2020-2021 | 1

Object

Titel

2020-2021 | 1

Collegejaar uitgave

2020 – 2021 Bekijk alleobjecten met deze waarde

Nummer

1

extracted text

lv s j k ta n u k i j o u r n a l

四十九周年十月

40 주년10월

o k t o b e r 2020

太狸記・十月 ２０２０

COLOFON

EDITORIAL

Journalcommissie

Drukkerij

Voorzitter en
Hoofdredactie:
Florence Bellemont
Vormgeving:
Florence Bellemont
Eindredactie:
Martijn Janssen
Secretaris:
Kirstin Toren
Omslag:
Amy van den Brink
Leden: Milan Boon
Zeno Zonneveldt
Rosalynn Hoogeveen
Maurits van Breukelen
Kirstin Toren
Yassir Gnaoui
Thomas Bervoets
Isa Lefering
Fatima Chouhou
Lisanne Huisinga
Martijn Janssen
Bestuur Tanuki
Praeses:
Ab-actis:
Quaestor:
Assessor Intern:
Assessor Extern:
Assessor Eerstejaars:

Laura Noordermeer
Clara Debard
Remy Zoutman
Kirstin Toren
Carelina Persoon
Ilja Markesteijn

Commissievoorzitters
Acquisitieco:
Carelina Persoon
Eerstejaarsco:
Ilja Markesteijn
Journalco:
Florence Bellemont
Kampco:
Clara Debard
KCC Japan:
Zeno Zonneveldt
KCC Korea:
Senna van Dam
Reisco: Mélissa Kagje

Labor Vincit Leiden

Contact
journaltanuki@gmail.com

OMSLAG
HALLO IK BEN AMY! Onder de
naam ehmeh maak ik grafisch
werk, zo ook de omslag van deze
journal. De illustratie baseerde ik
op het artikel over girl choco, en
hoe dit als een stressvolle verplichting ervaren kan worden, in
plaats van een spontaan teken
van genegenheid. Alsof sociale
interactie niet spannend genoeg
is! Misschien kun je zien dat ik
een Chika-meme (Kaguya-Sama:
Love is War) als visuele referentie
heb gebruikt. De kleuren doen
jullie hopelijk direct denken aan
ons huidige seizoen, mijn persoonlijke favoriet. Wil je meer
van mijnn werk zien? Dan verwijs
ik je naar de posters van あの変
人の映画夜 of naar mijn instagram: @ehmeh_design.

INHOUDSOPGAVE

Gegroet! Het nieuw
academisch jaar is

Tanuki Shimbun

intussen al een tijdje
begonnen, hier is de
splinternieuwe TaTanukiKi (Journal). Na
afloop van de lezerschapsenquête heeft
de commissie druk vergaderd en hebben we
getracht om de interesses van het lezerschap te
kietelen.
Na een presentatie van het bestuur
2020-2021, komt een overzicht van de afgelopen activiteiten. Hierop volgt onderzoek van twee
medestudenten speciaal voor dit nummer: Anne
van der Linden over bitterzoete giri choco en Jesse Ang over verslavende gacha. Hierop volgt een
reeks gevarieerde stukken: van commissieleden:
van listige gementeraadsverkiezingsstrategieën
tot aan een review van de cultfilm Tokyo Drifter
zonder een bezoek aan het Kawaii Monster Café,
een beeldschepping van seksuele intimidatie in
Korea en een introductie tot huiveringwekkende
horrormanga te vergeten! In deze editie vind je

Het bestuur 2020-2021
Afgelopen activiteiten
Japan & Korea

Giri Choco 16
Lootboxes en gacha
20
Hack gemeenteverkiezingen
24
Het Kawaii Monster Café
27
Seksuele intimidatie
30
IJzingwekkende horrormanga 32
Filmreview: Tokyo Drifter
36
Rubrieken
WTF Japan & OMG Korea
40
Katern: Japan: ondertitels
42
Tanukitchen 44
Extra
Quotes 46
Haiku 46
Filmclub 47

ook nog de trouwe rubrieken WTF Japan en OMG
Korea en de Tanukitchen, alsook de terugkeer van
artikels uit Katern: Japan. Vergeet niet om op de
laatste pagina kennis te nemen van het programma van de filmclub, een verrijkend initiatief.
Over initiatieven gesproken, deze editie
markeert het prille begin van de website van de
Journal! De lancering zal plaatsnemen in december en zal onder andere exclusieve langere stukken bevatten. Meer info in volgende editie!
Deze editie was niet mogelijk geweest
zonder de samenwerking heel wat partijen: dank
aan het bestuur 2020-2021, alle leden van de
Journalco, alle gastschrijvers en bijdragers, alsook
Amy voor de omslagen! Ten slotte wil ik Florentine
Schoemaker bedanken voor haar inzet vorig jaar
en hoop ik even mooie edities neer te kunnen
zetten, zij het in een iets andere jasje. In het kort:

Disclaimer
De TaTanukiKi is het tijdschrift van de
LVSJK Tanuki en verschijnt gratis. Het
is verboden om zonder toestemming
tekst en/of afbeeldingen uit deze uitgave te kopiëren, herdrukken, aan te passen, vertalen, screenshotten, verspreiden of herdrukken voor commerciële of
non-commerciële doeleinden zonder
toestemming van het huidig bestuur ter
datum van de aanvraag.

veel leesplezier!
2

6
9

3

太狸記・十月 ２０２０

REDACTIELEDEN

Martijn: 22. Doet voor de eerste keer mee aan
een commissie. Ik doe al zo lang Japanstudies dat
ik mijn leven voor deze studie nauwelijks meer
kan herinneren. Ik doe naast Japanstudies ook de

Wie schuilt er achter de namen die je zo zult zien
bij de artikels? Hieronder vind je een presentatie
van de redactieleden van de Journalco. Ze werden gevraagd om zich even voor te stellen en te
vertellen over de laatste horrorfilm die ze gezien
hebben.

bachelor Taalwetenschap dus uh [jo̞ɾo̞ɕi̥kɯ̟ o̞ne̞gaɪɕimas]. De meest recente horrorfilm die ik heb
gezien is Ringu リング, maar de engste blijft nog
steeds The Descent.

Fatima: 18. Nieuw lid. Houdt van het druk hebben en soms helemaal niets doen. Laatste horrorfilm die ik heb gezien is Case 39, toen ik 8 was.
Lang nachtmerries van gehad :).

Ari/Maurits: Jong lid, 25 jaar te oud. Japanstudies is écht mijn leven want ik ben niet slim genoeg om andere dingen naast het studeren te
doen. De laatste horrorfilm die ik gekeken heb is
een video van mijn moeder maar ik denk dat Nobuo Nakagawa’s Tōkaidō Yotsuya Kaidan uit 1959
opzicht ook wel telt. Ik beschouw mezelf als de
‘Xzibit van woorden’ en pimp hier en daar mijn
woorden op naar smaak voor de meest schokkende rit die je ooit hebt meegemaakt. Helaas is
mijn spiegelbeeld de enige die mijn mening met
mij deelt....

Zeno: 22. Terug van weggeweest en nu voor de
derde keer in de Journalco. Laatste (horror?)film:
Versus (2000), kungfufilm met samurai, boeddhistische magiërs en yakuza. El Psy Kongroo.

Milan: Waarschijnlijk 23 tegen de tijd dat je dit
leest. Voor de vierde keer in de commissie. De
journalco is een beetje als twitter: ik mag lekker
zelf kiezen waar ik over schrijf. Het maakt me niet

Florence: 22. Hoofdredacteur, houdt van typos,
en InDesignen. Ringu is mijn laatst geziene horrorfilm, was leuk, de chat goddelijk.
Kirstin: 21. Assessor Intern en redacteur. Ik hou
van pinguïns. Ik kijk eigenlijk geen horrorfilms,
omdat ik er niet tegen kan.

uit of jullie een anime review willen lezen; jullie
krijgen stukken over obscure Japanse (lokale)
politiek en af en toe misschien iets LGBTQ-gerelateerds. Halloween (2007) was volgens mij mijn
meest recente horrorfilm.

Rosalynn: 27. Derde keer op rij in de JournalCo,
heeft een te levendige fantasie (dus horrorfilms
zijn niet zo’n goed idee als ze de dagen erna nog
wil kunnen slapen), maar de laatste film die ze zag
was zoals gewoonlijk een musical.

Tanuki
Shimbun

Lisanne: 21. Nieuw lid, houd van tekenen. Ik kijk
nooit horrorfilms, omdat ik graag nog wil kunnen
slapen ‘s avonds.

Thomas: 22. Ik kijk het liefst horrorfilms in de bioscoop met een groot scherm en goed geluid. Het
is helaas al een tijdje geleden dat ik er voor het
laatst één heb gekeken, maar ik denk dat het The
Nun was.

Yassir: Hey ik ben Yassir en het laatste wat mijn
tere ziel gezien heeft dat nog de classificatie horror zou kunnen hebben zijn de 20 minuten van
The Blair Witch Project die ervoor zorgden dat ik
ongeveer twee jaar niet in de buurt van een bos
ben geweest.

Isa: 21. Nieuw lid van de journalco, maar doet al
een tijdje Koreastudies. Ik heb nog nooit in mijn
leven een hele horrorfilm afgekeken en wil dat
het liefst zo houden.

4

5

太狸記・十月 ２０２０

Assessor Intern
Hey hallo, ik ben Kirstin Toren, 21 jaar,
en vervul dit jaar de positie van Assessor Intern. Mijn primaire taken zijn het
bijhouden van de Tanuki website en
onze verschillende sociale mediakanalen. Daarnaast houd ik in de gaten hoe
het er bij de verschillende commissies
aan toe gaat en schrijf ik ook mee voor
de journalcommissie. Voor komend
jaar wil ik er met mijn bestuur samen
natuurlijk voor zorgen dat jullie als leden in deze rare tijd ook gewoon een
heel leuk jaar gaan beleven met leuke
evenementen. Daarnaast zal ik ook
hard aan het werk gaan aan de website.
Deze heeft namelijk wel een opfrisbeurt
nodig. Dan nog iets leuks over mijzelf:
ik hou echt enorm van Kerst. Ik kijk dan
ook elk jaar weer uit naar het moment
waarop ik mijn kerstboom dan eindelijk
kan opzetten en luid kerstmuziek kan
blasten. Daarnaast houd ik van pinguïns en ben ik bang voor vlinders als ze
om me heen of naar me toe vliegen, ik
vind ze zijn alleen eng als ze vliegen.

HET BESTUUR 2020–2021
Ab-actis
Gegroet iedereen, Clara Debard, 22 jaar
en Ab-actis 2020-2021! Jullie hebben
mij al vast zien mailen of nieuwsbrieven
binnen gekregen van yours truly, maar
ik notuleer ook onze vergaderingen.
Zoals mijn functie dus als zegt: secretaris. De reden dat ik bestuur ben geworden is dat ik graag wil teruggeven aan
Tanuki wat Tanuki mij heeft gegeven de
afgelopen drie jaar. Nu is dit wat moeilijker door COVID-19, maar we gaan er
het beste van maken! Ik hoop heel erg
dat de eerstejaars het naar hun zin zullen hebben ondanks de hele situatie.
Buiten het bestuur houd ik mij dit jaar
vooral bezig met mijn scriptie. Stilzitten
vind ik echter erg moeilijk, dus prop ik
mijn dagen ook vol met studiemiddagen met vrienden, boulderen en in het
weekend paardrijden. Nooit druk genoeg, want daarnaast plan ik weleens
activiteiten zoals uitjes en, als tussendoor tijd voor is, gamen en films kijken.

Praeses
Hoi! Ik ben Laura Noordermeer, 22 jaar,
en vervul dit jaar de functie van Praeses. In mijn functie houd ik het overzicht over het reilen en zeilen binnen
de vereniging, zit ik de ALV’s en onze
wekelijkse bestuursvergaderingen voor
en zorg ik er in het algemeen voor dat
alles gesmeerd loopt. Ik hoop de leden
te kunnen (blijven) betrekken bij de vereniging, ook in tijden van een pandemie,
en een divers aanbod van zowel online
en offline activiteiten te kunnen bieden.
Ik houd ontzettend veel van musicals.
De laatste die ik in het theater zag was
Anastasia, maar ik heb ook gesmuld van
Hamilton op Disney+. Vanwege mijn
voorliefde voor theater spendeer ik een
groot deel van de week bij mijn bijbaantje in de TheaterHangaar bij Soldaat van
Oranje de Musical. De volgende show
staat trouwens al op de planning: op 20
december ga ik naar Annie de Musical!
6

Quaestor
Hoihoi allemaal! Ik ben Remy Zoutman,
twintig jaar en ik vervul dit jaar de functie van Quaestor oftewel penningmeester. Ik heb er veel zin om er een leuk jaar
van te maken en voor jullie aan de slag
te gaan. Door de corona zijn natuurlijk
veel activiteiten niet mogelijk maar we
proberen in ieder geval om nog zo veel
mogelijk veilig fysiek te organiseren!
Verder ga ik samen met de anderen
van het bestuur aan de slag met de
website, en wat dachten jullie van een
merch design contest! Mocht je zelf ideeën hebben ben ik ook altijd bereikbaar.
Nu we allemaal thuis zitten ben ik zelf
vooral bezig met studie en ben ik vaak
te vinden op Discord. Ik studeer sinds
dit jaar naast Japans ook Chinees, dus
lekker druk allemaal maar dat mag de
pret zeker niet drukken.

7

太狸記・十月 ２０２０

Assessor Extern
Hallo! Ik ben Carelina (Kara) Persoon, 21
jaar en doe Koreastudies. Als Assessor
Extern ben ik verantwoordelijk voor het
onderhouden van externe contacten
en zorg ik ervoor als voorzitter van de
acquisitiecommissie dat de Japan Company Day en de Korean Company Day
succesvol wordt georganiseerd. Dit bestuursjaar wil ik —ondanks COVID-19—
er een leuk jaar van maken met leuke
events en waarin we jullie ook de mogelijkheid geven om te proeven van wat je
met je studie allemaal kunt gaan doen
later. In mijn vrije tijd houd ik mij vooral bezig met het raten van (Koreaanse)
films en kan ik ook uren praten over
hoe goed of hoe slecht een bepaalde
film wel niet was. Daarnaast ben ik best
wel sportief en probeer ik de workouts
van fitness influencers te volgen zonder
een spierverrekking op te lopen.
Assessor Eerstejaars
Hoi allemaal! Ik ben Ilja, 19 jaar, eerstejaars Koreastudies en dit jaar heb ik de
eer om Assessor Eerstejaars te mogen
zijn van de LVSJK Tanuki. Ik zal mijn best
doen leuke evenementen te organiseren samen met mijn commissie, zodat
we elkaar ondanks deze rare tijden
toch nog kunnen leren kennen en gewoon lekker gezellig kunnen doen!
Een leuk weetje over mij? Ik zing graag
en maak regelmatig covers! Wees dus
niet verrast als je me opeens van vier
straten verderop hoort zingen ;)

INTRODUCTIEACTIVITEIT 19-09-2020

D

e eerstejaars werden dit jaar, in
plaats van een kamp in de middle of nowhere ergens in het oosten,
getrakteerd op een sensationele activiteitenmiddag om kennis te maken
met onze mooie vereniging. Om 11:00
stipt stonden zowel onze verse als vertrouwde leden klaar in het beruchte
Van der Werffpark voor een middag
vol spanning, vertier en tierelier. De tijd
was aangebroken voor de Tanuki Crazy
88 (eigenlijk 34). Allemaal op 1,5 meter
natuurlijk. Ons groepje, bestaande uit
mijn Japanstudiespartner Dano en de
fanatieke Koreanisten Rosalie, Naäma
en Sem, vloog als een speer door de
clusters van fotospots om direct zoveel
mogelijk punten binnen te harken. De
tocht der tochten leidde ons door heel
Leiden, van de sozen van de grote verenigingen tot het topje van de burcht
en onze geliefde feestlocatie De Kroon.
Met ingenieus gebruik van een pakje
hete Koreaanse noedels en een haast
maniakale drive om te winnen, kwamen
wij aan in de Hortus, waar we met het
nadoen van de Avatar intro de kroon
op ons werk van de dag te zetten. Tot
niemands verrassing werd rond 14:00
ons groepje, genaamd Bosjesmannen
en Takkenwijven, uitgeroepen als winnaar van deze unieke introductiedag.
Uiteindelijk keerde ik huiswaarts met
twee pakjes hete noedels.
ZENO ZONNEVELDT

8

9

太狸記・十月 ２０２０

27-09-2020

O

CAMERA JAPAN 2020:
MOTHER

p 27 september en 3 oktober was
het zo ver; op deze dagen gingen
mensen gezellig mee met de KCC naar
het Camera Japan Festival in Rotterdam
en Amsterdam. En ook al verliepen dingen dit jaar iets anders dan gepland
door corona, de gezellige sfeer op het
festival en de boeiende films maakten
het toch zeker nog de moeite waard.
Van de schattige kraampjes waar je met
advies van een echte expert verschillende soorten Japanse sake kon drinken tot de bomen waar je je eigen gelukswens in kon hangen; van begin tot
eind werd je gehuld in een authentieke
Japanse sfeer. Verder hebben we ook
alleen maar lovende woorden over de
uitgebreide collectie van Japanse films
die hier op het festival te bekijken waren. Op de zaterdagmiddag in oktober
kon je je bij de KCC aansluiten voor de
film Seven Days War, want een goede
Anime film mag natuurlijk bij een festival over Japan niet ontbreken.

Zelf zat ik bij de zondagploeg in
september en ben ik geweest naar de
film ‘Mother’. Zeker niet de gezelligste
film om te zien op een zondagavondje
uit, maar desondanks heb ik allesbehalve spijt dat ik bij deze aangrijpende film
ben aangeschoven. Belangrijke thema’s
zoals alcoholisme, mishandeling, et cetera. worden in deze film aan het licht
gebracht door de ogen van een tienjarig jongetje; op een manier alsof het er
normaalste zaak van de wereld is. Voor
mensen die deze film nog niet gezien
hebben, raad ik hem ten zeerste aan en
daag ik hen uit om gedurende dit twee
uur lange meesterwerk geen tranen te
laten vallen.

TANUKI FILMAVOND

28-09-2020

A

lhoewel het publiek van de film klein
was, maakte ze het op met het enthousiasme. Fans van de film gingen los
op Dennis en Hasselhof en hebben genoten van een nostalgische ‘kinder’-film:
The Spongebob Squarepants Movie.
CLARA DEBARD

SANNE VAN DER HAAR

TANUKI GAME_AVOND

O

p vrijdag 2 oktober vond de Tanuki
Game Avond plaats. Samen speelden we Among Us. Een spel vergelijkbaar met weerwolven en op het moment extreem populair.
Het was een gezellige avond
waarbij veel werd gebluft, gelachen en
beschuldigd. Al met al is het zeker voor
herhaling vatbaar.
KIRSTIN TOREN

Deze herhaling kwam er! Op 26 oktober konden Tanukianen weer een potje
spelen op Discordserver.
10

11

02-10-2020
&
26-10-2020

太狸記・十月 ２０２０

03-10-2020

Z

CAMERA JAPAN 2020:
SEVEN DAYS WAR

Seven Days War had een hele
goede film kunnen zijn die maatschappelijke problemen aan de kaak stelt,
maar in plaats daarvan heeft het z’n
kans gemist en was het, in mijn ogen,
redelijk mediocre. Ondanks de wat teleurstellende film, was het uiteraard wel
heel gezellig om met de KCC op stap te
zijn en medestudenten te kunnen zien
in deze tijd van exclusief online colleges.

aterdag 3 oktober zijn we met de
KCC naar de anime film Seven Days
War geweest, die in LAB111 werd gedraaid ter gelegenheid van het Camera
Japan Festival. Ik had niks gelezen over
de film van tevoren zodat ik er zonder verwachtingen aan kon beginnen.
De film begon redelijk oké: we
volgen Mamoru, een tienerjongen die
hopeloos verliefd is op zijn buurmeisje
Aya. Wanneer blijkt dat Aya naar Tokyo
moet verhuizen voor het werk van haar
vader, een of andere hoge pief van een
bedrijf, besluit ze samen met Mamoru
nog een week ervandoor te gaan. Mamoru hoopte erop om alleen met Aya
ertussen uit te knijpen, maar helaas
voor hem sloten nog vier klasgenoten
zich aan bij het plan. De groep wil een
week lang bivakkeren in een verlaten fabriek, maar eenmaal daar aangekomen
blijkt hier een jonge Thaise immigrant te
wonen die wordt gezocht door de opsporingsdienst. Wanneer de politie probeert het kind mee te nemen, ontstaat
er een soort ‘oorlog’ tussen de jongeren en de politie. De jongeren zetten
alles op alles om het Thaise kind niet in
handen van de politie te laten vallen en
te herenigen met z’n ouders. Vanaf dit
moment wordt de film, naar mijn mening, wat matig. Er komen een aantal
maatschappelijke onderwerpen langs,
zoals (illegale) immigranten, homoseksualiteit, cyberpesten etc. Maar de film
gaat totaal niet op deze onderwerpen
en houdt het allemaal een beetje vaag.
Bovendien wordt het einde heel snel
aan elkaar gebreid, zonder verdere uitleg, wat ik een beetje vond tegenvallen.

MAANDELIJKSE BORREL

M

et spinnen op het hoofd of bloed
op het gezicht kwamen maandag 5
oktober verscheidene Tanukianen naar
onze eerste maandelijkse thema borrel
van het jaar. Het thema ‘Halloween’ was
misschien wat vroeg, maar er werd enthousiast meegedaan. Er werd gezellig
gepraat over alles Korea, Japan, de studie en meer.
KIRSTIN TOREN

LUISA CLARK HOMBURG

12

13

05-10-2020

太狸記・十月 ２０２０

10-2020

T

(M)EAT WITH YOUR
TEACHER

ijdens de maand oktober organiseerde de acquisitiecommissie een
evenement om studenten en docenten
dichterbij te brengen, de (M)eat with
Your Teacher! Gedurende dit evenement
kunnen leden van Koreastudies kennis
maken met hun docenten met een lowkeysfeer via Kaltura. Dit omdat begin
dit studiejaar er binnen Japanstudies al
een vergelijkbaar evenement was georganiseerd. De gasten van de maand oktober waren: Kattelijne Aertse, Jin Hee
Park, Elmer Veldkamp, Doyoon Kim en
Sooyeon Park. Er werd veel gelachen
alsook youtube- en eettips uitgewisseld. Sommige professoren hadden
hun eigen Koreaanse eten gekookt
of besteld. Al met al veel gezelligheid.

M

aar het is nog niet klaar! Ook voor
komende maand staan er weer
een aantal professoren klaar om jullie
vragen te beantwoorden. Op vrijdag 6
november bijvoorbeeld Chris Green en
Flora Smit en op 13 november Remco
Breuker en Se Young Jang. Alle informatie is te vinden op de socials van Tanuki.

14

Japan & Korea

15

太狸記・十月 ２０２０

GIRI CHOCO

V

anaf 1958 probeerde het Japanse
bedrijf Mary’s Chocolate Company
chocolade te verkopen op Valentijnsdag. De president van het bedrijf, meneer Hara, zei dat hij het fantastische
idee had gekregen van een vriend in
Parijs toen deze hem een brief stuurde:
“Er is een feestdag genaamd Valentijnsdag in dit land en mensen uiten liefde
door het geven van bloemen, kaarten
en chocolade” (Ogasawara 1996, 47).
Hara voegde toe dat deze dag “de enige dag van het jaar waar vrouwen liefde
kunnen uiten door het geven van chocolade” gemaakt kon worden (Ogasawara 1996, 47).
Om het fenomeen giri choco
beter te begrijpen is een eerste stap
die je kan maken naar de kanji te kijken. Wanneer er naar de kanji gekeken
wordt voor het woord giri, bestaat de
samenstelling uit 義 ‘gi’ dat staat voor
moraliteit, loyaliteit of eer. Samen met
理 ‘ri’ dat voor logica, reden of waarheid
staat. Gecombineerd zou je kunnen
zeggen dat het ‘logica van eer’ of ‘plichtsbesef’ betekent. Volgens Davies en Ikeno kan giri het best uitgelegd worden
als een Japanse waarde die met plicht,
obligatie of zelfs last van obligatie correspondeert (Davies, Ikeno 2002, 96).
Giri is een motiverende kracht achter
het geven van geschenken dat gedefinieerd kan worden als “[…] een moreel
imperatief om iemands taken uit te voeren jegens andere leden van de groep.
Het geven van geschenken valt precies
in de sfeer van giri; men is moreel verplicht om een geschenk te geven wanneer de gewoonte dat vereist” (Befu

1968, 450). Wanneer een geschenk
wordt gegeven, moet de zogenaamde sociale overste (dit kan per situatie
verschillen wie dat is, denk leraar, baas
etc.) het niet op zijn beurt bedanken
met een cadeau omdat het geschenk al
fungeert als blijk van dankbaarheid. Als
de sociale overste dit wel zou doen, dan
zou de status zo gereduceerd worden
naar die van de gever (Befu 1968, 45).
Het is dus een kwestie van hiërarchie.
Later in het onderzoek van het Japanse
magazine Mynavi Woman zie je hoe dit
terugkomt bij giri choco.
Nadat de chocolade-industrie
Valentijnsdag introduceerde in Japan,
kan je verwachten dat giri choco ook zo
verzonnen is om meer verkoop te genereren. De bedrijven hebben echter
altijd liefde als reden gebruikt om hun
chocolade te verkopen. In 1996 interviewde Ogasawara acht chocolade bedrijven met de vraag of ze ooit giri choco gepromoot hadden of zouden willen
promoten. Deze antwoordden hem
allemaal met een harde nee en legden
16

uit dat het lastig zou zijn om te beginnen met giri choco te promoten omdat
ze eerst liefde als marketing hadden en
deze marketingswitch nu hun imago
zou kunnen beschadigen (Ogasawara 1996, 50). Meiji Seika legt uit dat de
gewoonte van giri choco al veel voorkwam rondom 1980 terwijl geen van
de bedrijven ooit giri choco gepromoot
had. Wel gaven alle bedrijven aan dat
ze bewust zijn van het feit dat een groot
gedeelte van hun verkoop naar werkrelaties gaat, wat zij accommoderen door
ook laaggeprijsde chocolade te hebben.
Doch, was dit hen geen reclamecreatie
waard.
In december 2017 publiceerde
Mynavi Woman de resultaten van een
enquête onder vrouwen tussen de 22
en 39 jaar waaruit bleek dat 25% van
deze vrouwen giri choco heeft gegeven
omdat ze dachten dat dit van hen verwacht werd. In 2018 plaatste het chocoladebedrijf Godiva een advertentie
die een hele pagina in beslag nam in
de Nihon Keizai Shimbun (日本経済新聞
‘Japans Economisch Dagblad’) en stelde
dat Japan moest stoppen met het geven van giri choco. Godiva drong bij bedrijven aan dat zij aan hun vrouwelijke
werknemers moesten vertellen dat er
geen giri choco gegeven diende te worden als zij hiertoe ook maar enige druk
voelden.
Het is interessant te zien dat
deze traditie vandaag de dag nog zo
leeft en er nu tegen gestreden wordt
door een groot chocoladebedrijf. Yūraku Confectionery reageerde met een
tweet op deze advertentie van Godiva
en stelde: “Ieder persoon is anders en
dat is oké. Yūraku Confectionery zal de
cultuur van giri choco om dankbaarheid
te tonen blijven ondersteunen” (The Japan Times 2018). Hieruit kunnen we
17

太狸記・十月 ２０２０

Bronnen

concluderen dat er gemixte reacties uit
de chocolade industrie komen.
Tussen de twee bedrijven bestaat de vete uit 2018 nog steeds. In
2019 plaatste Godiva een tweet waarin
staat dat wanneer men aan giri choco
denkt, zij aan Black Thunder denken, de
goedkoopste en best verkopende chocoladereep van Yūraku Confectionery.
Hierop reageerde Yūraku Confectionery
met een verwarde kaomoji gevolgd met
meerdere vraag- en uitroeptekens. Het
is wel interessant om te noteren dat
Godiva zelf geen goedkope chocolade
aanbiedt en dat Yūraku Confectionery
sinds 2020 zelfs een doos giri choco
verkoopt met twintig Black Thunders
erin. Dit roept bij mij in ieder geval de
vraag op of dit gekibbel allemaal een
groot marketing plan is.
Er valt veel te zeggen over giri
choco, gezien het nog zo actueel is. Of
het een slecht iets is of niet dat valt nog
te bezien. Er zijn nog geen doorslaggevende resultaten dat alle vrouwen die
aan giri choco doen ook daadwerkelijk
zoveel druk voelen, maar het is wel een
onderwerp waar nog menig discussie
over gevoerd kan worden wanneer je
over Valentijnsdag in Japan praat.

Befu, Harumi. 1968. “Gift-Giving in a Modernizing
Japan.” Monumenta Nipponica 23, nr. 3/4: 445–56.

Tanaka, Chisato. 2018. “Godiva’s dig at obligatory
Valentine’s chocolates stirs debate in Japan.” The

https://doi.org/10.2307/2383499.

Japan Times (February 2018).
https://www.japantimes.co.jp/news/2018/02/06/
national/godivas-dig-obligatory-valentines-chocolates-stirs-debate-japan/#.XeP5juhKhPY

Black Thunder (@Black_Thunder_). 2018. Twitter
post, 1 Februari, 2018, 06:49 a.m..
https://twitter.com/black_thunder_/status/958940278215225344

Yomiuri Shimbun. 1961. Morinaga Seika’s advertentie. 13 Januari, 1961.

Josei Jishin. 1960. Morinaga Seika’s advertentie. 17
Februari, 1960.

Things That Talk

Minowa, Yuko, Olga Khomenko, en Russell
W. Belk. 2011. “Social Change and Gendered
Gift-Giving Rituals: A Historical Analysis of Valentine’s Day in Japan.” Journal of Macromarketing 31,
nr. 1 (march 2011): 44–56.
https://doi.org/ 10.1177/027614 6710375831.
Ogasawara, Yuko. 1996. “Meanings of Chocolate:
Power and Gender in Valentine’s Gift Giving.” International Journal of Japanese Sociology 5, nr. 1:
41–66.
https://doi.org/10.1111/j.1475-6781.1996tb0003
5.x.
Roger J. Davies, Osamu Ikeno. 2002. “Giri: japanese social obligations”, The Japanese mind: understanding contemporary Japanese culture. Tuttle
Publishing, 95–101.

ANNE VAN DER LINDEN

Anne van der Linden (25) is derdejaars
student Japanstudies aan de Universiteit Leiden. Momenteel werkt ze als student-ambassadeur voor Things That Talk.
Niet alleen in haar vrije tijd heeft ze een
passie voor alles eten maar ook op academisch gebied wil ze er alles van af weten.

Dit artikel is een samenwerking met het
platform ThingsThatTalk. Op het platform ThingsThatTalk heeft Anne ook een
doos giri choco onder de loep genomen.
Anne heeft bovendien een artikel voor de
blog geschreven dat vele malen uitgebreider is. Benieuwd? Neem een kijkje via de
QR-codes op de volgende pagina. De website is vanaf december 2020 beschikbaar.

18

TaTanukiKi Blog

Seit.jp. 2016. “Giri in Kanji.” 25 Februari, 2016.
https://www.seit.jp/article/qa/white-day-okaeshigirichoko/
Soranews24.com. 2019. “Reactie tweet van Black
Thunder.” 29 Januari, 2019. https://soranews24.
com/2019/01/29/godiva-takes-swipe-at-japans-obligation-chocolate-king-tokyo-chocolatier-fights-fire-with-smile/

19

太狸記・十月 ２０２０

LOOTBOXES EN
JAPANSE GACHA

Wanneer je naar Japan gaat is er één ding wat je gedaan moet hebben: de gachapon
draaien. Je stopt een muntje in een machine, je draait de knop en je krijgt er een speeltje
uit. Een heel simpel en onschuldig concept bedoelt voor kinderen. Toch is het gelukt om
het concept van gachapon in games te stoppen als gokelement en levert het nu miljarden aan inkomsten. Tegenwoordig komen er steeds meer games met gokelementen op
de markt en worden ze ook steeds toegankelijker voor kinderen. Om deze kinderen te
beschermen van deze gokelementen heeft de Nederlandse overheid de lootboxwet gecreëerd. Vorige week heeft de Nederlandse rechtbank een boete gegeven van maar liefst
tien miljoen euro aan het bedrijf achter de FIFA-series, Electronic Arts (EA), voor het
overtreden van de lootboxwet. Zo’n wet is iets wat in Japan nog niet is gekomen, maar
waar misschien wel naar gekeken moet worden.

Lootboxes: gokken?
In Nederland is er in 2018 onderzoek
gedaan naar lootboxes en de legale status hiervan. Lootboxes zijn goksystemen die vaak voorkomen in games die
op kinderen gericht zijn en nemen de
vorm aan van digitale dozen waaruit
willekeurige digitale goederen verkregen kunnen worden. Uit dit onderzoek
is gebleken dat vier op de tien lootboxsystemen binnen Nederland in strijd
zijn met de kansspelwetgeving (Kansspelautoriteit 2018). Dit zijn namelijk
lootboxes waarvan de prijzen voor echt
geld verkocht kunnen worden op een
externe markt. De Nederlandse Kans-

spelautoriteit heeft de ontwikkeling van
lootboxes ook als schadelijk voor minderjarigen bepaald aangezien de hersenen niet in aanraking moeten komen
met gokken wanneer deze nog niet volledig zijn ontwikkeld (Kansspelautoriteit
2020). Ook al heeft dit nog geen volledige verbanning van het lootboxsysteem
in games in Nederland opgeleverd, de
mogelijk om te gokken voor geld met
de lootbox goederen als proxy is tegenwoordig wel verminderd.
Freemium games
De videogame-industrie is in de afgelopen jaren sterk ontwikkeld door loot20

boxes. Lootboxes maken gebruik van
het microtransaction business model. Bij
dit model wordt in plaats van één grote
aankoop, het kopen van het spel, gerekend op meerdere kleinere aankopen
door goederen binnen het spel aan te
bieden voor relatief kleine bedragen.
Onder dit model kan het spel gratis gehouden worden wat voor meer aanloop
en gebruik zorgt. Dit concept wordt
ook wel eens freemium genoemd. Ook
spelen tegenwoordig steeds meer kinderen op mobiele telefoons, waarbij digitale aankopen makkelijk gedaan kunnen worden door een paar knoppen
in te drukken. Hierbij maken freemium
games vaak gebruik maken van baitand-switch. Dit is een verkooptechniek
waarbij spelers gelokt worden door advertenties voor goedkope microtransacties en vervolgens dan gestimuleerd
worden om grotere microtransacties te
maken.
In sommige freemium games
worden prijzen in lootboxes uitgegeven die alleen voor een korte periode
te verkrijgen zijn. De gelimiteerde periode om deze prijzen te kunnen winnen
geeft deze prijzen een hoger gevoel van
waarde. Deze prijzen kan een speler in
sommige games weer ruilen of zelfs inzetten om te gokken op externe platformen voor echt geld.

altijd een prijs uitgedeeld wordt. Sommige prijzen die te winnen zijn uit deze
gachamachines hebben echter subjectief een veel lagere waarde dan de inzet. Er is veel controverse over of deze
gachasystemen als gokken beschouwd
moeten worden of niet. Aangezien er
in ruil voor een geldbedrag iets waardeloos gegeven kan worden zonder dat
jij daar invloed op hebt is er namelijk in
zekere mate sprake van gokken.
Dit concept van de gachapon
is ook terug te vinden in andere entertainmentgoederen die gericht zijn op
kinderen zoals mobiele games en arcademachines, maar ook pakjes spelkaarten van de series Yu-Gi-Oh of Pokémon.
Wat al deze goederen namelijk gemeen
hebben is dat ze allemaal een grote
prijs in een kansspel stoppen tussen
een grotere hoeveelheid kleine prijzen.
Dit leidt tot de conclusie dat Japanse
kinderen omringt zijn door gokelementen in de vorm van entertainment met
gacha erin verwerkt. Nu is het de vraag
of Japan strengere maatregelen moet
nemen als het gaat om kansspelen gericht op kinderen.

Gokken in Japan: gacha
In Japan zijn er veel goederen met
gokelementen, waarvan sommige zelfs
peuters als doelpubliek hebben. De
gachapon is een gokmachine dat voornamelijk gericht is op kinderen. Voor
een vast bedrag kunnen kinderen een
bal met een willekeurige prijs erin uit
de machine krijgen: speeltjes, figuurtjes of sleutelhangers onder andere. Dit
geldt wettelijk niet als gokken omdat er
21

太狸記・十月 ２０２０

Playing a Mobile Game” van de Wall
Street Journal geüpload op 15 maart
2018. Het gaat over de 31-jarige Daigo.
In zijn carrière van 3 jaar in de gachagame Fate/Grand Order heeft Daigo ongeveer 70.000 dollar uitgegeven. Als
een grote fan van het spel, speelt Daigo
het bijna dagelijks. Ook vertelt hij dat
hij voor een personage van zeldzaamheid 5 (de meest zeldzame categorie)
500 dollar heeft uitgegeven. Echter, om
het personage sterker te maken heeft
hij nog vier kopieën van het personage
uit de gacha moeten winnen. In totaal
heeft hij voor 5 kopieën van een personage ongeveer 2500 dollar uitgegeven.
Binnen Fate/Grand Order kan
de gacha gespeeld worden met fictief geld dat binnen het spel verdiend
wordt of door 0,99 dollar te betalen. De
hoeveelheid fictief geld dat verdiend
kan worden is zeer gelimiteerd en al
snel wordt het gebruiken van echt geld
de enige optie. Ook wordt het spenderen van echt geld gestimuleerd door
bundels te verkopen. Zo geeft de bundel van 79,99 dollar de mogelijkheid om
140 keer de gacha te spelen. Dat is een
prijs van 0,57 dollar per spel. Wat interessant is om op te merken is dat de
kans om een specifiek personage van
zeldzaamheid 5 te halen lager is dan
1% (GamePress 2018).
Daigo heeft genoeg geld om
met 500 dollar een personage van zeldzaamheid 5 uit de gacha winnen, maar
dit geldt niet voor iedereen. Mensen
die van plan zijn minder uit te geven,
zoals bijvoorbeeld kinderen, kunnen
besluiten om slechts 50 dollar uit te
geven. Wanneer de gewenste personages niet verkregen worden, zijn er
meerdere psychologische fenomenen
die de speler ertoe lokken om meer
geld uit te geven. De Gambler’s Falla-

Denk aan de kinderen!
Een voorbeeld van een goksysteem gericht aan kinderen is Pokémon Ga-Olé.
Dit is een arcadespel dat binnen Japan
in Pokémon Centres (Pokémon winkels)
en arcades te vinden is, waarvan video’s
op YouTube van getuigen. Het doel van
dit spel is om pokémons te vangen en
te verzamelen. Het kost 100 yen (ongeveer 0,80 euro) om het spel te starten.
Bij elke keer spelen wordt het willekeurig bepaald welke pokémon gevonden
worden, en of de pokémon dan ook gevangen wordt of niet. Dit samen maakt
dit toch in zekere mate een kansspel,
oftewel, gacha. Als de kansen met je zijn
en je een pokémon vangt, wordt deze
uitgeprint als een fysieke kaart. Deze
kaarten kunnen dan worden geruild,
waardoor er een natuurlijke competitie
en sociale handelsomgeving gecreëerd
wordt tussen de jonge kinderen.
Gokken geïllustreerd
De economische impact die gacha kan
hebben wordt goed geïllustreerd aan
de hand van de YouTubedocumentaire
“Meet the Man Who Has Spent $70,000
22

cy geeft de speler het gevoel dat door
de reeks van mislukte pogingen, bij de
volgende poging de kans op het krijgen
van het gewenste doel groter is. Omdat
gachasystemen puur kansspelen zijn,
kan het theoretisch gezien oplopen
tot 1200 dollar voor een personage.
Daarnaast geeft de Sunk Cost Fallacy de
speler het gevoel dat er al te veel geld
geïnvesteerd is en dat het verspild zou
zijn als het personage nu niet gewonnen wordt.

Jesse Ang (24) is derdejaars Japanstudies
aan de Universiteit Leiden. Zijn interesses
liggen in moderne Japanse pop-cultuur en
media. Daarnaast illustreert hij ook onder
@kkoro.art op Instagram en @KkoroArt
op Twitter.
Bronnen
GamePress. 2018. “Saint Quartz & Summoning
Odds.” Geraadpleegd op 9 januari, 2020.
https://gamepress.gg/grandorder/saint-quartzsummoning-odds.

Wat met gacha?
Alhoewel kansspelen of gokelementen
nooit geheel verbannen zullen kunnen
worden door de culturele en economische waarde die ze hebben, zou het
goed zijn om de criteria voor het categoriseren als gokken bij te werken. Op
dit moment wordt het pas als gokken
beschouwd als er gespeeld wordt om
geld. Er zijn verschillende opties voor
de Japanse overheid om gachagames
klantvriendelijker te maken. Een voorbeeld zou het gegarandeerd geven van
de hoofdprijs na een bepaald aantal
pogingen kunnen zijn. Zo zullen consumenten weten hoeveel geld zij maximaal zullen besteden voordat zij een
prijs winnen. Een ander voorbeeld is
het tonen van de kansen op het winnen van de prijzen. Transparantie zorgt
ervoor dat spelers hun kansen minder
snel zullen overschatten bij het spelen
van een gacha. Dit zijn opties voor de
Japanse overheid om gachagames te
behouden en tegelijkertijd ook meer
consumentenbescherming aan te kunnen bieden.

Kansspelautoriteit. 2018. “Sommige Loot Boxes
in Strijd Met Kansspelwet.” Geraadpleegd op 9
januari, 2020.
https://kansspelautoriteit.nl/nieuws/nieuwsberichten/2018/april/artikel-0/.
Kansspelautoriteit. 2018. “Loot Boxes.” Geraadpleegd op 9 januari, 2020.
https://kansspelautoriteit.nl/onderwerpen/
loot-boxes/
Takara Tomy Arts Co., Ltd. 2020. “Batoru shite
gettomōdo: Asobi kata +: Pokemongaōre kōshiki saito.’ Pokemongaōre バトルしてゲットモード:
あそびかた＋: ポケモンガオーレ公式サイト.’ ポケ
モンガオーレ.” Geraadpleegd op 9 januari, 2020.
https://pokemongaole.com/howto/1/.
‘TiLMENDOMiNATiON, 2016. “Pokémon Ga-Olé
| Fancy Arcade Game for Kids | Pokemon Store
Gameplay (4K) | Tokyo September 2016.” Geplaatst op 12 oktober, 2016. Video, 5:00.
https://www.youtube.com/watch?v=hwcXmBHhwMQ.
Wall Street Journal. 2018. “Meet the Man Who
Has Spent $70,000 Playing a Mobile Game.” Geplaatst op 15 maart, 2018. Video. 2:41.
https://www.youtube.com/watch?v=z-fxfuWhff0.
‘

JESSE ANG

23

太狸記・十月 ２０２０

DÉ LIFEHACK VOOR JAPANSE
GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN
Met veel enthousiasme zette de Japanse Communistische Partij (JCP) bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2019 in Shinjuku negen kandidaten in. De verkiezingsuitslag was
echter niet zo gunstig. In plaats van dat ze van acht naar negen zetels gingen, zoals
gehoopt, verloren ze juist twee zetels en kregen slechts zes van de JCP kandidaten een
plek in de gemeenteraad. Dit had voorkomen kunnen worden. Als ze acht kandidaten hadden ingezet zou deze ramp nooit plaats hebben gevonden. En als alle negen
kandidaten ‘雨宮’ (Amemiya) als achternaam hadden gehad, zou de JCP alsnog negen
zetels hebben kunnen winnen. Om uit te leggen hoe dat zit, en zodat jij in de toekomst
misschien ook een Japanse gemeenteraadsverkiezing kan winnen, zal ik in dit stuk het
een en ander uitleggen rondom Japanse gemeenteraadsverkiezingen.

L

aten we bij het begin beginnen. Net
als in Nederland zijn er in Japan politieke partijen. En net als in Nederland
stem je in principe op een kandidaat.
Een groot verschil is echter dat in Japan
jouw stem alleen naar de kandidaat
gaat. Niks geen voorkeurstemmen. Als
je niet genoeg stemmen hebt, kom je
niet in de gemeenteraad. Als er zestien
zetels zijn in jouw gemeenteraad en je
komt op de zeventiende plek terecht,
dan heb je pech, onafhankelijk van hoeveel stemmen jouw partijgenoten hebben gewonnen.
Om duidelijk uit te leggen hoe
dit precies werkt, kunnen we gelijk het
voorbeeld van de gemeenteraadsverkiezingen van Shinjuku uit 2019 gebruiken. In deze verkiezing kreeg de JCP
namelijk in totaal, over de 9 kandidaten
verspreid, 17 753,737 stemmen. Dat er
een getal achter de komma staat doet
er even niet toe; daar komen we later
op terug. Aangezien er in totaal 97 531
geldige stemmen waren uitgebracht, en
er 38 zetels te verdelen zijn in Shinjuku
zou je verwachten dat de JCP 6 zetels
zou winnen en daar dan vervolgens
nog een restzetel aan toe zou mogen

voegen. (Het is een tijd geleden dat ik
wiskunde heb gehad, maar ik geloof
dat als we 97 531 door 38 te delen,
we op 2 566,605 stemmen per zetel
uitkomen. En als we dan vervolgens
17 753,73 door 2 566,605 delen, we op
6,917 zetels voor de JCP uitkomen).
Maar dat is niet hoe het werkt.
Het is veel simpeler: de kandidaten
worden op een volgorde gezet van degene met de meeste stemmen naar
degene met de minste stemmen. De
kandidaten die dan op plaats 1 tot en
met 38 belanden mogen de champagnefles te voorschijn halen. Die hebben
gewonnen. De kandidaten die minder
stemmen hadden dan degene die op
nummertje 38 belandde, hebben pech.
Als we dan inzoomen op de kandidaten
die op plaats 36 tot en met 41 terecht
kwamen, zien we het volgende:

voor de JCP om met het behaalde aantal stemmen toch negen zetels te winnen. Zoals net is gebleken, is het bij Japanse gemeenteraadsverkiezingen van
groot belang om de stemmen die jouw
kandidaten krijgen zo netjes mogelijk
uit te smeren over de kandidaten. Als
we de 17 753,737 stemmen van de JCP
namelijk eerlijk verdelen over de negen
kandidaten, komen we uit op 1 972,637
stemmen per persoon, en hebben alle
JCP kandidaten genoeg stemmen voor
een plek in de gemeenteraad! Maar
hoe bereik je dat precies?
Het is je ongetwijfeld opgevallen dat sommige kandidaten een aantal stemmen hebben gekregen dat niet
een rond getal is. Dit heeft te maken
met de manier waarop er in Japan gestemd wordt. In plaats van dat kiezers
een bolletje aankruisen op een blad papier, zoals wij dat in Nederland doen, is
het in Japan de bedoeling dat je zelf de
naam van jouw kandidaat opschrijft. Nu
kan het natuurlijk wel eens voorkomen
dat je iemands voor- of achternaam
vergeet. Of misschien weet je niet meer
hoe je de kanji precies schrijft, maar wel
hoe je de naam in hiragana zou schrijven. Geen ramp: je schrijft gewoon datgene op wat je wel weet. Vervolgens bij
het tellen van de stemmen, wordt jouw
stem dan gegeven aan degene die je
waarschijnlijk bedoelde. Maar wat als
jouw stem voor meerdere mensen bedoeld zou kunnen zijn? Dat soort stemmen wordt niet ongeldig verklaard,
maar netjes verdeeld over de verschillende kandidaten voor wie die zou kunnen zijn geweest, proportioneel aan het
aantal niet-ambigue stemmen dat die
kandidaten al hadden.
Stel je het volgende voor: er zijn
drie kandidaten met de achternaam
‘Tanaka’ 田中. In totaal zijn er 100 on-

#36 Youhei Kuwabara (LDP): 1551,394 stemmen
#37 Toshifumi Miyasaka (LDP): 1529 stemmen
#38 Tatsuo Kawano (SDPJ): 1472 stemmen
------------------------------------------------------#39 Norihide Tanaka (JCP): 1465,737 stemmen
#40 Tamie Azami (JCP): 1461 stemmen
#41 Keiichi Satou (JCP): 1436 stemmen

Drie van de negen kandidaten van de
JCP hadden nét aan te weinig stemmen
voor een zetel. Als een van deze drie
politici niet had meegedaan, en de JCP
dus maar acht kandidaten had ingezet,
zouden de andere twee waarschijnlijk
net iets meer stemmen hebben gekregen en zo toch een plek in de gemeenteraad hebben gekregen. En in plaats
van zes zetels te winnen met negen
kandidaten, zou de JCP dan dus acht
zetels winnen met acht kandidaten.
Maar wacht, er is meer. Nu komen we bij het echt interessante stuk.
Het was, in theorie, namelijk mogelijk
24

25

太狸記・十月 ２０２０

ambigue stembiljetten en 43 stembiljetten waarop alleen deze achternaam
is geschreven zonder bijbehorende
voornaam of andere informatie. ‘Tanaka A’ heeft 72 niet-ambigue stemmen,
‘Tanaka B’ heeft er 23, en ‘Tanaka C’
heeft er 5. Het aantal stemmen dat ze
krijgen kan dan als volgt berekend worden:

Maar hoe krijgen we in godsnaam negen kandidaten met dezelfde, relatief zeldzame, voor- én achternaam? Een voornaamswijziging is in
Japan niet zo heel duur (zo’n 3 000 yen),
maar de rechtbank is streng met het
goedkeuren van dergelijke verzoeken.
Als we negen mensen kunnen vinden
met dezelfde zeldzame achternaam,
die allemaal voornamen hebben die
hun problemen opleveren in hun dagelijks leven, dan kunnen die wellicht gerekruteerd worden en hun naam naar
dezelfde voornaam veranderen. Er is
ook een andere optie die wellicht makkelijker is: vind negen personen met
dezelfde relatief zeldzame voornaam,
en zorg dat zij trouwen met personen
met een bepaalde, relatief zeldzame
achternaam en die achternaam aannemen. Welke methode je ook kiest, het
einddoel is het verzamelen van negen
personen die uiteindelijk dezelfde voor
- en achternaam hebben en bereid zijn
zich voor jouw partij verkiesbaar te stellen. Is dit gelukt? Dan is het tijd om een
verkiezing te gaan winnen!

‘Tanaka A’ krijgt 43*0,72 = 30,96 stemmen en
krijgt in totaal dus 102,96 stemmen.
‘Tanaka B’ krijgt 43*0,23 = 9,89 stemmen en krijt
in totaal dus 32,89 stemmen.
‘Tanaka C’ krijgt 43*0.05 = 2,15 stemmen en krijgt
in totaal dus 7,15 stemmen.

En wat nou als we hier een strategie
omheen bouwen? Als de JCP ervoor
had gekozen om alleen maar kandidaten met de achternaam ‘Amemiya’ 雨宮
in te zetten, en vervolgens aan haar kiezers had verteld om enkel die achternaam op hun stembiljet te zetten, dan
zouden ze in theorie zo’n 17753 stemmen hebben gekregen die netjes over
de negen kandidaten verdeeld zouden
worden. Een andere achternaam dan
‘Amemiya’ zou ook werken, maar het
is belangrijk dat de naam zeldzaam genoeg is dat er geen kandidaten van een
andere partij zijn die die naam hebben.
‘Tanaka’ valt om die reden dan ook af.
Allemaal leuk en aardig, maar
wat als er één stemmer is die dat plan
niet goed meekrijgt en per ongeluk toch
voor- en achternaam op het stembiljet
schrijft? Dan valt het hele plan in het
water, aangezien 17 753 stemmen naar
die ene kandidaat zouden gaan en de
overige acht kandidaten 0 stemmen
krijgen. Daarom is het ook van groot
belang dat de kandidaten ook dezelfde voornaam hebben, die het liefst een
beetje zeldzaam is.

In het kort:
1. Wees de Japanse Communistische
Partij bij de gemeenteraadsverkiezingen in Shinjuku in 2019
2. Verzamel negen mensen met dezelfde zeldzame voor- en achternaam
3. Zorg dat deze mensen zich verkiesbaar stellen voor jouw partij
4. ?????
5. Gefeliciteerd! Je hebt negen zetels
gewonnen!*
*Succes niet gegarandeerd.
MILAN BOON

26

HET KAWAII MONSTER CAFÉ
Heb je wel eens gedroomd dat je werd opgeslokt door een monster? De meeste mensen
zouden dat een nachtmerrie noemen, maar zoals altijd weten ze van dit concept in
Japan een aparte, kawaii ervaring te maken! Welkom in het Kawaii Monster Café in
Harajuku, Tokio.

H

et café werd geopend in 2015 en is
ontworpen door Sebastian Masuda,
oprichter van het merk 6% Dokidoki en
wellicht vooral internationaal bekend
als het creatieve brein achter de videoclip van Kyary Pamyu Pamyu’s eerste hit
PONPONPON. Als je bekend bent met
zijn werk, kun je je misschien al een
voorstelling maken van hoe een café
van zijn hand eruit zou kunnen zien.
Voeg daar nog een flinke schep psychedelische muziek en regenboogkleuren
aan toe en dan kom je in de buurt van
het Kawaii Monster Café.
Op de officiële website wordt
het concept van het café als volgt omschreven: “Harajuku is een kleurrijke en
gekke plek dat zijn unieke cultuur altijd
heeft gecreëerd door ’s werelds meest
trendy modestijlen en culturen te absorberen. Het is als een monster dat
alles op zijn weg opslokt en blijft uitbreiden. Ons restaurant is een weerspiegeling van dit monster.”
Wanneer je aankomt op de
vierde verdieping van het redelijk normaal uitziende YM Square Building aan
Meiji-dōri word je begroet door één of
twee serveersters in een vrolijke outfit.
Achter hen bevindt zich een grote, rode
deur, omgeven door kleurrijke…fliebels.
Een beter woord heb ik er ook niet
voor. Voor je het café mag binnengaan
word je erop gewezen dat er naast de
kosten voor consumpties een extra

prijs staat voor überhaupt naar binnen
mogen, maar gezien de ervaring die je
te wachten staat is dit eigenlijk niet zo
raar. Daarna krijg je de keuze in welke
zone van de vier mogelijke zones je wilt
27

太狸記・十月 ２０２０

Je hebt zojuist de ‘Sweets-go-round
carrousel’ ontdekt. Terwijl je tracht je
adem te hervinden word je al naar de
zone van je keuze geleid. Welke heeft
je voorkeur? Misschien de ‘Mushroom
Disco’, waar ronde zitjes worden omgeven door kleurrijke paddenstoelen
en bloemen die tot het plafond reiken?
Of wellicht de ‘Milk Stand’, waar enorme paarden- en konijnenhoofden hangen aan het spiegelplafond, omgeven
door melkflessen? Misschien het ‘Bar
Experiment’, een bar waar het lijkt alsof je opgeslokt wordt door gigantische,
lichtgevende kwallententakels? Of toch
liever de ‘Mel-Tea Room’, waar je wordt
omgeven door mega macarons, aardbeien en vorken en waar psychedelische muziekdoosgeluiden klinken? Mijn
keuze destijds was de Mel-Tea Room,
maar elke zone heeft zijn eigen unieke,
fantastische kanten.
Het is tenslotte een café, dus
een menu mag niet ontbreken. Het
eten is zo kleurrijk als het café zelf, met
regenboogspaghetti, enorme parfaits
met regenboogslagroom en sushi met
verdacht uitziende sauzen. Laat je niet
tegenhouden door je twijfels, je bent er
tenslotte voor de ervaring en het eten
hoort daar zeker bij. De parfait die ik
bestelde was vreemd maar zeker heel
smakelijk!
Nou verwacht je misschien met
zoveel uitzinnigheid dat dan de toiletten een oase van rust zijn, maar niets
is minder waar. De toiletten zijn zo mogelijk het meest gekleurde gebied van
het hele café. De muren zijn bedekt
met regenboogmozaïek, de toilethokjes hebben verschillende kleuren en
de wasbakken zijn omgeven door een
heuse ballenbak. Wie had gedacht dat
ik nog eens een toiletbezoek zou aanraden puur voor de esthetiek?

zitten en mag je je eindelijk vrijwillig
door het monster laten opslokken.
Vervolgens begeef je je in een
andere wereld. Nou ja, de buik van een
monster is natuurlijk ook wel even iets
anders, maar of je daar nou meteen
een enorme, op-een-taart-lijkende carrousel met berijdbare bananen, kersen
en eenhoorns verwacht is een tweede.
28

Tot slot kun je je bezoek compleet maken met een bezoek aan de
souvenirwinkel, waar je T-shirts, tasjes
en sleutelhangers kunt kopen. Je moet
per slot van rekening kunnen bewijzen
dat je aan het monster ontsnapt bent,
toch?
Mocht je nou na dit gelezen te
hebben denken dat dit allemaal toch
wat te zoet en schattig voor je is, kun
je altijd nog naar één van het cafés vele
18+ avonden gaan, waarbij het café in
een “diepe en sexy plek” verandert, aldus de website. Wat dit precies inhoudt
weet ik ook niet, maar ik heb gehoord
dat er veel latex en zweepjes bij te pas
komen. Dat je het weet…
Als je zin hebt in een unieke en
gestoorde ervaring in hartje Tokio, kan
ik zeker het Kawaii Monster Café aanraden. Ik denk dat de meeste bezoekers
het met me eens zullen zijn dat deze
unieke plek een behoorlijk droomachtige ervaring is. Of je dat als iets positiefs
opvat of toch eerder als een nachtmerrie mag je uiteraard zelf bepalen…
ROSALYNN HOOGEVEEN

29

太狸記・十月 ２０２０

SEKSUELE INTIMIDATIE DOOR
KOREA’S ELITE

Hoe de dood van Seoul’s burgemeester een groter probleem
aankaart
[let op. In dit artikel worden gevoelige onderwerpen behandeld]

Op 9 juli 2020 verdween de 64-jarige
burgemeester van Seoul, Park WonSoon 박원순. Zeven uur later werd zijn
lichaam gevonden in een bos op berg
Bukak in het midden van Seoul. Onderzoek wees al snel uit dat het ging om
zelfmoord. In het huis van Park vonden
ze zijn zelfmoordbrief:
“I apologize to everyone. I thank all those
who have been with me throughout my
life. To my family, to whom I’ve only given
pain, I am always sorry. Please cremate
me and spread [the ashes] at my parents’
graves. Goodbye everybody.”

verkozen. Hij is hiermee de langstzittende burgemeester van Seoul.
Park stond onder andere bekend als vrouwenrechtenactivist, activist voor sociale rechtvaardigheid,
politiek activist, en filantroop. Zo is hij
tijdens zijn studententijd ooit gearresteerd toen hij protesteerde tegen de
toen zittende dictator Park Chung Hee,
zorgde hij als advocaat voor Zuid-Korea’s eerste vervolging in een zaak van
seksuele intimidatie en streed hij voor
de erkenning van comfort women. Des
te schokkender was het dus toen de allegatie naar buiten kwam dat Park zelf
betrokken was bij seksuele intimidatie.
Ondanks alles kreeg Park na zijn dood
een grootse publieke begraving waar
meer dan 20 000 mensen op af kwamen.
Deze nieuwe aanklacht heeft
in Korea voor veel opleving gezorgd.
Volgens vrouwenrechtenorganisaties
neemt de huidige Zuid-Koreaanse

Een dag voor zijn dood, op 8 juli 2020,
kwam Park’s voormalige secretaresse
naar buiten met een aanklacht van seksuele intimidatie. Zij zou in een periode van vier jaar zowel fysiek als online
seksueel lastiggevallen zijn. Zelfs na een
roep om hulp bij Seoul City Hall gebeurde er niets en bleven Park zijn acties
doorgaan. Zij zouden haar verteld hebben dat hij “niet zo’n persoon is”.
Park is in Korea een bekende
man en hij werd door velen ook gezien als mogelijke presidentskandidaat.
Door de jaren heen had hij een goede
reputatie opgebouwd. Park werd in
2011 gekozen als burgemeester van
Seoul en is sindsdien elke vier jaar weer
30

president dit soort zaken niet serieus
genoeg, zoals goed beschreven in het
CNN-artikel getiteld “South Korea’s President says he’s a feminist. Three of his
allies have been accused of sex crimes.“
Zoals de titel al suggereert was dit niet
de eerste keer. In 2018 werd voormalig
gouverneur Ahn Hee-jung 안희정 aangeklaagd voor de verkrachting en seksuele intimidatie van zijn secretaresse.
Hij is veroordeeld tot drie en een half
jaar celstraf. In het begin van 2020 werd
de burgemeester van Busan, Oh Keodon 오거돈, beschuldigd van seksuele
intimidatie van een collega. Anders dan
Ahn, werd Oh niet aangeklaagd of überhaupt opgepakt. Zelfs nadat hij bekende werd het niet als nodig gezien om
hem op te sluiten. Intussen is er door
president Moon Jae-In 문재인 nog geen
commentaar geleverd.
Het jaar 2018 wordt ook gezien
als de start van de #metoo-beweging
in Zuid-Korea. Met de veroordeling
van een vooraanstaand juridisch aanklager voor aanranding. Sinds de start
van #metoo zijn honderden vrouwen
en vele vrouwenrechtenorganisaties de
straat op gegaan om te demonstreren
tegen geweld, de seksuele intimidatie
van vrouwen en de manier waarop er
door de staat mee wordt omgegaan.
Toch lijkt ook dit binnen de Koreaanse samenleving niet voor grote
veranderingen te zorgen. Kijkend naar
het beleid rondom seksuele misdaden wordt er maar weinig verbeterd.
In 2018 werden maar liefst 219 #metoo-gerelateerde wetten bij het parlement voorgelegd. Hiervan werden uiteindelijk maar 11 wetten doorgevoerd.
Ook blijft verkrachting moeilijk om te
veroordelen. Slachtoffers moeten namelijk kunnen aantonen dat ze er alles
aan hebben gedaan om tegen te vech-

ten. Ten derde, wordt huiselijk geweld
door de maatschappij nog vaak gezien
als een familieprobleem waardoor de
politie zich er niet bij wil betrekken.
Belangrijk om in je achterhoofd
te houden als je naar dit soort zaken
kijkt is dat Zuid-Korea een patriarchale
samenleving is. Vrouwen hebben nog
steeds een achterstaande rol in de
maatschappij. Zo worden maar weinig
topposities vervuld door vrouwen en
heeft Zuid-Korea volgens de Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD) een van de grootste
gender wage gaps met 32,5%. Dit terwijl
het OECD-gemiddelde van 2019 op
12,9% ligt. De macht in het land blijft
dus voornamelijk in handen van mannen. Niet alleen bij bedrijven, maar ook
binnen de politiek, politie en justitie.
Deze conservatieve patriarchale houding is een diepliggend maatschappelijk denkbeeld dat niet zomaar zal veranderen.
De zwakke hand naar seksueel
getinte criminele daden komt echter
niet alleen door Korea’s patriarchale
achtergrond. Zo speelt grootschalige
corruptie onder de elite en nationale
politie hierin ook een belangrijke rol. Ik
wil niet zeggen dat in de zaak van Park
corruptie sowieso een rol heeft gespeeld, maar er valt niet te ontkennen
dat het in Korea een groot probleem is
en dat het al vaker bij #metoo-zaken ervoor heeft gezorgd dat daders niet werden vervolgd. Het bekendste voorbeeld
hiervan is het Burning Sun-schandaal
van 2019.
Willen jullie meer diepgaande artikelen
over de #metoo movement in Korea of
over corruptie? Laat het dan vooral weten.
KIRSTIN TOREN
31

太狸記・十月 ２０２０

IJZINGWEKKENDE HORRORMANGA
DIE JE GELEZEN MOET HEBBEN
Oktober is weer aangebroken. Guur weer, kortere dagen, duistere nachten en de nachtmerrie genaamd midterms. Maar er valt nog meer te griezelen in oktober! Hoewel we
ons dit jaar helaas niet klem kunnen zuipen in Shibuya tijdens Halloween, deel ik met
jullie een aantal van mijn favoriete horrormanga waarmee je in je eigen huis ook in de
herfst stemming kan komen. Japan heeft sinds jaar en dag een rijke geschiedenis van
spookverhalen en monsters. Het moderne medium van manga wordt niet alleen gebruikt om deze traditie voor te zetten, maar heeft ook de visuele horrorcultuur gerevolutioneerd. Tussen de manga in dit artikel zitten zowel klassiekers als nieuwe publicaties.
Sommige van deze manga zijn oprecht gruwelijk, dus wees gewaarschuwd.
Hyōryū Kyōshitsu 漂流教室
(Drifting Classroom), 1972
Iedereen heeft wel een gewenst dat
hun school van de ene op de andere
dag zou verdwijnen. Maar wat gebeurt
er als je school verdwijnt terwijl je er
zelf nog in zit? Dit is precies wat achtstegroeper Takamatsu Shō overkomt.
Op een dag na een hevige ruzie met
zijn moeder wordt zijn basisschool getroffen door een mysterieuze aardbeving en ogenschijnlijk in een klap van
de aarde gevaagd. Het schoolgebouw
en iedereen die op dat moment aanwezig was worden verschijnen in een
onbekende locatie omringd door een
bizarre woestijn van grauw zand zover
als het oog kan zien. Met een beperkte
voorraad aan eten en water, en zonder
communicatie met de rest van wereld
moeten Shō en zijn klasgenoten zien te
overleven en een weg terugvinden naar
de normale wereld.
Hyōryū Kyōshitsu is psychologisch horrorverhaal dat laat zien wat
een hopeloze situatie kan doen met
een groep mensen als de hiërarchie van
leeftijd wegvalt. Het mysterie van hun
verdwijning hangt ook als een schaduw
over alle gebeurtenissen op de school,

wat ervoor zorgt dat het verhaal zowel
eng als intrigerend is. Gepend door
misschien wel de meest invloedrijke
horrormangaka Umezu Kazuo 楳図
かずお begin jaren 70, deze manga is
een van de absolute klassiekers van het
genre. Verhalen van groepen met mensen die plotseling uit de samenleving
worden weggetrokken en met elkaar
moeten zien te overleven zijn niet zeldzaam, maar door de iconische tekenstijl, de groepsdynamiek van kinderen
en volwassen in combinatie met het
bizarre mysterie weet Hyōryū Kyōshitsu
48 jaar later nog steeds te boeien.
Het thema van leerlingen die
geïsoleerd van de buitenwereld in een
school vast komen te zitten is recentelijk ook gebruikt voor de populaire visual

32

novel en animeserie Danganronpa, wat
aantoont hoe invloedrijk Umezu en zijn
manga nog steeds zijn. Als je in de oude
doos wil duiken en wil genieten van een
tijdloze klassieker is Hyōryū Kyōshitsu
de horrormanga voor jou!
Shibito no Koe wo Kiku ga Yoi
死人の声をきくがよい (You Will Hear
the Voice of the Dead), 2011
Kishida Jun lijkt als vliegen naar een
lamp allerlei bovennatuurlijke wezens,
geesten en rare religieuze figuren aan
te trekken. Sinds zijn jeugd heeft hij de
kracht om geesten van de doden te
zien. Gelukkig behoedt zijn overleden
vriendin Hayakawa Ryōko hem vanuit
het hiernamaals om zijn levensgevaarlijke aanrakingen met de dingen die niet
van deze wereld zijn te overleven. Vanwege zijn bovennatuurlijke gaven wordt
Jun gerekruteerd door de sadistische
voorzitter van de Occult Club van zijn
school. In elk hoofdstuk worden Jun,
Ryōko en de andere clubleden geconfronteerd met een nieuw mysterie.
Deze manga volgt een episodische structuur, maar bevat dezelfde
terugkerende personages. De mangaka Uguisu Sachiko うぐいす祥子 is duidelijk geïnspireerd door Itō Junji (over
wie ik het later zal hebben), maar met
een vleugje humor en via de interacties
tussen de clubleden weet ze toch een
iets luchtigere toon aan te slaan. Ook
de persoonlijkheden van personages
helpen ieder hoofdstuk weer interessant te houden. Dit betekent niet dat de
manga inboet als het aankomt op horror. Er zitten een aantal heftige hoofdstukken tussen, zoals eentje waarin de
clubleden een varkensstal bezoeken
met mensetende varkens of terecht komen het huis van een oude vrouw gevuld met poppen.

Hoewel Jun elke keer genoeg
de sluier van het mysterie weet op te
lichten, is er vaak geen definitieve oplossing voor de horrors die ze tegenkomen aan het eind van het verhaal. De
suggestie dat de wereld nog steeds vol
zit met vreemde wezens en de rondwarende zielen van de doden is beklemmend. Toch zou ik deze manga niet als
een van de meest enge omschrijven,
hoewel sommige scenes mij wel echt
de rillingen gaven. Shibito no Koe wo
Kiku ga Yoi is daarom een goeie manga
als moderne introductie voor het horrorgenre voor degenen die continuïteit
en terugkerende personages fijn vinden, maar toch elke keer verrast willen
worden met nieuwe gruwelen.

33

太狸記・十月 ２０２０

en angstaanjagende tekeningen van
de mangaka Kakizaki Masasumi 柿崎
正澄. Naar mijn mening komt zijn melancholische tekenstijl komt het best tot
zijn recht in wanneer een groot van het
panel donker is, wat in geval 90% van
alle panels zijn, aangezien het verhaal
zich bijna volledig ’s nachts of in de grot
afspeelt. De claustrofobische setting is
weerspiegeld in smalle, duistere panels,
wat de manga een en smoezelige sfeer
geeft (op een goede manier). Verwacht
alleen geen literaire hoogstandjes van
Hideout, het weinige dialoog zit vooral
in flashbacks en je bent binnen er binnen 7 hoofdstukken zo doorheen. Hoe
dan ook, qua tekeningen is Hideout
zeker de meest rauwe op deze lijst en
sommige panels zullen je zeker bijblijven lang nadat je deze manga hebt uitgelezen.

HIDEOUT, 2010
Kirishima Seiichi en zijn vrouw Miki verachten elkaar. De schuldgevoelens die
ontstaan door de dood van hun zoon
Jun heeft hun relatie aan stukken gescheurd. Om hun huwelijk nog een
laatste kans te geven gaat het bekoelde echtpaar op reis naar een resort op
een zuidelijk eiland. In plaats van het
geluk hervinden met de moeder van
zijn overleden zoon heeft Seiichi eigenlijk andere plannen: voor eens en altijd
afrekenen met Miki om Jun te wreken.
Zijn plan loopt alleen niet als gepland
en Miki weet aan hem te ontsnappen
door zich te verstoppen in een afgelegen grot. Vastberaden om een einde
aan Miki’s leven te maken volgt Seiichi
haar naar binnen, maar de monsterlijkheid van zijn bloeddorst is niets vergeleken met de dingen die hij in de grot
aantreft…
Hoewel Hideout een verhaal
heeft, de reden dat ik deze manga aanraad is vooral vanwege de realistische

Kao Dorobō 顔泥棒
(The Face Burglar), 1987
Wie horrormanga zegt, zegt Itō Junji
伊藤潤二. De moderne meester is al jaren een icoon niet alleen van zijn eigen
genre, maar van de gehele industrie. Ik
heb besloten zijn meest beroemde werken (Uzumaki, Gyo en Tomie) niet in dit
artikel te plaatsen zodat ik een aantal
andere werken van hem kon belichten.
Namelijk Kao Dorobō, het vierde deel in
zijn Itō Junji Kyōfu Manga Collection. In
tegenstelling tot de andere manga op
deze lijst is Kao Dorobō een verzameling van losstaande verhalen die allemaal een hoofdstuk duren. De reden is
omdat ik het wilde hebben over wat ik
de kracht van Itō Junji vindt.
De meeste verhalen van Itō volgen een vast patroon: het hoofdpersonage komt willekeurig in aanraking met
iets vreemds wat hun dagelijks leven
verstoord, ze kunnen deze gebeurte34

nis niet goed meer loslaten en worden
voor een tweede keer vaak nog heftiger
geconfronteerd met wat zij nu zien als
een bovennatuurlijk fenomeen. Geobsedeerd of getraumatiseerd met wat
ze hebben meegemaakt, worden ze in
de laatste acte volledig opgeslokt door
de ware gedaante van de horror die al
vanaf het begin opgebouwd is. Zo, nu ik
letterlijk elk werk van Itō Junji voor je gespoild heb, zal ik uitleggen waarom dit
zo effectief werkt.
Vanwege de op eerste oog
vreemde, maar nog niet onmogelijke
fenomeen dat verschijnt in het eerste
deel van het verhaal, bouwt Itō vanaf
het begin een ongemakkelijk gevoel
op in de lezer. Deze ongemakkelijkheid is gebaseerd op een realistische
angst dat je zoiets je ook in het echt
zo kunnen overkomen, bijvoorbeeld
het ontmoeten van een rare buurman
of een klasgenoot die in een keer veel
afvalt. Langzaamaan stijgt de spanning
wanneer het fenomeen van vreemd
en realistisch naar eng en bovennatuurlijk verandert. Tijdens de meestal
grafische en angstaanjagende climax
waarin de ware vorm van de horror
getoond wordt, komen deze drie lagen
van spanning samen en jagen de lezer
de stuipen op het lijf.
Deze slimme verhaalopbouw
is in de meeste van Itō’s werken terug
te vinden, en is misschien het best te
zien zijn populaire werk Uzumaki. Desondanks raad ik hier dus zijn verhalenbundel Kao Dorobō aan, omdat het wat
meer afwisseling biedt en de rest van
de manga op deze lijst ook al volledige
series zijn. Eigenlijk kan je met welke
manga van Itō Junji dan ook niet fout
zitten. Behalve die met Sōichi, die vind
ik echt kwalitatief uitermate teleurstellend.

De mangatak van het horrorgenre is zeer
breed en ik zou nog drie pagina’s vol kunnen schrijven met andere horrormanga
allemaal leuk zijn op hun eigen manier.
En dan heb ik het nog niet eens over het
horror-subgenre. Van klassiekers als Kisejū (Parasyte), Berserk en Higurashi
no Naku Koro ni, en recentere culthits
Gakkōgurashi! en Mieruko-chan, tot extreem populaire manga als Shingeki no
Kyojin (Attack on Titan) en Tokyo Ghoul,
het horrorgenre is groter dan je denkt! Ik
hoop dat ik je met dit artikel een beetje
enthousiast heb kunnen om een keer een
griezelige manga te proberen, of als je al
een horrorfan was je kennis te hebben laten maken met een nieuwe manga waar je
nog niet van gehoord had. Hoe dan ook,
veel leesplezier en zoete dromen alvast.
Hopelijk zal dat monster onder je bed je
een beetje met rust laten…
ZENO ZONNEVELDT
35

太狸記・十月 ２０２０

FILMREVIEW: TOKYO DRIFTER

A

angezien dit mijn eerste review is en
je niet weet in welk gaar zijstraatje mijn smaak zich bevindt is het wellicht handig om dit gezegd te hebben:
“Mieter toch op met je slappe verhaaltjes en goede eindes! Alleen de meest
schokkende en oogverblindende cameratechnieken delen een raakvlak met
mijn interesse in film. Geef je film een
soundtrack waarvan je jaloers wordt
omdat je hem zelf niet hebt geschreven.” Kortom: voornamelijk arthouse
of gewoon veel te vage films waarbij 90
procent het zicht na tien minuten niet
meer op het scherm wil houden. Natuurlijk is [jouw favoriete film] een grappige film, maar ik ga die niet achtmaal
per jaar kijken om elk klein detail uit de
film te halen.
Een film waar ik dat wel bij deed
is Tokyo DriftER (Tōkyō Nagaremono 東
京流れ者) uit 1966. Ja, met een “ER”
in de zin van: “ER is geen betere film,”
is directeur Seijun Suzuki’s (鈴木清順)
meesterwerk. De anti-yakuzafilm die
alle standaarden afvinkt om ze vervolgens te verwerpen. Suzuki’s naam
is binnen zowel de yakuzacinema als
daarbuiten onder menigeen bekend,

maar echoot tegenwoordig een voor
jongeren vervlogen held. Tokyo Drifter
speelt zich af in—je raadt het nooit—Japan, en befaamde acteur Tetsuya Watari (渡哲也) levert hier een van zijn beste
rollen. Tetsuya, bekend als acteur voor
zijn vele detectiverollen, weet hier ook
het tegenovergestelde te spelen: een
trouwe yakuza. Wanneer zijn oyabun
(親分 ‘vaderfiguur’) besluit de familie op
te heffen, weet Tetsuya niet hoe hij zich
moet gedragen. Hij zit immers zo lang
in het vak dat hij geen andere manier
van leven weet. Het wordt hem echter
niet makkelijker gemaakt door andere
families, die hem steeds maar op het
verkeerde pad proberen te brengen en
zelfs zijn chick erin proberen te betrekken.
Hou je van kleur in je film? Is
één van de paar opties. Deze film laat
je meemaken wat kleur kan doen voor
zowel de narraties als de sfeeropbouw.
Hierbij denk ik vooral aan de openingsscène van Tokyo Drifter die in het zwartwit begint om je een geweldig contrast
te bieden met de fleur van de film. Naar
mijn mening wordt deze techniek alleen
overtroffen door Jodorowsky met The

36

Holy Mountain (1973).
Begin één keer over de soundtrack tegen een van de originele ano
henjin no eiga yoru (あの変人の映画夜 /
those weird guys present...)-gangers en
ze krijgen meteen flashbacks naar het
meest iconische nummer uit de film,
het titulaire Tōkyō nagaremono, geheel
gezongen en vaak gefloten door Tetsuya. Dit nummer gaat nooit meer je
hoofd uit, deels omdat het negen keer
in de film voorbij komt, maar ook omdat het een perfecte representatie is
van de angst en eenzaamheid van de
hoofdpersoon. Verwacht voor de rest
veel upbeat jazzymuziek die elk shot van
de film complimenteert, dit samen met
de acteurs en de visuele aspecten van
de film maken het tot een kunstwerk.
Met als thema ‘verraad’ in je filmische zijlen vaar je zo over het adembenemend kanaal. Verraad kan uit elke
hoek komen en zo ook in deze film.
Wanneer je je oude leven niet vast kunt
houden maar ook niet naar het nieuwe
kunt gaan moet je maar rondzwerven in
je eigen gedachten.
Denk je nou: “Die film moet
ik kijken,”gooi dan meteen dat Tanuki-boekje op je tafel en ga naar de website zavvi.nl. Hier vind je de re-issued
Blu-Ray van Janus Fils en uitgegeven

door The Criterion Collection, die hun
naam op dit moment groot maken
door klassieke underground arthouse
films van voornamelijk Japanse bodem
te remasteren en opnieuw uit te geven.
Deze versie behoud het originele 2.35:1
formaat waarbij elke kleine imperfectie
verwijderd is van de originele film. Natuurlijk met Engelse ondertiteling en
een geweldige digitale restauratie met
de ongecompresseerde monaurale
soundtrack naast interviews met Suzuki. Dit is naar mijn mening de definitieve
uitgave, dus wacht niet te lang want hij
is niet te duur (€21,99) en laat verrassen.
ARIE アリ

Arie is oud, verbitterd en bovenal teleurgesteld in het leven. Weinig dingen trekken
hem de aandacht, af en toe een boekie
hier en daar, mooi stukie citypop mag nog
net zijn oren betreden, daarnaast boeit
het leven hem niet veel. Totdat ‘ie een van
die mooie cinematografische meesterwerkies voorgeschoteld krijgt en dan gaat
‘ie van BOEM BOEM uit zijn stoel op de
knietjes volledige hidden-kowtow-stijl voor
de meesters. Veel geschreeuw, weinig samenhang en vooral een geschokte menigte, zo wordt niet alleen zijn persoonlijkheid
beschreven maar ook zijn smaak in films.
37

太狸記・十月 ２０２０

Rubrieken &
Extra’s

38

39

太狸記・十月 ２０２０

WTF JAPAN & OMG KOREA
Een poep themapark?
Ja, je leest het goed. In Korea is er een
park dat zich volledig focust op de grote
boodschap: poep. Poo Poo Land opende in 2016 voor het eerst zijn deuren
in Seoul en opende later ook nog eens
een vestiging in Busan. In het interactieve park kan je zoal foto’s maken met
je hoofd door een urinoir en bij vele andere poepvormige props, kan je glijden
van een poepvormige glijbaan, en kan
je lopen door een doolhof wat het menselijke verteringsstelsel voorstelt. En
dat is niet alles. Ook zijn er twee mascottes: ‘Ssari’ (싸리, ‘een drol’) en ‘Mari’ (
마리, ‘een rol toiletpapier’).
Maar dit is niet waar de fascinatie van de Koreanen met hun poep

stopt. Zo kun je ook aan een tafeltje
gaan zitten bij een poepcafé waar je
drankje wordt geserveerd in een klein
toilet, kennen ze een bekend streetfood
gerecht in de vorm van een drol, hebben ze een museum over poepen in de
vorm van een toilet, en is er een karakter uit een poepkinderboek. Ook in het
dagelijks leven is poep een onderwerp
dat niet geschuwd wordt. Het hebben
van een goede stoelgang wordt als erg
belangrijk gezien. Je moet dus ook niet
raar opkijken als je door vrienden wordt
gevraagd of je wel goed hebt kunnen
poepen.
Poep wordt, anders dan in het
westen, veel minder als iets vies gezien.
Volgens historici komt dit vooral door
de agrarische achtergrond van het land
waar poep vaak als kunstmest werd
gebruikt bij de productie van voedsel.
Hierdoor kreeg het een belangrijke rol
in de maatschappij en kreeg ontlasting
een positieve connotatie. Daarnaast
werd vroeger ook al regelmatig de ontlasting van koningen gecheckt om een
beeld te krijgen van hun gezondheid.
En het checken van poep wordt dus
vandaag de dag ook nog steeds als erg
belangrijk gezien.
Poo Poo Land is, zoals ze het
zelf beschrijven, een plek “which will
provide you with special experiences
which you cannot gain from other places.” Wat dat zou mogen zijn is ook voor
mij niet helemaal duidelijk, maar al met
al is deze fixatie op poep zelfs voor ons
nuchtere Nederlanders toch wat bizar.

Popiejoopie-pop of flopperdiefloppop?
Citypop (シティ・ポップ) is voor ons als
westerners al enige tijd een bekend
begrip. Maar hoe is dat eigenlijk gekomen? Laat me je terug nemen naar vijf
juli 2017, toen de YouTuber Plastic Lover de Japanse hit Plastic Love (プラスチ
ックラブ) van Mariya Takeuchi (竹内まり
や) uit 1984 uploadde. Een paar maanden zou het aantal views gelijk blijven.
Door een fout in het algoritme van YouTube (want stel je voor dat YouTube je
niet non-stop dezelfde 10 filmpjes wilt
laten kijken voor de rest van je leven)
kwam het filmpje in ieders aanbevolen
video’s terecht. Ook ik heb het nummer
destijds vaak voorbij zien komen en na

een maand of twee het steeds maar
weer te gezien te hebben besloot ik het
te luisteren net als velen. Tegenwoordig
valt de populariteit van citypop niet te
ontkennen met het ontstaan van playlist na playlist voor dit genre, de ruim
40 miljoen views op ‘Plastic Love’, en de
honderden mensen die onder deze video’s commenten in vele verschillende
talen zoals het Engels, Japans, en ook
het Koreaans.
Toen ik in de zomer van 2019
zelf in Japan was, was het ook moeilijk om aan citypop te ontkomen in de
platenzaken van de grote steden. Daar
stond vaak een aparte sectie voor de
heruitgave van alle klassieke albums
van citypop. Toen ik aan de kassamederwerker vroeg hoe populair citypop
nou daadwerkelijk was vertelde hij mij
dat iedereen eigenlijk wel citypop kent
echter de meeste mensen kennen het
niet als citypop. De muziek van namen
als ‘Anri’ en ‘Yamashita Tatsurō’ kent
bijna iedereen, maar het woord ‘citypop’ is daadwerkelijk wel een westerse
benaming. De klerk gaf ook mee dat er
steeds meer jongeren geïnteresseerd
raakte in het genre, maar dat lijkt nu
ook sterk afgenomen te zijn. Citypop zal
in ieder geval nog een tijdje ronddwalen
in de harten van de westerners maar zit
bij de meeste Japanners al lang diep onder hun huid.
ARIE アリ

KIRSTIN TOREN
40

41

katern: japan: waarom de japanse televisie
zo veel programma’s ondertitelt

Wanneer je naar Japanse televisie kijkt, kun je vaak niet om de ondertitels heen. Letterlijk, want met name bij talk- en spelshows zijn de karakters vaak kleurrijk, en zo groot
dat ze soms wel de helft van het beeld in beslag nemen. In principe erg handig voor
doven en slechthorenden, ware het niet dat de ondertitels niet voor hen bedoeld zijn.
Maar voor wie dan wel?

D

e kleurrijke karakters die voortdurend in beeld flitsen, staan internationaal bekend als open captions: ondertiteling die door de producent van een
programma tijdens het editen wordt
toegevoegd, en niet is uit te schakelen.
Ze zijn altijd zichtbaar, vandaar ‘open.’
In Japan zijn ze beter bekend onder de
naam ‘telop’: een samentrekking van
Television Opaque Projector, de apparatuur die hiervoor gebruikt werd voordat beeldmateriaal digitaal te bewerken
was.
Daartegenover staan de closed
captions, vaak afgekort als CC, bedoeld
voor doven en slechthorenden, of als
ondersteuning voor wie een taal nog
niet machtig (genoeg) is. Deze zijn standaard onzichtbaar, dus ‘closed’. Je vindt
ze op de lineaire televisiezenders, maar
on-demand streamingplatformen als
Netflix en YouTube bieden ze ook aan.

Japanse ondertitelaars moeten zich
daarbij houden aan maximaal twee regels van vijftien karakters, om het voor
alle kijkers en op alle soorten schermen
leesbaar te houden. Daardoor moet
het gesprokene soms iets versimpeld
worden, maar in principe geven de ondertitels behoorlijk accuraat weer wat
wordt gezegd.
Impact captioning
Bij de de open captions is dat echter
heel anders. Taalwetenschapper Joseph Sung-Yul Park muntte in 2009 de
term impact captioning: hem viel op dat
televisiemakers in zowel Korea als Japan de neiging hebben nogal selectief
te ondertitelen. Vaak is dat relatief onschuldig; wanneer in kookprogramma’s,
een geliefd genre in Japan, iemand een
lokale specialiteit krijgt voorgeschoteld
is die meestal en in koeienletters うめ
42

太狸記・十月 ２０２０

えええええええ (umeeeeeeeee), een
spreektaalversie van umai, oftewel
‘heerlijk’. Of iets is すげええええええ
え (sugeeeeeee), sugoi, oftewel ‘knap’,
‘gaaf’ of ‘indrukwekkend’. Punchlines
van komieken worden ook vaak op die
manier groot ondertiteld, en krijgen zo
meer impact.
Maar soms zijn de open captions ook wat minder onschuldig. In
actualiteitenrubrieken kunnen de programmamakers namelijk ook via telop weergeven wat zij beschouwen
als de belangrijkste takeaway van een
item. Onderzoeker Kaoru Shitara concludeerde in 2012 dat de open captions van publieke omroep NHK sinds
de jaren ’60 behoorlijk veel gekleurder
zijn geworden, en steeds vaker gebruikt
worden om kijkers een programma in
te zuigen. In een kleinschalig onderzoek
lieten proefpersonen bovendien weten
de ondertitels niet heel bewust te lezen,
maar zich wel altijd te herinneren wat
er door het beeld flitste.

Ondertiteling in een andere taal
Programma’s in andere talen ondertitelen is
iets waar alleen de zakken van techbedrijven
als Netflix en Google diep genoeg voor zijn.
Voor de overgrote meerderheid van de Japanse programma’s is dan ook geen ondertiteling
beschikbaar. Al is het internationale en Engelstalige platform NHK World, met ook Engels
gesproken shows als Begin Japanology, een
prettige uitzondering op de regel. Toch gaan
daarvoor wel al jaren stemmen op: buitenlanders die in Japan neerstrijken zonder kennis
van de taal zullen nog geen regulier nieuwsitem kunnen volgen. In het geval van bijvoorbeeld een natuurramp, die in Japan vaak voorkomen, kan dat behoorlijk gevaarlijk zijn.

plaatsen—is het een handige manier
om een bepaald punt te benadrukken.
Maar hoewel alleen complotdenkers er
massale beïnvloeding van de televisiekijker in zullen zien, kan iets meer regelgeving op het gebied zeker geen kwaad.
Al is het maar omdat de steeds
grotere open captions vaak overlappen
met de closed captions, waardoor doven en slechthorenden in het gedrang
komen. Immers, enkel de gedramatiseerde tekst is nog altijd niet genoeg
om een item goed te kunnen volgen.
Als je Japans wil leren door het tegelijk
te horen en lezen, schakel je daarom
beter de closed captions in—en hoop
je op niet al te veel enthousiaste kreten
te groot in beeld.

Gebrek aan regels voor Japanse TV
Op het gebied van open captions ontbreekt het aan specifieke regels. Japanse zenders moeten zich natuurlijk wel
houden aan bepaalde fatsoensnormen,
en hebben dat ook beloofd, maar over
dit soort sturing van het publiek meldt
die gedragscode niets. Terwijl er dus
al sinds de jaren ’60, en sinds de late
jaren ’90 bovendien intensief, gebruik
wordt gemaakt van ondertitels. Zoveel
zelfs dat jongere generaties Japanners
in enquêtes aangaven dat de kijkervaring zonder impact captioning een stuk
minder is.
Zolang programmamakers zich
houden aan een aantal vuistregels—de
tekst bijvoorbeeld niet te dicht bij het
gezicht van de sprekende persoon

TOM OMES
Tom is hoofdredacteur van Katern: Japan. Hij
studeerde Talen en Culturen van Japan en Journalistiek én Nieuwe Media. Geïnteresseerd in de
moderne geschiedenis van Japan, maar leeft niet
alleen in het verleden: ook hedendaags Japan interesseert hem zeer.

43

太狸記・十月 ２０２０

TANUKITCHEN: SZECHUAN
CHICKEN

Heb je zin in een snelle maaltijd en kan je wel een oppepper gebruiken? Dan is dit het
recept voor jou! Szechuan Chicken is een klassiek Chinees gerecht waarvoor je zeker
geen top chef hoeft te zijn. Dit recept is voor twee personen en wijkt iets af de traditionele
variant door de toevoeging van paksoi voor de extra vitamientjes.
Ingrediënten
Voor de kip
- 300 gram kipfilet
- paar snufjes suiker
- 2 eetlepels sojasaus
- 1 flinke theelepel maiszetmeel
- ½ eetlepel sesamolie
- 1 snufje vijfkruidenpoeder
Voor de woksaus
- 1 en ½ eetlepel sojasaus
- 1 scheutje rijstwijn (mirin kan ook)
- ½ theelepel hoisinsaus
- 1 en ½ eetlepel sambal (naar keuze,
hangt af van hoe goed je tegen heet
eten kunt)
- paar scheutjes Layu 辣油 chiliolie
Overig
- 1 paprika
- 4 à 5 stelen paksoi
- 1 kleine ui
- 2 teentjes knoflook
- 1 handjevol szechuanpepers
- gedroogde chilipepers (hoeveelheid
naar keuze)
- olie

Instructies

1

Was de groenten goed af en snij ze
vervolgens in kleine blokjes of reepjes. Houd hierbij wel rekening met het
feit dat het blad van de paksoi door de
hitte krimpt en je dus best wel grove
stukken mag overhouden.

2

Maal de szechuanpepers fijn en hydrateer de gedroogde chilipepers
door ze ongeveer 20 minuten in warm
water te leggen.

3

Meng de kip samen met sojasaus,
sesamolie, suiker, maïszetmeel, en
vijfkruidenpoeder. Maak vervolgens de
woksaus door middel van de sojasaus,
hoisinsaus, rijstwijn, chiliolie en sambal
samen te voegen.

5

Wanneer de kip zo goed als gaar is,
is het tijd voor de woksaus en het
blad van de paksoi. Laat de saus goed
intrekken en laat het nog voor ongeveer 2 minuutjes bakken.

6

Het is nu klaar om te serveren! Eet
smakelijk!

THOMAS BERVOETS

4

Verwarm een flinke laag olie in een
wokpan op een hoog vuurtje en
voeg de paprika en ui toe. Wanneer de
uitjes van kleur beginnen te veranderen, kan de kip in de pan. Wacht heel
eventjes en voeg daarna de gedroogde
chilipepers, gemalen szechuanpepers,
knoflook en de gesneden steel van de
paksoi bij het geheel.

44

45

太狸記・十月 ２０２０

THOSE WEIRD
GUYS PRESENT

QUOTES
Kwam een gouden quote uit een studiegenoot, mentor, docent of uit jezelf die je graag
vereeuwigd wilt zien? Stuur deze dan op naar de redactie en we geven ze een plekje in
een komend nummer!
Maurits van Breukelen
- Je bent nog jong, geef het leven NU op!

Carelina Persoon
- België is net Korea, Wallonië is dan
Noord-Korea.

- Gewoon mes in je buik, en het leven
is puik.

Niels Jacobs
- IJsthee zonder j is thee.

- Doe maar niet alsof ik nog steeds aan
het huilen ben, mijn mouw is natter dan
die van Murasaki Shikibu!

- Rookworst zonder r is ook worst.
- Is opera een beleefde vorm van pera?

Remy Zoutman
- Soms heb ik het gevoel alsof jullie Hitler helemaal niet dood willen hebben.

Bente van Ingen
- Ik vond hem heel erg straight overkomen want hij is een VVD’er.

- Misschien moet ik maar op de bank
gaan liggen.

HAIKU

- Begint lekker jongens, heb die webpost zwaar onderschat.
- (proeft een maancake) Het smaakt
naar Play-Doh.

Wanneer je je constant stoort aan je studiegenoot die niet dezelfde niche films heeft gekeken
als jij en je eigenlijk van mening bent dat anderen
die films ook moeten zien, wat doe je dan? Dan
organiseer je wekelijks je eigen filmclub. Een edgy
programma gevuld met films die je misschien niet
in je eentje zult kijken was onze missie. Toen we
hartelijk ontvangen werden in de Universiteitsbibliotheek en nadat we hier en daar een postertje
hadden geplakt, kon het eerste seizoen beginnen.
En zo staat あの変人の映画夜 (Those
weird guys present...) al meer dan een jaar voor
topkwaliteit in het vertonen van films maar ook,
zoals de naam al zegt, voor de raarste en wazigste filmvoorstellingen. Van arthouse tot drama, onze missie is elke week de beste, vetste en
meest excentrieke films op het witte scherm te
gooien voor jouw plezier. Hoewel we ons in eerste instantie richtten op Japanse cinema maar zijn
sinds dit jaar iets origineler, en bieden we nu ook

Vroeger en ooit weer, lieten wij ons programma
draaien in de Universiteitsbibliotheek, nu doen
wij dat online, elke week op woensdag om 20:00
op https://cutt.ly/gekkemensen_filmclub.
Helaas lijkt aan alle leuke dingen uiteindelijk een einde te komen. Maar JIJ kunt daar verandering in brengen! Om あの変人の映画夜 voort
te zetten zoeken wij nieuwe leden. Heb jij de passie om een mooi programma te maken, een goeie
poster te designen, promo’s te schrijven of heb jij

films in van andere Aziatische gronden. Kijk, lach
en beleef met ons deze speciale selectie.

het idee dat je andere vaardigheden kunt toevoegen aan de filmclub?
Meld je dan aan via
anohenjinnoeigayoru@gmail.com!

In de loop van de maand oktober organiseerde Tanuki een haikuwedstrijd,
hieronder de winnende compositie.

Jesse Ang
- Mijn favoriete achtbaan is Japanstudies tweede jaar.

Films die nog in dit seizoen gedraaid worden

18/11 FRIEND (2001)

Alle kennis maar
Zonder het echt te weten
Terug naar donker

Jona Boekesteijn
- Je doet 300 incarnaties over je studieschuld aflossen.

25/11 LAST LIFE IN THE UNIVERSE (2003)
02/12 A BETTER TOMORROW (1986)
LEON VERRIPS

09/12 HAVE A NICE DAY (2017)

- Als iemand Human Chair nog niet
heeft gelezen, hier is een summary.
(spoilers) what if I... was inside the chair...
you always sit on .. aha ha, just kidding..
Unless.. ?

16/12 SEA AND POISON (1986)

shoot us an email if you would like to participate in the organisation : anohenjinnoeigayoru@gmail.com

23/12 MIRACLE (1982)

46

47

café

• •

あ の 変 人の 映 画 夜

filmclub

• •

• • m u s t- r e a d h o r r o r m a n g a • to k yo d r i f t e r
• n i e u w b e s t u u r ta n u k i • • g i r i c h o c o • •
• s e k s u e l e i n t i m i d at i e d o o r ko r e a a n s e e l i t e •
j a pa n s e g e m e e n t e r a a d s v e r k i e z i n g e n • c i t y p o p •
• gacha machine s • • poopool and in kore a
• • szechuan chick en recept • • tok yo k awaii
monster



Collecties

TaTanukiKi

Media

TaTanukiKi 2020-2021--1