-
Titel
-
2016-2017 | 4
-
Nummer
-
4
-
extracted text
-
太
狸
記
LVSJK Tanuki
35 주년 7월
三十五周年 / 七月
July 2017
EDITORIAL
HOOFDREDACTEUR
Laat je niet in de maling nemen door mijn vrolijke foto. Diep vanbinnen ben ik ontzettend
verdrietig, omdat we nu al aangekomen zijn bij de laatste TaTanukiKi Journal van het academisch
jaar. Binnenkort wordt het stokje doorgegeven aan de nieuwe voorzitter en wordt het nieuw
bestuur aan jullie voorgesteld – huil, huil, mijn Tanuki baby – maar geniet voor nu nog even
van de laatste artikelen van de Journalcommissie 2016/2017! We hebben het afgelopen
jaar met veel plezier samengewerkt aan de Journals en hopelijk hebben jullie met evenveel
enthousiasme de TaTanukiKi zitten doorbladeren; misschien ben je zelfs zo enthousiast dat
je het aankomend jaar zelf aan de slag wil met de Journal. Twijfel je? Blader dan door naar blz.
50 en ontdek hoe elk commissielid de JournalCo heeft ervaren. Tevens hebben we in deze
zomereditie een nieuw rubriek: TATTAnuki Be Like. In de nieuwe meme-corner vind je foto’s
die een speciaal plekje verdienen in de TaTanukiKi (inclusief bijbehorende captions). Geniet
ervan en, lieve lezers, blijf vooral de liefde verspreiden voor onze TaTanukiKi’s. Ik vond het gaaf
om zo betrokken te zijn bij de Journals en de commissie, dank jullie wel en kusjes!
– Lisa Le, Journalcommissie, VOORZITTER
OP DE
VOORKANT
Het thema van de voorkant is dit jaar de Japanse en Koreaanse mythologie, daarom vind je op
deze editie een mevrouw verkleed als een Gumiho. De foto is in Seoul genomen tijdens het
Lotus Lantern Festival in 2014.
De fox spirit of nine-tailed fox is bekend in zowel de Japanse als Koreaanse mythologie als de
Kitsune (キツネ) of Gumiho (구미호). Dit mythologisch wezen zou minstens 1000 jaar lang hebben
geleefd en kan shape-shiften in de vorm van een vrouw. De Kitsune wordt afgebeeld als een
goed of slecht wezen, in tegenstelling tot de Gumiho die in de oude Koreaanse mythologie
alleen wordt afgebeeld als een kwaadaardig figuur dat mensenvlees eet. Desondanks wordt
de Gumiho tegenwoordig geromantiseerd in K-Drama’s zoals My Girlfriend Is A Nine-Tailed Fox.
Heb je zelf nog ideeën voor artikelen? Heb jij fotografisch werk dat je wilt delen met iedereen? Stuur je
ideeën naar journaltanuki@gmail.com en wellicht siert jouw werk de volgende TaTanukiKi!
Foto door www.saranghaekorea.com
COLOFON
Journalcommissie
Voorzitter &
Hoofdredactie:
Vormgeving:
Eindredactie:
Secretaris:
Leden:
Lisa Le
Yume Productions, Lisa Le
Yeftha Leising
Hannelieke Soppe
Ferdi van Ingen
Jerry da Costa
Joachim van der Pol
Milan Boon
Sander Breeuwer
Bestuur van Tanuki
Praeses:
Vice-Praeses &
Ab-actis:
Quaestor:
Assessor Intern:
Assessor
Eerstejaars:
Angelique Ardjoen
Suzanne (Suzé) Klok
Maarten Rutte
Lisa Le
Robin van Vliet
F.t. Bestuur van Tanuki
Praeses:
Ab-actis:
Quaestor:
Assessor Intern:
Britt Blom
Amber Trijssenaar
Hannelieke Soppe
Joosje Smit
Commissievoorzitters
Acquisitie:
Eerstejaars:
Feest:
Jaarboek:
Journal:
Kamp:
Kunst- en
Cultuur:
Reis:
Angelique Ardjoen
Robin van Vliet
Fleurtje Meijer
Jiske Angenent
Lisa Le
Jerry da Costa
Suzanne (Suzé) Klok
Angelique Ardjoen
Raad van Toezicht
Leden:
Gise van den Wildenberg
Fred Dillmann
Kascommissie
Leden:
Vincent Meijer
Maarten Rutte
Contact
E-mail:
IBAN:
bestuurtanuki@gmail.com
t.n.v. LVSJK Tanuki te Leiden
NL19 RABO 0132 7222 91
Bestuurshok:
Postdres:
Lipsius 0.16
Arsenaalstraat 1
2311 CT Leiden
INHOUDSOPGAVE
“Langeafstandsrelaties zijn wel
makkelijk voor als je hem zat bent.”
– Amber Trijssenaar
“Vanaf nu ben ik je main chick.”
“Ik ga je inwerken.”
– Joosje Smit & Lisa Le
“Het is geel en als je het in je oog
krijgt, doet het pijn.”
“Baan [Hoang] sowieso.”
”Trein. Maar jouw antwoord keur ik
ook goed.”
– Gise van den Wildenberg & Wing-Yu Lee
“Tot 5 meter zaten alle Koreanen in
reddingsvesten en ik had de rest van
de zee voor mezelf.”
– Suzanne (Suzé) Klok
“Wil je ZO graag dat ik kom?”
– Jerry da Costa
太狸記 ⋅ 七月 2017
Tanuki Shinbun
KCC: Brusselreis 2017
Lustrum: Tanuki Pub Crawl
Korea Company Day 2017
Columns
08
09
10
Japan & Korea
Happy Dying :)
Cultuur
Economie
Sweet Tooth Paradise
Tokyo 2020 en Toerisme in Japan
12
14
18
20
Media
Een Excentrieke Familie in een
Excentrieke stad
24
Politiek
De Nieuwe President van Zuid-Korea:
Binnen- en Buitenland
28
Gastschrijvers
Alumni aan het Woord: Japanstudies
Student aan het Woord: Koreastudies
Filmrecensie: Silence (2017)
Katern:Japan
Ghost in the Shell, Niet of Wel?
TanuKitchen
To Be or Not To Poëzie?
WTF Japan & OMG Korea
42
46
48
Extra
Geschiedenis
Noord-Korea en de Olympische
Spelen 1988
06 / 07
32
34
36
38
Slotwoord 2016 - 2017
TATTAnuki Be Like
Ledenkorting Sushi Bento
Cartoon
50
52
54
55
KCC:
BRUSSELREIS
2017
Ook dit jaar organiseerde de Kunst en
Cultuurcommissie een leuk cultureel stedentripje
naar de hoofdstad van België en dit keer
verbleven we zelfs een dagje langer in het
zonnige Brussel. Lekker 3 dagen vertoeven in
België voor maar 15 eurootjes, let’s go~
Daar zaten we dan eindelijk in de trein richting
Brussel. Vanuit Leiden reisden we eerst naar
Roosendaal, waar we overstapten op de trein
naar Bruxelles. De treinreis duurde ongeveer
een 1,5 uur en dit was tijd genoeg voor onze
reisgroep om leuke polaroid foto’s te maken,
een Duits boek te lezen en – rara, wat is de
nummer één hobby van een student – om
heerlijk te snacken. Voor de reizigers was er
dus genoeg te doen in de trein en ook het
weer zat mee voor de aankomende dagen.
Tel dit bij elkaar op en je hebt een groep blije
Tanukianen wat zeker een goed begin is van
de reis.
Wat doe je als eerst op je nieuwe
reisbestemming? Eten. En wat eten we in
Brussel? Sushi. Want Tanuki hè. We verbleven
in het “Urban Traveller’s Home” genaamd het
Meininger Hotel waar ze naast een eigen bar
ook een ruime keuken hadden. Hier rolden
we onze eigen sushi’s en nadat alle buikjes
weer vol zaten, gingen we direct door naar
de eerste activiteit: een filmvoorstelling in het
Korean Cultural Center.
Het was een prachtige film en zeker ook
een tearjearker. Een van de organisatoren
waarschuwde het publiek nog en leerde
iedereen 울지 마세요 (ulji maseyo: niet huilen)
zeggen, omdat het “mogelijk” van pas zou
komen voor je buurman of -vrouw. Helaas
kon geen enkele frase de watervallen en het
gesnotter tegenhouden. Onthoud Ode To My
Father dus voor de nieuwsgierige aagjes.
De volgende dag aten we heerlijk uitgebreid
Koreaans en verkenden we meer van het
mooie Brussel: het Europees Parlement, een
gratis muziekfestival en zelfs Jeanneke Pis (de
vrouwelijke versie). Dus, volgend jaar weer?
– Lisa Le
太狸記 ⋅ 七月 2017
08 / 09
LUSTRUM:
TANUKI PUB
CRAWL
Het moest ooit gebeuren. Voor een bedrag van
maar 5 euro konden Tanuki leden deelnemen
aan de lustrum kroegentocht van 2017. We
hadden 22 deelnemers, 6 kroegen en 1 kleur die
ons onderscheidde van andere kroeggangers:
het Ardjoen Legioen groen.
In de avond van donderdag 11 mei wisten
de Leidenaren niet wat hen overkwam. Vanaf
hun stoel in de bar zagen ze in de verte een
vage groene vlek. Als men net iets langer keek
dan was het duidelijk dat de vlek bestond uit
een groep figuren in groene t-shirts. Daarbij
klonk er een soort gezang: “Kawaii in the
streets, oppa in the sheets!” Dit kan maar één
ding betekenen. De Tanukianen zijn weer
bezig en er is niets dat ze tegenhoudt.
De Kroeg, De Twee Spieghels, Biercafé Olivier
en zoveel andere Leidse barren werden die
avond veroverd en er was geen genade
door onze Tanuki Pub Crawl. Koreanist of
Japanoloog, jongerejaars of ouderejaars,
Koreaboo of Weeaboo; de verschillen
maakten niets uit, want die avond hadden we
allemaal hetzelfde doel: go hard or go home.
– Lisa Le
KOREA
COMPANY DAY
2017
In samenwerking met de Koreaanse
ambassade en de opleiding Koreastudies
aan de Universiteit Leiden organiseerde
Tanuki een succesvolle bedrijvendag voor
alle Koreanisten en andere geïnteresseerde
externen. Vertegenwoordigers van grote
Koreaaanse bedrijven waren aanwezig bij
de allereerste editie van de Korea Company
Day: Korean Air, KOTRA, CJ Logistics, Pantos
Logistics, SK Lubricants – grappig, maar het
gaat om benzine olie – en natuurlijk ook LG
en Samsung.
Het programma begon om 10:00 uur en
duurde tot 19:00 uur, maar de deelnemers
waren niet verplicht om heel de dag te hangen
We kennen allemaal de Japan Company
Day, maar met de toename van het aantal
Koreanisten werd het natuurlijk ook tijd voor de
tegenhanger: Korea Company Day.
in het Arsenaal. De Korea Company Day
bestond namelijk uit twee blokken en voor elk
blok gold hetzelfde schema: de deelnemer
volgde een bedrijvenpresentatievervolgens
was er de mogelijkheid om elk bedrijf nog
beter te leren kennen door middel van
speeddates, hierbij werden zelfs CV’s en
visitekaartjes uitgewisseld.
Het evenement klinkt eng en spannend,
maar het is absoluut aan te raden voor
een student om alvast te beginnen met
netwerken en om voor jezelf uit te zoeken
of je toekomstperspectief misschien in het
bedrijfsleven ligt, ook al zou je het niet zo snel
verwachten net als bij de meneer van CJ.
太狸記 ⋅ 七月 2017
Na de presentatie van CJ Logistics stelde
iemand de vraag over hoe de Team Director
terecht kwam in het bedrijfsleven. Zijn reactie
maakte de volle klas stiekem aan het lachen,
want hij slaakte een zucht en het was alsof
er een pijnlijke herinnering bovenkwam.
Het bleek dus dat de Team Director in zijn
studententijd niet zo goed wist wat hij wilde
studeren en daarom koos hij “maar” voor de
Duitse Taal en Cultuur aan een Koreaanse
universiteit. Het was niet de meest logische
keuze voor het toekomstige bedrijfsleven,
maar dankzij zijn ervaringen aan stages heeft
hij zich naar boven weten te werken als Team
Director binnen CJ Logistics.
Dus wie weet blijkt dat het bedrijfsleven ook
wat is voor jou. De Korea Company Day geeft
je dan de kans om meer inzicht te verkrijgen
in je toekomstperspectief.
– Lisa Le
10 / 11
HAPPY
DYING :)
Of
het
nu
daadwerkelijk
zo’n
“happy”
aangelegenheid is, dat is de vraag! Voor jaren
heeft Zuid-Korea het hoogst aantal zelfmoorden
van de wereld gehad met meer dan 40 doden die
elke dag worden gefilmd. Dit heeft ertoe geleid
dat er veel publieke en private programma’s zijn
ontwikkeld om ernstige niveaus van stress en
depressie te proberen te voorkomen. Een van de
meest populaire programma’s is het zogenaamde
Happy Dying – a “Death Experience/Fake Funeral”
opgericht door meneer Kim Ki-ho, dat deelnemers
uitnodigt om in hun eigen “fake funeral” een rol
te spelen in de hoop dat het hen kan helpen het
leven te waarden. Say what?!
Dankzij de sessie doorzien de deelnemers het
proces van het voorbereiden en ervaren van hun
eigen begrafenis, in de hoop dat zij een beter
perspectief op het leven krijgen en weten dat het
goed is om überhaupt te mogen leven. Happy
Dying laat de deelnemers over hun eigen leven
nadenken terwijl ze in een doodskist liggen, zodat
ze op die manier waarderen wat ze hebben en hun
zelfmoordgedachten heroverwegen. Als je het mij
vraagt is dit gebeuren best luguber. Je zult mij om
claustrofobische redenen al niet in die kist krijgen!
Het
proces
begint
wanneer
ze
hun
begrafenisportretten
verzamelen,
die
er
angstaanjagend formeel uitzien, en naast hun
“rustplaats” worden geplaatst. Vervolgens moeten
ze hun grafreden, biografie, testamenten en
woorden opschrijven die op hun grafsteen zouden
staan. Reactie verschillen op dit moment, veel
mensen voelen zich overweldigd met emoties
wanneer ze plotseling geconfronteerd worden
met het vooruitzicht op de dood en dan met
name bij het schrijven aan hun geliefden. Daarna
worden de deelnemers gekleed in traditionele
begrafenislinnen en klimmen ze in een houten kist.
Een zogeheten Dodenmeester volledig gekleed in
太狸記 ⋅ 七月 2017
het zwart, vaak geassocieerd met de engel
des doods, bedekt de ogen en bindt hun
polsen samen. Ze liggen dan 30 minuten in
de verduisterde kamer en mediteren. De
deelnemers worden aangemoedigd om de
consequenties te overwegen die zouden
ontstaan als ze hun eigen leven zouden
nemen.
Degenen die de sessie bijwonen zijn
werknemers die in “hoge druk” werksferen
werken en in sommige gevallen door hun
werkgevers worden gestuurd, gezien de
stress die ze dagelijks op hun werkplek
ondervinden. De autoriteiten hebben in
het verleden en in 2014 geprobeerd om dit
proces te monitoren, de regering van Seoul
heeft namelijk een siësta van een uur tijdens
de werkdag ingelast om de werknemers even
een “break” te geven. Achteraf werkte het
idee echter niet. Werknemers kwamen een
uur eerder om te gaan werken, of vetrokken
een uur later van werk, wat nog steeds
betekende dat ze dezelfde tijd werkten en
de spanning hierdoor niet afnam. Happy
Dying ziet ook een groot aantal studenten die
moeite hebben met het omgaan van de druk
van examens.
Overheidsgegevens hebben aangetoond dat
ouderen in Zuid-Korea het grootste risico
hebben om hun eigen leven te nemen, omdat
ze hun families niet financieel tot last willen
zijn. Burgers van Seoul van 60 jaar of ouder
werden geregistreerd als de leeftijdsgroep
met het hoogste aantal zelfmoordcijfers,
waarbij 50,3% hun eigen leven alleen al in het
jaar 2014 ontnemen.
Dit is natuurlijk een prachtig systeem als het
helpt om de vele zelfmoorden in Zuid-Korea
12 / 13
te reduceren. In een doodkist liggen voor een
halfuur zou mij in elk geval doen beseffen
dat ik daar nog niet in wil liggen, totdat ik
daadwerkelijk dood ben. Of het daadwerkelijk
helpt, dat ligt uiteraard aan de persoon. Je
eigen leven overdenken en een brief moeten
schrijven aan je geliefde(n), kan veel emoties
oproepen en kan ervoor zorgen dat je het
leven gaat zien door een andere bril, wat
resulteert in het dankbaar zijn voor het leven
en ervan genieten met alle dierbaren om je
heen. Het zal voor de deelnemers ook wel
eens goed zijn om al de verhalen van de
andere deelnemers te horen. Men komt er
achter dat hij of zij niet alleen is en niet de
enige is met bepaalde gevoelens die moeilijk
zijn om te onderdrukken.
Het ziet er echter (mij ziens) een tikkeltje
sektarisch uit, maar als Happy Dying echt
de enige manier is om het leven weer
te gaan waarderen dan zeg ik DOEN.
Hoogstwaarschijnlijk zal zo’n dergelijk
programma in Nederland weer minder
snel aanslaan, daar zijn wij Nederlanders
misschien nog iets te nuchter voor, maar
je weet maar nooit wat ons landje in de
toekomst te wachten staat! Aan originaliteit
zal het in elk geval absoluut niet ontbreken
en het zal het zeker DE ervaring van het
leven zijn, maar toch een ervaring die ik liever
“happy” zal overslaan :) Ik zeg “Happy Living”
voor mij!
– Yeftha Leising
SWEET TOOTH
PARADISE
Als je aan Japan denkt, dan is Kit Kat waarschijnlijk
niet het eerste wat er in je opkomt, tenzij je een
passie hebt voor chocolade of geïntrigeerd bent
door de vele smaken Kit Kat die te verkrijgen
zijn in Japan. Sinds 2000 zijn er meer dan 300
verschillende smaken geproduceerd: van de
standaard groene thee, tot de lokale Kobe Pudding,
tot de gelimiteerde Kit Kat sushi.
Wat wellicht nog veel interessanter is dan het
aanbod aan smaken is de manier waarop Kit Kat
zo groot is geworden in Japan, want voor een
buitenlands merk is het niet altijd even makkelijk om
binnen te dringen op de Japanse markt. Het aantal
“bekende” merken die je in Japanse supermarkten
zal tegenkomen is dan ook niet bijzonder groot,
in ieder geval niet vanuit het perspectief van een
Nederlander.
Hoe heeft Kit Kat het dan voor elkaar gekregen om
zo succesvol te zijn? Het korte antwoord is geluk en
slimme marketing.
GELUK
Kit Kat: in het Japans キットカット(Kitto katto), iets wat
een beetje klinkt als きっと勝つ (kitto katsu; (je) zal
zeker winnen). Deze toevallige gelijkenis heeft Kit
Kat geholpen om te groeien op de Japanse markt,
en Kit Kat is een ware “Lucky Charm” geworden in
de ogen van de Japanse consument. Het is echter
natuurlijk niet alleen door puur toeval dat Kit Kat zo
succesvol is geworden. Nestle, de producent van Kit
Kat, speelde enorm slim in op de gelijkenis en heeft
verschillende succesvolle marketing campagnes
gevoerd. Daarnaast hebben ze ook ingespeeld
op Japanse symboliek en tradities, zoals お土産
(o-miyage; een souvenir of klein presentje om je
dankbaarheid aan iemand te tonen). Het succes
van Kit Kat is zo groot dat er in 2014 zelfs speciale
Kit Kat Chocolatory winkels zijn geopend, waar ook
promoties zijn die zeeën van mensen trekken.
太狸記 ⋅ 七月 2017
14 / 15
SLIMME MARKETING
Veel belangrijker dan de gelijkenis is de
manier waarop Nestle reageerde toen het
rond 2000 opviel dat de verkoopcijfers
consistent hoger uitvielen in de maanden
voor het toelatingsexamen. Het bleek dat Kit
Kat als een “good luck charm” werd gegeven
dankzij de bovengenoemde gelijkenis. Nestle
bedacht in samenwerking met Japan Post een
marketing campagne waarbij mensen Kit Kats
konden versturen vanaf het postkantoor.
zijn aan de karakters 数量限定 (suuryôgentei;
gelimiteerde oplage), en lokale smaken. Ook
is er meer variatie qua verpakkingen, zo zijn er
niet alleen zakken zoals wij die in Nederland
hebben maar ook luxere doosjes, allemaal in
verschillende maten. Sommige Kit Kat smaken
hebben naast de standaardverpakkingen hun
eigen unieke verpakking, zoals die van saké.
Daarnaast is het via de Japanse Kit Kat website
ook mogelijk om je eigen verpakkingen te
maken met foto’s en teksten.
Op de verpakkingen van deze Kit Kat was
er ook ruimte voor een eigen berichtje; iets
wat je tegenwoordig op bijna alle individueel
verpakte Kit Kats in Japan tegenkomt. Deze
toevoeging benadrukt ook dat Kit Kat iets
is wat je geeft, of dat nou is als o-miyage of
als een “good luck charm”, je kan er je eigen
invulling aan geven. Andere manieren waarop
Nestle inspeelt op de o-miyage markt is het
creëren van gelimiteerde, welke te herkennen
Tot slot is er de Chocolatory winkel, waar je
speciale Kit Kat repen en Kit Kat gerelateerde
producten kan kopen. Sommige van deze
repen worden per dag met een gelimiteerd
oplage verkocht. Bij de opening van nieuwe
Chocolatory winkels zijn er soms ook speciale,
gelimiteerde, producten te krijgen, zoals de
Kit Kat sushi in de Ginza winkel in Tokyo, die
te krijgen was bij besteding van minimaal
3000 yen.
太狸記 ⋅ 七月 2017
16 / 17
SEIZOENSGEBONDEN
Nestle speelt zoals eerder vermeld ook goed in op
Japanse symboliek en tradities, de o-miyage is hier
een van de duidelijkste voorbeelden van, vooral
vanuit het perspectief van een buitenstaander.
Er is echter nog een belangrijk onderdeel van de
Japanse cultuur waar Nestle zich maar al te bewust
van is en dat zijn de seizoenen. Deze zijn vooral erg
symbolisch met als hoogtepunt de lente, wat het
begin van een nieuw werk- en schooljaar inluidt,
en waar Japan volop geniet van het bloeien van
de kersenbloesems. Voor niet-Japanse feestdagen
zoals Halloween en Kerstmis zijn er eveneens
speciale Kit Kat beschikbaar, deze zijn te herkennen
aan de verpakking.
INNOVATIEF
Dat er in Japan een enorm aanbod aan Kit Kat
smaken is dat weten we inmiddels wel. Alles
kan een Kit Kat smaak worden. Maar naast het
verzinnen van nieuwe smaken doet Nestle in
Japan ook wat anders en dat is het bedenken
van nieuwe manieren om Kit Kat te eten. Een
voorbeeld hiervan zijn de Kit Kats die je in een
oventoaster moet “bakken”. De zogenaamde キッ
トカット焼き (kittokattoyaki). Er zijn verschillende
smaken waaronder boterkoek en zoete aardappel,
en het idee is dat de Kit Kat karamelliseert en
lekker knapperig wordt. Het klinkt misschien
vreemd, maar het is verassend lekker en met al die
gelimiteerde smaken was er nog nooit zo’n goede
reden om te blijven snoepen. Nu is de enige vraag
die nog overblijft: wat wordt jouw favoriete smaak?
– Joachim van der Pol
TOKYO 2020 EN
TOERISME IN
JAPAN
In de afgelopen jaren is Japan steeds aantrekkelijker
en populairder geworden als bestemming voor
zowel toeristen als baan-zoekenden. Om dan nog
maar niet te spreken van de verwachtingen van het
aantal bezoekers in 2020, wanneer de Olympische
spelen in Tokyo zullen worden gehouden. Zijn de
infrastructuur en accommodaties wel voldoende
voor zo’n gigantische influx in toeristen? Volgens
vele mensen zijn er nu al veel problemen, vooral
in van nature oude steden zoals Kyoto waar de
straten smal zijn maar de toeristische attracties in
overvloede aanwezig wat een slechte combinatie is.
In dat soort gebieden klagen oude Japanners dan
ook dat zij publieke diensten niet langer kunnen
gebruiken door de gigantische hoeveelheid
buitenlanders die ze ook zijn komen te gebruiken.
Het probleem is dat het verbreden van straten
of aanbouwen van accommodaties niet mogelijk
is zonder de sfeer van Kyoto, waar juist zo veel
mensen op af komen, te vernietigen.
Het probleem ligt dus deels bij de “mythe” dat
Kyoto en Nara DE plekken zijn waar je het oude
Japan kan zien, hierdoor concentreren toeristen
zich in een al overbevolkt deel van Japan. Juist
andere prefecturen zoals Miyawaki in het zuiden
of Aomori in het noorden zouden populairder
moeten worden onder toeristen aangezien die
plekken misschien een nog wel mooiere sfeer laten
zien van hoe Japan is en was.
Dit erkennende is het probleem waar Tokyo mee
kampt voor de Olympische Spelen glashelder; hoe
kan een van de drukste steden ter wereld een van
de grootste evenementen ter wereld organiseren
en het goed laten aflopen? Het doelwit van Abe
Shinzo is 40 miljoen toeristen in 2020 (en 60
miljoen in 2040!) wat twee keer zoveel is als de
20 miljoen van afgelopen jaar. Kunnen steden
zoals Tokyo en Kyoto echter wel zo veel mensen
aan? Er worden steeds minder hotels en huizen
太狸記 ⋅ 七月 2017
18 / 19
gebouwd door de hoge landprijzen en hoge
arbeidskosten door de vergrijzing wat geen
goeie uitkijk geeft. Een van de oplossingen
die de regering heeft voor dit probleem is
het dereguleren van zogenoemde minpaku.
Dit is een vergelijkbaar fenomeen met
Airbnb, appartementen en huizen die niet
worden gebruikt worden uitgehuurd aan
wie dan ook voor korte of lange tijden. Door
de deregulatie van de minpaku kunnen er
veel toeristen in de residentiële gebieden
van steden verblijven wat niet alleen voor
een verdeling van de drukte zorgt maar ook
een economische plus voor de bedrijven in
die gebieden die normaal niet gebaat zijn bij
toerisme.
De accommodatie is echter niet het enige
obstakel voor de Olympische Spelen.
Ook denken veel Japanners dat alles wat
gebouwd wordt voor het evenement, zoals
stadia en trainingsfaciliteiten, verspilling
van belastinggeld is aangezien ze niet veel
gebruikt kunnen en gaan worden zodra het
evenement voorbij is. Gecombineerd met
de rumoeren dat in de toezegging van de
spelen in 2020 aan Japan steekpenningen
een rol hebben gespeeld (dezelfde rumoeren
als bij de spelen van 1964 in Tokyo en de
winterspelen in Nagano in 1998) geven deze
problemen een duidelijk signaal dat Japan
met meer problemen kampt dan op het
eerste oog het geval lijkt te zijn. Het kan zelfs
gezegd worden dat de problemen die bij het
organiseren en voorbereiden van de spelen
de oude politieke problemen, zoals een tekort
aan transparantie; slechte samenwerking
tussen lokale en nationale overheden en de
disproportionele invloeden van corporaties
in de beleidsvorming, de kop op steken.
Wat duidelijk is bij zowel toerisme als de
Olympische Spelen: er zijn structurele
problemen die Japan keer op keer tegenkomt
en die uiteindelijk niet alleen voor de Japanse
economie maar ook voor de politiek en
de maatschappij tot desastreuze gevolgen
kunnen leiden. Het beleid van President
Abe, Abenomics, lijkt dan ook steeds meer
nodig te zijn. Hiermee bedoel ik de derde
pijl van dit beleid, structurele hervormingen,
waar steeds meer Japanners, jong en oud,
behoefte aan beginnen te krijgen. Ook al gaat
het niet snel wat dat betreft en ook al is de
regering van president Abe, en dus ook hijzelf,
schuldig aan de probleemgebieden waar
hervorming nodig is, zal hij hier waarschijnlijk
juist geen kritiek maar steun voor ontvangen.
Desalniettemin beloven de Spelen in 2020
wel een spectaculair evenement te worden
dat vele mensen niet zullen willen missen. Ik
hoop dan ook samen vele lezers van dit blad
in 2020 ergens in Tokyo een biertje te kunnen
drinken!
– Ferdi van Ingen
NOORDKOREA EN DE
OLYMPISCHE
SPELEN 1988
In februari 2018 worden in Pyeongchang, ZuidKorea, de Olympische Winterspelen gehouden.
Het zal voor de tweede keer zijn dat Zuid-Korea
Olympisch gastland mag zijn, waar het eerder de
Zomerspelen van 1988 organiseerde. Deze Spelen
symboliseerde de omslag die het land maakte
van een arm land onder een dictatuur naar een
welvarend, democratisch land. Als het echter aan
de toenmalige leider van Noord-Korea lag, Kim IlSung, werd Noord-Korea mede-gastland van dit
evenement. In dit artikel kijken we waarom NoordKorea de spelen wilde organiseren, waarom dit
niet doorging en wat dit had kunnen betekenen
voor de toekomst.
De jaren 80 was een roerige periode voor het
Internationaal Olympisch Comité, de organisatie
die de Olympische Spelen leidt. De Spelen in 1980
in Moskou werden (gedeeltelijk) geboycot door
Westerse landen. De daaropvolgende Spelen van
1984 in Los Angeles werd als tegenreactie geboycot
door communistische landen. Het was voor het IOC
de hoogste prioriteit om zoveel mogelijk landen
deel te laten nemen aan de volgende Olympische
Spelen in 1988 die al waren toegewezen aan Seoul.
De keuze voor Seoul werd destijds bekritiseerd
vanwege de spanningen met Noord-Korea en de
schending van de mensenrechten.
Voor Noord-Korea kwamen deze Spelen erg
slecht uit. Zuid-Korea zou in het middelpunt van
de belangstelling komen te staan en dit werkt als
een PR-machine voor het land dat gedurende de
voorbereidingen van de Spelen op weg is naar
democratie. Aan Noord-Korea was het er alles
aan gelegen om ervoor te zorgen Zuid-Korea te
dwarsbomen. Noord-Korea stelde voor aan het
IOC om de organisatie van de Spelen 50/50 te
verdelen over beide Korea’s, waarbij de naam
van de Spelen veranderd zou worden in “Korea
Pyongyang Seoul Olympic Games”. Het IOC zag een
太狸記 ⋅ 七月 2017
verdeelde Spelen echter niet zitten en het
voorstel werd van tafel geworpen. Het IOC
wist echter dat Noord-Korea een gevaar zou
kunnen vormen voor alle betrokkenen bij de
Spelen in Seoul, iets wat de Noord-Koreanen
hen ook benadrukte. De onderhandelingen
werden hierdoor voortgezet.
Het IOC, in samenwerking met Zuid-Korea,
onderhandelde met Noord-Korea over
sportdisciplines die eventueel in NoordKorea zouden kunnen plaatsvinden. Bij elke
nieuwe onderhandeling veranderde NoordKorea hun eisen weer, soms werden deze
verhoogd en soms verlaagd. Op sommige
momenten had er resultaat voor NoordKorea uit kunnen komen. Het IOC was
bereid om 3 sportevenementen (voetbal,
tafeltennis en boogschieten) volledig in
Noord-Korea te laten houden, maar NoordKorea vond dat nog veel te laag. Uiteindelijk
zouden beide partijen er niet uitkomen. De
Olympische Spelen werden gewoon in ZuidKorea gehouden en Noord-Korea boycotte
de Spelen in zijn geheel.
De vraag is waarom het IOC en Noord-Korea
er niet uitkwamen. De onderhandelingen
konden op meerdere momenten lukken,
maar ketsten toch af omdat Noord-Korea
hun eisen dan verhoogden. Men kan zich
afvragen wat het land wilde bereiken met
deze onderhandelingen. Wilde NoordKorea echt de Spelen mede-organiseren
of wilde Noord-Korea het feestje van
Zuid-Korea dwarsbomen? Het antwoord
op deze vraag is niet duidelijk. Het is wel
duidelijk dat de houding van de andere
communistische
grootmachten
ervoor
zorgden dat Noord-Korea’s plannen niet
doorgingen. Vertegenwoordigers van Noord-
20 / 21
Korea hebben over de kwestie gepraat met
vertegenwoordigers van de Soviet-Unie en
zouden hen om hulp hebben gevraagd.
Ook de intenties van dat gesprek zijn niet
duidelijk. In het eerste geval zou Noord-Korea
de Soviet-Unie en China kunnen gebruiken
als pressiemiddel voor een gunstigere
onderhandeling. In het tweede geval zou
Noord-Korea er op kunnen hopen dat de
misgelopen onderhandelingen woede bij de
Soviet-Unie en China op zou wekken en dat
ze de Spelen opnieuw zouden boycotten,
waardoor er sprake zou zijn van een
gedevalueerde Spelen.
Dat de Soviet-Unie en China niet meegingen
in het spelletje van Noord-Korea had een
paar oorzaken. Na drie gedevalueerde
Spelen op een rij was het voor de betrokken
partijen noodzaak om de Olympische Spelen
in volle glorie te houden. De Spelen is een
uithangbord voor elk deelnemend land en
handelsrelaties en politieke betrekkingen
kunnen in deze periode verbeterd worden.
Ook de timing van de Spelen speelde een
rol. De Soviet-Unie had met Gorbachev een
leider die meer toenadering zocht tot het
Westen. Een boycot zou zeer ongunstig
zijn. China zag dat Zuid-Korea economische
enorme stappen maakte en wilde van het
land een belangrijke handelspartner maken.
Dus ook voor China zat een boycot er niet
in. Dit betekende overigens niet dat de
Noord-Koreanen helemaal niet op steun
konden rekenen. Gorbachev heeft zijn steun
voor een gedeelde Olympische Spelen wel
uitgesproken, maar dat was voor NoordKorea lang niet afdoende en ook een enorme
klap. Uiteindelijk zouden Cuba en een paar
bondgenoten van Noord-Korea uit de derde
wereldlanden de Spelen ook boycotten.
Wat er na de Spelen van 1988 gebeurde is bekend.
Zuid-Korea werd een welvarend en democratisch
land, terwijl Noord-Korea na de val van het
Communisme nog geïsoleerder raakte en in 1994
brak daar een enorme hongersnood uit die het
land in nog meer armoede en ellende dompelde.
Men kan zich afvragen wat er gebeurd zou zijn
als de Spelen daadwerkelijk mede-georganiseerd
zouden zijn door Noord-Korea. Misschien had het
niet veel verschil gemaakt of misschien hadden we
nu heel anders naar Noord-Korea gekeken.
Een Olympische Spelen daar had betekend dat
mensen over de hele wereld toegang hadden
gehad tot het moeilijk toegankelijke land. Niet alleen
sporters en toeschouwers, maar ook journalisten
konden het land verkennen, waarbij het lastig zou
worden voor Noord-Korea om alle geheimen te
verbergen. Dat dit niet is gebeurd is vooral achteraf
erg jammer gebleken. Een gedeelde Spelen had de
Noord-Koreanen meer open kunnen maken voor
toenadering tot andere landen, zeker aangezien in
deze tijd het Communisme een keiharde dreun te
verwerken kreeg.
Zelfs als Noord-Korea ook daarna nog geïsoleerd
zou blijven en ze zouden uitgroeien tot wat het nu
is, dan had de Olympische periode van meerwaarde
kunnen zijn. In het heden is veel onbekend
over Noord-Korea en studies, beeldvorming en
besluitvormingen met betrekking tot het land zijn
vaak noodgedwongen gebaseerd op interpretaties
van de weinige informatie dat tot onze beschikking
is. De Olympische periode in Noord-Korea had
ons meer mogelijkheden kunnen geven om het
land beter te kunnen begrijpen en had cruciale
informatie kunnen opleveren die we nu nog steeds
missen.
– Jerry da Costa
太狸記 ⋅ 七月 2017
22 / 23
EEN
EXCENTRIEKE
FAMILIE IN EEN
EXCENTRIEKE
STAD
Aan alles komt een eind, en zo ook aan dit
academisch jaar. De zomervakantie breekt aan,
schoolboeken worden dichtgeklapt en iedereen
doet zijn best te bedenken wat te doen met al
die vrije tijd. Een veel gekozen tijdverdrijf onder
Tanukianen, en dan vooral de Japanologen
natuurlijk, is het kijken van anime. Door anime te
kijken kun je tijdens je vakantie toch nog wat Japans
bijleren zonder ook maar één keer een van de
Minna No Nihongo boeken open te hoeven slaan.
Maar goed… welke anime moet je dan gaan kijken?
Om het maken van deze keuze wat makkelijker te
maken heb ik een kijksuggestie voor jullie: Uchouten
Kazoku.
PS: voor spoilers hoef je in dit artikel niet bang te zijn,
aangezien ik die zo goed mogelijk omzeild heb.
Credits voor de vergelijkingsfoto’s gaan naar Konrad
Kawalkiewicz.
EEN SERIE VOOR ECHTE TANUKIANEN
Uchouten Kazoku, ook wel bekend onder de
Engelse titel “Eccentric Family” is een anime voor
alle Tanukianen die geen genoeg kunnen krijgen
van tanuki’s. De serie ontleent haar naam namelijk
aan een excentriek gezin van deze gekke beesten,
die het vermogen hebben om van vorm te
veranderen. Het speelt zich af in een wereld waar
tengu, mens en tanuki alle drie met elkaar en langs
elkaar leven, al hebben de mensen nog niet echt
door dat de andere twee soorten wezens zich ook
in hun samenleving bevinden.
Maar zelfs als je nog niet overtuigd bent om deze
serie te kijken, alleen al door het feit dat tanuki’s de
hoofdrol spelen, zijn er nog tal van andere redenen
waarom dit een geweldige serie is voor iedereen
met een geweldige smaak- en zeg nou zelf, jouw
smaak behoort toch tot een van de beteren?
太狸記 ⋅ 七月 2017
24 / 25
VOOR DAT ECHTE ZOMERVAKANTIE
GEVOEL
Een van de eerste redenen om deze serie te
kijken tijdens jouw zomervakantie is vanwege
het zomerse vakantie gevoel dat de serie je
zal bezorgen: van de catchy en ietwat vals
gezongen intro van de Japanse groep Milktub,
tot aan de achtergrond muziek en de kleurige
artstyle: bijna alles straalt een zekere soort
zorgeloosheid en vrolijkheid uit.
MAAR TOCH OOK DIEP
Toch kunnen ook mensen die op zoek zijn
naar meer dan vrolijke gevoelens genieten van
deze serie. Hoe zorgeloos de hoofdpersoon,
het op een na jongste gezinslid genaamd
Yasaburou, ook is, hij en de personen om
hem heen worden allemaal geteisterd door
hun eigen problemen en tegenslagen in het
leven. Zo is er bijvoorbeeld Yajirou, de op
een na oudste broer van het gezin die zo
gewend is geraakt aan het aannemen van
de gedaante van een kikker dat het hem
nauwelijks meer lukt terug te veranderen
naar zijn oorspronkelijke vorm.
Of dan de oude leermeester van Yasaburou,
een tengu genaamd Akadama-sensei die
door een ongeluk zijn vermogen om te vliegen
is verloren en daarmee in zijn trots als tengu
ernstig is gekrenkt. En om het lijstje compleet
te maken is er dan nog het complete gezin
dat hun geliefde vader is verloren toen hij
door een groep mensen, die zich de ‘金曜クラ
ブ’ (de vrijdag club) noemen, werd verorberd
bij hun jaarlijkse nieuwjaarsmaaltijd. Op het
eerste oog mogen veel karakters tamelijk
oppervlakkig lijken, maar na verloop van tijd
kom je er als kijker al gauw achter dat de
vork vaak iets anders in de steel steekt dan
verwacht.
EEN MOOIER KYOTO DAN HET ECHTE
KYOTO
Dat de serie zulke goed uitgewerkte karakters
heeft komt niet echt als een verassing
wanneer men weet dat het een adaptatie
is van een boek van Tomihiko Morimi, die
eerder de ook verfilmde The Tatami Galaxy
heeft geschreven. Mensen die deze andere
serie al hebben gezien zullen dan ook
best wat parallellen zien in hoe uitgewerkt
de karakters zijn en in de manier waarop
beide series het leven afbeelden als iets
dat niet altijd even makkelijk te volgen is,
maar waar je vooral van moet genieten.
太狸記 ⋅ 七月 2017
26 / 27
Een andere gelijkenis tussen beide series is de
plaats waar zij zich afspelen: Kyoto. Waar deze stad
in The Tatami Galaxy door de abstracte artstyle
soms lastig te herkennen was, lijkt het enige verschil
tussen het echte Kyoto en het Kyoto van Uchouten
Kazoku te zijn dat de stad er in de serie nog mooier
uit ziet dan in het echt. Mensen die al eens in
Kyoto zijn geweest – of er met behulp van Google
Streetview een kijkje hebben genomen – zullen
tijdens het kijken van de serie ongetwijfeld een
aantal locaties herkennen, zo waarheidsgetrouw
is de stad in beeld gebracht. Mocht je niet mee
gaan op Tanuki’s Japanreis en toch wat van Kyoto
willen zien dan biedt deze serie dus een handige
oplossing voor jou!
TOT SLOT
Al met al is Uchouten Kazoku een geweldige anime
die jou zeker zo’n dikke 9 uur aan kijkplezier te
bieden heeft.
Dus, ben jij opzoek naar een anime die jou
overspoeld met goede zomerse gevoelens,
diepgaande karakters en prachtige character
designs en achtergronden? Ben je een echte
Tanukiaan die ook in de vakantie nog een connectie
wil voelen met de vereniging? Ga je niet naar
Kyoto en had je die stad toch graag willen zien, of
ga je erheen en wil je alvast van te voren van die
prachtstad genieten? Heb jij een goede smaak?
Als jij op één of meerdere van die vragen “ja” heb
geantwoord zul je Uchouten Kazoku toch echt
moeten gaan kijken. Iedere zichzelf respecterende
Tanukiaan zou deze ietwat obscure anime toch
echt moeten hebben gezien.
– Milan Boon
DE NIEUWE
PRESIDENT VAN
ZUID-KOREA:
BINNEN- EN
BUITENLAND
Op 10 mei 2017 won de voormalige
presidentskandidaat Moon Jae-in de ZuidKoreaanse verkiezingen waarin een opkomst
van 77,2% behaald werd. Moon was de gekozen
kandidaat door de Minju-partij van Korea
(더불어민주당: Deobureo Minjudang; letterlijk
“tezamen democratische partij”), een in 2014
opgerichte partij als resultaat van een fusie onder
andere de Democratische Partij waaronder Moon
de verkiezingen verloor van Park Geun-Hye. Dat
Moon Jae-in de verkiezingen won zal niemand die
de Zuid-Koreaanse politiek gevolgd heeft verbazen.
Al verkleinde de voorsprong nog wat af en toe ten
opzichte van de conservatieve Hong Joon-pyo en
centraal politicus Ahn Cheol-soo, werd het nooit
echt spannend in de peilingen.
Waar in Nederland op het moment van schrijven
nog druk onderhandeld wordt om tot een
regeringsakkoord te komen kon Moon in ZuidKorea al meteen aan de slag. Al kreeg Moon met
zijn 41,1% van de stemmen niet de meerderheid
van het Koreaanse volk achter zich geld in ZuidKorea een hele simpele regel: “meeste stemmen
gelden”. Dit maakt dat Moon Jae-in het komende
ambtstermijn van 5 jaar de dienst mag uitmaken.
Tijd voor een kijkje naar wat dat voor Zuid-Korea
kan betekenen.
Het eerste wat veel lezers wellicht te binnen zal
schieten zijn de internationale betrekkingen. ZuidKorea zit nog altijd verwikkeld in hoe om te gaan
met Noord-Koreaanse agressie en dat lijkt alleen
nog maar bemoeilijkt te zijn sinds het aantreden
van VS president Donald Trump. Daarnaast
is China nog altijd bezig met een boycot op
Koreaanse producten en media vanwege boosheid
over het Amerikaanse raketschild systeem THAAD
dat is neergezet in Zuid-Korea. Tenslotte is er
altijd de vraag hoe een nieuwe president zich zal
opstellen richting Japan, waarin simpelweg het
太狸記 ⋅ 七月 2017
28 / 29
vermelden van Japan’s koloniaal verleden
de toon kan aanslaan voor de houding van
beide landen voor de komende jaren. Op
deze gebieden lijkt Moon een stuk anders
dan zijn voorganger. Moon heeft aangegeven
de THAAD overeenkomst nog eens rustig
te willen herzien net als een overeenkomst
tussen Zuid-Korea en Japan over de
compensatie en Japanse schuldbekentenis
rondom de Japanse seks slavernij gedurende
de eerste helft van de 20e eeuw. Deze
overeenkomst werd getekend door onder
andere Park Geun-hye en stuitte op veel
weerstand van de voormalige, zogeheten
“troostmeisjes”.
Of dit haalbare doelen zijn is nog te bezien,
sinds het aantreden van Kim Jong-un als
staatshoofd is de relatie tussen Noord- en
Zuid-Korea alleen maar verslechterd.
Over hoe Moon aankijkt tegenover het NoordKorea probleem is nog niet veel bekend
afgezien van twee belangrijke uitingen die hij
heeft gedaan: Moon staat open voor dialoog
met Noord-Korea en ook voor de heropening
van een industrieel complex in Noord-Korea
waar Zuid-Koreaanse bedrijven op en af
werkzaam waren tot februari 2016.
Daarnaast wil Moon een grote aanvullende
begroting samenstellen dat bedoeld is
om de banenmarkt aan te trekken. Beide
punten zullen verschrikkelijk lastig zijn om
te bewerkstelligen. Niet enkel vanwege
de moeilijkheid om contact tussen politici
en topmanagers te reguleren, maar ook
vanwege het Zuid-Koreaanse parlement.
Voor Zuid-Koreanen zelf wellicht nog een
stuk belangrijker zijn de beloften op het
gebied van binnenlandse politiek. Tijdens zijn
campagne beloofde Moon de ontbinding van
de zogeheten Chaebol (Koreaanse vorm van
conglomeraat) met de politieke sector. De
families van deze grote conglomeraten zoals
Samsung, Hyundai en LG hebben volgens
velen nog altijd teveel invloed op ZuidKoreaanse economie en politiek.
Ondanks de overwinning van de Minju-partij heeft
deze nog altijd een minderheid van 120 uit 300
zetels in dit parlement. Dit betekent dat grote
hervormingen tegen gehouden kunnen worden.
Een voorbeeld van wat tegengehouden kan worden
is de eerder genoemde aanvullende begroting. De
aanvullende begroting, met een geschatte waarde
van omgerekend 7,9 miljard euro, is tijdens de
verkiezingen bekritiseerd door zijn tegenstanders
en het is waarschijnlijk dat de andere partijen zich
nog steeds niet kunnen vinden in deze begroting.
Ten eerste vinden tegenstanders dat dit de
structurele problemen van de Zuid-Koreaanse
arbeidsmarkt, zoals hoge competitiviteit en lage
werk efficiëntie, niet zou verhelpen. Daarnaast
zouden deze begrotingen kunnen leiden tot
grotere tekorten in de staatskas als het niet zoveel
banen oplevert als de bedoeling is.
De nieuwe president van Zuid-Korea staat voor
een aantal grote struikelblokken die allen op een
gegeven moment aangesproken moeten worden.
De minderheid in het parlement zal voor Moon
veel problemen kunnen zorgen in zijn ambities
voor hervormingen en het herstructureren
van de politiek en economische structuren. Op
internationaal gebied bevindt Zuid-Korea zich al op
even glibberig vlak, bij elk standpunt dat genomen
wordt is de kans groot dat dit een andere partij
afschrikt. Zo zal Moon Jae-in de komende periode erg
zijn best moeten doen met jongleren om alle ballen
omhoog te kunnen houden, zowel in het binnen als
buitenland. Wij kijken ondertussen in spanning toe.
– Sander Breeuwer
太狸記 ⋅ 七月 2017
30 / 31
ALUMNI AAN
HET WOORD:
FARAH NASRI
In dit rubriek komen, zoals de titel al
zegt, alumni aan het woord. Zij zullen je
vertellen over hun (werk)ervaringen na de
studie en dit keer is het de beurt aan Farah
Nasri, een afgestudeerde Japanoloog die
werkzaam is in de gamesindustrie!
Zes maanden. Dat is hoe lang mijn shuukatsu
heeft geduurd totdat ik terecht kwam bij mijn
huidige werkgever Abstraction Games B.V. Ons
bedrijf is een game development en platform
adaption studio en momenteel ben ik werkzaam
als Jr. Producer (niet te verwarren met een film
producer). Ik ben verantwoordelijk voor de
communicatie met klanten, zorg dat een project
op tijd af is door middel van personeel-, en time
management en bescherm het team tegen ruis
en andere narigheden die het werk kunnen
belemmeren.
“Om een lang verhaal kort te maken:
LinkedIn en nevenactiviteiten naast je
studie.”
Je vraagt je waarschijnlijk af hoe iemand die
afgestudeerd is op Japanstudies en geen master
of tweede studie heeft gedaan een baan krijgt als
Producer. Om een lang verhaal kort te maken:
LinkedIn en nevenactiviteiten naast je studie.
Ik werd op LinkedIn door een headhunter uit
Engeland benaderd, omdat hij mijn functie als
bestuurslid bij Rangemu zag en hoopte dat ik
binnen mijn netwerk een programmer kende die
ook Japans kon spreken. Toen ik meldde dat ik
die niet kende, maar dat ik wel zelf Japans spreek
en ik graag iets nieuws zou willen leren, was hij
meteen enthousiast en na een Skype call werd ik
gekoppeld aan de CEO van Abstraction Games.
Na een kort interview mocht ik langskomen, kreeg
ik een studiotour, gingen we tafelvoetballen en
drinken in de lounge, waarna we in de stamkroeg
belandde waar we een drankje deden en met het
太狸記 ⋅ 七月 2017
team hebben gegeten. Een week later hoorde
ik dat ik was aangenomen!
“Voor de meeste mensen (inclusief
mijzelf) van Japanstudies is werken in
de gamesindustrie een droom.”
Ik werk nu ongeveer drie maanden in de
gamesindustrie en mijn eerste project
waaraan ik heb meegewerkt is onlangs
op Steam in Closed Beta gegaan: King
Of Fighters XIV. Voor de meeste mensen
(inclusief mijzelf) van Japanstudies is werken
in de gamesindustrie een droom. En ja, het
is geweldig! Je deelt het kantoor met onwijs
32 / 33
creatieve en getalenteerde mensen en
iedereen heeft een enorme passie voor zijn
of haar werk. Natuurlijk heeft het ook zijn
mindere kanten: crunch time. In de week
voor een game opgeleverd moet worden is
er altijd een laatste sprint om te zorgen dat
alles werkt en af is. In deze week ontkom je
eigenlijk nooit de late uurtjes (personal best
was tot 1 uur ‘s nachts op kantoor). Het mooie
is dat iedereen het gewoon doet. Iedereen
wilt gewoon graag dat het project zo perfect
mogelijk is, dus als dat betekent iets langer
doorwerken dan maken we er gewoon een
gezellige avond van.
– Farah Nasri, ALUMNI JAPANSTUDIES
STUDENT AAN
Ongeveer een maand geleden kwam ik een
HET WOORD:
oproep tegen van Choeun Entertainment, een van
vele entertainment bedrijven in Zuid-Korea. Ze
JESSICA NIEMAN de
waren op zoek naar stagiaires die konden helpen
Net iets anders dan het rubriek “Alumni aan
het Woord”, maar toch net zo informatief.
Jessica Nieman is studente Koreastudies
en heeft een studiegerelateerde stageplek
in de pocket! Nieuwsgierig? Lees dan snel
verder.
met de promotie van hun K-pop idol groep 24K
(투포케이). Ik ben al langere tijd geïnteresseerd in
reclame maken via sociale media, vooral omdat
het zo’n veel gebruikt maar toch onbekend terrein
is. Hier kwam ook nog eens bij dat 24K een van
mijn favoriete K-pop groepen is en dus leek mij
dit de perfecte kans om mij meer in deze wereld
te gaan verdiepen. Meteen diezelfde dag heb
ik mijn motivatiebrief gestuurd en mijn vingers
gekruist. Ongeveer twee weken later kwam een lijst
online met stagiaires die uit 1500 aanmeldingen
waren aangenomen en tot mijn vreugde stond ik
daartussen!
“Op momenten doet het misschien een
beetje denken aan de opzet van de
populaire survival show Produce 101.”
De stage duurt in principe drie maanden en
afhankelijk van hoe je tijdens deze periode
presteert gaat Choeun Entertainment bepalen
welke stagiaires ze in dienst willen houden.
Deze keuze wordt gebaseerd op een wekelijkse
puntentelling, waar stagiaires ook onderling over
stemmen. Op momenten doet het misschien een
beetje denken aan de opzet van de populaire
survival show Produce 101. Dit is natuurlijk niet heel
verrassend aangezien in Zuid-Korea zelf, werk en
school ook erg prestatiegericht zijn.
Op dit moment werk ik samen met tien andere
stagiaires uit Nederland. Meteen de eerste dag
hebben we samen onze sociale media pagina’s
太狸記 ⋅ 七月 2017
opgericht, allemaal onder dezelfde naam:
allfor24knl. We zorgen ervoor dat we daar
elke dag originele posts plaatsen en ook
vertalingen van officiële updates en artikelen.
Daarnaast organiseren we evenementen en
projecten zoals meet-ups en give-aways. Ook
hebben we al twee keer in de stad geflyerd
om bredere aandacht te verkrijgen, want
analoge promotie werkt natuurlijk ook nog
steeds!
Ondanks het feit dat K-pop internationaal
steeds bekender wordt is het voor ons
heel belangrijk dat we ook Koreaanse fans
bereiken, omdat zij nog steeds bepalend
34 / 35
zijn voor het succes van een groep. Dit is de
grootste uitdaging voor ons team, want zelfs
met de hulp van het internet is dat op 8500
kilometer afstand niet eenvoudig.
Aangezien ik zo druk ben geweest met deze
groep onder de aandacht te brengen moet
ik ook maar mooi gebruik maken van deze
kans: 24K’s muziek video voor Only You (너
하나면 돼) kun je nu vinden op Youtube en hun
nieuwe single Addiction is te downloaden via
iTunes!
–
Jessica
KOREASTUDIES
Nieman,
STUDENTE
FILMRECENSIE:
SILENCE (2017)
Steffen de Jong, Masterstudent Asian
Studies en voormalig Assessor Intern &
Voorzitter Journalcommissie van Tanuki,
geeft je een review van de nieuwe film
“Silence”!
In het nieuwste werk van regisseur Martin Scorsese
(o.a. Taxi Driver, The Wolf of Wall Street en
Goodfellas) volgen we twee christenen uit Portugal
die naar Japan gaan om hun oude meester (Liam
Neeson) te vinden. Het gerucht gaat namelijk dat
hij z’n geloof heeft opgegeven. Via een bootreis en
met hulp van de lokale smokkelaar Kichijiro komen
ze aan op het vaste land van Japan. Eenmaal
aangekomen worden ze hartelijk ontvangen door
de verbogen Christelijke gemeenschappen. Ze
moeten echter wel op hun hoede blijven want
niet iedereen zal ze met dezelfde vriendelijkheid
ontvangen.
De film opent met de gruwelijkheden die de
christelijke gemeenschap wordt aangedaan in
Japan. Met houten lepels wordt kokend water over
gekruisigde lichamen gegoten, mensen die zich
verzetten worden ter plekke onthoofd, maar wie
nog minder geluk heeft komt in “de put” terecht.
Daarbij wordt er een klein sneetje achter je oor
gemaakt en wordt je aan een touw ondersteboven
boven een put gehangen. Uiteindelijk zal je
overlijden aan het bloedverlies maar niet voordat
je de meest helse pijnen zult doorstaan.
De film is gebaseerd op de roman met dezelfde
naam (沈黙: Chinmoku) door Shūsaku Endō. De
film en het boek spelen zich af in Japan in de 17e
eeuw na de Shimabara opstand, een opstand
van voornamelijk Japanse boeren, de meesten
katholieke christenen, gedurende 1637-1638
tijdens de Edoperiode. Hierna werd de vervolging
van Christenen in Japan een onverbiddelijk feit.
De film overspoelt de kijker al gauw met mooie
beelden van de woeste natuur in Japan. Het land
wordt enerzijds neergezet als een exotische
wonderwereld, maar anderzijds als barbaars en
onderontwikkeld. De “inheemse bevolking” die
in beeld wordt gebracht wordt beperkt tot arme
太狸記 ⋅ 七月 2017
boeren die heil zoeken in een nieuw geloof en het
meedogenloze shogunaat.
Wie bekend is met de werken van Scorsese zal
misschien tevergeefs op zoek gaan naar spanning
en actie. Silence is geen film van spektakel, iets
wat de titel al doet vermoeden. In plaats daarvan
vult het de kijker met leegte en contemplatie. Het
is het verhaal van twee Portugese christenen die
geconfronteerd worden met de moeilijkste opgave
van hun leven: de test van hun geloof. Tegelijkertijd
stelt de film de vraag wat geloof daadwerkelijk
inhoudt door het te laten manifesteren in allerlei
vormen, waarvan er geen een het beste uit de test
komt. Uiteindelijk is het aan de kijker om voor hem
of haarzelf na te gaan wat geloof, en daarmee de
film voor hen betekent.
– Steffen de Jong, MASTERSTUDENT ASIAN
STUDIES
36 / 37
KATERN:JAPAN
GHOST IN THE
SHELL, NIET OF
WEL?
De Journal wisselt artikelen uit met Katern:
Japan! Een blog met de meest heldere
informatieve leeshapjes en dit keer
brengen we je een artikel geschreven door
Joep Omes.
De artikelen worden direct overgenomen
van www.katernjapan.nl. Het kan daarom
voorkomen dat er in de oudere artikelen
enkele oude data genoemd worden.
Ghost in the Shell is een van de meest populaire,
best bekeken en invloedrijke anime ooit. De
manga, Kōkaku Kidōtai, van Shirow Masamune
werd in 1995 door regisseur Mamoru Oshii
vertaald naar het grote doek en wordt algemeen
beschouwd als een meesterwerk. Gedurende één
uur en drieëntwintig minuten wordt bloedstollende
actie afgewisseld met fascinerende dialogen en
existentiële vraagstukken. Het werd dus hoog
tijd dat er, in deze tijd van reboots en remakes,
een Hollywoodspeelfilm van werd gemaakt. Een
film waarin het Japanse hoofdpersonage wordt
gespeeld door de niet-Japanse Scarlett Johansson.
Weet deze film de sfeer van het origineel wel
over te brengen? Hoe lang blijft een futuristisch
verhaal zijn tijd vooruit? Als groot fan van de eerste
verfilming besloot ik de gok te wagen en de film
in de bioscoop te bekijken om deze en meerdere
vragen beantwoord te zien.
Niet alleen de eerste Ghost in the Shell kon mij
bekoren; Ghost in the Shell 2: Innocence, de tweede
bioscoopfilm van Oshii en de animeserie Kōkaku
Kidōtai: Stand Alone Complex spraken zeer tot
mijn verbeelding. De futuristische cyberpunkstad
Niihama die het decor vormt voor Ghost in the
Shell loopt over van de sfeer die we ook kennen
van jaren ’80 sci-fi films als Blade Runner. Het is het
jaar 2029, en we volgen Major Motoko Kusanagi,
een cyborg die in een synthetisch lichaam alleen
nog haar eigen hersenen – haar ghost – heeft.
Major Kusanagi is als agent onderdeel van Section
9, een eenheid van het Ministerie van Defensie
die cyberterrorisme tegen moet gaan. Dat is
hoog nodig, want in het jaar 2029 vervaagt de
scheidingslijn tussen mens en machine. Kusanagi
plugt zichzelf, net als vele anderen, in op het
netwerk via de aansluitingen in haar nek. Kusanagi
is dan wel de enige cyborg, maar haar team bij
Section 9 beschikt ook over een keur aan upgrades.
Gelukkig vinkt de nieuwe film al deze elementen
太狸記 ⋅ 七月 2017
keurig af. Je merkt dat de film is geregisseerd
en geproduceerd door liefhebbers van
het origineel. Het decor voor de film is
een futuristische, Aziatische stad die
compleet uit beton opgetrokken lijkt te
zijn. De neonreclames zijn vervangen
door gigantische hologrammen – waarbij
de toevoeging van 3D effecten voor de
verandering eens wel de juiste keuze blijkt te
zijn geweest. Ook de muziek bracht meteen
diezelfde sfeer, met een knipoog naar de
originele soundtrack uit ’95.
Welaan: ik vond deze Ghost in the Shell een
mooie film en ik heb me bijzonder vermaakt.
De film gooit alle remmen los om er een
overweldigend visueel spektakel van te
maken. Toch heb ik een probleem met de
film. Dat is niet dat er niet goed gekeken is
naar het origineel en hoe dit zo goed mogelijk
nagemaakt kon worden; het probleem is dat
38 / 39
het lijkt alsof de makers na de vormgeving van
de wereld en de brute actiescènes vergeten
zijn om voor diepgang te zorgen. De Japanse
film- en animatieserie spreken juist tot de
verbeelding omdat deze het bewustzijn
als een tastbare entiteit proberen neer te
zetten, in een wereld waarin het bewustzijn
langzaam maar zeker los is geweekt van het
menselijk lichaam.
De film focust heel bewust op het verhaal
van Major Mira Killian, zoals het personage
van Scarlett Johanson in deze versie heet. Er
is bewust afstand genomen van de Japanse
naam die de Major in de anime heeft.
Bovendien heeft Johansson expliciet gezegd
dat ‘haar’ Major geen ras heeft, en niet zonder
reden: vanaf de dag dat werd aangekondigd
dat zij deze rol zou vertolken in de Hollywood
remake vielen critici on- en offline over
elkaar heen om daar iets van te vinden. Aan
de ene kant werd beargumenteerd dat Kusanagi
niet per definitie een ras heeft; ze is immers een
cyborg. Ondanks haar Japanse naam en spraak
blijft ze een machine. Totdat we cyborgs zonder
ras daadwerkelijk kunnen casten als zichzelf,
werkt het contrast tussen een westerse actrice
en haar overwegend Aziatische medespelers
best goed. Anderen stelden dat ondanks het
uiterlijk van karakters in deze en andere anime in
het algemeen, de cast Japans is, Japanse namen
heeft. Bovendien kan dit specifieke verhaal zich
alleen maar in een Japanse setting afspelen. Maar
omdat de personages in het origineel er, zoals in
veel anime en manga helemaal niet Japans uitzien,
heeft de Hollywoodversie zich wat dichterlijke
vrijheid veroorloofd. De grote ogen, de piekharen
in felle kleuren doen immers niet meteen aan
Japan denken.
Voor de reden daarachter moeten we 60 jaar
terug in de tijd. Na de Tweede Wereldoorlog en
de atoombommen op Nagasaki en Hiroshima
begon Japan aan de wederopbouw van haar
economie. Japan keek naar Amerika en begon
de populaire Amerikaanse cultuur en stijl na
te bootsen, met succes. Zoals met zoveel
buitenlandse inspiratiebronnen slaagde Japan er
in om de westerse cartoons beter te maken dan de
Amerikaanse tekenaars zelf, en deed hetzelfde met
poppen en speelgoed. Japan verruilde niet haar
eigen identiteit uit bewondering voor het westen,
maar nam juist de westerse cultuur en invloeden
op om zo haar eigen economie te verbeteren. Pas
toen de Japanse economie tegen het einde van de
jaren ’70 en begin van de jaren ’80 een comeback
maakte dankzij elektronica en speelgoed werd
anime een echt genre. Toen de Ghost in the Shellmanga in 1989 uitkwam, op het hoogtepunt van
deze periode van technologische revolutie, was
dat een schot in de roos. Apparaten maakten van
Japan immers weer een grootmacht, wat de relatie
太狸記 ⋅ 七月 2017
die Japan met elektronica heeft uniek in de wereld
maakt. Ghost in the Shell is een product van die
relatie en dat een Amerikaanse regisseur een
westerse actrice (hoe goed of beroemd dan ook)
kiest om de rol van Kusanagi te vertolken, voelt
daardoor raar.
In de originele Ghost in the Shell wordt meermaals
de vraag gesteld wat het betekent om mens te zijn.
Wat maakt jou menselijk als jouw complete lichaam
uit machines bestaat? De bioscoopfilm beantwoordt
deze vraag met een typisch Hollywood-antwoord:
wat wij doen, is wat ons definieert. Bewustzijn zit
hem dus in handelen. Heel veel dieper gaat de film
helaas niet, maar dat is uiteindelijk maar goed ook:
het script van deze snelle, spectaculaire actiefilm
zou wellicht bezwijken onder het gewicht van de
diepe vragen over kunstmatige intelligentie die in
de originele serie worden gesteld. Dat het verhaal
echter compleet draait om Major Mira Killian, die
uiteindelijk toch meer van Kusanagi lijkt te hebben
dan dat de film ons aanvankelijk doet geloven, doet
deze franchise geen recht. Gelukkig slaagt de film
er in om me te doen geloven dat deze dystopische
samensmelting van mens en machine ons nog niet
in de nabije toekomst te wachten staat.
Mijn eindoordeel? Zoals zo vaak tegenwoordig,
zijn de verwachtingen bij de verfilming van zo’n
iconische franchise torenhoog. Ga de film zien
en ga er zonder verwachtingen in, je zult versteld
staan. Ghost in the Shell is een bijzondere film,
wat zeker voor remakes tegenwoordig steeds
moeilijker blijkt te zijn. De film overtreft wellicht
niet de stoutste dromen van de fans van het eerste
uur, maar totdat iemand daar wel in slaagt grijp ik
van harte elke kans om te ontsnappen naar dit
fascinerende universum met beide handen aan.
Ghost in the shell: wél.
– Joep Omes
40 / 41
TANUKITCHEN:
JAPCHAE
Ha. Alweer een woordgrap. Maar je weet
hoe serieus Tanukianen worden wanneer
het draait om één ding: eten. Sla eens
een keer ThuisBezorgd over en laat het
keukenprinsesje in je los. Probeer het
volgende recept; ook getest in TanuKitchen!
Ingrediënten voor 2 personen:
- ~100 gram Dangmyeon: als je het echt
niet kan vinden, kan je het vervangen
door (mung bean) glasnoedels
- 1 biefstuk
- 2 gedroogde shiitake paddenstoelen
- 1 wortel
- 1 rode paprika
- 1 hand spinazie
- 3 lente-uitjes
- 1 ui
- 2 tenen knoflook
- 1 ei
- Suiker
- Sojasaus
- Sesamolie
- Sesamzaadjes
- Neutrale olie om in te bakken
Wist je dat Japchae letterlijk
‘geroerde en gemixte groenten’
betekent?
JAPCHAE 잡채
Japchae is een noedelrecht bestaande uit
geroerbakte reepjes groenten met Koreaanse
glasnoedels (당면: Dangmyeon) op smaak gebracht
met suiker, sojasaus en sesamolie. Deze noedels
worden gemaakt van zoete aardappelmeel en
zijn dik en doorzichtig als ze gekookt zijn. Japchae
betekent letterlijk ‘geroerde en gemixte groenten’
en wordt vaak warm of koud geserveerd als
bijgerecht. Volgens de overlevering werd het
gerecht (toen nog zonder noedels) voor het eerst
gemaakt aan het begin van de 17e eeuw. Op een
groot feest maakte een onderdaan genaamd Yi
Chung dit gerecht voor koning Gwanghaegun.
Deze was zo blij verrast door de smaak dat Yi
Chung gelijk flinke promotie kreeg.
太狸記 ⋅ 七月 2017
1
.Week de shiitake voor een halfuurtje in
heet water. Neem de paddestoelen uit het
vocht en knijp ze uit (vocht niet weggooien!
Zit heel veel smaak in en kan prima gebruikt
worden als basis voor soepen en sauzen).
Snijd de shiitake in plakjes en doe in een
kom. Snijd de biefstuk in dunne, hapklare
reepjes en doe deze bij de shiitake. Voeg 1
kleingesneden teen knoflook, een theelepel
suiker, een theelepel sesamolie, twee
theelepels sojasaus en wat peper toe aan de
kom, men en laat even marineren.
2
42 / 43
.Snijd de wortel en de paprika in
luciferhoutjes (dunne reepjes dus). Leg
apart op een bord. Splits een ei en klop
de dooier los met een snufje zout. Zet een
pan water op voor de noedels. Kook de
dangmyeon volgens de aanwijzingen op de
verpakking gaar en giet af. Knip de noedels
in stukjes met een keukenschaar Doe de
noedels in een grote mengkom en meng er
twee theelepels sesamolie, een theelepel
suiker en een theelepel sojasaus door (met
een spaghetti-schep of met (schone) handen).
3
.Verhit een pan op middenhoog vuur.
Schenk een beetje olie in de pan en
veeg daarna met een keukenpapiertje de
overtollige olie uit de pan (zodat je pan egaal
bedekt is met olie). Schenk het eimengsel
in de pan en haal de pan even van het
vuur. Hierdoor gaart het ei wel verder in de
hete pan, maar voorkom je dat het teveel
verkleurd. Haal het gare eivel uit de pan en
snij in dunne reepjes.
4
. Schenk nog een drupje olie in de pan.
Bak eerst de (lente) ui voor ong. 2
minuten totdat deze glazig is en voeg toe
aan de mengkom. Bak daarna de reepjes
wortel en paprika ongeveer 40 seconden
en voeg ook deze toe aan de mengkom.
Blancheer de spinazie door deze in een kom
te dien, te overgieten met kokend water en
dit een paar tellen te laten staat voor je het
afgiet en afspoelt met koud water. Knijp de
spinazie goed uit, knip hem in stukjes en
breng op smaak met een theelepel sesamolie
en een theelepel sojasaus. Voeg toe aan de
mengkom
5
.Zet het vuur ietsje hoger en roerbak het
vlees-shiitake mengsel tot gaar. Voeg
dit ook toe aan mengkom. Voeg verder als
smaakmaker een (zeer) fijngesneden teen
knoflook, 1 eetlepel sojasaus, een eetlepel
suiker, twee theelepels sesamolie en een
beetje peper toe. Nu is het husseltijd! Dit
gaat het beste met (schone) handen. Meng
alles goed door elkaar en verdeel over
twee borden. Serveer met reepjes eigeel en
(geroosterde) sesamzaadjes.
太狸記 ⋅ 七月 2017
OORDEEL
De zomer komt eraan en dat betekent dat
deze Tanukiaan (die in de strenge winter van
1996 geboren werd in Friesland en zich het
meest identificeert met een Noorse boskat)
kreunend en steunend voor de behaaglijke
koelte van de ventilator hangt. Als het
echt warm is, daalt de normaal gezonde
eetlust tot een absoluut nulpunt en word
er weinig anders naar binnen geschoven
dan fruit, (water)ijsjes en licht verteerbaar
voer waarvoor men niet te lang boven hete
44 / 45
pannen hoeft te hangen. Dit noedelgerecht,
wat ook koud geserveerd kan worden, is dan
ook perfect voer voor dit soort dagen. Het is
even voorbereiding, maar dan heb je iets wat
voedzaam is en wat makkelijk naar binnen
glijdt.
Voor de vegetariërs onder ons is het vlees
prima te vervangen door meer paddestoelen
of een andere groenten.
– Hannelieke Soppe
TO BE OR NOT
TO POËZIE?
That is the question. Til je leesvaardigheid
naar een hoger niveau met Koreaanse en
Japanse gedichten! Dit keer vind je een
Koreaans gedicht en gelukkig hebben we
ook een Engelse vertaling voor je gefixt.
Even spieken mag ;)
“병적계절(病的季節)”
기러기 제비가 서로 엇갈림이 보기에 이리도 설은가.
귀뚜리 떨어진 나뭇잎을 부여잡고 긴 밤을 새네.
가을은 애달픈 목숨이 나누어질까 울 시절인가 보다.
가없는 생각 짬 모를 꿈이 그만 하나 둘 잦아지려는가.
홀아비같이 헤매는 바람떼가 한 배 가득 구비치네.
가을은 구슬픈 마음이 앓다 못해 날뛸 시절인가 보다.
하늘을 보아라 야윈 구름이 떠돌아다니네.
땅 위를 보아라 젊은 조선이 떠돌아다니네.
Geschreven door Yi Sang-Hwa (1901-1943) over een hoopvolle reunie tussen Noord -en ZuidKorea. De gans en zwaluw staan ieder symbool voor Noord-/Zuid-Korea.
太狸記 ⋅ 七月 2017
46 / 47
“MORBID SEASON”
Geese and swallows never meet, their ways never cross—why is that
so sad to my mind?
Clutching a leaf from which a cricket has fallen, I watch through the
night.
Autumn seems to be a season for weeping lest sorrowful lives be
separated.
Is it time now for my endless thoughts, ceaseless dreams to subside
one by one?
Swarming winds that have lost their way like a widower rush into my
boat, make it roll.
Autumn seems to be a season when the doleful heart is so sick it runs
wild.
Behold the sky. A haggard cloud goes wandering.
Behold the earth. Youthful Chosŏn goes wandering.
http://anthony.sogang.ac.kr/AnthologyPoemsAll.pdf
Vertaling door Brother Anthony van Taizé, en Peter Lee
WTF JAPAN &
OMG KOREA
Lopen je conversaties de laatste tijd niet
zo lekker? Ben je op zoek naar nieuw
gespreksvoer? Laat je inspireren door het
WTF Japan & OMG Korea nieuws!
WTF JAPAN: WE’RE GETTING MARRIED
DIVORCED!
Het aantal koppels dat zich van elkaar ontkoppelt
is nog nooit zo hoog geweest. Heel gek is het dan
ook niet dat er manieren worden gevonden om te
cashen op dit fenomeen, want de een zijn dood is
de ander zijn brood. (Zonder de dood dan, in dit
geval). In Japan is er dan ook iets nieuws bedacht:
de 離婚式 (rikonshiki: scheidingsceremonie).
Waarom alleen het trouwen vieren? De
scheidingsceremonie lijkt te helpen met het
verwerken van het scheidingsproces. Heel gek is dat
misschien niet, omdat dit een veel persoonlijkere
manier is om het huwelijk af te sluiten dan door
een flinke berg officieel papierwerk heen te gaan.
“Met een hamer wordt de huwelijksring
aan stukken geslagen.”
De ceremonie zelf wordt bijgewoond door
vrienden en familie, net als de huwelijksceremonie.
Met een hamer wordt de huwelijksring aan
stukken geslagen. Zonde, hopelijk was het geen
dure ring… Afijn, het is wel een duidelijke afsluiting
van een periode. Na de ring te hebben vernietigd
is er een terugblik naar waar het allemaal begon:
de huwelijksceremonie. Vervolgens wordt er een
boeket gegooid, met een twist natuurlijk, want
wie deze vangt zal de eerstvolgende zijn van wie
we een scheidingceremonie mogen verwachten.
Tot slot is het tijd om degene te straffen wie de
scheiding aanvroeg, door een bord slagroom in
zijn (of haar) gezicht te gooien. Bon Appetit!
– Joachim van der Pol
太狸記 ⋅ 七月 2017
OMG KOREA: GAME OF THRONES & ZUIDKOREAANSE VERKIEZINGEN
Elk democratisch land heeft ermee te
maken: nationale verkiezingen. Behalve
dat dit een feest voor de democratie is,
betekent dit ook dat media alles uit de kast
trekken om er een spektakel van te maken.
Zeker met de hedendaagse technologie
zijn er mogelijkheden in overvloed. Bij de
NOS hadden ze tot voor kort “Herman de
Schermman” die met een virtueel scherm de
verkiezingen presenteerde en dit jaar zorgde
“Ron het Zetelkanon” met computer graphics
ervoor dat mensen zicht hadden op mogelijk
te vormen coalities. Deze vallen echter in
het absolute niets bij wat ze bij de zender
SBS in Zuid-Korea doen. Daar werden bij de
verkiezingen dit jaar de presidentskandidaten
afgebeeld als karakters van de Tv-serie “Game
of Thrones”.
48 / 49
Dit spektakel voor het oog ziet er niet alleen
prachtig uit, het houdt ook mensen die
minder geïnteresseerd zijn in politiek voor
de buis gekluisterd. SBS ging verder door
voor elke tussenstand een nieuw filmpje te
maken. Soms serieus, soms met prachtige
graphics en soms gewoon heel grappig.
De presidentskandidaten hebben zelfs
hun medewerking aan sommige filmpjes
verleend, waardoor je getrakteerd wordt
op dabbende en schattig acterende oudere
politici. Hoogtepunt blijft toch de “Game of
Thrones” uitvoering, waarin de latere winnaar
Moon Jae-in op een draak vliegt. Ik kan dan
ook alleen maar voorstellen dat we dit zo
snel mogelijk in Nederland gaan invoeren om
alleen al het imago van politiek Nederland op
te krikken.
– Jerry da Costa
SLOTWOORD
2016 - 2017
Een laatste boodschap van de JournalCo 2016-2017
voor al onze trouwe TaTanukiKi lezers!
HANNELIEKE
“JOURNALCO
MAMA”
SOPPE
Terwijl de temperaturen buiten hoog oplopen,
zit ik lekker in de koelte van mijn ouderlijk
huis op de bank dit stukje te tikken. 2017 was
een enerverend jaar, mijn (hopelijk) laatste
jaar als bachelorstudent Japans. De laatste
tentamens zijn gemaakt, de laatste papers
opgestuurd en nu duimendraaiend wachten
op alle uitslagen. Ook binnen de Journal
zelf is er veel gebeurd: een nieuwe lay-out,
de introductie van nieuwe rubrieken zoals
Vergeten Figuren en mijn eigen Tanukitchen
en het pensioen van Anky. Ik heb nu drie jaar
deel uitgemaakt van de Journalcommissie
en hoewel het niet altijd feest is (vergeten
deadlines, problemen met de vormgeving,
dat soort perikelen), zijn er genoeg dingen
waardoor ik altijd weer blij ben om voor
de Journal te schrijven (commissieuitjes,
vergaderingen, altijd open oren voor quotes).
Zal ik volgend jaar ook weer van de partij zijn?
Joosje mag het weten… (zie je die pun? Joost
mag het weten, Joosje is de nieuwe intern…
hey, waarom loop je nu hoofdschuddend
weg?! Negeer me niet pls…)
See you, space cowboy
FERDI “MOUNT FUJI” VAN INGEN
Beste lezers, inmiddels is het studiejaar al
weer tot haar einde gekomen en daarmee
zijn ook de commissies bij Tanuki weer
afgelopen. In het afgelopen jaar heb ik
samen met de Journalcommissies gewerkt
aan het schrijven van artikels en ontwerpen
van de journal. Zelf heb ik daar veel plezier
aan beleefd, alhoewel ik in de afgelopen 3
maanden weinig mee heb gekregen omdat
ik lekker in Fukuoka, Japan zit! Graag wil ik
alle lezers en mijn medecommissiegenoten
bedanken voor het mogelijk maken van de
Journal en het geven van ruimte om onze
creativiteit als commissie te kunnen uiten.
Hartelijk bedankt en tot volgend jaar.
JERRY “KOEKOEK” DA COSTA
Inmiddels is het juni en zit mijn tweede jaar
in de journalco erop. Ik kijk terug op een jaar
waarin er genoeg gebeurde, zowel binnen als
buiten de vereniging om. Ook dit jaar heb ik
van trouwe lezers weer goede feedback en
leuke reacties gekregen op mijn artikelen.
Hen wil ik bedanken voor deze steun. Met de
Journalco hebben we een hectisch jaar gehad.
Het jaar waarin we een speciale lustrum
editie hebben uitgebracht, de lay-out van het
blad hebben veranderd en waarin we maar
liefst twee commissieuitjes hebben gedaan.
Gedurende deze uitjes en de vergaderingen
hebben de commissieleden de kans gehad
elkaar te leren kennen. Dat heeft geleden
tot een goede werksfeer en dat maakt dat
we kritischer tegen elkaar durven te zijn.
Of ik volgend jaar ook in de Journalco te
bewonderen ben? De tijd zal het leren. Ik heb
zeker de intentie om terug te keren volgend
jaar, maar dit ligt ten eerste aan of ik het
kan combineren met werk en studie en ten
tweede moet de voorzitter van de Journalco
van volgend jaar me willen hebben. Voor nu
vaarwel, maar ik zal de meeste van jullie nog
wel tegenkomen ergens en ooit op de uni.
太狸記 ⋅ 七月 2017
JOACHIM “GEEF ME EEN KOM OM IN TE
KOTSEN” VAN DER POL
Aan het begin van het jaar was het nog even
spannend of ik mijzelf wel als JournalCo-lid
zou mogen gaan identificeren, vanwege een
groter aanbod schrijvers dan dat er plaatsen
waren. Aangezien ik vorig jaar alleen maar
in het Engels schreef was het even wennen
om weer in mijn moedertaal te schrijven,
de JournalCo is hierin een goede steun
geweest en heeft me in no-time weer op
een aanvaardbaar niveau gekregen. Vanaf
dag één zat de sfeer er goed in, met een
overvloed aan ideeën en inspiratie, waar de
lustrum-editie het ultieme resultaat van is.
Daarnaast was dit mijn eerste jaar op een
universiteit. Ik heb meer dan een paar keer
getwijfeld of het niet te hoog gegrepen was,
maar uiteindelijk ging het beter dan ik ooit
had durven dromen. Ook ben ik dit jaar voor
het eerst naar Japan geweest, best spannend,
want wat als ik het nou niks vind? Van die
gedachten was ik na aankomst snel vanaf, en
ik kan niet wachten om weer te gaan. Dit jaar
overtreffen wordt lastig, maar ik ben altijd wel
in voor een uitdaging, hopelijk tot volgend
jaar!
MILAN “ZENO’S OUDERE BROER” BOON
Beste lezers, hier is ie dan, de laatste
TaTanukiKi van dit academisch jaar.
Ik wil graag de lezers en de gehele
Journalcommissie bedanken en dan in het
bijzonder Lisa. Op het eerstejaarskamp wist
zij mij namelijk te overtuigen om me voor
deze commissie op te geven. Zonder haar
unieke peer pressure zou ik me waarschijnlijk
niet hebben ingeschreven, en zou ik de
leuke en leerzame ervaringen die volgden
op die inschrijving hebben moeten missen.
50 / 51
Ik heb dit jaar erg veel plezier van gehad
om strips te tekenen (shout-out naar Elske
voor haar geweldige ideeën en storyboards)
en van het schrijven van mijn artikelen en ik
ga hoe dan ook zorgen dat ik volgend jaar
weer mijn steentje bij zal dragen aan deze
commissie.
Ik wens jullie allemaal een fijne vakantie toe
en zie er naar uit jullie na de zomervakantie
met meer artikelen en strips te kunnen
verblijden!
SANDER “DAG KINDERS” BREEUWER
Lieve, lieve lezers van de TatanukiKi. Het
is voor mij alweer bijna voorbij. Na 3 jaar
vol bloed, zweet, tranen en katers zal ik dit
semester vaarwel zeggen tegen onze geliefde
Leiden Universiteit en Tanuki. Met veel plezier
kijk ik terug op mijn tijd binnen de Journal
commissie en het daarbij komende schrijven
van alle artikelen. Hopelijk hebben jullie er
net zo van genoten als ik. Mijn avontuur leid
mij naar Zuid-Korea voor de komende jaren,
maar ik hoop dat jullie ook volgend semester
weer gretig die Journal oppakken in het
Arsenaal. Ik zal er vast nog wel af en toe een
stukje voor schrijven. 안녕!
YEFTHA “NEE DIPSHIT” LEISING
Kusjes en knuffels van onze
eindredactrice ;)
leuke
LISA “SLAY” LE
Liefste commissie, dank jullie wel voor jullie
enthousiasme en inzet! Yeftha, Hannelieke,
Ferdi, Jerry, Joachim, Milan en Sander: ik denk
aan jullie bij de volgende Mount Fuji. Ook
dank je wel aan Elske & Evan en natuurlijk
een shout-out naar al onze trouwe lezers,
met name Milan’s vriendin en haar oma ;)
TATTANUKI BE
LIKE
Spelen met captions ;) Stuur al je Tanuki memewaardige foto’s naar journaltanuki@gmail.com!
太狸記 ⋅ 七月 2017
52 / 53
LEDENKORTING SUSHI BENTO
Illustratie door Florence Stieber
Tanukiaan en medewerkster bij Sushi Bento!
Alleen op vertoon van je collegekaart, waarop Japan- of Koreastudies vermeld
staat, én deze kortingsbon ontvang je als lid van Tanuki 10% korting op je bestelling
bij Sushi Bento te Leiden. Een kortingsbon mag slechts 1x keer worden gebruikt.
MA: 16-22
DI: GESLOTEN
WO-DO: 16-22
VR-ZO: 14-22
HAARLEMMERSTRAAT 191
231DP LEIDEN
071 56 61 136
WWW.SUSHIBENTOLEIDEN.NL
CARTOON VAKANTIE
Illustratie door Milan Boon
Ga naar www.drawingmilan.deviantart.com voor meer leuke illustraties van Milan!
‘S AVONDS
EEN MAN,
‘S OCHTENDS
EEN MAN!
Een Tanuki activiteit is géén geldige
reden om te laat, of helemaal niet, te
komen bij college. Wees verstandig,
wees een man óf een vrouw!
TaTanukiKi 2016-2017--4