-
Titel
-
2007-2008 | 3
-
Nummer
-
3
-
extracted text
-
太狸記
Editorial
Beste 太狸記-lezer,
Laat ik meteen maar van
wal steken met de vermelding van een verandering in
de bezetting van de journalcommissie. Zowel Wendalin als Tom hebben de
commissie helaas verlaten.
Tom wordt vervangen door
zijn broer Pim. De yonkoma
worden kundig opgevangen
door Evelien, maar hoe meer
zielen, hoe meer vreugd
natuurlijk. Dus als jij een
beetje met een pen/potlood/penseel om kan gaan
en dat graag wil laten zien,
aarzel dan niet en mail ons!
De mooiste/leukste/grappigste inzending wint een
prachtige verassing uit de
kast van Tanuki! Een waar
Tanuki-collectors item, dus
waar wacht je nog op?
Deze inmiddels 3e editie
van de journal is nóg dikker
dan de voorgaande edities
en wederom gevuld met
allerhande leuke artikelen, strips en ingezonden
stukken. Daarvoor alle lof
naar de Journaliers en alle
enthousiaste leden!
Tot slot wil ik nog even wijzen op de oproep achterin
de journal; onze mailboxen
staan nu open voor aanmeldingen voor het komende bestuursjaar! Lees
dus snel verder, geniet van
deze journal en tot de volgende 太狸記!
Pyke van Zon
Journal Editor
Heb jij op- of aanmerkingen op de journals of heb
je een leuke tekening/artikel/foto/verslag voor in de
太狸記? Stuur ‘m dan naar :
Journal@tanuki.nl!
第三巻
De Journaliers
“They have a lot of love to give”
Door weer en wind, de Journaliers werken altijd keihard om
júllie, de trouwe lezers, te voorzien in het nodige leesvoer.
Van humor tot opiniestukken, van artwork tot recepten; de
Journaliers weten er raad mee! Zelfs nu met de recente
wijzigingen in de bezetting, wijken zij nergens voor!
Allemaal in de naam van Tanuki! Dus, sluit de Journaliers
in je hart! Je zal er geen spijt van krijgen!
Tijmen Blankevoort
Ontfermde zich over anime,
games en Tijmen-zaken©,
zoals een moeder kip over haar
eieren. Wereldberoemd op het
Arsenaal.
Pim Omes
Offerde zich liefdevol op voor
zijn broer, en vervult nu vol
blijdschap en enthousiasme de
rol van de opinie schrijver.
Evelien Smolders
Neemt het op voor Korea en
beschermt dit land en deel
van het Arsenaal met interessante artikelen. Neemt nu ook
de yonkoma op zich.
Diana Kuijpers
Sloot een vredig verbond met
de Nederlandse grammatica,
en bestrijd grammaticale
kwaden op Arsenaal-schaal.
Nynke Zwiers
Gaf zich vol vreugde over aan de creatieve kant van het leven.
Met haar recepten en tekenkunsten verblijd zij menig
Japanoloog.
Zoek de commissieleden!
De meest
nauwkeurige
inzendingen
krijgen een eervolle vermelding
in de volgende
journal!
Stuur dus nu
meteen jou
antwoord op
naar journal@
tanuki.nl, of
leg een brief in
het postvakje!
太狸記
Tanuki VS SVS;
Een Epische Strijd
Zoals bezongen door Martijn Heule
Nu reeds de herfst van mijn
jaar als aanvoerder is aangebroken, wordt alles vager.
En ik ben zo moe. Echter,
zonder een verslag van de
uitspokingen der figuren
van Banzai mist de journal ontegenzeggelijk vrijwel
alles wat haar zo’n verrukking der zintuigen maakt:
integriteit, een vleugje jeugdige onbevangenheid, en
misschien ook nog wel zo’n
genoeglijk
dijenkletsertje
hier, en in geenszins afnemende mate, ook daar.
Laat ons daarom de wedstrijd van 21 november tegen de sinologen van SVS
naar boven halen. Niet alle
details staan mij meer bij,
maar op het verhaal van
Jezus na zijn natuurlijk alle
mooie verhalen verzonnen.
Welnu, de rasbikkels van
Banzai waren zoals afgesproken keurig op tijd op
het sportveld aanwezig. Behalve Alex, want die was
een dag te laat. De rest van
Banzai was na het verzwelgen van de avondmaaltijd
direct vertrokken met het
vooruitzicht te spelen op
het wedstrijdveld van het
Universitair Sportcentrum.
Maar, wat nu? Schijnbaar
had Banzai per abuis verschillende malen te horen
gekregen van een medewerker van het Sportcentrum
– slechts twintig jaar in dienst – dat op het enige veld
grenzend aan waardigheid
voor ons spel avondverlichting aanwezig zou zijn.
Onthutst (doch allerminst
ontmoedigd!) zette het legioen koers richting het
trainingsveld, aangemoedigd door het vooruitzicht
van felle verlichting stralend
op de bronstige lichamen
van haar viriele knapen.
第三巻
Hoewel SVS nog in geen
velden of wegen te bekennen
was, begon zich inmiddels
een ongehoord grote schare
aan fans te verzamelen, het
grootste gedeelte fervent
aanhangers
van Banzai!
Speciale vermelding verdient Haruna, voor de derde
keer op rij dienst doende
als persfotografe, geen moment van glorie missende.
Toen SVS dan eindelijk
toch verscheen, kon het
spektakel beginnen! Na de
aftrap begon Banzai rustig,
de ongetemde beren van
SVS niet direct provocerend. De bal werd echter vrijwel nooit verloren en altijd
snel teruggewonnen. Het
team bleef kalm combinatiespel spelen en wachtte
rustig haar kansen af. Verhip! Daar is die kans opeens! Met een vleugje verwaande waaghalzerij brak
Banzai uit en Ashwin scoorde de eerste goal van de
avond. Uiteraard werd De
Haka uitgevoerd, zoals later
op de avond ook De Viool en
Angels Dansje op een onschuldig, geheel onvoorbereid publiek werden los-
gelaten.
Hierna ging het snel. SVS
deed haar best, maar soms
is dat gewoon niet goed genoeg, en het was dan ook
ergens wel een beetje zielig
dat zij dit niet inzagen. Desalniettemin werd door
beide teams met veel plezier
en sportiviteit doorgespeeld,
totdat het in de rust
5-0 stond. Mattias waarschuwde voor hybris, maar
toch werd het team in de
tweede helft na enkele goals
verrast door een tegengoal
van SVS. Hiermee waren
de spreekwoordelijke uitwerpselen zonder meer aan
太狸記
de kleine glazen speelbal.
Banzai antwoordde met van
ganse harte doordrongen,
glinsterend,
gracieus
Godenspel, in haar beestachtige bravoure vanaf de
zijlijn aangemoedigd door
haar vlammende vrienden.
Bijdragend aan de uiteindelijke score van 12-1
waren Ashwin en Segiu met
in ieder geval beiden twee
goals, en verder ook Angel, Joeri, Yuuki en ondergetekende. Hoewel ik mijn
brein zachtjes wenend heb
proberen te laten herinneren, stemt het mij tot
onmetelijke droefenis te
moeten bekennen dat ik
mij niet de rest van al deze
onwaarschijnlijke koeienblaasmagiërs voor de geest
kan halen. Ik weet wel dat
Mattias niet heeft gescoord.
Gelukkig kon ik vlak voor
het affluiten mijn moment
van melodrama ook nog
even pakken door mijn
enkel licht te kneuzen,
om vervolgens door spelers van beide teams begeleid te worden. Een mooie
weergave van de bijzonder
goede sfeer die ondanks
de ongelijke score de hele
zone van het grasveld vulde
met zoete genegenheid. Tijdens de derde helft werd de
wisselbeker
overhandigd
en werd de avond moppend en grollend afgesloten.
Banzai en SVS zullen binnenkort wederom tegenover
elkaar staan in de strijd om
de Azië-cup, en als de lezer ook maar enig concept
van vertier heeft, zal deze
hier ook bij aanwezig zijn.
第三巻
Oproep door Tijmen Blankevoort
Gamers Unite!
De laatste tijd valt het me
steeds meer op dat er toch
best wel pwnage gamers
Japans studeren. Dus toen
dacht ik van: laten we, in
plaats van alleen borrels te
drinken bij Tanuki en best
gezellige feesten te houden,
ook eens onze skillz gebruiken om elkaar te pwnen. Ik
bedoel, we hebben serieus
lan-parties nodig, clans
in
verschillende
games
en misschien kunnen we
met wat mensjes pro gaan
gamen enzo. Ik heb zelf
vroeger meerdere games
op topniveau gespeeld en
mis het hele competitieve
gamen best wel. Ik denk
ook dat de meeste gamers een beetje tegenstand
ook wel hax vinden, dus
laten we samenkomen en
gaan voor epische win.
Post dus allemaal srsly alle
gamersinfo enzo op de Tanuki forums, Wii-nummers,
Steam-accounts,
contact
info, x-fire… Kortom: alles
is nodig om van Tanuki een
gamers-army te maken.
Post ook je irl name en jaargang enzo zodat mensen ook
weten tegen wie ze spelen.
Als ik tijd heb en er genoeg
animo voor is, zal ik eens
kijken of we epische Tanuki-lans kunnen gaan organiseren, of iig handheld
console gaming middagen
na colleges. In de toekomst
zouden we best wel eens met
z’n allen naar een lan kunnen gaan, of aan toernooien
mee kunnen doen ofzo. Als
jullie net zulke haxe ideeën
hebben, hoor ik het graag.
Laten we van Tanuki iig
een vereniging maken waar
niet alleen geborreld wordt,
maar waar we soms ook
nog eens wat hebben aan
onze micro- en mindgames.
CU @ FORUMS
太狸記
Door: Evelien Smolders
찜질방 – 24 시
Jjimjilbang – 24 uur per dag
Iets wat heel uniek is en
alleen Korea heeft, is een
jjimjilbang. Het zei mij in het
begin ook niets.. Vandaar
dit artikel. Jjimjilbang zijn
grote ‘badhuizen’ (letterlijk
betekent het stoomkamer)
met alles erop en eraan.
Ze zijn meestal vierentwintig uur per dag open en er
zijn sauna’s, massagetafels,
douches, bubbelbaden, etc.
Maar daar houdt het niet
op; een jjimjilbang heeft nog
veel meer voor ons in petto.
De eerste jjimjilbangs verschenen in de jaren ’90 en
werden vooral bezocht door
huisvrouwen en grootmoeders die hun stress wilden
uitzweten. Maar naarmate
er steeds meer jjimjilbangs
kwamen, werd de competitie groter en kregen veel
jjimjilbangs extra ‘aanbiedingen.’ Er zijn ongeveer
1800 jjimjilbangs in Korea, dus om meer klanten
te trekken dan de andere
jjimjilbangs in de buurt,
zijn er allerlei vermaakkamers aan toe gevoegd. De
gekste dingen die ik tegenkwam bij het lezen waren
toch wel zingwedstrijden,
verassingsconcerten en een
stripboekenleeskamer. Er
is ook een kamer waarin je
met je vrienden kunt kletsen of je kunt kiezen om
met je vriendinnen in een
andere kamer je nagels te
laten doen. Er is werkelijk
van alles! Tegenwoordig
komen er ook gezinnen die
第三巻
isjes, wil de hulp (meestal)
gerust je tassen achter de
balie zetten om in de gaten te houden; erg handig.
een weekendje willen relaxen, zakenmannen die
vergaan van de stress en
natuurlijk wij, de toeristjes.
Als je op vakantie gaat naar
Korea is dit zeker een plekje om een overnachting te
overwegen! De entreekosten
zijn namelijk altijd rond de
6000 tot 8000 won (ong.
4-6 euro!). Daarvoor kun
je er al overnachten en gebruikmaken van de baden.
Het lijkt me een heerlijke
manier om voor weinig geld
na een avond en/of nacht
ontspannen weer lekker
fris op pad te kunnen. Als
je tassen en rugzakken hebt
die te groot zijn voor de klu-
Hoe gaat het in zijn werk?
Om straks niet volledig
in het duister te tasten hier een beschrijving:
Je betaalt de entree bij de
balie en krijgt het bonnetje
en een sleuteltje. Dit sleuteltje is van het kluisje voor
je schoenen. Je doet je schoenen daarin en loopt verder. Dan krijg je een nieuwe
sleutel voor de rest van je
spullen (waarom het apart
is, vraag ik me nog steeds
af). Je bent verplicht een
standaardshirt en boxer
te huren. Je kunt er extra
spulletjes kopen voor een
extreem lage prijs, zoals bijvoorbeeld een scheermesje,
shampoo of een tandenborstel. Tandpasta en zeep zijn
al aanwezig in de douches.
Dan splitsen de mannen en
de vrouwen zich af, want het
baden doet iedereen naakt.
Vergeet dus niet het verschil
tussen 남탕 en 여탕 te leren!
Vanaf dit punt zul
je behoorlijk aangestaard
worden, als dat nog niet
太狸記
letjes voor je klaarstaan,
zoals haardrogers, gel, oorstaafjes, haarspray, noem
het maar op. Je kunt kiezen
om in je handdoekje te blijven en nog wat sauna’s af
te gaan met verschillende
hittes, of juist een ijskoude
kamer! Maar ook kun je al
Itaewon-Land
je gehuurde boxer en shirt
aantrekken en de andere
gebeurde. Omdat je naakt
kamers gaan verkennen.
gaat douchen/baden zijn er
Zo zijn er bijvoorbeeld tvveel Koreanen die deze kans
kamers, leeskamers, kletwillen grijpen om te kijken
skamers, massagekamers,
of dat stereotype over Westslaapkamers, restaurants
erlingen wel of niet klopt!
en pc-kamers. Ook dat verDe mannen kunnen er dus
schilt per jjimjilbang, de een
eigenlijk al op rekenen dat
zal uitgebreider zijn dan de
hun muziekinstrument door
ander. De meeste jjimjileen paar spiekende Koreanen gecheckt zal worden.
Maar terug naar de virtuele
ervaring van de jjimjilbang.
Je sleuteltje doe je om je
enkel, zoals bij onze zwembaden ook gebeurt. Dan
begint het lekkere baden
en ontspannen. Wat voor
baden en douches er zijn,
verschilt per jjimjilbang.
Je moet wel altijd douchen
voordat je in een bad stapt,
dat is een vaste regel. Na het
badderen en relaxen kun
je naar een andere kamer
gaan waar allerlei spul-
第三巻
bangs zullen ook extra won
vragen voor verschillende
kamers, maar dan nog
is het extreem goedkoop.
Een uur in de pc-kamer is
in de jjimjilbang genaamd
‘Itaewon Land’ (in Itaewon)
maar 2000 won (€1,42). Het
duurste dat ik ben tegengekomen was de massage,
die bedroeg ongeveer dertig
euro. Voor de rest lag bijna alles wel tussen de een
en vier euro. Een dagje uit
zou dus al niet meer hoeven kosten dan een tientje!
Als je in Korea bent, is het
bezoeken van een jjimjilbang
dus een vereiste. Het is iets
typisch Koreaans, supergoedkoop, klinkt geweldig
ontspannend en lijkt me een
leuke ervaring. Lekker een
dagje rondlopen in een boxer en t-shirt en alleen maar
een beetje rondhangen!
Rechts:
Ingezonden Yonkoma door:
De
Gemaskerde
Wreker
太狸記
Ingezonden door: Aafke van Ewijk
Mochitsuki
餅つき
Woensdag 6 februari togen
we met elf Japanologen
naar de Japanse School in
Rotterdam, waar Tanuki
uitgenodigd was voor Mochitsuki, het traditionele
Mochi (rijstcake) maken.
De reis duurde vrij lang,
want vanaf Rotterdam Bouwput namen we helaas de
verkeerde tram en kwamen
we vervolgens bij het verkeerde eindpunt aan; van
de juiste lijn, dat wel. Nadat Pyke een hartig woordje
met de bestuurder had gesproken, gaf deze huilend
toe dat hij in een vlaag van
sadisme (de rest van dit verhaal is niet verzonnen) vlak
nadat wij ingestapt waren,
de bestemming op de voorkant had veranderd. Uiteindelijk reden we gezellig
mee terug naar het andere
eindpunt in de betere buur-
ten van Rotterdam Noord.
Bij de plaatselijke supermarkt werd nog even een
cadeautje gehaald (chocola
natuurlijk!) en werden we
er nog voor de zekerheid op
gewezen dat we ons netjes
moeten gedragen. We representeren wel Tanuki…
We waren net op tijd om de
laatste minuut van de Taikovoorstelling door leerlingen te zien (Japanse trom).
Daarna werd in woord en
beeld uitgelegd wat Mochitsuki is, maar je kon het niet
zo goed verstaan, want het
galmde in de gymzaal. Mochitsuki is een onderdeel
van de nieuwjaarsviering.
Er stonden drie houten
voetstukken
klaar
met
daarop een grote stenen
kom (usu). Daar gaat lang
geweekte en gestoomde rijst
in dat een beetje in een bol
第三巻
De okaasan’s met bijbehorende schorten
gekneed wordt. Vervolgens
slaat iemand met een grote
houten hamer op de Mochi
en een ander draait na elke
slag de bol, maakt hem een
beetje nat en zorgt ervoor
dat het geen platgeslagen,
plakkerig kwakje wordt. Als
het taai en deegachtig genoeg is, worden er kleinere
balletjes van gemaakt. Dat
laatste werd gedaan door
alom aanwezige okaasan’s
met
bloemetjesschorten.
Enkelen van ons hebben de
hamer gehanteerd; om de
een of andere reden is het
nog niet makkelijk om dat
op een beheerste manier te
doen en je moest echt oppassen voor de vingertjes
van het kind dat de bol omdraaide. Pyke sloeg met een
indrukwekkende zwiep het
houten voetstuk bijna uit
elkaar. De gymleraar liet
zijn expertise nog even zien
door met een paar zuivere
tsuki’s de rijst te lijf te gaan.
We
waren
blijkbaar
toegewezen aan de hoogste klas(sen) van de school
die hun Engels in praktijk moesten brengen. We
aten gezellig tussen de Japanse kinderen Mochi met
verschillende ‘dipsausjes’:
太狸記
Taiko in volle gang
soja, chocola, caramel en
nog een mengseltje van
suiker en nog wat. Wat mij
betreft, is sojasaus plus
nori favoriet. Uub merkte
terecht op dat het dan een
beetje als sushi smaakt. Je
moet trouwens niet te grote
happen nemen, want dan
stik je bijna. Het schijnt zo
te zijn dat er elk jaar Mochidoden vallen in Japan (het
is zelfs zo taai dat de Heimlich-methode niet schijnt te
werken, voor degenen die
bekend zijn met EHBO...)
Er stond ons tot slot nog een
lesprogramma te wachten,
waarbij we konden kiezen
uit ‘Japanese Language’,
‘Mathematics’
en
‘Science’. Aangezien ik van
de laatste twee geen kaas
heb gegeten, laat staan
in het Japans, koos ik
voor ‘Japanese Language’.
We kregen een presentatie van vier leerlingen over
haiku. De meer gedetailleerde zaken ontgingen me,
maar het viel me op dat
deze kinderen veel beter
konden presenteren dan
de gemiddelde Nederlandse
brugklasser.
Vervolgens
gingen we onze eigen haiku
maken. Het mocht in het
Engels, maar iedereen heeft
toch z’n beste Japanse
第三巻
beentje voor gezet. De een
dingen doen met gym). We
werd wat meer geholpen
werden uitgebreid uitgedan de ander, maar iederleide gedaan, uitgezwaaid
een kon na een half uurtje
en een hoop arigatou gozaieen stuk poëzie voordragen.
masu-en vlogen heen en
Mijn tafelgenootje Keisuweer. De chocola wisselde
ke was gelukkig een echte
van eigenaar samen met
dichter en na een hoop getwee TanukiKi’s, al ben ik
brainstorm met woorden
niemand
tegengekomen
die bij ‘winter’ horen en gedie Nederlands spreekt...
goochel met lettergrepen
Het was een interessant
had hij een haiku in elkaar
en leerzaam bezoek en de
gezet (hier viel me voor het
Mochi was lekker! Nu eens
eerst op hoe Japanners dan
kijken of ik het zelf kan
tellen: Keisuke deed zijn
maken. Een mooie hamer
vingers een voor een naar
heb ik al gevonden tusbeneden, wij maken een
sen de kampeerspullen...
vuist en steken ze juist een
voor een op…). Daarna ginHammertime!
gen ‘we’ er nog een maken,
dat werd mijn eigen haiku.
Toen de tijd bijna om was,
hadden we alleen nog maar
霧氷（むひょう, rijp). Keisuke sloeg driftig aan het
rekenen en krabbelen en
even later kon ik een haiku
voordragen: 見てみたい／き
れいな霧氷を／いつの日か。
De andere twee groepen
waren al klaar en we liepen
terug naar de kleedkamer
waar onze spullen lagen
(een berg stootkussens verraadde dat ze hier wél leuke
太狸記
Tanuki en SVS;
Een Epische
Samenwerking
Zoals bezongen door Michiel Boerwinkel
Het gala van 2008. Mensen,
en licht in mijn hoofd weg
te lopen uit het stomende
het was me wat. Het was
pand van de Four Reame vooral een feest. Een
sons, wetende dat zij alle
feest met veel mensen, veel
troep mochten opruimen.
drank, en veel positieve
energie. Waar dit door
Vanaf het moment dat je
kwam? Was het de band
binnenliep, voelde je al dat
die losging? Misschien. Was
dit niet zomaar een Tanuki
het Tijmen, die mij aan het
feest was. Er was bijvoorknuffelen was? Ook. Echbeeld een garderobe, wat alter, wat echt mooi was om
tijd een teken is van overbote zien was hoe iedereen er
dige luxe. Het feit dat onze
tevreden bijdanste, hoe iegewaardeerde journaleditor
dereen zichzelf verdronk in
vervolgens zijn prijzige caalcoholisch genot, gezien dit
mera in je gezicht duwde
in overvloed aanwezig was,
om een onvergetelijke foto
en hoe het voelde, in ieder
te maken van danwel jou en
geval voor mij, om voldaan
第三巻
De Prom King en Prom Queen genomineerden
je partner, danwel je eenzame ik met wat vrienden
droeg ook nog bij aan het
vooruitzicht van een chique
avond. Het feest begon wat
rustig, met aanvankelijk veel
Sinologen. Gelukkig weten
Japanologen dat sjiek volk
altijd later komt, en later op
de avond was het dan ook
een bonte mix van de twee
groepen. De DJ kwam wat
op gang, en met hem ook
het gedans. Toen de meeste
mensen binnen waren, begon rond half 12 de band
Moonlight District haar
kunsten te vertonen. Een
hoop aanwezigen waren zo
hard aan het luisteren naar
de band, dat ze vergaten
naar voren te komen om te
dansen. Dit weerhield som-
migen (incluis mijzelf) er
niet van om flink uit zijn
dak te gaan voor deze herbelevenis van de jaren 80,
om zich vervolgens met het
schaamrood op de kaken weer terug te trekken.
Na pakweg een uur kwam
de DJ, en als uit een trance
kwamen de gegadigden de
dansvloer op en werd er
flink gedanst, hoewel ik me
verwonder over de ethische
standaard van sommige
dansers en danseressen.
Men moet zich beseffen
dat het een gala is, en dat
er dientengevolge ook enkele
gedragsregels
zijn
om zich aan te houden.
Nu, de verkiezing van de
prom queen en king deed
zijn tronie de hoek om ver-
太狸記
schijnen, en aangezien ik
bij deze gelegenheid naar
de w.c. was heb ik hier
niet de volle ervaring van
meegekregen.
Sommige
dingen moeten gewoon gebeuren. Wat ik echter wel
zag, waren de dolgelukkige Mattias en Yoko, die
met hun zeer mooie outfits
terecht een strijd hadden
gewonnen die niet makkelijk te beslissen was. Wat
mij namelijk ook zeer veel
deugd deed was de manier
waarop iedereen gekleed
was. De mannen net in pak,
soms zelfs in rokkostuum,
en de vrouwen in prachtige
jurken met de meest beeldige tierlantijntjes (ik ben
mij bewust van de twij-
第三巻
felachtige homo-erotische
toon van dit woordgebruik).
De corsages fleurden dit op,
en gecombineerd met de
versiering in het algemeen
en de rode loper met vertrappelde kaarsjes in het
bijzonder gaf het ook daadwerkelijk een gala-gevoel,
iets wat je niet snel verwacht
bij een Tanuki/SVS feest.
Na de uitreiking werd
er nog fiks doorgedanst,
en rond 3 uur begonnen
de mensen met een beschonken grijns het pand
te verlaten, en rond 4 uur
waren ook de laatste hardcore zuipers verdwenen.
Al met al was het echt een
gala om trots op te zijn! Er
waren een hoop mensen, de
DJ deed het geweldig en de
feestcommissies hadden in
samenwerking met de twee
besturen het feest tot een
gladjes lopend geheel weten
te breiden. Speciale vermelding verdient ook Jeanette
met haar geweldige lust voor
fotograferen, die de avond
op zeer realistische wijze
heeft vast weten te leggen!
Ik hoop dat jullie er net zo
van hebben genoten als ik,
en zo ja, tot volgend jaar!
Door: Nynke Zwiers
太狸記
餅
つき
CREATIEF
Met Nynke
Het maken van mochi is een
eindejaarstraditie in Japan.
In Japan kun je mochi kant
en klaar kopen in de winkel, maar op het einde van
het jaar komen mensen van
dezelfde buurt samen om het
op de traditionele ma-nier
te maken. Daarbij verwijs
ik naar het stukje ‘Mochitsuki’ van Aafke waarin
verslag wordt gedaan van
het traditionele mochi-maken, dat een onderdeel was
van het bezoek aan de Japanse School te Rotterdam.
Die rijst moet eerst verpulverd worden voordat het te
gebruiken is voor mochi.
Aangezien wij als Westerlingen meestal niet staan te
springen om met een gigantische houten hamer op ons
eten te gaan slaan, heb ik
een wat makkelijkere manier gevonden om toch zelf
mochi te kunnen maken.
Nu is er namelijk reeds
vermalen mochi-rijstmeel
te verkrijgen dat je al deze
moeite kan besparen. Deze
is in de toko of natuurwinkel te krijgen onder het
merk Mochiko (o.a.) en is te
maken met gebruik van de
magnetron. Hierbij moet je
vooral de aanwijzingen op
de verpakking volgen, maar
het scheelt je heel wat tijd.
Mochi wordt gemaakt van
rijst. Geen gewone rijst,
maar speciale rijst die gebruikt wordt voor mochi.
Vaak moet je nog een deel
suiker en ongeveer drie delen water toevoegen en een
theelepel zout, maar dit
第三巻
bloem kan af en toe handig
zijn.
Daifuku mochi
zal per verpakking anders
zijn. Al deze ingrediënten
worden met het mochimeel gemixt en tot een bal
gevormd. Daarna moet je
de kom met magnetronfolie
bedekken en in de magnetron plaatsen voor ongeveer
10 minuten. De mochi is
goed zodra je het ziet opzwellen. Kijk goed uit als je
het uit de magnetron haalt,
want het is loeiheet, dus
laat het een beetje afkoelen!
Als je het met je handen
kunt
aanraken
zonder
gevaar voor brandwonden
dan kun je de mochi eruit
halen en op een met bloem bedekt oppervlak neerleggen, waarna je aan de slag
kunt. Mochi is erg plakkerig, dus het bedekken van
je handen met een beetje
Uit de grote bal mochi trek
je kleine stukjes om die vervolgens in balletjes te rollen en je mochi is klaar.
Maar veel mensen laten het
hier niet bij. In de balletjes
wordt meestal wel een vulling gestopt. Heel populair
is “anko”, een zoete pasta
gemaakt van sojabonen.
Het ziet er niet uit (het is
namelijk paars), maar het
is wel te eten. Ook wordt er
soms chocola, ijs, aardbeien of een andere zoetigheid
ingestopt. Daarbij geeft men
soms de hele mochi een andere kleur en wordt het opgediend als een soort snoepjes,
ook wel Daifuku genoemd.
Kijk wel uit bij het eten van
mochi; neem niet te grote
happen, want mochi staat
bekend om het verstikkingsgevaar ervan. Itadakimasu!
太狸記
Ingezonden artwork: Oya Sensei volgens Ashwin Ramjiawan
第三巻
Tanuki
Agenda
Wat kunnen de leden van
ons verwachten?
Donderdag 27 maart:
Wat?
Borrel
Waar?
[lokatie volgt nog]
Wanneer? Vanaf 17.00u
Let op:
Na het borrelen gezellig eten!
Eind Maart:
Wat?
Tanuki Feest
Waar?
[locatie volgt nog]
Voor meer info & updates: www.tanuki.nl
Alternate Covers
太狸記
Door: Pim Omes
ミッキー マウス
大好き！
Over een dagje uit in Japan met grote
ronde muizenoren
Als een Japans gezin een
dagje vrij heeft, een zeldzaamheid in de nog altijd tweede economie van
de wereld, bestaat er een
aantal opties om deze tijd
in te vullen. Ook in Japan
vinden de grootouders dat
zij hun kleinkinderen veel
te weinig zien, en gedwee
vereren veel gezinnen opa
en oma dan met een bezoek. Een tweede, veel in de
praktijk gebrachte mogelijkheid is het bezoeken van
een Boeddhistische tempel dan wel Shinto schrijn
om achterstallig religieus
onderhoud te plegen. Maar
een derde, voor gaijin veel
minder bekende vrijetijdsbesteding is een trip naar
de plek van het instant geluk: Tokyo Disney Land.
Als het Japanse gastgezin
waar mijn familie en ik in
de zomer van 2006 verblijven ons uitnodigt om
naar Tokyo Disney te gaan,
zijn we aanvankelijk lichtelijk verbaasd. Met de pracht
van het in de vorige week
aangedane Toshogu tempelcomplex (waar Tokugawa Ieyasu zijn tombe
heeft) nog vers in het geheugen, komt Disney ons
opeens wel erg Amerikaans
voor. Maar we willen onder
geen beding de genoten
gastvrijheid beschamen en
stemmen in met het plan.
De volgende dag gaat de
wekker al vroeg, zodat we de
tolheffing op de snelwegen
die na 8 uur ’s ochtends ingaat, kunnen vermijden. Met
de miso nog maar nauwelijks achter de kiezen
rijden we vanuit Higashimatsuyama de snelweg
第三巻
richting Tokyo op. Zodra
Mickey Mouse oren tevoorwe het centrum naderen,
schijn. In een mum van tijd
wordt het allengs drukker
deinen we mee op een zee
en als we het bord 東京ディ
van grote ronde muizenoren.
ズニーランド voorbijglijden,
Waar je in Nederland nog
begint de file. Maar in tewel eens in de verdrukking
genstelling tot de stuurse
kunt komen bij de kassa’s
gezichten die je in Nedervan een pretpark, valt daar
land bij het wachten voor
hier niks van te merken.
de Efteling aantreft, valt ons
Gemoedelijk schaart iedoveral de glimlach van jonge
ereen zich in de (inmiddels
en oude Japanners ten deel.
ontzagwekkend lange) rijen.
Na drie uur reizen kan
Het wachten wordt onderde auto eindelijk gestald
tussen veraangenaamd met
worden op het immense
het tevoorschijn halen van
Disneyland parkeerterrein.
steeds meer Disney merDan, al lopende naar de inchandise. Naast Mickey’s
gang van het park, valt ons
oren worden nu ook Goofy
een merkwaardig tafereel
petten en officiële seizoensten deel. De kinderen om
kaarten uit de tas gehaald.
ons heen reiken in de masUiteraard houden de Japansaal meegebrachte rugzakners ook op hun vrije dag
jes met Disney opdruk en
van efficiëntie, en we steken
toveren een haarband met
de koppen bij elkaar om tot
太狸記
je geamuseerd gadeslaan.
een goede wandelroute te
komen. De twee dochters
Mickey’s oren waaieren naar
van ons gastgezin blijken
alle kanten uit en al gauw
volleerde Disneylandgangovertreft de drukte die van
ers, en op virtuoze wijze
menig Europees pretpark.
wordt de ideale route uitOm het gedruis toch een
gestippeld. Eveneens blijkt
beetje te ontlopen spoeden
dat we met het abonnement
we ons naar ‘Tomororu Rangebruik kunnen maken van
do’ (Tomorrow Land), en bede zogenaamde Fastpasses,
geven we ons met Star Tours
zodat we de normale wachtin het Star Wars universum.
rij straks kunnen omzeilen.
Helaas blijkt R2D2 (de witblauwe reparatiedroid) niet
Als de poorten om een uur of
in het Japans te bliepen.
elf dan eindelijk open gaan,
Maar niet getreurd, want
werpen de wachtenden dan
zodra de gordels om moeten
toch even de Japanse gereblijkt C-3PO (de goudserveerdheid af en stormt
kleurige humanoïde vertaalmen ieder voor zich het park
droid) in zijn talenpakket
binnen. Omdat wij over fastvan tienduizend stuks ook
passes beschikken, kunnen
gewoon het Japans te bewe het tafereel een poosheersen. Alras worden we in
de hyperspace geschoten, en
valt ons een Japans gesproken ruimteritje ten deel. De
nuchtere Hollanders onder
ons vragen zich na afloop af
of dit nu zo anders is dan
een goedkope simulator op
de kermis, maar de Japanse
meisjes hebben de smaak te
pakken en tronen ons mee
naar de Space Mountain.
Fluitend tonen wij onze fastpasses aan het personeel, en
met veel buigingen en ver-
第三巻
ontschuldigingen
worden
we uitgenodigd de verkorte wachtrij te betreden.
Zouden we met een dergelijke inhaalactie in Kaatsheuvel op vuile blikken zijn
getrakteerd, nu overkomt
ons niets van dat alles. Beleefd wacht men totdat we in
de normale rij zijn ingevoegd.
Na enige tijd in het park te
hebben rondgelopen, vallen
ons de bijna griezelig schone
paden op. Ook al wordt er
geen enkel papiertje op de
grond gegooid, toch rijdt een
waar leger van schoonmaakwagentjes af en aan om het
kleinste smetje op de zorgvuldig geasfalteerde grond
te verwijderen. Als we dan
toch na lang speuren een
sigarettenpeuk waarnemen,
is deze binnen vijf minuten
opgeruimd. Het blijkt dat de
Japanners hun gevoel voor
reinheid zelfs blijven toepassen tijdens een dagje uit.
Even na drieën is het tijd
voor de grote Parade, waarop
de Japanse parkgasten
prompt
zelfmeegebrachte
kleedjes met Disney-opdruk uitspreiden, en hier
vol spanning op gaan zitten
wachten. Parkmedewerkers oefenen alvast de liedjes
die tijdens de parade voorbij zullen komen, maar dit
blijkt overbodige moeite.
Vrij-wel iedereen kan de
muziek van a tot z meezingen, in perfect Engels(!).
Ook al beleven de dochters
van ons gastgezin het grootste plezier, het is toch echt
hun moeder die bijna in
extase raakt. Al naar ge-
太狸記
lang de parade voorbijtrekt,
raakt zij in een steeds betere stemming en klapt en
zingt er op los. Wanneer het
staartje van de parade voorbij is, horen we haar nog
lange tijd de liedjes neuriën.
De daaropvolgende uren
vermaken we ons uitstekend in dit park met
louter goedgehumeurde Japanners, en de sluitingstijd
komt snel naderbij. Maar
we verlaten Disney Rando
niet voordat we een bezoek hebben gebracht aan
Mickey Mouse in hoogsteigen persoon. We denken
op slinkse wijze de drukte
te ontwijken door in de
avond naar Mickey’s House
te gaan, maar er staat nog
steeds een lange rij voor ’s
wereld beroemdste muis.
Ook nu is er geen greintje
gemor te horen, en na anderhalf uur is het eindelijk
onze beurt Mickey een hand
te geven. Dat Mickey Mouse
wel erg vrouwelijke benen
heeft, lijkt onze Japanse
vrienden niet te deren. Vol
overgave poseren we met
Mickey en omhelzen hem
(haar) alsof hij familie is.
Na een dagje gecomprimeerd
ontspannen in Tokyo Disney smelt onze aanvankelijke scepsis als sneeuw
voor de zon. Het is hartverwarmend om te zien hoe de
Japanners Mickey Mouse
in hun hart sluiten en hem
als tegenwicht gebruiken
om even aan de prestatiedruk van de Japanse maatschappij te ontsnappen.
Men benut het dagje Disney eenvoudigweg om voor
een korte tijd de pressie van
collega’s en medescholieren
om te ruilen voor enkele
uren puur geluk op maat.
Het is ons nu wel duidelijk
dat de Japanners niet alleen meesters zijn van het
harde werken, maar evenzeer het genieten tot een
kunst hebben gecultiveerd.
第三巻
Door: Diana Kuijpers
麻将:
Mahjong
Iedereen is waarschijnlijk
wel bekend met het internetspel Mahjong, waarbij
de speler twee identieke
stenen bij elkaar moet
zoeken tot er geen stenen
meer over zijn. Dit spel is
echter totaal anders dan het
‘echte’, originele Mahjong,
ook wel ‘Het Spel der Duizend Wonderen’ genoemd.
In deze en de komende edities van de Tanuki Journal
zal ik de beginselen van
dit authentieke en razend
populaire spel uiteenzetten in de hoop jullie wat
wijzer te maken en misschien
te
interesseren
je er eens aan te wagen.
De ontstaansgeschiedenis
van Mahjong loopt terug
tot in het China van 1880,
waar twee broers in de havenstad Ningbo het spel
bedachten. Ze waren geïnspireerd door Ma Tiao, een
oud Chinees kaartspel.
Al snel verspreidde de Mahjong rage zich over de wereld.
Inmiddels wordt het over de
hele wereld gespeeld en is
het zó populair dat er naast
de Officiële Chinese Mahjongregels (vastgelegd in
1998, nu bekend als Mahjong
Competition Rules) allerlei
andere erkende spelvarianten bestaan. De verschillen bestaan voornamelijk in
het aantal stenen waarmee
gespeeld wordt en de allesbepalende
puntentelling.
In Amerika bestaan er drie
Mahjong
varianten:
All
American Mahjong, Maj en
tot slot Militair Mahjong.
De eerstgenoemde is echter de meest gespeelde variant. De Mahjong spelregels
zijn ook in Groot-Brit-
太狸記
er. Niet alleen zijn er verschillende
mahjongclubs
verspreid over heel Nederland, maar ook bestaat
sinds februari 2004 de Nederlandse Mahjong bond. Zij
heeft als doel om fanatieke
mahjongspelers bijeen te
brengen, toe te zien op de
spelregels en activiteiten
tannië, Frankrijk, Duitsrondom mahjong te organland en Italië verschillend
iseren, vooral toernooien.
van het ‘basis’ Mahjong.
Ze erkent vier populaire
Het land waar Mahjong het
mahjongvarianten, namemeest gespeeld wordt, is Jalijk de Nederlandse Toerpan. In het gehele land benooi Spelregels, Hong Kong
staan er 22.000 MahjongMahjong, Riichi en Mahspeelhuizen, waarvan er
jong Competition Rules.
5.000 zich in Tokio en 2.500
zich in Osaka bevinden. Ook
in Japan bestaan er andere
spelvarianten, namelijk traditioneel Japans Mahjong
en Riichi. Vooral laatstgenoemde wint steeds meer
aan populariteit, ook buiten
Japan. Het schijnt spannender te zijn dan ‘normaal’
Mahjong, omdat het sneller
gaat, er veel meer combinaties mogelijk zijn en het
doel is om zo snel mogelijk
mahjong te maken (en veel
punten binnen te halen).
Ook in Nederland wordt
Mahjong steeds populaird-
In de artikelen die ik aan
Mahjong zal wijden, zal
ik me toespitsen op de
spelregels van het basis Mahjong, namelijk die
第三巻
van de Mahjong Competition Rules, aangezien ik
daarmee zelf bezig ben.
Ben je al geprikkeld door
het bovenstaande? Zou je
wel eens een poging willen wagen om dit oude
spel te leren kennen? Stuur dan een e-mail naar
diana_kuijpers@hotmail.
com. Als er genoeg animo
is, kan er een bijeenkomst
geregeld worden onder begeleiding van een ervaren
mahjongspeler, van wie ik
de beginselen heb geleerd.
Volgende keer: Mahjong
deel II – De mahjongstenen
en de belangrijkste termen.
太狸記
Geregisseerd door Ryu Seung-wan
2006, duur: 92 minuten
Starring:
Jung Doo-hong
Ryu Seung-wan
Lee Beom-soo
Filmtip nummer twee! Dit
keer is het een actiefilm.
Het begin van de film is
even moeilijk te begrijpen.
Je ziet een man een paar
‘hangjongeren’ achterna zitten, waarschijnlijk omdat
ze iets gedaan hebben dat
hem vreselijk geirriteerd
heeft.. De jongeren verdwijnen achter een hoek en
plotseling wordt de man
vermoord.
De dood van deze man,
genaamd Wang-jae, herenigt vier vrienden op de
begrafenis. Hoewel twee
Door: Evelien Smolders
hiervan de dader op willen
sporen, zijn de andere twee
het daar niet mee eens. Het
is twintig jaar geleden dat
ze elkaar gezien hebben en
ze hebben dan ook allemaal
een ander pad gekozen. Detective,
wiskundedocent,
een gangster en een exgangster. Ze zijn verdeeld
over wat ze moeten doen.
De dader opsporen of het
maar laten gaan?
Seok-hwan (de ex-gangster)
en Tae-soo (de detective)
gaan toch achter de dader
aan. Al snel ontstaan er
grote gevechten met heerlijke actie! De verhaallijn
raakt soms wel even zoek,
maar de gevechten maken
het zeker goed. Ze deden mij
een beetje denken aan de
actie van Jackie Chan, die
voorwerpen uit de omgeving gebruikt om te vechten.
Het is erg snelle actie en er
worden veel verschillende
vechtstijlen gebruikt in de
film. Ook van wapens kon
de producer blijkbaar geen
genoeg krijgen. Er worden
第三巻
wapens gebruikt waarvan ik
komen ze er achter dat de
nog niet eens had gedácht
dood van hun vriend niet
dat die mogelijk zo gebruikt
zomaar door een groepje
konden worden. Het meest
punks gedaan is, maar dat
merkwaardige moet toch
het gepland was. Dat maakt
wel de jojo geweest zijn...
ze nog vastberadener om de
dader te grazen te nemen.
Als Tae-soo zomaar wordt
aangevallen op straat door
Meer kan ik niet verklapverschillende gangs (maspen, spoilers zijn nooit leuk.
sale opkomst!) en hij net kan
Wel kan ik je vertellen dat
ontsnappen met de hulp
het een luchtige actiefilm is
van Seok-hwan, gaan ze
in de positieve zin. De regisde volgende dag alle gangs
seur (en tevens Seok-hwan)
opzoeken en terugpakken.
heeft een erg goede combiIemand moet hen gestuurd
natie tussen actie en comehebben. Het terugpakken
die gevonden. Natuurlijk is
is ook weer erg gevarieerd
er ook sprake van een goede
en erg leuk leedvermaak.
climax, maar of het goed
Na steeds meer mensen te
afloopt… Met Aziatische
grazen genomen te hebben,
films weet je het nooit!
太狸記
Door: Marco Lambooy
Marco
in;
Nagasaki
Reizen door Japan is naast
ontzettend leuk, ook ontzettend duur (transport, hotels
etc). Dus wat is dan beter
dan dat je ouders je komen
opzoeken en samen met je
gaan reizen door Japan :D?
De universiteit van Nagasaki is nu voor anderhalve
maand dicht, en we hebben
dus genoeg vrije tijd. Dat is
ook de reden dat mijn ouders in deze periode naar Japan zijn gekomen. Vorige
week kwamen ze aan op
Narita, en voor mensen die
nog nooit hadden gevlogen
waren ze natuurlijk behoorlijk onder de indruk na
twaalf uur vliegen.
Na ze meteen geïntroduceerd te hebben aan
iets typisch Japans (Starbucks;)) pakten we snel de
bus naar Tokyo. Ons hotel
zit in Daimon, en voor iemand die het in Tokyo met
hostels moet doen, is dit
hotel een verademing (lees:
privébadkamer, lekker matras)! Snel inchecken, spullen droppen en Tokyo in!!
Het is leuk om je ouders aan de dingen te introduceren die je zo erg trekken
aan dit land. Tokyo vind ik
bij uitstek de plaats om te
laten zien hoe de drukke
metropool-Japanner leeft,
en hoe de cultuur hier zich
op straat uit. Om vervolgens
Yoyogi-park in te lopen en
mensen te zien badmintonnen of zweverige kringtherapie te zien doen. Mijn ouders keken hun ogen uit, en
bleven maar zeggen: ‘Nou
dat heb je bij ons in Zaltbommel (stadje langs de A2)
niet hoor!’ en wijzen naar
de Japanse meisjes die hier
met hun voeten naar binnen wijzend lopen: ‘Zijn die
gehandicapt?’.
第三巻
Ons hotel in Kyoto was een
ryokan, een Japans hotel.
Dat betekent dus slapen op
de grond op een futon (wat
ik overigens iedereen kan
aanraden, het ligt heerlijk!)
en ‘s ochtends een Japans
ontbijt. Nou, ze voelden zich
beide heel Japans, want
ze voelden het in de rug,
schouders, armen, nek etc.
Haha. Slapen op een futon is echt wennen in het
begin. Net als het Japanse
ontbijt: ‘Marco, wat doen
die stukken zeewier in mijn
soep?’.
Hoewel het absoluut heel
leuk is om met je ouders
door dit land te trekken, is
het ook weer erg vermoei-
end. Zeker als je ouders,
zoals die van mij, niet echt
lekker in de talen zitten.
Het is veel vertaalwerk, veel
tolken en jij bent degene
die alles moet vragen en
regelen. Dat is niet vervelend op zich, maar het vergt
wel veel energie. Al is het
denk ik dan wel het leukste
voor elke Japanoloog om te
horen van je ouders dat ze
het superknap vinden dat je
Japans verstaat, en dat ze
dankbaar zijn voor het feit
dat je alles voor ze regelt (en
in mijn geval kon ik weer
even heerlijk in mijn eigen
dialect praten voor twee
weken!). Dat vind ik dan
ook het aller-leukste aan
太狸記
het feit dat mijn ouders zijn
gekomen: dat ik ze kan laten zien wat ik eigenlijk doe
en dat ze inzien hoe moeilijk, belangrijk en indrukwekkend het eigenlijk is dat
iemand Japans studeert
(rechten is ook moeilijk,
maar anders moeilijk 8-) ).
Er zijn nog een paar dagen over met mijn ouders in
Japan. We zitten die laatste
paar dagen in Tokyo, die
vast en zeker speciaal gaan
worden, en dan zit het er
helaas weer op en gaan ze
terug naar Nederland.
Voor mij zit het reizen er
dan nog niet op! Ik ga nog
even lekker rondtrekken
door Azië samen met wat
volk dat ik ontmoet heb in
Nagasaki, voordat in april
het tweede semester weer
begint. Ik kan me niet voorstellen dat we nu al zes
maanden van huis weg zijn
en dat het nog maar vijf
maanden is voordat we al
weer teruggaan!
Ik hoop dat alles bij jullie nog goed gaat (hoorde in
ieder geval dat we een gaaf
gala gemist hebben, foto’s,
foto’s! (site, site! -red.)) en
succes nog met alles!
第三巻
Door: Tijmen Blankevoort
Tranentrekkende anime
Kyoani’s parels Air, Kanon
en Clannad
Huilen is niet iets wat je
vaak hoort te doen bij het
kijken van wat tekenfilms,
maar sommige anime zijn
gewoon zó ontroerend dat
zelfs de echte mannelijke
‘ik’ moet toegeven dat tijdens het kijken tranen uit
mijn ogen vloeiden.
Een van de eerste anime die
ik in mijn leven heb gezien
was Kimi ga Nozomu Eien,
en ik was daarna zeker twee
dagen echt depressief. Maar
goed, dat is natuurlijk lang
geleden, maar zelfs nu nog
zijn er anime zó mooi en aangrijpend dat het lastig is om
me in te houden. De anime
van Kyoto Animation (Kyoani) spannen hierbij zeker de
kroon. Bovenop de briljante
series Suzumiya Haruhi no
Yûutsu en Full Metal Panic, anime die iedereen zeker
gezien moet hebben, zijn er
ook drie series uitgebracht
rond hetzelfde concept, Air,
Kanon en de laatste telg in
de familie, Clannad.
Het concept is relatief simpel en direct gekopieerd
van de games waar ze op
gebaseerd zijn. Een leuke,
gevatte jongen, met natuurlijk allerlei dingen die
problematisch zijn aan zijn
verleden, komt in een nieuwe situatie terecht waarin
hij nieuwe vrienden maakt.
Het grootste gedeelte van
deze nieuwe vrienden zijn
太狸記
natuurlijk meisjes, en elk
van deze meisjes heeft haar
eigen ‘story arc’ verspreid
over een stuk of zes afleveringen. Als je de losse
verhalen opschrijft, zijn ze
misschien vrij suf, maar de
settings waarin ze plaatsvinden en de overweldigend
mooie manier waarmee alles
uitgebeeld en opgebouwd
wordt, is heel pakkend.
natuurlijk niet alleen maar
Een serie anime afleverinmooi, Kyoani is tegenwoorgen heeft natuurlijk erg veel
dig namelijk gespecialiseerd
ruimte om achtergrondinin het neerzetten van een
formatie te geven en verongelofelijk cynische hoofdhalen rustig op te bouwen
personage, die door de seen dit zorgt ervoor dat je
ries heen met iedereen een
echt in de winterse wereld
beetje de spot drijft, wat de
van Kanon en het zomerse
soms wat zware sfeer wat
gevoel van Air getrokken
doet opklaren.
wordt. Als je er een beetje
Maar goed, ik denk dat iegevoelig voor bent, leef je zo
dereen het idee nu wel beerg mee met de personages
grijpt. Als je ogen droog blijdat de serie je zelfs mentaal
ven aan het eind van Kanon
pakt en er zijn voor mij geen
en Air, dan ben je misanime geweest die dit tot nu
schien een beetje een gevoetoe zo sterk hebben kunnen
lloos persoon. Maar als je
doen.
van jezelf weet dat mooiheid
De muziek mag er ook zekvan een serie en een beetje
er wezen, de openings en
drama effect op je hebben
endings zijn ondertussen
dan raad ik zeker aan om
helemaal vastgeroest op
Air, Kanon en Clannad te
mijn MP3-speler, en de ingaan kijken. Ik garandeer
episode muziek zorgt voor
je dat het een onvergetelijke
een hele mooie sfeer. Het is
ervaring wordt.
第三巻
Door: Kim Jong-Il
Ingezonden brief
Waarde bestuur,
de braderen varren van de bomen, sneeuw vart uit de
hemer, en het vork eet gras. Pyongyang verandert van
Hoofdstad der Permanente Internationare Revorutie in
IJskoude Duistere Kudtstad der Permanente Revolutie Zonder Brandstof. Ik drink nog extra fles Hennesy
VVVVSOP in mijn pareis met mirjoen kamers om warm te
brijven. En daar betaar je dan achthonderdduizendmirjoen
Won per fres voor. Ik hoop namens de gehere Revorutionaire Raad dat U het goed maakt in de verderferijke, kapitalistische, reactonaire, moorddadige tyrannie genaamd
Nederrand.
Echter, mijn toorn wordt gewekt door het nog steeds uitbrijven van foto van staatsbezoek aan Uw vereniging. Ik
stuur spion, maar spion dood aan teveer eten bij FEBO.
Vandaar dat ik het zie om namens het Koreaanse Bevrijdingsreger, waar ik Opperbeverhebber ben U een urtimatum te sterren. Geef foto van Communist Porn (mmm,
porn) feest of ik geef bever om rabiere atoombom te ranceren.
Rater,
Secretaris-Generaal der Koreaanse Arbeiderspartij,
Opperbevelhebber der Koreaans Bevrijdingsleger,
Genius of the Cinema,
Master of Hardcore,
KIM JONG-IL
+850111111111 / 0620100158
Tanuki fotostrip
アルセナール
お化け
Afl. 2:
0800 - Ninja!
Acteurs van deze
aflevering: Evelien
Smolders, Rieks
Warendorp Torringa,
Loraine Gilsing,
Steven Scheerooren,
Tijmen Blankevoort,
Pyke van Zon
Foto’s, bewerking &
tekst: Pyke van Zon
の
太狸記
De vorige keer;
Na het aantreffen van een
dode Japanoloog, snelt onze
heldin naar Rieks. Maar als
ze een kijkje gaan nemen is
er niemand te bekennen! Tot
Rieks terugkeert naar zijn
kamer, waar een wel héél
onverwachte gast hem
opwacht...
第三巻
太狸記
第三巻
Wie is de boze geest achter de boze zombie?
Waarom moet ze Rieks en Evelien hebben? Is
dat echt Rieks’ telefoon of moest hij die van
iemand lenen omdat hij geen beltegoed had?
Was het de kip of het ei? Hoe komt Rieks aan
het nummer van de Arsenaal Rangers? En belangrijker; wie zijn eigenlijk die
Arsenaal Rangers?
Dit en meer, in de volgende aflevering!
Denk jij de antwoorden te hebben? Mail ze naar
Journal@tanuki.nl!
太狸記
Door: Steven Scheerooren
キャンユー
ビリーブェジース
漢字？！
Vandaag enkele kanji die
oorspronkelijk
bedoeld
waren voor het Tanuki winternummer, namelijk kanjicombinaties met sneeuwkanji die naar mijn idee
echter niets met sneeuw te
maken hebben. Daar ik nog
geen Japans etymologisch
woordenboek heb aangeschaft, blijft hun ware
herkomst voorlopig nog
gokwerk, maar het is een
leuk tijdverdrijf om zelf met
ideeën te komen.
combinatie is bijv. 雪隠詰め
(せっちんづめ) = iemand in
het nauw drijven. Het begint met ‘toilet’, waarachter
een kanji is geplaatst met
vele betekenissen, maar
waaronder “theemeester”,
of juist de gast bij een theeceremonie die de laagste rang
heeft. Dat deed mij denken
aan dat kinderachtige gedrag waarbij ‘men’ de nerd/
loser van de klas opsluit in
de wc’s. Klinkt logisch toch?
Zo hebben we bijvoorbeeld
雪隠 (せっちん) = een toilet.
Per kanji staat er “sneeuw”
“verbergen”. Wellicht dat
het Japanse toilet uitgevonden is door bergbewoners die vroeger hun uitwerpselen op een vaste plek
in de sneeuw verborgen??
Nog zo’n uitbreiding is 雪隠
大工 (せっちんだいく) = een
waardeloze timmerman.
Op zich niet zo gek, als je
bedenkt dat we ook in Nederland wel eens de neiging
hebben waardeloze dingen
aan te duiden door er een
prefix als “schijt-…” of “zeik…” voor te zetten.
Een uitbreiding van deze
Tot slot heb ik nog een
第三巻
vierde sneeuw/toilet gerelateerde kanjicombinatie: 雪
隠黄金 (せんちこがね). Dit is
de enige die daadwerkelijk
nog iets met 雪隠 te maken
zou kunnen hebben, want
een雪隠黄金 is namelijk een
mestkever!
En om dan toch één
sneeuw-kanji samenstelling
te gebruiken die ook iets te
maken zou kunnen hebben
met iets sneeuwachtigs: 雪
花菜 (せっかさい of おから)
= het residu dat achterblijft na het maken van tofu.
Letterlijk ‘sneeuw’, ‘bloem’,
‘groente/plant’. Het wordt
van bonen gemaakt, maar
wat overblijft is inderdaad
een soort wittig (misschien
ook wel poederachtig) goedje.
S3
太狸記
Vragen, klachten, opmerkingen?!
OLC!
Jullie hebben dit jaar vast al meerdere malen dingen gehoord over de Opleidingscommissie (OLC), maar wat is
dit nu eigenlijk en waarom zou je het moeten weten?
De OLC is een overlegorgaan van studenten en docenten
dat nadenkt over de kwaliteit van het onderwijs, en hoe
deze te waarborgen. Vaak is de brug tussen docenten en
studenten erg groot, en weet de opleiding niet wat er zoal
speelt onder de studenten. De OLC is er voor om te zorgen dat klachten en problemen snel worden opgemerkt, zodat ze zo effectief mogelijk kunnen worden verholpen. We
houden hiervoor om het half jaar enquêtes die geheel los
van de opleiding worden verwerkt om te kijken of het onderwijs van een goed niveau is. Deze zullen dus aan het eind
van elk semester per vak aan jullie worden uitgedeeld. Verder vergaderen we natuurlijk over alle klachten die we opmerken onder de studenten, en die jullie ons aandragen!
En daarmee is de OLC dus ook belangrijk voor jullie! Als je een klacht, vraag of opmerking hebt met betrekking tot de kwaliteit van het onderwijs dan horen we
die graag, zodat we deze zo snel mogelijk kunnen verhelpen. Iedereen is erbij gebaat dat dat gebeurt, dus
schroom niet om ons te contacteren, daar zijn we voor!
Met klachten, vragen of opmerkingen over het onderwijs bij Japans kan je dus altijd terecht bij de gegeven contactadressen, of je kunt ze deponeren in de OLC klachtenbox aan de paal tegenover de postvakjes op het Arsenaal.
Contact: TiRune@gmail.com
第三巻
Wanted:
Tanuki Bestuur 2008-2009
Zoals iedereen weet, is Tanuki de place to be voor alle studenten Japan en Korea. Maar de grootsheid die Tanuki heet is er
natuurlijk niet zomaar gekomen. Een vereniging is slechts zo
goed als haar bestuur, en door de jaren heen zijn er vele, inmiddels legendarische, besturen geweest die Tanuki naar de
top hebben geleid. Wil jíj Tanuki actief helpen, veel nieuwe
vrienden maken, veel ervaringen op doen en wil je dat eerstejaars tegen je opkijken? Dat kan! Meldt je aan voor het Tanuki
Bestuur 2008-2009 en houdt de fakkel van Tanuki brandend!
1) Praeses - Goed niveau van Japans vereist. Verder uitzonderlijke motivatie, aantoonbare discipline, leidinggevende
capaciteiten, stress-bestendig, assertief, creatief & enthousiasmerend. Eerdere (Tanuki) bestuurservaring is een vereiste.
2) Ab-Actis - Goed niveau van Japans is een pré. Perfecte beheersing Nederlands & Engels vereist. Verder
gedisciplineerd, orderlijk, sociaal vaardig en assertief.
3) Quaestor - Gedisciplineerd, orderlijk, nauwkeurig. Ervaring
met boekhouden/financieel beheer is een pré, affiniteit hiermee
een vereiste. Sociaal vaardig & assertief om sponsors te werven.
4) Journal Editor/Webmaster - Gedisciplineerd, creatief, enthousiasmerend, stress-bestendig. Ervaring met redactiewerk, graphic design, IT of gerelateerde software een
grote pré. Goede beheersing Nederlands en Engels vereist.
Het laatste bestuurslid zal zoals gebruikelijk uit de eerstejaars op het introductiekamp gekozen worden. Als je interesse hebt, stuur dan je cv en een motivatiebrief
waarin je uitlegt waarom jij geschikt bent voor de functie
van jouw keuze op naar bestuur@tanuki.nl of leg het in
het Tanuki postvak (Arsenaal), vóór 4 april 23.59u!
Veel succes!
太狸記
き
せ
じゃ...
Maart
2008
関
生
先
また今度！
TaTanukiKi 2007-2008--3