-
Titel
-
2011-2012 | 1
-
Nummer
-
1
-
extracted text
-
Colofon
JOURNALCOMMISSIE
Kirsten Janssen
Bob Rambonnet
Nick Sint Nicolaas
Robert Beers
Joleen Blom
Maria van der Linden
REDACTIELEDEN
Hoofdredactrice:
Kirsten Janssen
Vormgeefster:
Carmen Loh
Eindredactie:
Bob Rambonnet
Nick Sint Nicolaas
Robert Beers
BESTUUR VAN TANUKI
Praeses:
Jeroen Strijbosch
Ab-actis en vicevoorzitter:
Kim Dang
Quaestor:
Robert Beers
Hoofdredactrice:
Kirsten Janssen
Webmaster:
Dave Hooghiemstra
Assessor:
Aline Mostert
COMMISSIEVOORZITTERS
Eerstejaarscommissie:
Aline Mostert
Feestcommissie:
Jeroen Strijbosch
Journalcommissie:
Kirsten Janssen
Kampcommissie:
Annette van Wanroij
Koreacommissie:
Maaike de Vries
Kunst- en cultuurcommissie:
Maaike de Vries
Lustrumcommissie:
Annette van Wanroij
Reiscommissie:
Aranka Leonard
RAAD VAN TOEZICHT
Bob Nijkamp
Isaura van den Berg
Yori van Hout
DRUKKERIJ
Labor Vincit
2
社説
Editorial van de hoofdredactrice
En toen was het eerste blok van het collegejaar alweer voorbij! Iedereen is weer druk in de weer geweest. De een met zijn minor, de ander met hangul leren
lezen en de ander weer met Japans recht. De vraag
“hoe is het?” wordt niet meer oer-Nederlands beantwoord met “ja, goed!” maar met “druk” of “moe”. Toch
moet dit de leukste tijd van ons leven zijn, dus we
kunnen er maar beter uithalen wat erin zit! We hebben gedanst tot we erbij neervielen op het eerste Tanukifeest, we hebben onze kennis verrijkt met het
Boeddhisme tijdens Research in Progress en we hebben de eerste ronde tentamens en/of papers weer
overleefd. Hoe gaat blok twee eruit zien? Ik spreek
namens Tanuki als ik zeg dat we hopen met jou! Niet
alleen studiepunten halen is waar het bij studeren
om draait. Het is ook belangrijk dat je na het weekend jezelf op maandag (al dan niet met een gezonde
portie tegenzin) naar college sleurt en naast al dat
studeren leuke afleiding krijgt, al dan niet studiegerelateerd. Ook al heb je veel te doen, kom gezellig
naar de filmavonden, borrels en lezingen. Belangrijk
detail is dat de vereniging Tanuki dit jaar dertig jaar
bestaat waardoor we extra gaan uitpakken. Word
lid van onze nieuwe facebookgroep en houd www.
tanuki.nl in de gaten zodat we onze studententijd zo
goed mogelijk kunnen vullen. Voor je het weet is het
weer voorbij! Kirsten Janssen
Op de voorkant
Deze foto heb ik afgelopen
augustus gemaakt in Tokyo. De 浅
草寺; Sensouji is de oudste tempel
in Tokyo en ligt in de wijk 浅草;
Asakusa. In de tempel wordt 観
音; Kannon (ook bekend als Guan
Yin) vereerd. Het is een echte
toeristentrekker, mede door de
vele kraampjes met souvenirs, in
Japan お土産; omiyage genoemd.
Ik ben hier elke dag van mijn week
in Tokyo geweest, en elke dag was
het hier gezellig druk, ook die ene
dag dat het stortregende. Of je nu
wilt weten hoeveel geluk je hebt, je
schaafijs of rijstcrackers wilt eten
of als je een waaier wilt kopen voor
het thuisfront; bij de Sensouji kun
je terecht!
目次
Inhoud
TANUKI SHINBUN
Tanuki bestuur 2011-2012
Tanuki-kamp
Bezoek van de 名城大学
Eerste Tanukifeest van het jaar
4
6
8
10
JAPAN
Nieuws uit Japan
Agepoyo!
De Japanse souvenircultuur
12
15
16
MEDIA
Filmrecensie: ‘愛のむきだし
19
Ervaar Tokyo vanuit je bureaustoel 20
Game: Professor Layton
21
KOREA
Hangul Dag
KARA steps it up
22
24
COLUMNS
Interview met 山本先生
Het Yaesu zomerprogramma
Column : Joleen
Kim’s Kitchen
11
26
28
30
3
Tanuki bestuur 2011-2012
Tijdens de constitutieborrel begin september vond de officiële
bestuurswissel plaats. Sindsdien zwaait praeses Jeroen met zijn team de
scepter over alles dat heilig is in en rondom het Arsenaal (kamers van de
docenten niet inbegrepen). Als zij besluiten een feest met het thema ‘Diep
in de zee’ te geven, dan gehoorzamen wij en trekken wij onze strakste
Speedo’s aan. Maar... wie zijn die lui nou eigenlijk?
Praeses Jeroen is de voorzitter van Tanuki, het hoofd
en daarmee het gezicht van de vereniging. Onmiddellijk
na zijn terugkomst van een jaar studeren in Nagasaki
nam hij het heft in handen, ondanks zijn hevige jetlag.
Hij is zo druk bezig met studeren en muziek luisteren,
dat het scheren er een beetje bij in schiet. Maar als ik
net zo’n magnifieke baard zou hebben als Jeroen, zou ik
de mijne ook laten staan.
Jeroens rechterhand is ab-actis Kim, de secretaris van
Tanuki. Deze joviale Vietnamese is misschien klein
van formaat, maar groots qua ambitie en passie. Als ze
niet aan het bikkelen is voor haar studie, dan hangt ze
wel rond met vriendinnen. Als de ouderejaars onder
ons de fantastische feesten van vorig jaar nog kunnen
herinneren, is dat mede door het toedoen van Kim. Ook
een goede smaak schoenen, trouwens.
De alom bekende Robert, beter bekend als ‘De Beerser’,
neemt dit jaar de taak van quaestor op zich. Als deze
populaire penningmeester eenmaal zijn haar in model
heeft, dan houdt niemand hem meer tegen en geniet hij
met volle teugen van het leven. Als hij last heeft van een
bad hair day, dan... tja. Heb jij echter een bad hair day
en ken je Robert nog niet, dan zul je De Beerser vast en
zeker horen (zuchten).
4
De verantwoordelijke voor deze journal dit jaar is
Kirsten, de hoofdredactrice van de TaTanukiKi. Het
enige wat haar creativiteit weet te overtreffen, is haar
vrolijkheid en enthousiasme. Ondanks de zenuwen
begint ze goedlachs aan tentamens, vult de antwoorden
in like a boss en stapt vervolgens onverminderd
vrolijk het lokaal uit. Dit zonnetje van het Arsenaal
heeft afgelopen vakantie in Japan gezeten, vandaar de
druilerige zomer in Nederland.
Als je webmaster Dave ziet, krijg je het idee dat hij
24 uur per dag, 7 dagen in de week in de sportschool
is. Maar niets is minder waar. Integendeel, naast het
trainen van zijn borstspieren, oefent Dave net zo graag
de meer complexe kanjikarakters. Dat zijn echter
niet de enige trainingen die zijn armen krijgen. Ook
het heffen van bierglazen naar de mond is iets dat
je Dave vaker dan eens zult zien doen, zeker tijdens
Tanukifeesten.
Hoewel de kersverse assessor Aline net is begonnen
met het studeren van Japans, lijkt het erop alsof het
Arsenaal al haar tweede thuis is. Een praatje met
hem, een praatje met haar. In de korte tijd dat ik deze
exotische meid heb ontmoet, merkte ik dat op dat ze
bovengemiddeld geduldig is en interesse toont in haar
al medestudenten. Wat ze ook aan vooroordelen hebben
over eerstejaars, Aline maakt er korte metten mee.
Namens het oude bestuur wens ik niet alleen het nieuwe bestuur, maar
ook alle Tanukileden een succesvol collegejaar met hopelijk veel leuke
feesten, borrels, lezingen en natuurlijk uitstapjes! Tekst door Guan van
Zoggel, foto’s door Mario Keijlard
5
Tanuki-kamp
zo vervaarlijke vraag : “Waarom heb
jij Japanologie gekozen?” Deze vraag
is zo gebruikelijk dat men vaak al
een antwoord klaar had liggen. Na
Het Tanuki-kamp was een mooie
deze algemene ontmoeting met de
en warme ervaring. Het begon met kamplocatie werden de slaapzalen
de reis ernaartoe. De bus naar het gevuld en onderverdeeld. Hierna
kamp was dé plek waar veel eerste- begon het echte kamp: de kennisjaars Japanologen en Koreanisten making met de ouderejaars en de
elkaar voor het eerst zagen. Het
activiteiten. Men werd in groepjes
leuke hiervan was dat iedereen heel verdeeld en de witte shirts werden
anders is, maar tegelijkertijd iets
tevoorschijn getoverd (ook de snel
van zichzelf in de ander herkende. geïmproviseerde witte shirts voor
Bij deze eerste ontmoeting werd
men die zijn witte shirt vergeten
één algemeen kenmerk zichtbaar. was). Deze leuke groupbonding werd
Iedereen droeg eenzelfde soort
afgesloten met een heerlijke maalvriendelijkheid over zich heen, die tijd van de twee vrijwillige koks.
(waar ik nu achter ben gekomen) zo Daarna was er de dropping, waarbij
kenmerkend is voor Japanologen
men verdacht snel weer terug was...
en Koreanisten. Iedereen praat met (GPS?)
iedereen, heeft het naar zijn zin met
de ander en niemand wordt buitengesloten. Die busreis liet zien hoe de
eerstejaars hun jaar gingen invullen: samen. Dit vriendschappelijke
gevoel is heel het kamp gebleven
en was voor mij de basis van de geslaagdheid van het kamp.
De volgende morgen werd ingeluid met een militaire ontwaking,
compleet met grote pan en houten
soeplepel. Na een fijn ontbijtje was
iedereen klaar voor de activiteit: het
‘drugs’spel. De ouderejaars moesten de losrennende drugskoeriers
(bewapend met zakjes XTC van het
Na de busreis kwamen we aan op
merk M&M) tikken/grijpen voordat
het kamp. Men was te spreken over de drugs geleverd werden. Na heel
de locatie en ging het een beetje
wat rennen, uitglijden, falende tacverkennen. Er werd druk gepraat
tieken en soms wat valsspelen was
over anime, films, drama’s en de o het spel voorbij. Hierna begon het
6
aan Japanologen aangepaste weerwolvenspel, het oni spel. Het spel
was leuk in het Japanse thema geplaatst en werd uitvoerig gespeeld,
met de bijbehorende foutjes en
grapjes. `
en zingende mensen en in een
donker hoekje het Silent Toshokan
spel. Een spel waarbij je in stilte
een kaartje moet trekken en als je
de ongelukkige bent, moet je een
opdracht doen. Van billenkoek met
een houten zwaard tot een ballon
oppompen in je shirt, alles gebeurde
met een enorm gelach. Na het eten
kwam de vossenjacht met opdrachten die uiteen liepen van Super Mario krijten en eten uit zakjes raden
tot een skippybalparcours en vragen
over Japanse personen.
De volgende morgen was het toch
echt de laatste dag. Ik werd tot mijn
verbazing tot assessor gekozen
Toen kwamen de workshops die
(kwam dat door mijn antwoord op
voor heel wat spierpijn, blauwe plek- de vraag “Wat zou je veranderen
ken en gelach zorgden. De workshopaan Robert?” of door mijn geweldige
Yosakoi (een Japanse festivaldans) octopus dansmoves?) en had ik met
bijvoorbeeld. Een leuke en ook best mijn groepje (5) gewonnen! Voor mij
grappige dans; met zijn allen snel
dus een extra leuk einde aan zo’n
‘het visnet binnenhalen’. Bonjour,
leuk kamp. De extreme stortbui die
spierpijn! Ook werden er workshops volgde was het slot op een geslaagd
origami, sumo, Silent Toshokan,
kamp en wij wisten dat na deze bui
Japanse drankspelletjes en shogi
ons eerste jaar Japanstudies nu toch
(Japanse schaak) gegeven. Een zaal echt zou beginnen. Door Aline Mostert
gevuld met mooie kraanvogels, heel
geconcentreerde mensen, klappende
7
Bezoek van de 名城大学
Ook dit jaar kwam een groep studenten
en docenten van de 名城大学 (‘Meijo
Daigaku;’ de Meijo Universiteit) te
Nagoya een bezoek van twee dagen
brengen aan Leiden. Met het bestuur van
Tanuki en een aantal ouderejaars stond
ik vrijdag 9 september bij het Arsenaal te
wachten op de groep van 22 studenten
economie en twee van hun docenten die
om 10.00 uur zouden arriveren. Geheel
on-Japans waren ze een kwartier te laat.
Heeft iemand ze het Leids kwartiertje
uitgelegd?
We stelden ons kort aan hen voor en liepen door richting Lipsius, UB en
Wijkplaats. Daar gaven we ze tijdens een rondleiding informatie over de
gebouwen en vielen we een eerstejaars Tekstencollege van Yoshiokasensei binnen. Een jongen genaamd Shougo introduceerde zijn groep
in het Engels (lees: Japanglish) en Yoshioka-sensei stelde voor om de
eerstejaars te laten oefenen met de Japanse studenten. Hier kwamen de
Japanners een beetje los. Na veel gebloos en gegiechel werden de zinnen
door de eerstejaars voorgelezen en na afloop maakte sommige Japanse
‘sensei’ nog een foto met hun Nederlandse leerlingen.
We vervolgden onze weg naar het Academiegebouw en wezen op het
Rapenburg het Sieboldhuis aan evenals het befaamde paaltje waar de
Japanse keizer zijn hand op had gelegd tijdens zijn bezoek aan Leiden in
2000. Daarna was het tijd voor de lunch.
Om 13.30 uur verzamelden we weer bij het Lipsius om naar presentaties
te luisteren van de Japanse
studenten. Deze presentaties
stonden in het teken van de ramp
van 11 maart eerder dit jaar. Geheel
tegen onze verwachting in was alles
in het Engels. Hoewel de studenten
de rampen niet persoonlijk hadden
hoeven meemaken, vertelden ze
wel hoe hun land is getroffen en
vertelden heel politiek correct hoe
hun regering snel en goed gehandeld
heeft.
8
Na de presentaties gingen we voor een korte maar sfeervolle borrel
naar de Burcht. Op weg naar de Burcht bleek dat er wat groepjes waren
ontstaan en werd door iedereen Japans gesproken, vloeiend of met
losse woorden en alles daartussen. De studenten waar ik me bij had
aangesloten probeerden me wat straattaal bij te brengen: ‘あげぽよ!’
(‘agepoyo!’), met het gebaar alsof je iemand belooft terug te bellen.
Rond 18.00 uur arriveerden we bij pannenkoekenhuis Oudt Leyden, waar
de groep Japanologen weer was gegroeid waardoor het een uitgelaten
aangelegenheid werd. Aan tafel één hoorde ik vooral veel ge’KAAS!’
als er een foto werd gemaakt, aan mijn tafel klonk veel ge‘agepoyo!’,
en de andere twee tafels waren meer van de goede gesprekken en de
jetlags. Toen iedereen goed gegeten had, deelden de docenten aan iedere
Nederlander een T-shirt uit als cadeau. Een geslaagde eerste dag!
Dag twee begon om 12.00 uur bij de Hortus Botanicus. Veel Japanologen
van de dag ervoor waren ook deze dag gekomen, waardoor de
gesprekken snel weer op gang kwamen. Om 15.00 uur was het plan
dat de Japanners naar Den Haag gingen voor een voetbalwedstrijd, dus
omdat we veel te zien hadden in weinig tijd liepen we snel door naar de
volgende stop: de Lakenhal. Niet iedere Japanner begreep dit museum
even goed, maar nadat ik probeerde uit te leggen dat Leiden vroeger
beroemd was om de stoffen die hier gemaakt werden en ze het portret
van de Staalmeesters liet zien, leken de kwartjes te vallen.
Na dit bezoek maakte ik iedereen enthousiast door te zeggen dat de
laatste stop een molen zou zijn. Niet alleen de zeven verdiepingen en
de ouderwetse kamers vielen in de smaak, maar ook het ‘balkon’ waar
iedereen foto’s maakte van het uitzicht en van het lekkere weer stond te
genieten. Nadat er souvenirs waren gekocht en we alle Japanners weer
bij elkaar hadden weten te krijgen, deelden we als お土産(‘omiyage;’
geschenk) Oudhollandse snoepjes en stroopwafels uit. Nadat we hen
terug naar hun hotel begeleidden, iedereen elkaar de hand schudde,
e-mailadressen uitgewisseld werden en de laatste groepsfoto’s werden
gemaakt, was het Meijo Daigaku-avontuur van dit jaar weer afgelopen.
Tot volgend jaar! Door Kirsten Janssen
9
Eerste Tanukifeest van het jaar
“Diep in de zee” was het thema
van het eerste Tanuki feest van
dit collegejaar. Op 29 september
had zich in Dok2 een opvallend
gekleed gezelschap verzameld. Van
kapiteins, matrozen en Popeye tot
kwallen, eendjes, de zee zelf en
diverse figuren uit Ariël de kleine
zeemeermin: velen hadden gehoor
gegeven aan de dresscode.
Met een welkomstdrankje en een
muziekmix van de hand van onze
praeses zat de sfeer er weer snel
in. De feestcommissie had Dok2
omgetoverd tot een heus aquarium
door middel van ontelbare
badeendjes, bellenblaas en zelfs
opblaaswalvissen in visnetten aan
het plafond.
Naast de vele Japanologen waren ook de
Koreanisten goed vertegenwoordigd en ook
het bestuur van SVS feestte gezellig mee. In
totaal was de opkomst ruim honderdvijftig man.
Omdat iedereen enthousiast op de K-pop en de
surfnummers meedanste, kregen we een zaal
erbij om iedereen kwijt te kunnen.
De sfeer was zo goed dat het feest pas in de
late uurtjes tot zijn eind kwam voordat iedereen
richting huis ging. Het was een awesome feest
en vele zullen volgen, laat dat maar aan onze
feestco over! Zie je bij het volgende feest! Door Kirsten Janssen
10
Interview met Yamamoto-sensei
Kunt u zich kort voorstellen?
My name is 山本絵美; Yamamoto Emi.
I am a Japanese teacher.
Hoe komt u in Nederland terecht?
Welke academische weg heeft u
daarvoor afgelegd?
When I was a BA student in Tokyo I studied Japanese
language education. I passed the Japanese Language
Teaching Competency Test as well. I came to the
Netherlands three years ago and got a MA degree
(Asian Studies, Leiden University). During my master
program I was teaching Japanese at Utrecht University. I am also a doctoral student at Waseda University
now.
Wat zijn in uw ogen de pluspunten van Nederland?
What I like about the Netherlands: people are friendly and relaxed, cities are beautiful, trains are not so
busy (compared to Tokyo), coffee is delicious and
Dutch is an interesting language.
En wat vindt u niet leuk aan Nederland?
What I do not like about the Netherlands: patat (I
don't like the smell but there are the shops everywhere...) and clothes are expensive and too big.
Wat wilde u vroeger graag worden?
I wanted to be an Arctic explorer or a writer when I
was a child.
Wat zijn uw hobby’s?
My hobbies are watching films and dramas and writing scripts.
山
本
絵
美
先
生
With best wishes,
Yamamoto Emi
Door Kirsten Janssen
11
Nieuws uit Japan
Kan neemt ontslag
In navolging van de Japanse traditie om slechts korte tijd als ministerpresident te dienen, is voormalig minister-president 菅直人 (Kan Naoto)
eind augustus officieel afgetreden. Hij is opgevolgd door zijn minister
van Financiën en partijgenoot 野田佳彦 (Noda Yoshihiko). Noda won
de interne verkiezing binnen de Democratische Partij van Japan (民主
党; ‘Minshutou’), waarin hij het onder andere opnam tegen de voormalig
minister van Economie, Handel en Industrie 海江田万里 (Kaieda Banri).
Voor Noda wacht de zware taak om
met zijn regering Japan door de
nasleep van de rampen van 2011
heen te loodsen. Als zesde ministerpresident in vijf jaar is het ook aan
hem om aan te tonen dat Japan
niet aan politieke en economische
daadkracht heeft ingeboet. Onder
de last van een torenhoge nationale schuld zullen pijnlijke beslissingen
genomen moeten worden om de heropbouw van Japan en de Japanse
economie te bekostigen. Bovendien zal Noda een nieuw beleid moeten
formuleren ten aanzien van Japans kerncentrales. Want hoewel
voormalig minister-president Kan steeds feller tegen kernenergie tekeer
ging, zal Noda voor Japan een realistische uitweg moeten zien te vinden
in het energievraagstuk.
Een te sterke yen
De Nederlandse toerist merkt het ook, door de dure yen (円; ‘en’) is je
euro een stuk minder waard dan enkele jaren geleden. Hoewel het handig
is voor de Japanse consument, zorgt de dure yen voor veel kopzorgen
bij Japanse producten. Vooral voor de Amerikaanse consument,
traditioneel een belangrijke afzetmarkt voor Japanse exporteurs, zijn de
Japanse producten een stuk duurder geworden. De
Japanse overheid heeft het afgelopen jaar vaak
laten horen dat het de problemen onderkent en
maatregelen zal nemen om de waarde van de
yen te verminderen. Enkele malen zijn er ook
daadwerkelijk valuta-interventies geweest,
doch zonder noemenswaardige resultaten. De
12
ramp van 11 maart, de voortdurende instabiliteit rond 福島 (‘Fukushima’)
en de onzekere politieke situatie hebben ook hun uitwerking niet
gemist op de Japanse economie. Het is onzeker of Japan veel hulp kan
verwachten vanuit de wereldeconomie. Internationaal is het de Europese
schuldencrisis die de toon slaat en de yen enkel verder onder druk zet.
Maar zoals de nieuwe minister voor Nationale Strategie, Economisch en
Fiscaal Beleid 古川元久 (Furukawa Motohisa) zegt: "Japanse bedrijven
zullen competitief moeten zijn onafhankelijk van hoe de yen het
doet. Japan kan niet altijd in het defensief blijven, het zal ook moeten
aanvallen!"
Een half jaar later...
In september was er alweer een half jaar verstreken sinds de ramp die
Japan trof op 11 maart. In veel getroffen gebieden wordt er herbouwd,
maar het zal nog jaren duren voordat er gesproken kan worden van
een fysiek herstel. Ook de kernreactorcrisis in Fukushima is nog altijd
gaande. Er blijven kleine hoeveelheden straling lekken en de directe
omgeving zal zonder twijfel nog decennia lang onbewoonbaar blijven.
TEPCO, de eigenaar van de kerncentrales, streeft ernaar de situatie eind
dit jaar onder controle te hebben.
Overal blijft er wat nervositeit bestaan wat betreft de mogelijke
verregaande gevolgen van de straling. In heel Japan worden diverse
etenswaren regelmatig getest op straling en de regering plaatst de
uitslagen van deze tests online om de bevolking gerust te stellen. Niet
verrassend is dat de algemene publieke
houding tegenover kernenergie
extreem negatief is geworden, wat wel
duidelijk werd uit meerdere massale
protesten op 11 september.
Primetime Yakuza
Eén van Japans grootste beroemdheden is onlangs met pensioen gegaan
vanwege een yakuza-schandaal. Yakuza worden ook wel de Japanse
maffia genoemd en kenmerken zich vooral met tatoeages.
島田紳助 (Shimada Shinsuke), ooit begonnen als komiek, is al ruim 25
jaar een vast gezicht op de Japanse televisie. Hij vulde de laatste jaren
met diverse programma’s op meerdere zenders veel Primetime. Een
avondje tv kijken zonder Shimada voorbij te zien komen was haast
13
niet in te denken. Dit tijdperk
kwam echter abrupt ten einde. De
55-jarige tv-persoonlijkheid gaf in
een persconferentie aan dat hij stopt
omdat aan het licht is gekomen dat
hij banden heeft met de Japanse
maffia. De enige toelichting die hij
wilde geven is dat de yakuza zo’n
tien jaar geleden een ‘persoonlijk
probleem’ voor hem heeft opgelost
en hij sindsdien nog sporadisch
contact heeft gehad met enkele leden.
Slecht nieuws voor zijn miljoenen
fans dus, maar banden met de yakuza
worden vandaag de dag niet meer
getolereerd.
Eerder dit jaar kwam ook de betrokkenheid van de maffia bij het
sumoworstelen in de spotlight te staan en dit wordt grondig onderzocht
door de politie. Daarnaast neemt nieuwe anti-yakuza wetgeving in
oktober zijn intrede om de invloed van de georganiseerde misdaad in de
zakenwereld in te perken.
Wereldkampioen voetbal!
Het Japanse vrouwenelftal is eind juli
wereldkampioen voetbal geworden!
Japan is hiermee pas het vierde land dat
deze titel heeft weten te winnen. Het
team treedt hiermee in de voetstappen
van de VS (2x), Duitsland (2x) en
Noorwegen (1x). Het WK wordt sinds
1991 net als de mannelijke variant om
de vier jaar gehouden en vond ditmaal
plaats in Duitsland. De wijdverspreide
aandacht die de mannen krijgen
ontvangen de dames nog niet, maar
ook dit jaar werd het duidelijk dat de
interesse significant aan het groeien
is. Japan stond in de finale tegenover
de VS en het was geen gemakkelijke
wedstrijd. Het draaide uit op een penaltyronde waar de Japanse dames
overwonnen. Dit is een mooie mijlpaal in de Japanse sportgeschiedenis
en over 4 jaar mogen ze hun titel gaan verdedigen in Canada. Door Bob
Rambonnet en Nick Sint Nicolaas
14
Agepoyo!
Tútsje, fa waka, zwaffelen, sjiek is miech dat. De taal die je op de
Nederlandse straten hoort staat soms ver van wat je tijdens de
Nederlandse les meekrijgt. Hetzelfde geldt voor Japan, dat evenzeer
veel dialecten kent en waar de jongeren er ook vaak hun eigen taal op
nahouden. Toen afgelopen maand een groep studenten van de Meijo
Universiteit uit Nagoya Leiden bezocht, viel één woord mij in het
bijzonder op: “あげぽよ; agepoyo”!
De studentes die deze kreet bezigden, legden uit
dat ze het gebruikten bij een moment van ‘high
tension’. Dit leverde voor mij in eerste instantie
enige verwarring op. Het Japanse woord ‘テンショ
ン; tenshon’ bleek hier echter beter te vertalen met
‘excitement’ dan ‘tension’. Het wordt dus gebruikt
als je ergens erg blij over bent, oftewel in een
positieve spanning zit. Maar waar komt het woord
vandaan?
Een korte zoektocht op het internet leert dat het woord populair is
geworden binnen de subcultuur van de ‘ギャル; gyaru’ (‘gals’). Hoewel
agepoyo nog steeds onbekend is bij veel volwassenen, is het woord
langzamerhand ook populair geworden onder studentes en wordt het
zelfs door jongens gebruikt. In 2010 kwam het woord op de tweede
plek in de ‘女子中高生 ケータイ 流行語大賞; Joshichuukousei Keitai
Ryuukougotaishou’ een prijs voor de meeste trendy woorden die
vrouwelijke scholieren op hun mobieltje (ケータイ; keitai) gebruiken.
Bovendien levert een zoekopdracht op Google meer dan zeven miljoen
resultaten op, wat veel zegt over de populariteit van het woord.
De etymologische herkomst van het woord is
te vinden in de uitdrukking ‘テンションがあがる;
tenshon ga agaru,’ wat vrij vertaald kan worden
als ‘de spanning stijgt’ of ‘opgewonden raken’.
Een verkorte variant hiervan werd ‘あげあげ;
ageage’ wat weer verder werd verkort tot ‘あ
げ; age’. Het suffix ‘ぽよ; poyo’ heeft zelf geen
betekenis, maar is door de gyaru toegevoegd
in een poging het schattiger te laten klinken.
Door Bob Rambonnet
15
De Japanse souvenircultuur
Wie in Japan geweest is kan
meepraten over de verscheidenheid
aan souvenirs die te vinden zijn
in het Japanse straatbeeld. Bij
populaire bezienswaardigheden
zoals tempels, beroemde
gebouwen en andere points of
interest zijn bijna altijd stalletjes
of winkeltjes te vinden die een
verscheidenheid aan handel
aanprijzen die te maken heeft met
de plaats of met het ‘traditionele’
Japan. Producten als waaiers,
Dit maakt dat Japan al vroeg een
eetstokjes, en 名物; ‘meibutsu’
goed ontwikkelde infrastructuur
(regionale producten) zoals voedsel; had. Toerismewetenschapper
traditionele producten, voor
Nelson Graburn beweert dat het
zover nog niks verrassends. Maar
kenmerkende aan Japans toerisme
ook populair is bijvoorbeeld het
bestaat uit twee aspecten die met
breed uiteenlopende assortiment
elkaar verbonden zijn, namelijk
van Hello Kitty (sleutelhangers,
het bezoeken van religieuze
magneetjes, miniatuurtjes,
en recreatieve plaatsen en het
mechanische speeltjes en zo meer) versterken van de sociale banden
met als setting de desbetreffende
met de groep. Wat betreft het
tempel of trekpleister. Als je
Japanse binnenlandse toerisme
lang genoeg rondkijkt, wordt de
kan je net als Graburn stellen dat
diversiteit maar vooral creativiteit Japanners graag naar tempels
van de souvenirs groter. Waar ik
en oude dorpjes gaan om hun
in dit artikel naar op zoek ga, is
culturele identiteit te versterken:
hoe het kan dat Japan zo’n rijke
hoe Nederlands voel jij je in, laten
souvenircultuur kent en wat er zo
we zeggen, Alkmaar of Gouda? Een
typisch is aan het geven van deze
goed voorbeeld van het versterken
cadeautjes.
van sociale banden met de groep
is voor ons goed zichtbaar buiten
Japan kent al van oudsher een
Japan: Japanse toeristen die
lange geschiedenis van binnenlands
(traditioneel) in groepen reizen en
toerisme. Wetenschappers zeggen
vaak een strakke planning hebben
dat de eerste teboekstellingen
die bol staat van bezoeken aan
dateren uit de 15e eeuw,
beroemde plaatsen.
waar dorpsgemeenschappen
reisgenootschappen organiseerden Volgens bepaalde wetenschappers
voor pelgrimstochten naar tempels. is het belangrijkste aspect van
16
reizen het kopen van お土産;
geschiedenis en een rijke traditie
‘omiyage’ oftewel souvenirs. Wij
kent, kunnen we aannemen dat
Nederlanders zijn natuurlijk het
vanaf oudsher de toeristische
idee van een souvenir geven aan
infrastructuur geleidelijk is
familie of vriend niet vreemd, maar ontwikkeld naar de uitgebreide en
het voornaamste verschil tussen
laagdrempelige vorm die het nu
ons en de Japanner is dat we onze heeft. Met andere woorden: het
souvenirs vaak voor onszelf houden bezoeken van tempels en plaatsen
in plaats van ze weg te geven. Men is zo’n algemeen gebruik geworden,
zegt dat de oorsprong van deze
dat commercie in (de buurt van)
gewoonte ligt in het ontvangen
tempels en trekpleisters een zeer
van senbetsu, dit betekent grofweg voorname bron van inkomsten
‘verlatingsgeschenk’. Het geven
is geworden. Neem de 仲見世
van 餞別; ‘senbetsu’ is een Japanse 通り; Nakamise-douri in 浅草;
gewoonte en houdt in dat je aan
Asakusa, Tokyo. De wijk Asakusa
familie, vrienden, of kennissen
staat bekend om het traditionele
die op reis gaan geld of andere
karakter die in de braderie-achtige
middelen geeft met als doel ze
winkelstraatjes heerst. Vanaf de
(financieel) te ondersteunen tijdens 雷門; Kaminari-mon, de poort
hun tochten. Deze gewoonte
die naar de tempelgronden leidt,
stamt uit de Edo-periode, toen het tot aan de 浅草寺; Sensou-ji, de
bezoeken van tempels iets werd
hoofdtempel, vind je zover het
van vele standen en klassen. Omdat oog reikt kraampjes die de meest
jij als lid van de gemeenschap een uiteenlopende handel aanbieden. Dit
reis ging maken, vaak samen met
voorbeeld toont een vergevorderde
leden van andere gemeenschappen, vorm aan van de toeristische
gaf je omgeving je geld om de
industrie. Mijn persoonlijke ervaring
reis te kunnen betalen. Op deze
is dat, ondanks de verschillende
manier werd je eigenlijk moreel
winkels, veel winkeltjes niet de
verplicht om wat terug te doen voor meest essentiële of voor de hand
de mensen thuis. Om deze plicht
liggende souvenirs verkopen. Met
te vervullen kocht men beeldjes,
andere woorden: er ligt veel rommel
amuletten en andere dingen van
tussen. Maar hoe kan het dat deze
religieuze waarde om de heiligheid winkelstraat – met name onder
van de tempel als het ware mee
Japanners – toch zo populair is?
naar huis te nemen. Samen met
Zoals eerder vastgesteld, is
een 土産話; ‘miyage banashi’, een
voor Japanners het geven van
spannend verhaal over de plaats,
konden reizigers aan hun omgeving souvenirs een belangrijk aspect
aan het maken van een reis. In
bewijzen dat ze bij een tempel of
een uitzending van NHK World
plaats geweest zijn en de juiste
waarin twee buitenlanders de
dingen hebben gedaan.
souvenirwinkeltjes op het vliegveld
Nu er is aangetoond dat
van Haneda verkennen, wordt er
binnenlands toerisme in Japan veel gezegd dat Japanse tieners die op
17
reis gaan soms wel 15 000 yen
Nelson Graburn beweert, houden
aan senbetsu meekrijgen speciaal
Japanners zich graag bezig met
voor omiyage. Wat echter niet
“nostalgische bevestiging van hun
meer zo van deze tijd is, is dat deze culturele omgeving.” Japanners
tieners alles braaf uitgeven aan お willen graag herinnerd worden
守り; omamori (talismans die de
aan hoe rijk hun cultuur is en wat
drager beschermen tegen kwade
voor culturele hoogstandjes hun
krachten en geluk brengen), maar in land kent. Het geven van senbetsu
plaats daarvan het sneller uitgeven stelt hen in staat om toch een klein
aan modernere handelswaar
beetje mee op vakantie te gaan,
met een hogere kawaii-factor.
en op die manier “tweedehands”
De souvenirindustrie speelt
de ervaring van een tempel,
hier natuurlijk gretig op in, wat
bezienswaardigheid, of streek
resulteert in talrijke kraampjes vol kunnen beleven. Echter, natuurlijk
met ‘traditionele’ artikelen, maar
is de toeristische industrie in Japan
dan immer kleiner of schattiger.
van tegenwoordig zoals zoveel
industrieën gebouwd op pure
Hoe kan het dus dat Japan
commercie. Naast dat traditionele
souvenirs zo serieus neemt?
plaatsen als tempels de inkomsten
Souvenirs hebben al sinds vroeger goed kunnen gebruiken voor
een belangrijke rol gespeeld
onderhoud, doen winkeliers het
in het maken van een reis. Ze
eigenlijk maar voor één ding. En dat
brengen een zekere sfeer van de
is en blijft geld. Door Robert Beers
trekpleister over aan degene die de
souvenir ontvangt. Zoals dezelfde
18
Filmrecensie: ‘愛のむきだし; Ai no Mukidashi’ (Love Exposure)
Regisseur 園子温������������������������������������������������������
���������������������������������������������������������
; Sono Shion maakt al jarenlang opvallende, controversiële films. Helaas waren ze nooit echt meesterwerken te noemen. ‘Love
Exposure’ (2008) is zijn meest ambitieuze project tot nu toe, alleen al
vanwege het feit dat hij vier uur lang duurt! Een Japanse film die langer
duurt dan epische klassiekers als ‘Dances With Wolves’ of ‘Lord of the
Rings’, met op de cover een jongen met een camera, een groene parkiet
en een meisje met een opgestoken middelvinger. Dit maakt de gemiddelde (Japanse) filmliefhebber toch wel heel erg nieuwsgierig.
De basis van het verhaal: een ietwat vreemde jongen genaamd Yu en
een ietwat vreemd meisje genaamd Yoko ontmoeten elkaar in een zeer
vreemde situatie. Yu is de zoon van een priester. Zijn moeder is vroeg
gestorven en vertelde hem dat hij een vrouw zoals de heilige maagd Maria moet vinden. Het een en ander gebeurt tussen Yu en zijn vader en
dit leidt ertoe dat Yu uiteindelijk professioneel ‘upskirt-fotograaf-ninja’
wordt. Yoko heeft door een moeilijke jeugd een hekel aan mannen en
reist rond met haar excentrieke pleegmoeder. Yu en Yoko lopen elkaar
tegen het lijf in een straatgevecht, maar Yu is verkleed en de ontmoeting
neemt een vreemde vorm aan. Daarnaast is er ook nog de relatie tussen
Yu’s vader en Yoko’s pleegmoeder die de situatie compliceert en wanneer
een manipulatieve sekteleidster genaamd Koike zich met hen gaat bemoeien, wordt het helemaal interessant.
‘Love Exposure’ mag dan wel een
dikke vier uur duren, hij is boeiend
van begin tot eind en zakt nergens
in. De film is voor een groot deel
gevuld met bizarre, maffe, soms
oversekste Japanse humor. De film
valt niet in een hokje te plaatsen; er
is komedie, drama, romantiek, actie, thriller, noem het maar op. Alle
genres worden overschreden en vele
interessante onderwerpen zoals religie, familie, perversie en uiteraard
leven en liefde worden aangesneden.
‘Love Exposure’ is uiterst ambitieus
en slaagt met vlag en wimpel, ongetwijfeld één van DE hoogtepunten
van de moderne Japanse cinema!
Door Nick Sint Nicolaas
19
Ervaar Tokyo vanuit je bureaustoel
Het bruisende en levendige maar ook
het alledaagse van Tokyo beleven vanuit je bureaustoel; het kan. Niet alleen
Tokyo, maar ook Kyoto en vele andere
grote en indrukwekkende steden binnen en buiten Japan zijn gemakkelijk
virtueel te bezoeken. Een groots videoproject genaamd ‘World-Cruise’ neemt
ons mee door zeventien steden in tien
landen. Dit project is gerealiseerd door 永川 優樹; Eikawa Yuki; een ‘traveller’ en ‘videographer’ uit Fukuoka. Een zoektocht op het internet leert
dat er niet veel meer informatie over Eikawa is te vinden. Behalve de officiële site waar de ‘World Cruise’ te koop is op DVD is er ook nog een
Youtubekanaal. En dat is waar de magie begint.
Op dit Youtubekanaal heb je beschikking over een groot aantal van deze
video’s en het kost je natuurlijk niks. Eikawa Yuki maakt fascinerende
video’s van het alledaagse leven in veel grote steden. Je waant je letterlijk
tussen de mensen. Dit komt door de hoge kwaliteit van de video’s en de
manier waarop is gefilmd: de beelden vloeien in elkaar over en je glijdt
door de straten doordat er is gefilmd met een rijdend statief. Hierdoor
voelt het alsof je tussen de mensen loopt en tegelijkertijd heeft het iets
dromerigs omdat het meer zweven is dan lopen.
Vooral de video’s van Japan zijn een waar genot. Voor degenen die al in
Japan zijn geweest kan het een gevoel van nostalgie en herkenning oproepen. Voor diegenen die er nog niet zijn geweest, geeft het vooral een
fascinerend en natuurgetrouw beeld van het dagelijkse leven in Japan.
De video’s hebben doorgaands een tijdspanne van zonsopgang tot zonsondergang. Er is geen afleidende achtergrond muziek of een vertellende
stem, alleen de alledaagse geluiden zijn aanwezig. De video’s zijn in mijn
ogen allemaal kleine kunstwerkjes die sprankelen van vitaliteit en puurheid.
Oordeel zelf en beleef Japan nu, vanuit je bureaustoel.
Youtube-kanaal:
Officiële site:
Facebook:
Door Philo Ouweleen
20
http://www.youtube.com/user/egawauemon/
http://world-cruise2010.com/
http://www.facebook.com/worldcruise/
Professor Layton en de Melodie van het Spook
Na twee jaar wachten is het eindelijk zo ver; het vierde deel in de
Professor Layton reeks komt ook in Nederland uit! Het vierde deel heet
Professor Layton en de Melodie van het Spook en is net zoals de vorige
delen beschikbaar voor de Nintendo DS. Het verhaal speelt zich drie jaar
voor de gebeurtenissen van Professor Layton and the Curious Village af.
Je komt te weten hoe professor Layton de jonge Luke heeft ontmoet en je
maakt kennis met Emmy, de assistent van de professor.
Samen met Emmy moet de professor
het mysterie van het Misthallery spook
ontrafelen. En dit mysterie kan je
ontrafelen door puzzels op te lossen.
Sommige puzzels kan je even laten
zitten, maar andere puzzels moet je
oplossen om verder te kunnen komen
in het spel. Het spel bevat bovendien
een nieuw element: een losse RPG
genaamd London Life, die je vrijspeelt
door de game helemaal uit te spelen.
Er zijn verschillende soorten puzzels om op te lossen. Zo heb je
bijvoorbeeld schuifpuzzels, logische puzzels en hersenkrakers. Bij elke
puzzel kun je 3 hints krijgen, mocht je er even niet uitkomen. Voor die
hints moet je echter wel Hintmuntjes inleveren. Deze muntjes zijn niet
onbeperkt verkrijgbaar, je moet ze in het spel zoeken. Elke puzzel heeft
een andere moeilijkheidsgraad en deze wordt aangegeven met Picarats.
Zo kan je precies zien of de puzzel die je maakt ook echt moeilijk is of dat
je gewoon heel erg slecht bent in dit spel.
Dit spel lijkt misschien makkelijk, maar verkijk je er
niet op! Sommige puzzels lijken moeilijk en die heb
je binnen vijf seconden opgelost. Er zijn echter ook
puzzels waar je een hele dag aan kan zitten zonder de
oplossing te vinden. Veel succes!
Releasedatum: 25 november
Prijs:
€ 39,99
Console:
Nintendo DS
Door Corine Koolhof
21
Hangul Dag
Op 9 oktober wordt in Zuid-Korea ‘Hangul Dag’ gevierd, een dag in
het teken van 한글; hangul, het Koreaanse schrift. Koreanen zijn over
het algemeen trots op hun schrift. Dat is niet helemaal onterecht,
want hangul is een van de meest wetenschappelijk ontworpen talen.
In tegenstelling tot het Chinese en (tot op zekere hoogte) het Japanse
schrift, is hangul een fonetisch schrift. Dat wil zeggen dat de tekens met
klanken corresponderen. De 'medeklinkers' van het hangul zijn gebaseerd
op de beweging en houding van de mond en de tong bij het uitspreken
ervan. De elementen 'zon', ‘aarde’ en ‘mens’ zijn gebruikt om de klinkers
te illustreren. Er zijn slechts 24 basistekens en een aantal gecombineerde
tekens.
Hangul is eind 1443 (volgens de maankalender begin 1444) uitgevonden
door 세종대왕; koning SeJong de Grote. Voor die tijd gebruikten
schrijvers Chinese karakters die verbasterd werden om ze Koreaans te
laten klinken, 한자/漢字; hantcha genoemd. Door de complexiteit van
hantcha konden slechts weinigen lezen en schrijven. Voornamelijk de 양
반; yangban (elite), die voornamelijk uit mannen bestond, kon wel lezen
en schrijven.
Ruim twee jaar na het ontwerpen
van hangul gaf SeJong opdracht
om het schrift te publiceren. De
publicatie van 훈민정음; Hunmin
Jeongeum, het document waarin
het nieuwe schrift werd uitgelegd,
gebeurde in de eerste tien dagen
van de negende maand van het
jaar 1446. De tiende dag was
omgerekend 9 oktober op de
Juliaanse kalender, de datum
waarop nu in Zuid-Korea Hangul
Dag gevierd wordt.
In Noord-Korea wordt ook Hangul Dag gevierd, al wordt het daar 조선;
Choson Dag genoemd, naar de oude naam van Korea. De datum waarop
ze Choson Dag vieren is 15 januari. Op die datum zou SeJong het Hangul
volledig ontworpen hebben.
Na het publiceren van het Koreaanse schrift werd het niet gelijk overal
gebruikt. Hangul werd gezien als zijnde een taal voor vrouwen en
22
kinderen, omdat het zo eenvoudig was. Zoals SeJong zou hebben gezegd:
“Een intelligent mens leert het voor het ontbijt, een idioot leert het in tien
dagen.”
Schrijvers en poëten gebruikten dus nog lange tijd hantcha om te
schrijven. Pas aan het eind van de zestiende eeuw werd hangul gebruikt
in de literatuur. Toen werd er onder andere 가사; gasa, gezongen poëzie,
gemaakt. Gasa was populair onder de vrouwelijke yangban. Daarna nam
het gebruik van hangul snel toe in de literatuur en in de zeventiende
eeuw werd de hangul roman een belangrijk genre.
Hangul Dag werd pas veel later in het leven geroepen. In 1908 werd de
Koreaanse Sociëteit opgericht. Zij hebben in 1926 voor het eerst Hangul
Dag gevierd, op het 480ste jubileum. Hangul Dag heette toen 가갸; Gagya
dag, naar het reciteren van het alfabet. Het Koreaanse schrift heet pas
sinds 1913 hangul. Vanaf 1928 werd de herdenkingsdag Hangul Dag
genoemd.
Andere namen voor het Koreaanse schrift, die neerbuigend gebruikt
werden door voorstanders van hantcha, zijn:
•
아침글; Achimgeul (“schrift dat te leren is in een morgen")
•
국문; Gungmun ("nationaal schrift")
•
언문; Eonmun ("inheems schrift")
•
언문; Amgeul ("vrouwenschrift"; ook geschreven als Amkeul). Am
staat voor vrouwelijk
•
아햇글; Ahaetgeul of 아해글; Ahaegeul ("kinderschrift")
Hangul Dag werd een nationale vakantiedag toen Korea in 1945 weer
zelfstandig was. Kinderen hoefden niet naar school en werknemers waren
vrij op die dag. Onder druk van werkgevers die het aantal werkdagen
op wilden voeren is de status van vakantiedag in 1991 weer opgeheven.
Niet voor lang, want in 2006 werd het weer een vakantiedag!
Hangul Dag wordt niet speciaal gevierd onder de Koreanen. Het is een
gedenkdag die dan als vakantiedag gevierd wordt. Aan Hangul Dag wordt
voornamelijk aandacht besteed door basisscholen in Korea. Ook worden
er onder andere essaywedstrijden gehouden. Door Maria van der Linden
23
KARA steps it up
“Step it up, step it up, it’s the beginning again.”
Dit zijn de lyrics waarmee KARA deze maand hun comeback maakten
in Korea. Een jaar van stilte, onenigheid met het platenlabel en een daverend succes in Japan later, is KARA weer helemaal klaar voor de Koreaanse markt met het nieuwe album ‘STEP’. Fans, Kamilias genoemd,
werden voorbereid op de single door middel van een speciaal Youtubekanaal. Hier postte KARA video’s over aankomende optredens, videoclips en
andere verrassingen. Blijkbaar met succes, want sinds de release van het
album op 6 september heeft de gelijknamige single al twee prijzen in de
wacht gesleept op verschillende muziekshows.
Het is kenmerkend voor de groei die de vijf meiden hebben doorgemaakt
sinds hun debuut als vierkoppige groep in 2007 met het album ‘The First
Blooming’. Na het vertrek van lid Kim Sunghee en de toevoeging van
leden Goo Hara en Kang Jiyoung, stonden de meiden in 2008 weer op
het podium met een andere single (‘Pretty Girl’) en een concept wat de
menigte meer aansprak. Door veel in game- en talkshows te verschijnen,
verkregen de groep en haar leden een eigen identiteit. Toen in 2009 de
single ‘Honey’ verschillende prijzen won werd het duidelijk dat KARA een
vaste naam binnen de Koreaanse idoolindustrie was geworden.
Sindsdien heeft de band meerdere singles uitgebracht waaronder ‘Lupin,’
‘Wanna’ en later ‘Mister,’ een nummer wat grote populariteit verkreeg
door de opmerkelijke “Buttshake-dance.” Zoals je al kan raden hield dit
veel schudden met je achterste in. Mede door ‘Mister’ kwam de band onder de aandacht van vele reclamebedrijven, waardoor de gezichten van
de meiden vrijwel niet weg te slaan waren uit de media.
Na onder andere de single ‘Jumping’, die voor groot succes in Japan zorgde, is KARA nu terug met ‘STEP’, een upbeat electropop nummer dat qua
beat verdacht veel lijkt op ‘Jumping’ maar desondanks niet minder catchy
is. Het nummer bevat de voor KARA kenmerkende “lalalalala”-bridges en
een refrein met simpel Engels wat makkelijk blijft hangen in het achterhoofd. Het is een liedje dat aanzet tot bewegen en zingen door simpele,
maar goed geconstrueerde, beats en samples.
Helaas lijdt ‘STEP’, zoals vele K-pop-singles van dit jaar, ook aan het beruchte plakboeksyndroom. Hieronder verstaan we dat nummers schijnen
te bestaan uit stukjes van andere muziekstukken. Het knip- en plakwerk
is zo overduidelijk aanwezig, dat het lijkt alsof de beat halverwege ineens
24
overslaat en je naar een geheel ander nummer luistert. Andere voorbeelden hiervan zijn 2NE1’s ‘I Am the Best’ en Super Juniors ‘Mr. Simple.’
Toch zijn de genoemde voorbeelden uitgegroeid tot megahits binnen Korea en het lijkt erop dat dit er voor ‘STEP’ ook wel in zit.
Andere nummers op het album blijven mooi binnen KARA’s electropop
stijl. ‘Rider’ en ‘따라와; Follow Me’ zijn net als de titelsong upbeat nummers met simpele refreinen. Iets zachter zijn de meer girly ‘Strawberry’
en ‘Date (My Boy).’ Ook heeft KARA besloten een rustige akoestische versie van ‘I Am... (나는; Ing)’ bij te voegen. Dit lied was al eerder te beluisteren op hun tweede minialbum ‘Pretty Girl’. Het album wordt mooi omlijst
door een krachtige intro, ‘EY! OH!,’ en outro, ‘KARA 4 U’.
Als extraatje hebben de meiden voor de limited edition, in de stijl van
2PM’s ‘Thank You’ en ZE:A’s ‘Special Day (For ZE:A’s)’, een nummer opgenomen voor de fans. ‘With My Heart (내 마음을 담아서; Dear Kamilia)’
is een teken van dankbaarheid van KARA voor de support door de jaren
heen. Een mooi gebaar.
‘STEP’ is een sterke comeback van KARA. Het is
catchy, vrolijk en het zingt
lekker mee, of je de tekst
nou kent of niet. Voor mij
zijn zelfs de zoetere nummers voor herhaling vatbaar,
wat het album in zijn geheel
zeer aangenaam maakt om
naar te luisteren. De goede
afwisseling tussen uptempo
nummers en wat rustigere
nummers houdt de energie
erin en zorgt ervoor dat ik
niet de neiging heb om naar
iets anders te gaan luisteren.
De nummers zijn echter, afgezien van de twee ballads,
niet het meest diepzinnige
materiaal, maar daarvoor
moet je ook niet bij KARA
zijn. KARA is springen, swingen, meebrullen en gewoon
plezier hebben. Door Kayleigh
Herbrink
25
Het Yaesu zomerprogramma
Samen met zeventien jaargenoten ging ik deze zomer naar Tokyo voor
het Yaesu zomerprogramma. Eenmaal daar werden we geacht om vijf
weken netjes naar school te gaan, ons huiswerk te maken en zoveel
mogelijk van Tokyo te zien!
Na aankomst moesten we op maandag voor het eerst naar school. Op het
station van Ekoda (op tien minuten loopafstand van ons appartement)
kwamen we voor het eerst in aanraking met de Japanse ochtendspits.
Nadoen wat de Japanners doen is altijd goed. Dus een overvolle trein
instappen doe je als volgt: je draait je om voordat je door de deur gaat en
je duwt jezelf met je rug in de mensenmassa achter je. Ik kon er niks aan
doen, maar in de trein barstte ik uit in een giechelbui. Want gedachten
zoals “Wat voelde ik daar tegen mijn dij?”, “Wat doet die hand daar op
die plek?!” en “Bah, ik voel zweet van iemand anders” schoten door mijn
hoofd. Nog nooit in mijn leven heb ik zoveel lichamelijk contact gehad.
Toen we aan het eind van onze reis kwamen was ik allang blij dat ik nog
leefde, maar hadden we alweer nieuwe zorgen. De trein had vertraging
gehad en we waren te laat, iets waar we herhaaldelijk voor waren
gewaarschuwd. Daar ging onze reputatie al.
School vond voor ons voornamelijk plaats op het Japan-Nederland
Instituut, maar elke woensdag gingen we naar de Naganuma taalschool.
De gewone dagen op school zagen er ongeveer hetzelfde uit. ’s Ochtends
begonnen we met een kanjitoets en tijdens de les bespraken we teksten
in het Japans. We kregen soms opdrachten om dingen te vragen aan
winkelbediendes of aan andere leerlingen die Japans studeerden op de
26
Naganuma taalschool. Meestal waren de lessen om 13.30 uur afgelopen
en maakten we wat huiswerk onder het genot van een 弁当; bentou
(Japanse lunchbox). Daarna waren we vrij om te doen wat we wilden in
Tokyo!
In mijn geval probeerde ik met vrienden vaak eerst wat toeristisch
of cultureel verantwoords te doen. Zoals de 明治神宮; Meiji Shrine
bezoeken, naar de 東京タワー；Tokyo Tower gaan, wandelen door Ueno
of Yoyogi park, genieten van het uitzicht vanuit de Tokyo Metropolitan
Offices of gewoon naar de Starbucks. Maar ’s avonds liep het pas echt
goed uit de hand. Bijvoorbeeld met uren rondneuzen in Book-Off stores
(tweedehands boekenwinkels), カラオケ; karaoke totdat je schor was, ケ
ーキ食べ放題; keeki tabehoudai (zoveel taart, ijs en chocoladefondue eten
als je wilt), kattencafés, speelhallen met Dance Dance Revolution of met
het losgaan op purikura-touchscreens. In de weekenden hadden we soms
een uitstapje met school (zoals naar Kamakura en de Kikkomanfabriek).
Nog leuker was uiteraard om je eigen weekend in te plannen, want
iedereen had wel een eigen to-do list in Tokyo.
Het leukste aan het leven in Tokyo zijn toch wel de dingen die zorgen
voor verwarring of verbazing. Voor de shoppingaddicts zal ik alvast
wat verklappen: die plastic zakken in paskamers, die zijn voor over je
hoofd. Ja, je hoofd. Want blijkbaar hebben Japanse meisjes zoveel makeup op, dat ze een zak over hun hoofd moeten doen om de kleding niet
te bevuilen tijdens het passen. Oh ja,
een Oktoberfest terwijl het hoogzomer
is, kun je zomaar tegen het lijf lopen
in Tokyo. Na enige secondes van
verwarring was het toch wel erg leuk
om mee te doen met de bierdrinkende
Japanners die in het Duits probeerden
te zingen. Daarnaast is het trillen van je
stoel in de bioscoop geen special effect,
maar een aardbeving.
Nu we weer terug zijn in Nederland
missen we het verre Tokyo. Uit ellende
heb ik van het weekend al mijn purikura
fotootjes ingescand. Je moet toch wat
hè... Door Lucia van den Brink
27
Pindakaas, hagelslag en boerenkoolstamppot
Joleen is tweedejaars Japanologe en bij velen bekend
als de assessor van collegejaar 2010-2011. Deze
hardwerkende, sportieve dame gaat jullie meenemen in
haar gedachtegang door middel van haar terugkomende
column. In deze editie heeft ze iets te vertellen over
Nederlanders en hun rare gewoontes.
Ik neem aan dat iedere student Japanologie een passie
heeft voor Japan. Logisch, want anders studeer je het
ook niet. Ieder van ons heeft wel een of meer redenen
waarom je juist door dit land wordt aangetrokken en
waarom je besloten hebt Japanstudies te gaan studeren.
Zo ook ik, maar daar ga ik het nu niet over hebben.
Vandaag wil ik het namelijk hebben over gewoonten
en nee, niet over de Japanse, maar over de onze, de
Nederlandse.
Wat er namelijk vaak wordt vergeten, is dat door Japans
te studeren je niet alleen veel te weten komt over Japan
zelf, maar ook over je eigen cultuur. Ieder jaar komen
er ook hier in Leiden veel internationale studenten een
jaartje studeren waaronder ook Japanse studenten.
Er zijn genoeg momenten om over een hapje en een
drankje te kunnen kletsen met een internationale
student en ze te kunnen vragen wat zij nou vreemd
vinden aan de Nederlanders. Zij komen immers tijdelijk
te wonen in ons kikkerlandje en maken onze cultuur en
gewoonten op een andere manier mee en kunnen dus
goed vertellen wat ze zo opvallend vinden aan dit land.
Vaak krijg je antwoorden als "Jullie Nederlanders
zijn zo direct in het antwoorden" of "Het is hier
zoveel kouder en natter." Maar dit zijn de standaard
antwoorden die we zo vaak tegenkomen. Een beetje
Nederlander kan zelf ook nog wel wat vooroordelen
en gewoonten opdreunen; we geven liever niet te veel
geld uit, we prakken het liefst al het eten dat ons wordt
voorgeschoteld en daarbij eten we ontzettend. veel. kaas.
28
Wat daarentegen echt amusant is, zijn de onverwachte antwoorden.
Zo heb ik er ooit eens een gehoord waarbij de verteller vond dat
Nederlanders spreken alsof ze hun ingewanden eruit proberen te kotsen,
maar het mooiste antwoord dat ik tot nu toe heb gehoord gaat over
gordijnen.
Schijnbaar vond de Japanse student die dit mij vertelde het ontzettend
vreemd dat Nederlanders direct hun gordijnen opendoen nadat ze zijn
opgestaan, terwijl iedereen schaamteloos naar binnen kan kijken. Ik heb
hem nog geprobeerd uit te leggen dat dit zeker niet de bedoeling is, maar
dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik ken namelijk niemand die nog
nooit een keer schaamteloos bij het huis van een ander naar binnen heeft
gekeken.
Om het even duidelijk te maken; ik wil zeker niet elke Nederlander over
één kam scheren, maar elke cultuur heeft zo zijn opvallende gewoonten.
Er zijn nu eenmaal ontzettend veel Nederlanders die hun aardappeltjes
prakken en er zijn ook vrij weinig Nederlanders die niet hun kaasschaaf
meenemen op vakantie naar een camping in Frankrijk. Natuurlijk zijn
er ook vooroordelen over Nederlanders die minder onschuldig zijn.
Vertel een buitenlander dat je uit Nederland komt en je krijgt al gauw
het antwoord " The Netherlands? You from Amsterdam? You smoke
pot?" Nu denk ik dat dit vooral komt door het beleid op drugs dat hier
gevoerd wordt of juist niet gevoerd wordt en uiteraard woont niet elke
Nederlander in Amsterdam en uiteraard blowt niet elke Nederlander,
maar dat weerhoudt bepaalde mensen er niet van dat wel te denken.
Dat is echter een onderwerp voor een andere keer en laat ik, voordat ik
te veel afdwaal, maar vertellen wat ik in deze column duidelijk probeer
te maken. Het gaat er namelijk niet om of je elke dag een boterham
met hagelslag eet of dat je hart sneller gaat kloppen als je iets in de
aanbieding ziet. Wat ik probeer te zeggen is dat je zelfs als een student
Japanologie nooit over je eigen cultuur uitgeleerd bent. Sterker nog, je
wordt zelfs meerdere malen op je eigen cultuur attent gemaakt en zoiets
negeren is dus onmogelijk. Al ben je een Amerikaan, Duitser, Japanner of
Nederlander, je eigen cultuur vergeten kun je niet. Door Joleen Blom
29
Kim’s Kitchen
Kim houdt van koken, maar nog meer van haar
culinaire hoogstandjes opeten! In deze editie
onthult ze de geheimen van haar heerlijke
matcha taart.
De bereidingstijd voor mijn matcha taart is
circa 50-60 min en de taart is voor zes tot acht
personen.
Zoals je vast wel weet is 抹茶; matcha een groene poederthee die veel
in Japan wordt gebruikt. Deze thee is afkomstig uit China en werd in
1191 door de monnik 栄西; Eisai in Japan geïntroduceerd. Hij plantte de
allereerste groene theeplanten in de tempelgronden van Kyoto. Sindsdien
is de smaak van matcha steeds populairder geworden in Japan.
Men gebruikt matcha met name bij de
traditionele Japanse theeceremonie, maar men
is de smaak van matcha ook gaan toevoegen aan
andere etenswaren. Denk hierbij aan lekkernijen
als matcha ijs, matcha KitKat en matcha
frappuccino.
Omdat ik zelf van matcha houd, heb ik eens geprobeerd of ik het kon
verwerken in een taart. Het resultaat was een sompige, zoete taart... met
matcha smaak! Ik heb hem nu een aantal keer gemaakt en omdat het
telkens weer een hit is gebleken, heb ik besloten het recept met jullie
te delen. Deze taart is perfect voor een feestje in Japans thema, een
theepartijtje of gewoon lekker voor jezelf!
Ingrediëntenlijst taart
1 kop zelfrijzend bakmeel
1 kop cakemeel
1 ¼ kop suiker
1 kop zonnebloemolie
1 kop vanille/gewone yoghurt
1 theelepel zout
1 theelepel baking soda*
4 tot 5 theelepels matcha poeder*
2 theelepels vanille extract
3 eieren
30
Ingrediëntenlijst glazuur
1 ¼ kop poedersuiker
2 ½ theelepel matcha poeder
½ theelepel vanille extract
1 ½ theelepel melk
2 eetlepels boter of margarine, zacht
85 gram cream cheese (kwark),
zacht
*Deze ingrediënten zijn te vinden in een
Aziatische supermarkt, zoals de Toko Nieuwe
Wereld, Nieuwe Rijn 30, Leiden.
Materialen
Taartvorm, mixer, invetkwast, zeef, kop (of klein kommetje), eetlepel,
theelepel, twee beslagkommen, satéprikker.
Recept
Verwarm de oven alvast voor op 170 °
C en vet de taartvorm in met boter.
Pak dan een beslagkom en zeef daar het zelfrijzend bakmeel, cakemeel,
baking soda, zout en groene thee poeder in. Mix alles door elkaar en zet
het even aan de kant.
Mix in een andere beslagkom de suiker, olie en
eieren tot een glad mengsel met de mixer. Meng
dan het vanille extract erdoorheen. Vervolgens
mix je geleidelijk het meelmengsel afwisselend
met de yoghurt erdoorheen totdat het een dik
beslag wordt.
Doe het beslag in de taartvorm en bak de taart
voor 30 tot 40 minuten in de oven. De taart
is klaar als de satéprikker schoon is wanneer
je hem in het midden van de taart prikt en er
weer uithaalt. Het glazuur maak je door alle
ingrediënten voor het glazuur door elkaar te
mixen met een mixer. Laat de taart eerst even
afkoelen voordat je hem glazuurt.
De taart is nu klaar om opgegeten te worden, hmmm... Itadakimasu!
Tips
De smaak van het matcha poeder is niet heel sterk, dus voeg gerust iets
meer toe als je van een sterkere smaak houdt. Je kan natuurlijk ook wat
minder toevoegen als je er juist niet zo weg van bent. Door Kim Dang
31
TaTanukiKi 2011-2012--1