-
Titel
-
2012-2013 | 1
-
Nummer
-
1
-
extracted text
-
太狸記
LVSJK Tanuki / 三十年 / 十月
Colofon
JOURNALCOMMISSIE
Carmen Loh
Wester Wagenaar
Arthur Hinsch
Vincent Pols
Bob Rambonnet
REDACTIELEDEN
Hoofdredactie:
Carmen Loh
Vormgeving:
Carmen Loh
Eindredactie:
Bob Rambonnet
Wester Wagenaar
BESTUUR VAN TANUKI
Praeses:
Robert Beers
Ab-actis:
Annet Zwart
Quaestor:
Mario Keijlard
Hoofdredactrice:
Carmen Loh
Webmaster en vice-praeses:
Nikki Doorn
Assessor:
Jan-Willem Slingerland
COMMISSIEVOORZITTERS
Eerstejaarscommissie:
Jan-Willem Slingerland
Feestcommissie:
Thomas Zijtveld
Film- en fotocommissie:
Maxwell Voogt
Jaarboekcommissie:
Myrthe Prins
Journalcommissie:
Carmen Loh
Kampcommissie:
Annette van Wanroij
Koreacommissie:
Kayleigh Herbrink
Kunst- en cultuurcommissie:
Koen de Rooij
Reiscommissie:
Robert Beers
RAAD VAN TOEZICHT
Isaura van den Berg
Martijn Heule
Yori van Hout
Guan van Zoggel
2
社説
Editorial van de hoofdredactrice
Nou, daar zijn we dan weer. De eerste editie van de TaTanukiKi van dit academisch jaar ligt nu in jouw handen. Wij
hebben hard gezwoegd om deze mooie journal te publiceren waar jullie nu van kunnen genieten. Als nieuwe
hoofdredactrice van de journal zie ik graag dat iedereen
van mij houdt. Dit is dan ook de reden dat mijn commissie wordt beloond met taartpunten. Jullie mogen mij en
mijn journalcommissie dan ook wel minilove noemen.
In deze journal komen verschillende onderwerpen aan
bod in de hoop dat de journal een mooie aanvulling wordt
op jullie kennis van Japan. Zo kunnen jullie in deze editie onder andere lezen over copyrightwetgeving in Japan,
het eerste Tanukifeest, Japanse gameshows en wat je allemaal wel niet kunt leren van Koreaanse dramaseries.
Heb je zelf nog ideeën voor artikelen, mail dan naar
journal@tanuki.nl. Wie weet, misschien beloon ik
jou dan ook met de belofte van taart. - Carmen Loh
太狸記・十月号
目次
Op de voorkant
Een makkelijke bento van de 'コンビニ:
konbini' (convenience store). Deze bento
bevat onder andere rijst met umeboshi en
zwarte sesamzaadjes. Er wordt veel gezegd
over umeboshi en de voordelen ervan.
Inhoud
TANUKI SHINBUN
Samurai
geloofden dat de umeboshi Voorwoord van de praeses
hielpen tegen vermoeidheid bij de strijd Tanuki bestuur 2012-2013
Het zou ook bacteriën uit je eten houden en Journalcommissie
het verteren van je eten vergemakkelijken. Tanuki-kamp
Verder maken de tamago, karaage, ika, Trailer Trash & Tiaras
wortels, prei en spinazie dit tot een gezonde Interview met dr. Wakefield
en gebalanceerde maaltijd , zonder dat
JAPAN & KOREA
je er teveel moeite in hoeft te steken. Copyrightwetgeving in Japan
Journalistieke complotten
Wil je jouw eigen foto's van eten ook delen
met iedereen? Stuur ze naar journal@tanuki. Storm in een theepot
nl en wellicht maak jij iedereen hongerig. Japans in Taiwan
Lachen om andermans ellende
Deze foto is gemaakt door Jurre van der Meer. 囲碁(Igo)
Koreaanse Drama Educatie
MEDIA
The Rug Man
Tales of Graces ƒ
SPORT
De stoere mannen van TFC Banzai
Yosakoiteam Raiden
COLUMNS
Krant Met Karakter
Ask Anky
4
5
8
9
11
13
15
17
19
21
23
25
26
28
29
30
32
33
35
“Soms word ik ‘s ochtends
wakker en dan denk ik... Niemand kan aan mij tippen.”
- Robert Beers
太狸記・十月号
3
Voorwoord van de praeses
Jaargang op jaargang heb ik het geprobeerd. Mezelf te profileren als een gewiekste auteur
met een verfijnd gevoel voor taal, (zelf)spot en humor. Ik heb verscheidene bijdragen gedaan
aan de journals van tijden geleden, van columns tot wetenschappelijke artikelen, en telkens
weer krijg ik kromme tenen van wat ik toen heb ingeleverd. Telkens weer kom ik tot de conclusie dat ik mezelf totaal geen talent vind hebben wat betreft artikeltjes schrijven. Daarom
geef ik het met ingang van dit stukje maar op. Laat ik me echter eerst nog eens voorstellen.
Hallo beste lezer, mijn naam is Robert Beers en ik ben de voorzitter van de studievereniging
voor Japan- en Koreastudies ofwel LVSJK Tanuki. Dit is het vijfde jaar dat ik student Japans
ben en het vijfde jaar dat ik Tanukilid ben. Dit betekent een heleboel, maar vooral dat ik de
eer heb het eerste officiële stukje te schrijven van deze jaargang aan journals. Ik wil graag
terugkijken op het eerste blok en vooruitkijken naar wat we dit jaar nog kunnen trotseren.
Ten eerste wil ik zeggen dat ik mezelf en de vereniging ontzettend gelukkig prijs met de
ontzettend enthousiaste en gezellige, nieuwe lichting eerstejaars. Al vanaf de aanvang
van het kamp bewezen zij een grote aanwinst te zijn en dit kwam alleen maar meer tot
zijn recht met de grote belangstelling voor de activiteiten en commissies. Ik hoop dan
ook met de anderen van mijn bestuur dat we veel van hen mogen verwachten dit jaar.
Vervolgens, als we het toch over commissies hebben, kan ik jullie mededelen dat we de
foto- en filmcommissie nieuw leven in hebben geblazen. Hoewel nog klein van stuk, zal
de commissie dit jaar zorg dragen voor alle foto’s van activiteiten en promotiefilmpjes.
Dit maakt dat Tanuki is uitgegroeid tot een vereniging met negen commissies en twee
sportclubs; TFC Banzai en het yosakoiteam
Raiden. Ook dit jaar behoren we zeker tot de
actiefste studieverenigingen van de faculteit.
Nu alles up and running is, kunnen we rekenen
op een collegejaar met activiteiten van het gebruikelijke recept zoals de feesten, een uitwisseling met een Japanse school, Research in
Progress en een Japanreis. Maar ook nieuwe activiteiten staan aan de horizon, waar ik nog niks
over ga verklappen. Ik, samen met het bestuuren alle commissies, gaan ervoor zorgen dat
de komende maanden bol staan van Tanukipret.
Was getekend,
Robert Beers
Praeses der LVSJK Tanuki 2012-2013
4
太狸記・十月号
Tanuki bestuur 2012-2013
Tijdens de constitutieborrel van 10 september 2012 vond de officiële bestuurswissel
plaats. Robert "de Beerser" Beers, zijn voorzittershamer en zijn trouwe bestuursleden
Annet, Mario, Carmen, Nikki en Jan-Willem. Verstop uw kinderen, verstop uw vrouwen
en verstop ook uw mannen, want ze pakken iedereen. De Beerschappij is begonnen.
Nikki Doorn (Webmaster en vice-praeses)
Ik heet Nikki Doorn en ik zit inmiddels alweer in het
vierde jaar van de opleiding Japanstudies. Afgelopen jaar heb ik een jaar in Nagasaki gezeten waar ik
het bestuur van toen op afstand volgde. Twee heel
goede vrienden (Robert Beers en Kim Dang) zaten
erin en na alle leuke verhalen en foto’s heb ik ook
niet lang getwijfeld toen mij werd gevraagd of ik het
leuk zou vinden om in het nieuwe bestuur te zitten.
Dit jaar zal ik de webmaster en vice-praeses zijn van
Tanuki. Hoewel het jaar nog maar net is begonnen, heb ik, mede door mijn functie, al zoveel leuke
mensen ontmoet, dat ik alleen nog maar meer zin
gekregen heb in het nieuwe collegejaar. Ik hoop jullie dan ook allen te mogen zien op onze activiteiten!
Annet Zwart (Abactis)
Hallo lieve TaTanukiKi-lezers! Het is weer zo ver: een
nieuw collegejaar voor de boeg, waarbij we ons allen (hopelijk) hard in zullen zetten om de beste resultaten te behalen. Dit geldt echter niet alleen voor jullie cijfers, maar ook voor het Tanukibestuur. Wij zullen
er, in samenwerking met onze leden natuurlijk, alles
aan doen om het tot een succesvol jaar te maken.
Ik weet nog goed dat ik vorig jaar als eerstejaars dankzij
Tanuki vele leuke dingen heb kunnen doen en daarbij
ook veel nieuwe mensen heb leren kennen. Dit jaar is
het als abactis mijn beurt om er voor jullie een topjaar
van te maken! Ik kijk er in ieder geval ontzettend naar
uit. Oh, en mocht je me in het Arsenaal zien: kom vooral
langs voor een gezellig praatje, want daar hou ik van :D
太狸記・十月号
5
Mario Keijlard (Quaestor)
Mijn naam is Mario Keijlard en ik zal het komende academische jaar de functie van
quaestor op mij nemen. Nu zit ik in mijn tweede jaar van Japanstudies en ik heb het reuze naar mijn zin. Daarnaast heb ik een jaar Tanuki mee
kunnen maken als (commissie-)lid en dat is me zeer
goed bevallen. Afgelopen jaar hebben we dankzij het
vorige bestuur enorm veel leuke dingen kunnen doen.
Ik heb ook veel nieuwe mensen ontmoet, dus ik kan
zeggen dat het mijn eerste jaar behoorlijk heeft verrijkt.
Nadat ik een jaar had meegedraaid bij Tanuki als lid
en commissielid, dacht ik bij mezelf dat ik nog actiever wilde zijn en waar kan dat beter dan in het
bestuur zelf? Mede dankzij mijn bestuurscollega’s en
het enthousiasme van onze nieuwe en oude leden,
is het jaar naar mijn mening goed van start gegaan
en ik hoop dat dit jaar dan ook minstens zo leuk,
dan wel niet leuker, wordt dan het voorgaande jaar.
Carmen Loh (Hoofdredactrice)
Propaganda spuien, belangrijk doen en taart eten; drie van mijn favoriete bezigheden.
Hoofdredactrice van de journal is dan ook de perfecte positie voor mij. Na vele jaren zwoegen voor de journal heb ik nu eindelijk de
macht in handen. Nu is het aan mij om te verkondigen dat onze leider groots is, dure woorden te
utiliseren en mijn gezicht vol te proppen met taart.
Vijf jaar geleden begon ik aan deze studie en ik heb
er vooralsnog geen spijt van, althans, als de langstudeerboete ook daadwerkelijk verdwijnt. Ik heb eindelijk een fatsoenlijk antwoord kunnen formuleren
op de uitgekauwde vraag: “Waarom doe je Japans?”.
Talen zijn mijn passie en taal in werking fascineert mij.
Tijdens mijn academische carrière heb ik kennisgemaakt met Japans en een beetje Chinees en Iers. Het
plan is nu om dit jaar eindelijk af te studeren en aan
een andere taal te beginnen. Iemand nog suggesties?
6
太狸記・十月号
Jan-Willem (Assessor)
Ik ben Jan-Willem Slingerland, 19 jaar oud, en ik woon
in Oegstgeest, in ‘the swamp’ om precies te zijn (voor
de mensen die dat niet kennen: het voormalig AZC
achter het Corpus). Ik zit nu in BA1 van Japanstudies
en heb voor de studie gekozen omdat ik vooral geïnteresseerd ben in de cultuur en geschiedenis van Japan.
In mijn vrije tijd ben ik veel met muziek bezig. Ik
schrijf vooral mijn eigen liedjes en momenteel speel
ik bas en zing ik in een bandje. Daarnaast vind ik het
ook heerlijk om gewoon een gitaar mee te nemen
en dan met mensen ergens te gaan zitten jammen.
Ik hoop dat het een heel leuk jaar wordt met Tanuki.
Het bestuur wenst iedereen een mooi jaar toe!
太狸記・十月号
7
De journalcommissie
Als vrouwelijke hoofdredactrice met alleen maar mannen in de commissie, moet ik even opmerken dat emancipatie werkt. In ieder geval totdat ik iets moet doen dat ik niet wil. Dit zijn de stoere kerels van mijn harem
die mij achter de schermen helpen om fantastische journals eruit te knallen!
v.l.n.r. Wester, Arthur, Carmen, Bob & Vincent
Wester Wagenaar
Arthur Hinsch
Derdejaars, immer ijverig en stiekem zo
Inmiddels derdejaars met een groot ingek als een deur. Het is aan deze kersverse
teresse in Aziatische politiek en wat er
secretaris om een ondersteunende rol
zo gaande is in de wereld. De afgelopen
te bieden voor de TaTanukiKi en er zélfs
jaren zijn een grote verrijking voor mij
nog eens wat artikelen van te voorzien.
geweest en ik kijk uit naar het komende
De stukken over games en “iets met socijaar als trots lid van de journalcommisologische weet ik veel wat”, zoals Carmen
sie. Carmen, krijg ik nu taartpunten?
ze liefkozend doopte, zijn bijvoorbeeld
afkomstig van deze bebaarde jongeman.
Vincent Pols
Er wordt gefluisterd dat deze persoon
Bob Rambonnet
de reïncarnatie is van de god Izanagi.
Twee jaar op rij in de journalcommissie,
Dit is echter een fabel, hij is eigenlijk de
maar dit jaar met een nieuwe voorzitreïncarnatie van een werkloze fietsenter. Ik hoop dat de vorige hoofdredacmaker uit de Edoperiode. Werkloos,
trice nu ten volle geniet van het leven
omdat er toentertijd in Japan natuurlijk
in Nagasaki en ben benieuwd hoe dit
geen fietsen bestonden. Nu is hij terug
jaar gaat verlopen. Voor de ingewiom opnieuw Japans te leren en de TaTajden: ik ga in ieder geval voor taart.
nukiKi te overspoelen met willekeurigheid.
8
太狸記・十月号
Het Tanukikamp
Een trein vol met eerstejaars Japanologen en Koreanisten op weg naar het vage
grensgebied tussen Brabant en Limburg: zo begint het kennismakingskamp van Tanuki
eens te meer. Na een enigszins bijzondere treinreis arriveren we op de kampeerboerderij.
Eerst gaan we kennismaken met onze groepjes door middel van spelletjes of door gewoon
gezellig te kletsen. Kortom, tijd om even lekker te socializen. Daarna heeft de chef een
heerlijke barbecue georganiseerd en hebben we daar uiteraard lekker van gegeten.
’s Avonds begint de strijd om de punten. Omdat het groepje met de meeste punten
geen corvee hoeft te doen aan het eind van het kamp, gaat het er gelijk lekker
fanatiek aan toe. Het eerste spel is een puzzeltocht door het bos, waarbij elk groepje
eerst in het donker acht punten moet vinden waarop activiteiten gedaan moeten
worden. Hierbij valt te denken aan skippyballen, blikwerpen, het-spel-waarbij-jeje-handen-in-plastic-zakken-met-vieze-dingen-moet-steken, een quiz, het-spelwaarbij-je-zoveel-mogelijk-eerstegeneratie-Pokémon-op-moet-noemen-in-veelte-weinig-tijd, het-spel-waarbij-je-vage-liedjes-uit-de-jaren-90-moet-herkennen
en Mario/hentai-prik. Daarna is het lekker naborrelen tot diep in de nacht.
太狸記・十月号
9
De volgende dag was er eerst een krachtmeting
tussen de groepen in de vorm van levend
stratego. Vier kampen streden tegen elkaar:
Yakuza, Noord-Korea, Edo-Japan en Pokémon.
’s Middags waren er allerlei activiteiten die
gerelateerd zijn aan Japan en Korea: Yosakoi
doen, Shougi spelen, een voetbalclinic van Banzai
mogen ervaren, origami vouwen, Gimbap (ook
wel liefkozend “Kimbap” genoemd) maken,
Japanse drankspelletjes ervaren enzovoorts.
Die avond werd een heerlijke macaroni geserveerd
door onze eigen chef en terwijl het bestuur
zich terugtrok om aan de zenuwslopende
assessorgesprekken te beginnen, die ze overigens
tot diep in de nacht hebben gevoerd, begon de
gezelligheidsgraad in de eetzaal steeds hoger
te worden. Naarmate de drank vloeide werd er
steeds meer gekletst (hoe weldoordacht blijft
de vraag) en werden meer spelletjes gedaan.
De volgende ochtend moest er eerst hard gewerkt worden om de accommodatie
fatsoenlijk achter te laten en dat is uiteindelijk toch gelukt. In de bus terug
naar Station Deurne was het beneden heel gezellig: er werd uit volle borst
meegezongen met Guus Meeuwis, terwijl boven vooral werd geprobeerd
te slapen en uit te rusten van dit geweldige kamp. - Jan-Willem Slingerland
10
太狸記・十月号
Trailer Trash en Tiara’s
Het eerste feest is altijd weer een billenknijper. Dit jaar niet alleen omdat we als
feestcommissie minder dan een week hadden om het feest te organiseren en
alles rond te krijgen, maar een thema als Trailer Trash en Tiara’s vraagt ook om
de nodige diepe decolletés, denderende derrières en dromerige diva’s (m/v).
We zijn dit jaar verkast van Dok2, de vertrouwde locatie van het afgelopen anderhalf
jaar, naar de iets centraler gelegen bar/dancing De Kroon. Een plek die iets ruimer
is opgezet en dus met meer mogelijkheden voor ons als feestcommissie om de boel
weer leuk aan te kleden. We pakten dus gelijk maar weer als vanouds uit: een hillbilly
trailer park aan de ene kant van de zaal, inclusief gras en lege blikken (waar we een
avond heel hard aan gewerkt hebben), en aan de andere kant een diva-deel vol tiara’s,
fabulous stof en andere glitter. Daarnaast was een welkomstcocktail wel op zijn plaats,
en die is geloof ik wel voor herhaling vatbaar (en de volgende keer nog lekkerder!).
太狸記・十月号
11
Dan de avond zelf. Mensen, kinderen, wat heb ik genoten! Goede opkomst, gezellige
mensen, supervette outfits en een hat tip naar onze dj voor een groot aantal lekkere
nummers. Ik heb zelfs, na al die jaren, Waldo gevonden. Alles bij elkaar gaat het dus nog
een opgave worden om dit feest te overtreffen. Dat gaat ons er echter niet van weerhouden
om te proberen elk feest beter te maken dan het feest ervoor. Ik hoop dat jullie er net
zo’n feestje van hebben kunnen maken als ik en hoop jullie dan ook allemaal weer terug
te zien op de komende feesten! - Thomas (en zijn lieftallige dames van de feestco)
12
太狸記・十月号
Interview met Dr. Wakefield
“A Dutch village in the middle of Japan with people
riding their bikes, carrying
cheese and playing trumpets.
And that’s when I thought:
well, I have to go to Japan. “
Q: Dr. Wakefield, how have you experienced your first months in the Netherlands?
sentially the official think tank of the
US government. It was a nice time.
A: It’s very nice actually. I’ve been here
for four months now and I took intensive Dutch classes for three months due
to which I really did not have time to do
anything else. Put apart from that, I’ve
been enjoying it. I’m from New Zealand
and I feel that the attitude is very similar
to the one in the Netherlands: relaxed.
Q: You got a Graduate Scholarship to Osaka.
Q: So is there a
you
chose
the
reason why
Netherlands?
A: When one is about to start his academic career you apply at various universities but Leiden was certainly a
place I wanted to come to because of its
strong reputation with Japanese Studies.
Q: You lived in quite some places like, for example, Washington.
A: I was in Washington for about three
and a half years, working for what is es-
A: Yes, I lived in Osaka for six years. After
my BA I did some travelling in Europe and
went back to New Zealand. The original
plan was to do my masters in New Zealand, but I figured that I still wanted to
travel. So I thought: why not do my masters in Europe? But I needed some spending money so I thought I’d go on to teach
English in Japan for a year, and instead I
got stuck in Japan, found a scholarship
program, and did my masters in Osaka.
Q: Is there a special reason why you chose
Japan?
A: At the time, Japan was a popular
choice for people who had just finished
their degrees and who wanted to go on
and have a little bit of overseas experience. Overseas experience is a very important part of New Zealand develop-
太狸記・十月号
13
ment and usually after your high school
or BA you go overseas for a year or two.
That’s originally what the plan was for Japan, but for various reasons, including that
I liked Japan, I ended up there. Actually
that’s a funny story because I was considering Korea at the time, but I was watching TV in New Zealand just before I left for
Japan and I saw a documentary by Michael
Palin (Monty Python) who went to Huis
ten Bosch in Nagasaki and I thought: wow,
this is crazy. A Dutch village in the middle
of Japan with people riding their bikes,
carrying cheese and playing trumpets.
And that’s when I thought: well, I have to
go to Japan. So that is why I have this Holland connection to my Japanese studies.
A: Japan is still very important and still
the third largest economy in the world. A
lot of people are talking about the rise of
China and that’s very important too. Students should also study Chinese if they
can, but Japan is still an important country
in terms of disposable income and with a
GDP per capita that far outstrips China’s.
Also, Japan plays a large role in international organizations and that’s a role that
has become increasingly more active, especially since the end of the Cold War.
Also, it is very rewarding to study Japanese: Japan is a country to discover!
Dr. Wakefield, thank you for this interview.
Interview gehouden door Arthur Hinsch op
15 oktober 2012
“I’m from New Zealand and
I feel that the attitude is
very similar to the one in
the Netherlands: relaxed. “
Q:
er
What
the best
do
thing
you
about
considJapan?
A: There are so many things, but probably the food with my favourite being ‘鳥
の唐揚げ: tori no karaage’ (fried chicken).
It’s all good really, but there is also a lot
of stuff that needs to be explained, that
people miss, and that can be explained
as Japan is very explicable. Considering
that, people often rely on stereotypes
and on constructions that they already
have. For me that’s the attraction to Japan. Not that Japan is some sort of inscrutable country, but there is a lot of work to
do before we get our explanations right.
Q: Why would you encourage people to start with Japanese Studies?
14
太狸記・十月号
Copyrightwetgeving in Japan
Verkoopcijfers geven aan dat de Japanse
muziekmarkt na die van de Verenigde Staten
waarschijnlijk de grootste ter wereld is. Toch
is de Japanse muziekindustrie niet tevreden.
Zonder te kijken naar andere factoren die
mogelijk de legale muziekverkoop aantasten,
wees men naar een onderzoek dat stelde
dat voor elk legaal gedownloade nummer
er in Japan tien nummers illegaal worden
gedownload. Omdat voor de muziekindustrie
elke illegale download een misgelopen
verkoop betekent, begon men een
lobbycampagne bij de Japanse overheid om
downloaders strafrechtelijk aan te pakken.
De Japanse overheid, die bekend staat
zeer gevoelig te zijn voor externe druk,
zeker
vanuit
industrielobby’s,
nam
dientegevolge afgelopen juni een wijziging
van de auteursrechtwetgeving aan. Voorheen
bestonden er al fikse maximumstraffen voor
personen die illegaal bestanden verspreiden,
namelijk celstraffen van maximaal tien jaar en
een boete die kan oplopen tot tien miljoen yen.
De wijziging die door het Japanse parlement
werd aangenomen, maakt het nu echter ook
mogelijk om downloaders te straffen met
een celstraf van maximaal twee jaar en een
boete van ten hoogste twee miljoen yen.
Nadat de wetswijziging was aangenomen
volgden er diverse protestacties. Zo werden
diverse websites van de overheid tijdelijk
onbereikbaar gemaakt door middel van
DDoS-aanvallen, een middel dat ook onder de
activisten zelf niet onomstreden is. Een meer
inspirerend protest volgde in juli toen enkele
tientallen demonstranten, gehuld in de
inmiddels bekende Guy Fawkes-maskers, een
schoonmaakactie hielden in Shibuya, Tokio.
Het protest lijkt gericht op verschillende
elementen in de wetgeving. Ten eerste
kunnen de eerdergenoemde straffen al
worden uitgedeeld na één illegale download.
Hoewel het nog niet zeker is of dergelijke
draconische straffen inderdaad zullen worden
uitgedeeld na het downloaden van slechts
een kleine hoeveelheid muziek, is het niet
geheel onaannemelijk. Zo liet het Hoogste
Gerechtshof van de Verenigde Staten de
boete van $675.000 voor Joel Tenenbaum
in stand die was opgelegd wegens het
illegaal downloaden van dertig nummers.
Een andere zorg onder veel internetgebruikers
betreft de manier waarop men op het illegaal
downloaden van muziek wil controleren.
Gevreesd wordt dat internetproviders de
inhoud van het internetverkeer van hun
klanten zullen gaan controleren, wat een
schending van de privacy zou kunnen
opleveren. Ook in andere landen, inclusief
Nederland, is er veel te doen omtrent de
privacy van internetgebruikers. Zo was er in
Nederland in 2011 veel commotie omtrent de
methodes die door de aanbieders van mobiele
telefonie werden gebruikt om bepaalde
aspecten van het dataverkeer te controleren.
De nieuwe wetgeving is per 1 oktober 2012
in werking getreden. - Bob Rambonnet
太狸記・十月号
15
Journalistieke complotten
Japan kent een rijke mediaomgeving.
Inderdaad, in een land waar bijna tachtig
procent van de mensen dagelijks een krant
leest is dit haast onmogelijk te ontkennen. Je
zou dus verwachten dat de bevolking goed
geïnformeerd wordt, maar dit blijkt niet per se
het geval. Vooral vanuit het buitenland wordt
er namelijk geregeld kritiek geleverd op de
manier waarop het grootste gedeelte van de
journalistiek in Japan wordt beoefend. Hierbij
moet vooral kisha kurabu seido (記者クラブ
制度), oftewel het systeem van de persclubs,
het ontgelden. Dit systeem zou onder andere
zorgen voor uniforme berichtgeving, het
kritisch brengen van nieuws beperken en
zichzelf bovendien in stand weten te houden.
Is er behoefte aan een nuancering van deze
beweringen, of kampt Japan inderdaad
met complotten binnen de journalistiek?
Of de beweringen kloppen of niet; de persclubs
spelen hoe dan ook een immens grote rol in
de journalistiek van Japan. Kisha kurabu zijn
namelijk geen persclubs in de vorm zoals we
die in het Westen kennen, waar journalisten
onderling sociale banden aanleggen. Het zijn
clubs gekoppeld aan overheidsinstellingen,
politieke partijen en bedrijven, die gevestigd
zijn in openbare gebouwen. Officieel gezien
zijn er ongeveer 800 van deze kisha kurabu
en deze persclubs reguleren het gelimiteerde
lidmaatschap, voeden de leden met informatie
middels persberichten en kunnen, in het
geval van schending van de regels, sancties
opleggen. Hierbij kunnen leden, en daarmee
16
gepaard gaande soms zelfs kranten, uit de
club worden gezet. Kisha kurabu zorgen er
dus voor dat instanties direct hun informatie
kunnen doorspelen aan de grote kranten.
Het is bovendien niet een relatief nieuwe
creatie, maar een die gedurende langere
periode aan belangrijkheid heeft gewonnen.
Gedurende de Meijiperiode, met op de
achtergrond een steeds verder uitdijende
mediatak, verrichte de overheid veel
inspanningen om de massamedia te kunnen
beïnvloeden, onder andere door de toegang
tot bepaalde instanties exclusief te maken.
Toen het Japanse parlement in 1889 opende,
werd bijvoorbeeld het aantal journalisten dat
toegang kreeg tot de bijeenkomsten beperkt
tot de grootste kranten. Om de eigen belangen
te kunnen beschermen richtten deze de gikai
deiri kishadan (議会出入記者団), ofwel de
'persclub met toegang tot het parlement',
op. In plaats van een mogelijkheid om druk
op de overheid te kunnen zetten, werd
deze een middel voor het parlement om de
informatiestroom te reguleren, waarna steeds
meer instituties begonnen met het opzetten
van kisha kurabu om hun boodschap over te
kunnen brengen. Kisha kurabu bleven bestaan
en hebben in de loop der jaren aan invloed
gewonnen. Inmiddels wordt via dit systeem zelfs
het grootste deel van de journalistiek beoefend.
De invloed van kisha kurabu wordt duidelijk
merkbaar als je de verschillende grote
Japanse kranten naast elkaar legt: artikelen
太狸記・十月号
van de grote nieuwsbronnen blijken voor
elkaar inwisselbaar. De onderlinge verschillen
zijn slechts beperkt tot de graad waarin de
berichten worden belicht en de nadruk die
hierop wordt gelegd. Dit valt voor een groot
deel te wijten aan de zogeheten houdoukyoutei
(報道協定), ofwel press agreements. Door de
wederzijdse afhankelijkheid van de pers en
de instituties waaraan de kisha kurabu zijn
gekoppeld, ontstaan namelijk gemoedelijke
sferen, waardoor kritisch zijn van nature
al minder zal gebeuren. Ook is het zo dat
kritisch zijn niet op prijs wordt gesteld door de
informatieverstrekker, wat voor grote risico's
kan zorgen voor de journalist of krant in kwestie.
Tevens blijkt er nauwelijks onderzoek te
worden uitgevoerd door de grote kranten.
Het komt namelijk vaak voor dat onderzoeken
bepaalde bedrijven of instanties kunnen
schaden en wanneer press agreements met
de desbetreffende groepen zijn gesloten, is
het niet verstandig om hieraan te beginnen.
Het uitvoeren van onderzoeken kost, zonder
gebruik te maken van het kisha kurabunetwerk, erg veel tijd en waarom zou je het
zelf nog doen als alle benodigde informatie al
wordt aangeleverd? Bovendien is het zo dat de
persberichten die worden uitgezonden door
de clubs worden verzorgd door mensen met
expertise op het desbetreffende gebied, iets
waar de desbetreffende journalisten niet per
se over hoeven te beschikken. Het gevolg is niet
alleen dat de meeste kranten hun informatie
slechts baseren op de berichten van de kisha
kurabu, maar dat het echt onderzoeken
eigenlijk enkel wordt gedaan door de kleine
groepen die geen lid zijn van de clubs.
Niet iedereen heeft namelijk toegang tot
het kisha kurabu-netwerk, waarbij vooral
de wekelijkse kranten buiten de boot vallen.
Hun invloed is namelijk zeer beperkt. Ook
het buitenland heeft nauwelijks toegang tot
de wereld van de persclubs, waardoor veel
informatie niet direct aan hen kan worden
doorgespeeld. Dat is dan ook de voornaamste
reden dat buitenlandse journalisten kisha
kurabu hekelen. Af en toe mogen de media
van andere landen aanwezig zijn bij een
persconferentie die wordt georganiseerd
door een persclub, maar ze mogen dan geen
vragen stellen en staan dus niet op gelijke voet
met de grote Japanse media. De externe druk
van bijvoorbeeld de Europese Unie heeft tot
dusver echter weinig succes weten te bereiken.
En wie zou het in Japan zelf eigenlijk überhaupt
willen afschaffen? Voor politieke partijen,
bedrijven en andere instanties, blijkt het
systeem van de kisha kurabu een efficiënt
middel om de media te bereiken. Ook voor
de leden van de clubs kent lidmaatschap
eigenlijk alleen maar voordelen: zelf onderzoek
uitvoeren is niet nodig en in een tijd waarin
snelheid van het grootste belang is in de
journalistiek, is een persclub voor de grote
mediabazen wellicht zelfs vereist. Leden
van de kisha kurabu zullen hun monopolie
op informatie dan ook niet eenvoudig
opgeven. Sterker nog: er zijn in Japan een
groeiend aantal persclubs waar de baas van
de journalisten de faciliteiten bekostigt, niet
de instantie waaraan deze is gekoppeld.
Bovendien zijn negentig procent van de lezers
van kranten abonnee en waarom zou je dan
risico's nemen? Je hebt immers geen scoops
nodig om hogere verkoopcijfers te behalen.
Kisha kurabu seido klinkt als een soort
complottheorie, maar hoewel het allemaal
iets genuanceerder ligt, is het wel zo dat de
Japanse journalistiek voor een groot gedeelte
wordt gevormd door dit systeem. Het zorgt
ervoor dat nieuwsberichten in de grote
kranten namelijk veelal gebaseerd zijn op
de informatie die deze persclubs uitzenden.
Helaas is die vaak eenzijdig, waardoor
objectieve berichtgeving erg moeilijk wordt
gemaakt. Het gevolg is uniforme berichtgeving
en daar wordt niemand blij van. Bovendien kan
het informatiemonopolie die de grote kranten
bezitten niet goed voor de vrije nieuwsgaring
genoemd worden. - Wester Wagenaar
太狸記・十月号
17
Storm in een theepot
26 miljoen dollar voor een aantal rotsjes met
bomen erop. Dat bedrag heeft de Japanse
regering op 4 september betaald aan de
Japanse eigenaren van een aantal van de
Senkaku-eilanden (尖閣諸島) nadat de
extreemrechtse burgermeester van Tokio zijn
bedoeling had laten blijken om de eilanden
van de vorige Japanse eigenaren (de familie
Kurihara) over te kopen. Toen de Japanse
regering dat ontdekte, kocht zij de eilanden
snel zelf voor bovengenoemde prijs omdat
Tokio's burgermeester een uitgesproken antiChinese houding heeft. Maar toen gingen,
buiten de verwachtingen van de Japanse
regering om, in Peking de hakken in het zand.
Veel mensen vragen zich af waarom de
autoriteiten van deze twee economische
superkrachten zoveel aandacht besteden aan
een paar kleine eilanden midden in de zee,
die ook aardig moeilijk te vinden zijn op de
kaart, en waarom zoveel mensen protesteren
in China, Japanse auto’s en winkels in brand
worden gestoken en er zelfs gewonden zijn
gevallen. Chinese leiders beweren dat de
overname van de eilanden door de Japanse
regering illegaal is, omdat de eilanden deel
uitmaken van Chinees territorium in de OostChinese Zee. Peking stelt dat China de eilanden
al in 1372 heeft ontdekt en er daarmee
recht op heeft. Japan verzet zich hiertegen
en zegt dat de eilanden nooit officieel deel
18
van China zijn geweest. Toch blijft China
veel druk uitoefenen op Japan, bijvoorbeeld
door het sturen van kustwachtschepen,
wat de Japanse overheid dan weer opvat
als een indringen in haar territorium.
Ik vroeg in het Arsenaal wat de meningen
omtrent deze gebeurtenissen zijn. De
eerste reactie die ik kreeg was: “Nou,
er is weer storm in de theepot”. Deze
uitspraak vertegenwoordigt goed wat er
momenteel gaande is in Japan en China
en in laatstgenoemde is dit waarschijnlijk
het duidelijkst. Protesterende burgers
herinneren zich Japanse misdaden in China
tijdens de Tweede Wereldoorlog en voelen
zich nu opnieuw door Japan aangetast in hun
nationaliteitsgevoel. Aan de andere kant lijkt
het niet alsof deze protesten in China zeer
succesvol zijn. Er zijn veel demonstraties die
uit de hand lopen en de politie moest vaak
ingrijpen. Het is echter interessant om te
zien hoe de Chinese regering, die normaal
geen uitgesproken tolerante houding
tegenover demonstraties heeft, achter de
protesten staat en anti-Japan demonstraties
tot recentelijk niet heeft gestopt.
Maar is nationaliteitsgevoel nou de enige
reden? Nee, rond 1960 is er ontdekt dat er een
enorme olie- en gasvoorraad onder de grond
rond het gebied van de eilanden zou kunnen
太狸記・十月号
liggen. Omdat China vroeger zeer afhankelijk
was van Japan’s industriële expertise, heeft de
Chinese regering zijn claim voor de eilanden
niet durven uiten uit angst dat de Japanners
China niet meer zouden helpen een moderne
geïndustrialiseerde staat te worden. Nu China
Japan heeft ingehaald en de economische
nummer twee van de wereld is geworden,
is China’s honger naar energie drastisch
gegroeid en voelt de Chinese regering zich in
staat om de strijd met Japan over de ‘rotsjes’
aan te gaan. Dit is voornamelijk gebeurd
door middel van het sturen van schepen
naar de eilanden en het soms ondersteunen
van demonstranten die proberen de
Chinese vlag op de eilanden te zetten.
Daarnaast verwijzen Chinese autoriteiten
naar het zeerecht, volgens welk China het
recht heeft om uit de olievoorraad, die zich
op de Aziatische continentale plaat bevindt,
te putten. Aan de andere kant bepaalt het
zeerecht dat de Japanse overheid rechten
heeft binnen haar Exclusieve Economische
Zone (EEC) die ook de eilanden omvat, dus
overlappen hun zones en kunnen de eilanden
recht geven op een nog grotere zone. Japan en
China zouden dus wellicht een gezamenlijke
instelling in het leven moeten roepen die de
exploitatie van de oliereserves regelt. Dat
vinden ook de Leidse sino- en japanologen
(hoewel er ook enkele hard line-standpunten
waren). Studenten vragen zich af wat het nut is
van het in brand zetten van Japanse bedrijven
in China, omdat dat meteen resulteert in
werkeloosheid in China. Aan de andere kant
stelt de Beijing Review dat Japan afhankelijker
is van China dan andersom. Een verslechtering
van de economische band zou een
economische crisis in Japan kunnen betekenen.
Bovendien zijn in Japan momenteel
verkiezingen gaande en speelt in China een
machtsoverdracht. Volgens het tijdschrift
China Today gebruiken beide landen, in het
licht van de globale financiële crisis, het
Senkaku dispuut om de publieke aandacht
weg te trekken van lokale economische
problemen. Met het ‘waterpistoolgevecht’
van 23 september tussen Japanse en
Taiwanese schepen heeft ook Taiwan zijn
claim op de eilanden gedemonstreerd.
We zien dus dat er zo snel mogelijk een oplossing
moet worden gevonden, om ervoor te zorgen
dat de economieën van China, Taiwan en Japan
(en daaraan verbonden ook de Nederlandse
economie) niet slecht beïnvloed worden door
deze “storm in een theepot”. - Arthur Hinsch
太狸記・十月号
19
Japans in Taiwan
Koloniaal Taiwan
Nadat China het verdrag van Shimonoseki in
1895 had ondertekend, kreeg Japan onder
andere Taiwan in handen. Japan was vastberaden om de wereld te laten zien dat het
beschaafd genoeg was om een kolonie te
hebben. Taiwan zou een modelkolonie worden waar politieke beleidsplannen konden
worden uitgeprobeerd. Japan investeerde in
een betere infrastructuur, een stabiele politieke macht en Japans onderwijs. In Taiwan
is een zeer interessante situatie ontstaan
door het taalonderwijs en het beleid op dit
gebied. Een hele natie werd tot twee keer
toe een andere taal opgedrongen. Hier volgt
een korte geschiedenis op het gebied van
taal in Taiwan en de Japanse invloeden erop.
worden die de keizer vereerden. Het is algemeen geaccepteerd dat onderwijs een
van de eerste stappen is richting assimilatie
en natievorming. Aangezien taal een deel
is van je identiteit, was dit de sleutel om de
Taiwanezen de Japanse cultuur te laten begrijpen en zich er deel van te laten voelen.
Alfabetiseringscampagnes en onderwijs
waren deel van de ‘同化: douka’ (assimilatiebeleid) om de Taiwanezen te civiliseren
en aan de moderne wereld voor te stellen.
De Japanners brachten nieuwe woorden gebaseerd op de Japanse normen en waarden.
Door iedereen Japans te laten leren werd
er ook een hiërarchie gecreëerd waarin de
Japanse cultuur bovenaan werd geplaatst.
Japanse taalonderwijsscholen werden in
Taiwan opgericht om verschillende redenen. Ten eerste om te communiceren,
want miscommunicatie kon leiden tot ruzie op straat, wat weer kon leiden tot een
lokale rel. Ook moest men communiceren
met elkaar om plannen voor de toekomst
te kunnen maken. Ten tweede moesten de
Taiwanezen goede Japanse onderdanen
Onderwijs in Taiwan was niet gericht op het
creëren van een intellectuele groep, maar
had als doel om de Taiwanezen trouw te
laten zijn en te werken voor hun kolonisator. Hoger onderwijs werd uiteindelijk wel
ontwikkeld, al was het met tegenzin. Voor
kinderen op scholen was Japans verplicht,
maar volwassenen hoefden geen Japans te
leren; zij konden communiceren door middel
20
太狸記・十月号
van het geschreven klassiek Chinees/Japans. leren over de Chinese cultuur en geschiedeDit is de reden dat de focus van taalonder- nis. Door de verhuizing van de Kuomintang
wijs voornamelijk op lezen en schrijven lag. kwamen mensen vanuit heel China met
verschillende moedertalen (zoals KantoHet Japans werd in Taiwan geïntroduceerd nees en Shanghainees) naar Taiwan. Doorals ‘国語: kokugo’ (nationale taal). De Ja- dat men elkaar anders niet kon verstaan,
panse regering hield zich niet bezig met de werd Mandarijn aangewezen als lingua
Taiwanese talen. Tweetalige woordenboeken franca. Tijdens het regime van Japan was
waren beschikbaar en het Japans werd in het het toegestaan om een Taiwanese vertaling
Chinees gedoceerd. Daarnaast leerden de van kranten en andere media te hebben,
Japanse politie, bestuurders en taaldocenten maar in de tijd van de Kuomintang werd
Taiwanees om communicatie te vergemak- zelfs het spreken van Taiwanees bestraft.
kelijken. Blijkbaar was het Japans dus toch
niet zo wijdverspreid als het Taiwanees, Hoewel met alle macht is geprobeerd om het
ook al werd het Japans verplicht gesteld. Japanse gedeelte van de taal eruit te werken,
zijn er nog steeds invloeden van het Japans
zichtbaar. Zo zijn er tegenwoordig nog Japanse leenwoorden in het Taiwanees. Er zijn
verschillende categorieën leenwoorden. Zo
heb je woorden die met dezelfde karakters
worden geschreven, maar op een Chinese
manier worden uitgesproken. Een voorbeeld
hiervan is ‘達人: dárén’ (tatsujin: expert).
Woorden die op de Japanse klank zijn gebaseerd, zoals ‘歐吉桑: ōujísāng’ (おじさ
ん: oudere man) en ‘幼稚園: yòuzhìyuán’ (
Postkoloniaal Taiwan
幼稚園: youchien (kleuterschool)). DaarnaNa de Tweede Wereldoorlog viel Taiwan weer ast zijn er ook leenwoorden in het Taiwanees
onder het regime van China. De regering die ook in het Japans leenwoorden zijn, zoals
creëerde programma’s om de Japanse inv- ‘歐多拜: ōuduōbài’ (オートバイ: motor).
loeden teniet te doen. Later, in 1949, toen de
Kuomintang weggejaagd werd van het vaste Tegenwoordig zijn er nog steeds mensen
land, werd Taiwan de Republiek van China. in Taiwan die Japans kunnen spreken. Zij
De Communistische Partij van China had het doen dit vaak als ze onder elkaar zijn en
vasteland in handen, ook bekend als de Volk- niet willen dat anderen ze kunnen versrepubliek. Kennis van de Chinese cultuur staan of als ze in het buitenland zijn. Ben
werd toen nog belangrijker omdat de reger- je dus ooit in Taiwan en raak je de weg
ing zichzelf zag als de enige echte Chinese kwijt, en spreek je geen Chinees, probeer
regering. De mensen waar zij over regeerden dan een van de oudere Taiwanezen aan
moesten zichzelf niet meer identificeren te spreken in het Japans. - Carmen Loh
als Taiwanees of Japans, maar als Chinees.
In plaats van hun Taiwanese talen te mogen gebruiken, moesten de Taiwanezen
Mandarijn leren spreken en dienden ze te
太狸記・十月号
21
Lachen om andermans ellende
Gameshows, in Japan zijn ze immens populair.
Wij in het westen maken via de tv en het internet ook kennis met deze vorm van amusement, die ons nog maar al te vaak in stomme
verbazing achterlaat. Een bekend programma, dat tussen 1986 en 1990 werd uitgezonden in Japan, is ‘風雲！たけし城: fuu’un!
Takeshijou’ (Turbulence! Takeshi’s castle),
bij ons beter bekend als Takeshi’s Castle.
slechts negen mensen gewonnen in alle
vier jaar dat het spel bestond en zij zijn
dus de enige deelnemers die met prijzengeld (een miljoen yen) naar huis gingen.
Toch was het spel immens populair en
ging het de kandidaten uiteindelijk niet om
het prijzengeld, maar om het meedoen.
In deze fysieke spelshow moet een groep
kandidaten een reeks halsbrekende opdrachten doorstaan, waarna uiteindelijk de
overgebleven kandidaten het kasteel van
‘keizer’ Takeshi moeten veroveren (iets wat
bijna nooit lukt). De humor van het programma ligt vooral in de pijnlijke en vaak
hilarische valpartijen. Ook de opdrachten
zelf zijn niet zoals wij die hier gewend zijn.
Zo is er een uitdaging waarin de kandidaten
in een enorme rijstkom van een helling afsuizen met als doel er niet uit te vallen; in
een andere opdracht moeten ze een doolhof
door zien te komen zonder gevloerd te worden door een man verkleed als kabuki-speler.
‘ダ ウ ン タ ウ ン の ガ キ の 使 い や あ ら へ
んで!!: Downtown no Gaki no Tsukai ya
Arahende!!’ (Of kortweg: Gaki no Tsukai)
is een Japanse variety show die al sinds
1989 bestaat en nog steeds immens popuHet spel zorgde daarnaast nog voor een lair is. Nog meer dan bij Takeshi’s Castle
extra portie leedvermaak, vanwege de bi- ligt de focus van dit programma op de zeer
jna onhaalbare eindronde. Die werd door brute fysieke humor. De deelnemers van
22
太狸記・十月号
dit programma bestaan niet uit individuele aanmeldingen, maar uit een vast team
van Japanse komieken. Er is ook een aantal
terugkerende bekende Japanners te zien.
Dit team is vooral bekend om zijn ‘罰ゲーム:
batsu geemu’ (batsu games). Dit zijn fysieke
uitdagingen die de verliezer van een spel moet
ondergaan. Het simpelste voorbeeld hiervan
in steen-papier-schaar (jankenpon), waarna
de verliezer door de winnaar met de vlakke
hand in zijn gezicht wordt geslagen. Vaak ligt
de humor vooral in de overdreven reactie
van de andere komieken in het programma.
Een beruchte batsu game van hen is ‘サイ
レント図書館: sairento toshokan’ (silent
library) waarin de kandidaten op hun beurt
een aantal pijnlijke en schrikbarende tests
moeten doorstaan. Zo worden ze geslagen
met een ronddraaiende leren riem, moet
iemand zijn hoofd in een emmer met palingen stoppen of moet een van de deelnemers een koptelefoon op zetten die in kokend water is gedoopt. Ze mogen bij deze
uitdagingen geen lawaai maken, wat in de
praktijk onmogelijk blijkt te zijn, aangezien
het “slachtoffer” meestal hoorbaar lijdt en
de andere kandidaten het vervolgens niet
kunnen laten om in lachen uit te barsten.
Er bestaat ook een Amerikaanse versie
onder de naam Silent Library en een Engelse onder de naam Fist of Zen. Het feit
dat dit fenomeen is overgewaaid uit Japan
geeft al aan hoe populair het concept is.
Nog een bekend voorbeeld van de batsu
games zijn de “No laughing” spellen. De
deelnemers van dit spel worden in een
bepaald gebouw gestopt, bijvoorbeeld een
ziekenhuis of een middelbare school en
moeten voor een bepaalde tijd (maximaal 24
uur) hun lach proberen in te houden. Ondertussen probeert een team van komieken hen
de hele dag aan het lachen te krijgen. Als een
van hen moet lachen, wordt hij vervolgens
op zijn achterste geslagen met een bamboestok. Uiteindelijk gebeurt dit per deelnemer een kleine honderd keer in 24 uur.
Japan lijkt op het gebied van fysieke humor
op televisie een stuk verder te zijn dan wij in
Nederland. Wij kennen hier het uit de Verenigde Staten afkomstige “Wipeout”, waarbij de
deelnemers hindernisbanen moeten zien
te overbruggen. Dit programma toont gelijkenissen met Takeshi’s Castle, hoewel dat
laatste stukken pijnlijker en eigenaardiger is.
Het is de vraag of wij Nederlanders wel klaar
zijn voor dit soort amusement. - Vincent Pols
太狸記・十月号
23
囲碁
Nee, het zijn geen damborden! Het is igo.
Sinds een aantal maanden liggen er bij de
ingang van het Arsenaal drie igo-borden die
de Nederlandse Go Bond uit Amstelveen ooit
aan de studenten van het Arsenaal heeft geschonken. Het is mij opgevallen hoe weinig
Japanologen eigenlijk van dit in Japan uiterst
bekende spel afweten en daarom is het tijd om
dit spel toch eens een keertje te introduceren.
Igo, ofwel go, is tot op heden het meest
gespeelde bordspel in Japan. Volgens de legende werd het ongeveer 4000 jaar geleden
uitgevonden door de Chinese keizer Yao
om zijn zoon Dan te onderwijzen in oorlogsvoering. In de 7de eeuw is igo via Korea in Japan geïntroduceerd en werd het
aanvankelijk alleen door de Japanse adel
gespeeld. In de 13de eeuw won het ook
onder het gewone volk aan populariteit.
Tegenwoordig wordt igo vaak als een spel
voor bejaarden beschouwd en is een groot
percentage van de Japanese igo-spelers
inderdaad ietsje ouder. Toch raken de laatste tijd steeds meer jongeren geïnteresseerd in dit fascinerende spel. Dit is voor
24
een groot deel te danken aan manga-auteur ‘堀田由美: Hotta Yumi’ die in 1998 de
manga ‘ヒカルの碁: Hikaru no Go’ verzon
en met groot succes op de markt bracht.
Evenals schaak of shougi wordt dit spel één
tegen één gespeeld en moet je de stenen
van de tegenstander verslaan en je eigen
gebied vergroten om te winnen. Wie aan
het eind het grootste gebied heeft wint.
Igo is al lang niet meer beperkt tot Azië
maar wordt tegenwoordig ook vaak in Europa gespeeld. Ook zijn er vaak toernooien
waarbij spelers uit de hele wereld samenkomen. Er is overigens ook gewoon een
igo-vereniging in Leiden die twee keer
per week bij elkaar komt om te spelen.
Igo is een spel dat oneindig veel variatiemogelijkheden biedt en, ook al ben je slechts
een beginner of al een ervaren speler,
het blijft altijd spannend. - Arthur Hinsch
Nederlandse Go Bond: info@gobond.nl
Leidse Go Club: http://www.gobond.
nl/~leiden/
太狸記・十月号
Koreaanse Drama Educatie
Voor mensen die dachten dat drama’s
slechts bijdragen aan de beheersing van
de Koreaanse taal volgen hier een aantal ‘creatieve, educatieve lessen’ vanuit
verschillende disciplines. Als er niet nog
wat te leren valt aan het verwerven van
taal, heb je in ieder geval een gevarieerd
lijstje excuses om toch drama te kijken.
en, want voornamelijk arme mensen doen
dat. Bars in Korea draaien waarschijnlijk
slecht; ze zijn altijd op een paar mensen
na leeg. Als man wordt er van je verwacht
dat je goed kunt drinken, roken, zingen en
piano spelen tegelijk, in een restaurant op
een piano waarop iedereen zomaar spelen
mag, want dat kunnen alle Koreaanse mannen ook. Voor vrouwen is het niet mogelijk
Fashion & Design
iets anders dan water of sinaasappelsap
Het maakt niet uit hoe je financiële situatie te bestellen als je geen alcohol gaat drinkis, je bent gedoemd elke dag een andere out- en. Het zal wel slecht smaken, aangezien
fit te dragen, die er gloednieuw en design- je het nooit compleet op zult drinken.
erachtig uitziet. Als je een onpopulair meisje
bent en een bril draagt, is het de schuld van Communicatie
die bril. Zet hem af en iedereen ziet dat je ei- Telefoons worden kennelijk door de overheid
genlijk onwijs mooi en sexy bent. Het is ook geregeld. Lekker makkelijk, iedereen het nieuhandig als je gaat slapen met make-up op, wste model. Zelfs als je geen geld hebt, zul je
de volgende ochtend zal het er waarschijnlijk met een peperdure telefoon bellen. Helaas
nog beter op zitten. Ook voor jongens geldt hebben deze kastjes wel een defect: het is
dit, want foundation en eyeliner zijn net zo niet voldoende ze uit te zetten wanneer je niet
onmisbaar als je hoofd zelf. Als je op het gebeld wilt worden, de batterij moet eruit.
vliegveld aankomt na een vlucht moet je een
zonnebril dragen, want het licht op de luch- Logistiek
thaven is kennelijk feller dan in het vliegtuig. Als je een probleem hebt kun je het beste
in een bus gaan zitten of een vlucht boeken
Etiquette
naar Amerika, China of Japan. Wanneer je
Het moet goedkoop zijn om soju te drink- de vluchter achterna gaat is het meest ef太狸記・十月号
25
ficiënte vervoersmiddel natuurlijk de benenwagen, ook al beschik je over een auto.
Het verkeer in Korea is heel rustig, je kunt zelfs
op grote kruispunten omdraaien. Helaas gaat
dit niet op als je haast hebt of over moet steken.
af en toe zelfs ooms/tantes. Als ze achter
je relatie komen zul je onder moeten duiken. Je (schoon)vader is waarschijnlijk een
ongeïnteresseerde workaholic, maar ook
van hem kun je de wind van voren krijgen.
Economie & Bedrijfskunde
Ongeveer 90% van alle grote bedrijven in
Korea houdt zich bezig met cosmetica, elektronica of design. De andere 10% verricht
onduidelijke werkzaamheden waarvoor de
werknemers altijd moeten reizen. Hoewel
de werknemers getalenteerd, populair en
succesvol zijn, hebben ze allemaal een stille
wens hun hoge positie op te geven om in een
café of soortgelijke onderneming te gaan
werken. Taxi’s, restaurants en ziekenhuizen
zijn allemaal gratis in Korea. Of men heeft een
supersnel betalingssysteem, waardoor je een
boze wederhelft gelijk achterna kunt rennen.
Psychologie
Jongens, als je een meisje leuk vindt, bedenk
dan een belachelijke naam voor haar en irriteer haar ermee. Noem haar herhaaldelijk
dik, onaantrekkelijk en dom. Haar bij de
pols overal naartoe slepen hoort hier ook
bij. Dit alles is beter dan aardig zijn, want
degene met wie ze het minst goed kan opschieten is uiteraard de beste partnerkeuze!
Meiden, hoewel jullie weten dat hij jeugdtrauma’s heeft waardoor gevoelens eng
zijn, hoeven jullie hier geen rekening mee
te houden. Het is het beste om boos te worden en dan met het vliegtuig te vertrekken,
want dan komt hij je achterna en kunnen
jullie verstoppertje spelen op het vliegveld.
(Familie) cultuurkunde
Als je een geliefde hebt is het verstandig je
familie er geheel buiten te laten, want dat
brengt alleen maar ongeluk. Er zal altijd iemand tegen de relatie zijn, waarschijnlijk
je (schoon)moeder. Daarnaast zijn er de
jaloerse broers/zussen, neven/nichten en
26
Gedragskunde
Wanneer je gefrustreerd bent zijn er maar
twee dingen die je kunt doen: je gaat hardlopen of je stapt onder de douche. Als je
niet-gefrustreerd gaat douchen komt dat
太狸記・十月号
nog wel, want dan loopt het andere geslacht
waarschijnlijk per ongeluk naar binnen.
Meteorologie
Met of zonder paraplu? Meestal regent het
zo hard dat je ook met een paraplu doorweekt raakt. Voor sneeuw daarentegen zul
je niet eens een paraplu hoeven gebruiken,
want sneeuw in Korea is nooit koud. Zonder
problemen kun je met je jas open door
de sneeuw rennen en sneeuwbalgevechten houden zonder handschoenen aan.
Geneeskunde
Droog je haar goed na het douchen en vermijd die 5 minuten in de regen, want anders
zul je koorts krijgen. Mocht je als jongen ooit
bedreigd worden door een groep van minstens zes mannen, geen probleem: je zult
ze een voor een kunnen aanvallen. Daarna
zullen ze je samen aanvallen, maar maak je
geen zorgen, de dag erna heb je alleen nog
maar wat pleisters nodig. Je zult ook geen
blauw oog oplopen. Wel is er kans op geheugenverlies… Hoewel dit ook vaak optreedt
als gevolg van het heroïsch aan de kant
duwen van een geliefde en dan wachten
tot je zelf wordt geraakt door een auto.
Seksuologie
Zoenen kan maar op twee manieren: lippen tegen elkaar houden en ademen door je
neus, of lippen tegen elkaar en happen naar
lucht, omdat je door je mond probeert te
ademen. Hoe je het ook doet, je zult merken
dat de wereld om je heen begint te draaien.
Engels
Als je als Koreaan perfect Engels wilt spreken
moet je studeren in Amerika. Dan kom je succesvol terug in Korea en beheers je het Engels
zo goed dat je voor Engelstaligen zelfs moeilijk wordt te volgen. Als je in Engeland gestudeerd hebt kom je daarentegen terug met
een goed gevoel voor smaak op het gebied
van mode en trends. In Korea studeren betekent slechts een verandering van haarstijl.
Toerisme & Recreatie
Er is maar één plaats in Korea de moeite
waard om naar op vakantie of huwelijksreis te gaan en dat is Jeju. Hoewel iedereen naar Jeju gaat, is het altijd heerlijk
rustig als jij er komt. - Maria van der Linden
太狸記・十月号
27
Filmrecensie: The Rug Cop
In Japan heerst een gevoel voor humor dat
toch ietwat anders in elkaar steekt dat het
onze. Dit wordt al snel duidelijk als je kijkt
naar maffe, gekke films die ook direct de
stempel krijgen van “dit had alleen in Japan
gemaakt kunnen worden”. Bekende voorbeelden zijn stukjes uit Funky Forest of bizarre gore-films zoals Tokyo Gore Police of
Robo-Geisha. Verder is een sterke mate van
flauwheid ook vrij typerend. In Japan heb je
echter geen comedyacteurs die twintig keer
nagenoeg hetzelfde doen zoals Adam Sandler
of Will Ferrell, en ook niet veel regisseurs die
twintig keer dezelfde comedyfilm maken,
zoals geregeld voorkomt in Hollywood.
Een Japanse regisseur die dit wel doet, of in
ieder geval deed tot een paar jaar geleden,
is Kawasaki Minoru. Het grootste deel van
zijn carrière bestond uit zijn eigen absurde
comedy niche waarin hij clichéfilms maakte,
maar met een twist: de hoofdrolspeler is
een dier (of ja, een man in een dierenpak).
Zodoende volgden films zoals Calamari
Wrestler, Crab Goalkeeper en Executive Koala elkaar in rap tempo op. Allemaal films
die het kijken zeker waard zijn, al is het alleen al om het absurdisme. Echter, wat
misschien wel zijn beste film is, is er een
zonder dieren: The Rug Cop. Rug verwijst
hier naar een toupet, niet een tapijt. Een
toupet die als wapen gebruikt kan worden!
28
‘ヅラ刑事: zuradeka’, ofwel The Rug Cop, is
een parodie op Japanse detectiveseries uit
de jaren ’60, maar deze hoef je niet te kennen om de genialiteit van deze film in te zien.
Hij is low budget, het acteerwerk is ondermaats, de special effects zijn vrij waardeloos
en er worden zelfs beelden gerecycled; het
is een B-film die zijn weerga niet kent! Het
plot is simpel: Tokio wordt bedreigd door
een terroristische groep en het is aan The
Rug Cop om de stad te redden! Gelukkig is
hij niet alleen: hij heeft een team van andere
outcast detectives zoals Detective Shorty,
Detective Fatty en Detective Big D*ck.
Stuk voor stuk hilarische personages die allemaal hun eigen speciale vaardigheden hebben. De focus ligt volledig op comedy. Het is
vrij flauw, maar op een goede manier, en dit
is dan ook zo’n film die je gezellig met een
stel vrienden en een paar biertjes moet kijken. Als de humor je een beetje ligt zal je er
ongetwijfeld van genieten. Het enige minpunt is dan ook dat deze film niet lang duurt
(hij is nog geen 80 minuten) en dat het (nog)
geen vervolg heeft voortgebracht. Kortom,
als je gevoel voor humor hebt en van maffe
Japanners houdt: kijken! - Nick Sint Nicolaas
Zura deka (The Rug Cop) - Kawasaki Minoru (2006)
太狸記・十月号
Gamerecensie: Tales of Graces ƒ
Kritiek op Japanse RPG’s is al zeker een decennia hetzelfde: echte innovativiteit is schaars.
De ‘Tales’-reeks van Namco Bandai maakt
zich ook schuldig aan een dergelijke stagnatie, maar heeft wel geregeld bewezen dat
binnen eenzelfde concept toch flink wat rek
mogelijk is. Het recente Tales of Graces ƒ voor
de PlayStation 3 bewijst dit eens te meer;
de bodem van de put is nog niet bereikt.
De kracht van de bekende RPG-serie is
het balanceren op de vage scheidslijn tussen goed en kwaad: echte helden bestaan
niet; puur slechte mensen evenmin. Ook in
Tales of Graces ƒ is dit het geval. Iedereen
heeft een reden voor diens acties en dat
zorgt ervoor dat sommige gebeurtenissen
des te pijnlijker zijn. Is verraad misschien
jouw schuld? Sta je wel aan de goede kant?
Morele kwesties en een diversiteit aan thematiek sieren het gehele spel. Niet alleen
is er een belangrijke rol weggelegd voor
vriendschap, maar ook politieke intriges,
oorlog en de teloorgang van de kindertijd
worden behandeld. De grote charme van
een RPG is dat deze iets te vertellen heeft
en Tales of Graces ƒ weet hierin te voorzien.
Jammer genoeg moet helaas ook dit spel
weer geloven aan de nodige clichés in de
vorm van sommige personages die soms wel
erg goed binnen bepaalde hokjes te plaatsen
vallen. De grappenmaker, de serieuze protagonist, de love interest... het zit er allemaal in.
De gameplay is op zich hetzelfde kostje als
de voorgangers, maar er zijn wel flink wat
nieuwigheden toegevoegd om de boel fris
te houden. Gevechten worden wederom in
real-time beslist, maar elke aanval maakt nu
gebruik van de zogeheten Chain Capacity:
punten die je vergaart door bijvoorbeeld te
verdedigen, aanvallen te ontwijken of succesvol vijanden te verslaan. Goed presteren
blijkt dus een vereiste om snel en doeltreffend de gevechten ten einde te brengen,
wat betekent dat je de mogelijke aanvallen
goed zal moeten bestuderen. Minder tevreden ben ik echter over het ontbreken van
een daadwerkelijke overworld map. Alle
omgevingen zijn nu simpelweg achter elkaar
geplakt, waardoor het spel een gevoel van
grootsheid grotendeels naast zich laat liggen.
In het onwaarschijnlijke geval dat je als Japanoloog een ruime hoeveelheid tijd over hebt,
is Tales of Graces ƒ een absolute aanrader. In
een kleine zestig uur is het mogelijk de game
te doorspitten, waarmee je een flink avontuur hebt mogen ervaren. Door de intrigerende
thematiek is Tales of Graces ƒ bovendien
niet alleen een game die boeit, maar je ook
nog eens lang bijblijft. - Wester Wagenaar
太狸記・十月号
29
De stoere mannen van TFC Banzai
Banzai Dagboek
Lief dagboek,
Wij zijn vereerd dat wij weer de beschikking hebben
gekregen over een plekje in de TaTanukiKi. Voor je doorbladert naar het volgende artikel willen wij je zeggen dat
dit stuk niet over voetbal zal gaan. Waarover ga je dan
schrijven, vraag je je misschien af?Nou dat zullen wij je
eens vertellen. Wij zouden graag van deze mogelijkheid
gebruik maken om onze leden en fans te bedanken, die
ons de afgelopen zes jaar hebben gesteund.
Allereerst de mensen van het eerste uur, waarvan er nog
slechts een enkeling over is. De tijd gaat zo snel voorbij… Daarna de mensen, die met een glimlach op het
gezicht naar de trainingen en wedstrijden zijn gekomen
en ons naar verschillende successen hebben geholpen.
Verder onze trouwe supporters die ons door weer en
wind gesteund hebben en niet te vergeten de enthousiaste eerstejaars van dit jaar, die ons weer nieuwe energie geven en hopelijk in de toekomst zullen zorgen voor
ons voetbalteam.
- TFC Banzai
30
太狸記・十月号
“Kom op jongens”
Ashwin Ramjiawan
“Even een Schiedams nat vingertje halen”
Geert Scholten
“Die tellen ook”
Renzo Goto
“Ik heb echt geen idee wat we moeten doen.”
Martijn Heule
“Bert, wat vind je van dit karakter?”
Thom van Dam
万歳のサッカー
緑草
飛んでいく玉
満足だ
松尾 芭蕉
o
x
o
x
太狸記・十月号
31
Yosakoiteam 雷電
“…Al
dat
geschreeuw. Wij dachten echt,
wat zijn die daarbinnen
toch aan het DOEN?”
- buitenstaander tijdens zaaltraining
こんにちは！！！ Aangenaam kennis te
maken, wij zijn 雷電 (Raiden), Nederlands
eerste en (tot nu toe) enige yosakoi-groep!
Misschien heb je al wel eens een filmpje
gezien of aan een van onze workshops
meegedaan. Je hebt het misschien toen al
gemerkt; yosakoi is een uiterst energieke
dansvorm waar flink wat stemgeluid bij komt
kijken. Uitgevonden in de jaren ’50 in de
Kouchi-prefectuur in Japan, is dit een dansvorm die men veel terug ziet op de Japanse
festivals, waar deze stijl gedanst wordt met
zogeheten ‘鳴子: naruko’ (een soort houten
klappertjes) en het liefst met zoveel mogelijk
mensen tegelijk. Maar dat kekke dansje, waar
zelfs dr. Herber aan mee heeft gedaan (na
wat overtuigen) , heet dus yosakoi? Jazeker.
voor hadden we discussie over de teamnaam en een paar weken voor het optreden werd besloten tot de naam 雷電,
een woordspeling op de Japanse spelling
van onze universiteitsnaam (ライデン大
学). Aangezien yosakoi-teams soms de naam
dragen van natuurfenomenen leek het ons
wel toepasselijk om voor deze kanji-combinatie van donder en bliksem te gaan. De
betekenis is ook in ons logo terug te vinden.
Een jaar later stond onze groep wederom
op de Japanmarkt met de nieuwe captain
Anne Aarsen en was de groep gegroeid
naar ongeveer tien leden. Inmiddels hadden we ook buiten de Japanmarkt optredens verzorgd op onder andere een liefdadigheidsevenement. In de zomer van vorig
jaar debuteerden we op de Abunai-conventie en voor dit jaar staat Nishicon (17 november te Haarlem) alweer op de planning.
Opgericht in februari 2011 door ex-Nagasakiganger Natascha Dames begonnen
wij ooit onze activiteiten met slechts een
handjevol leden onder de tijdelijke naam
“Tanuki”. De winterkou trotserend, trainden wij met slechts zeven meisjes en één
jongen twee keer per week buiten op het
speelplein naast de Grote Beer en maakten
we ons het onder yosakoi-teams welbekende ‘ソーラン節: Soran Bushi’ meester.
Met de opening van het academische jaar
is ons ledenaantal, mede dankzij een kampworkshop, geëxplodeerd naar ongeveer vijfentwintig mensen en we rekruteren nog
steeds! Dus mocht je nu ook zin hebben
gekregen om mee te doen, kom gerust een
keertje kijken bij één van onze trainingen
(of kom een keertje gezellig een drankje
drinken, want dat doen we ook)! はっ！
れい！ありがとうございました！ - Ilse
van der Pol , huidig 部長 (teamcaptain)
Ons echte dansdebuut vond plaats op de
Japanmarkt van datzelfde jaar. Even daar-
Trainingen:
Ma: 11-13; Wo: 17-19; Vr: 15-17
(We verzamelen ons altijd in het arsenaal onder de trap)
32
太狸記・十月号
Krant Met Karakter
De hoofdredactrices van de kranten van Japanologie en Sinologie hebben besloten voor elke editie een uitwisselingsartikel te schrijven. Deze editie is er gekozen voor een recept, om zo toch te proeven van een andere cultuur.
‘西米露: Xi Mi Lu’ (Kantonees: Sai Mai Lo)
vindt zijn oorsprong in Guangdong (廣東)
en is een bekende basis voor vele desserts.
De meest simpele bestaat uit tapiocaparels
en warme (of koude) kokosmelk. Hoewel er
weinig ingrediënten nodig zijn, is het nog
best lastig om te maken. Timing is everything. Persoonlijk vind ik dat er nauwelijks
verschil zit tussen sago en tapioca (zit er
verschil tussen?). Zelf haal ik altijd tapioca.
Alle ingrediënten kun je trouwens gewoon
halen in de Aziatische supermarkt of toko.
Benodigdheden:
De tapioca voorbereiden:
¾ kommetje tapiocaparels
1) In een middelgrote pan water gieten en
1 blikje kokosmelk (400 ml)
laten koken op een lage stand.
1 blikje gecondenseerde melk (200 2) Wanneer het water kookt de tapioca toml) (gewone melk mag ook). Om het ge- evoegen.
zonder te maken voeg ik zelf ook nog wel 3) Zachtjes roeren zodat de balletjes niet teeens magere melk toe. Eigenlijk klinkt het gen elkaar aan gaan plakken. Dit blijven doen
dan gewoon gezonder en valt het in de prak- totdat het water opnieuw kookt.
tijk vies tegen. Voor wanneer je gewone of 4) Haal de pan van het vuur en leg de deksel
magere melk gebruikt, vergeet dan niet sui- erop. Zo’n 3 minuten laten staan.
ker (in poedervorm) naar smaak toe te voe- 5) Gooi koud water in de pan door middel
gen. Kokosmelk uit blik is ook heel vaak van van een vergiet.
zichzelf al erg zoet. Wanneer je kokosmelk en 6) Doe vervolgens de tapioca in het vergiet en
gecondenseerde melk gebruikt, heb je vaak giet er met de kraan nog eens koud water over.
de kans dat het eindresultaat mierzoet wordt.
太狸記・十月号
33
Belangrijk: Van de buitenkant moeten de
pareltjes doorzichtig zijn, maar het binnenste gedeelte moet wit blijven. Als je
het volledig laat koken wordt het geheel
een drabje en zul je overnieuw moeten beginnen. Dus laat het niet volledig koken!
3) Voeg dan de kokosmelk toe, zodat het
geheel een crèmeachtige kleur krijgt.
Bereiding van het dessert:
1) 2 of 3 liter water in een grote pan doen
en zachtjes laten koken.
2) Voeg de gecondenseerde melk toe terwijl je roert. Door te roeren koekt het niet
vast aan de bodem van de pan. Gebruik je
gewone melk en suiker; doe dit dan zonder
water toe te voegen en op te warmen.
4) Als het geheel kookt, haal dan de pan van
het vuur, laat deze heel kort staan en voeg
dan de tapioca toe.
5) Doe de deksel op de pan.
34
Naar smaak kun je eventueel fruit of andere
(zoete) ingrediënten toevoegen. Er zijn vele variaties zoals met taro, mango of zwarte sesam.
Serveer warm of gekoeld, maar roer nog
wel even van tevoren. Eet smakelijk! Sarah Grasdijk (hoofdredactrice KMK)
太狸記・十月号
Ask Anky
Ask Anky is een adviescolumn speciaal voor de problemen van Japanologen en Koreanisten. Heb je een probleem waarover je niet kunt of durft te schrijven
naar een algemeen adviescolumn, schrijf dan naar journal@tanuki.nl met als onderwerp “Ask Anky”, of leg je brief in het postvakje van Tanuki. Hier zal door een deskundige antwoord worden gegeven op al je vragen. Schaam je niet en mail vandaag nog.
Lieve Anky,
Beste Anky,
Beste narutoxsasukelover93,
Beste huilende eerstejaars,
Ik ben bang dat als je niet door een grote donkere
man benaderd wordt, het niet mogelijk is om kanji
geüpload te krijgen. Je kunt er natuurlijk wel wat aan
doen om benaderd te worden door dit heerschap.
Ik heb laatst geprobeerd een rasengan zoals Naruto te maken, maar volgens een vriend van mij is de spirit bomb van Goku veel
sterker. Moet ik stoppen met het trainen
voor een rasengan en overgaan naar de spirit
bomb? Hoe doe ik dit? Of hoe kan ik mijn
rasengan sterker maken? Alvast bedanky!
–narutoxsasukelover93
Voordat ik je vraag serieus kan beantwoorden, moet ik
eerst weten wat je power level is. Als je de rasengan en de
spirit bomb met elkaar wilt vergelijken, moet je je eerst realiseren wat de verhoudingen hiertussen zijn. Gebaseerd
op een power level van 5, het gemiddelde van een ongetrainde volwassene, kun je van het volgende uitgaan:
Een rasengan van een volwassene met level 5 is sterker
dan een spirit bomb van een volwassene met hetzelfde
level, maar naarmate je power level groeit, groeit de
spiritbomb sneller in kracht dan de rasengan. Per level
groeit de spirit bomb ongeveer 1,6 maal sneller in kracht
ten opzichte van een rasengan, wat een groot verschil is.
Ervan uitgaande dat je power level hoger is dan 5,
omdat je aangaf dat je al bezig bent met het trainen van de rasengan, is het misschien inderdaad een
beter idee om over te stappen op de spirit bomb,
mits je snel een sterke aanval wilt kunnen beheersen.
Veel succes en geen danky.
Anky
Ik heb moeite met kanji. Kunimori-sensei
zegt de hele tijd dat ik moet stoppen, maar
ik wil helemaal niet stoppen. Nu heb ik laatst
de Matrix gezien en daarin zag ik dat ze karate uploadden in Neo’s brein. Is er ook een
mogelijkheid dat de kanji zo bij mij geüpload
worden? Alvast bedanky,
-Een huilende eerstejaars
Wat je moet doen is zo’n beetje twijfelen aan alles wat
er zich afspeelt in deze wereld, of althans net doen alsof, en zoveel mogelijk met je ‘twijfels’ te koop lopen
op het internet. Als je dat doet, word je misschien
wel opgemerkt en heb je binnen de kortste keren een
donkere man in donkere kleding die je pillen aanbiedt.
Denk er wel om dat je niet alle donkere mannen die
je pillen aanbieden moet geloven. Sommigen zijn
gewoon drugsdealers die je een heel andere ‘waarheid’ proberen te tonen. Dus wat je moet doen is:
aan alles twijfelen, ermee te koop lopen en kijk
goed uit naar die ene donkere man met zijn pillen.
Heel veel succes en geen danky.
Anky
太狸記・十月号
35
‘s avonds een man...
...‘s ochtends een man
Een Tanuki-activiteit is géén geldige reden om
een college te skippen of te laat te komen!
Wees verstandig! Wees een man!
...of een vrouw.
太狸記・十月号
TaTanukiKi 2012-2013--1