-
Titel
-
2014-2015 | 4
-
Nummer
-
4
-
extracted text
-
太狸記
LVSJK Tanuki / 三十三周年 / 五月
太狸記・五月号
1
社説
Colofon
JOURNALCOMMISSIE
Voorzitter:
Steffen de Jong
Secretaris:
Annemieke Kapaan
Eindredactie:
Vincent Meijer
Leden:
Sander Breeuwer
Dorien Heerink
Simone Felix
Hannelieke Soppe
Anoma van der Veere
REDACTIELEDEN
Hoofdredacteur:
Steffen de Jong
Vormgeving:
Steffen de Jong
Eindredactie:
Vincent Meijer
BESTUUR VAN TANUKI
Praeses:
Anoma van der Veere
Vice-Praeses &
Assessor Extern:
Fred Dillmann
Quaestor:
Angelique Ardjoen
Assessor
Intern:
Steffen de Jong
Assessor
Eerstejaars:
Britt Blom
COMMISSIEVOORZITTERS
Acquisitiecommissie:
Fred Dillmann
Eerstejaarscommissie:
Britt Blom
Feestcommissie ta.: Kayleigh Herbrink
Jaarboekcommissie ta.:
Jiske Angenent
Journalcommissie: Steffen de Jong
Kampcommissie:
Rik Aikman
Kunst- en
cultuurcommissie: Jacqueline Schaepman
Reiscommissie:
Luc van der Beek
RAAD VAN TOEZICHT
Voorzitter:
Carmen Loh
Secretaris:
Albert Tiemersma
Nieuwe leden gezocht. Mail naar rvt@tanuki.nl.
2
Editorial van de hoofdredacteur
Aan alle mooie dingen komen een eind, en zo ook
aan de spannende TaTanukiKi’s van dit academische
jaar. Met een beetje tranende ogen schrijf ik dit stukje,
terwijl zich in mijn hoofd een treurig re-play filmpje
afspeelt van iemand die ver is gekomen in Dus Jij Denkt
Echt Dat Je Kunt Zingen en toch moet vertrekken.
In deze editie vind je onder andere een strak overzicht
van de Zuid-Koreaanse economie, een paar mooie
kersenbloesems en een uitgebreid overzicht van de
Tanukianen die het pas echt gaan maken later in het
verslag van het recente open podium.
In dit laatste officiele editorial-bericht, wil ik graag
mijn co-leden: Vincent, Simone, Anoma, Sander,
Hannelieke, Annemieke en Dorien bedanken voor hun
werk voor de commissie.
Hopelijk is de volgende Journalco net zo gezellig!
Heb je zelf nog ideeën voor artikelen, mail dan naar
journal@tanuki.nl - Steffen de Jong
太狸記・五月号
目次
Op de voorkant
In de week van 29 april tot en met 5 mei is het
feest in Japan, dan vieren ze namelijk Golden
Week. De week is een verzameling van
allerlei losse feestdagen, waaronder Kodomo
no Hi, oftewel Kinderdag.
Veel gezinnen hangen die dag de
karpervormige Koinobiri-vlaggen op. Met
die vlag laat je aan je buurtgenoten zien dat je
jongens in je gezin hebt. De delen van de vlag
representeren bepaalde familieleden.
Heb jij fotografisch werk dat je wilt delen met
iedereen? Stuur ideeën voor een cover naar
journal@tanuki.nl en wellicht siert jouw werk de
volgende TaTanukiKi!
Inhoud
TANUKI SHINBUN
Japanweek
4
Black Noodle Day, Bowlen, Eten
6
Tanuki Open Podium
8
KCC Excursie Brussel
10
Japan Company Day 2015
11
JAPAN & KOREA
Bijzondere Bloesem Bloeiers
13
Onze Grote Vriend Noord-Korea
15
Staarten van Japanse Katten
17
Oost-Aziatische economie 2: Korea
19
Terrorisme in Tokyo: Aum Shinrikyo
23
Surrealisme in de Japanse Anime
26
De Nieuwe Universiteit
28
Geëngageerde Kunst Japan
32
MEDIA
“Ik heb bier voor hem
betaald, nu verwacht ik
dingen!”
Japanse Horror Shorts
35
De Magische Theeketel
37
Nujabes
40
COLUMNS
- Luc van der Beek
“Het kietelde aan m’n huig...
...van de andere kant!”
WTF Japan/OMG Korea
41
De tekencorner van Sharitha
42
Anky
43
“Als je het forceert komt er
niets leuks uit.”
- Thallein den Heeten
太狸記・五月号
- Esra van den Bos
3
Japanweek
Tanuki organiseerde in 2015 voor het eerst
de Japanweek. De Japanweek, vergelijkbaar
met de Koreaweek die al langer wordt
georganiseerd, stond geheel in het teken
van
Japan.
Verschillende
commissies
organiseerden activiteiten met betrekking
tot Japan. Zo kwam Gerard Jellema verhalen
vertellen uit Japan en werden verschillende
workshops georganiseerd. De Kunst,- en
Cultuurcommissie had drie workshops
georganiseerd: de origami workshop op
woensdag, de Yosakoi workshop op donderdag
en de sushi workshop op vrijdag.
De Japanweek ging van start met de
verhalenverteller Gerard Jellema. Deze man
heeft een bijzondere specialisatie in het leven:
het vertellen van verhaaltjes. Aangezien zijn
specialiteit hierin Japanse verhalen betrof
dachten wij er niet twee keer over na om hem uit
te nodigen als onderdeel van de Japanweek. Een
vocale opwarming, koffie en een bescheiden
opkomst later kon het feest beginnen.
Hij begon met het scheppingsverhaal door
Izanagi en Izanami, een belangrijk godenpaar
uit de Japanse mythologie.
Het verhaal was spannend en informatief
maar enig gegiechel kon ook niet ontbreken
toen Izanagi met zijn speer speelde en er
schuim uitkwam. Na een korte introductie
volgde al gauw het tweede verhaal welke
een stuk duisterder was dan de voorgaande.
Dit verhaal vertelde over een man die zijn
echtgenote vermoorde voor rijkdom. Wat
voor deze man eerst een weloverwogen
beslissing leek, bleef hem uiteindelijk tot
de dood achtervolgen. Het derde verhaal
heette ‘De Samoerai en de Treurwilg’, een
ontroerend en meeslepend verhaal waar de
harmonie tussen mens en natuur op een
betoverende wijze naar voren werd gebracht.
Het laatste verhaal was een verzoeknummer
welke werd ingevuld door het verhaal van
Momotaro. Het verhaal van de dappere
Momotaro die het opneemt tegen de demonen
die een eiland terroriseren. Onderweg naar
het eiland verzamelt hij het gezelschap
van een hond, een aap en een fazant en
samen weten ze de demonen te verdrijven.
Hoewel het lezen van de verhalen op het
internet dezelfde informatie zou opleveren,
kwamen ze in vertelde vorm extra levendig
en sterk over door de kunst van de verteller.
Nadruk, emotie en andere technieken zorgden
ervoor dat de luisteraar midden in het verhaal
zat. Een goed begin van de Japanweek.
4
太狸記・五月号
Dinsdag was er een kendo-workshop in het
Universitair Sport Centrum verzorgd. Een
selecte groep mensen trok het harnas aan en
nam de stok in de hand. Kendo is een Japanse
zwaardvechtkunst uit de 16e eeuw. Onder
leiding van een officiële leraar konden de
deelnemers zich uitleven. Enige blauwe plekken
na afloop zouden niet uitgesloten zijn.
De origami workshop werd gegeven door onze
eigen Origami-meester Gise! Ze liet ons zien
hoe we kraanvogels en een Pikachu moesten
vouwen. En waar de kraanvogel redelijk
simpel is (na een tijdje kon ik die zelfs zonder
template), was de Pikachu weggelegd voor de
origami pro’s. Maar zelfs dat weerhield ons er
niet van het te proberen… en de meeste Pikachu
lukten. Daarna hebben we onze Pikachu’
versierd, we hadden o.a. een tovenaar en een
zombie Pikachu, en werden ze opgesteld voor
de Pikachu Army foto. De origami workshop
kwam tot een einde en de achtergelaten Pikachu
werden her en der in het Arsenaal verspreid.
Op donderdag gingen we verder met de
workshops, nu was het de beurt aan de Yosakoi
workshop. Voor hen die het nog niet weten:
Yosakoi is een energieke dansstijl waarin
traditionele Japanse Festivaldans wordt
gecombineerd met moderne dansbewegingen.
De workshop werd door niemand anders
gegeven dan Raiden, ons eigen Yosakoi team. De
aanwezige leden kregen in stappen een simpel
Yosakoi dansje uitgelegd waarna het gezelschap
dit in een keer helemaal kon opvoeren. Van
wat ik ervan heb gezien is Yosakoi een zeer
energieke dansvorm; je kan als danser (of als
toeschouwer) eigenlijk niet stilzitten. Het was
in elk geval erg leuk om naar te kijken.
Op vrijdag gaf ik (Jacqueline), gedoopt tot le
Coque, Visroller Grandiose, de sushiworkshop.
Met een klein, gezellig groepje hebben we
voornamelijk sushi maki gerold, dat is de sushi
met nori aan de buitenkant en verschillende
soorten vulling. Maar we hebben niet alleen
sushi nori gevouwen, maar ook temaki (手巻き
: handrollen) sushi en Rachel liet ons ook zien
hoe we urumaki sushi konden rollen waarbij de
sushirijst aan de buitenzijde is. Na twee uur had
iedereen genoeg gerold en veel te veel gegeten
waardoor we overgebleven sushi mochten
doneren aan hongerige Arsenaalgangers.
- Jacqueline Schaepman & Steffen de Jong
太狸記・五月号
5
Black Noodle Day, bowlen,
SET Genki Tei Etentje
Black Noodle Day
De meeste singles hebben het niet makkelijk
in de moderne maatschappij. Vroeger konden
ze nog wel wegkijken als er ergens een innig
zoenend koppeltje stond of ineens heel veel
aandacht besteden aan hun nagels wanneer
vrienden begonnen over hun relaties. Door
sociale media is dit helaas een stuk moeilijker
geworden.
Op Facebook word je doodgegooid met
statusupdates zoals “OMG, al een jaar samen!!!
Love you [insert random naam hier]!!!”
om nog maar te zwijgen over de vele foto’s
van romantische activiteiten die ze samen
ondernemen. Maar het ergste is nog wel dat
er een speciale dag is waarop stelletjes een
excuus hebben om nog kleffer te doen (namelijk
Valentijnsdag).
Gelukkig hebben onze Koreaanse broeders en
zusters hier iets op bedacht: Black Noodle Day!
Op deze dag komen singles samen om samen
te lachen/huilen onder het genot van noodles
met zwarte bonenpasta. Om alle singles binnen
Tanuki tegemoet te komen, organiseerde de
eerstejaarscommissie een eigen versie van dit
Koreaanse fenomeen op 16 april.
6
De singles, en een aantal van hun
medestudenten die wel in een relatie waren
maar gewoon honger hadden, verzamelden zich
die middag bij Lipsius 0.16. Onze lieftallige
eerstejaarscommissie was al druk bezig om aan
de lopende band noodles klaar te maken voor
alle aanwezigen. Voor degenen die van pittig
hielden, was er hete srirachasaus. Er werd
gegeten, gepraat en vooral gelachen en om 5
uur verliet iedereen met volle buik het lokaal.
Dit was een evenement wat zeker herhaald mag
worden! - Hannelieke Soppe
太狸記・五月号
Bowlen
Op een verlaten bedrijventerrein in het
Noorden van Leiden bevond zich de
bowlingbaan die een aantal Tanuki-leden
onveilig zouden gaan maken. Natuurlijk is
deze kleine baan niks vergeleken met het
grootste bowlingcentrum ter wereld dat
zich in Japan bevindt en maar liefst 141
banen heeft. Maar hé, je moet onderaan de
bowlingladder beginnen.
Nadat de leden na een aantal keer gokken de
goede schoenmaat te pakken hadden en hun
lievelingsbal aan het zoeken waren, was het
tijd om hun verborgen talent aan elkaar te
laten zien. Na de eerste ronde was al duidelijk
te zien dat Tanuki een paar natuurtalenten
ertussen heeft zitten.
Zo werd er plotseling zes keer achterelkaar
een strike gegooid. Voor sommigen was het
vooral spannend of de bal in de linker- of de
rechtergoot zou belanden. Maar dat mocht de
pret niet drukken, want meedoen is natuurlijk
de grootste beloning.
- Britt Blom
Set Genki Tei
Na het succes van het onbeperkt Koreaans
eten aan het begin van het jaar was het
tijd voor de Japanse variant. Dit keer werd
besloten om te eten bij het restaurant Set
Genki Tei in Den Haag.
Dit keer met een kleiner gezelschap, zodat je
met iedereen kan communiceren zonder dat
je naar de andere kant van het restaurant hoeft
te roepen.
Set Genki Tei heeft een gemoedelijke sfeer en
voelt alsof je eventjes mini-Japan binnenstapt
in tegenstelling tot bij de all-you-can-eat
sushivreetschuren. Ze hebben zelfs het
systeem dat je de bediende kan roepen door
enkel op het knopje bij je tafel te drukken.
Nooit meer awkward met je handen in de
lucht zwaaien als je een drankje wil bestellen,
yes!
Het restaurant hangt vol met houten bordjes
met wensen erop (絵馬 : ema) met hele
inspirerende
teksten
zoals:「トイレは
どこですか?」. Het beeld van ons korte
moment in Japan werd echter verstoord door
het personeel dat ‘Irujassehaimaseu’ in je
oor toetert, wat eigenlijk ook weer echt iets
positiefs toevoegt. 10/10 for effort!
Er werd van alles aan eten besteld. Van
okinomiyaki en unlimited hotpot tot sushi. Er
was voor iedereen wat wils en de tafel stond er
vol mee. Na onszelf twee uur lang te voorzien
van heerlijk voedsel en bij te hebben gekletst
over de laatste ‘Arsenaal nieuwtjes’. Was het
tijd om naar onze vertrouwde kamers terug te
keren, met goed gevulde buikjes.
- Britt Blom
太狸記・五月号
7
Oppan podium style
Talent of geen talent, wie dacht dat hij of zij
ook maar iets kon had dit keer de kans om het
te laten zien. Een debut voor Tanuki: Het Open
Podium. De SVS’ers hadden al hun versie, hun
zogehete ‘Bonte Avond’, en nu heeft Tanuki
ook haar editie! Veel goeds, veel moois, en
zeker veel blije Tanuki-leden; het was werkelijk
een spektakel!
De avond begon rustig, barman Sho klaar
om de aankomende menigte van de avond op
te vangen en te voorzien van hun drankjes.
Het stroomde wat toe, en nadat iedereen
tevree, klaar om een geweldige avond te
hebben en wel geserveerd was, ging men de
zaal binnen. Iedereen nam plaats, de artiesten
werden nagegaan, de apparatuur gecheckt, het
geroezemoes langzaam gedimd door de MC,
M.C.: het kon beginnen.
Het werd een avond vol zang en dans, die Didier
zingend mocht starten. Een knaller: hij deed
iedereen versteld staan met zijn zangkunsten,
in het Japans, begeleid door zijn piano, en
getrommel van een vriend. Niet veel zullen het
hem na kunnen doen. Niet voor niets dat hij
helaas de enige was die in deze prachtige taal,
die de Japanologen onder ons natuurlijk veel
deugd doet, zong.
Naast hem ook zang acts in het Engels, van
Marion, Kayleigh en aCatena. De solo acts
waren zoet en erg mooi. Vond het zelf erg
mooi dat onze voorzitter Kayleigh zo goed
kon zingen. Wat mij betreft mag ze voortaan
zingend de vergadering leiden!
aCatena aan de andere kant, had weer wat
anders: energierijk, veel team play, verassend
begeleid door beatbox van Didier en
vanzelfsprekend uitstekend zangwerk. Acapella
op professioneel niveau. In ieder geval voor de
muziekliefhebbers genoeg talent.
Maar ook voor de dansliefhebbers had de
avond zat: twee zeer goede acts welteverstaan.
Niet alleen de Japanologen hadden een speciale
act voorbereid, ook de Koreanisten konden
genieten van de dit jaar steeds bekender
wordende K-pop dance cover-groep, 4real!
Goed uitgewerkte choreografie, dansend op,
voor velen in de zaal, welbekende muziek
en ook hier spatte de energie er vanaf. Een
energievolle avond was het zeker, want ook de
tweede dansact spetterde. ‘Go (funk) yourself,’
je zou het een subgroep van Raiden kunnen
noemen, wist laat in het programma nog vele
enthousiast te krijgen. Ze kregen zelfs velen zo
ver om mee te dansen!
Maar de afsluiter waren ze niet, dat was de
surprise act! Iedereen werd verrast door een erg
spontane en grappige dansact op Happatai’s
Green Leaves verzorgd en uitgevoerd door
een deel van het bestuur. De muziek zou ons
anthem moeten zijn: Yatta! Yatta! Yatta!
Het was beslist een geslaagde avond. Ik was dan
zelf wel één van de slechtste MCs ooit, maar de
acts maakten dit meer dan goed. Het was zeker
voor herhaling vatbaar, een mening die veel wel
met me zullen delen! - Martijn Cornelissen
8
太狸記・五月号
太狸記・五月号
9
KCC excursie Brussel
Met de zon op onze bolletjes danwel het
treinstel vertrokken wij vol verwachting naar
het verre zuiden. Bestemming: Brussel. Oké dat
is niet zo ver naar ’t zuiden, maar het gaat om het
idee. Na een betrekkelijk vlekkeloze rit kwamen
we aan op het centraal station te Brussel. Ook al
dwaalden onze ogen al snel af naar alle stalletjes
en terrasjes, de wafels en het bier moesten nog
even wachten. We kwamen immers in de eerste
plaats om iets geheel anders te doen: deelnemen
aan cursussen georganiseerd door het Korean
Cultural Center. Dat het acroniem hiervan
overeenkomstig was met onze eigen geliefde
KCC kon geen toeval zijn.
Gecultiviseerd knutselen. Anders kan ik onze
activiteit van het maken van traditionele,
papieren,
Koreaanse
lampionnen
niet
noemen. Youngil Jeon, de aangewezen
kunstenaar om ons te begeleiden, liep ons
vlug door alle stappen heen en eindigde met
de geruststellende woorden ‘very easy!’. Vol
goede hoop begonnen wij aan wat later een
test bleek te zijn van doorzettingsvermogen en
het kunnen accepteren van mislukking. Helaas
kregen we onze ‘lampionnen bij benadering’
niet af voor het einde van de cursus en moest er
een vluchtige hap naar binnen gegooid worden
voordat een Koreaanse film gedraaid zou
worden.
The Executioner (집행자 : jib-haeng-ja) was
een interessante film over de doodstraf in ZuidKorea.
10
De doodstraf bestaat officieel nog wel in
Zuid-Korea, maar is al sinds 1997 niet
meer toegepast. Er worden nog steeds wel
gevangen veroordeeld tot de dood, maar het
komt in de praktijk neer op een levenslange
gevangenisstraf. De film behandelde de vraag:
‘wat als de doodstraf hervat zou worden?’. In
de film als product van deze vraag staan twee
bewakers in een zwaarbewaakte gevangenis
in de hoofdrol en wordt verhaald hoe zij
hiermee om zouden gaan. Het is geen actievolle
blockbuster, maar de moeite waard om eens op
te zetten op een avondje.
Een kort metroritje en wat lopen verder
belandden we bij ons verblijf: het Meininger
Hotel. De rest van de avond bestond
voornamelijk uit gezelligheid, honger en
daaropvolgend het tot laat bezighouden
van keukenpersoneel in een klein italiaans
restaurant.
Op zaterdag kregen we een korte cursus in
de calligrafie waarin we wederom tegen onze
eigen tekortkomingen aanliepen. Gelukkig
hebben we hier allemaal wel origineel
beschilderde waaiers aan over gehouden zodat
we onze kunsten op later tijdstip nog kunnen
bewonderen. De middag bestond uit eten
bij een Koreaans restaurant en het nog even
rondkijken in de stad voordat we de Belgische
hoofdstad weer vaarwel boden. Brussel, je hebt
ons voorzien van een zeer geslaagd uitje en ik
kom zeker nog eens terug! - Sander Breeuwer
太狸記・五月号
Japan Company Day 2015
Op 30 april jongstleden verzamelen tientallen
studenten van Universiteit Leiden en andere
hoger-onderwijsinstellingen zich, gekleed in
zondags kostuum, in het Arsenaal te Leiden
om na wat aanmoedigende woorden van
hun praeses een toespraak bij te wonen van
zijne excellentie de ambassadeur van Japan in
Nederland, Masaru Tsuji. De ambassadeur
benadrukt het belang van het bestaan van
de L.V.S.J.K. Tanuki en van zowel informele
culturele uitwisselingen als de Japan Company
Day en formele uitwisselingen als de Economic
Partnership Agreement tussen Japan en
Europa.
De jonge studenten, stuk voor stuk aangespoord
in hun ijver door deze inspirerende woorden,
spoeden zich vervolgens naar de drie workshops
waarin de Japan Company Day hen voorziet die
dag. De drie workshops spelen samen in op een
breed scala aan mogelijke Japan- en carrièregerelateerde interesses en dienen om de student
inzicht te geven in de mogelijkheden van een
toekomst na Japan Studies of zelfs in Japan.
Voor de student met overzeese interesses
is er allereerst de workshop door Nippon
Recruitment. In de casus van Nippon
Recruitment, een jong bemiddelingsbedrijf
tussen Japan-gerelateerde werkgevers en
werkzoekenden, worden de aanwezige
studenten aangemoedigd hun ondernemende
en innovatieve kanten te laten zien. Bij wijze van
oefening worden groepjes studenten gevraagd
missie en middelen van een bedrijf met een
specifiek doel te verwoorden.
Enkele belangrijke wijsheden die de
enthousiaste crew van Nippon Recruitment de
studenten meegeeft zijn: 1. Geld verdienen – al
dan niet in Japan – kost tijd; 2. Het verhuizen
– al dan niet van een zaak – naar Japan is een
investering en brengt dus risico met zich mee;
3. In de Japanse zakenwereld is het overtreffen
van verwachtingen belangrijk.
Voor de student die zich verre van bezig houdt
met dergelijke wereldse beslommeringen was
ook de heer Dick Raatgever, conservator van
het Sieboldhuis, aanwezig om een duit in het
zakje te doen over de Nederland-Japan relaties
die vandaag gevierd werden.
Na een korte geschiedenis van het Sieboldhuis
vertelt de conservator de studenten over hun
kansen op werk als Japanoloog: die zijn nihil.
Bij het Sieboldhuis werken twee japanologen en
Japanse collega’s die net als hijzelf nog niet van
plan zijn hun functie neer te leggen.
太狸記・五月号
11
Daarnaast zijn er natuurlijk nog andere
culturele instituten die bijdragen als symbool
van Nederland-Japan relaties, Raatgever noemt
als voorbeelden: de Japanse porseleincollectie
van de Princessehof te Leeuwarden; de Japanse
collectie van het Rijksmuseum te Amsterdam;
de collectie van het Wereldmuseum te
Rotterdam; en tenslotte de Japanse collectie
van het Museum Volkenkunde te Leiden.
Uitdagingen die een conservator aangaat zijn
het kweken van interesse voor echt niet-exotisch
Japan en serieuze hedendaagse thema’s, het
Sieboldhuis probeert deze thema’s door kunst
onder de aandacht te brengen.
Tenslotte is er voor de ondernemende student
met een oog voor zaken de workshop door
Renée Pompen van J-Port. Na omzwervingen
in Japan en het zakenleven heeft deze alumna
van Japan Studies in Leiden tal van ervaringen
opgedaan om te delen met de studenten die
zich voor haar hebben verzameld. Na haar werk
bij een sushibedrijf in Nederland kwam ze in
contact met een theeleverancier die Hollandse
connecties zocht, zo kwam haar huidige
onderneming J-Port uiteindelijk tot stand.
Voordat haar onderneming levensvatbaar werd
had zij al veel geïnvesteerd in het afreizen van
beurzen.
12
Haar tips om ondertussen toch aan het werk
te blijven waren om vooral les te geven in
Japans, of in andere talen wanneer je jezelf in
Japan bevindt, ook het oplossen van lopende
problemen in communicatie tussen Japanse
en Europese partijen kan geld opleveren.
Haar belangrijkste tips voor beginnende
ondernemers waren: 1. Een grote onderneming
betekent een grote investering en een groot
risico; 2. Vindt een niche waaruit je niet snel
weggeconcurreerd wordt; 3. Wees innovatief
en een duizendpoot.
Nadat de studenten hun workshops doorlopen
en een gratis lunch met sushi genoten hebben
vindt het laatste deel van de happening plaats.
De studenten zijn verzameld, opnieuw in het
Arsenaal, daar krijgen zij in groepen van drie
een speed date met vertegenwoordigers van
vier ondernemingen. De drie eerder genoemde
ondernemingen zijn van de partij alsmede
Subaru Benelux, vertegenwoordigd door
Victor Backus.
Na de speeddates verzamelen de studenten
voor een laatste speech en al snel vloeit de gratis
drank van de afsluitingsborrel om een geslaagde
dag en het vooruitzicht van de volgende Japan
Company Day op gepaste wijze te vieren.
- Vincent Meijer
太狸記・五月号
Bijzondere bloesem bloeiers
Wie Japan intypt in de zoekmachine op internet
vindt al snel die prachtige plaatjes van de roze
en witte kersenbloesembomen. In Japan is een
rijke traditie ontstaan rond deze bloesems.
Elke lente wanneer de sakura (桜 : kersenboom
/ kersenbloesem) in bloei staan, picknicken de
liefhebbers onder deze bomen. Hoe is de sakura
zo’n symbool geworden voor Japan en waarom
zijn Japanners gefascineerd door deze boom?
Hanami
Het genieten en bekijken van de sakura heeft
een eigen term, namelijk hanami (花見). Het
gaat bij hanami niet alleen om de mooie
bloeiende bomen, maar ook om de gezelligheid
met familie en vrienden. Tijdens de picknick bij
de sakura worden gekochte of thuisgemaakte
maaltijden genuttigd, wordt er gebarbecued
en veel sake gedronken. Vele bedrijven spelen
dan ook in op de traditie: zo verkopen veel
warenhuizen en eettentjes speciale hanami
bentou.
De sakura bloeien eerst in Okinawa begin
februari en dan in Kyushu eind maart, de
hoofdstad Tokio is in april aan de beurt en het
eiland Hokkaido pas midden mei. Weerstations
en kranten houden nauw bij waar en wanneer
de eerste sakura zullen bloeien; er zijn zelfs
speciale apps en sites die deze data bijhouden
en bijwerken.
lantaarns en hangt er een romantische
atmosfeer.
Hanami doen in Nederland kan ook! Dan
moet je in Amstelveen zijn, want daar in
het Amsterdamse bos staan ruim 400
kersenbloesembomen. Deze bomen werden
geplant ter gelegenheid van de 400-jarige
handelsrelaties tussen Nederland en Japan.
Ieder jaar rond eind maart/begin mei wordt hier
een hanamimatsuri (花見祭り: hanamifestival)
gehouden met traditionele Japanse muziek.
Geschiedenis
Er zijn twee belangrijke verhalen omtrent de
geschiedenis van sakura in Japan. In het eerste
verhaal werd gedacht dat er kami (神: goden)
in deze bomen zaten, die invloed hadden op de
rijstoogst. Hierdoor aanbaden de boeren deze
bomen en maakten zij offers van sake of eten en
hoopten zo op een goede volgende oogst.
Volgens het tweede verhaal werd het bewonderen
van de natuur vanuit China verspreid naar
Japan. In de Nara Periode (710-794) werden
De beste plekken om hanami te doen kun je
vinden in de officiële Hanami top-100 lijst, die
onder andere te vinden is op www.japan-guide.
com. Zo zijn onder andere bij de berg Yoshino
in Nara met ruim 30,000 kersenbloesembomen
en de Chidori ga Fuchi Green Road in Tokio
erg bekend. Bij deze populaire plekken is het
soms zo druk, dat er zelfs wedstrijden om de
beste plekjes worden gehouden.
Er is ook de mogelijkheid om de sakura ’s
avonds te bewonderen, deze avond-hanami
heet yozakura (夜桜). In vele bekende sakuragebieden zijn de bomen verlicht met papieren
太狸記・五月号
13
in Japan de ume (梅 : Japanse pruim / Japanse
abrikoos) bewonderd. Echter, de ume werden
een tijd later ingeruild voor de sakura. Er wordt
gezegd dat de fascinatie voor de sakura in de
Heian Periode (794–1185) bij de aristocraten
begon, zij zongen en schreven poëzie onder
de roze en witte blaadjes. Een keizer in die
tijd, Saga, zou na het verhaal over de kami in
de sakura deze traditie hebben overgenomen
en feesten bij deze bloesems hebben gegeven.
De traditie was overigens eerst vooral voor de
elite, pas later werd het ook een traditie voor de
samoerai en het gewone volk.
Betekenis
Er zijn verschillende betekenissen gegeven aan
de bloesem. Velen zien de sakura als het begin
van de lente, dat aantoont dat de koude winter
voorbij is. De sakura staat als een metafoor voor
een mensenleven, dat net als de bloeiperiode
van de boom kort en mooi is. De bloesem bloeit
namelijk maar kort, meestal is dit slechts twee
weken in een heel jaar.
Wind en regen zorgen voor het vallen van de
blaadjes, maar de boom geeft haar bloeidagen
al haar kracht. Deze interpretatie werd gebruikt
in de weg van de krijger (武士道: bushidou).
De samoerai vochten voor de daimyou (大名:
landheer) en gaven al hun kracht tot hun dood.
In de Tweede Wereldoorlog gebruikten
kamikaze piloten ook deze interpretatie.
14
Zij gebruikten Ouka-vliegtuigen (桜花 :
kersenbloesem), die ook wel sakura werden
genoemd door de schilderingen van bloesem
op het vliegtuig, voordat zij hun zelfmoordactie
pleegden. Deze piloten gaven vol gas voordat zij
hun dood tegemoet gingen, dit is vergelijkbaar
met de situatie van de samoerai in het slagveld.
Men geloofde zelfs dat de zielen van deze
kamikaze piloten gereïncarneerd zouden
worden in sakura. Tegenwoordig draaien de
sakura en de hanami meer om de schoonheid
van de bomen en de gezelligheid met familie
en vrienden tijdens het picknicken onder de
bloesem en zijn de interpretaties van vroeger
op de achtergrond geraakt.
De sakura is overal
Overal in Japan kom je de kersenbloesem
tegen. Niet alleen de bomen zelf
maar ook in verschillende producten.
Schoonheidsproducten met sakura-geur,
drankjes en Kit-Kat met sakura-smaak: je hebt
het allemaal. Als je in Japan bent, zoek dan in
je portemonnee eens naar een 100 yen-muntje
en kijk op de achterkant: ook hier is de bloesem
vertegenwoordigd.
Door de prominente aanwezigheid van de
sakura in kunst, literatuur, poëzie en andere
aspecten van het dagelijks leven is de sakura
geworden tot één van de symbolen van Japan.
- Annemieke Kapaan
太狸記・五月号
Onze grote vriend:
Noord-Korea
Tegenwoordig mag een select groepje
studenten en medewerkers van de Universiteit
Leiden een masterclass volgen met betrekking
tot Noord-Korea. Deze course is georganiseerd
door Professor Breuker en richt zich op het
fenomeen ‘Noord-Koreastudies.’ Wat kan ik
zeggen behalve: “geweldig”. Met een blik vanuit
Zuid-Korea en een van binnenuit vestigt deze
masterclass zich buiten het sociale platform van
de beschaving die zich stellig afzet van ‘dat enge
land daarginds.’ Een blik op de werkelijkheid,
niet een gedoopt in wantrouw en afschuw.
Nu speel ik op onnatuurlijke wijze met de
term ‘werkelijkheid’, zoals elke Area Studies
student zich nog kan herinneren is deze
namelijk ook subjectief van aard. Maar de
dictatie van de door ons persoonlijk ervaren
liberaal-democratische principes vormt in haar
eigen recht weer onze perceptie van heilloze
staten als Iran, Irak, Rusland en natuurlijk
onze grote boosdoener-vriend in het Oosten,
de Democratische Volksrepubliek van Korea,
ofwel, Noord-Korea.
De voorkant van de 6 maart editie van het
tijdschrift Newsweek beeldt een getekende,
jong-ogende, Kim Yong-Un af met een jetpack
en een raket in zijn handen. Deze raket heeft
natuurlijk het alom bekende dreigingsembleem
van het nucleaire erop gedrukt. De zwevende
tekst “The Last Bond Bad Guy” schreeuwt om
afkeuring.
Alhoewel sommige academici vragen om
een betere, effectievere aanpak van NoordKoreaanse problematiek, ziet de massa-media
hier het nut niet van in. Noord-Korea is een
logo, een symbool in de kritiek op de rest
van de wereld die zich baadt in het principe
van fraternité dat onze geliefde ‘authentieke’
democratie zo echt maakt, zo ons maakt.
Het artikel zelf gaat dan ook voornamelijk over
China, aangezien een werkelijk inhoudelijke
kijk geven op Noord-Korea en haar politiek
te moeilijk is. Om te quoten uit een van de
masterclass colleges, “the media is always wrong
about North Korea,” en Newsweek bewijst het
tegendeel niet.
Het zijn niet de tekortkomingen van de
symbolische orde die ons weerhouden van meer
begrip voor een systeem dat zo ver van ons
afstaat (zo ver zelfs, dat ik al automatisch grijp
naar de term ons om het land te beschrijven als
een Ander, en jij als lezer meteen begrip kan
tonen voor wat ik probeer te omschrijven).
Het is juist het imaginaire dat Noord-Korea
zo aantrekkelijk maakt om te misbruiken in
leuzen en kreten van ongeloof. Want ‘begrijp
jij dat nou?’ en ‘die Kim Yong-Il is toch
een wrede dictator’ zijn zinnen die zelfs in
slechtvertaalde blikken op nieuwskamers nog
de oren van televisiekijkers bereiken. Want
‘begrijpen’ zullen we nooit, net zo min als dat
je ooit zal begrijpen waarom je buurman zich
zo luidruchtig begeeft in het koninkrijk der
tissues.
太狸記・五月号
15
Het seksime van James Bond wandelt niet
over rozen in de verbeelding van de man als hij
fantaseert over de fallische symboliek van deze
filmreeks. Welke man wil geen mooie gadgets,
geweldig mooie vrouwen met zijn grote leuter
afwerken en een paar slechterikken afknallen
met een gouden pistool – de symboliek voor
gouden pistool zal ik dan ook weer overlaten
aan jouw interpretatie.
De fantasie, de begeerte van het onbekende
is wat onze afkeuring kan aanwakkeren. De
behoefte voor iets slechts om onze persoonlijke
ervaring van wat goed is te ervaren is synoniem
aan vragen om een slechterik om te haten. Het
streven naar de utopie staat symbool voor een
streven naar exact het tegenovergestelde, een
streven naar kwaadwillendheid. Want als de
wereld perfect zou zijn, hoe kunnen wij dan
ooit nog ervaren wat het is om imperfect te
zijn?
Deze patriarchale kanttekening zit zo diep
in onze samenleving geworteld dat het de
symboliek van onze alledaagse politiek kleurt
met een simpele oppositie van goed en slecht.
Goed kan niet goed zijn als ik mij hier niet mee
kan identificeren, en slecht kan evenmin slecht
zijn als het niet gespiegeld staat aan wat door mij
als goed wordt ervaren. Deze simpele redenatie
weerspiegelt onze behoefte om Noord-Korea
af te schrijven als the bad guy. De bad guy hoeft
namelijk alleen uit de weg geruimd te worden.
De tegenstelling van onze waarden wordt
enkel bekrachtigd door het Noord-Koreaanse
imaginaire. Bedenk je daarom de volgende keer
dat je een artikel leest over Noord-Korea dat je
ook daadwerkelijk dat aan het doen bent; besef
je dat jij James Bond niet bent.
- Anoma van der Veere
De paradox van deze vraagstelling is natuurlijk
dat onze persoonlijke waarden als intrinsiek
afgespiegeld zijn, conceptueel tegengesteld
zijn, aan die van de Ander. Ons beeld van
Noord-Korea is dan ook daadwerkelijk alleen
van ons. De media die ontpopt in het liberaalkapitalistische deel van de wereld, die zichzelf
identificeert als de vrije wereld, kan dan ook
slechts reflecteren wat de behoefte van de lezers
mag zijn. Niks verkoopt als het niet aansluit aan
onze life-style, onze waarden.
De kunst van interpreteren is exact dat, een
kunst. De leus geportretteerd op de voorkant
van de Newsweek stelt ons in staat om Kim
Yong-Un in de context van James Bond te
plaatsen, onze Britse geheime agent die
strijdt voor ‘the goodness and the freedom’.
16
太狸記・五月号
Staarten van Japanse katten
Momenteel zit ik in Japan en volg ik een
uitwisselingsprogramma aan de universiteit
van Nagasaki. Het eerste wat me opviel toen ik
aankwam op de campus van de universiteit was
dat overal zwerfkatten rondliepen. Niet zomaar
een paar katten, maar tientallen. Vaak, als ik ‘s
avonds nog op de campus ben zit er een student
op een bankje te eten, met een meute katten om
zich heen die uit alle macht proberen om ook
maar een klein stukje van zijn voedsel te stelen
en verorberen.
Naast het feit dat het aantal zwerfkatten enorm
hoog is, merkte ik ook op dat een groot deel
ervan korte of zelfs stompe staarten hadden.
Maar gebruiken katten hun staarten niet om
evenwicht te kunnen bewaren? Ik meende
ooit een verhaal te hebben gehoord dat de
staarten van katten vroeger afgesneden werden,
maar aangezien me eigenlijk niet meer kon
herinneren waarom, dook ik de boeken in om
het te onderzoeken.
Er zijn een aantal theorieën over de reden
achter de korte staarten. De eerste die ik vond
berustte op het feit dat katten in Japan vroeger
werden beschouwd als youkai (妖怪 : demon),
mede vanwege de soepele maar doodstille
manier waarop ze bewegen, en hoe de vorm van
hun pupillen verandert in licht of donker.
Er werd geloofd dat de staart van huiskatten
zich in de loop van hun leven kon splitsen,
waarna de kat zou veranderen in een
mensenetende demon, een nekomata (猫また)
of een bakeneko (化け猫). Om te voorkomen
dat katten zouden veranderen in deze monsters,
zouden hun staarten afgesneden worden.
Een ander verhaal dat ik vond was gebaseerd op
één specifieke kat. Deze kat zou voor een open
haard hebben gelegen, om zich op te warmen.
De kat begon zich steeds comfortabeler te
voelen en kroop steeds dichter naar het vuur
toe waarna zijn staart plotseling vlam vatte.
Vervolgens zou de kat uit paniek en pijn het huis
uit en door de stad gerend zijn, hierdoor vatten
veel huizen vlam en ontstond er een grote brand
die veel schade tot gevolg had.
De keizer van Japan zou toen besloten hebben
dat de staarten van alle Japanse katten moesten
worden afgebonden totdat ze eraf vielen, om te
voorkomen dat een dergelijke gebeurtenis zich
nog eens voor zou doen.
Echter, de voorafgaande verhalen bleken
mythes te zijn. Wat werkelijk de oorzaak is van
de lengte van de staarten van Japanse katten
ligt niet in menselijke verminking, maar door
natuurlijke mutatie.
太狸記・五月号
17
Van oorsprong leefden er geen katten op
de Japanse eilanden. Waarschijnlijk is het
grootste deel van de eerste katten van Japan
ongeveer duizend jaar geleden meegekomen
als verstekelingen met Chinese schepen. Deze
katten zouden al aanleg hebben gehad voor het
hebben van een korte staart. Vaak werden deze
katten ingezet als ongediertebestrijding, om
belangrijke producten als rijst, rijstpapier en
zijderupsen te beschermen tegen bijvoorbeeld
ratten.
Aan het begin van de Edo periode, in 1602,
werd door de Shogun zelfs bepaald dat
katten niet meer mochten worden gehouden
als huisdier, omdat alle katten in Japan voor
dit doel moesten kunnen worden gebruikt.
Tijdens de Edo periode kwamen er namelijk
geen tot weinig katten meer het land binnen,
omdat Japan grotendeel was afgesloten voor
buitenlandse relaties. In deze periode vond er
vervolgens veel incest plaats onder katten, wat
ertoe heeft geleid dat veel genetische mutaties
zich voor begonnen te doen.
Veel verschillende genen bepalen de lengte van
een kattenstaart, en als zich mutaties voordoen
in een paar of een aantal van deze genen heeft
het alsnog geen effect. Pas wanneer in een groot
deel tot alle genen een mutatie voorkomt zal de
staart korter worden, of zelfs een klein stompje
blijven. Tijdens de Edo periode is er dus in
een grote mate inteelt voorgekomen, zodat
veel genen erdoor beïnvloed zijn, en het aantal
katten met korte staarten explosief toenam.
18
Tegenwoordig is het percentage van katten
in Japan dat een dergelijke korte staart heeft
niet meer zo groot. Vanaf de opening van
het land zijn veel buitenlandse invloeden
binnengekomen, waaronder verschillende
soorten katten die voorheen niet in Japan aan
te treffen waren, zoals de Siamese kat. Echter,
in enkele plaatsen is het percentage katten
met korte staarten veel hoger dan in andere
gebieden. Mijn huidige verblijfplaats, Nagasaki,
kent een relatief hoog aantal kortstaarten,
omdat veel van de handel met China hier vanaf
vroege jaren gecentreerd was.
Na de Tweede Wereldoorlog zijn een paar
katten met zeer korte staarten meegenomen
naar de Verenigde Staten waar ze werden
doorgefokt. Het ras dat op deze manier werd
vastgesteld was de Japanse stompstaartkat,
waarvan, zoals de naam al zegt, de staart nog
slechts een stompje is. Dit ras is tegenwoordig
erg zeldzaam, en geliefd onder kenners.
Echter, ook vroeger waren katten met korte
staarten geliefd. De gelukskat maneki-neko (招
き猫) heeft ook een dergelijk stomp staartje.
Maneki-neko zijn in gebruik geraakt sinds de
late Edo periode, en staan voor geluk, welvaart
en welkom. Deze beeldjes, met een geheven
poot, worden dan ook vaak voor winkels of
restaurants geplaatst om bezoekers te trekken.
Misschien dat deze liefde voor het ras deels de
reden is dat de straatkatten die ik altijd zie in
Nagasaki nog steeds dagelijks gevoerd worden.
- Dorien Heerink
太狸記・五月号
Economie van Zuid-Korea
President Park Geun Hye wil een lagere
interestvoet, hoofd van de centrale bank
Lee Ju Yeol wil meer overheidsuitgaven en
hervormingen zien en de rest van Zuid-Korea
zou wel wat meer te spenderen willen hebben.
Het debat tussen de twee partijen vormt al
sinds enige tijd een bron van ergernis voor de
Zuid-Koreaanse bevolking, want zoals Japan
zijn eigen economische problemen kent zijn
er ook in Korea zorgen over de binnenlandse
welvaart.
Alhoewel beide landen zorgen hebben om
schulden, zijn het in Zuid-Korea niet die
over de overheidsschuld, maar die van de
huishoudens. Daarnaast wordt er ook nog
gebogen over de alsmaar toenemende kosten
van levensonderhoud ten tijde van dalende
beschikbare inkomens.
Geschiedenis
Zuid-Korea kende na de 2e wereldoorlog een
aantal periodes die allemaal gekend worden
door economische groei. Veranderingen
in beleid vonden voornamelijk plaats rond
regimewisselingen. Het eerste regime duurde
vanaf het einde van de Koreaanse Oorlog tot
april 1960. Het kapitaal en vastgoed in ZuidKorea was door de Koreaoorlog voor een groot
deel vernietigd. Om te zorgen dat Zuid-Korea
een snelle economische opstart kon maken
werden veel regelingen opgenomen in het beleid
om buitenlandse investeerders te trekken.
Er werden veel voordelen gegeven zoals
het verlagen van importbelastingen en het
aanbieden van gunstige leningen. Eind jaren
’50 zorgde deze regelingen echter voor een
klimaat waarin individuele entrepreneurs
hoge winsten probeerden te behalen door
het omkopen van overheidsmedewerkers.
Deze grootschalige fraude zorgde voor hoge
individuele winsten, maar verlaagde daarmee
ook de levensstandaard van een groot deel van
de bevolking dat niet deel uit kon maken van al
deze valutaire lekkernij.
De groeiende onvrede hierover zorgde
uiteindelijk in april 1960 tot het vallen van de
eerste republiek van Zuid-Korea.
De 2e republiek kwam onder leiding van
generaal Park chung-Hee en richtte zich vooral
op export. Dit bleek erg succesvol en zorgde
voor een enorme groei voor Zuid-Korea voor
zo’n 12 jaar lang. De regering zelf werd echter
wat instabiel na het terugtrekken van de VS
troepen in Vietnam in de vroege jaren ’70. De
VS was duidelijk niet naar buiten gekomen als
de winnaar in die oorlog. Men verloor in ZuidKorea vertrouwen in de VS en dit zorgde voor
een gevoelsmatige toename van het gevaar van
Noord-Korea. Men trok de conclusie dat ZuidKorea moest leren niet teveel te vertrouwen
op de hulp van de VS in het geval van een
voortzetting van de oorlog met Noord-Korea.
Dit verlies in vertrouwen leidde tot het beleid
waarin er minder hulp werd geaccepteerd
vanuit de VS in de vorm van ammunitie,
bewapening en medicijnen. De overheid
stimuleerde in kapitaalintensieve industrieën
om deze mindering in hulp op te vangen. Die
sector steeg daardoor aanzienlijk sterker dan
de rest van de economie. Dit leidde dan weer
tot een verstoring van balans waarin de sterk
groeiende sector zorgde voor een hevige inflatie
die de niet hevig gesubsidieerde kant van de
economie niet kon bijbenen, met een dalende
algemene economische groei tot gevolg. Maar
ook dit beleid kwam tot een einde en wel met de
aanslag op generaal Park Chung-Hee in 1979.
太狸記・五月号
19
Weinig verassend werden er maatregelen
genomen om de inflatie binnen de perken te
houden zodat de achterstallige economische
takken weer een beetje konden aansterken.
Om de verschillen tussen de sectoren nog
meer te verkleinen werd er hevig geïnvesteerd
in overheidscentra en infrastructuur om het
kleine bedrijfsleven toegankelijker te maken.
Dit zorgde voor een economische groei tussen
de 9% en 12.5% per jaar van 1982 tot 1988.
Mocht dit je wat weinig zeggen, een groei van
10 % per jaar zorgt voor een verdubbeling in 7
jaar tijd. Dit is de zogeheten ‘rule of 70’.
De groei stabiliseerde in de Jaren 90, maar
kwam tot een abrupte stop in 1997 met de
Aziatische financiële crisis. Een crisis die
begon met de bankroet verklaring van Thailand
waardoor er in de gehele regio een verlies van
vertrouwen in de valuta’s van Aziatische landen
ontstond.
Dit zorgde ervoor dat veel langer aanhoudende
problemen aan het licht kwamen. Zo waren er
heel veel leningen weggegeven aan bedrijven om
op internationaal gebied te concurreren, maar
veel van deze bedrijven waren niet winstgevend
waardoor er veel leningen open stonden die
eigenlijk nooit meer winst zouden opleveren
(dit was ook gebeurd in Japan in 1989).
20
Deze crisis zorgde er uiteindelijk voor dat ZuidKorea een grote lening moest aangaan met het
IMF van de VS om overeind te blijven.
Een derde van de banken werden gesloten, de
wisselkoers met de dollar verminderde van
800:1 naar 1700:1 in minder dan een jaar en
grote bedrijven zoals Daewoo en Kia moesten
worden overgenomen door General Motors
en Hyundai respectievelijk. Zuid-Korea wist
echter door middel van de lening met de VS
snel weer overeind te komen en in 1999 werd
de financiële crisis als voorbij verklaard door de
toenmalige president, Kim Dae-Jung.
Huidige economie
De economie van Zuid-Korea kende eerder
steeds periodes van ongeveer een decennium
waarna er problemen opkwamen die grote
fouten in het systeem blootlegden. Om die
redenen trok de regering zich in het begin
van de 21e eeuw zich steeds meer terug uit de
economie. Banken werden geprivatiseerd en de
markten werden geliberaliseerd.
Het eerste belangrijke punt is het privatiseren
van de banken. Deze nieuwe geprivatiseerde
banken hadden de herinnering van het sluiten
van een groot deel van de banken in Zuid-Korea
nog vers in het geheugen.
太狸記・五月号
In plaats van hevig lenen aan bedrijven, want
daar was het de vorige keer zo veel mis gegaan,
leek het de banken een veel beter idee om
consumenten te stimuleren veel te gaan lenen.
Reclames voor credit cards kwamen op
televisie, billboards, flyers en reclamefolders
en bereikten een aanzienlijk deel van de ZuidKoreaanse bevolking. Spenderen werd hip. Dit
zorgde in eerste instantie voor een extra zetje
bij de economische groei, ondanks fluctuaties
op de wereldmarkten bleef Zuid-Korea groeien
door hun sterke binnenlandse consumptie.
Uiteraard gaan deze opgespaarde schulden
niet lang onopgemerkt. Een rapport van
Allianz in 2014 noteerde een totale schuld
van huishoudens op 92,9% van het bruto
nationaal product. “Maar beste Sander dat is
nog een stuk minder dan Nederland!”, zullen
een paar goed oplettende lezers dan opmerken.
Dat klopt, dat van Nederland was 139,6% in
hetzelfde rapport, maar dat heeft alles te maken
met de huizenmarkt. Door de hypotheekrente
aftrek zijn de waarden van huizen erg hoog
in Nederland, wat heeft geleid tot zeer hoge
huiskosten, maar niet tot hogere percentages
van inkomsten die opgaan aan de hypotheek.
Korea zit in dat opzicht met een op te lossen
probleem. Door huidige wetgeving zit er een
maximum op wat banken mogen verstrekken
als hypotheek bepaald door het percentage van
de totale woningwaarde. Dit komt erop neer
dat men meer geld opgespaard moet hebben
om een huis te kunnen kopen, maar door
uitgavenpatronen hebben veel Zuid-Koreanen
dit niet meer. Als oplossing lenen ze bij andere
leningsinstellingen die niet geclassificeerd
zijn als banken, maar deze hebben veelal wel
een stuk hogere rente tot wel 35%. De ZuidKoreaanse regering zou dit kunnen verhelpen
door het maximum van de hypotheken bij
banken te verhogen. Dit geeft geen oplossing
voor de al bestaande leningen, maar voorkomt
mogelijk een verdere uitbreiding.
Voortvloeiend uit de schulden van huishoudens
komen we op het tweede, belangrijke, punt
waar de Zuid-Koreaanse politici zich het
afgelopen jaar mee bezig houden. De ZuidKoreaanse Won (₩) staat op het moment van
schrijven erg hoog. Dit heeft zowel voordelen
als nadelen. De voordelen zijn voornamelijk
voor de consument. Het importeren van
producten is goedkoop voor Zuid-Korea dus
dat drukt uitgaven naar beneden.
太狸記・五月号
21
De nadelen liggen bij de Zuid-Koreaanse
exporteurs, dat wil zeggen, het overgrote deel
van de Zuid-Koreaanse industrie. Bedrijven als
Samsung zien flinke dalingen in export omdat
hun producten relatief duurder worden, daar
komt nog eens bij dat door de dalende Japanse
Yen er meer concurrentie is van Japanse
producten omdat die nu weer mee kunnen
concurreren op de internationale markt.
Deze twee punten vormen een ongelukkige
combinatie omdat de meest voor de hand
liggende opties altijd één van de twee partijen
zullen benadelen. Het drukken van nieuw geld
zal zorgen dat de Won omlaag gaat in waarde
en zal daarmee de export doen stijgen, maar dat
heeft als nadeel dat import daarmee duurder
wordt en consumenten uitgaven zullen stijgen.
Een tweede mogelijkheid is een veel besproken
nieuwe wet die moet leiden tot heffing
van belasting op het vasthouden van grote
hoeveelheden geld. Grote conglomeraten als
Samsung en Hyundai hebben grote voorraden
geld opgeslagen wat ervoor zorgt dat er veel
geld niet in de economie terecht komt.
Hierbij is het een mogelijkheid om te lobbyen
met de grote conglomeraten voor het invoeren
van een aangepaste wet waarin er minder
belasting wordt geheven op de geldvoorraden,
zolang het loon van de werknemers omhoog
wordt gegooid.
22
Een laatste maatregel is het verlagen van de
rentevoeten, die al staan op 1,75%. Het omlaag
halen hiervan maakt het nog goedkoper om
te lenen en daarmee mogelijk uitgaven te
verhogen.
Het meest efficiënte is waarschijnlijk een
combinatie van alle eerder genoemde opties.
Dit zou een combinatie geven van meer
spendeervermogen van de consumenten (al
wordt dat deels verbruikt als de Won omlaag
gaat), een groter budget voor de overheid om
onder andere te investeren in de eigen economie
en een gunstigere exportpositie voor de grote
bedrijven.
Daarnaast zou het versoepelen van de
hypotheekwetten in combinatie met een lagere
rentevoet voor een kleine opleving kunnen
zorgen op de huizenmarkt zodat die ook in
prijzen weer wat stijgen.
Er zijn meerdere mogelijkheden voor de ZuidKoreaanse economie om een aankomende
deflatie tegen te gaan, maar zolang de
president en het hoofd van de centrale bank
hun verschillen niet bijleggen kunnen er
geen goede maatregelen getroffen worden en
geeft een substantieel deel van de 50 miljoen
inwoners zo’n 25% van hun inkomen weer af
aan schuldeisers.
- Sander Breeuwer
太狸記・五月号
Tokio’s grootste
terroristsche aanval:
saringas aanval van 1995
Op 20 maart 1995 was Japan in staat van
paniek. Leden van de religieuze groepering
Aum Shinrikyo hadden zojuist een chemische
aanval gepleegd in de metro van Tokio.
Duizenden mensen raakten gewond en deze
dag ging officieel de geschiedenis in als een
ramp. Nu, 20 jaar na de ramp, kijken we terug
op deze dag. Hoe kon het zover komen? En wat
was de Aum Shinrikyo, ook wel Aum genoemd,
voor een groep?
De beginjaren van Aum
In maart 1955 werd Chizuo Matsumoto
geboren in een familie van arme
tatamimatmakers. Omdat hij bijna helemaal
blind was ging hij naar een speciale school.
Later studeerde hij acupunctuur en Chinese
medicijnen en in 1978 trouwde hij. In deze
periode raakte hij geobsedeerd door religie,
vooral door het boeddhisme.
In 1984 richtte hij de Aum Shinsen no kai
(オウム神仙の会
: oumu shinsen no kai)
op die aanvankelijk begon als een yoga en
meditatiegroepje.
Toen Matsumoto terugkeerde van een reis
naar India verklaarde hij dat hij verlichting
had gevonden. Zijn studenten waren onder de
indruk en gaven hem geld dat hij gebruikte om
een intensieve yoga seminar te geven. Hierdoor
werd de groep populairder en steeg het aantal
leden. In datzelfde jaar veranderde Matsumoto
zijn naam in Shoko Asahara en probeerde hij
om de Aum Shinsen no kai te registreren als
religieuze groepering onder de naam Aum
Shinrikyo (オウム真理教: oumu shinrikyo).
Eerst waren de autoriteiten onwillig om aan dit
verzoek te voldoen, maar na een hoger beroep
in 1989 werd de groep officieel erkend. Door de
status van religieuze groepering kreeg de Aum
enkele privileges.
Een van de opmerkelijkste was dat ze door een
wet, die dergelijke groeperingen beschermt
tegen teveel bemoeienis van de overheid,
volledig vrijgesteld waren van enig onderzoek
naar hun activiteiten of doctrine. Hierdoor
konden ze in het begin redelijk ongemoeid
werken.
太狸記・五月号
23
Leer en propaganda
De leer van de Aum Shinrikyo is voornamelijk
gebaseerd op het boeddhisme, met wat
elementen van andere geloofsovertuigingen,
zowel oosterse als westerse. Zo geloofde
Asahara dat hij een reïncarnatie van Jezus
Christus was en beschikte over een aantal
speciale krachten: hij kon volgens hemzelf in de
lucht zweven, door de tijd reizen en door muren
kijken. Er bestaat een foto waarop hij zwevend
in de lucht te zien is, maar later bleek dit in
scene gezet te zijn.
Verder is de groepering in het bijzonder
gefixeerd op wat zij zien als de Armageddon
of het einde van de wereld. De aanzet hiervoor
zou een oorlog zijn die hij beschrijft als “een
Derde Wereldoorlog”. Volgens Asahara zou
deze ergens in 1996 of ergens tussen 1999 en
2003 plaatsvinden. Hierdoor zou het grootste
deel van de mensheid sterven. Alleen Aum
leden waren volgens hem in staat om verlossing
te vinden en opnieuw geboren te worden.
Hoewel de Aum er rigoureuze overtuigingen
op nahield, groeide de groep gestaag. Dit kwam
voornamelijk door succesvolle campagnes
van de groep. Ze publiceerden onder andere
animatiefilmpjes en manga die zich vooral
focusten op de magische krachten van de grote
leider en hoe geweldig hij wel niet was.
Wat meer op de leer van de groep inging waren
24
tijdschriften zoals Vajrayana Sacca (ヴァジラ
ヤーナ・サッチャ) en Enjoy Happiness (エン
ジョイ・ハピネス).
Sarin-aanval
Na verloop van tijd werd de Aum steeds
agressiever jegens mensen die kritiek hadden op
de groep. Zo werd advocaat Tsutsumi Sakamoto
samen met zijn vrouw en kinderen als vermist
opgegeven na een mislukte rechtszaak die hij
had aangespannen tegen de groepering. Later
bleek dat ze waren vermoord door Aum-leden
en dat hun lichamen op verschillende plekken in
Japan waren gedumpt.
Hierdoor begon de politie steeds meer argwaan
te krijgen en toen een lid Asahara tipte over een
te verwachten inval van de politie in een van de
Aum gebouwen, beraamde hij het plan voor een
terroristische aanval. Een belangrijk onderdeel
van dit plan was sarin. Sarin is een chemische
stof die was ontdekt door Duitse geleerden ten
tijde van de Tweede Wereldoorlog. Wanneer
het in aanraking komt met zuurstof, veranderd
het in een gas dat het zenuwstelsel aantast en
te lange blootstelling aan het gas lijdt tot een
uiterst pijnlijke dood. Het gas is zowel kleur- als
geurloos en wordt dus vrij moeilijk opgemerkt.
Doordat er onder de Aum-leden veel
wetenschappers waren, kon het gas vrij
gemakkelijk geproduceerd worden. Na enige
太狸記・五月号
tests op schapen, was de stof klaar om ingezet
te worden in de grootste terroristische aanval
die Japan ooit heeft meegemaakt. De aanval
zou uitgevoerd worden in de metro van Tokyo,
tijdens de ochtendspits.
Op 20 maart 1995 verspreidden zes
hoogstaande leden zich over de metrostellen.
Ze hadden pakketjes sarin gewikkeld in een
krant bij zich, evenals een paraplu met een
scherp gevijlde punt, om de pakketjes door
te kunnen prikken en de stof te kunnen laten
vrijkomen.
Uiteindelijk kwamen er twaalf mensen om het
leven en raakten en duizenden mensen gewond
door de sarin-gasaanval. Dit was deels te wijten
aan de inferieure kwaliteit van het door Aum
gefabriceerde gas.
Doordat het relatief zwak was en pas langzaam
symptomen veroorzaakte, dachten de meeste
slachtoffers dat ze gewoon ziek waren geworden
en besteedden er geen aandacht aan totdat het
te laat was.
Na de aanval
Kort na de aanval verloor de Aum Shinrikyo
haar status als religieuze groepering. Een groot
aantal leden werd gearresteerd, waaronder ook
Asahara.
Een groot deel van hen kreeg een
gevangenisstraf, terwijl de directe betrokkenen
bij de aanval en Asahara de doodstraf werd
opgelegd. Alle directe betrokkenen zijn
inmiddels geëxecuteerd, met uitzondering van
Asahara.
De Aum bleef bestaan en veranderde in 2007
zijn naam in Aleph. Dit markeerde een punt
waarop de groep een meer vredelievende kant
opging. Hoewel ze nog steeds loyaal bleven aan
de leer van Asahara, hebben ze sindsdien geen
gewelddadige activiteiten meer ondernomen en
verontschuldigen zich zelfs openlijk voor hun
daden in het verleden. Desondanks blijft hun
naam bezoedeld, want zelfs nu nog worden ze
veelal gediscrimineerd en bedreigd.
De saringas-aanval heeft tot veel chaos en
paniek geleid in de Japanse maatschappij. Zelfs
twintig jaar na de ramp blijft het nog angst
inboezemen in de harten van vele Japanners.
Het heeft zeker het leven van de Japanners
beïnvloed en het is te hopen dat Aleph de
nieuwe weg die het heeft ingeslagen zal blijven
volgen, zodat iedereen weer met een gerust hart
de metro in kan stappen. - Hannelieke Soppe
太狸記・五月号
25
Surrealisme in de Japanse anime
Een kale woestijnvlakte gespiegeld door een
felblauwe uitgesmeerde lucht. Het is druk op
de vlakte. Een volle menigte is op weg naar de
metropool gebaseerd op de grotere steden van
Japan. Het zijn alleen geen mensen die deze
stoet vormen maar elektronische apparaten,
poppen, dieren, verkeersboden, mythische
wezens en magische poorten.
Op de troon bevindt zich een oude man met een
kroon die zwaait naar de menigte. Plotseling
verstijft de gedaante van de man en blijft enkel
een uitgezakte levenloze gestalte over. De pop
met kort zwart haar en een rode kimono die
zich eerst voor de oude man bevond heeft nu
de plaats op de troon ingenomen. Begeleid door
koelkasten en groene kikkers met trommels laat
ze zich met een schuin omhoog uitgestrekte
arm naar de plaats van bestemming brengen.
De stad is in rep en roer van de magische parade
die langs komt vliegen. De twee hoofdpersonen,
een oude politieagent en een jonge betoverende
vrouw verbazen zich over de mengelmoes
van realiteit en fantasie die hen overvalt. Een
mengelmoes van droom en werkelijkheid.
De zojuist beschreven scene is niet afkomstig
uit de film Yellow Submarine van de Beatles.
Ze wordt evenmin gevolgd door marcherende
hamers of bloemen die de lente vieren
terwijl een schreeuwende muur vol kracht
de wonderlijke wereld omsingeld. Het is een
fragment uit een van de laatste werken van
Satoshi Kon, bekend om zijn animatiefilms vol
surrealisme en persoonlijke dilemma´s, de ene
keer explicieter in beeld gebracht dan de andere
keer.
De fantasie is vaak niet ver te zoeken in de
Japanse animatieserie, ook wel bekend onder de
fans als anime. Immers, wie als kind opgegroeid
is met de films van Hayao Miyazaki zal zich
meteen een beeld voor de ogen halen van een
kat die ook een bus is of een levende cape met
een masker die alles en iedereen opeet en het
er allemaal weer uit gooit in een groot badhuis.
Een ander zal herinnerd worden aan een gele
muis die zonder reden aan het vechten is met
een paarse klodder die van vorm en gedaante
kan veranderen.
26
太狸記・五月号
In een land waar geestverruimende
middelen ten strengste verboden zijn, is
het niet minder dan merkwaardig dat zulke
geestverruimende beelden een groot deel van
de geanimeerde series overheerst. Toch is dit
land dat Paul McCartney in 1980 opsloot
voor marihuanabezit in werkelijkheid minder
conservatief dan je zou denken. Een maas
in de Japanse Opiumwet zorgde ervoor dat
men decenniumlang gewoon hallucinogene
paddenstoelen kon nuttigen zonder pinken,
hoofden of vrijheden te verliezen.
De wet constateerde dat psilocybine, het actieve
bestanddeel van deze paddenstoel, weliswaar
verboden was, maar dat gold niet voor de
schimmel zelf. Grootschalige exploitatie van
deze wet zorgde ervoor dat velen zich waagden
aan de magische reis waar de paddenstoel hen
naartoe bracht. Een ander gevolg was echter
dat de overheid hier een luchtje aan rook. De
‘magische paddenstoel’, of op z’n Nederlands:
de paddo, is dus inmiddels weer gewoon illegaal
in het land van de rijzende zon.
Zou de magie van de Japanse animatieserie
die haar fantasie loslaat op de netvliezen van
fans over de hele wereld ten dele geïnspireerd
kunnen zijn door het gebruik van dergelijke
entheogene middelen? Dit is een vraag waarvan
het antwoord alleen maar uit speculaties kan
bestaan.
De ervaringen en gedachten die ronddwalen
in de geesten van schrijvers en regisseurs
als Kon en Miyazaki zullen deze ruimte
ongevraagd waarschijnlijk nooit verlaten. En
in een maatschappij waar zulke uitspraken
het einde van je carrière betekenen, zullen ze
waarschijnlijk nooit gedaan worden.
Wat wel duidelijk is, is dat anime een uitgebeeld
product van de fantasie is, wat hier ook de
inspiratie voor mag zijn. Voor de een uit zich
dat in hierboven beschreven magische taferelen.
Voor de ander uit zich dat in heldenverhalen
waar elk denkbaar kwaad verslagen wordt met
de kracht van vriendschap en vaak ook een
arsenaal aan superkrachten.
Wie wil kan urenlang wegdromen in de voor
hem of haar geschapen fantasiewerelden.
Dit kan een natuurgebied zijn waarin nietbestaande
organismen
merkwaardige
fenomenen en ziektes teweegbrengen. Dit kan
een oceaan zijn waar een groep mensen, die
duidelijk nooit Sneeuwwitje gezien hebben,
toch van de verkeerde vrucht gesnoept hebben
en daardoor de mogelijkheid van zwemmen
hebben ingeruild voor de meest uiteenlopende
superkrachten. Dit kan ook een middelbare
school zijn waar jij als mannelijke of vrouwelijke
hoofdpersoon ineens een heel scala een mooie
jonge onderdanige meisjes hebt om uit te
kiezen.
Voor ieder die wil wegdromen in de
bewustzijnsverruimende tekeningen valt er
wat te kiezen. Maar hierbij geldt net als bij elke
droom en ontvluchting uit de realiteit: houdt
altijd het contact met de werkelijke wereld in de
gaten en laat je niet te ver meeslepen. - Steffen
de Jong
太狸記・五月号
27
History in the making, onrust in het
Westen
Het politiek klimaat in Nederland, waarom
zouden wij hierover iets schrijven in de
TaTanukiKi? Dat was de vraag die ik mij talloze
keren stelde voor ik begon aan dit artikel. Dat
heeft toch niks met Japan Studies te maken?
Dat heeft toch niks met onze interesse voor
Japan, of Japan zelf te maken? Toch heb ik het
gevoel dat er op dit moment omwentelingen
plaatsvinden, ook in de Nederlandse politiek
en samenleving, met gevolgen die zo ingrijpend
zijn dat zij op de lange termijn met zowel onze
studie als Japan te maken hebben.
Een week en tien jaar na de aanslagen van 9/11
in New York, verzamelt zich op Wallstreet een
demonstrerende menigte. Deze actie zou tien
jaar na dato bevestigen dat ook het Westen
zelf verdeeld was door sociale en economische
ongelijkheid, uit de beweging kwam The
Occupy Movement voort, een beweging die
claimt zich te keren tegen deze ongelijkheid
en tegen hebzucht, corruptie en de vermeende
invloed van grote corporaties op regeringen
wereldwijd.
Ditzelfde jaar, 2011, maakt ons getuigen van
een andere grote ramp die in Fukushima plaats
vond na de Tohoku aardbeving. Een Occupy
beweging sluit zich in Japan aan bij de protesten
tegen kernenergie die volgen wanneer de
beloofde onafhankelijkheid van kernenergie te
lang lijkt uit te blijven. In Nederland worden
in dertig steden Occupy demonstraties
aangekondigd
en
leiden
uiteindelijk
veiligheidsoverwegingen en overlast
door
Occupy tentenkampen tot ontruiming.
Wat beide landen gemeen hebben is het
onvermogen van de media om op een
eenduidige manier met deze verschijnselen om
te gaan. In Japan beschuldigen demonstranten
de mainstream media van censuur en corruptie
als een demonstratie van “60.000 man” in
Tokio het nieuws niet haalt.
28
In Nederland gebeurt hetzelfde wanneer de
verschillende bewegingen claimen onterecht
in een slecht daglicht te worden gesteld door
bijvoorbeeld de hilarische beelden die Geenstijl
op locatie schiet.
De gemene deler lijkt te zijn dat de media meer
geïnteresseerd zijn in het circus dat zich onder
de demonstranten afspeelt dan de boodschap
die de demonstranten verkondigen, het gebrek
aan een centrale organisatie en de vloeibaarheid
van de verkondigde idealen hebben hieraan
waarschijnlijk niet positief bijgedragen.
Desalniettemin is in dit jaar een voorbeeld
gezet, en de meer algemene ontevredenheid die
onder Occupy demonstranten heerst hoorbaar
geworden.
“Occupy Maagdenhuis”?
Op 1 Maart 2005 is wat begon als een
demonstratie tegen het beleid van danstaatssecretaris Onderwijs, Cultuur en
Wetenschap Mark Rutte uitgelopen tot
een bezetting, dit duurt slechts iets meer
dan zes uur. “Het was een bezetting met
een historisch tintje”, kopt EenVandaag,
verwijzend naar de zesdaagse bezetting van
de lente van ‘69. Toch vindt op de avond
van 25 februari 2015 weer een bezetting
plaats. Dit keer is de aangevoerde reden het
wanbeleid van een universiteitsbestuur, terwijl
op voorzieningen gekort wordt investeert
de universiteit in ontwikkeling van o.a. een
appartementencomplex.
Hoogtepunt van de demonstratie is
waarschijnlijk de ontruiming geweest, na
onderhandeling met het College van Bestuur
van de UvA wordt op de één na laatste dag van
de demonstratie door het bestuur van de UvA
alsnog verzocht om een ontruiming door de
ME.
太狸記・五月号
Aangevoerde redenen zijn gebrek aan
bereidwilligheid voor overleg en een geraamde
schade van een half miljoen euro. De
bereidwilligheid van de studenten wordt door
de rechter terecht erkend na weken overleg
die toch echt plaatsvonden maar het half
miljoen aan schade wordt niet betwijfeld en
toestemming voor ontruiming wordt gegeven.
Zoals kenmerkend is voor depressies in het
algemeen, wil men opeens wel precies weten
wat er met het geld gebeurt. Dit heeft na de
meest recente economische malaise het een
en ander aan het licht gebracht dat voor Jan
en alleman niet bepaald te verkroppen was
en is te koppelen aan de idealen waarvoor de
Occupy beweging zich inzet. Dat het College
van Bestuur van de UvA tot op de dag van
vandaag niet de volledige vijfhonderdduizend
euro heeft kunnen verantwoorden als zijnde
schade veroorzaakt door studenten ging de
betrokkenen niet in de koude kleren zitten en
zij eisten nu het aftreden van dit CvB.
In een poging voorgoed een einde te maken
aan de framing van de demonstranten als
beroepsdemonstranten en krakers wordt
de beweging opgeroepen in pak een stoet te
lopen door Amsterdam als protest tegen de
draconische maatregelen.
Desondanks laat de PR van de beweging nog
zeker te wensen over. Voor de rest van Nederland
is door het gebruik van bezetting, de kleur rood
en verwijzingen naar kunstbarricades door
Pruisische anarchisten de link met het politieke
linkse of radicale snel gelegd.
Een hele scriptie zou geschreven kunnen
worden over het militante gebruik van taal in
social media door supporters van de beweging,
met een blik op hun officiële Facebook-pagina
vind ik vergelijkingen tussen politie en nazi’s,
aantijgingen van intimidatie, solidariteit met
overzeese kameraden van het rode vierkant...
Hier is echter snel doorheen te prikken, daar
verdere berichtgeving niet te radicaal gekleurd
lijkt, maar zoals overal op het internet laten
reacties van sommige mensen te wensen over.
Gekkies, Links Tuig en Bruinhemden.
Ondanks dat ik de studenten, naar ik meen de
grootste daadwerkelijke aandeelhouders in de
universiteit na de staat en het volk, steun in hun
verzet tegen een bestuur dat weg probeert te
komen met mismanagement (en praktijken die
voor de privatisering van het hoger onderwijs
ondenkbaar waren geweest), is er iets niet pluis
aan het hele gebeuren. Er is de geruchtenmolen
en de constante weerklank dat we hier te maken
hebben met radicalen, iets dat door de “Nieuwe
Universiteit” zoals de beweging zich noemt
weersproken wordt, maar niet weerlegd.
太狸記・五月号
29
En het moet ook radicaal anders vinden zij,
en waarom dat moet daar hebben zij al veel
woorden aan besteed maar ik wil graag de
aandacht vestigen op een stuk dat Ramsey
Nasr, voormalig stadsdichter van Rotterdam,
hierover heeft geschreven. Het stuk verscheen
al in het Belgische “De Standaard” en prijkt
op de website van de Nieuwe Universiteit.
Veelzeggend is het volgende citaat: “Waarheid
met een grote W en Rendement met een grote
R vormen vandaag onze grootste bedreiging.
Zij doden de verbeelding in ons.” Dit gaat niet
langer over Nederland, dit gaat over de wereld.
Dat de grote W en grote R hun grote rollen
spelen in onze samenleving, en zelfs wereldwijd,
dat is onbetwist. Efficiency of rendement is het
stokpaardje dat bij elke bestuurshervorming
lijkt te worden aangedragen, en truth of
waarheid is wat telkens weer wordt verkondigd
door de mensen die het fundamenteel anders
willen. Dit is natuurlijk grappig want waarheid
is al zo’n 2500 jaar een omstreden begrip, en
efficiëntie is een woord dat gaat over de weg
naar een einddoel dat in de discussie vaak
onbesproken blijft of niet duidelijk aan dat
rendement gekoppeld wordt.
Het doel van het Ministerie van OCW is
volgens haar website iedereen voor te bereiden
op zelfstandigheid en verantwoordelijkheid
en een slim, vaardig, creatief Nederland te
creëren. Bijvoorbeeld door samenwerking
tussen wetenschap en bedrijfsleven te
promoten met publiek geld. a, ja, datzelfde
bedrijfsleven dat partijen financiert en gerund
30
wordt door vaak politiek actief management
en dat uitgenodigd wordt om mee te vragen
in de ‘Nationale Wetenschapsagenda’ die het
ministerie opstelde.
Toch is het, al deze impliciete aantijgingen
daargelaten, belangrijk om genuanceerd te
blijven. Het is tenslotte ‘the mis-information
era’ waarin wij leven en maar al te makkelijk om
te vervallen in een waarheid met een grote W die
waarschijnlijk even nuttig voor ons is als die van
www.dewaarheid.nu of www.wat-is-waarheid.
info – allebei topsites dus. Een terechte vraag
die wij onszelf dan ook moeten stellen, en de
Nieuwe Universiteit zichzelf allicht had moeten
stellen: “welk medium heeft onze voorkeur?”
Misschien, wetenschappelijk onderzoek?
Corruptie in Nederland, openbaarheid
van bestuur.
Prof. Dr. Steven van de Walle van de Erasmus
Universiteit Rotterdam gaat in 2012 in tegen
de populaire opvatting dat corruptie iets van
vroeger en derdewereldlanden is. Hoewel kleine
corruptie, in de vorm van gouden handdrukken
en dergelijke bijna helemaal verdwenen zou
zijn in Nederland, is juist grote corruptie, een
verregaande belangenverstrengeling, nog vaak
aan de orde van de dag volgens de Professor
Publieke Administratie. Wat het aan het licht
brengen van deze corruptie zo problematisch
maakt is volgens hem een onduidelijke
regelgeving in combinatie met het grijze gebied
tussen publieke en private sector.
太狸記・五月号
Combineer dit gegeven met de resultaten van
de National Integrity System Assessment
Netherlands door Transparency International
Netherlands datzelfde jaar, dat net als Van
de Walle concludeert dat het opstellen van
anti-corruptiemaatregelen tekortschiet in
bijvoorbeeld politieke partijen en de publieke
sector. Problematisch worden bijvoorbeeld het
gebrek in transparantie bij financiering van
partijen door externen of verzwegen private
belangen van ambtenaren genoemd.
Om
mismanagement
door
dergelijke
belangenverstrengeling tegen te gaan zijn
er een aantal niet al te ingrijpende middelen
beschikbaar voor een liberale partij als de VVD:
1. vergroting van transparantie richting de
belanghebbenden ofwel investeerders ofwel het
volk en de student; 2. concurrentie, immers zijn
de universiteiten geprivatiseerd en verzwakt
het mismanagement van de UvA haar positie
op de markt; 3. het dreigen met persoonlijke
bestraffing, tenzij een verbetering in gedrag en
bestuur optreedt.
De Nieuwe Universiteit, hoewel ze een jonge
beweging is met hier en daar nog niet piekfijn
verwoorde stellingnames, zet zich blijkens haar
manifest in voor de eerste optie en eist naast
meer transparantie ook meer inspraak door de
student.
Deze eis weerklinkt in universiteiten over de
hele wereld waar studenten hun eigen New
University beweging oprichten en lijkt een
voortvloeisel uit het ideaal dat de bredere
Occupy beweging leek te verlangen: een
maatschappij van gelijke kansen die niet langer
geregeerd wordt door corruptie of hebzucht.
Tenslotte.
Dit artikel is dan ook geenszins een oproep om
u toch bij het front van de Nieuwe Universiteit
of Occupy te voegen. In tegendeel, laten wij
vooral niet hun Facebook pagina’s leuk vinden
en lekker kritisch op ze blijven ook al worden wij
nog zo verfoeid in die berichtjes op internetfora
met hun als Martin Niemöller-citaten verhulde
oproepen tot solidariteit: “Then they came for
me—and there was no one left to speak for me”.
Laten we in plaats daarvan onze daden
voor zich laten spreken, of zoals de
Rotterdammer in mij wil zeggen: “Geen
woorden maar daden”. Laat je niet wegcijferen
door administraties, pleeg studentikoze
ongehoorzaamheid, en stem verdomme
eens mee in de ondervertegenwoordigde
studentenraadverkiezingen. Maar zorg bovenal
dat je niet die persoon wordt die op tv zegt: “ja,
daar hadden we eigenlijk vijftien jaar geleden al
wat aan moeten doen”. - Vincent Meijer
太狸記・五月号
31
Blik op de Japanse maatschappij
Sociaal geëngageerde kunst na 3/11
De Japanse hedendaagse kunst laat duidelijk
zien dat Japanse kunstenaars niet alleen
vreugdevolle popcultuur als inspiratiebron
hebben. Zij tonen ook engagement omtrent
maatschappelijke problemen. De trauma’s
veroorzaakt door de Hanshin aardbeving en
Sarin gasaanvallen in 1995 en de driedubbele
ramp in 2011 hebben heel wat inspiratie
achtergelaten voor kunstenaars. Vooral de wond
die 3/11 achterliet bracht veel kunstenaars
op bijzondere initiatieven die kritisch, maar
ook hartverwarmend waren. Dit artikel laat
een greep uit de Japanse hedendaagse kunst
van na 3/11 zien die onder de noemer ‘sociaal
engagement’ vallen.
Het soort verwijzingen dat Sato gebruikt
komen ook terug in werk van Kazama Sachiko.
Zij richt zich meer op de negatieve sociale kant
van de driedubbele ramp en is sterk politiek
geëngageerd. Zij graaft voor haar werk niet in
haar fantasie, maar in de historie, om erachter
te komen hoe de Japanse maatschappij is
geworden wat zij is.
Kunst als pijler van de maatschappij: het
kritische thema
Kazama zegt dat mensen na de ramp een
uitlaatklep op het internet vonden. In plaats
van elkaar te beschermen probeerde men juist
een schuldige te vinden voor alles wat fout was
gegaan bij Fukushima en bij andere misstanden
in Japan. De kunstenares is minder hoopvol
voor de toekomst en zegt dat de mens wanhoop
moet erkennen. Volgens haar kan wanhoop
mensen doen inzien wat er echt anders moet
zo vertelt zij in haar interview voor Roppongi
Crossing 2013 (六本木クロッシング2013展
: Roppongi kurossingu 2013-ten) te vinden op
YouTube.
Ataru Sato is een kunstenaar die zijn grillige
verbeelding uit in het recente Dear Everyone.
De muurtekening laat verschillende vervormde
en vervreemde wezens en mensen zien
waarbij sommigen onherkenbaar zijn. Maar
op de drukke monochrome tekening is een
directe kritische verwijzing naar de lekkende
kerncentrale Fukushima te vinden in de vorm
van een toren.
Sato kreeg nachtmerries na de rampen in 2011
en heeft deze verbeeld in zijn tekeningen. Hij
wil mensen in aanraking brengen met zijn
verbeelding, vertelde hij in een interview uit
september 2013: “I suddenly became more
interested in drawing for others, touching on
the others’ imagination.” (Chisako Izuhara,
‘Interview: Ataru Sato’ <http://www.gadabout.
jp/interview-ataru-sato/>) Uit zijn fantasie
komt ook de ‘superhuman’ voort die hij in zijn
muurtekening verwerkte, deze staat toch nog
voor een beetje hoop in zijn werk.
32
Kazama’s werk Nonhuman Crossing (afb.
1) gaat over hoe mensen elkaar bekijken en
kunnen bekritiseren binnen een maatschappij.
Het gaat ook over het feit dat de wereld na
de ramp ineens anders naar Japan keek dan
daarvoor.
Optimistisch en eerbiedig engagement
Ondanks deze donkere insteek zijn er
kunstenaars die na 2011 positieve energie
de maatschappij in wilden brengen, door
samenzijn of door een bewustzijn te creëren.
Tsubasa Kato is een kunstenaar die de
gemeenschap bij zijn werk betrekt. Tsubasa laat
het sociale thema van verbondenheid, dat na
de eerste aardbevingsramp opkwam, door zijn
hele oeuvre weerklinken.
太狸記・五月号
Tsubasa werkte voor maart 2011 met kleinere
groepen mensen, vaak vrienden, die konden
participeren aan zijn performance kunst. Na de
ramp wilde hij steeds grotere groepen mensen
betrekken bij zijn werk. Dit is een voorbeeld van
een creatief gevolg van het verhoogde sociale
bewustzijn na de ramp.
The Lighthouses Project (afb. 2) van Kato
bestond uit een constructie zo groot dat 300
lokale inwoners werden gevraagd om het
bouwwerk gezamenlijk omhoog te trekken,
aldus de Japan Times van 22 december 2011.
Dit laat het vergrote sociale bewustzijn op
een positieve manier zien en stimuleert dat
bewustzijn ook op een bijzondere manier.
Er kwam ook een verhoogd bewustzijn omtrent
het ‘alledaagse’ op in de Japanse hedendaagse
kunst dat ook terugkomt in de werken na 3/11.
De driedubbele ramp in 2011 gaf het thema een
oppepper wat resulteerde in werken zoals Life
(命 : Inochi) #1 (afb. 3) van Yuken Teruya en
Sendai ‘Blue cap bottle’ van Ryohei Usui. Beide
werken verbijzonderen alledaagse objecten en
geven het een grimmigere betekenis.
Teruya knipte plantmotieven in kranten waar
op de voorpagina foto’s van de ramp zichtbaar
zijn. De krant vormde daarmee een soort grond
waaruit zaailingen ontspruiten, een teken van
een nieuw begin.
Usui maakte een PET-fles van glas
waardoor deze eeuwigheidswaarde krijgt.
Dit in tegenoverstelling van het thema
vergankelijkheid. De Sendai fles staat niet alleen
symbool voor eeuwigheid, maar ook voor een
herinnering aan de ramp aangezien ze uit de
schappen verdwenen na de ramp in verband met
de angst voor besmet water. In beide werken is
de hoop op een alledaagse toekomst voelbaar,
en toch nemen beide het alledaagse nooit meer
voor lief. Net als vele andere Japanners die de
verschrikkelijke gebeurtenissen in 2011 op hun
eigen manier verwerken. - Anna Tonk
Voor de afbeeldingen, zie volgende pagina
太狸記・五月号
33
afbeelding 1
Afbeelding 2
Afbeelding 3
34
太狸記・五月号
3 Japanse horrorshorts met een
gezonde dosis zelfspot
Met het einde van het academisch jaar en weer
een editie van de Leiden International Short
Film Experience achter de rug leek het me
interessant om eens te kijken naar wat Japanse
korte films. Zo stuitte ik op een drietal korte
horrorfilms verwerkt in de reeks The ABCs
of Death (2012). Een trigger warning is hier
overigens op zijn plaats want de 26 korte films
kunnen gevoelige onderwerpen aansnijden.
Door middel van de film The ABCs of Death
gaan regisseurs van over heel de wereld de
uitdaging aan een horror film te maken voor
elke letter van het alfabet, bij de F vinden we
onze eerste short, “F is for Fart” door Noboru
Iguchi. Iguchi bracht eerder al films uit als
Kaidan shinmimibukuro igyou (怪談新耳袋異
形); Zombie Ass: Toilet of the Dead (ゾンビア
ス : zonbi asu); Dead Sushi (デッド寿司 : deddo
sushi); Nuiguruma-Z (ヌイグルマーZ) en Live
(ライブ : raibu).
“F is for Fart” is een horror van het luchtige
soort. Het begin van de short is alsof je kijkt naar
een J-drama, een jong meisje in schooluniform
wordt geïntroduceerd aan de hand van haar
geheime schaamte, voor het laten van scheten.
Tegelijkertijd ontmoeten wij haar lerares die
haar – zo meent zij – altijd in de gaten houdt.
Zij is de oorzaak van de schaamte claimt het
schoolmeisje, want ze gelooft niet in goden,
alleen in sensei. Dat de leerling-lerares relatie
een stuk dieper gaat wordt duidelijk wanneer zij
elkaar vinden in de volgende fartpocalyps.
Ook de volgende short heeft humor in een
hoog vaandel staan. Het gaat om de short voor
de letter J, “J is for jidai-geki” door Yuudai
Yamaguchi.
Afbeelding: F
Afbeelding: J
太狸記・五月号
35
Humor, geweld, en horror zijn prominent
aanwezig in de meeste van zijn films, zo ook in
zijn meest recente werk: Yakuza Weapon (極道
兵器 : gokudou heiki); Deadball (デッドボー
ル : deddo booru) en Abductee (アブダクティ :
abudakuti).
Yamaguchi maakt in zijn short een lachertje van
de vorm- en stijlconventies van de jidaigeki (時代
劇 : ‘tijdperk drama’), het genre dat bekend staat
als voortbrenger van de ‘samoeraifilms’. Deze
zotheid leidt bij één van de hoofdpersonages,
een samoerai die zijn meerdere moet bijstaan in
harakiri (腹切), tot enorme spanning, hilariteit
volgt snel.
En zo zijn we aanbeland bij de laatste van de
drie Japanse shorts uit The ABCs of Death,
en tevens de laatste short van heel de film:
Yoshihiro Nishimura’s “Z is for zetsumetsu”,
ofwel uitroeiing. Zijn eerdere werk voorziet
in zowel horror als actie en hilariteit of zelfs
voorzichtige maatschappijkritiek, zo blijkt uit:
Helldriver (ヘルドライバー : herudoraibaa);
ZOMBIE TV en The Ninja War of Torakage (虎
影 : torakage).
In een interview door Jeremy Kirk van
firstshowing.net beschrijft Nishimura zijn
stijl als mogelijk surrealistisch, en zijn doel als
het veroorzaken van de gedachte “Dat moet ik
nog eens zien!” bij zijn publiek. In zijn short
voor The ABCs of Death slaagt hij in beide
met zijn abstracte kritiek op de manier waarop
na de oorlog met de Japan-Amerika relatie is
omgegaan. De film met geslachtsdelen, sushi,
atoombommen, en mutanten is een soort orgie
van taboes die in je gezicht klaarkomt.
Al met al is The ABCs of Death een aanrader voor
elke horrorliefhebber en een bewijs dat horror
als genre, en ook vooral binnen de Japanse
cinema nog lang niet dood is. - Vincent Meijer
Afbeelding: Z
36
太狸記・五月号
De magische theeketel
In het volgende verhaal, De Magische Theeketel
(文福茶釜 : bunbuku chagama), speelt een
Tanuki, het symbool van LVSJK Tanuki, de
hoofdrol. Het is een vrij bekende fabel waarvan
meerdere versies bestaan, waaronder de versie
zoals deze wordt beschreven in de anime
Folktales from Japan (ふるさと再生 日本の昔
ばなし: furusato saisei nihon no mukashibanashi).
De inhoud van het verhaal varieert per versie,
dus heb ik een aantal verschillende elementen
van verschillende versies genomen en deze
samengevoegd. Ook heb ik geprobeerd de
personages, met name de Tanuki, wat extra
karakter te geven. Veel leesplezier!
‘Er was eens een arme dagarbeider die zo
weinig geld had dat hij zichzelf amper kon
voeden. Op een zekere dag keerde hij vermoeid
terug van een lange werkdag en zag plotseling
iets bewegen aan de kant van de weg. Toen hij
erop afliep realiseerde hij dat het een jonge
Tanuki (狸 : wasbeerhond) was die verstrikt zat
in een val. ‘’Oh nee! Die arme Tanuki!’’ dacht de
man met medelijden. Hij haastte zich naar de
Tanuki en bevrijdde hem, waarop het dier snel
wegrende.
Een paar dagen later liep de man na zijn werk
via dezelfde weg terug naar huis. In de berm
van de weg, in de buurt van de plek waar hij de
Tanuki had gered, trof hij een vervuilde maar
grote en schijnbaar mooie theeketel aan. Dit
ziende werd hij eraan herinnerd dat een priester
in een dichtbijgelegen plaats had laten weten dat
hij op zoek was naar een soortgelijke theepot en
hier veel geld voor zou neerleggen. ‘’Wat een
toeval!’’ dacht de man en hij nam de theeketel
mee richting de tempel van deze priester.
Onderweg raakte de man wel vrij vermoeid,
want wat was die ketel toch zwaar! Net toen hij
overwoog een kleine pauze te nemen hoorde hij
een fluisterende stem van de ketel afkomen.
‘’Psst! Je bent er bijna, houd nog even vol.’’
‘’Wat? Waar kwam dat vandaan?!’’ Riep de
man uit in verbazing, hij keek geschokt toe hoe
de theeketel die hij tot dus toe had gedragen
langzaam veranderde in een jonge Tanuki.
‘’Heb je nog nooit een Tanuki zien transformeren
ofzo? Haha, je ziet eruit alsof je een demon hebt
gezien!’’ Zei het dier.
‘’Wat? Maar... hoe?’’ Stamelde de man.
‘’Herken je me niet eens meer? Zijn alle mensen
zo slecht van geheugen? Ik voel me haast
beledigd, zeg.’’
太狸記・五月号
37
‘’Ben jij dan de verstrikte Tanuki van een paar
dagen terug?’’
Het dier grinnikte. ‘’Zie, je snapt het wel. Je
hebt me gered en daar wil ik je voor bedanken.
Verkoop me daarom maar aan die priester, ik
geloof dat je het geld wel kunt gebruiken!’’
‘’Maar... dat is oplichterij! Dat kan ik niet
maken!’’
‘’Je zegt te vaak maar! Vertrouw me nu maar, ik
zal een goede theeketel zijn, hoor!’’
De man keek nog even vertwijfeld, maar besloot
de uitspraak van het dier te geloven. ‘’Oké, dan,
ik laat het aan je over. Heel erg bedankt.’’
‘’Nee, jij bedankt.’’ Zei de Tanuki, terwijl hij
weer terugveranderde in een theeketel.
Gearriveerd bij de tempel ontmoette de man de
priester, en toonde hem de theeketel.
‘’Wat een prachtige theeketel!’’ Riep de priester
uit. ‘’Hij is ook precies groot genoeg. Ik koop hem
direct!’’. Zo ruilde de man de Tanuki in voor een
hoeveelheid geld waar hij zelf jaren voor zou
moeten werken. Ook al voelde hij zich er nog
steeds schuldig over, hij nam het geld aan en
ging weer terug naar huis.
De priester bekeek de theeketel nog eens
bewonderend en riep vervolgens een leerling
bij zich. Hij vroeg de leerling om de theeketel
goed te wassen.
38
De jongen nam de ketel mee naar de wasplaats
en deed wat hem werd opgedragen. Echter,
terwijl hij boende, hoorde hij rare geluidjes die
van de ketel kwamen. Het leek net alsof de ketel
aan het giechelen was! De leerling rende terug
naar de priester en vertelde dat de ketel behekst
was, maar de priester wilde er niets van horen.
De theeketel werd vaak gebruikt in de tempel.
Altijd waren er veel mensen die er thee uit
dronken, maar de thee raakte nooit op. Alleen,
op een zekere dag, toen de theeketel weer op
het vuur stond, kon de Tanuki het niet meer
verdragen. Van de hitte en de pijn probeerde hij
weer terug te veranderen in zijn oorspronkelijke
gedaante en rende terug naar het huis van de
man die hem gered had.
‘’Au au au!’’ Huilde de Tanuki, terwijl hij in de
armen van de man sprong.
‘’Oh nee! Wat een nare wonden...’’ Zei de
man. Maar wat nog vreemder was, was dat het
lichaam van de Tanuki nog steeds de vorm had
van de theeketel. Langzaam maar zeker genas
hij de brandwonden van het dier, maar hoewel
de wonden herstelden kon de Tanuki zich niet
compleet terugveranderen.
太狸記・五月号
De Tanuki keek verdrietig terwijl hij zei: ‘’Ik
dacht echt dat het goed zou gaan... ik wilde je
zo graag bedanken... maar dat vuur, elke dag! Ik
kon er niet meer tegen.’’
‘’Het is al goed. Ik heb een ander idee over hoe je
me terug kan betalen.’’
Het gezicht van de Tanuki begon weer te stralen.
‘’Jij die met ideeën komt? Dat is ook voor het
eerst! Laat maar horen, ik ben één en al oor.’’
‘’Wat als we op straat een show zouden geven?
Ik zou muziek kunnen maken, en jij, als ster van
de show, zou kunnen koorddansen en andere
trucjes kunnen doen!’’
‘’Dat klinkt als een plan, laten we het proberen!’’
Echter, in tegenstelling tot de Tanuki zou de
vos zijn krachten gebruiken om mensen te
verleiden en hierdoor van ze te profiteren,
terwijl de Tanuki meestal van vorm verwisselde
om mensen voor de gek te houden en hen zo
belachelijk te maken.
En zo zetten de man en de Tanuki een show
op. Aanvankelijk kwamen er weinig bezoekers,
maar toen het woord zich geleidelijk aan
verspreidde kwamen er meer en meer mensen
op dagen en werd het duo uiteindelijk befaamd
en welvarend. Op een zekere dag kwam ook de
priester de show bekijken, en kon de man eerlijk
het geld dat hij voor de ‘theeketel’ had gekregen
teruggeven. Zo heeft ook de Tanuki zijn gunst
terug kunnen betalen en leefden hij en de man
nog lang en gelukkig samen.’
In De Magische Theeketel komt de Tanuki naar
voren als een eervol dier dat zijn schuld terug
wil betalen. Dit thema is vaak terug te zien in
Japanse volksverhalen, bijvoorbeeld ook in
Tsuru no Ongaeshi waarin een kraanvogel door
een mens gered wordt en hem op gelijksoortige
wijze terugbetaalt door hem welvarend te
maken. Zelfs al zijn de ideeën van de vrolijke
Tanuki niet al te slim – het arme dier was er
namelijk niet op berekend om de rest van zijn
leven boven het vuur te hangen, hij doet er alles
aan om zijn dankbaarheid te tonen.
De Tanuki is een erg bekend dier in de Japanse
mythologie, hoewel het buiten Oost-Azië niet
voorkomt. Vroeger was het dier bevreesd als
een demon die, net als de vos, van gedaante kon
wisselen en zo mensen om de tuin kon leiden.
Want dat is wat echte Tanuki’s doen! - Dorien
Heerink
Tegenwoordig befaamde karakteristieken van
het dier zijn zijn ronde buik en grote scrotum.
Deze eigenschappen worden neergezet als een
teken van geluk met geld en welvarendheid.
Vergeleken met vroeger wordt de Tanuki
tegenwoordig meer beschouwd als een dwaas
die altijd vrolijk is en veel rijstwijn drinkt.
太狸記・五月号
39
Nujabes
Op een verder niet belangrijke plek, met wat
andere japanologen in gesprek, kwam Nujabes
ter sprake en ik weet nog dat de helft van de
aanwezigen hem niet kenden. Ik was eerst
geschokt dat er mensen ergens onder een steen
leefden en nog nooit van Nujabes hadden
gehoord, maar misschien was ik het die onder
de steen de wereld vergeten was dankzij zijn
relaxte beats.
De roots van Nujabes’ muziek gaan net zo ver
terug als die van de jazz en hip-hop waarmee hij
zich bezig houdt. Beide genres zijn al gevestigd
in Japan sinds zij de Amerikaanse mainstream
haalden, in respectievelijk de vroege 20’s en
80’s van de vorige eeuw. Invloeden van beide
genres raakten bovendien wijdverspreid in
uitingen van populaire cultuur in Japan lang
voor Nujabes op de scene verscheen.
Net als de grondleggers van deze genres heeft
Nujabes nieuwe overzeese invloeden opgedaan
en net als van zijn voorgangers wordt van
Nujabes gezegd dat hij aan het begin van een
nieuwe beweging stond . Zijn sound laat zich
het best omschrijven als “the sound of cool”.
Zijn collega’s en kennissen zijn het er allemaal
over eens: Nujabes was een bron van enorme
inspiratie en een kunstenaar. Hij bracht een
unieke stijl naar de underground hip-hop scene
en werd begin deze eeuw populair over heel
de wereld. Samenwerkingen volgden snel en
vonden plaats met onder andere: Cise Starr,
Apani B, CL Smooth, Fat Jon, Kero One, Pase
Rock, Terry Callier en Shing 02.
Die laatste vertelt in een interview hoe Nujabes’
muziek, gekenmerkt als hip-hop met sfeervolle
jazz invloeden, zowel naar de toekomst als
het verleden grijpt. De producer van Nujabes’
eigen platenlabel Hydeout Productions, Uyama
Hiroto, vindt het zelfs moeilijk om Nujabes’
muziek nieuw als zodanig te noemen, Nujabes
maakte de al bestaande muziek nieuw volgens
Uyama.
40
De jazz- en hip-hopklassiekers van morgen
die Uyama en Nujabes in samenwerking
met andere artiesten opnamen zijn terug te
vinden op zijn albums met als hoogtepunten:
Metaphorical Music; Modal Soul en Hydeout
Productions, maar bijvoorbeeld ook de Samurai
Champloo Music Record 1 en 2 of het postume
Luv (Sic) Part 1 – Part 6.
In deze “NuJazz”; “Downtempo”, en “Hiphop”
underground is Japan een grote speler en het is
allicht interessant om met het oog daarop stil te
staan bij het werk van wijlen Nujabes maar ook
bij andere avant-gardisten zoals DJ Takemura
(竹村延和 : Takemura Nobukazu) of Shing
02 met wie Nujabes de grenzen van muziek,
poëzie en literatuur opzocht in zijn hexalogie
Luv (Sic).
Nujabes overleed in het ziekenhuis na
betrokken te zijn geraakt in een auto-ongeluk
op 26 februari 2010, momenteel wordt de
laatste hand gelegd aan een documentaire over
het leven van deze geweldige artiest. - Vincent
Meijer
1. Heb je interesse in deze uitspraak en Nujabes’
nalatenis in het algemeen, check dan ook eens de
“Nujabes Eternal Soul” interviews die te vinden
zijn op mediadefrag.jp
2. Een deel van de luv(sic) hexalogie werd een
soundtrack voor de al even bijzondere anime
Samurai Champloo.
太狸記・五月号
WTF Japan: Kabedon (壁ドン)
Instructies: 1. Loop zelfverzekerd op een meisje
af dat tegen een muur staat. 2. Plaats met een
dreun je hand op hoofdhoogte langs haar heen
tegen de muur. 3. Leun naar haar toe en fluister
je beste openingszin. Als er iets is wat zowel
de kant op kan gaan van geslaagde versiertruc
of een aanklacht wegens aanranding dat is het
deze nieuwe rage uit Japan wel.
Kabedon is een fenomeen dat zijn oorsprong
kent in de manga. Het is onderhand zo populair
geworden in Japan dat er evenementen zijn
waarbij Japanse hosts klaarstaan bij een muur
en je als meisje je eigen kabedon kan ondergaan
en elk populaire vine-channel in Japan heeft
wel zijn eigen draai gegeven aan dit fenomeen.
Mocht je dit graag willen ondervinden, maar
het toch wat ongemakkelijk vinden om je door
een ervaren Japanse man uit de entertainment
industrie te laten charmeren, wees gerust!
Er is een café in Tokyo waar een anime pop
klaarstaat om hetzelfde kunstje te vertonen! Sander Breeuwer
OMG Korea: Middelbare school
jaarboekfoto’s
Vanwege het serieuze beeld dat wij hebben van
het Koreaanse onderwijs zou je het niet denken,
maar in het laatste jaar van sommige Koreaanse
middelbare
scholen
mogen
leerlingen
compleet los gaan op hun jaarboekfoto’s.
Nonnen, gangsters, Mario en een opvallende
hoeveelheid crossdressing bekleden de pagina’s
van deze jaarboeken. Ze zien er nog steeds niet
zo gay uit als de meeste K-pop sterren, maar de
flamboyante schoonheid van deze jonge heren
mag toch niet onopgemerkt blijven. - Sander
Breeuwer
太狸記・五月号
41
42
太狸記・五月号
Ask Anky
Ask Anky is een adviescolumn speciaal voor de problemen van Japanologen
en Koreanisten. Heb je een probleem waarover je niet kunt of durft te schrijven naar
een algemeen adviescolumn, schrijf dan naar journal@tanuki.nl met als onderwerp
“Ask Anky”, of leg je brief in het postvakje van Tanuki. Hier zal door een deskundige
antwoord worden gegeven op al je vragen. Schaam je niet en mail vandaag nog.
Beste Anky,
Lieve Anky,
Ik ben een aankomende eerstejaars
Koreastudies. Om mij voor te bereiden
op het aankomende studentenleven van
volgend jaar ben ik een kijkje gaan nemen
in Het Arsenaal. In plaats van brakke ballen
in trainingsbroeken zag ik alleen mensen
die onder een theekransje kaartspelletjes
spelen. Is dit tegenwoordig het beeld van
de Leidse student?
Ik heb een grote liefde voor udon, ramen
en andere lange slappe dingen in heet
vocht. Ik kan alleen deze lekkernijen niet
op een charmante manier naar binnen
werken zonder dat het vocht over mijn
hele gezicht spat. Japanners lijken dit wel
volledig onder de knie te hebben. Hebben
ze hier een speciale techniek voor? Zou ik
dat ook kunnen leren?
Liefs,
Liefs,
Blaze_it_Michael
lekkerslurpen34
Beste Blaze_it_Michael,
Lieve lekkerslurpen34,
Het is goed om te zien dat je in ieder geval een
bepaalde graad aan observatievermogen hebt.
Dit is in ieder geval al 5 ECTS die je in je zak
kan steken.
Het Arsenaal staat inderdaad tegenwoordig
bekend om haar theekransjes, vaak met
muffins, en kaartspelletjes. Maar vergis je niet,
die kaartspelletjes zijn hardcore baby. In het
Arsenaal leer je namelijk de echt straattaal die
toegepast wordt in het dagelijkse leven van de
hardcore baller of OG (Original Gangster).
Als ik met mijn Arcanine de achteringang van
jouw Snorlax laat exploderen met een super
effectieve IwentToKoreaAndOnlyAteKimchiFor
2Weeks-attack, dan weet je dat het aan is.
Die brakke ballen in trainingpakken
zijn posers. Zij weten niet hoe hard wij rollen.
Wij hebben muffins met die Chocochips G.
CHOCOCHIPS G!
Je zou denken dat Japanners hier een speciale
techniek voor hebben zodat ze geen natte,
warme vocht over hun gezicht heen krijgen.
Maar dat is helaas niet zo, ze zijn net als ons
maar dan net iets geler waardoor de bouillon
minder contrasterend het gelaat bedekt.
Wel hebben ze een speciale, vrij plezierige
methode waarop er omgegaan wordt met al dat
overtollige weeksel. Ze noemen dit boekaakee,
en het houdt in essentie in dat al dat warme
voorvocht goed is voor je huid.
Je kan het beste daarom de eerstvolgende
keer dat je in Japan bent aan wat vriendelijke
voorbijgangers vragen of ze dit eens voor jou
willen voordoen. Het helpt als je een klein
blond meisje bent.
Peace out en bedanky,
Liefs en veel bedanky,
Anky.
Anky.
太狸記・五月号
43
‘s avonds een man...
...‘s ochtends een man
Een Tanuki Activiteit is geen geldige reden om een college te
skippen of te laat te komen.
Wees verstandig! Wees een man!
Of een vrouw...
44
太狸記・五月号
TaTanukiKi 2014-2015--4