef deze anime (en ook de manga) een kans. Ik kan bijna met zekerheid zeggen dat
je niet teleurgesteld zult worden!
Over de personages
Chrno: De rustige en vriendelijke demon met het duistere verleden, die zijn fouten wil rechtzetten.
Rosette: Het ietwat onhandige, maar altijd behulpzame meisje. Ze weet hoe ze voor zichzelf moet
opkomen en is moedig en sterk.
Azmaria: Het schattige en verlegen meisje die haar engelenkrachten kan oproepen met haar
prachtige zangstem. Ze kan soms erg koppig zijn en blijkt later in het verhaal ook aardig wat pit te
hebben.
Joshua: Het broertje van Rosette. Wat er met hem gebeurt is en hoe het voor hem afloopt kan ik
niet vertellen, dan verraad ik te veel van het verhaal!
Aion: De slechte demon met de grootse droom om de wereld in het verderf te storten. Zullen zijn
plannen slagen of kunnen Chrno en Rosette hem stoppen? • Door Jorine Groenendijk

太狸記・十二月号

19.

Afgelopen september was het tijd voor alweer de zesde editie van Camera Japan; het enige echte
Japan-only filmfestival in Rotterdam. Naast het vertonen van meer dan twintig films werden er ook
dit jaar vele andere activiteiten verzorgd; van lekkere Japanse hapjes en shiatsu-workshops (een
Japanse massage) tot diverse muzikale optredens. Helaas is het als fulltime student onmogelijk om
alles te zien en te doen, maar hier is in ieder geval een kleine greep uit de aanwezige films.
恋の罪 (Koi no tsumi, ‘Guilty of Romance’)
De nieuwe film van ‘Love Exposure’s 園子温 (Sono Shion). Waar hij het in die film nog relatief
familievriendelijk hield, is dat hier zeker niet het geval. De film gaat over een timide huisvrouw
genaamd Izumi die een eentonig maar content leventje
leidt. Ze is getrouwd met een succesvolle schrijver, die
van ’s ochtends tot ’s avonds van huis is om hard te werken. Ondertussen is zij de perfecte huisvrouw. Toch krijgt
ze op een gegeven moment zin om iets nieuws te doen,
en voelt zich gevleid wanneer ze een aanbod krijgt voor
modellenwerk. Vanaf dit punt loopt de situatie beetje bij
beetje uit de hand en ontdekt Izumi haar duistere kant.
Ze eindigt in de prostitutie, omgeven door krankzinnige onderwereldfiguren, en de zaak escaleert vervolgens
volledig. ‘Guilty of Romance’ voelt een beetje als een
herhalingsoefening voor Sono, al dan niet met een meer
seksuele insteek dan anders. Zijn kenmerkende cinematografie, zwarte humor, en duistere thema’s maken
de film het zien zeker wel waard, maar misschien wordt
het eens tijd om iets luchtigers te gaan proberen.

Redline
Een anime over autoraces in de ruimte, toen ik die beschrijving zag leek het me eerlijk gezegd helemaal niks. Toen zag ik echter de grote namen die er aan meewerkten en moest en zou ik hem zien.
Het script komt van 石井克人(Ishii Katsuhito), regisseur van het compleet gestoorde ‘Funky Forest’
(Youtube it!). De stem van de hoofdpersoon wordt verzorgd door Japan’s topacteur 浅野忠信 (Asano
Tadanobu) bekend uit o.a. ‘Ichi the Killer’, ‘Mongol’ en ‘Vital’. Het plot is amper noemenswaardig,
waar het in deze film om draait is non-stop over-the-top actie en vette animatie, en daar is het zeker
in geslaagd.

20.

太狸記・十二月号

(Taiyô wo nusunda otoko, ‘The Man Who Stole
the Sun’)
‘‘The Man Who Stole The Sun’ (1979) gaat over een
natuurkunde leraar die besluit zijn eigen atoombom
te maken en de regering er mee te chanteren. Niet
echt met een masterplan in zijn hoofd of iets dergelijks, aanvankelijk weet hij zelf niet eens wat hij precies wilt. De film neemt zichzelf dan ook niet altijd
even serieus en voelt soms aan als een soort satire
met zwarte humor. ‘The Man Who Stole the Sun’ laat
zich naar mijn idee gemakkelijk in tweeën splitsen;
het eerste (en naar mijn idee vermakelijkste) deel
van de film richt zich op het hoofdpersonage zelf en
is aardig ‘losjes’ vooral ook qua montage. Het tweede
deel focust op het kat en muis spel met het politieteam dat achter hem aan zit, en voelt iets meer rigide
en standaard. Ik heb me geen moment verveeld en
het einde beviel zonder twijfel. Een typisch vergeten
pareltje uit de jaren ‘70, zeker de moeite waard.
Gantz & Gantz 2: Perfect Answer
Velen zijn misschien al bekend met Gantz, de redelijk
populaire manga- en animeserie. Dit is de tweedelige
live-action verfilming van het verhaal. De hoofdpersoon is student Kei. Door een ongeluk komen hij en
een oude vriend om het leven en worden wakker in
een afgesloten appartement met een stel vreemden.
Midden in de kamer bevindt zich een grote zwarte bal.
Deze bal voorziet hen vervolgens van wapens om op
buitenaardse wezens te jagen, als ze lang genoeg overleven en genoeg punten verzamelen kunnen ze hun
oude levens terug winnen. Ik zelf heb alleen in een
ver verleden de anime gezien, al heb ik gehoord dat
de manga beter schijnt te zijn. Naar mijn idee zijn de
films vrijwel gelijkwaardig aan de anime. Het is een
origineel en boeiend verhaal, al valt aan de uitwerking misschien het een en ander op te merken. Met je
verstand op bijna-nul is het desalniettemin een vermakelijk geheel voor nieuwkomers en bekenden met
de franchise.

太狸記・十二月号

21.

Heaven’s Story
WOW! Waar te beginnen, waar te beginnen, waar te beginnen. Deze film knalt zo mijn top 5 favoriete films aller tijden binnen! Het hoofdthema van Heaven’s Story is wraak. Wanneer ze nog een
klein meisje is wordt Sato’s familie vermoord. Per toeval ziet ze een persconferentie van Tomoki,
een man wiens vrouw en pasgeboren kind ook vermoord zijn, door een minderjarige. Op live televisie zweert Tomoki dat hij de dader eigenhandig zal straffen zodra deze vrij komt. Sato voelt een
ontzettend sterke band met deze man die ze niet kent, hij maakt namelijk hetzelfde door als zij. De
moordenaar van Sato’s familie is echter al overleden en zij zelf zal dus geen wraak kunnen nemen.
Zo wordt Tomoki’s wraak ook het hare en wordt zijn gelofte haar houvast in het leven terwijl ze
opgroeit. Vele jaren later heeft Tomoki geprobeerd weer een leventje op te bouwen en het verschrikkelijke verleden te verdringen. Maar dan wordt hij op een dag geconfronteerd door Sato, die hem
informeert dat de moordenaar van zijn gezin is vrijgekomen en hem herinnert aan zijn gezworen
wraak.

Dit hoofdplot wordt afgewisseld met segmenten van verdieping in zijpersonages, wat in weinig films
zo verrijkend werkt als hier. We krijgen een zorgvuldig uitgewerkt en compleet beeld van iedereen
die beïnvloed wordt door Sato’s wraaklust. Deze film is het meest indrukwekkend in zijn psychologische diepgang en overweldigend drama, maar daarnaast is het ook nog eens prachtig geschoten. Het speelt zich voornamelijk af in mooie gebieden buiten de grote steden, met als hoogtepunt
ongetwijfeld het verlaten betonnen skelet van wat ooit een dorp was. Heaven’s Story voelt achteraf
als een tiental films in één, wat zorgt voor een ongekend waardevolle ervaring. Je moet er alleen wel
iets voor over hebben, hij duurt namelijk 278 minuten! • Door Nick Sint Nicolaas

22.

太狸記・十二月号

1.
Japan is het enige land ter wereld met een keizer.
Zijn naam is Akihito, en hij is met december 1933 als zijn bouwjaar al weer bijna 78. Net zoals in Nederland heeft de monarch echter weinig politieke invloed, en heeft hij vooral een symbolische waarde
voor het Japanse volk. Dit betekent niet dat hij net als Beatrix in het wilde weg lintjes doorknipt. Wel
maakt hij zo nu en dan zijn opwachting bij diplomatieke aangelegenheden, en calamiteiten zoals de
aardbeving en tsunami van maart dit jaar. Verder heeft Akihito eigenlijk maar weinig bezigheden,
behalve dat hij zich net als zijn vader sterk interesseert in mariene biologie.
2.
Sushi is misschien wel het bekendste Japanse voedsel.
Maar Japanners eten het bijna nooit. Voor Japanners is sushi misschien van grote culturele waarde, maar is lang niet het enige nationale gerecht. Vanwege diens verfijndheid in kooktechniek en
smaak is sushi eigenlijk iets heel exclusiefs, of althans dat dient het
te zijn. Niet te vergelijken met AH- of Shabu Shabu-sushi dus. Veel
laagdrempeliger maar ook veel goedkoper zijn ラーメン (ramen) en
Japanse カレー (karee, ‘curry’), die overigens beide hun oorsprong
hebben in het buitenland. In de loop van de geschiedenis heeft Japan deze gerechten geïmporteerd en geassimileerd tot de “Japanse” vorm waarin we ze nu kennen.
3.
In de steden is het op straat is het niet toegestaan om lopend te eten of te roken.
Dit is omdat beide acties afval opleveren, plastic verpakkingen of etensresten en sigarettenpeuken.
Als je in Japan bent geweest, weet je dat er in het straatbeeld van grote steden maar weinig vuilnisbakken zijn. Aan de ene kant is dit vervelend als je iets bij je hebt dat je wilt weggooien, maar aan
de andere kant dwingt dit mensen te eten in de buurt van prullenbakken en te roken in de buurt
van asbakken. Wél met je rug naar de straatkant toe, om zo overlast naar andere mensen toe zo veel
mogelijk te beperken.
4.
In niet alle hentai gaat het over tentakels.
Dit is binnen Japanologen-kringen maar vooral daarbuiten een misverstand waar men zich te vaak
schuldig aan maakt. Om het nog sterker te brengen: materiaal dat met tentakels te maken heeft is
maar een hele klein subgenre binnen het grote spectrum. Het is zaak te weten dat wat wij hentai noemen in Japan meer onder de noemer エッチ (ecchi, ‘H’ van hentai, volgens de Japanse transliteratie)
valt. Het woord hentai komt van 性欲変態 (seiyoku hentai, ‘abnormal sexual desire’), een term uit
ergens in 1910. Na de Tweede Wereldoorlog begonnen blaadjes hier wat meer mee te doen. Door
de ontwikkelingen binnen pornografie sedertdien werd het woord ecchi geboren als neologisme en
begon in de loop der tijd te maken te krijgen met alles wat met seks te maken had.
太狸記・十二月号

23.

5.
Voor elke 23 Japanners is er één vending machine.
Deze automaten of 自動販売機 (jidouhanbaiki) zijn werkelijk een onmisbaar verschijnsel in het Japanse straatbeeld; op elke hoek van de straat is wel een automaat te vinden dat blikjes drinken of
sigaretten verkoopt. Maar het blijft niet bij deze artikelen. Andere veel voorkomende automaten zijn
ticketmachines in dienst van restaurantjes. Men kope een ticket met daarop het gewenste gerecht,
geeft dit binnen aan de kok en dinner is served. Maar het kan ook bizar worden, met artikelen zoals
gefrituurd voedsel, gedragen ondergoed, pornoblaadjes, of zelfs iPods. En deze automaten werken
altijd. Waarom vending machines? Ze zijn een goedkope manier om lokaal spullen aan de man te
brengen zonder dat daar personeel aan te pas komt. Bovendien zijn ze in staat snel de drukke Japanner met een dynamisch leven van dienst te zijn. Net zoals de snackmuur van de FeBo dat kan.
6.
Mondkapjes dragen in de grote steden is gezond.
Tenminste dat is wat Japanners schijnen te denken. Op plaatsen als de trein of gewoon op straat
tref je in een stad als Tokyo heel veel mensen aan met een mondkapje op. Dit heeft een aantal redenen. Ten eerste bescherm je jezelf tegen de smog en de bacteriën. Het laatste ligt voor de hand
vanwege de ontzettend hoge bevolkingsdichtheid. Maar wat een belangrijkere reden is, is dat ze het
juist dragen om te voorkomen zélf bacteriën of bacillen te verspreiden. Zeker als die verkouden is,
wil een Japanner je niet aansteken met zijn of haar virussen. En als laatste biedt een mondkapje
vanzelfsprekend een zekere anonimiteit, omdat zo’n ding je halve gezicht bedekt.
7.
Elke Japanner houdt van kawaii.
Het magische Japanse woord かわいい (kawaii, ‘schattig/aandoenlijk’) verovert inmiddels de
wereld. Als je in Japan bent blijkt het dan ook werkelijk te domineren. Het lijkt alsof de Japanner niks anders prefereert, en dat de marketing niet zonder kan. Zelfs de overheid gebruikt veel
tekenfilmachtige mascottes. Wat begonnen is als een rond handschrift met hartjes in de jaren 70, is
uitgegroeid tot een leefstijl. Kawaii-heid kan zich manifesteren op vele manieren, maar waar het op
neer komt is dat gedrag of dingen kinderlijk zijn. Er zijn verschillende theorieën waarom Japanners
(met name adolescente vrouwen) dit nastreven, maar een voorname theorie is dat iemand niet volwassen wil worden. En wat doe je dan? Je ontwikkelt een voorliefde voor Hello Kitty, gedraagt jezelf
als een kleuter, en affilieert jezelf alleen met alles wat roze en zoet is. • Door Robert Beers

24.

太狸記・十二月号

8.
Boogschieten is een populaire sport in Zuid-Korea
Als je aan populaire sporten in Zuid-Korea denkt, dan denk je waarschijnlijk als eerste aan Taekwondo. Wat weinig mensen weten is dat boogschieten in Zuid-Korea ook heel populair is. Zuid-Korea scoort op de Aziatische Spelen, op het gebied van boogschieten, vaak hoog. Daarnaast kent ZuidKorea een traditionele variant van boogschieten, 국궁 (Guk Gung) genaamd. Deze variant wordt
tot de martial arts gerekend, net zoals Taekwondo. Bij 국궁 wordt gebruik gemaakt van traditionele
bogen en pijlen. Traditionele bogen zijn gemaakt van hoorn of glasvezels en traditionele pijlen van
bamboe of koolstof. Koreaans traditioneel boogschieten kent negen waarden die te vergelijken zijn
met de waarden van de 화랑 (Hwarang, ‘een sociale groep van getalenteerde jonge mannen’) uit de
Shilla dynastie. Deze waarden worden ook voorgelezen bij een traditionele wedstrijd.
9.

Ook Korea heeft traditionele kleding

Elke cultuur heeft zijn eigen traditionele klederdracht. De
traditionele kleding van Korea heet 한복 (Hanbok) in ZuidKorea en 조선 옷 (Chosŏn ot) in Noord-Korea. Deze kleding kenmerkt zich door felle kleuren, simpele lijnen en het
ontbreken van zakken. De 한복 voor vrouwen bestaat uit een
저고리 (chŏkori, ‘een kort jasje’) en een 치마 (chima, ‘een
lange wijde wikkelrok’). De traditionele kleding voor mannen bestaat uit een 바지 (baji, ‘een ruime broek die rond de
enkels dicht wordt geknoopt’) en ook een kort jasje. Deze
traditionele kleding werd al gedragen nog voor de periode
van de Drie Koninkrijken, namelijk rond 300 voor Christus.
Tegenwoordig wordt het slechts gedragen op traditionele
feestdagen of bij speciale gelegenheden. Varianten worden
ook gedragen, met een langer jasje bijvoorbeeld.
10.
De sauna
In Korea is naar de sauna gaan een populair uitje voor gezin of vrienden. In de Koreaanse sauna, 찜
질방 (Jjimjilbang) genoemd, zijn verschillende faciliteiten aanwezig, waaronder sauna’s, douches,
relaxkamers met vloerverwarming, jacuzzi’s, fitnessruimtes, karaokeruimtes, snackbars, verhitte
zoutkamers en ijskamers. Veel 찜질방 zijn ingericht naar een thema. Op 제주 도 (Cheju-do) is er
een met het thema koffie, die een koffiebad heeft. Een populaire snack bij het bezoek aan zo’n sauna
is 삶은 계란 (salmŭn gyeran, ‘gekookt ei’) en een populair drankje is 식혜 (sikhye, ‘gekoelde zoete
rijstdrank’). Veel van deze sauna’s zijn 24 uur lang open, zeven dagen per week. • Door Maria van
der Linden
太狸記・十二月号

25.

Het eiland Taiwan heeft in de afgelopen eeuwen blootgestaan aan invloeden van allerhande culturen: de oorspronkelijke bewoners zijn Austronesisch, en in de koloniale tijd trok het eiland de
aandacht van allerhande Europese mogendheden. In de Qīng-dynastie werd Taiwan administratief
onderdeel van het Chinese keizerrijk, om niet al te veel later juist weer bezet te worden door de
Japanners. Tegenwoordig is het eiland onder de de facto controle van de Republiek China, maar je
ziet en hoort overal nog sporen van deze rijke culturele geschiedenis. Op Taiwan ia nog veel meer
moois te ontdekken dan deze tien aspecten, dus breng het eiland eens een bezoek wanneer je weer
in het Oosten bent. Het zal je niet teleurstellen.
1. 臭豆腐 (Chòu dòufǔ)
Wie aan Peking denkt, denkt aan verrukkelijke eend. Wie aan de Zuid-Chinese provincie Sìchuān
denkt breekt het zweet al uit (ze zijn er nogal fan van chilipepers). Maar Taiwan staat bekend om
een hele andere culinaire delicatesse: dé Taiwanese snack pur sang is chòu dòufǔ, oftewel ‘stinky
tofu’. En het gerecht maakt zijn naam meer dan waar. De eerste keer dat ik het rook, dacht ik dat er
ergens een riool overstroomd was. Maar zet jezelf over de geur heen en neem een hap; velen vinden het verrassend lekker.
2. Karaoke en hot springs
Taiwanezen zijn ontzettend fan van karaoke. Ze hebben het tot een nationale sport verheven, en
overal staan gebouwen die op sjieke hotels lijken, zowel van buiten als van binnen. Hier staan
echter geen bedden in, maar gigantische plasmaschermen en oorverdovende audio-installaties.
Andere gebouwen die sjieke hotels lijken te zijn hebben evenmin bedden, maar wel jacuzzi’s: de
zogenaamde Taiwanese ‘hot springs’.
3. Toren van Babel
De oorspronkelijke bewoners van Taiwan spreken Austronesische talen, en wetenschappers
geloven zelfs dat de Austronesische taalfamilie hier haar bakermat heeft. Op het eiland worden
verder verschillende Chinese dialecten gesproken: Mandarijn, maar ook Mǐnnánhuà en Kèjiāhuà.
Vooral van de laatste twee bestaan er op het eiland ook weer verschillende varianten. Ouderen
spreken tenslotte vaak nog vloeiend Japans, een overblijfsel uit de Japanse tijd. En natuurlijk
wordt er ook Engels gesproken, op steeds hoger niveau.
4. Mooie stranden
Het zuiden van Taiwan is een heerlijk tropisch gebied, met mooie stranden en kristalhelder water.
Je kunt er snorkelen, duiken, of gewoon liggen zonnen. De volgende ochtend kun je vroeg opstaan
en een berg beklimmen - of gewoon weer op het strand gaan liggen. Need I say more?
26.

太狸記・十二月号

5. Tempels en traditionele cultuur
De Culturele Revolutie die Máo Zédōng in de jaren 1960 ontketende is voorbijgegaan aan Taiwan, en dat zie je terug in de rijke religieuze cultuur van Taiwan. Vaak eeuwenoude tradities zijn
hier niet doorbroken, en het eiland staat vol prachtige tempels en kloosters die nog altijd worden
gebruikt. Een schril contrast met het vasteland, waar ze vaak zijn verworden tot dure toeristenattracties.
6. Jungle - niet alleen stad
Taiwan heeft prachtige stukken dichtbeboste jungle waarin je kunt hiken, groene gebieden waar
thee wordt verbouwd, voormalige vulkanen die je kunt beklimmen, hot springs midden in de jungle, prachtige meren en diepe canyons.
7. 台灣啤酒 (Táiwān píjiǔ) in een 熱炒 (rèchǎo) restaurant
Een bezoek aan Taiwan is niet compleet zonder een bezoek aan een 熱炒 (rèchǎo), een bijzonder
luidruchtige combinatie van restaurant en kroeg waarin het Taiwanese sociale leven plaatsvindt.
En hoewel schone jongedames in weinig verhullende kledij je ervan zullen proberen te overtuigen een Budweiser te nemen, moet je toch echt Taiwan’s lokale bier proberen. Het heet simpelweg Táiwān píjiǔ, ‘Taiwanees bier’, en het past perfect bij de gerechten die in rèchǎo-restaurants
worden geserveerd. Zorg er wel voor dat je de volgende ochtend niet al te vroeg op hoeft te staan.
8. Koloniale verleden
Vele Europese mogendheden hebben in de koloniale tijd geprobeerd Taiwan onderdeel te maken
van hun overzeese rijken. Zo ook de Nederlanders. De zuidelijke stad 台南 (Táinán) heeft nog vele
gebouwen uit deze tijd, waaronder een oud VOC-fort en zelfs nog ergens een verdwaalde windmolen. Maar ook rond Taipei zelf vind je allerhande Westerse invloeden, vooral in het voormalige
vissersdorpje 淡水 (Dànshuǐ). Hoogtepunten, letterlijk en figuurlijk, zijn het voormalige Britse
consulaat en de douanepost, die bijzonder mooi bewaard zijn gebleven.
9. Vriendelijk
De Taiwanezen zijn bijzonder gastvrij - hun 熱情 (rèqíng , ‘warmte’) is een punt van nationale
trots. Als gast kun je er weinig fout doen, en je zult altijd warm worden onthaald.
10. High-tech sector
Taiwan heeft een moderne high-tech sector, die een belangrijke rol speelt in de productie van consumentenelectronica wereldwijd. Zo worden vrijwel alle Apple-producten gemaakt door Taiwanese bedrijven, al dan niet in fabrieken op het goedkopere vasteland. Maar HTC, de smartphonefabrikant die de Europese markt in rap tempo aan het veroveren is, is ook Taiwanees. En de grote
computerfabrikanten Asus en Acer hebben ook hun thuisbasis op dit mooie eiland, dat dus niet
alleen traditionele cultuur en mooie natuur heeft: het is tegelijkertijd een belangrijke speler in de
21e-eeuwse economie. • Door Daan van Esch

太狸記・十二月号

27.

Sinds de laatste paar decennia is de Zuid-Koreaanse economie uitgegroeid tot een echte wereldeconomie. Daarnaast heeft Korea, door middel van de 한류 (hallyu, ‘Koreaanse golf’), zichzelf op de kaart
gezet en is herkenbaar geworden voor de rest van de wereld. De 한류 was oorspronkelijk een initiatief van de overheid om toeristen naar Korea te trekken. De Koreaanse entertainmentindustrie heeft
die rol voor het grootste deel op zich genomen. De positie van Korea ten opzichte van het buitenland
en de populariteit van de Koreaanse entertainmentexport heeft ongetwijfeld invloed gehad op het
land zelf. Vooral de tienerpopulatie van Korea, die toch al behoorlijk onder druk staat, heeft moderne
ideeën over schoonheid en een vaak ongezonde obsessie met plastisch chirurgische mogelijkheden.
Middelbare scholieren in Zuid-Korea, 고등학생 (godŭng haksaeng, ‘high school studenten van 1518 jaar’) genaamd, volgen veel meer school dan middelbare scholieren in Nederland doen. In Korea
zijn ze gemiddeld 16 uur per dag bezig met studeren. Voor veel scholieren is er naast school dan ook
niets. Na school maak je huiswerk. Tijd voor hobby’s is er niet of nauwelijks. De prestatiedruk is zo
hoog dat het regelmatig scholieren tot zelfmoord aanzet. Daarnaast accepteren Koreaanse ouders
veel minder snel de tekortkomingen van hun kinderen dan Nederlandse ouders dat doen, wat als
gevolg heeft dat de prestatiedruk alleen maar toeneemt wanneer de gewenste resultaten uitblijven.
Koreaanse scholieren werken gedurende hun 3 jaar van high school toe naar een groot examen
dat 수능 (sunŭng) genoemd wordt. Dit examen wordt slechts één keer per jaar afgenomen onder
derdejaars en is niet herkansbaar. Het examen bestaat uit een aantal vakken en duurt zo’n 9 uur
om te maken. Hoewel het niet verplicht is om high school te volgen, rondt zo’n 85% procent van de
scholieren high school af met het examen, om door te mogen studeren aan een universiteit. Op de
dag van het grote examen wordt er nationaal rekening met de deelnemers gehouden. Op de dag van
de수능 gaan volwassenen later naar hun werk om files te voorkomen, scholieren die laat zijn worden
door de politie naar school gebracht, moeders bidden in de tempels of aan de hekken van school en
eerste- en tweedejaars moedigen hun voorgangers aan. Voor veel Koreaanse scholieren staat of valt
hun toekomstdroom met de uitslag van de 수능.
Alsof het examen nog niet genoeg stress oplevert maken veel Koreaanse scholieren zich druk over
nog iets compleet anders; uiterlijke schoonheid. Een onderwerp waarover beide seksen zich druk
maken overigens. Meisjes praten er wel makkelijker over en zijn er onder elkaar meer mee bezig.
Door de verwesterlijking zijn de schoonheidsidealen van veel Koreanen enorm veranderd. Er is een
soort uniform schoonheidsidee ontstaan. Grote ogen, een spitse neus, een smal gezicht, een bleke
huid, lange benen en een slank figuur; als je dat hebt ben je mooi. Dit in tegenstelling tot de westerse
idealen, die veelal persoonlijke smaak betreffen en niet slechts één plaatje nastreven. Veel Koreanen
28.

太狸記・十二月号

voldoen echter niet aan hun uniforme schoonheidsideaal, aangezien het een afspiegeling is van hoe
westerlingen eruit zien.
Hetgeen waarover Koreaanse scholieren het meest stressen en tegelijk het meest over dromen is het
hebben van 싸꺼풀 (ssakkŏpul, ‘plooien,’ oftewel dubbele oogleden). Er wordt in Zuid-Korea zelfs
speciale 싸꺼풀-lijm verkocht, waarmee je een plooi in je oogleden kunt ‘lijmen’. Dit wordt overigens niet massaal gebruikt.
Als het grote examen gemaakt is en de resultaten goed zijn, dan
wordt er flink op gedronken. Ook worden er dan vaak afspraken
bij de plastische chirurg gemaakt. Zelfs Koreanen die van zichzelf
beslist niet lelijk zijn gaan door de westerse invloeden onder het
mes. De traditioneel Koreaanse schoonheid is niet mooi genoeg
meer. Bovendien wordt in Korea meestal pas na het slagen van
de 수능 begonnen met daten. Veel Koreaanse scholieren denken met plastische chirurgie mooier te worden en een partner te
kunnen vinden. Het percentage plastisch chirurgische ingrepen
in Zuid-Korea is dan ook behoorlijk hoog. Zuid-Korea behoort
tot een van de landen met de hoogste percentages ter wereld.
Dat het ook een van de landen is met de hoogste zelfmoordpercentages ter wereld is waarschijnlijk niet zo verrassend meer.
Kelley Katzenmeyer, een 19-jarige Amerikaanse filmmaakster, is bezig met het maken van een
documentaire over de druk waaronder Koreaanse high school studenten leven. Ze is op dit moment woonachtig in Seoul, Zuid-Korea, waar ze studeert op een volledige beurs van de Amerikaanse
regering. In haar documentaire, die volgend jaar augustus uit moet komen, volgt ze vijf scholieren
in hun laatste jaar high school. Deze scholieren krijgen ook zelf een camera om hun dagelijks leven
vast te leggen. Op Kelley Katzenmeyers site staat al een kort voorproefje van de documentaire. Kelley Katzenmeyer heeft al de 2010 YoungArts Golden Award in Cinema gewonnen. Ook heeft haar
korte film “To Be Remembered” op verschillende filmfestivals gedraaid. Het voorproefje van haar
documentaire over Koreaanse high school en de druk die op de scholieren ligt ziet er veelbelovend
uit.
Het voorproefje van Kelley Katzenmeyers documentaire: www.koreanhighschool.com
De Facebook pagina van Kelley Katzenmeyers documentaire: http://www.facebook.com/pages/
Documentary-Film-on-Korean-High-School/234983809859268
• Door Maria van der Linden

太狸記・十二月号

29.

In de vorige journal kon je lezen hoe Joleen denkt over Nederlandse gewoontes. Deze keer gaat de
tweedejaars Japanologe vertellen over een nieuwe, spannende hobby van haar en haar vrienden.
Stalen zenuwen en een goed hart zijn een vereiste.
Sinds kort heb ik mij op een nieuw vlak begeven waarvan ik vermoed dat ik het misschien beter
niet had kunnen doen. Het vlak van de Japanse horrorfilms. Laat ik maar beginnen met te vertellen
dat ik absoluut niet van horrorfilms houd. Als klein meisje was ik al bang voor de gemene heks van
de Disney film ‘Sneeuwwitje’ en nu nog steeds snap ik waarom ik zo bang was voor die vrouw. Het
opstapje naar een horrorfilm heeft me dan ook niet veel goeds gedaan.
Tien of elf jaar was ik, geloof ik, toen ik bewust naar een horrorfilm keek. De horrorfilm in kwestie
was ‘The Ring’. De Amerikaanse versie wel te verstaan, want enig idee dat deze film oorspronkelijk
Japans was had ik niet. Wat kan ik me er nog van herinneren? Een eng Japans meisje met lang zwart
en vies haar voor haar ogen. Ze droeg een witte bevlekte jurk en kwam uit de tv om haar slachtoffers
om te brengen. Hoe kwam dat zo? Blijkbaar hadden deze slachtoffers een vervloekte video bekeken
waardoor ze direct daarna een telefoontje kregen met de mededeling dat ze nog maar zeven dagen
te leven hadden. Huh? Ja, blijkbaar zit daar nog een verhaal achter. Iets met een meisje in een put,
maar meer kan ik me niet herinneren. Ik zou het best kunnen opzoeken, maar ik wil aan jullie niks
verklappen en ik denk ook dat ik deze film uit mijn geheugen heb gebannen met een reden.
Na deze ervaring is het me gelukt om zo’n zes jaar geen horrorfilms meer
te kijken, maar op mijn zeventiende was het weer raak. Door de heer des
huizes werd deze film bestempelt als “niet heel goed” en ook als “niet eng”.
Het moest maar, want van alle aanwezigen was ik de enige die tegen stemde om deze film te bekijken. Dus film erin en kijken maar! Ik heb zeker
twee maanden niet in het donker door het huis durven te lopen.
En nu een paar jaar later ben ik alweer overgehaald om horrorfilms te gaan
kijken. Alleen dit keer zijn het Japanse horrorfilms. Ik weet niet eens hoe
ze erop gekomen zijn, maar een stel vrienden van mij vonden het een goed
idee om de Japanse ‘Grudge’ één en twee te kijken. Of was het nou drie
en vier, want blijkbaar is het een vierdelige serie die anders loopt dan de
Amerikaanse remake ervan. Wat een verademing! Ik heb tot nu toe nog
maar een stuk of drie Japanse horrorfilms bekeken, maar ze zijn zoveel
beter dan de Amerikaanse! Ten eerste zijn ze niet zo smerig en hebben
ze minder schrikmomenten. Je weet gewoon al ongeveer wat er aankomt,
30.

太狸記・十二月号

maar dat wordt op zo’n goede en spannende manier opgebouwd dat je niet eens het “horrorgedeelte” mist. Het enige wat ik hieraan heb overgehouden is dat ik denk dat overal Aziatische meisjes
met zwart haar voor hun ogen zich verstoppen. Achter de tv, achter de koelkast, in het hoekje van de
kamer of bij het toilet. Ga ‘The Grudge’ maar kijken, dan snap je wel wat ik bedoel.
Maar wat ik uiteindelijk vooral erg fijn vind is te weten dat ik eigenlijk niet de enige ben die bang is
voor horrorfilms. Tijdens het bekijken van ‘The Grudge’ heb ik dan wel de hele tijd een kussen voor
mijn gezicht gehouden, maar ik was zeker niet de enige! De heren in kwestie waren zelf ook niet
uiterst kalm en hebben geregeld een gil moeten slaken. En bij een andere horrorfilm, ‘One Missed
Call’ hadden ze ook wel wat moeite zich rustig te houden. Ze lachten in het begin, maar dat hield
wel op toen de film zich na een tijdje ging afspelen in een oud ziekenhuis. Hierbij heeft zelfs de
meest mannelijke man zich ook geregeld moeten verschuilen achter een kussentje. Wat doe je dan
als vrouwelijke medestudent? Juist, ja: ervoor zorgen dat je de soundtrack van de bewuste film in je
bezit krijgt en die op elk onbezorgde moment afspelen. In mijn geval is dat op de momenten dat ik
mijn mede-”horrorkijkers” tegen kom. Elk verschrikt gezicht doet mij dan weer een plezier en laat
mij weer verheugen op de volgende horrorfilm.
Ik krijg er toch al een beetje plezier in. • Door Joleen Blom

太狸記・十二月号

31.

国森先生 (Kunimori-sensei) neemt je mee in de wereld van zijn favoriete waka-gedichten.
Onder de studenten sta ik bekend, zo heb ik begrepen, om mijn nooit-naar-de-kapper-gaan-kapsel,
de noodkreten die ik af en toe uitsla zoals “jikan ga arimasen!” en mijn voorliefde voor kanji in oude
schrijfstijl. Maar minder bekend is misschien het feit dat ik al vele jaren een liefhebber, maar zeker
geen kenner, van de waka-gedichten ben. Toen ik gevraagd werd een bijdrage te leveren aan de
Tanuki journal besloot ik , overigens niet zonder gêne, mijn favoriete gedichten met jullie te delen.
Nr.1 staat voor mij al lang stevig vast, maar mijn keuze van nr. 2 t/m 7, en de volgorde waarin ze mij
aanspreken, zijn sterk afhankelijk van mijn stemming. Dit keer heb ik ze gerangschikt in chronologische volgorde om de wirwar enigszins overzichtelijker te maken. En tot slot en wellicht ten overvloede: de Nederlandse vertalingen zijn niet letterlijk, maar willekeurig en provisorisch, en laten, hoe
kan het ook anders, veel te wensen over. “Jikan ga...!”
１）式子内親王 (Prinses Shokushi, ? -1201)
ほととぎす そのかみ山の 旅枕
Nimmer vergeet ik de tocht:
ほの語らひし 空ぞ忘れぬ
Op de heuvel dichtbij de schrijn
Hototogisu sono kami-yama no tabimakura
Onder de hemel en zonneschijn
hono-katarahishi sora zo wasurenu
Fluisterde de vogel mij toe
Waar ga jij naartoe?
２）不知読人 (Onbekend, begin 8e eeuw)
玉響 昨夕 見物 今朝 可戀物
Het was kort en niet lang
Tamayura ni kinofu no yufube mishi mono wo
Gisteravond was ik bij jou
kefu no ashita ni kofubeki mono ka
Dat ik vanochtend al verlang
naar jou en weer naar jou
Dat kan ik echt niet helpen
３）雲林院親王 (Prins Urin-in, ? -869)
吹きまよふ 野風をさむみ 秋はぎの
うつりもゆくか 人の心の
Fuki-mayofu nokaze wo samumi aki-hagi no
utsuri mo yuku ka hito no kokoro no
32.

De kille veldwind waait en dwaalt door
En doet de herfstbloempjes verbleken
Komt het daardoor
Dat je jouw beloftes zou verbreken?

太狸記・十二月号

４）紫式部 (Murasaki Shikibu, 970?-1031?)
としくれて わが世ふけゆく 風の音に
Het jaar loopt ten einde
心のうちの すさまじきかな
Een ruisen van wind om me heen
Toshi kurete waga yo fukeyuku kaze no oto ni
Mijn leven loopt ook ten einde
kokoro no uchi no susamajiki kana
Er gaat van alles door me heen
Hard waait het ook in mijn hart
５）儀子内親王 (Prinses Gishi, medio 14de eeuw)
つくづくと 独りきく夜の 雨の音は
ふりをやむさへ さびしかりけり

Tsukuzuku to hitori kiku yo no ame no oto wa
furi-oyamu sahe sabishikarikeri

６）正徹 (Shoutetsu, 1381-1459)

Het geluid van regen in de nacht
Zit ik te beluisteren, helemaal alleen
En als het geluid ophoudt
Mis ik zelfs dat, helemaal alleen

よもすがら 声をぞはこぶ 世々の人
De gestorvenen zijn in de wolken
雲になりにし 故郷の雨
opgegaan

Yomosugara koe wo zo hakobu yoyo no hito
Meegedragen worden hun stemmen
kumo ni narinishi furusato no ame
Door de wolken, de hele nacht lang
En als regen vallen hun tranen

Op hun geboortedorp, de hele nacht lang
７）若山牧水 (Wakayama Bokusui, 1885-1928)
かたはらに 秋草の花 かたるらく
ほろびしものは なつかしきかな
Katahara ni aki-gusa no hana kataru-raku
horobishi mono wa natsukashiki kana

De herfstbloemen naast mij
Zij fluisteren en vertellen mij:
Wat er vergaan en vergangen ist
Dat wordt nu vermist en gemist

• Door Kunimori-sensei

太狸記・十二月号

33.

Bibimbap
비빔밥 (bibimbap) is een populair gerecht uit de Koreaanse keuken. Het woord betekent letterlijk
‘gemixte rijst’. Het bestaat uit een aantal verschillende groenten, vlees en ei die op rijst in een kom
worden opgediend. Voor het consumeren dienen de ingrediënten door elkaar gemixt te worden met
een hete pepersaus. Het gerecht kan koud of warm worden genuttigd. Bibimbap is erg makkelijk om
te maken en bovendien is het ook goedkoop. En als je te lui bent om boodschappen te doen: je kan
het ook met restjes groenten en vlees van de vorige dag maken. Zeer studentikoos dus!
Bereidingstijd: circa 40 min
Personen: 4
Ingrediëntenlijst
450 gram rijst
400 gram gehakt
4 eieren
2 wortelen (of 200 gram wortelsalade)
200 gram taugé
250 gram champignons
1 komkommer
3 teentjes knoflook
Suiker
Sojasaus
Zout
Sesamolie*
Koreaanse chilipasta: 고추장 (gochujang)*
Optioneel
Kimchi*
* Deze ingrediënten zijn te vinden in een Aziatische supermarkt
Bereidingswijze
Kook de rijst in twaalf minuten in kokend water gaar. (Of gebruik een rijstkoker)
Was de wortelen, taugé, champignons en de komkommer. Snijd vervolgens de wortelen en komkommer in fijne reepjes. Snijd de champignons in dunne plakjes en de teentjes knoflook in kleine
34.

太狸記・十二月号

stukjes.
Doe een klein scheutje sesamolie in een koekenpan
en voeg hier twee teentjes knoflook aan toe. Rul hierin het gehakt gaar. Voeg vervolgens 1 eetlepel suiker
en 2 eetlepels sojasaus aan het gehakt toe. Je kunt
naar eigen smaak meer (of minder) suiker en/of sojasaus toevoegen. Giet het overtollige vet af.
Bak de wortelen en voeg naar eigen smaak zout en
sesamolie toe. Bak de champignons. Voeg hier één
teentje knoflook en ½ eetlepel sojasaus aan toe. Bak
ook kort de taugé in een scheutje sesamolie.
Verdeel de rijst over de kommen. Leg vervolgens een
schepje van elk van de ingrediënten op de rijst.
Als laatste bak je vier spiegeleieren en deze leg je
bovenop elke kom.
Voordat je aan je maaltijd begint hoor je alle ingrediënten door elkaar te mengen met een beetje
chilipasta. Nu is het gerecht klaar om opgegeten te
worden. 잘 먹겠습니다 (jal meokgesseumnida)!
Tips
Er zijn verschillende manieren waarop je bibimbap
kunt maken. Dit recept is gebaseerd op mijn eigen
smaak, maar je kan uiteraard zelf de samenstelling
van de ingrediënten aanpassen.
Je kan het gehakt bijvoorbeeld vervangen door kip,
of helemaal weglaten voor een vegetarische variant
op het gerecht.
De komkommer kan je ook vervangen door courgette.
Snijd deze dan eerst in fijne reepjes en bak ze gaar in
een koekenpan.
Als je niet van pittig houdt kun je de chilipasta weglaten.
Uiteraard kan het gerecht ook samen met kimchi (Koreaanse gefermenteerde groenten) worden gegeten.
• Door Kim Dang

太狸記・十二月号

35.