-
Titel
-
2008-2009 | 2
-
Nummer
-
2
-
extracted text
-
Colofon
Comissieleden
Vera van der Esch
Liselore Goossens
Marianne Klinkert
Nick Moree
Leana van Orsouw
Malu Pierik
Maaike Zoelman
Redactie
Diana Kuijpers
Pim Omes
Hoofdredacteur
Ashwin Ramjiawan
Redactioneel
En zo zit er weer een
maandje op. Dat ging best
snel, naar mijn inzien. Ik
bedoel maar; de nodige
Sinterklaas reclames vliegen alweer voorbij, de dagen zijn korter geworden
en de temperaturen zijn
flink gedaald.
Tevens staat een maandje
verder gelijk aan een nieuwe
Journal! Met deze keer, onder
andere, een ware strip en...
SVS laat wat van zich horen!
Veel leesplezier en tot de volgende keer!
Ashwin Ramjiawan
Trouwens, als je een leuk artikel hebt geschreven of een
prachtige tekening/ strip hebt
gemaakt, kun je deze sturen
naar:
tatanukiki@hotmail.com!
Meer artikelen? Meer weten?
Bezoek dan de website:
www.tanuki.nl!
1
Inhoudsopgave
Tanuki Feesten = BSA Garantie
3-4
The Funpage
5-6
狸: Tanuki
7-8
Het Rode Gevaar
9 - 10
Het Moment van de Schoen
11 - 12
Crimson Stars strip
13 - 14
築地市場: Tsukiji vismarkt
15 - 16
Portret Ethan Mark
17
Japanse Sake
18 - 19
Doodles
20
Het Leven na het Arsenaal
21
Agenda
22
door Ben van Halem
door Diana Kuijpers
door Leana van Orsouw
door Daan van Esch
door Sander Schoen
door Nick Moree
door Liselore Goossens
door A. Nonymous
door Pim Omes
van Vera van der Esch en Marianne Klinkert
door Aranka Leonard
2
Ben van Halem
Tanuki Feesten = BSA Garantie
Ja! Lieve mensen, deze zal ik even voor jullie uitleggen. Op de
Tanuki feesten wordt de les des levens hard geleerd. Mijn record
blauwtjes lopen op één avond kwam daardoor zeer in het geding.
Meerdere meisjes heb ik ontmoet, waaronder een Catena-ganger
genaamd Rianne, die ik toch op de dag van vandaag niet meer
terug heb gezien (bel me). Er rustte mij dan ook maar één taak.
Mijn waardigheid terugwinnen
in de vorm van de eeuwenoude
kunst van de Tanuki krentenbollendans. Samen met mijn senpai
Chris vormde ik een dansalliantie die zijn weerga nog niet
heeft gekend. Maar het mocht
niet zijn. We werden onherroepelijk afgewezen voor het liter
bier dat stond als beloning voor
de prachtprestatie die geleverd
zou moeten worden om de Tanuki
feestgangers in hun diepste zieltje
te kunnen plezieren.
Als mijn menig senpai Sebastian en Matthias tegen elkander
zouden strijden om de Tanuki waardigheid, zou éénzelfde patstelling ontstaan die wederom zijn weerga niet gekend heeft. Zij
streden de nacht in, lente werd zomer, zomer werd herfst, herfst
werd winter. Eeuwen passeerden, toen millennia. Rijken rezen en
vielen, zonnen explodeerden. Een nieuwe Tanuki praesus werd
aangesteld onder de naam “Henk” en werd afgezet wegens seksueel onpasselijk gedrag. Tien jaar later dook hij op in Japan waar
hij door de straten dwaalde als een bizarre half-schaduw, half-man
verschijning onder de naam “Hard Gay” wiens enige angst de zon
en enige plezier de duisternis was. Maar ik dwaal af... Want we
weten allemaal dat wie zijn naam durft uit te spreken, zijn gruwelijke aanschouwing ook daadwerkelijk oproept en er een helse
kookcursus op nahoudt. Maar alweer dwaal ik af... Iedereen kent
het wel. Je ligt in het ziekenhuis en je voelt je benen niet meer. De
dokter zegt: “dat klopt, we hebben je armen geamputeerd.” Maar
wederom dwaal ik af...
Het Single Bachelor bestaan wordt tot in de kern bedreigd binnen
3
onze mooie Tanuki vereniging, mede door een lege Tanuki Bonzai
(Cheerleaders) en de rare geruchten die de ronde gingen over de
toiletten in de Oude Harmonie. Hier was namelijk een totaal ander feestje aan de gang. Hierbij wil ik dan ook opheldering geven
over wat Aniek en ik daar deden. Dit was puur vriendschappelijk en
daarmee moet de kous toch maar eens af zijn.
Zoals u misschien wel weet, rijden er ´s nachts geen treinen naar
het pittoreske stinkgehucht genaamd Heiloo. Hierdoor werd ik
gedwongen een slaapplaats te
regelen. Dit ging geheel zonder
problemen, maar waarom werd
ik dan toch wakker in de trein
naast een vreemde ongeschoren, stinkende vent in een gescheurde regenjas? Hij vertelde
mij dat we op weg waren naar
Schiphol, om onder het genot
van een “whoppertje” te wachten
op de eerstvolgende trein naar
mijn huis. Ik keek hem verbaasd
aan en vertelde hem dat ik niet wist wat hij met
een whoppertje bedoelde, maar dat ik hem nu al
kon vertellen dat hij zijn smerige spelletjes diep
in een plek kon steken waar de zon niet schijnt.
Dit deed hij toen ook.
Goedemorgen, het vorige station was Heiloo. -_Voor de mensen die er niet bij waren: “jullie hebben een hoop gemist!” Daarom wil ik jullie allen
graag uitnodigen om naar het Halloweenfeest van
Tanuki te komen. Dan zie ik jullie daar!
Graag wil ik afsluiten met een klein gedicht van
de veelgeciteerde Tanuki dichter B. van Halem.
Onder invloed van vele dranken, wil ik toch nog
maar even de feestcommissie bedanken.
Ik had een ontzettende lol,
ook al was het thema krentenbol.
een goede opsteker, want ze doen het voor u,
maar één ding blijft zeker, Party Suru.
Hats hats hats en ik zie jullie op het Halloweenfeest!
4
Diana Kuijpers
The Funpage
Wist je dat?
… de eerstejaars kanji boeken eindelijk binnen zijn? Groot feest!
… de Tanuki website veel actiever en zeker het bekijken waard is?
… ook het Tanuki forum actief is?
… dr. Paramore graag jumping jacks doet voor zijn colleges?
… het krentenbollenfeest een groot succes was?
… het aantal eerstejaars begin dit jaar rond de 130 lag?
… de eerste tentamenweek er alweer op zit?
… we hopen dat iedereen goed gepresteerd heeft?
… Seki-sensei een enorme fan van Doraemon is?
… Oya-sensei graag uitlegt waar de kanji voor ‘poort’ (門) vandaan
komt, omdat hij dan over zijn cowboytijd en revolver kan vertellen?
… je zelf artikelen in kunt sturen voor de journal, evenals quotes
en meer wist-je-datjes?
Quotes
Paramore-sensei: “this is my bedroom voice…” *terwijl hij verleidelijk op de tafel leunt en in de microfoon fluistert*
Oya-sensei: “this is my country and I will name it BONK *plant een
onzichtbare vlag in de collegezaal*
Länsisalmi-sensei: “your life ends when you are killed’.
Wij: *headdesk*
Cilly: “what does this word mean?”
Yoshioka-sensei: “text processor.” *zwaait met haar hand in de
lucht* “It’s a dinosaur thing…”
Oya-sensei: “I have a real COLT revolver… And then I shoot…
PAM!!!”
Teksten eerstejaars, een zin waarvan de betekenis ‘ik loop met
mijn hond naar het park’ was.
Ger-Bart: “Ik had: ‘De gevierde politicus, die ondanks een periode
van stevig bewind nu toch de handdoek in de ring moest gooien
door een smadelijk schandaal, was wel naar huis gegaan, ware het
niet dat er een kogel op het laatste moment door zijn hoofd werd
5
gejaagd, wat hem, en dit behoeft geen verdere uitleg, redelijk ontstemde.’ Is dat ook goed?”
Van der Putte: “Nee.”
Vader van Kampen wanneer hij zijn dochter succes wil wensen bij
een placement test:
“Oh ja, veel succes met de placemat test, whatever dat is.”
Over de kanji voor moeder, 母:
Oya-sensei: “Those represent a mother’s breasts, the best part of a
woman’s body.”
Maarten: “Renzo, eet niet met je mond vol!”
Nog een van Paramore!
Over imperialisme en Europese handelaars in het oosten:
“It was not at all like the Europeans” *zwaait dramatisch met armen* “who would go into the jungle” *loopt heen en weer* “and
discover” *zwaait nog dramatischer met armen alsof hij echt door
de jungle loopt en takken wegduwt* “these new countries…!”
Japanimation college tijdens het kijken van ‘Stink Bomb’:
Lysanne *refererend naar een powerpoint slide met een quote*:
“Ik vind de hoofdpersoon helemaal niet zo’n loveable nerd.”
Aranka: “Daar hebben ze een heel ander woord voor uitgevonden:
adorkable.”
Over Inleiding tot Historische Wetenschap: het college was zó boeiend, dat zelfs Paramore-sensei lag te slapen.
*Koreaan doet een zelf-introductie praatje voor de klas in het Japans*
Docent: Heeft er iemand nog vragen?
Tijmen: Wat vind je van Kim Jong-Il?
Klas: *stil*
Koreaan: Wakaranai
Plaats jouw weetjes en quotes op het forum van
www.tanuki.nl!
6
Leana van Orsouw
狸: Tanuki
Als je dit blad in handen houdt, is de kans groot dat je lid bent van
bijbehorende studievereniging Tanuki. In dat geval is het misschien
wel leuk om te weten waar die naam vandaan komt. Je boft, want
over de tanuki is genoeg te vertellen!
Tanuki is het Japanse woord voor de Japanse wasbeerhond, en die
bestaat inderdaad gewoon als levend wezen. Het dier heeft echter
ook een indrukwekkende geschiedenis van verschijningen in de
Japanse volksverhalen, hoewel niet altijd in de positieve zin.
De tanuki in de volksverhalen staat vooral bekend als een ondeugend wezen, dat graag mensen voor de gek mag houden. In afbeeldingen en als beeld wordt hij vaak weergeven met een ronde
buik, een fles sake in de hand waar hij waarschijnlijk niet voor betaald heeft, een guitige snuit en met vergrote testikels, al laat men
dat laatste detail vaak weg in moderne afbeeldingen. Deze kintama
(letterlijk ‘gouden ballen’) staan symbool voor geluk, en worden
verder niet geassocieerd met vruchtbaarheid. In vroegere tijden
gebruikten tanuki de kintama als drumstel, tegenwoordig beperken
ze zich tot hun buik. En net als de in het vorige nummer besproken
maneki neko staan er vaak beeldjes van de tanuki voor restaurants
en bars, die de klanten naar binnen moeten lokken.
Een belangrijk kenmerk van de tanuki is dat hij van vorm kan
veranderen. In sommige verhalen past hij dit trucje ook toe op
bladeren, die hij bijvoorbeeld in geld verandert om zijn sake mee
te betalen. Deze transformaties staan ook centraal in de meeste
verhalen over de tanuki, zoals het verhaal van de dansende
7
theepot.
Een arme man vond eens een tanuki die vastzat in een val. Hij
kreeg medelijden met het dier en bevrijdde het, tot grote vreugde
van de tanuki. Die kwam terug en veranderde zich in een theepot,
zodat de man hem kon verkopen. Zo gezegd, zo gedaan, en de
tanuki-theepot kwam terecht bij een monnik, die wel zin had in een
kopje thee. Maar de theepot kreeg het wel heel warm, zo hangend
boven het vuur, kreeg letterlijk pootjes en wandelde er doodleuk
vandoor, de monnik de
schrik van zijn leven
bezorgend. De tanuki
zocht de arme man weer
op en kwam met een
nieuw idee. Voortaan
werd hij een attractie, de
wandelende theepot, en
betaalden mensen geld
aan de arme man om
hem te kunnen zien. De
arme man was al gauw
niet arm meer en de
tanuki had er een nieuwe
vriend bij.
In dit verhaal is de tanuki
nog vriendelijk tegenover
mensen (in elk geval
tegenover de oude man).
Een ander verhaal toont
een grimmigere kant van
het beestje.
Een bejaard echtpaar
had een haas, die ze erg
vertroetelden. Een tanuki
trok zich daar niet zo
veel van aan en vrat het voer van het beest op, tot woede van de
man, die de tanuki vastbond. Toen de man brandhout ging halen,
kreeg de tanuki de vrouw zover om hem los te maken, en hij
zwoer wraak voor de mishandeling. Hij doodde de vrouw, nam haar
gedaante aan en kookte het lichaam, dat hij die avond voorschotelde aan de man. De tanuki kwam er overigens niet mee weg: de
haas waar het allemaal mee begonnen was, lokte de tanuki in de
val en doodde hem.
Gelukkig staat de tanuki over het algemeen bekend als een komisch figuur, in plaats van een wraakzuchtig mormel. En dat is toch
net een wat leukere associatie met onze vereniging, nietwaar?
8
Daan van Esch
Het Rode Gevaar
Tanuki-lid, 你好！
Tot u spreekt Daan, commissaris communicatie van de SVS. In het
kader van de samenwerking (die in de hoofden van jullie bestuursleden steeds wildere vormen begint aan te nemen) tussen Tanuki
en SVS hierbij een mooi verslagje van de SVS-activiteiten tot nu
toe. In de Krant met Karakter is al een soortgelijk verslag verschenen, waarin Ashwin vertelde dat jullie van plan zijn de wisselbeker dit jaar te houden. Wij waarschuwen jullie: we hebben
voetbaltalent gerekruteerd!!
Maar voordat we naar de toekomst kijken, zullen we eerst eens
even naar het verleden kijken. Het Krentenbollenfeest van Tanuki
was platgewalst door SVS-leden zoals de immer betrouwbare tamtam mij doorgaf (helaas had ik zelf andere bezigheden), maar op
het eerste SVS-feest ‘Rood’ waren er maar bar weinig Tanuki-leden
aanwezig. Dit ondanks de geniale aanbieding dat Tanuki-leden ook
ledenkorting krijgen! We hopen jullie wél in groten getale te mogen
begroeten op de 20e november, de datum van ons volgende feest.
Andere SVS-activiteiten waren de erg populaire constitutieborrel in ‘t zonnetje op het terras van de Grote Beer, en een knallend
Eerstejaarskamp in Loon op Zand; zoals een van onze leden het
beschreef, ‘het Nederlandse Dubai’.
Een andere gezamenlijke activiteit die in de planning staat is natuurlijk de basketbalwedstrijd, waar we onze monsterzege van
vorig jaar nog een beetje willen gaan aanscherpen. Tja, je bent fan
van Yao Ming of niet, he? Houd de agenda in de gaten voor data en
locaties!
再見!
Daan
9
SVS: Redolution Feest 2008
10
Sander Schoen
Het Moment van de Schoen
Het ritme van de stad
geschreven: 20-okt-2008, Nagasaki
Het straatbeeld wordt bepaald door de vele kabels die kriskras door
elkaar, langs en boven de wegen kronkelen. Door de kleine huisjes, met hier en daar een eetgelegenheid die de naam nauwelijks
waardig is, qua grote dan, en meer weg heeft van een soort thuisrestaurant.
De aorta waar alle kleine straatjes op uitkomen, barst van de bedrijvigheid. Deze brede straat is altijd in leven, met de pulserende
verkeersstromen kloppend op het ritme van de stad. Trams ratelen
voorbij. Een Isuzu-vrachtwagen slaat rechtsaf, gevolgd door een
hele reeks Toyota- en Suzuki personenauto’s. Op de achtergrond
torenen de bergen boven de gebouwen uit als een altijd aanwezige
massieve massa die het leven in de stad beschermt, zichtbaar
vanuit bijna elke hoek van Nagasaki. Ze vormen de ribbenkast van
dit organisme.
Oude vrouwtjes lopen schuifelend over het zebrapad met een paraplu opgestoken tegen de zengende hitte van de middagzon. Tegen
een uur of drie komt deze op zijn hoogtepunt om zo rond de klok
van zes – eerst langzaam en dan plotseling – achter de horizon
weg te zakken en de verkoelende duisternis in te luiden.
Vanavond ben ik die duisternis ingestapt. Op zoek naar iets, iets
wat me zou raken en de tijd stil doen staan. Ik vond het een aantal meters boven de drukke verkeersweg, op de voetgangersbrug.
Vanaf deze smalle brug kan ik het minuten lang volhouden, misschien zelfs wel uren: kijken naar de verkeersstromen onder mij.
Het is indrukwekkend om te zien, de efficiëntie waarmee het ge-
11
motoriseerd verkeer zijn weg zoekt door dit onmetelijke lichaam.
Tijd bestaat niet in zijn concrete vorm, haast is niet op te merken.
Het enige wat hier en nu telt is het ritme van de stad. Ik laat me in
gedachten meevoeren met het pulserende ritme, mee op de oranjegele lijnen van licht die lijken te zweven boven de weg. Ik ga de
hele stad door, soms halt houdend voor het stoplicht. Ik kom langs
plekken waar ik nog nooit ben geweest, plekken die het licht – en
mij erbij – aantrekken. Ik sla ze op in mijn onderbewustzijn, als
gegevens die wachten om ontdekt te worden.
Maar het dient gezegd te worden, ik ben niet bij machte om deze
stad met pen te beschrijven. Ik kan het keer op keer proberen,
het lukt me niet. Dit levende organisme laat zich niet vangen in
de wereld van het geschreven woord noch in die van de beeldende
fotografie, om te worden tot een statisch aftreksel van de realiteit.
Zulks soort problemen is niet alleen mij bekend, ook Martin Bril kan
er niet aan ontkomen:
Sommige dingen zijn verdomd moeilijk onder de knie te krijgen. Zo
ben ik al jaren bezig met de kleur blauw, meer in het bijzonder: het
blauw dat de hemel kleurt.
Hoe omschrijf je dat?
Of kun je volstaan met de mededeling “de lucht was blauw”? Dat
vind ik eerlijk gezegd te weinig. Er moet over een blauwe lucht
meer te zeggen zijn, zeker over dat herfstige blauw van gisteren.
Minstens zo intrigerend, en misschien nog wel moeilijker: het geluid van een stuiterende tennisbal. En dan niet een bal die heen en
weer wordt geslagen, maar een bal die vanuit een hand op en neer
op de grond valt - is vallen wel het juiste woord in dit verband? Hoe
dan ook: er kan iets dreigends van dat geluid uitgaan, een zekere
macht.
Ik heb nog wel meer van dit soort problemen die me al jaren
achtervolgen. De geur van gras, gebakken spek, vrouwenzweet.
Omschrijf het maar eens in zijn kloppende volledigheid. Als me
dat lukt, ben ik enorme sprongen verder. En al die tijd bestaat het
risico dat je iemand leest die er wel al in is geslaagd.
[uit: Een Blauwe Lucht, Martin Bril, de Volkskrant 15-okt-2008]
En dus is het hoogstwaarschijnlijk wachten tot het moment waarop
ik iemand lees die er wel al in is geslaagd.
http://goudenpaviljoen.blogspot.com/
12
Nick Moree
Crimson Stars strip
13
14
Liselore Goossens
築地市場: Tsukiji vismarkt
Dag in dag uit staan de vis in- en
verkopers van Tokio en omgeving
voor dag en dauw op om zo vroeg
mogelijk bij de Tsukiji vismarkt te
komen. Vanaf drie uur ’s ochtends
worden daar de vangsten van vissers uitgestald, geïnspecteerd en op
waarde geschat. Om half zes begint
het bekendste deel van de veiling: de
tonijnveiling, waar enorme tonijnen
van soms wel meer dan een meter
lang aan bieders, veelal handelaren,
worden verkocht. Om zeven uur
neemt men de gekochte vissen zo
snel mogelijk mee naar standjes in
een andere hal, waar de vissen worden bewerkt. In grotere of kleinere
stukken worden deze weer doorverkocht, voornamelijk aan restaurants. Vervolgens verkopen de vele,
kleine sushibarretjes in de omgeving
de verste sushi en sashimi van heel
Tokio.
Het verhaal gaat dat de oorsprong
van deze vismarkt, één van de
grootste ter wereld, dateert uit de
zestiende eeuw. Tokugawa Ieyasu gaf
vissers uit Osaka toestemming om
te vissen, onder voorwaarde dat ze
het Edo kasteel ook van vis zouden
voorzien. De vissers stemden toe en
verhandelden wat ze overhielden van
hun vangst in de buurt van de Nihonbashi. Toen de vraag naar vis steeg,
wegens de snelgroeiende bevolking, ontwikkelde Nihonbashi Uogashi
zich tot een markt. Hier handelden koopmannen die daarvoor van het
shogunaat toestemming hadden verkregen.
In 1923 verwoestte de Kando aardbeving zo’n twintig kleine markten
in Tokio, waarna men besloot om grote en centrale markten te bou-
15
wen. De drie markten van Tsukiji, Kanda en Koto waren het resultaat. Later kwamen daar nog meer markten bij en tegenwoordig
heeft Tokio meer dan een dozijn markten waar onder andere vis,
bloemen en vlees worden verhandeld.
De afgelopen jaren is de populariteit van de Tsukiji vismarkt enorm
gestegen onder toeristen. Iedere dag, behalve op zon- en feestdagen (dan is de markt gesloten), wordt het er overspoeld door zowel
Japanners als buitenlanders die nieuwsgierig zijn naar dit fenomeen. Daardoor heeft men besloten bepaalde delen van de markt
om veiligheids- en hygiëneredenen niet voor toeristen toegankelijk
te maken en zijn er speciale gegidste tours georganiseerd.
Leuker is het echter om ’s ochtends, het liefst zo vroeg mogelijk,
zelf te gaan kijken. De gestructureerde chaos die je aantreft, is
waanzinnig. Het is een Disney-waardige scène: het verkeer komt
van alle kanten, rijdt schijnbaar roekeloos en met hoog tempo
zomaar ergens heen en oversteken lijkt je eigen doodvonnis tekenen. Je wacht op de genadeklap, het moment dat een aantal van
die kleine voertuigjes met een rotvaart op elkaar knalt, maar dat
gebeurt niet: iedereen is geweldig op elkaar en de hysterisch overstekende toeristen ingespeeld en cirkelt haast moeiteloos om alles
en iedereen heen.
Maar uiteraard is niet alleen deze ‘verkeerschaos’ de moeite waard:
ook in de verkoophal met kraampjes kijk je je ogen uit. Alle vormen van onderwaterleven worden daar in alle mogelijke staten van
leven en dood verkocht. Blijkt een vis die dood hoort te zijn toch
nog te leven, dan heeft de verkoper er geen enkele moeite mee om
met een groot mes de kieuw nog eens helemaal open te snijden,
de staart af te hakken en met een lang stuk ijzerdraad van achterlangs eens goed naar binnen te wroeten tot het beest ophoudt met
spartelen. Mocht een toerist het wagen verschrikt, gefascineerd of
ronduit walgend toe te kijken, dan kan die een ‘wat-moet-je-nou’
blik terug verwachten.
16
A. Nonymous
Portret Ethan Mark
17
Pim Omes
Japanse Sake
Dat sake in Japan een bijzondere plek inneemt, zal velen niet zijn
ontgaan. Deze rijstwijn neemt een zodanig belangrijke plaats in
de Japanse cultuur in, dat de Japanners alcohol in het algemeen
als sake aanduiden. In de Shinto religie gebruikt men de drank om
purificatierituelen uit te voeren en tijdens hanami versterkt het de
goede sfeer. In dit artikel zal ik een beknopte weergave van het
brouwproces van sake geven.
In de achtste eeuw maakte het geschrift Haruma no kuni fudoki
(Geografie en cultuur van de Haruma prefectuur) reeds melding
van het bestaan van een alcoholische drank gebrouwen uit rijst.
Het tiende-eeuwse wetboek Engi Shiki (Procedures uit de Engi era)
is specifieker, en beschrijft het brouwproces van sake aan het keizerlijk hof, dat verbazingwekkend veel overeenkomsten vertoond
met het huidige proces.
Eerst wast men de pasgeoogste rijst in grote ketels en stoomt het
vervolgens. Daarna koelt men de rijst op het koelste moment van
de dag. Vervolgens wordt de rijst naar een warme en vochtige
ruimte vervoerd, waar men deze uitspreidt en besprenkelt met koji.
Deze koji zijn schimmelculturen die ervoor zorgen dat de rijst gaat
fermenteren. Gedurende een dag wordt de rijst in een doek gewikkeld om het geheel lekker te laten broeien, waarna het in een mal
(kojibuta) terechtkomt. Men schudt deze mallen om de rijst uniform te laten fermenteren en te zorgen dat er geen verschillen in
kwaliteit ontstaan.
Na nog eens twee dagen mixt men het product uit de kojibuta samen met melkzuur, gestoomde rijst en kobo gist in een ketel. Dit
duurt maar liefst zestien dagen, waarna het moromi residu overblijft. Deze alcoholhoudende substantie wordt in zakken geschept,
18
en weer een dag op een stapel gelegd. Langzaam wordt door het
gewicht van de zakken de eigenlijke sake uit de moromi geperst,
die met uiterste precisie wordt opgevangen. Zorgvuldig filtert men
de sake om de vloeistof volledig helder te krijgen en eventuele
restjes rijst te verwijderen. Nu kan men officieel van nihonshu (日
本酒) spreken, de aanduiding die Japanners zelf gebruiken voor hun
beroemde rijstwijn.
Japanners zijn ontzettend trots op hun sake, en voeren graag argumenten aan om de superioriteit van hun drank aan te tonen. Zo
bestaat een gemiddelde sake uit een duizelingwekkend hoeveelheid
van 6000 geur-, smaak- en kleurcomponenten. Bier en wijn blijven
steken op 500 componenten en whisky zelfs op slechts 400. Ook
wordt sake in iedere regio voorzien van eigen kenmerken en is het
instrumentarium waarmee men de drank kan nuttigen oneindig.
De houten masu (vierkant houten drinkdoosje) en sakazuki (plat
ondiep drinkschoteltje) laten je ieder op eigen wijze genieten.
乾杯！
19
Doodles
Door: Vera van der Esch
Door: Marianne Klinkert
20
Aranka Leonard
Het Leven na het Arsenaal
Op 13 november zal Tanuki weer een beroepenavond organiseren,
om jou als student Japans of Koreaans te laten wat je nou eigenlijk
allemaal precies kan met die studie. Zo’n aparte studie is natuurlijk
erg leuk, maar vooral je ouders krabben zich nogal eens achter de
oren over wat je er nu precies mee kunt doen – zo later, wanneer
je groot geworden bent.
Omdat wij zelf ook nog lang niet groot zijn, hebben wij een aantal
alumni gevraagd om op te treden als vraag en antwoord databanken, zodat we niet alleen onze eigen nieuwsgierigheid kunnen
opwekken of tevreden stellen, maar ook die van onze soms sceptische ouders.
Hier is slechts een voorproefje van jullie te wachten staat op deze
gezellige avond. Voor meer informatie kunnen jullie terecht op de
poster die in het Arsenaal en het Lipsius hangt, bij de bestuursleden van Tanuki en natuurlijk ook op: www.tanuki.nl!
_____________________________________________________
Michel van Bommel
36 jaar, afgestuurd Culturele Antropologie
Goed, een afgestudeerd cultureel antropoloog, wat doet die op een
beroepenavond van TCJK? Michel heeft ook Japans gestudeerd,
anders zou hij geen lid zijn van onze eigen Alumnikai en inderdaad
helemaal niet voorkomen op onze beroepenavond.
Hoe dan ook, zijn belangrijkste prestatie – voor ons in ieder geval
– zijn de twee jaar die hij in Tokyo gewoond en gewerkt heeft, als
marketing manager voor een project van KPN en NTT DoCoMo.
Van Michel krijgen we daarmee een kijkje in een hoekje van het
bedrijfsleven waar de Japan-gerelateerde bedrijven zich schuilhouden. Van onze andere sprekers, die we voor het verrassingseffect geheim zullen houden, zullen we een tipje van de sluier opgelicht krijgen over het werken voor de overheid en de commerciële
sector.
Het belooft een ontzettend gezellig avond te worden, dus
wees eens dapper en denk aan je toekomst! Kom naar de
beroepenavond!
21
Agenda
November
Donderdag 13 november
Beroepenavond
Donderdag 20 november
Spellenavond
Dinsdag 25 november
Filmavond met SVS
Woensdag 26 november
Borrel
Vrijdag 29 november
Tanuki Feest
Alles onder voorbehoud
22
Advertentie
‘S AVONDS EEN MAN
‘S OCHTENDS EEN MAN
Een Tanuki-activiteit is GEEN geldige reden om een
college te skippen of te laat te komen! Wees verstandig,
wees een man!
of een vrouw...
TaTanukiKi 2008-2009--2