-
Titel
-
2008-2009 | 3
-
Nummer
-
3
-
extracted text
-
Colofon
Comissieleden
Vera van der Esch
Liselore Goossens
Nick Moree
Leana van Orsouw
Maaike Zoelman
Redactie
Diana Kuijpers
Pim Omes
Eind- en hoofdredacteur
Ashwin Ramjiawan
Redactioneel
En zo zit er weer een semester op! We zitten al in
het Kerstreces! Wat gaat
het ontzettend snel allemaal.
Voor heel even hebben we een
adempauze, even de rust nemen. Zen. Ontspan al je spieren, zoek naar je ware ik...
Of je kan dingen doen waar
je normaal gesproken geen
tijd voor hebt, zoals je hobby
beoefenen, je bonsai boompje bijknippen e.d. Maar doe
het snel, want zoals het eerste semester voorbij raasde
zal deze korte vakantie ook zo
om zijn!
Tot de volgende Tatanukiki,
Ashwin Ramjiawan
Trouwens, als je een leuk artikel hebt geschreven of een
prachtige tekening/ strip hebt
gemaakt, kun je deze sturen
naar:
tatanukiki@hotmail.com!
Meer artikelen? Meer weten?
Bezoek dan de website:
www.tanuki.nl!
1
Inhoudsopgave
Sushi eten in een handgeschilderde furisode
3-5
The Funpage
6
Cyborg 009
7-8
Het leven als een koning in Korea
9 - 14
Banzai Special JDream - TFC Banzai
15 - 16
Banzai Special TFC Banzai - SVS
17 - 20
雪女 Yuki Onna
21 - 22
Moment van de Schoen
23 - 24
Abunai 2008 Report
25 - 26
Crimson Stars strip
27 - 29
Mimikaki
30 - 31
door Aafke van Ewijk
door Diana Kuijpers
door Vera van der Esch
door Ruben Somsen
door Renzo Goto
door Yori van Hout
door Leama van Orsouw
door Sander Schoen
door Vera van der Esch
door Nick Moree
door Liselore Goossens
Fashiontips
32 - 33
34 - 35
Nieuw Bestuur gezocht!
36 - 38
door Jocelyn van Alphen
Rockman.EXE
door Vera van der Esch
door Mattias van Ommen
2
Aafke van Ewijk
Sushi eten in een handgeschilderde furisode
Op zaterdag 15 november vierde de Nederlands-Japanse Vereniging haar 50-jarige bestaan met de ‘Japandag’ in het Arsenaal. Op
het programma stond onder andere een kimonoshow, koto-muziek, een zwaarddans en een Shinto ritueel. Er was speciaal een
groep Japanners uitgenodigd voor de demonstraties en muziek. Vijf
meisjes konden zich opgeven om mee te doen aan de kimonoshow.
Dat liet ik mij geen twee keer zeggen, dus ik was er bij, samen
met Carmen Loh, Lizzy Claessen, Nikki Berkhout en Kim van Rijssen (die ons gered heeft van het slechte aantal van ‘vier’, omdat
Jamie helaas ziek was).
Rond half tien kwamen de Japanse gasten aan, waarvan de
meesten al om vijf uur ‘s ochtends waren opgestaan en zich in
kimono hadden gekleed. Omdat ze veel instrumenten en enorme
koffers bij zich hadden, greep de buschauffeur zijn kans om zijn
skills te laten zien door achteruitrijdend het Arsenaal zo dicht mogelijk te naderen. Dat ging goed, dus nog geen spanning en avontuur in dit verhaal.
In een paar ruimtes van het Arsenaal waren kleedkamers gemaakt,
waar wij ook uitgenodigd werden en één voor één een kimono
aangetrokken kregen door de sensei, een heel klein vrouwtje dat
ontzettend mooie obi-knopen maakte. We moesten op een vierkante doek staan en de kimono werd laagje voor laagje opgebouwd met een soort witte omslagrok en een kort jakje met een
stevige strook plastic in de kraag. De kraag is driedubbel, dus ik
geloof dat er dan nog een jasje met kraag kwam. Als voorbereiding
op de obi volgde dan een elastiek en een band van gewatteerde
stof. Daarna kwam de furisode zelf. Die van Carmen en mij waren
handgeschilderd met stipjes, de andere drie hadden een bloemenmotief. Tenslotte kwam dan het kunstwerk van de sensei: de obiknoop. Na vier mensen aangekleed te hebben moest ze even het
zweet van haar voorhoofd vegen.
Ondertussen werden we gadegeslagen door een hele groep vrouwen die voortdurend opmerkingen maakten. Het was erg gezellig
en zo konden we nog wat Japans praten.
Nadat we in kimono gestoken waren, werd ons haar in de krulspelden, schuifjes, knipjes, elastiekjes, een dikke laag haarlak,
bloemetjes en andere frutsels gezet. Dit alles gebeurde onder een
3
koor van ‘kawai, kawai!’.
Op de binnenplaats van het Arsenaal had zich ondertussen een
grote groep mensen verzameld voor wie professor van Gulik een
welkomstwoord uitsprak. Wij mochten de sake voor de toast rondbrengen en ons bevallig (schuifel-schuifel) door het Arsenaal bewegen in onze prachtige, gekleurde furisode.
Er was blijkbaar een wedstrijd georganiseerd wie ons het vaakst
kon fotograferen. De winnaar is nog niet bekend, want enkele personen dachten de jury te slim af te zijn door met een videocamera
ons 24 keer per seconde te fotograferen (na een minuut lief in de
lens gekeken te hebben: ‘Waarom staan we stil? Dat is een videocamera!’ Het was de Japanse cameraman blijkbaar om het even.)
Een kimono kan dus aangeraden worden voor mensen die van
aandacht houden en graag gefotografeerd worden. Voorts is het
dragen van een kimono zinvol voor bijvoorbeeld pianostudenten die
moeite hebben met rechtop zitten (of een andere zittende positie
die om de een of andere reden aanleiding geeft tot het verslappen van de rugspieren. Een kruk of de grond verdient de voorkeur,
want een stoelleuning verruïneert je obi-knoop.) Nog een toepassing die we bedacht hebben, heeft betrekking op zelfverdediging.
Stop onder in de mouw van je furisode een steen. Het vergt enige
oefening, maar door gebruikmaking van het middelpunt vliedende
kracht kun je elke belager aan. Deze budosport wordt ook wel ‘furisode-do’ (振り袖道) genoemd, oftewel ‘de weg van de wapperende
mouw’. Het is een antwoord op de inperking van de bewegingsvrijheid van vrouwen die een kimono aanhebben en doet ongure individuen die zich willen vergrijpen aan een weerloos vastgeknoopte
vrouw die niet in staat is tot karate, judo, aikido of wat dan ook,
lelijk op de neus kijken.
Terug naar het Arsenaal. Als je sushi eet, is het handig om je mouwen op je rug te laten vastknopen. Ik had net te horen gekregen
dat mijn kimono ‘ichiban takai’ was, dus een servet gemaakt van
de Mare kwam ook van pas. Maar het is allemaal goed gegaan.
Na enige tijd besloot ik zelfs om soba te gaan eten, die ter plaatse
gemaakt werd (geheim recept) en erg lekker was.
Voor de kimonoshow moesten we oefenen en werden sommigen
van ons opnieuw vastgeknoopt. Het is vrij vermoeiend om de hele
tijd zo rechtop te lopen terwijl je strak ingesnoerd bent, maar we
mochten niet meer gaan zitten van de sensei. Voor de show had ze
4
Nikki’s obi vast in een ‘chirippu’ (tulp) geknoopt. Ons werd uitdrukkelijk meegedeeld dat we er niet aan mochten komen. Kim en
Lizzy kregen aan het begin van de kimonoshow door de sensei een
prachtige knoop aangemeten, zodat het publiek kon zien hoe het in
z’n werk gaat. Daarna werden de koto het toneel opgedragen voor
een muzikaal interval. Ik moet zeggen dat sommige mensen lichtelijk last leken te hebben van concentratieverlies. Het duurde even
voordat men in de gaten had dat het Wilhelmus op een shakuhachi
gefloten werd!
Ten slotte mochten we een voor een onze kimono showen waarbij we aangemoedigd werden door de Japanse vrouwen die naast
het podium stonden: ‘kawai! Suteki!’. Vooral Carmen was door
haar uitgebreide kennis opgedaan door het kijken van anime, heel
kawai (backstage moest daar natuurlijk licht vulgair taalgebruik
tegenover staan…eh… niet tegenover de aanwezige Japanners,
hoor, beste lezers, voordat ik nu al je toekomstige eventuele uitwisseling naar Japan verpest).
Direct na de show kwam de finale voor de fotografen. Tijdens een
tien minuten durend fotomoment werden we op een rijtje gefotografeerd. Zolang wij bleven staan, gingen zij door. Zodra er wat
mensen wilden afhaken, wilde er weer iemand met ons op de foto
of werd er gezegd: ‘Draai jullie eens om, dan kunnen we jullie obi
zien.’ Dan begon iedereen weer enthousiast te knippen. Ik vraag
me trouwens af of de Japanse meneer met het wegwerpfototoestel
wel mee kon komen. Maar wie weet heeft hij een hele rugzak met
die dingen.
Ten slotte kregen alle Japanse gasten omiyage (vooral de kaas
werd goed ontvangen) en wij kregen van de dames die bij de kimono-groep hoorden ook omiyage.
In de kleedkamer werden we weer losgeknoopt. Enerzijds was het
een opluchting om van die strakke obi verlost te zijn, anderzijds
was daarmee het feest afgelopen. Het was zo’n beetje hetzelfde
gevoel als toen ik tien was en na het kerstfeest mijn mooie jurk
moest verruilen voor een suffe pyjama. Verschil is dat toen de kerstvakantie volgde, en nu een paper voor Film in Japan en Korea.
5
Diana Kuijpers
The Funpage
Wist je dat?
Seki-sensei 27 jaar oud is?
Ze haar colleges interessanter maakt met behulp van kaarten,
spelletjes en handpoppen?
Ze van een glaasje Irish Coffee houdt?
Buijnsters in vijf minuten gemiddeld 35 keer ‘Uh’ zegt?
Black’s ogen bijna letterlijk gaan stralen bij het horen van een
goede vraag of opmerking?
Quotes
Seki-sensei: If you put a
hammer in the water, it will
sink.
Buijnsters: Dat is parelen
voor de zwijnen gooien.
Weten jullie wat dat betekent?
Klas: *Doodste stilte*
Buijnsters: Stel, ik werk
me uit de naad om jullie
wat bij te brengen en jullie
halen op de toets allemaal
een twee. DAT is parelen
voor de zwijnen gooien.
Oya-sensei: Watashi wa
SUPERMAN ni narimasu!
Länsisälmi: I cannot remember English on Mondays for some reason.
6
Vera van der Esch
Cyborg 009
Wellicht dat de naam ‘Cyborg 009’ je bekend in de oren klinkt en
dat zou niet verbazend zijn.
De manga is in de jaren zestig geschreven en gemaakt door Ishinomori Shotaro (1938 – 1998). Wanneer je kijkt naar zijn werk, zul
je ongetwijfeld herinnerd worden aan Tezuka Osamu. Logisch, want
Ishinomori beschouwde deze ‘God van Manga’ als zijn mentor.
Naast ‘Cyborg 009’ was deze mangaka ook de geestelijke vader
van de serie ‘Kamen Rider’.
Het verhaal draait om de jonge Japanner Shimamura Joe, die op
een dag wakker wordt in een vreemd laboratorium. Wat blijkt? Hij
is ontvoerd door de duistere organisatie Black Ghost en veranderd
in een cyborg: een mens met bovennatuurlijke vaardigheden.
Black Ghost wil een leger van cyborgs zoals Joe bouwen om een
nieuwe wereldoorlog te ontketenen. Joe is het hier natuurlijk niet
mee eens en hij ontsnapt, samen met acht lotgenoten. Vanaf
dat moment vormen zij een team dat de strijd aanbindt met hun
schepper. Verschillende nationaliteiten, sociale achtergronden en
culturen bundelen hun krachten ten behoeve van de vrede in een
7
wereld met naoorlogse trauma’s een wapenwedloop van epische
proporties. Goto-Jones, eat your heart out!
Wat media betreft, is Cyborg 009 geen karig bestaan beschoren.
Natuurlijk is er de manga, maar daarnaast zijn er drie verschillende anime-series van verschenen, respectievelijk in 1966, 1979
en 2001. Verder zijn er officieel twee lange films gemaakt, namelijk
‘Monster Wars’ (Kaijuu Sensou) in 1967 en ‘Legend of the Super
Galaxy’ (Chou Ginga Densetsu) in 1980.
Ook gaat het gerucht rond dat er binnenkort een heuse live-action
film zal verschijnen, maar bronnen op het internet blijven er geheimzinnig over.
Dat deze serie zowel jong en oud aanspreekt, is te merken. Vorig
jaar heb ik namelijk samen met Yoshioka-sensei een paar keer
gezellig over deze anime gekletst. Het weer kunnen lezen van deze
manga was voor haar louter jeugdsentiment. Kortom, als je je eens
wilt wagen aan een lekkere klassieker, geef ‘Cyborg 009’ een kans!
8
Ruben Somsen
Het leven als een koning in Korea
Korea..?
Laten we eerlijk wezen, de gemiddelde Japanoloog weet nog maar
net waar Korea op de kaart te vinden is, maar wat voor land het
nou echt is, daar hoor je weinig over. Een gemiste kans naar mijn
mening, want wat ik hier allemaal tot nu toe ervaren heb, doet
absoluut niet onder aan mijn ervaring als uitwisselingsstudent in
Nagasaki in 2006/7. Hoogste tijd dus om iedereen te laten weten
wat Korea allemaal te bieden heeft, want dit is een kans die je niet
moet laten liggen.
De Universiteit
Na zorgvuldig overwegen viel mijn keuze op SungKyunKwan University (SKKU). SKKU ligt in het hart van Seoul, de hoofdstad van
Korea. Hierdoor ligt alles wat je als student maar te wensen hebt
binnen handbereik. De stad heeft een bevolking van meer dan tien
miljoen mensen (25% van Zuid-Korea!). Hoewel Korea een stuk
kleiner is dan Japan, is Seoul vrijwel net zo groot als Tokio, en valt
er dus uiteraard net zo veel te beleven. In het kort de
hoogtepunten: drukbezochte clubs (zelfs doordeweeks), vijf liter
bier voor een tientje, superlekker eten voor een paar euro, karaoke, ontzettend veel jongeren op straat, moderne theater optredens (dans, kunst, etc.), modieuze winkelstraten, en ga zo maar
9
door (zie ook het Seoul-artikel van Geert in de vorige Journal).
De campus zelf is gelegen op een heuvel, en hoewel het voor
Koreaanse standaard een kleine campus is, was de bijna twintig
gebouwen tellende campus voor mij een indrukwekkend aanzicht.
De campus wordt gesponsord door Samsung, en is daardoor niet
bepaald arm. Dit is terug te vinden in de hoeveelheid nieuwbouw
en moderne faciliteiten. Zo is bijvoorbeeld in vrijwel elk gebouw wel
een computerzaal te vinden. Tegelijkertijd is de Universiteit ook pal
naast een meer dan 600 jaar oude, traditionele universiteit gebouwd. De perfecte combinatie dus van cultuur en het moderne
leven.
De dormitory ligt vlakbij de universiteit. Je bed uit, een paar minuten lopen, en doorslapen in de schoolbanken dus. Dankzij de
economische crisis in Korea betaal ik nu slechts 160 euro per
maand voor mijn kamer. Zelfs zonder crisis een stuk goedkoper dan
wat er in Tokio betaalt dient te worden. Er is echter wel een nadeel;
je deelt je kamer met een roommate. That’s right, één kamer, twee
mannen. Het is verder een heel degelijke kamer, en er komt elke
week een stel dames langs om de kamer schoon te maken. Eigen douche, eigen toilet, meubels en bedgerei aanwezig, internet,
een gezamenlijke grote keuken op de eerste verdieping die goed
schoon wordt gehouden, een huiskamer met lounge-stoelen en
breedbeeld TV, en een stel computers.
Studeren
Ja, het is niet alleen maar lol hebben. Of misschien toch wel? Studeren hier is zo slecht nog niet. Ik ben in de eerste instantie naar
Korea gekomen om de Koreaanse taal te studeren. Ze bieden hier
een intensieve taalcursus die zeker aan te raden is. Vijf dagen in
de week, vier uur, van negen tot één. Het is veel, maar je leert
ook veel, en we weten als taalstudent allemaal dat conversatieles
eigenlijk best leuk is. En dat is nou precies waar het mij hier om
gaat. Ik heb de tijd van mijn leven, maar ik ben wel nuttig bezig.
Wat wil je nog meer? Academische vakken misschien? Geen probleem!
Je bent hier als uitwisselingsstudent vrij om de academische vakken te kiezen die je wilt. Nadeel is wel dat het aantal Engelstalige
vakken enigszins beperkt is, en als je de intensieve taalcursus
volgt dan vallen de colleges in de ochtend ook af. De eerste week
ben je echter vrij om alle vakken uit te proberen. Ik heb zelf alles
wat me interessant leek uitgeprobeerd en ik heb nu een aantal
zeer interessante colleges. Mijn favoriete college is “Game Workshop”. In dit college onderzoeken we de theorie van wat een spel
leuk maakt (moeilijker dan je denkt!), en we krijgen een aantal
10
praktijkopdrachten. Mijn onlangs afgeronde project bestond uit het
ontwikkelen van een spel dat buiten op straat met voorbijgangers
gespeeld kan worden. Het was een groot succes en een hoop lol.
Ons spelontwerp bestond uit het het vervoeren van ballen over een
traject met behulp van kokers. De bal overgeven en snel naar de
andere kant van de lijn rennen dus!
Of je ook ECTS kunt krijgen voor je behaalde resultaten hangt van
Leiden af (dit moet vooraf in overleg bepaald worden). Hoogstwaarschijnlijk kun je het in ieder geval als bijvak laten tellen. In
mijn geval heb ik geen ECTS meer nodig; ik studeer nu omdat ik
wat wil leren, niet vanwege een papiertje met wat nummers erop.
Verder heeft mijn ervaring hier mij erg veel geholpen met ontdekken wat ik verder wil met mijn leven.
Buiten de studie
De hoeveelheid evenementen op de campus is verbazingwekkend.
Om de paar weken is er wel weer iets aan de gang. Het grootste
evenement was een concert met vele beroemde Koreaanse popsterren. “Ja, dat doen ze hier zo’n twee keer per jaar” zei mijn
Koreaanse vriend, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was!
Bij weer een ander festival waren er allerlei tentjes geplaatst waar
eten verkocht werd, en tegen de avond kwam iedereen bij elkaar
om op kleden op de grond te zitten en gezamenlijk te eten en te
drinken. Supergezellige sfeer dus.
Koreanen zijn gewoon heel sociale mensen. De gemiddelde Koreaan is een stuk minder terughoudend dan de Japanner. Aanraking
is hier een teken van goede vriendschap. Kom je een vriend tegen,
dan geef je hem een klop op zijn schouder, of schud je stevig zijn
hand met beide handen. Dames onder elkaar lopen hier veelal
arm in arm. Hun karakter is eveneens levendig, en rechtdoorzee.
Je hoeft je hier niet door de zee van beleefdheidscomplimenten te
waden om te ontdekken wat een Japanner iemand nou echt van je
vindt. Een goede vriendschap opbouwen is hier zeker niet moeilijk.
Samen de kroeg in duiken en een goed gesprek voeren na een
paar glazen bier, en je hebt weer een goede vriend erbij.
Er is hier een groot aantal studentenorganisaties waar je je bij kunt
aansluiten. Dans, sport, studie, zuipen, noem het op en ze hebben
er een club voor. Veel van deze clubs hebben jaarlijkse evenementen. Als er een evenement is, trekken ze mensen door een touw op
de grond te plakken. Volg het touw en je komt aan op de bestemming. Ik heb op deze manier op goed geluk een hoop interessante
shows gezien. Onlangs was er bijvoorbeeld een evenement van
een van de vele dansgroepen. Ze zijn hier echt heel goed in mod-
11
ern dansen, en het was erg indrukwekkend. Ik ga zeker mijn
kans grijpen en kijken of ik volgend semester wat van ze kan
leren. Zelf zit ik momenteel bij een club waar ze Japans studeren
(JLPT1 voorbereiding), en ik kom af en toe langs bij de go-club
voor een potje go.
Voor al je problemen kun je terecht bij het International Office
van SKKU. Het International Office hier bestaat uit een groep
mensen die jou met elk probleem dat je hebt in Korea van dienst
kan zijn. SKKU is recentelijk bezig meer buitenlandse studenten
aan te trekken, en daarom word je hier bijna als koning behandelt. Het International Office heeft mij ontzettend veel geholpen,
en het heeft mijn leven hier zeker een stuk gemakkelijker gemaakt. Zo hebben ze bijvoorbeeld namens mij mijn visumaanvraag geregeld. Het is trouwens een stuk goedkoper om je visum
hier te regelen in plaats van in Nederland. Je kunt hier zonder
problemen na aankomst je (automatisch verkregen) toeristenvisum omzetten in een studentenvisum.
Vanuit het International Office word je ook op de hoogte gesteld
van menige schooltripjes. Als je ook de posters in de gaten houdt
die ze ophangen dan kun je veelal gratis de leukste dingen doen.
Recentelijk ben ik hier door een organisatie die buitenlan-ders
in Seoul helpt (“Seoul Global Center”) uitgenodigd voor een tour
door Seoul. Na een korte presentatie over hoe de organisatie
mijn leven in Seoul gemakkelijker kan maken, kregen we een
luxieus programma aangeboden. Na een rijke lunch bezochten
12
we een museum over de recente geschiedenis van Seoul. Vervolgens bezochten we een “b-boys” optreden. “b-boys” is de hipste
dansgroep in Seoul van het moment, en het was erg leuk om te
zien. Na een diner dat de indrukwekkende lunch van de troon wist
te stoten, gingen we op weg naar Seoul-tower. Helaas had ik een
karaoke/drinkafspraak met mijn vrienden, en heb Seoul-tower over
moeten slaan (keuzes, keuzes...).
Geldzaken
Als uitwisselingsstudent betaal je simpelweg je jaarlijkse studiegeld (~1500 euro) aan Leiden. Dit is een stuk goedkoper dan wat
een student hier in Korea voor zijn Universiteit moet betalen. Als
je nog studiefinanciering hebt, dan kunt je dit door laten lopen als
uitwonende beurs. Zelfs zonder stu-fi kun je de Ov-kaart die tot
drie jaar na afloop van je stu-fi geldig is om laten zetten in een
maandelijks bedrag van ongeveer tachtig euro. Dit geld hoef je
niet terug te betalen zo lang je je bachelor haalt. Gratis geld dus,
er van uitgaande dat je niet van plan bent 4+3=7 jaar te studeren.
Hier kun je mooi je ticket van betalen (ik raad www.finnair.com ten
zeerste aan omdat ze de laatste tijd nogal stunten met de prijzen…
momenteel 700 euro).
Er is ook nog eens een beurs waarvoor een grote kans bestaat dat
je deze krijgt. Het maakt voor deze beurs niet uit wat je studeert,
en er is geen limiet aan het aantal aanvragen. De enige voorwaarde is dat er ook iemand van de Universiteit naar keuze naar
Leiden moet komen. Nu zijn er zat Koreanen die willen gaan (dit
semester wilden er vijf van SKKU naar Leiden komen), maar het
probleem is dat ze deze mensen vaak pas sturen nadat jij gekomen bent (vaak vanwege administratieve problemen) en dan is
het te laat. Je moet dus vroegtijdig actief contact opnemen met de
Universiteit waar je heen wilt en dan zou het goed moeten komen.
De beurs heet ASEM-DUO (www.asemduo.org) en bestaat uit 4000
euro bij een verblijfsduur vier of meer maanden. De deadline voor
het gehele volgende studiejaar is in mei.
Als je geluk hebt, dan stijgt de euro weer wat in waarde en blijft
het hier economisch slecht gaan. Op dit moment betaal ik dus 160
per maand voor mijn kamer, en uit eten gaan kost nu iets meer
dan twee euro. Als je in een van de vele schoolcafeteria eet dan
ben je zelfs nog minder geld kwijt. Als je pech hebt en de economie zich herstelt dan betaal je zo’n 30% meer, maar dat is nog
steeds spotgoedkoop. Zelfs zonder beurs is het mogelijk om hier
goedkoper te leven dan je in Nederland zou doen.
13
De feiten op een rij
Veel studiemogelijkheden, aardige mensen, goedkoop leven, en je
krijgt een hoop reisjes en evenementen gratis aangeboden. Een
royaal leven dus. Er is eigenlijk absoluut geen reden dat je niet zou
kunnen gaan als je zou willen. Misschien zit je nu te twijfelen, en
zit je nog met een aantal vragen in je hoofd. Vooral de beursaanvraag kan lastig zijn. Ik heb zelf een hoop problemen gehad met
alles regelen, omdat er vrijwel niemand mij was voorgegaan die mij
kon vertellen wat ik wilde weten. Om deze reden bied ik aan om
iedereen te helpen die geïnteresseerd is. Stuur me dus een mailtje,
en ik zal je zo veel helpen als ik kan!
Misschien wil je gaan, maar heb je de tijd niet om te gaan. Ook
hier is een oplossing voor! SKKU heeft een erg aantrekkelijk Summer School programma dat beschikbaar is voor iedereen die aan de
Universiteit van Leiden studeert. Op dit moment is nog niet bekend
of het geld gaat kosten, maar vorig jaar was het gratis en dit jaar
zullen er in ieder geval voor Leidse studenten beurzen beschikbaar
zijn dus het zal niet al te duur zijn. Gedurende een periode van vijf
weken bieden ze een aantal zeer interessante colleges aan, en elke
week wordt er ook een schoolreisje georganiseerd. Verder veel lol
en uitgaan met studenten van over de hele wereld. Ongeveer alles
wat ik hier meemaak in een korte intensieve periode bij elkaar gestopt dus! Als alles volgens plan verloopt ben ik hier nog tijdens de
volgende Summer School (en ik ga zeker weer meedoen), dus kom
me opzoeken zou ik zeggen. ^^
Overtuigd? Bezoek het International Office van Leiden in het Plexus-gebouw en daar kunnen ze je verder helpen (vraag naar een
aardige dame genaamd Truus Rietdijk).
Interesse? Vragen? Stuur me een E-mail: rsomsen@gmail.com
Website SKKU: www.skku.edu/eng
Beurs ASEM-DUO: www.asemduo.org
14
Renzo Goto
Banzai Special JDream – TFC Banzai
Het begin van een nieuw seizoen brengt altijd voordelen met zich
mee. Maar zoals een beroemd voetballer zei: ‘Ieder voordeel heb
zijn nadeel.’ De voordelen van het nieuwe seizoen zijn dat mensen
uitgerust zijn en er dus weer vol voor kunnen gaan. Tevens brengt
het nieuwe spelers. Helaas verlaten spelers elk seizoen het team.
Dit jaar waren dat vooral spelers uit de harde kern. Denk aan
Angel, de Schoen, Michiel, Tijmen en Martijn. Hiervoor in de plaats
kwamen onder andere Ben, Maarten, Kevin, Hanae, Geert, Melanie
en ondergetekende.
Na vier weken trainen was het dan eindelijk zo ver, een wedstrijd.
Een klassieker, zoals ze dat zo mooi zeggen, JDream – TFC Banzai.
Deze wedstrijd zou plaatsvinden op 28 september in Wassenaar. Zo
gezegd zo gedaan. Een delegatie van dertien spelers reisde af naar
het hol van de leeuw, vergezeld door twee trouwe en dappere supporters. De dertien spelers waren Melanie, Alex, Kevin, Friso, Mattias, Tom, Daichi, Renzo, Diego, Yori, Joeri, Bas en Chris. De twee
supporters You Mi en Hanae, die helaas te vermoeid was om mee
te spelen. Enfin, wij reisden af naar het Ammonslaantje waar het
sportpark zich bevond. Een mooie blauwe hemel keek ons tegemoet toen deze magische dertien spelers op het veld arriveerde
voor de eerste wedstrijd van het seizoen. Op het spel stond de
Japan Friendship Cup, sedert drie wedstrijden in het bezit van TFC
Banzai.
TFC Banzai begon de wedstrijd in een 4-5-1 opstelling met twee
zwaar aanvallende vleugelspelers, Daichi en Diego. JDream koos
ook voor een 4-5-1 opstelling, met twee beweeglijke middenvelders en een supersnelle spits. JDream begon sterk in de wedstrijd en scoorde al na een krappe 9 minuten de openingsgoal door
een geplaatst schot over Tom heen. Hierna kwam TFC Banzai sterk
terug, onder andere door snelle acties van Daichi en Diego, wat
resulteerde in een schitterende goal van Joeri, een keihard schot
onhoudbaar voor de keeper. Na deze goal ging het tempo wat
omlaag. Helaas scoorde JDream door een wat ongelukkig (lees:
onterecht) toegekende vrije trap de 2-1. Dit was tevens de ruststand. Na wat strategische wijzigingen aan de zijde van TFC Banzai
begonnen we vol goede moed aan de 2de helft Dit resulteerde al
snel in een door Renzo versierde penalty, die helaas werd gemist
door Diego. Wat later schoot Joeri de bal richting goal en de keeper
van JDream kon de bal niet goed weg boksen en zag de bal achter
zich verdwijnen. Joeri die al bezig was een feestje te vieren merkte
15
niet op dat de bal via de binnenkant van de paal eruit vloog. Helaas weer geen goal voor TFC Banzai. Vrouwe Fortuna stond zeker
niet aan onze kant deze wedstrijd en de vermoeidheid sloeg toe
bij de dappere strijders. Door vermoeidheid en niet genoeg wissels aan de zijde van TFC Banzai konden de Japanners van JDream
doorstomen naar een 3-1 en een 4-1. Beide goals geschoten uit de
tweede lijn. Yori maakte hierna nog een hele mooie handsbal, die
de boeken ingaat als de hand die niet van God was. Na afloop van
de wedstrijd, zijn er nog wat foto’s gemaakt van de teams. Men of
the match aan de zijde van TFC Banzai waren zonder enige twijfel
aanvoerder Mattias, die de verdediging kleur gaf, Daichi en Diego,
het schaduwspitsen duo dat zorgde voor mooie acties, en natuurlijk
Joeri het aanspeelpunt van het team en maker van de enige goal.
Een ietwat geflatteerde uitslag was de conclusie van enkele spelers
en de aanvoerder sprak de volgende woorden tot zijn spelers: ‘Nu
kunnen we eindelijk wat terugwinnen.’ Niet te vergeten stond er
ook nog een 3de helft op het programma. Bier en douchen. Volgens
sommige spelers ging het er rumoerig aan toe in de kleedkamer en
werd de naam van Angel op verschillende manier vaak genoemd
en geschreeuwd. Na wat nagepraat te hebben, gingen de spelers
verzadigd van het drank en voedsel, maar toch verdrietig van het
verlies op huis aan.
Voordat ik stop met het schrijven dat dit stukje wil ik graag alle
spelers bedanken voor hun inzet en alle supporters bedanken voor
de aanmoedigingen. Hopelijk gaat de volgende wedstrijd ons beter
af, want er staat een goed en gemotiveerd team.
Ben je enthousiast geworden en denk jij dat JIJ TFC Banzai naar
de overwinning kan helpen door middel van spelen of aanmoedigen
houd dan vooral het Tanuki forum in de gaten, want daar worden
de trainingen en wedstrijden aangekondigd!
16
Yori van Hout
Banzai Special TFC Banzai - SVS
7 November, 16:00. We gaan winnen, we zullen winnen, we
moeten winnen! TFC Banzai, dat begin dit jaar een grandioze
verandering qua spelers heeft ondergaan, staat vol goede moed
op het veld. De aanwezige supporters zijn wild aan het gillen en
schreeuwen terwijl zij gezamenlijk een dansje doen, het desbetreffende dansje was tevens de reden dat zij aan het gillen en
schreeuwen waren. Lawaai maken leidt namelijk af van het feit dat
je geen moves hebt… Go supporters! Een frisse wind blaast door
de dug-out die bezaaid is met sporttassen en bananen. Die frisse
wind zal de bikkels op het veld echter niet deren, zij staan daar, de
borst vooruit, kin omhoog, wimpers geknipt, wenkbrauwen geschoren, nagels gelakt en de noodzakelijke zak over het hoofd om te
gaan voor het vaderland – zij maakten dus een fitte indruk. Echter,
dit jaar viel de prima conditie ook te zien bij het team van SVS. Na
de spetterende nederlaag van de afgelopen wedstrijd hadden zij
een paar talenten gerekruteerd. Dat viel ook vrijwel meteen op, in
de 1e minuut werd er namelijk niet gescoord. In de 2e ook niet.
Welke interessante dingen zijn er dan eigenlijk allemaal gebeurd
tijdens deze woelige wedstrijd? Nou, iedereen kon genieten van
een schouwspel dat zijn weerga niet kende! Bijvoorbeeld, een vrouwelijke speler van het SVS team die grondig werd aangepakt door
17
enkele spelers van Banzai. Zij moet toch zeker wel dertig keer op
de grond hebben gelegen. Achteraf hebben we vernomen dat de
grasmat naar een befaamd recept van onze Franse medestudent
(Friso) smaakte – Foie Gras! Friso heeft schijnbaar connecties bij
SVS waar wij weinig brie van hebben gegeten, voila sacre bleu
merde trottoir paturain. Baad in mijn kennis van het Frans.
Het publiek bleef maar wachten op die verlossende eerste goal van
Banzai, want ons machtige team was ook zeker de favoriet in deze
wedstrijd. Het moment liet een flinke poos op zich wachten, maar
ineens, als een Bert met Ernie was ie daar, de eerste goal. Daichi
pegelde de bal zo hard in het net van de tegenpartij dat de keeper
van SVS stond te kijken als een freggel zonder grot. Wat een klasbak die Daichi, gevaarlijk op iedere grasspriet. Zijn vader is een
timmerman uit Ecuador en zijn moeder bakt graag gemberkoekjes
– Daichi, wat een pietlut!
In iedere geval, 1-0 voor Banzai. De supporters van Banzai waren in hun nopjes. Helaas was de euforie van korte duur. Als een
mokerslag beukten de Chinezen in op het ego van Banzai, met wat
we maar even een gelukstreffer zullen noemen. 1-1. De klok tikte
door, wat moest Banzai doen? De verdediging van ons machtige
team herstelde zich efficiënt en een ware geoliede machine maakte zich klaar om de Chinezen onder handen te nemen met hun
voeten. Ashwin, de captain van Banzai, dartelde over het veld en
kreeg de bal voor zijn voeten. Ondanks zijn sterke getrainde zenu-
18
wen kreunde Ashwin van verbazing, “Nnnnnnnghhhhh!!”. Zonder
waarschuwing beukte Ashwin zich maniakaal door de verdediging
van SVS. Goeie genade, als een duveltje uit een doosje pakte hij
SVS terug waar ze niet gepakt willen worden! Ashwin werd beloond met een banaan, 2-1.
Banzai was goed op dreef, de verdediging communiceerde goed,
de goals waren pareltjes, echter het moment wat in vaagheid
geneveld zal blijven is het moment dat de bal voor een open goal
van SVS rolde. Ongeveer twee meter afstand. Een zekere mysterieuze persoon schoot zo ontzettend hard tegen de bal, dat hij
wel vijf meter over vloog. Wonderbaarlijk genoeg kan niemand
met zekerheid zeggen wie de bal nou voor het laatste aanraakte…
Een waar mysterie. Dit mysterie was ook de oorzaak dat SVS
terug in de wedstrijd kwam met een tweede – natuurlijk ben ik
enigszins partijdig— gelukstreffer! 2-2 en daar het fluitsignaal,
rust. Echter, het publiek was heel onrustig, een waas van wanhoop
daalde neer over de Japanologen. De donkere vleugels van een
onheilspellende tweede helft spreidden zich over TFC Banzai heen.
Gelukkig was ons aller Ger-boesbart er, die laat niet met zich koeieneren! Met een wilde kreet kreeg hij het enthousiasme weer in
de spelers. Tien met een griffel voor Ger-boesboes. De tweede
helft begon. Aris was zo opgefokt van adrenaline dat hij haast een
speler van SVS omschopte; hij waande zich even bij zijn kickbox
lessen. Gelukkig bleef iedereen nog rustig en kon het spel hervat
worden. Het duurde niet lang of die dekselse Daichi kwam weer
met een prachtschot. 3-2, als een granaat! TFC Banzai streed
voort. Mattias had nog even een opstootje met een speler van
SVS. Onze beste Praeses was namelijk al het hele spel goed bezig
en dit frustreerde een zekere Sinoloog, wiens spel te vergelijken
was met een opgezet hoofd van een tandloze olifant. Mattias en
de Sinoloog wisselden wat woorden, die niet in een Tanuki Journal
thuishoren (Ni Hao, Shaolin, Kung fu). Desondanks leek de wedstrijd van SVS gespeeld, want het wervelende spel van TFC Banzai
liet hen verdwaasd achter. Nadat Ranno hen de genadeslag van
een 4-2 gaf, leek het voorbij. Maar voor Sinologen moet je altijd
oppassen— op een onbewaakt moment persten zij er nog een 4-3
uit en een hels fluitconcert was het gevolg. Niet lang daarna klonk
het eindsignaal. Het eindresultaat: 4-3! Deze ontknoping had
Hitchcock nog niet kunnen verzinnen! Toch kunnen we met tevredenheid terugkijken, want SVS was dit jaar zeer sterk. Maar TFC
Banzai verdiende duidelijk hun ererondje.
19
20
Leana van Orsouw
雪女 Yuki Onna
Of er deze winter nog een vlok sneeuw zal vallen, valt nog te
bezien, maar bij een beetje wintereditie mag een verhaal over
sneeuw natuurlijk niet ontbreken. Vandaar dat het ditmaal over de
Yuki-Onna gaat, oftewel de sneeuwvrouw.
De Yuki-Onna is qua uiterlijk niet bepaald familie van de Verschrikkelijke Sneeuwman – volgens de meeste verhalen is ze juist een
prachtige vrouw. Vaak is ze in een witte kimono gekleed, dezelfde
kleur als haar ijskoude huid. Kortom, ze doet haar naam eer aan.
Maar vaak zijn het juist de mooie dieren die extra gevaarlijk zijn,
en dat gaat ook op voor de Yuki-Onna. Zo ontvoert ze kinderen,
waardoor ze dan ook een veelgebruikte boeman is voor stoute
kindertjes die niet naar bed willen. ‘Kijk maar uit, anders ontvoert
de Yuki-Onna je!’ Het blijft echter niet bij ontvoeren: de Yuki-Onna
doodt door mensen te bevriezen. Volgens een aantal verhalen
verleidt ze graag mannen, die ze bevriest zodra de gelegenheid
zich voordoet. Anderen beweren echter dat ze soms een klein kind
vasthoudt en vraagt of iemand het voor haar vast wil houden. De
onfortuinlijke die het kind van haar over wil nemen, verandert ze
ter plekke in een visstick (zonder paneermeel uiteraard). Kortom,
geen gemakkelijke tante.
Toch kent ook de Yuki-Onna momenten van zwakte. Het bekendste
verhaal waarin ze een grote rol speelt, is dat van Lafcadio Hearn,
een schrijver met een grote belangstelling voor Japan.
21
Twee houthakkers, de oude Mosaku en de jonge Minokichi, konden na hun werk niet terug naar huis door een plotseling opgestoken sneeuwstorm. Ze besloten te overnachten in een verlaten hut
in de bergen, wat meestal het begin is van een horrorverhaal. Zo
ook in dit geval. Minokichi werd midden in de nacht wakker van de
kou, en zag een beeldschone vrouw die zich over Mosaku gebogen had. Nog voor hij tijd had om jaloers te worden, zag hij hoe
ze met één ijskoude ademstoot Mosaku van het leven beroofde.
Toen wendde ze zich tot Minokichi, maar bedacht zich, aangezien
ze hem wel aantrekkelijk vond. Ze liet hem zweren dat hij nooit
iemand over het voorval zou vertellen, anders zou ze hem vermoorden. Vervolgens verdween ze.
Enkele jaren later ontmoette Minokichi de mooie vrouw Oyuki
– ja, ‘sneeuw’. Dat zou genoeg
moeten zeggen, maar onze
Minokichi was kennelijk niet zo
snugger. Hoe dan ook, enkele
jaren, een huwelijk en een stel
kinderen later merkte Minokichi
op dat Oyuki leek op die vrouw
die jaren geleden… Juist, ja. Hij
vertelde het hele verhaal, waarop
Oyuki kwaad opstond en zich ontmaskerde als de Yuki-Onna. Ze
wilde Minokichi echter niet doden
omdat ze kinderen hadden, ondanks haar dreigement destijds.
Ze droeg hem op goed voor hun
kinderen te zorgen en verdween,
ditmaal voorgoed.
De figuur van de Yuki-Onna wordt
veelvuldig gebruikt in vele literaire werken, films, anime en
manga, en al in 1911 is er zelfs
een opera rondom de sneeuwvrouw gemaakt.
Dus, mocht het ooit nog sneeuwen deze winter en mocht je dan
van plan zijn een fikse wandeling te maken – je weet nu wie je
kunt verwachten.
22
Sander Schoen
Moment van de Schoen
A nightingale’s song
De herfst is een prachtig seizoen in Japan, mooier dan elders.
Bladeren kleuren in allerlei kleurtinten, van roodoranje tot geler
dan geel. Ze dwarrelen als sneeuwvlokken naar beneden, zich
neervleiend op de almaar kleurrijker wordende grond. Maar niet
elke plek kent zo’n bijzonder mooie herfst, of eigenlijk zou ik
moeten zeggen, er zijn plaatsen waar dit jaargetijde nog beter tot
zijn recht komt. Een van die plaatsen is het historische Kyôto 京都.
Hoo ho kekyo kekyo kekyo.
Ik geef het toe, dit is geen denderende weergave van het betreffende geluid, maar schijnbaar is deze schrijfwijze het doeltreffendst. In Japan kom je allerlei geluiden tegen, uiteraard, welke
stuk voor stuk een heel nieuwe ervaring met zich mee brengen. Zo
is er het ruisen van de wind door de bladeren, harde donderslagen
diep in de nacht of winkelmeisjes die onvermoeibaar klanten welkom heten – irasshaimase! Slechts een greep uit de geluiden die
hier te horen zijn. Maar dit geluid is van een andere orde. Hoo ho
kekyo kekyo kekyo.
Een heel andere orde.
Het is het geluid van de Japanse struikzanger (Cettia diphone),
jawel, een klein vogeltje. Typisch zo’n geval dat je toe kan voegen
aan het lijstje ‘hoe omschrijf je dit in zijn kloppende volledigheid,’
dus daartoe ga ik niet eens een poging wagen. Ik weet niet of je
dit een wintergeluid zou kunnen noemen, het vogeltje is vast ook
in de zomer aan te treffen, maar het past wel bij de melancholieke
23
stemming nu de dagen korter –en bovendien stukken kouder– worden.
Het is echter niet het vogeltje zelf die mij tot deze omschrijving
noopt. Het is een vloer. Om precies te zijn is dit namelijk het geluid dat de nachtegaalvloer (uguisubari) in het Nijō-kasteel (二条
城 , nijōjō) voortbrengt. Wanneer je over deze vloer loopt, hoe
voorzichtig ook, begint deze spontaan een lied op te zetten gelijkende de zang van dit vogeltje. Geen gewoon gekraak, echt getjilp.
Als een vogel. En niet eens uit esthetische overwegingen is het dat
deze vloer hier ligt, maar om als waarschuwingssysteem zijn keel
op te zetten zodra er iemand overheen sluipt in de in diepe stilte
gehulde nacht.
Over vogels gesproken, op het Gouden Paviljoen (金閣寺, Kinkakuji) staat er ook een. En wat voor een. Gehuld in bladgoud, borst
vooruit, vleugels klaar om uit te vliegen. Het is eerder uitgekomen dan ik had durven vermoeden, een bezoek aan de Hertentuin
Tempel (鹿苑寺, Rokuon-ji) waar dit paviljoen staat. Plotseling stond
ik daar, zomaar opeens, gelopen onder een haag van verkleurde
bladeren. Daar schitterde het paviljoen, met haar weerspiegeling
op het gladgestreken water. Ik heb zelden zoiets moois gezien.
De vorige avond was het nog een nachtelijk tempelbezoek aan de
Fushimi Inari-taisha dat mijn zintuigen geprikkeld had, waarna ik
op een futon (een Japans matras) mijn rust had weten te vinden.
Wetende dat ik de volgende dag eindelijk oog in oog zou staan met
de tempel wier schoonheid een zekere priesterleerling, Hayashi
Shōken, te veel was geworden, viel ik toch opmerkelijk snel in
slaap. Deze priesterleerling stak het Gouden Paviljoen in brand in
de nacht van 1 op 2 juli 1950, waarna deze tot de grond toe afbrandde. Mishima Yukio 三島由紀夫 schreef er het prachtige boek
“Het Gouden Paviljoen” over. Een echte aanrader.
24
Vera van der Esch
Abunai 2008 Report
Het was weer zover! De jaarlijkse
Abunai conventie ging weer van start.
Drie dagen lang anime, manga, games
en Japanse cultuur opsnuiven. Ik was
uiteraard van de partij en breng voor
Tanuki journal een beknopt verslag uit.
Het thema van dit jaar was ‘Legendary’ en dus stond de hele conventie
in het teken van Japanse folklore. Bij
aankomst kreeg elke gast een kaart
met een Japans monster erop. Hiermee werd een soort trading card game
gespeeld waarmee je aan het einde
van het weekend flinke prijzen kon
winnen.
Qua evenementen was de conventie
van dit jaar behoorlijk veelzijdig. Naast
de gebruikelijke game room en DDR
room konden mensen meedoen aan
verschillende activiteiten, zoals een
Go toernooi, manga workshops, sushi
maken, origami en hoe kan het ook
anders: karaoke.
Naast het meedoen aan evenementen
kon je ook lekker achterover zitten
en genieten van verschillende films,
anime en drama’s. Een kleine greep uit
het aanbod: XXXHolic, Tengen Toppa
Gurren Lagann, Zettai Kareshi en
Hanazakari no Kimitachi he. Teveel om
op te noemen eigenlijk!
Maar natuurlijk was er ook buiten de videozalen veel te beleven.
Een van mijn leukste bezigheden was het spotten van de enorme
hoeveelheid cosplayers. Ieder jaar doen weer honderden mensen
hun uiterste best om zich te verkleden. De gebruikelijke Naruto en
Bleach cosplayers waren aanwezig, maar ook personages uit opkomende series als D-Gray Man en Phoenix Wright. Tot mijn grote
verbazing was er ook een aantal mensen dat werkelijk old-school
gingen en zich verkleedde als de Samurai Pizza Cats of Super-
25
Pig. Bij de Cosplay Fashion Show en Cosplay Act Contest konden
mensen echt genieten van een paar van de mooiste kostuums.
Dat Abunai steeds populairder wordt, was dit jaar zeker te merken.
De conventie trok een recordaantal bezoekers van over 1500
mensen. En niet alleen Nederlanders, want er waren ook mensen
uit onder andere België, Duitsland, Denemarken, Italië en zelfs
Estland naar dit festijn gekomen. De locatie was verplaatst van
Enschede naar Zwolle en het gebouw was op loopafstand van het
station. Dit was trouwens een enorm pluspunt, aangezien vorig
jaar het bereiken van de conventie erg lastig bleek te zijn.
Abunai was dit jaar voor mij een daverend succes en ik ga volgend
jaar zeker weer. Het is een erg leuke ervaring voor liefhebbers van
de vele multimediafacetten van de Japanse cultuur. Dus misschien
zie ik jou ook bij Abunai 2009?
26
Nick Moree
Crimson Stars Strip
27
28
29
Liselore Goossens
Mimikaki
Ongetwijfeld zal elke Japanoloog net als ik weten dat Japan een
land met een bizarre cultuur en vele vreemde gebruiken is. Ondanks het hebben van deze voorkennis, echter, blijkt het toch nog
steeds in staat te zijn me keer op keer te verbazen. Zo ook toen ik
voor het eerst kennismaakte met het fenomeen mimikaki.
Grof gezegd is mimikaki zowel het simpelweg schoonmaken van
je oor met een speciaal daarvoor ontworpen voorwerp, als de
naam voor dat voorwerp. Zoals echter zoveel dingen in Japan is
het niet “gewoon” dat, maar heeft het voor veel Japanners een
speciale betekenis. Het is gebruikelijk dat mensen deze handeling
bij elkaar uitvoeren, waarbij de ene persoon zijn of haar hoofd in
de schoot van de ander legt en die zijn gang laat gaan. Hierdoor is
het zowel een blijk van groot vertrouwen – er is tenslotte altijd de
kans op gehoorbeschadiging – als een zeer intieme gebeurtenis.
Een moeder doet het bij haar kinderen, geliefden en goede vrienden bij elkaar – uit iets simpels als het schoonmaken van de oren
blijkt ineens een diepe band.
Uiteraard zijn mensen met zakelijk inzicht hier gretig op ingesprongen. Onder andere in Akihabara zijn er inmiddels verschil-
30
lende kleine bedrijfjes waar klanten hun hoofd bij knappe jonge
vrouwen op schoot kunnen leggen en zich door hen kunnen laten
behandelen. Voor sommige (voor het merendeel mannelijke)
klanten roept dit herinneringen aan hun jeugd op, toen ze bij
mama op schoot lagen; voor anderen is het vooral een opwindende, fetish-achtige ervaring. Met wat voor reden de klant ook
komt, de bedrijfjes exploiteren het fenomeen gretig, soms ook
massages erbij aanbiedend. Er wordt zelfs overwogen een cursus
mimikaki aan te bieden aan jonge vrouwen, bij wijze van training
om een goede bruid en echtgenote te worden.
Maar niet alleen de handeling wordt liefdevol uitgebuit: ook het
voorwerp zelf, oorspronkelijk gemaakt van bamboe, is inmiddels in alle denkbare varianten verkrijgbaar. Er zijn hele simpele,
zonder fratsen en puur functioneel. Dan zijn er, uiteraard, die met
allerlei kleine figuurtjes en poppetjes aan het einde, omdat Japanners er nou eenmaal van houden om overal kleine poppetjes zoals
Nijntje en Hello Kitty aan te hangen. Maar de meest bizarre zijn
wel de verschillende varianten die op de een of andere manier een
camera eraan hebben gemonteerd, zodat je – altijd fijn – je eigen
oor in kan kijken terwijl jij of iemand anders je oor schoonmaakt.
Wat kan een mens nou nog meer wensen?
31
Jocelyn van Alphen
Fashiontips
Hoe je in de winter te kleden,
zonder er uit te zien als een Eskimo
Ook al wordt het in Nederland niet zo monsterlijk koud als in
Noorwegen/Finland/andere Scandinavische oorden, het kan hier
toch wel een graadje vriezen. Het is dan moeilijk om je stylish te
voelen als het snot in je koude hoofd vastvriest, maar met deze
tips en een goede planning hoef je er niet uit te zien als een rolmops met moonboots. Zie hier:
Doe de ui:
Layers are your friend! Misschien niet zo sexy, maar thermaal
ondergoed (je weet wel, die lange) doet wonderen in extreme
kou. Een goed alternatief zijn leggings (of doe stiekem een maillot onder je jeans aan- niemand die er achter hoeft te komen).
De bovenkant houd je warm door een iets strakker shirt met
lange mouwen onder je kleren aan te doen. Ook leuk is om een
shirt met lange mouwen onder een cool T-shirt te dragen wat net
iets aparts geeft aan je outfit terwijl je toch lekker warm blijft.
Laagjes helpen trouwens ook eventuele vetrolletjes te verdoezelen die iedereen krijgt dankzij midwinterse vreetfestijnen.
Hoofddeksels en dergelijke:
Naast je handen koelt je hoofd het snelst af (toch?), dus hou ‘m
goed warm. Beanies, baretten, ijsmutsen met franjes en sliertjes,
hoofdsjaaltjes en (nep)bont zijn helemaal en vogue op het moment, maar om de schade aan je kapsel te beperken zijn oorwarmers of hoofdbanden goede opties.
Lekker nekje:
Pashminas, extra-lange sjaals en andere wollige breisels zijn een
must om die laatste beetjes vrieslucht buiten de deur (of in dit
geval, nek) te houden.
Handjes:
Doe handschoenen aan. Logisch, toch? Lange, (nep-)leren handschoenen zijn chique en lekker warm. Voor de heren: alles behalve skihandschoenen. Krijg je van die Hulk-handen van, niet
echt cool. Als je het dan toch koud krijgt in die “skinny” wollen
32
handschoentjes, doe er dan een paar over elkaar aan. Je zult zien
dat je handen dan langer warm blijven dan wanneer je één paar
dikkere handschoenen aan hebt. Ook hier geldt weer: layers are
your friend!
Bedek de zooi:
Bezuinig niet op je winterjas! Als je een keer die keiharde €€€
uitgeeft, doe dat dan aan hetgene dat je 4 of 5 maanden per jaar
draagt. Let op een klassieke snit (trenchcoats, bijvoorbeeld, zijn
prachtig in alle kleuren en prints, tijdloos en stylish voor man-envrouwvolk), goede isolatie en een eventueel iets langere lengte.
Doe dit in ieder geval niet:
UGGs of elke variatie daarop. Warm? Ja. Comfortabel? Ja. Stylish?
NEE. Zelfs de dunste benen lijken op mammoetpoten als ze deze
ellendelingen gestoken zijn. Een paar kekke leren laarsjes (voor
de dames: met een iets bredere hak voor meer grip als het glad
is, of platte laarsjes voor de veiligheid) of een stel goede zwarte
sneakers zijn veel mooier. Te koud? Verbijt het, of doe een paar
extra (ski)sokken aan, maar geen UGGs. Please.
Slobberige truien en sweaters. Niet mooi, en ze doen ook niets
voor dat goddelijke lijf van je. Bovendien geven ze je een slordige
indruk. De truc is hier ook laagjes: T-shirt met lange mouwen +
bloesje/T-shirt + vest/blazer + jas. Voilà.
Hoe je te kleden als je tentamens hebt
De dag van dat ene gevreesde tentamen. Je bent al nerveus
genoeg, laat staan dat je je druk wil maken over je outfit. Wat
nu?
Ik heb een theorie wanneer het op kleden voor tentamens aankomt, namelijk hoe comfortabeler je bent en hoe zelfverzekerder
je je voelt in wat je aan hebt, hoe comfortabeler en zelfverzekerder je bent terwijl je aan het ploeteren bent op je tentamen!
Met een zes nemen we dit keer geen genoegen!
Met comfortabel bedoel ik natuurlijk niet naar de zaal hobbelen in
de joggingbroek die je de hele nacht aanhad terwijl je hard aan
het blokken was. Ik voel me dus toch genoodzaakt het volgende
te melden: Joggingbroeken alleen tijdens het sporten! Stop wel
een beetje moeite in je outfit. Want als je er goed uitziet, voel je
je ook goed, nietwaar?
33
Vera van der Esch
Rockman.EXE
Bijna iedereen kent ‘Rockman’ of heeft wel eens van de naam
gehoord, hoewel ‘Megaman’ wat meer succes zal hebben, omdat
dit personage in het Westen onder deze naam bekend staat. Maar
dit artikel zal niet gaan over de videogames, maar over de iets
minder bekende animeserie: Rockman.EXE (of Megaman NT Warrior zoals het hier genoemd wordt).
R.EXE is een spin-off van het originele concept waarmee de
games beroemd zijn geworden. Alle bekende personages zitten
erin zoals Rockman, Roll, Dr. Wily en Rush. Het verhaal speelt
zich af in de toekomst, waar alles wordt gerund door computers.
Door middel van een cyberwereld op het internet regelt de mensheid alles en heerst er over het algemeen vrede. Elk mens is in
het bezit van een kunstmatige intelligentie op een minicomputer
dat een NetNavi wordt genoemd. Hoofdpersoon Netto Hikari is
dan ook dolblij wanneer hij van zijn vader eindelijk zijn eigen Navi
Rockman krijgt. Maar niet lang daarna wordt de wereld bedreigd
door een grootschalige uitbraak van virussen en cybermisdaden,
opgeëist door een mysterieuze groep van cyberterroristen dat zich
World Three noemt. Dus aan Netto en Rock de taak dat een halt
toe te roepen. Maar dit is nog maar het begin…
In Nederland zijn slechts de eerste twee seizoenen van deze
34
anime op televisie verschenen, maar in werkelijkheid draaide de
serie er in totaal zes. Naast R.EXE 1 & 2 verscheen er R.EXE Axess (alleen in Japan en Amerika uitgezonden), Stream, Beast en
Beast + (alle drie Japan-only). Bovendien werd er een negentig
minuten lange film geproduceerd: R.EXE – Hikari to Yami no PROGRAM. Verder bestaat er een 13-delige mangareeks en een hele
batterij aan videogames.
Er zijn mensen die R.EXE helemaal niks vinden. Vaak komt
dat omdat ze het willen vergelijken met het originele concept
van Megaman. Maar persoonlijk
zie ik deze animeserie liever los
van zijn inspiratiebron. Natuurlijk, het idee is niet zo origineel
meer als je kijkt naar de vele
soortgelijke anime zoals Beyblade, B-da Man of Medabots.
Toch is R.EXE een onderhoudende serie die je een kans
kunt geven, mits het in het Japans is (de Engelse dub is zeer
slecht!). Best een leuk idee,
zo’n NetNavi. Alleen jammer
dat ze je huiswerk niet doen.
35
Mattias van Ommen
Nieuw Bestuur gezocht!
Beste leden,
Hoewel we nog midden in collegejaar 2008-2009 zitten, worden er
nu al voorbereidingen getroffen om ook komend collegejaar een
goed bestuur voor onze vereniging samen te stellen. Hierbij wil
ik jullie dus vertellen dat het vanaf nu mogelijk is om je voor het
bestuur van LVSJK Tanuki 2009-2010 aan te melden! Spread the
word!
Een opsomming van de verschillende functies (en de vereisten)
volgt hierna, maar wat kun je nu eigenlijk verwachten van een
bestuursjaar, ongeacht in welke functie? Verwacht een spetterend
jaar dat omvliegt in een mum van tijd, waarin je op een actieve,
betrokken manier een bijdrage levert aan de verrijking van de
studietijd van je medejapanologen. Door in een hecht team van
andere enthousiastelingen aan een dergelijk gezamenlijk doel te
werken, doe je ook ontzettend veel leuke en praktische ervaring op waar de rest van je leven wat aan zult hebben. Bovendien
verzekeren de vele Japan-gerelateerde activiteiten je ervan dat je
genoeg ingangen hebt om je voor te bereiden op latere studiegerelateerde bezigheden (zoal een baan!). Enkele voorbeelden
van de vele contacten die je opdoet, zijn bijvoorbeeld met het
Sieboldhuis of de Alumni-vereniging van de opleiding.
Na enkele bestuursjaren van dichtbij te hebben meegemaakt, kan
ik zeggen dat we van onze vereniging één van de meest actieve
hebben gemaakt binnen de faculteit, en ja zelfs van onze gehele
universiteit! Dit recente verleden heeft ervoor gezorgd dat jullie
een stevige fundering zullen hebben (bijvoorbeeld te zien in de
goede organisatie van de vele actieve commissies), van waaruit
je jouw eigen talenten verder kunt ontplooien. Lijkt het je leuk
om met LVSJK Tanuki een geheel nieuwe activiteit in te voeren,
of wil je op andere gebieden iets veranderen? We zoeken allerlei
mensen, dus ook mensen die misschien wat meer op de achtergrond fungeren, kunnen vast wel een functie vinden die bij ze
past, en op hun geheel eigen manier een bijdrage leveren. Ook
dat wordt erg gewaardeerd. Wij dagen je uit om je aan te melden,
te laten zien wat je in huis hebt en ons team voor komend jaar te
versterken.
Mattias van Ommen
Praeses LVSJK Tanuki 2008-2009
36
Functies
Hieronder volgt een overzicht van de verschillende functies in het
bestuur waarvoor je kunt solliciteren. Een korte omschrijving wordt gevolgd door een opsomming van vaardigheden die wij
graag zien in degene voor de betreffende functie. Onthoudt echter
dat je behalve je functie ook algemeen bestuurslid bent. Sowieso
verwachten we dus van je dat je enthousiast bent over je studie,
het leuk vindt om iets te doen voor je medejapanologen en in
staat bent om goed in een klein team samen te werken.
1. Praeses – Hét gezicht van de vereniging. Coördinator
van het bestuur, leidt de vergaderingen, heeft overzicht op
alle activiteiten van alle commissies en onderhoudt contact
met andere verenigingen, docenten en externe instanties.
Goed niveau van Japans vereist. Verder uitzonderlijke motivatie,
aantoonbare discipline, leidinggevende capaciteiten, goed delegerend, assertief, overzichtelijk, creatief en enthousiasmerend.
Eerdere (Tanuki) bestuurservaring is een sterke pré.
2. Abactis – De secretaris is hoofdverantwoordelijke voor
alle administratie (ledenadministratie, notulen etc.) en
communicatie (via de post, e-mail etc.) van de vereniging.
Notuleert tijdens vergaderingen, verzorgt de aankondigingen per e-mail en archiveert alle belangrijke informatie.
Goed niveau van Japans is een pré. Perfecte beheersing van Nederlands en Engels vereist. Verder werk je ordelijk en nauwkeurig, beheers je over een perfecte zelfdiscipline en ben je goed in
timemanagement.
3. Quaestor – Hoofdverantwoordelijke voor de financiën
van de vereniging. Houdt de financiën bij, stelt begrotingen
op en presenteert de financiële situatie tijdens de ALV.
Gedisciplineerd, ordelijk, werkt nauwkeurig, ervaring met boekhouden/financieel beheer is een pré, affiniteit hiermee is
vereist. Heeft genoeg sociale vaardigheden en assertiviteit om via
de acquisitiecommissie sponsoren te werven.
37
4. Hoofdredacteur Journal – Hoofdverantwoordelijke voor
ons verenigingsblad, de Tatanukiki. Stelt een journalcommissie samen en fungeert hierin als hoofdredacteur. Is
naast de journal ook verantwoordelijk voor het design van
posters, flyers, kaartjes en dergelijke.
Gedisciplineerd, creatief, enthousiasmerend, gedreven, goed in
delegeren. Ervaring met redactiewerk en/of graphic design is een
sterke pré; perfecte beheersing van Nederlands en Engels vereist.
5. Webmaster – Voorzitter van de websitecommissie en
hoofdbeheerder van de website. Verzorgt regelmatige updates en beheert tevens het forum. Creatieve input (bijv.
nieuwe ideeën voor de website) wordt ook gewaardeerd.
Gedisciplineerd en creatief. Ervaring met IT, webdesign en dergelijke is een sterke pré. Goede beheersing van het Nederlands
vereist.
6. Vicevoorzitter – Leden die naar één van de functies 2
tot en met 5 solliciteren kunnen zich aanmelden voor deze
functie, die ze dan samen met hun eigen functie zullen
uitvoeren. De vicevoorzitter staat de voorzitter bij en helpt
hem of haar met de algemene coördinatie van het bestuur
en de vereniging. Indien de voorzitter er niet is, neemt hij
of zij deze rol over. Overzicht, leidinggevende capaciteiten
en sociale vaardigheden zijn vereist.
Het zesde bestuurslid, de assessor, zal tijdens het eerstejaars
introductiekamp door het nieuwe bestuur gekozen worden uit de
eerstejaars.
Als je interesse hebt in één van deze functies, stuur dan je cv
en een motivatiebrief vóór 15 februari 23.59 uur naar bestuur@
tanuki.nl of leg het in het postvakje van Tanuki in het Arsenaal
(Arsenaalstraat 1, 2311 CT Leiden). Geef in je motivatiebrief aan
waarom je geïnteresseerd bent in een bepaalde functie en waarom je denkt dat jij daarvoor geschikt bent. Het bestuur van LVSJK
Tanuki ziet je sollicitatie met belangstelling tegemoet!
38
Advertentie
‘S AVONDS EEN MAN
‘S OCHTENDS EEN MAN
Een Tanuki-activiteit is GEEN geldige reden om een
college te skippen of te laat te komen! Wees verstandig,
wees een man!
of een vrouw...
TaTanukiKi 2008-2009--3